Αγαπητοί μου αναγνώστες!
Στη δοξολογία η οποία προητείται σαν χαρμόσυνο και μεγαλοπρεπές προανάκουσμα της Θείας Λειτουργίας,παρουσιαζόμαστε ενώπιον του πανάγαθου και παντοδύναμου Κυρίου και μεταξύ άλλων λέμε:
Κύριε καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά.
Και με τις λέξεις αυτές που απηχούν την έννοια του υπ'όψιν ψαλμικού ρητού,εκφράζεται ότι ο Κύριος υπήρξε εκείνος στον οποίο κατέφευγαν οι γεννεές του παρελθόντος.
Ειδικά για μας τους Έλληνες,των οπίων η ιστορία είναι πλήρης περιπετειών και κινδύνων,η φράση αυτή πρέπει να μας συγκινεί και να μας διδάσκει.
Τον καιρό της Τουρκοκρατίας που κράτησε 4 αιώνες ερωτώμε που κατέφυγαν οι 16 γεννεές των Ελλήνων;
Στον Κύριο,στους νάρθηκες των εκκλησιών,στα κελλιά των Μονών,στις τρύπες και στα σπήλαια,εκεί μαζεύονταν τα παιδιά των υπόδουλων και άκουαν λόγους παρηγορίας και εμψυχώσεως από τα στόματα κληρικών και μοναχών.
Στις θλίψεις αυτές οι οποίες θα μπορούσαν να κάμψουν κάθε άλλο λαό,ο υπόδουλος εκείνος λαός βρήκε ασφαλές καταφύγιο την εκκλησία,η οποία αποδείχτηκε η κιβωτός της σωτηρίας.
Και η δια μέσου τόσων θλίψεων και πειρασμών,διατήρηση της φυλής,αποτελεί ιστορικό θαύμα,που προκαλεί θαυμασμό.
Η βοή των προσευχών των γεννεών εκείνων φθάνει μέχρι εμάς,εμείς δε νοερώς διατρέχοντες τους σκοτεινούς εκείνους αιώνες των μεγάλων,δυσεπίγραπτων θλίψεων του γένους μας,ευγνόμωνες λέμε :
"Κύρις Συ υπήρξες η καταφυγή του έθνους μας".
Αλλά δεν αρκεί η ομολογία αυτή,ότι εν γενεά και γενεά καταφυγή εγένετο ο Κύριος.
Πρέπει και η σύγχρονη γενιά των Ελλήνων να ακολουθήσει το παράδειγμα εκείνων των γενεών.
Και εν μέσω του σημερινού σφοδρά σειόμενου και κλυδωνιζόμενου κόσμου που ζούμε,,στο ερώτημα των άλλων,που είναι ΄Ελληνες η καταφυγή σας,η ασφαλειά σας; εμείς να είμαστε σε θέση με πίστη ακράδαντη να δείξουμε τον Ουρανό και να πούμε :
Ο ΚΥΡΙΟΣ.Αυτός είναι η καταφυγή μας,βοηθός σε ευκαιρίες και σε θλίψεις.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ.
Στη δοξολογία η οποία προητείται σαν χαρμόσυνο και μεγαλοπρεπές προανάκουσμα της Θείας Λειτουργίας,παρουσιαζόμαστε ενώπιον του πανάγαθου και παντοδύναμου Κυρίου και μεταξύ άλλων λέμε:
Κύριε καταφυγή εγενήθης ημίν εν γενεά και γενεά.
Και με τις λέξεις αυτές που απηχούν την έννοια του υπ'όψιν ψαλμικού ρητού,εκφράζεται ότι ο Κύριος υπήρξε εκείνος στον οποίο κατέφευγαν οι γεννεές του παρελθόντος.
Ειδικά για μας τους Έλληνες,των οπίων η ιστορία είναι πλήρης περιπετειών και κινδύνων,η φράση αυτή πρέπει να μας συγκινεί και να μας διδάσκει.
Τον καιρό της Τουρκοκρατίας που κράτησε 4 αιώνες ερωτώμε που κατέφυγαν οι 16 γεννεές των Ελλήνων;
Στον Κύριο,στους νάρθηκες των εκκλησιών,στα κελλιά των Μονών,στις τρύπες και στα σπήλαια,εκεί μαζεύονταν τα παιδιά των υπόδουλων και άκουαν λόγους παρηγορίας και εμψυχώσεως από τα στόματα κληρικών και μοναχών.
Στις θλίψεις αυτές οι οποίες θα μπορούσαν να κάμψουν κάθε άλλο λαό,ο υπόδουλος εκείνος λαός βρήκε ασφαλές καταφύγιο την εκκλησία,η οποία αποδείχτηκε η κιβωτός της σωτηρίας.
Και η δια μέσου τόσων θλίψεων και πειρασμών,διατήρηση της φυλής,αποτελεί ιστορικό θαύμα,που προκαλεί θαυμασμό.
Η βοή των προσευχών των γεννεών εκείνων φθάνει μέχρι εμάς,εμείς δε νοερώς διατρέχοντες τους σκοτεινούς εκείνους αιώνες των μεγάλων,δυσεπίγραπτων θλίψεων του γένους μας,ευγνόμωνες λέμε :
"Κύρις Συ υπήρξες η καταφυγή του έθνους μας".
Αλλά δεν αρκεί η ομολογία αυτή,ότι εν γενεά και γενεά καταφυγή εγένετο ο Κύριος.
Πρέπει και η σύγχρονη γενιά των Ελλήνων να ακολουθήσει το παράδειγμα εκείνων των γενεών.
Και εν μέσω του σημερινού σφοδρά σειόμενου και κλυδωνιζόμενου κόσμου που ζούμε,,στο ερώτημα των άλλων,που είναι ΄Ελληνες η καταφυγή σας,η ασφαλειά σας; εμείς να είμαστε σε θέση με πίστη ακράδαντη να δείξουμε τον Ουρανό και να πούμε :
Ο ΚΥΡΙΟΣ.Αυτός είναι η καταφυγή μας,βοηθός σε ευκαιρίες και σε θλίψεις.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου