Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν… Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.

 

 

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, επίσκοπος Αντιοχείας .
Αντώνιος επίσκοπος Voronezh Ρωσίας (20/12, +1846)
Ιωάννης της Κρονστάνδης (1908)
Εορτάζουν στις 20 Δεκεμβρίου.

Ιουλιανή μάρτυς και οι συν αυτη 630 μάρτυρες στη Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας (304)
130 γυναίκες μάρτυρες, μετά της Αγ. μάρτυρος Ιουλιανής στη Νικομήδεια Βιθυνίας Μ. Ασίας (304)
Θεμιστοκλής ο νεαρός βοσκός, μάρτυς στα Μύρα Λυκίας Μ. Ασίας (250)
Ιουλιανή της Vyatka Ρωσίας, πριγκήπισσα (1406)
Προκόπιος ο σιωπηλός, ο διά Χριστόν σαλός στην Vyatka Ρωσίας (1627)
Φιλάρετος επίσκοπος Μόσχας Ρωσίας και Κιέβου Ουκρανίας (19/11 καί 21/12, +1867)
Μακάριος ο νηστευτής, Γεώργιος ο νοτάριος και Σάββας, όσιοι στη Μονή του Χαχούλι Γεωργίας 

Εορτάζουν στις 21 Δεκεμβρίου.

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Οι άγιοι μάρτυρες, δέσμιοι της αγάπης του Χριστού, ήταν σαν φλόγες άσβεστες. Η αγάπη αυτή δανακουφιζε τα βάσανά τους και έκανε γλυκό τον θάνατό τους. Λέει ο Άγιος Ιωαννης ο Χρυσόστομος για τον άγιο Ιγνάτιο: «Απεκδύθηκε το σαρκίο του με τόση ευκολία όπως κάποιος βγάζει τα ρούχα του ”.

Ταξίδευοντας ο άγιος Ιγνάτιος προς τη Ρώμη, καθ’ οδον προς τον θάνατό του, ένα πράγμα μόνο φοβόταν:. Μήπως τυχόν οι Χριστιανοί θα απετρέπαν με κάποιον τρόπο το μαρτυρίο του για τον Χριστό , είτε με τις προσευχές τους είτε με κάποιο εξωτερικό τρόπο. Γι αυτό συνεχώς τους εκλιπαρούσε, γραπτώς και προφορικώς, να μην το κάνουν. “Συγχώρεσατέ με, ” έλεγε, “γνωρίζω ποιο είναι το συμφέρον μου! Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής του Χριστού. Τώρα δεν επιθυμώ τίποτα ορατό ή αόρατο, παρεκτός να φθάσω στον Χριστό. Είθε κάθε διαβολικο βασανιστήριο να έρθει επάνω μου:. Φωτιά, σταύρωση, άγρια ​​θηρία, ξίφος , σχίσιμο σε κομμάτια, συντριβή των οστών μου, διαμελισμός όλου του σώματος μου -.. μόνο να λάβω τον Ιησού Χριστό! Είναι καλύτερο για μένα να πεθάνω για τον Χριστό, παρά να βασιλεύω στα πέρατα της γης …Ο Εμός έρως Εσταύρωται, και δεν υπάρχει μέσα μου φλόγα η επιθυμία για οτιδήποτε επίγειο.

” Όταν οδηγήθηκε στην αρένα, απευθύνθηκε προς τους ανθρώπους με αυτά τα λόγια: «πολίτες της Ρώμης, ας γνωρίζετε ότι δεν έπραξα καμμια κακουργία, ούτε καταδικάστηκα σε θάνατο επειδή παρανόμησα, αλλά για χάρη του Θεού μου, η αγάπη του Οποίου με συνέχει και τον Οποίο αχόρταγα επιποθώ. Είμαι το σιτάρι του Θεού, και θα αλεσθώ από τα δόντια των θηρίων, για να γίνω καθαρός άρτος Του. ”
Αμέσως μετά, τα άγρια ​​θηρία τον κατέφαγαν ολόκληρο, από την πρόνοια του Θεού, άφησαν μόνο την καρδιά του απείραχτη ανάμεσα στα μεγάλα οστά. Όταν οι άπιστοι έκοψαν την καρδιά του αγίου Ιγνάτιου, είδαν μέσα χαραγμένο με χρυσά γράμματα, το όνομα Ιησούς Χριστός.
Ο πρόλογος της Αχρίδος (Δεκέμβριος) Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

Διαβάστε Συναξάρια. Τα Συναξάρια πολὺ βοηθούν, γιατὶ συνδέεται κανεὶς με τους Αγίους και φουντώνει μέσα του η ευλάβεια και η διάθεση για θυσία.

Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώση η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάιδεμα. Ο θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λές και πήγαιναν σε πανηγύρι! Ο Άγιος Ιγνάτιος έτρεχε στο μαρτύριο και φώναζε: «Αφήστε με να μαρτυρήσω, αφήστε με να με φάνε τα θηρία». Την χαρά που ένιωθε εκείνος δεν την αισθάνεται ούτε ένας νεαρός ερωτευμένος που λέει: «Θέλω αυτήν να παντρευτώ και δεν υπολογίζω κανέναν, ούτε μάνα ούτε πατέρα». Από την τρέλλα του ερωτευμένου μεγαλύτερη ήταν η «τρέλλα» του Αγίου Ιγνατίου.

Όλοι οι Άγιοι αγωνίσθηκαν για την αγάπη του Χριστού. Οι άγιοι Μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους, οι Όσιοι Πατέρες έχυσαν ιδρώτες και δάκρυα, έκαναν πνευματικά πειράματα στον εαυτό τους, σαν καλοί βοτανολόγοι, ταλαιπωρήθηκαν οι ίδιοι από αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο, για να μας αφήσουν τις πνευματικές τους συνταγές. Έτσι προλαβαίνουμε το κακό ή θεραπεύουμε μια πνευματική αρρώστια μας και αποκτάμε υγεία και, εάν φιλοτιμηθούμε να τους μιμηθούμε στους αγώνες, μπορούμε ακόμη και να αγιάσουμε.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πνευματική αφύπνιση. Λόγοι Β΄, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Όταν ο άνθρωπος δώση την καρδιά του στον Θεό, τότε και τα μυαλά του ανθρώπου είναι παρμένα από την αγάπη του Θεού και η καρδιά του σκιρτάει συνέχεια· νιώθει το κεφάλι του ελαφρό και το σώμα του σαν πούπουλο. Και όταν η αγάπη του Θεού είναι περισσότερη από την χωρητικότητα της καρδιάς, το χτύπημα της καρδιάς ακούγεται και στους γύρω του, γιατί σ᾿ αυτήν την κατάσταση συμμετέχει και το σώμα.
Μια καρδιά τόσο μικρή και μπορεί να αγαπάη τόσο πολύ!.. Μια ζωή ακόμη και χιλίων ετών, και χίλιες καρδιές να έχη κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώση στον Χριστό για την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε και που μας δείχνει …
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε΄,Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

– Πως μπορείς να παλαβώσης, Γέροντα, από την αγάπη του Θεού;

– Να συναναστρέφεσαι με… παλαβούς, να να σου μεταδώσουν την τρέλα τους την πνευματική! Θα εύχομαι να σε δω… θεότρελλη! Αμήν
Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα από την πνευματική τρέλα, η οποία προέρχεται από τον θείο έρωτα. Φθάνει τότε ο άνθρωπος στην θεία αφηρημάδα και δεν θέλει να σκέφτεται τίποτε εκτός από τον Θεό, τα θεία, τα πνευματικά, τα ουράνια. Ερωτευμένος πια θεϊκά, καίγεται εσωτερικά, γλυκά, και ξεσπάει εξωτερικά, παλαβά, μέσα στον θείο χώρο της σεμνότητος δοξολογώντας σαν άγγελος μέρα-νύχτα τον Θεό και Πλάστη του.

– Είναι έκστασις αυτό, Γέροντα;
– Ναι, είναι εκτός εαυτού τότε ο άνθρωπος, με την καλή έννοια. Αυτό είναι …..”έκστηθι φρίττων ουρανέ” [ειρμός της η’ ωδής του κανόνος του Μ. Σαββάτου]
Η θεία τρέλα βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης, τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού, και νιώθει πια ο άνθρωπος τον εαυτό του σαν το σκυλάκι στα πόδια του αφεντικού του και του γλείφει τα πόδια με χαρά και ευλάβεια.
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε’: Πάθη και Αρετές, έκδ. Ι.Ησ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης: 2006, σελ. 205-207.

«Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παρ. κγ’ 26).
Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ

Στο βίο του αγίου  Ιγνατίου του Θεοφόρου, επισκόπου Αντιοχείας, πού στεφανώθηκε με το φωτοστέφανο του μαρτυρικού θανάτου στη Ρώμη, στα χρόνια του αυτοκράτορα Τραϊανού, διαβάζουμε  αυτά τα λόγια: «Όταν τον έπαιρναν για να τον καταβροχθίσουν τα άγρια θηρία και εκείνος είχε ασταμάτητα το όνομα του  Ιησού στα χείλη του, οι ειδωλολάτρες τον ρώτησαν γιατί θυμόταν το όνομα εκείνο αδιάλειπτα. Ο Άγιος απάντησε ότι είχε το όνομα του  Ιησού Χριστού γραμμένο μέσα στην καρδιά του κι ότι ομολογούσε με τα χείλη  Εκείνον πού πάντα έφερε μέσα στην καρδιά του. Όταν τα άγρια θηρία είχαν καταβροχθίσει τον Άγιο, η καρδιά του, με το θέλημα του Θεού, διατηρήθηκε ανέπαφη ανάμεσα στα κόκαλα του. Οι άπιστοι τη βρήκαν και τότε θυμήθηκαν όσα είχε πει ο Άγιος. Έτσι, έκοψαν την καρδιά εκείνη στα δύο, θέλοντας να μάθουν αν ήταν αληθινό ο,τι τους είχε λεχθεί. Στο εσωτερικό των δυο κομματιών της καρδίας βρήκαν μιαν επιγραφή γραμμένη με χρυσά γράμματα: ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Έτσι ο άγιος  Ιγνάτιος ήταν θεοφόρος και στο όνομα και στην πράξη, έχοντας πάντα και φέροντας μέσα στην καρδιά του το Θεό μας Χριστό, με το όνομά Του γραμμένο με το λογισμό του νου σαν με κάλαμο».

Ο άγιος Ιγνάτιος ήταν μαθητής του αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ιωάννου του Θεολόγου και είχε το προνόμιο, όντας παιδί, να δει τον Κύριο  Ιησού Χριστό προσωπικά.  Ήταν το ευλογημένο εκείνο παιδί, για το οποίο λέγεται στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος το έβαλε στο μέσο των Αποστόλων, πού συζητούσαν για πρωτεία, το πήρε στην αγκαλιά του και είπε: «Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών.  Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών»(3).

Σίγουρα ο άγιος  Ιγνάτιος διδάχτηκε την προσευχή του Ιησού από τον άγιο Ευαγγελιστή και την εφάρμοζε κατά την περίοδο εκείνη της ακμής του Χριστιανισμού, όπως όλοι οι άλλοι Χριστιανοί. Την εποχή εκείνη όλοι οι Χριστιανοί μάθαιναν την προσευχή του Ιησού, πρώτα για τη μεγάλη σημασία της ίδιας της προσευχής, όπως και για το ότι σπάνιζαν τότε και ήταν πανάκριβα τα χειρόγραφα ιερά βιβλία, γιατί λίγοι ήταν οι γραμματισμένοι (οι πιο πολλοί από τους Αποστόλους ήταν αγράμματοι) και γιατί η προσευχή του  Ιησού ήταν εύκολη, πρόσφερε ικανοποίηση και επενεργούσε με μια πολύ ειδική ενέργεια και δύναμη…

…Αυτός ο τρόπος προσευχής, το να προσεύχεται δηλαδή κανείς λέγοντας την προσευχή του Ιησού, είναι θείος θεσμός, που θεσπίστηκε όχι μέσω Αποστόλου ή Αγγέλου, αλλά από τον Υιόν του Θεού, που είναι Θεός ο ίδιος. Μετά το μυστικό δείπνο, ανάμεσα σ’ άλλες υψηλές, ύστατες εντολές και οδηγίες, ο Κύριος Ιησούς Χριστός θέσπισε την προσευχή στο όνομά Του. Έδωσε αυτό τον τρόπο προσευχής σαν μια νέα, εξαίρετη και ανεκτίμητη δωρεά. Οι Απόστολοι γνώριζαν ήδη μερικώς τη δύναμη του ονόματος του Ιησού· μ’ αυτό θεράπευσαν ανίατες αρρώστιες και υπέταξαν δαίμονες, και μ’ αυτό τους κατανίκησαν, τους έδεσαν και τους εξέβαλαν.
Αυτό το πανίσχυρο και θαυμαστό όνομα ο Κύριος μας αφήνει εντολή να το χρησιμοποιούμε στην προσευχή. Υποσχέθηκε ότι τέτοια προσευχή θα είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική. “Ο,τι αν αιτήσητε τον Πατέρα”, είπε στους Αγίους Αποστόλους, “εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιώ. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω” (Ιωάν. 14, 13). “Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι όσα αν αιτήσητε τον πατέρα εν τω ονόματί μου, δώσει υμίν Έως άρτι ουκ ητήσατε ουδέν εν τω ονόματί μου· αιτείτε και λήψεσθε, ίνα η χαρά υμών η πεπληρωμένη” (Ιωάν. 16, 23-24).
Πόσο υπέροχη δωρεά! Είναι εγγύηση ατέλειωτων κι απέραντων ευλογιών! Δωρεά που βγήκε από τα χείλη του άπειρου Θεού, ντυμένου την πεπερασμένη ανθρώπινη φύση και καλουμένου με το ανθρώπιον όνομα του Σωτήρα…

Να επιμένεις, λοιπόν, αδιάκοπα στην επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού, για να καταπιεί η καρδιά τον Κύριο και ο Κύριος την καρδιά και να γίνουν τα δύο ένα» (βλ. Οσίων Καλλίστου και Ιγνατίου των Ξανθοπού, Μέθοδος και κανών…, κα΄).

…”Την ώρα της προσευχής, συγκεντρώσου στον εαυτό σου, δηλαδή μάζεψε το νού σου κι ένωσέ τον με την ψυχή σου. Στην αρχή, για μια-δυό ή περισσότερες μέρες, κάνε αυτή την προσευχή μοναχά με το νού σου κι αργά, συγκεντρώνοντας την προσοχή στην κάθε μια λέξη χωριστά. Όταν ο Κύριος θερμάνει την καρδιά σου με τη θέρμη της χάρης Του και σε ενώσει σ’ ένα πνεύμα, τότε η προσευχή αυτή θα αναβρύζει μέσα σου αδιάλειπτα και θα είναι πάντα μαζί σου, ευφραίνοντάς σε και τρέφοντάς σε. Κι αυτή είναι ακριβώς η σημασία των λόγων του Προφήτη Ησαία: Η δρόσος η παρά σου ίαμα αυτοίς εστιν’ (Ησ. 26, 19). Όταν όμως συνομιλήσεις με τον Κύριο, γιατί να γυροφέρνεις από κελλί σε κελλί αδελφού, κι ας είσαι προσκαλεμένος από κάποιον; Στ’ αλήθεια σου λέω, οι φλυαρίες είναι αγάπη της ραθυμίας. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις τον εαυτό σου, μπορείς να συζητήσεις ο,τιδήποτε ή να διδάξεις άλλους; Μένε σιωπηλός, αδιάκοπα σιωπηλός. Πάντα να θυμάσαι την παρουσία του Θεού και τ’ όνομά Του. Μην αρχίζεις συνομιλία με κανένα· ταυτόχρονα όμως πρόσεχε, μην κρίνεις εκείνους που κουβεντιάζουν και γελούν. Στην περίπτωση εκείνη να είσαι κουφός και άλαλος. Ο,τι και να πούν οι άνθρωποι για σένα, άσε το να περάσει απαρατήρητο από τ’ αυτιά σου. Σαν πρότυπό σου μπορείς να πάρεις το Στέφανο το Νέο, που η προσευχή του ήταν αδιάλειπτη, οι τρόποι του ήρεμοι και γλυκείς, το στόμα του σιωπηλό, η καρδιά του ταπεινή, το πνεύμα του συντετριμμένο, το σώμα και η ψυχή του αγνά, η παρθενία του αμόλυντη, η πτωχεία του αληθινή και η απάθειά του ερημητική· η υπακοή του ήταν χωρίς γογγυσμούς και η δράση του υπομονητική· μοχθούσε με θέρμη και ζήλο. Όταν κάθεσαι στο τραπέζι, μη κοιτάζεις για να δείς και να κρίνεις το πόσο τρώει ο ένας ή ο άλλος, αλλά συγκεντρώνου στον εαυτό σου και θρέφε την ψυχή σου με προσευχή”. (Άγιος Σεραφείμ του Σαρωφ)
Από το βιβλίο «ΥΙΕ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΙ ΣΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ…», Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ορθόδοξη αναφορά στην καρδιακή ή νοερά προσευχή του Ιησού, Γ΄ έκδοση, (πρόλογος, εισαγωγή, μετάφραση), Αρχιμ. Επιφανίου (Ευθυβούλου) Χαραλ. Ασσιώτη, έκδοση του «Ορθόδοξου Πνευματικού Κέντρου Λεμεσού

***

Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης

Όλοι οι Άγιοι Πατέρες καταλήγουν στο: Τέλειος Χριστιανός θα πει ταπεινός άνθρωπος.

Η ταπείνωση από μόνη της ανεβάζει από την άβυσσο στον ουρανό τον αμαρτωλό.

Ο Κύριος σε όλη Του την Ζωή εδίδαξε και εφήρμοσε την ταπείνωση.

Πως γινόμαστε ταπεινοί;
Όταν δεν συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους αλλά ΜΟΝΟ με το Θεό.
Όταν δεν λησμονούμε ότι από την Γέννηση μέχρι τη Σταύρωση ο Χριστός μας κήρυξε με τα έργα Του και τη διδασκαλία Του την Ταπείνωση.
Ταπείνωση είναι η συντριβή της καρδιάς, η αληθινή μετάνοια, η μίμηση της ταπεινώσεως του Χριστού μας.
Τίποτε άλλο δεν ξεχωρίζει τους αληθινούς χριστιανούς και μαθητές του Χριστού από την αληθινή ταπείνωση.

***

Ο Εμός έρως Εσταύρωται…. Ο δικός μου έρωτας, (δηλαδή ο Χριστός) σταυρώθηκε και δεν υπάρχει μέσα μου φωτιά σαρκική, αλλά νερό «ζωντανό», που μιλάει σε μένα από μέσα μου και λέει• έλα στον Πατέρα. 3. Δεν ευχαριστιέμαι με τροφή θανάτου, ούτε με τις ηδονές της ζωής αυτής. Θέλω τον άρτο του Θεού, δηλαδή το σώμα το Ιησού Χριστού, που κατάγεται από τη γενιά του Δαβίδ, και πιοτό θέλω το αίμα του, που είναι αγάπη αθάνατη. Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου προς Ρωμαίους Επιστολή VII (7),1, PG 813Β-816Α.

Ο Άγιος Ιγνάτιος έτρεχε στο μαρτύριο, η φωτιά που έκαιγε μέσα του για τον Κύριό μας ήταν έρωτας θεϊκός ,τέτοιος ποὺ ήθελε να βρίσκεται συνεχώς ενωμένος μ’ αυτόν. Και χίλιες καρδιές να έχη κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώση στον Χριστό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/19/36871/

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος: βρήκαν γραμμένο στην καρδιά του με χρυσά γράμματα το όνομα Iησούς Xριστός «ὡς τόν Χριστόν οντως ἔχων ἐν στέρνοις»
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/19/25320/

Ο άγιος Ιγνάτιος διδάχτηκε την προσευχή του Ιησού από τον άγιο Ευαγγελιστή Ιωάννη. Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/19/18155/

Είναι εξαιρετικό πράγμα να δύσει κανείς από τον κόσμο στο Θεό, για ν’ ανατείλει στην αιώνια ζωή…Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος
https://iconandlight.wordpress.com/2014/12/19/5238/Απολυτίκιον, Προεόρτιον
Ήχος δ’  Κατεπλάγη Ιωσήφ

Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ, Ευτρεπίζου Εφραθά, ότι το ξύλον της ζωής, εν τω Σπηλαίω εξήνθησεν εκ της Παρθένου, Παράδεισος και γαρ, η εκείνης γαστήρ, εδείχθη νοητός, εν ώ το θείον φυτόν, εξ ού φαγόντες ζήσομεν, ουχί δε ως ο Αδάμ τεθνηξόμεθα, Χριστός γεννάται, την πριν πεσούσαν, αναστήσων εικόνα.

Δόξα… Του Αγίου Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε· και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος γ’ Την ωραιότητα

Χειροθετούμενος, υπό Χριστού του Θεού, εγκατελάμπρυνας, την ιεράν σου στολήν, και μαρτυρίου αληθώς, επέτυχες Θεοφόρε· θήρας γαρ ηρέθισας, εκ του κόσμου χωρίσαι σε, Παύλον εκμιμούμενος, τον θεσπέσιον ένδοξε· διό και εν τη Ρώμη επλήρωσας, Πάτερ αξίως το Μαρτύριον.

Δόξα… Ήχος πλ. Δ’

Θεοφόρε Ιγνάτιε, τον σον έρωτα Χριστόν ενστερνισάμενος, μισθόν εκομίσω, της ιερουργίας του Ευαγγελίου του Χριστού, το τελειωθήναι δι᾽ αίματος· διό σίτος γενόμενος του αθανάτου Γεωργού, δι᾽ οδόντων θηρίων ηλέσθης, και άρτος ηδύς αυτώ ανεδείχθης, πρεσβεύων υπέρ ημών, Αθλητά μακάριε.
Ερασθείς της ωραιότητος του Δεσπότου, και προς αυτόν την έφεσιν ανένδοτον έχων, τούτου τα παθήματα, προθύμως εζήλωσας, μάρτυς Θεοφόρε Ιγνάτιε.

Εξαποστειλάριον Γυναίκες ακουτίσθητε

Ως τετρωμένος έρωτι, αγάπης του Κυρίου σου, Ο εμός έρως εβόας, Χριστός εσταύρωται θέλων, διό διψώ τού διψάσθαι, και ζων ερώ του εράσθαι, ου κοινωνός γενηθήναι, επιποθώ και του πάθους, και της αυτού βασιλείας.

Εις τούς Αίνους, ιστώμεν Στίχους ς’ καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια, κατά αλφάβητον.
Ποίημα Pωμανού τού Μελωδού.

Ήχος πλ. β’ Αυτόμελον

Αι Αγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, οιεν Βηθλεέμ, ετοιμάσατε την Φάτνην, ο λόγος γάρ γεννάται, η σοφία προέρχεται, δέχου ασπασμόν η Εκκλησία, εις τήν χαράν τής Θεοτόκου, λαοί είπωμεν, Ευλογημένος ο ελθών, Θεός ημών δόξα σοι. (Δίς)

Ανίσχει ο Αστήρ, Ιακώβ εν τω Σπηλαίω δεύτε και ημείς, προεόρτια τελούντες, συνδράμωμεν τοις Μάγοις, τοις Ποιμέσι συνέλθωμεν, ίδωμεν Θεόν εν τοις σπαργάνοις, ίδωμεν Παρθένον γαλουχούσαν, φρικτόν θέαμα! Ο Βασιλεύς του, Ισραήλ, Χριστός παραγίνεται.

Βουνοί γλυκασμόν, σταλαξάτωσαν Ιδού γάρ, ήκει ο Θεός, εκ θαιμάν Έθνη ηττάσθε, Προφήται Πατριάρχαι σκιρτήσατε, άνθρωποι χορεύσατε ενθέως, ο ισχυρός και μέγας Άρχων, Χριστός τίκτεται, ο Βασιλεύς των ουρανών, εν γη παραγίνεται.

Απολυτίκιον αγίας Ιουλιανής
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως νύμφη πανάμωμος και αθληφόρος σεμνή, τω Λόγω νενύμφευσαι του αθανάτου Πατρός, Ιουλιανή ένδοξε, συ γαρ φθαρτόν μνηστήρα παριδούσα, εμφρόνως ήθλησας υπέρ φύσιν και τον όφιν καθείλες· και νυν ταίς του νυμφίου σου τρυφάς φαιδρότησι.

iconandlight.wordpress.com