Εκεί που ευρισκόμουν βυθισμένος στον εαυτό μου και πρόσεχα τα λόγια της ευχής, ξαφνικά γέμισα φως(!) και έπειτα όλος ο τόπος έγινε φως!
Βάδιζαν προς εμένα με τον ίδιο ρυθμό, το ίδιο βήμα, σαν να ήταν ένα και όμως ήταν τρία!
Έψαλλαν μελωδικότατα το: «Όσοι είς Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα»!
Όταν με πλησίασαν πολύ, μέχρι που νόμιζα ότι θα τα έπιανα, εάν άπλωνα τα χέρια μου, επήγαιναν πάλι εμπρός-πίσω, χωρίς να γυρίζουν την πλάτη τους και συνέχισαν το ίδιον ύμνο και στο «αλληλούϊα» με ευλογούσαν με τα χεράκια τους, καθώς κάνει ο ιερέας!.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου