Ω αγία υπομονή, συ παίρνεις τα ταπεινά φύλλα της μουριάς και τα κάνεις μετάξι. Όποιος έχει υπομονή, θα φτειάξη στολή, στολή αρετών, για να ‘χη να ντυθή. επίσκοπος Αυγουστίνος – Τα φάρμακα, ο Χριστός, οι γιατροί. Άγιος Πορφύριος.

 

 

Κυριακή Δ’ Λουκά:
παραβολήν του Σπορέως (Λουκ. η΄ 5-15) και
Μνήμη της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου

Προφήτης Ωσηέ (820 π.Χ.)
Κοσμάς και Δαμιανός, Λεόντιος, Άνθιμος και Ευτρόπιος (ή Ευπρέπιος) οι εξ Αραβίας αυτάδελφοι άγιοι Ανάργυροι [292]
Ανδρέας ο Οσιομάρτυρας «ὁ ἐν τὴ Κρίσει» (767)
Κοσμάς «ὁ μαρτυρήσας ἐν Γεωργίᾳ»
Ιωσήφ (Τζαντιερισβίλι) ο Θαυματουργός , Καθολικός της Γεωργίας (1770)
Ανακομιδή και Κατάθεσις του Λειψάνου (898) του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου
Σύναξις πάντων των Αγίων Αναργύρων

Εορτάζει στις 17 Οκτωβρίου.

Στίχοι
Θεόν τυποίς μνηστήρα γης πορνευτρίας,
Πόρνη συναφθείς, ον Προφήτα νυν βλέπεις.
Eβδομάτη δεκάτη Ωσηέ νέκυν κτερέιζον (ήτοι ενταφίαζον).

Eις τον Kοσμάν και Δαμιανόν.
Eκ του γένους Άραβας εκ δε του ξίφους,
Θείους αριστείς οίδα τους Aναργύρους.
Eις τον Λεόντιον.
Λεοντίου τμηθέντος ώλετο πλάνος,
Λεοντομύρμηξ, ως Iώβ Bίβλος λέγει.
Eις τον Άνθιμον και Eυπρέπιον.
Άνθιμος Eυπρέπιος εκτετμημένοι,
Ανθούσι λαμπρόν και πανευπρεπές μάλα.

Πασά τε επιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία τις, και ού σοφία φαίνεται. (Πλάτωνος: Μενέξενος 246 – 247.
Μετάφραση: Κάθε επιστήμη, όταν χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και την υπόλοιπη αρετή, γίνεται πανουργία κι όχι σοφία. –Πλάτων.

“Τα φάρμακα, ο Χριστός, οι γιατροί”
Άγιος Πορφύριος

Τα φάρμακα δεν τα απέρριπτε, αλλά και δεν απέδιδε σ’ αυτά απόλυτη αξία ως προς τον θεραπευτικό τους ρόλο.
Με ρώτησε μία μέρα: “Τί είναι φάρμακο;” Του απάντησα: Χημικό παρασκεύασμα, που το παίρνουμε, για να θεραπευθούμε από τις αρρώστιες.
Δεν ικανοποιήθηκε από την απάντησή μου και επανήλθε: “Πες μου τί σημαίνει φάρμακο. Δεν σου λέει τίποτα η λέξη;”
Βρέθηκα σε αμηχανία και σιωπούσα, κοιτάζοντάς τον. Και ο Γέροντας συνέχισε: “Φάρμακο μωρέ, σημαίνει φαρμάκι. Μη νομίζεις ότι τα φάρμακα κάνουν μόνο καλό στον οργανισμό του ανθρώπου. Κάνουν και κακό. Γιατί παίρνουμε τα φάρμακα; Επειδή αρρωσταίνουμε. Και γιατί αρρωσταίνουμε; Επειδή στεναχωριόμαστε. Και γιατί στεναχωριόμαστε; Επειδή αμαρτάνουμε. Αν όμως αφήσουμε τον Χριστό να κατοικήσει σ’ ολόκληρη την ψυχή μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια, φεύγει η αρρώστια και πετάμε και τα φάρμακα.”

Η ανάλυση αυτή του Γέροντα μου φάνηκε απολαυστική στην απλότητά της.
Ο Γέροντας, σαν πνευματικό γεωτρύπανο, προχωρούσε από την επιφάνεια στο έσχατο βάθος, για την διαδοχική αιτιολόγηση σοβαροτάτων γεγονότων: της λήψης φαρμάκων, της αρρώστιας, της στενοχώριας, της αμαρτίας,της απουσίας του Χριστού από την ψυχή μας. Με την ανάλυση αυτή καταλάβαινα καλύτερα και την διαπίστωση του Αποστόλου Παύλου, για όσους άφησαν τον Χριστό να κατοικήσει σ’ ολόκληρη την ψυχή τους: “Εν παντί θλιβόμενοι, αλλ’ ου στενοχωρούμενοι”.

Σε μία άλλη συνάντησή μας, μου είπε: “Όταν αρρωσταίνουμε, για να μην κάνουμε λάθη, πρέπει να ακολουθούμε και τις οδηγίες της ιατρικής και της λογικής. Πάνω απ’ όλα όμως ν’ ακολουθούμε το θέλημα του Θεού και να έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη Του“.
Ο Γέροντας ήξερε πάντα να εναρμονίζει και να εξισορροπεί τον υψηλό πνευματικό προορισμό του ανθρώπου με τις υλικές ανάγκες του.
[Γ 182π.] (Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.86-87)

“Δεν κάνεις εσύ για τέτοια επιστήμη”

Ένα πολύ οικείο μου πρόσωπο είχε πάρει, έπειτα από εξετάσεις, υποτροφία για την Αγγλία, όπου επρόκειτο να κάνει μεταπτυχιακές σπουδέςσε θέματα παιδαγωγικά, για προβληματικά και απροσάρμοστα παιδιά. Έκρινε ότι της ταίριαζε αυτή η εργασία, διότι ήταν κοπέλα και αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Θεώρησε όμως απαραίτητο, πρίν φύγει από την Ελλάδα, να πάρει την ευλογία του Γέροντα.
Τον επισκεφθήκαμε μαζί. Εκείνη μπήκε πρώτη στο κελί του. Όταν βγήκε, ήταν πολύ σκεπτική.
Μου γνωστοποίησε ότι, μόλις άκουσε ο Γέροντας για Αγγλία και προβληματικά παιδιά, της είπε: “Δεν κάνεις εσύ για τέτοια εργασία, διότι είσαι πολύ ευαίσθητη και δε θα αντέξεις. Αν θέλεις, πήγαινε. Αλλά εγώ σου λέω ότι, πριν από χρόνια, μια γιατρίνα ευαίσθητη σαν εσένα, με ρώτησε αν πρέπει να πάει για παραπέρα σπουδές πάνω σε ψυχοπαθείς στην Αμερική, και την συμβούλεψα να μην πάει. Δεν με άκουσε, πήγε και τώρα νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική”.
[Γ 104π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, εκδ. Ι. Μονή Μεταμορφώσεως, Μήλεσι, σελ.183)

***

Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

Στον ιδρυτή ενός μοναστηριού (στον μακάριο ιερομόναχο άγιο Τίμωνα, πιστό του μαθητή πού ασκήτευε στην έρημο Ναντιέβσκυ (21 ​​Ιανουαρίου, 1840 )) ο άγιος έδωσε κάποτε τις ακόλουθες συμβουλές:
«Σπείρε παντού τον καλό σπόρο, το λόγο του Θεού. Σπείρε στην καλή γη, σπείρε στην άμμο, σπείρε ανάμεσα στις πέτρες, σπείρε στο δρόμο, σπείρε ανάμεσα στα ζιζάνια. Ίσως μερικοί από τους σπόρους αυτούς, αμέσως ή αργότερα, να αναπτυχθούν και να καρποφορήσουν. Μη θάψεις το τάλαντο που σου έδωσε ο Θεός, για να μη σε τιμωρήσει. Δώσε το στους εμπόρους και άσε εκείνους να το εμπορευθούν».

Γέροντα Μιχαὴλ του Νέου Βαλαὰμ

»Η αποστολή σου, αγαπητέ Σέργιε, είναι η ίδια με αυτήν που είπε ο Άγιος Σεραφείμ στον π. Τίμωνα, τον Ηγούμενο του Ναντέεβσκ: “Σπέρνε την καλή σπορά όποιο κι αν είναι το έδαφος: στον δρόμο, στα αγκάθια, στα πετρώδη μέρη και στην αγαθή γη. Κάποιοι σπόροι θα βλαστήσουν και θα αποφέρουν καρπό, ακόμη και εκατονταπλάσιο”. Ο κάθε ένας πρέπει να προσπαθή να αποκτήση την ησυχία του πνεύματος, διότι κανένα καλό δεν μπορεί να προέλθη από μία ταραγμένη ψυχή. Όταν τελικά κατασταλάξης και γίνης σοφός, θα έχης επιτελέση πολλά. Σου μίλησα για την εσωτερική ησυχία –αυτή είναι η αληθινή αναχώρησις και ο αληθινός ασκητισμός. Η Προσευχή του Ιησού, η οποία δεν παύει να αινή τον Θεόν εντός της καρδιάς, όπου υπάρχει η Βασιλεία του Θεού, κατανοημένη σωστά, θα σε βοηθήση σε όλα».

***

Κυριακὴ Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,4-15), Ὑπομονή
ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

«…Καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. 8,15)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἑορτή. Ἑορτάζουν οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Σχετικὸ εἶναι καὶ τὸ εὐαγγέλιο. εἶναι μία παραβολὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁμιλεῖ περὶ σπορέως· διότι σπορεῖς ἦταν καὶ οἱ πατέρες.
Ὁ γεωργὸς σπέρνει σπόρο, οἱ πατέρες ἔσπειραν τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ γεωργὸς σπέρνει στὰ χωράφια, οἱ πατέρες ἔσπειραν στὶς καρδιές. Καὶ πῶς ἔσπειραν; Μὲ δάκρυα, μὲ θαύματα, μὲ βίον ἅγιον, μὲ τὸ αἷμα των. Αὐτὰ τὰ τέσσερα δὲν τὰ ἔχουμε σήμερα οἱ ἱεροκήρυκες· γι᾿ αὐτὸ δὲν καρποφορεῖ ὁ λόγος μας. Ὁ σπόρος ὅμως τῶν πατέρων καρποφόρησε. Ἔβγαλε κρίνα καὶ ῥόδα εὐώδη καὶ ἀμάραντα. Βγῆκαν ἅγιοι καὶ μάρτυρες. Ἔτσι ἔγινε τὸ ὡραῖο περιβόλι, ἡ ἁγία Ὀρθοδοξία μας.
Ἀλλά, ἀδελφοί μου, γιὰ νὰ παρουσιασθῇ καὶ ν᾿ ἀνθήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία δὲν συνετέλεσε μόνο ὁ σπόρος, τὸ κήρυγμα. Δὲν φτάνει μόνο νὰ εἶναι ὁ σπόρος ἐκλεκτός· πρέπει νὰ ὑπάρχῃ καὶ γῆ καλή. Στὴν ἀπόδοσι λοιπὸν τοῦ σπόρου συνετέλεσαν καὶ οἱ ἀκροαταί, οἱ Χριστιανοὶ τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Αὐτοὶ ἦταν ἐκλεκτὴ «γῆ». Ἦταν ἀπὸ ᾿κείνους ποὺ μὲ ἀγαθὴ καρδιὰ ἀκοῦνε τὸ λόγο, τὸν κρατοῦν, «καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ» (Λουκ. 8,15). Ἐὰν σήμερα, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑπάρχῃ καρποφορία, εἶναι διότι λείπει ἡ ὑπομονή. Χρειάζεται ὑπομονή.

* * *

Στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ ἐγωϊσμοῦ, ἐποχὴ ποὺ ἡ μηχανὴ ἔκανε τὸν ἄνθρωπο νευρόσπαστο, ἐποχὴ ποὺ ἰσχύει ὁ γρόνθος καὶ ἡ δύναμις, ἡ ὑπομονὴ θεωρεῖται ἀδυναμία, γνώρισμα τῶν σκλάβων. Ἀντιθέτως ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ ἐκδίκησι θεωροῦνται γνωρίσματα τῶν ἰσχυρῶν. Ἀλλ᾿ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, δὲν θ᾿ ἀκούσουμε τί λέει ὁ κόσμος. Θ᾿ ἀκούσουμε τί λέει ὁ Χριστός. Καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ στὴ σημερινὴ παραβολὴ καὶ σὲ ἄλλα μέρη τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς λέει· «Ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» (Λουκ. 21,19), καὶ «Ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 10,22· 24,13).
Ἡ ὑπομονὴ λοιπὸν εἶναι ἀρετὴ θαυμαστὴ καὶ πηγὴ εὐεργεσιῶν. Αὐτὸ τὸ καταλαβαίνει κανεὶς ἂν ῥίξῃ μιὰ ματιὰ γύρω του.
Μέσα στὸ σπίτι. Ἐσὺ ὁ νέος καὶ ἡ νέα, ποὺ ἑτοιμάζεστε νὰ στεφανωθῆτε καὶ ν᾿ ἀνοίξετε καινούργιο σπίτι, τί χρειάζεστε; Γιὰ τὸ σπίτι ἀπαιτοῦνται πολλὰ ἐφόδια. Ἂν μπορούσατε ν᾿ ἀκούσετε μιὰ φωνὴ ἀπ᾿ τὸν οὐρανό, οἱ ἄγγελοι θὰ ἔσκυβαν στὸ αὐτὶ τῆς νύφης καὶ στὸ αὐτὶ τοῦ γαμπροῦ καὶ θὰ λέγανε μιὰ λέξι, ποὺ εἶναι τὸ ἀναγκαιότερο ἀπὸ ὅλα· Ἂν θέλετε νὰ φτειάξετε σπίτι καὶ νὰ περάσετε τὶς τρικυμίες καὶ θύελλες, τοὺς τυφῶνες καὶ καταιγίδες τοῦ βίου, ὑπομονὴ καὶ πάλι ὑπομονή! Δὲν εἶναι παῖξε – γέλασε ὁ γάμος, δὲν εἶναι παιχνίδι καὶ γλέντι. Ἔχει ὑποχρεώσεις. Λοιπόν, ὑπομονή. Γιατὶ ὁ νέος δὲν εἶναι ἄγγελος καὶ ἡ νέα δὲν εἶναι ἀρχάγγελος. Ἔχουν ἐλαττώματα καὶ ἀδυναμίες. Καὶ πρέπει νὰ ἀνέχεται ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Διαφορετικά, σύντομα θὰ λησμονήσετε ὑποσχέσεις καὶ ὅρκους, καὶ θὰ τρέχετε σὲ δικηγόρους γιὰ διαζύγιο. Καὶ ὄχι λόγῳ πορνείας ἢ μοιχείας, ἀλλὰ γιὰ μικροπράγματα. Πάνω σὲ μικροπράγματα πιάνονται οἱ σύζυγοι καὶ διαλύουν τὸν ἱερὸ δεσμό. Ἂν ὅμως εἶχαν λίγη ὑπομονή, δὲν θὰ ἔφθαναν ἐκεῖ.
Ἀναγκαία λοιπὸν ἡ ὑπομονὴ γιὰ νὰ σταθῇ τὸ σπίτι. Πολὺ περισσότερο ὅμως ἀναγκαία στοὺς γονεῖς. Ἔγινες πατέρας, ἔγινες μάνα; Ἂν θέλῃς ν᾿ ἀναθρέψῃς παιδιὰ καὶ μιὰ μέρα νὰ τὰ καμαρώνῃς, πρέπει νὰ εἶσαι βράχος ὑπομονῆς. Ἂν ὀργίζεστε μὲ τὰ παιδιά σας, δὲ᾿ θὰ κατορθώσετε νὰ διαπλάσετε χαρακτῆρες. Ὑπομονὴ λοιπόν, μάνα, ποὺ τὸ ζωηρὸ παιδί σου σὲ στενοχωρεῖ καὶ σὲ ἀναστατώνει. Μὴν πῇς κατάρα ἐναντίον του. Τὰ ζωηρὰ παιδιὰ μπορεῖ νὰ γίνουν τὰ καλύτερα παιδιά. Προσπάθησε μὲ τὴν ἀγάπη σου, μὲ τὴ φροντίδα σου, μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ σοῦ ᾿δωσε ὁ Θεός, τὸ ἄγριο παιδὶ νὰ τὸ κάνῃς ἕναν ἄγγελο.
Ὑπομονὴ χρειάζεται – ποιός ἄλλος; Ὁ δάσκαλος καὶ ὁ καθηγητής. Ἔχουν μπροστά τους μιὰ ζούγκλα. Πρῶτα ὁ δάσκαλος κρατοῦσε ῥαβδὶ καὶ τοὺς εἶχε ὅλους σὰν ἀρνιά. Τώρα ποῦ νὰ πάρῃ ῥαβδὶ στὸ χέρι! Θὰ τὸν πᾶνε στὸ ἀστυνομικὸ τμῆμα γιατὶ χτύπησε τὸ γυιόκα τους καὶ θὰ τὸν ἀπολύσουν. Ἔτσι ὁ δάσκαλος ὑπομένει. εἶναι ἥρωας ὑπομονῆς, μέσα σὲ 30, 40, 50, 100, 200 παιδιά, ἀπὸ διάφορα κοινωνικὰ στρώματα. Παιδιὰ ἄλλα ἔξυπνα καὶ ἄλλα κουτά, ἄλλα ἀγαθὰ καὶ ἄλλα διεστραμμένα, ἕνα δειγματολόγιο χαρακτήρων, παθῶν, ἐλαττωμάτων, ἐγκληματικῶν ῥοπῶν. Σκεφτήκατε ποτὲ τὸ δάσκαλο; Ἐσὺ δὲν ὑποφέρεις τὸ παιδί σου, κ᾿ ἐκεῖνος πρέπει νὰ καθήσῃ μὲ 50 – 60 παιδιά. Λένε, ὅτι ἔξω ἀπὸ ἕνα σχολεῖο εἶχαν γράψει τρία ὕψιλον (ΥΥΥ). Ῥώτησε κάποιος· ―Τί σημαίνουν αὐτὰ τὰ τρία ὕψιλον; Καὶ τοῦ ἀπήντησαν· ―Οἱ δάσκαλοι ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ὑπομονή, καὶ πάλι ὑπομονή, καὶ πάλι ὑπομονή. Τρεῖς φορὲς ὑπομονή, γιὰ νὰ φέρουν εἰς πέρας τὸ παιδαγωγικὸ ἔργο.
Καὶ κάπου ἀλλοῦ χρειάζεται ὑπομονή. Ποῦ; Στὸ νοσοκομεῖο. Ὑπομονὴ οἱ ἄρρωστοι, ὑπομονὴ καὶ οἱ νοσοκόμοι. Εἶπαν κάποτε στὸ διευθυντὴ μιᾶς κλινικῆς· ―Σπουδαία ἡ κλινική σας· προσωπικό, γιατροί, καθαριότης. Ἀλλὰ ποιό εἶναι τὸ σπουδαιότερο φάρμακο ποὺ χρησιμοποιεῖτε; Καὶ ὁ διευθυντής, χωρὶς πολὺ νὰ σκεφτῇ, ἀπήντησε· ―Τὸ σπουδαιότερο φάρμακο ποὺ ἔχουμε στὴν κλινική μας εἶναι ἡ ὑπομονή. Ἀφαίρεσε τὴν ὑπομονή, καὶ κανείς ἄρρωστος δὲν μπορεῖ νὰ θεραπευθῇ.
Ὑπομονὴ τὸ ἀντρόγυνο, ὑπομονὴ οἱ γονεῖς, ὑπομονὴ ὁ δάσκαλος, ὑπομονὴ ὁ ἀσθενής, ὑπομονὴ ὁ γιατρός. Ὑπομονὴ ἀκόμα ὁ προϊστάμενος, οἱασδήποτε ὑπηρεσίας. Μόνο ἔτσι θὰ συνεργάζεται καλὰ μὲ ὅλο τὸ προσωπικό· διαφορετικά, παύει ἡ συνεργασία.
Ὑπομονὴ χρειάζεται καὶ ὁ ἀξιωματικός. Ὅλοι κάναμε στρατιῶτες. Ὅπου ὑπάρχουν ἀξιωματικοὶ μὲ ὑπομονή, δὲν κυβερνοῦν μὲ τὸ βούρδουλα, δὲν χρησιμοποιοῦν βλαστήμιες καὶ ξύλο· μὲ τὴν ἀγάπη τους παίρνουν τοὺς στρατιῶτες καὶ τοὺς κάνουν ἀετούς. Ὅπου ὅμως ὑπῆρξαν ἀξιωματικοὶ χωρὶς ὑπομονή, ἐκεῖ διελύθησαν λόχοι καὶ συντάγματα.
Ὑπομονὴ ὅμως χρειάζεται καὶ ὁ ἐπιστήμονας. Αὐτὲς οἱ μεγάλες ἀνακαλύψεις, ποὺ ἔγιναν, εἶναι δῶρα τῆς ὑπομονῆς. Ἐρευνηταὶ καθήσανε νύχτες ὁλόκληρες μέσα στὸ ἐργαστήριο, ἕως ὅτου γίνουν οἱ ἐφευρέσεις.
Ὑπομονὴ πρὸ παντὸς χρειάζονται οἱ κυβερνῆται ποὺ κατευθύνουν τὰ ἔθνη. Γιατὶ ἀπὸ ἕνα θυμὸ καὶ μιὰ ὀργὴ δική τους μπορεῖ νὰ ἐκραγοῦν πόλεμοι. Ἐὰν δὲν ὑπάρχῃ ὑπομονή, εἶναι κίνδυνος νὰ ξεσπάσῃ συμφορά.
Σωτήριο φάρμακο ἡ ὑπομονή. Ἂν τώρα ρωτήσετε, Ὑπάρχει τὸ φάρμακο αὐτό; καὶ ποῦ θὰ τὸ βροῦμε; σᾶς ἀπαντῶ· Ὑπάρχει· θὰ τὸ βρῆτε στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἁγία Γραφή. Διάβασε τὸν Ἰώβ, νὰ δῇς τί ὑπέφερε ἀγογγύστως. Δὲ᾿ βλαστήμησε, ἀλλὰ εἶπε αὐτὸ ποὺ ἀκοῦμε στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας· «Εῃ τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» (πρβλ. Ἰὼβ 1,21). Πονεμένα παιδιὰ τῆς γῆς, μιμηθῆτε τὸν Ἰώβ. Θέλεις ὑπομονή; Ἄνοιξε τὰ εὐαγγέλια καὶ διάβασε τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ. Ἅμα σκεφτῇς τί ὑπέφερε ὁ Χριστός, θὰ δῇς ὅτι ἡ δική σου ὑπομονὴ εἶναι μηδὲν μπροστὰ στὴ δική του. Θέλεις ὑπομονή; Ἄκου τὸν ἀπόστολο Παῦλο ποὺ λέει· «Δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα» (Ἑβρ. 12,1). Θέλεις ὑπομονή; Διάβασε τοὺς βίους τῶν ἁγίων. Θὰ πάρῃς δύναμι, θὰ κάνῃς φτερά, γιὰ νὰ νικᾷς.

* * *

Τί εἶναι ὁ σπόρος, ἀγαπητοί μου; Ἕνα τίποτα. Κι ὅμως, ὅταν τὸν ῥίξῃς μέσ᾿ στὴ γῆ, δὲ᾿ χάνεται. Μπορεῖ νὰ περνοῦν βδομάδες, μῆνες ἢ καὶ χρόνια, ἀλλ᾿ ἔρχεται ἡ ὥρα ἐκεῖνο τὸ τίποτα νὰ γίνῃ ἕνα χρυσὸ στάχυ ἢ ἕνα πλατάνι πελώριο. Ἀπὸ ἕνα σπόρο ἡ γῆ, «ἐν ὑπομονῇ», καρποφορεῖ ἕνα πλατάνι μὲ τόσα φύλλα. Καὶ τί εἶναι ἕνα φύλλο; Τίποτα. Ἔτσι κ᾿ ἐσύ; Ἕνα φύλλο τῆς γῆς εἶσαι. Ἀλλὰ μιὰ παροιμία λέει, ὅτι μὲ τὴν ὑπομονὴ τὸ φύλλο τῆς μουριᾶς γίνεται μετάξι. Τί εμαστε, ἀδελφοί μου; Φύλλα ποὺ τὰ παίρνει ὁ ἄνεμος. Ἀλλὰ φύλλα τοῦ Θεοῦ. Καὶ κοντὰ στὸ Χριστὸ ὁ θεῖος ἀργαλειὸς θὰ πάρῃ τὶς κλωστές μας, ὅλες τὶς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας, κι ἂν ἔχουμε ὑπομονὴ θὰ τὶς ὑφάνῃ. Ὦ ἁγία ὑπομονή, σὺ παίρνεις τὰ ταπεινὰ φύλλα καὶ τὰ κάνεις μετάξι. Ὅποιος ἔχει ὑπομονή, θὰ φτειάξῃ στολή, στολὴ ἀρετῶν, γιὰ νά ᾿χῃ νὰ ντυθῇ. Κι ὅταν κάποτε σβήσουμε στὸν κόσμο αὐτὸν καὶ πᾶμε στοὺς οὐρανούς, ἐκεῖ θ᾿ ἀνοίξῃ ὁ νυμφὼν καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς καλέσῃ νὰ εἰσέλθουμε στὴ δόξα του, «ὅπου ἦχος καθαρὸς ἑορταζόντων καὶ βοώντων ἀπαύστως· Κύριε, δόξα σοι». Ἀμήν.
† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναὸς Ἁγίου Αἰμιλιανοῦ Λόφου Σκουζὲ – Ἀθηνῶν 15-10-1961)
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=43630

Ό,τι σπέρνουμε στις παιδικές ψυχούλες των παιδιών μας, αλλά και σε κάθε ψυχή, αυτό και θα θερίσουμε.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/13/25630/

Να ξέρεις και να θυμάσαι πάντα, όπου και να είσαι, ότι οποιοδήποτε κεντρί, θα αμβλυνθεί… μόλις θα μάθεις σε όλα να βλέπεις Εμένα… Όλα σου στάλθηκαν από Μένα για την τελείωση της ψυχής σου. Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/10/%ce%bd%ce%b1-%ce%be%ce%ad%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%83%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b1-%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b1%ce%b9/

Απολυτίκιον Αγίων Αναργύρων Ήχος πλ δ’.

Άγιοι Ανάργυροι καί θαυματουργοί, επισκέψασθε τάς ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.

Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Την των ιάσεων, χάριν πλουτήσαντες, πάθη δυσίατα, ταχέως παύετε, και χορηγείτε δωρεάν, Ανάργυροι τας ιάσεις· φάρμακα γαρ νέμοντες, αληθώς τα σωτήρια, ρώσίν τε και λύτρωσιν, τοις νοσούσι βρεβεύετε, κουφίζοντες τους πίστει βοώντας· χαίρε εικάς των Αναργύρων.

Απολυτίκιον
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ασκητικώς προγυμνασθείς εν τω όρει, τας νοητάς των δυσμενών παρατάξεις, τη πανοπλία ώλεσας παμμάκαρ του Σταυρού, αύθις δε προς άθλησιν, ανδρικώς απεδύσω, κτείνας τον Κοπρώνυμον, τω της πίστεως ξίφει, και δι’ αμφοίν εστέφθης εκ Θεού, Οσιομάρτυς, Ανδρέα αοίδιμε.

Απολυτίκιον των Aγίων Πατέρων της αγίας και Oικουμενικής Eβδόμης Συνόδου
Ήχος πλ. δ’.

Υπερδεδοξασμένος ει Χριστέ ο Θεός ημών, ο φωστήρας επί γης τους Πατέρας ημών θεμελιώσας, και δι’ αυτών προς την αληθινήν πίστιν πάντας ημάς οδηγήσας, πολυεύσπλαγχνε δόξα σοι.

Κάθισμα Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Φωστήρες υπέρλαμπροι, της αληθείας σαφώς, τω κόσμω εδείχθητε, μακαριώτατοι, Πατέρες θεόφθογγοι, τήξαντες τας αιρέσεις, των βλασφήμων γλωσσάλγων, σβέσαντες τας φλογώδεις, των δυσφήμων συγχύσεις· διό ως Ιεράρχαι Χριστού, πρεσβεύσατε σωθήναι ημάς.

Ο Οίκος
Αντί όπλων, σταυρόν αράμενος πανένδοξε, αντί θώρακος δε, την πίστιν ενδυσάμενος, προς πάλην εξήλθες εχθρών αοράτων και ορωμένων, Μάρτυς, αυτόκλητος, και τούτων κατέβαλες τας παρατάξεις σθένει του Πνεύματος· ου εμφορηθείς πλουσίως Όσιε, καμοί παράσχου βραχείαν χάριν, φωταγωγούσάν μου τον νούν, αξίως του υμνήσαί σου τους γενναίους αγώνας, ορθοδοξίας φωστήρ.

Κοντάκιον Αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου . Ήχος δ΄. Ο υψωθείς

Γεωργηθείς, υπό Θεού ανεδείχθης, της ευσεβείας γεωργός τιμιώτατος, των αρετών τα δράγματα συλλέξας σεαυτώ, σπείρας γαρ εν δάκρυσιν, ευφροσύνη θερίζεις, αθλήσας δε δι’ αίματος, τον Χριστό εκομίσω, και ταις πρεσβείαις, Άγιε, ταις σαις, πάσι παρέχεις πταισμάτων συγχώρησιν.

Δηλαδή: «Με την καλλιέργεια που υπέστης από την Χάρι του Θεού, αναδείχθηκες (Άγιε Γεώργιε) της ευσεβείας τίμιος γεωργός, που μάζεψες μέσα σου το πλούσιο καρπό των αρετών· έσπειρες με δάκρυα στον αγρό της ψυχής σου (τις άγιες αρετές) και τώρα θερίζεις με ευφροσύνη· έγινες αθλητής Χριστού, προσφέροντας το αίμα σου και κέρδισες τον Χριστό· έτσι με τις άγιες πρεσβείες σου παρέχεις σε μας τους πιστούς την συγχώρησι των αμαρτιών μας».

iconandlight.wordpress.com