Ουδείς άνθρωπος ενδεδυμένος ακόμη τη σάρκα μπορεί να δει τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, διότι είναι στον Θρόνο του Θεού με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Ποθητέ Πάτερ Χρυσόστομε, κάθε σκέψη προς εσένα είναι για μένα γιορτή και χαρά, πνευματική αγαλλίαση, αρωγός, υγεία και ανάσταση.

 

 

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως

Εορτάζει στις 13 Νοεμβρίου
Κοιμήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 στα Κόμανα του Πόντου

Στίχοι
Μύσας ο χρυσούς Ιωάννης το στόμα,
Αφήκεν ημίν άλλο τας βίβλους στόμα.
Αμφί τρίτην δεκάτην σίγησεν χρύσεα χείλη.

Ύμνος στον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.

Η Εκκλησία δοξάζει τον άγιο Ιωάννη,
τον ενθεότατο Χρυσόστομο!
Του Χριστού τον γενναίο στρατιώτη,
το μέγα καύχημα, την κρηπίδα της Εκκλησίας,
το βάθος του χρυσουργού νου και της καρδίας,
τη χρυσοφθόγγο λύρα του πνεύματος!

Βούτηξε ο Ιωάννης στα βάθη των μυστηρίων του Θεού
και αλίευσε το μαργαριτάρι που λάμπει όπως τα άστρα.
Ο υψιπέτης νους του ανήλθε στο ύψος του ουρανού!
Ως θεοφάντωρ απεκάλυψε την θεία αλήθεια•
και όσα είδε επαληθεύτηκαν στον ρου της ιστορίας.

Όλα τα προσέφερε στον Υιό του Θεού!
Αποκάλυψε σ’ εμάς τη φρίκη της αμαρτίας
αλλά και το εγκαλλώπισμα των αρετών,
που κοσμούν τον άνθρωπο.
Ως τα θεία σαφών, ο άγιος Ιωάννης•
μας έδειξε τα πολύτιμα μυστήρια του Θεού,
τους γλυκύτατους θησαυρούς του Παραδείσου.

Ως χρυσορρήμων ερμηνευτής του Ευαγγελίου
και πολέμιος στερρός των αιρέσεων,
ήταν έμπλεως πνευματικής ευφροσύνης
και ζήλου για τον Χριστό,
ως άλλος ευαγγελιστής και απόστολος.

Πολέμησε την αδικία εις βάρος άλλων,
αλλά με ειρήνη δέχθηκε να τον βασανίσουν αδίκως,
όπως κάθε άλλος μάρτυς Χριστού!

Λογιζόταν το μαρτύριό του σφραγίδα της ουρανίου σωτηρίας.
Αυτός, ο διάκονος του Χριστού ακέραιος ανεδείχθη
και αψευδής ποιμενάρχης των πιστών.
Για τούτο η Εκκλησία αξίως μεγαλύνει
τον πανένδοξό της Χρυσόστομο.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Νοέμβριος, εκδ. Άθως)

Τιμωρία και ανταμοιβή!
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τιμωρία και ανταμοιβή! Είναι στα χέρια του Θεού και τα δύο αυτά. Αλλά, όπως ο επίγειος βίος δεν είναι παρά μια σκιά της αληθινής ζωής στους ουρανούς, αντιστοίχως η τιμωρία και η ανταμοιβή είναι μια σκιά μονάχα της αληθινής τιμωρίας και ανταμοιβής στην αιωνιότητα.

Οι κύριοι διώκτες του αγίου του Θεού, Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ήταν ο πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας και η αυτοκράτειρα Ευδοξία. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη τιμωρία ανέμενε και τους δύο. Ο μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ η Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαριά με μια ανίατη ασθένεια – όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις οποίες έβγαιναν σκουλήκια. Ήταν τόσο έντονη η δυσωδία που ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο για οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της. Οι ιατροί χρησιμοποιούσαν τα πιο ισχυρά αρώματα και ευωδέστατο θυμίαμα για να περιορίσουν τη φρικτή δυσωδία της κακιάς βασίλισσας, αλλά δεν κατάφερναν τίποτα. Στο τέλος, η Ευδοξία πέθανε μέσα σε φρικτή αγωνία και σήψη. Ακόμη και μετά θάνατον το χέρι του Θεού έπεσε βαρύ επάνω της. Η κάσα που περιείχε το σαπισμένο σώμα της έτρεμε μέρα και νύχτα επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σταμάτησε, μόνον όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε την ανακομιδή των λειψάνων του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κωνσταντινούπολη.

Απεναντίας, δείτε τι συνέβη στον Χρυσόστομο μετά από την κοίμησή του! Ανταμοιβή! Ανταπόδοση δίκαιη, τέτοια που μονάχα ο Θεός μπορεί να δώσει. Ο Επίσκοπος Αραβισσού Αδελφειός, ο οποίος δέχθηκε τον εξόριστο άγιο Χρυσόστομο στην Κουκουσό, προσευχόταν, μετά την κοίμηση του Χρυσοστόμου, στον Θεό να του αποκαλύψει πού είχε πάει η ψυχή του αγίου. Η απάντηση ήλθε, ενώ βρισκόταν σε προσευχή. Ήταν σαν να βρισκόταν έξω απ’ τον εαυτό του και τον καθοδηγούσε στον ουρανό ένας αστραπόμορφος νέος, ο οποίος του έδειχνε έναν-έναν τους ιεράρχες, ποιμένες και διδασκάλους της Εκκλησίας, καλώντας τους με τα ονόματά τους – όμως δεν έβλεπε ανάμεσά τους και τον Ιωάννη. Ύστερα ο άγγελος του Θεού τον οδήγησε στο πέρασμα έξω απ’ τον Παράδεισο και ο Αδελφειός επέστρεψε στην κανονική κατάσταση. Όταν ο άγγελος τον ρώτησε γιατί ήταν λυπημένος, ο Επίσκοπος απάντησε ότι λυπόταν, επειδή δεν είχε δει τον αγαπημένο του δάσκαλο Ιωάννη Χρυσόστομο. Ο άγγελος του εξήγησε: «Ουδείς άνθρωπος ενδεδυμένος ακόμη τη σάρκα μπορεί να τον δει, διότι είναι στον Θρόνο του Θεού με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ».
(Αγίου. Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Νοέμβριος, εκδ. Άθως)

***

Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι, και ο αμαρτωλὸς σαπίζει σαν το χορτάρι
άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όπως ακριβώς το μεν χρυσάφι, ακόμη κι αν πέσει στο νερό, φανερώνει τη λαμπρότητά του, κι αν ακόμη πέσει στο καμίνι, γίνεται πιο αστραφτερό· ο δε πηλός και το χορτάρι, αν τυχόν αναμιχθούν με νερά, ο μεν πηλός διαλύεται, το δε χορτάρι σαπίζει· κι αν πέσουν στη φωτιά, ο μεν πηλός ψήνεται, το δε χορτάρι κατακαίεται, το ίδιο συμβαίνει και με τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Ο μεν δίκαιος, όταν έχει άνεση, μένει λαμπρός όπως το χρυσάφι που βυθίζεται στα νερά· αν πάλι πέσει σε πειρασμούς και δοκιμασίες, γίνεται λαμπρότερος, όπως το χρυσάφι που δοκιμάζεται από τη φωτιά. Ο δε αμαρτωλός, όταν βρίσκεται σε άνεση, διαλύεται και σαπίζει, όπως η λάσπη και το χορτάρι που πέφτουν στο νερό· αν πάλι συμβεί να πέσει σε πειρασμό, καταστρέφεται τελείως, όπως η λάσπη και το χορτάρι καταστρέφον­ται από τη φωτιά.Γιατί δεν έχουμε Ηγέτες
άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά… Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. 

«Αλίμονο σε κείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό. Σε κείνους που παρουσιάζουν το φως ως σκοτάδι και το σκοτάδι ως φως. Σε κείνους που προβάλλουν το γλυκό ως πικρό και το πικρό ως γλυκό.
Θα αφαιρέσω λοιπόν, λέει ο Θεός, για την ανομία σας από ανάμεσά σας κάθε ισχυρό άνδρα και δυνατή γυναίκα και κάθε άνθρωπο πολεμιστή και δικαστή και κάθε προφήτη και άνθρωπο συνετό.
Δεν είναι δε μικρό είδος οργής να στερηθούν και τις προφητείες. Μαζί δε με τον προφήτη, λέγει, θα αφαιρέσει και κάθε στοχαστή… Και θα αφαιρέσω ακόμη και κάθε έμπειρο πρεσβύτερο και πεντηκόνταρχο.
Πρεσβύτερο δεν ονομάζει απλά αυτόν που έχει γεράσει, αλλά αυτόν που μαζί με τα άσπρα μαλλιά του διατηρεί και την πρέπουσα σύνεση. Και όταν λέει πεντηκόνταρχο εννοεί όλους τους άρχοντες. Και άρχοντας είναι αυτός που είναι εμπειρογνώμων και γνώστης πολλών και που γνωρίζει να διευθετεί με σύνεση όλες τις υποθέσεις της πόλεως. Και μαζί μ’ αυτούς θα αφαιρέσει και κάθε συνετό ακροατή.

Και θα τοποθετήσω σ’ αυτούς νεαρούς άρχοντες, λέει ο Θεός.
Αυτό είναι χειρότερο και φοβερότερο από την αναρχία. Γιατί εκείνος που δεν έχει άρχοντα, έχει στερηθεί εκείνον που θα τον οδηγήσει, ενώ εκείνος που έχει κακό άρχοντα, έχει εκείνον που τον σπρώχνει στους γκρεμούς. Και θα επιτρέψω σε απατεώνες να τους εξουσιάσουν, λέει ο Θεός.
Απατεώνες ονομάζει τους είρωνες, τους κόλακες, εκείνους που με τα γλυκά τους λόγια παραδίδουν τους ανθρώπους στο κακό και τον διάβολο. Και θα συμπλακεί ο λαός και ο ένας άνθρωπος θα ορμήσει εναντίον του άλλου και ο άλλος θα ορμήσει εναντίον του πλησίον του, λέει ο Θεός.

Όπως ακριβώς δηλαδή αν τα ξύλα που συγκρατούν τις οικοδομές σαπίσουν ή αφαιρεθούν, κατ’ ανάγκην οι τοίχοι γκρεμίζονται, αφού τίποτε δεν υπάρχει που να τους συγκρατεί, έτσι και αυτοί για τους οποίους προηγουμένως μιλήσαμε, αφού αφαιρέθηκαν άρχοντες, σύμβουλοι, δικαστές και προφήτες, δεν υπήρχε τίποτε που να εμπόδιζε το λαό να διασπασθεί και να δημιουργηθεί μεγάλη σύγχυση.
Θα αυθαδιάσει το παιδί προς το γέροντα και ο ανέντιμος προς τον έντιμο, λέει και πάλι ο Θεός. Γιατί όταν περιφρονούνται τα γηρατειά από τους νέους, οι δε ανάξιοι και αποδοκιμασμένοι περιφρονούν εκείνους, που προηγουμένως ήταν αξιοσέβαστοι, η πόλη αυτή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται σε καθόλου καλύτερη κατάσταση από εκείνη που καταφεύγει σε μάντεις» (Εις Ησαΐαν, κεφ. Γ’, 1,2,3,4, ΕΠΕ 8, 304-306-308-310-314-316-MG 56, 40-44).

Ι.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΩΝ 47 έως 64
http://alavastron.blogspot.com/2016/06/Index-Chrysostomos-Patrologia.html

Ιωάννης ο Χρυσόστομος ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΣΑΪΑΝ Α’-Η’

ΗΣΑΪΑΣ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Hsaias/Hsaias.htm
https://www.saint.gr/45/1/biblebooks.aspxΗ απάντηση που έδωσε ο άγιος Νείλος ο Σιναΐτης στον Αυτοκράτορα Αρκάδιο

Λίγο καιρό μετά την δεύτερη εξορία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου μια σειρά από θεομηνίες έπληξε την Κωνσταντινούπολη.
Η φαντασία του αυτοκράτορα, όπως καλά κανείς αντιλαμβάνεται, δεν άργησε να ταραχθεί από το συνδυασμό αυτών των γεγονότων … η πόλη τραντάχτηκε επανειλημμένα από τόσο βίαιους σεισμούς, ώστε οι χρονογράφοι θεώρησαν καθήκον τους να τους συμπεριλάβουν στα βιβλία τους. Ταυτόχρονα καταιγίδες διαδέχονταν η μία την άλλη σε μικρά χρονικά διαστήματα. Κεραυνός έπεσε πολλές φορές στο χώρο μέσα από τα τείχη, ενώ χαλάζι τεράστιου μεγέθους κατέστρεφε σε αρκετά μίλια τα γύρω σπαρτά. Δεν χρειάζονταν περισσότερα, για να πείσουν τον αυτοκράτορα ότι η σφοδρή οργή του ουρανού αληθινά ξέσπασε εναντίον αυτού και των υπηκόων του. ’Έγραψε, λοιπόν, σε κάποιον ερημίτη αναγνωρισμένης αγιότητας, που κατοικούσε στο Όρος Σινά, για να ζητήσει τις πανίσχυρες, όπως έλεγαν, προσευχές του προς τον Θεό. Αυτός ο ερημίτης ονομαζόταν Νείλος και η Εκκλησία τον τιμά και σήμερα ως άγιο.

…Οι έρημοι της Αιγύπτου και της Συρίας δεν του άρεσαν. Ήταν πολύ πυκνοκατοικημένες από μοναχούς και πολύ κοντά στις πόλεις. Δεν σταμάτησε παρά στη μεγάλη έρημο της ’Αραβίας, σε μια από τις πλαγιές του όρους Σινα. Βρήκε εκεί λίγους αναχωρητές, που ζούσαν σκόρπιοι σε σπηλιές. Τους συγκέντρωσε και προσείλκυσε κι άλλους. Με χρήματα, που του έμειναν από την περιουσία του, έκτισε μια εκκλησία κι ένα μοναστήρι στην τοποθεσία που ονομαζόταν Βάτος, διότι εκεί είχε εμφανιστεί ο Θεός στον Μωυσή σε μια φλεγόμενη βάτο…

Ο Αρκάδιος, που τον γνώριζε από παιδί στην αυλή του πατέρα του, νόμισε ότι μπορούσε να προστρέξει σ’ αυτόν με εμπιστοσύνη, για να αποτρέψει την οργή του Θεού, που απειλούσε την αυτοκρατορική πόλη και τον ίδιο. Αλλά ο Νείλος αρνήθηκε να προσευχηθεί.
«Πως θέλεις», του απάντησε με άγια παρρησία, «να τολμήσω να προσευχηθώ για μια πόλη, που αξίζει την τιμωρία του Θεού για τις τόσες ένοχες πράξεις της, για μια πόλη, όπου το έγκλημα στηρίζεται στην εξουσία των νόμων και που εξόρισε τον μακάριο Ιωάννη, το στύλο της Εκκλησίας, το λύχνο της αλήθειας, τη σάλπιγγα του Κυρίου; Ζητάς να προσευχηθώ γι’ αυτήν; ’Αλλά το ζητάς από μια ψυχή πολύ συντετριμμένη από θλίψη για τα υπερβολικά κακά, που η πόλη διέπραξε». Του γράφει ακόμη σ’ άλλη επιστολή:

«Εξόρισες τον Ιωάννη, το λαμπρότερο φως της γης, εντελώς άδικα κι άφησες τον εαυτό σου πολύ επιπόλαια να παρασυρθεί από τις κακές συμβουλές κάποιων επισκόπων, που το πνεύμα τους δεν είναι υγιές. Συλλογίσου, λοιπόν, αναγνώρισε τουλάχιστον το σφάλμα σου και μετανόησε, διότι στέρησες την Εκκλησία από τις καθάριες και άγιες διδασκαλίες, που δεχόταν απ’ αυτόν».
Ο Αρκάδιος καθόλου δεν μετανόησε. Οι μάστιγες της φύσης κατευνάστηκαν κι ο αυτοκράτορας με τη συνηθισμένη αμεριμνησία του άρχισε ν’ ασχολείται ξανά με τις υποθέσεις του. Του ήταν γλυκύτερες οι κακές συμβουλές των κολάκων παρά οι σκληροί λόγοι, που έφθαναν από το Σινά. Σύντομα μάλιστα με τους νέους κυρίους του ξέχασε τη διακυβέρνηση της Ευδοξίας. Η καταδίωξη ατόνησε. ’Αλλά το πνεύμα του διωγμού, τα πάθη της ζήλιας και του μίσους εξακολουθούσαν να υποβόσκουν και να σπρώχνουν τον ανίσχυρο αυτοκράτορα στο δρόμο, όπου τον είχαν καταντήσει.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Μεγαλομάρτυρας μετά τους διωγμούς, S.D.Amedee Thierry, Εκδόσεις ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΛΠΙΣ σελ. 304-306

Η αγάπη του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς για τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο
“Αυτός είναι ο ικέτης μου! Αυτός είναι ο αρεστός μου!”

Ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) από παιδί ως πηγή θείας εμπνεύσεως, είχε την ανάγνωση του Ευαγγελίου και την ανάγνωση των Συναξαριών και αργότερα των έργων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Οι άγιοι του Θεού, που είναι η ζώσα ομοίωση του Χριστού, ήταν μόνιμοι και καθημερινοί οδηγοί και δάσκαλοί του. Γι’ αυτό και σημείωνε: «Και οι σημερινοί χριστιανοί μπορούν να είναι αληθινοί χριστιανοί μόνο εάν οδηγούνται ημέρα με την ημέρα από τους αγίους του Θεού».

Ο νέος και θεοφιλής Μπλάκογιε, όπως και αργότερα ως μοναχός Ιουστίνος, παρέδωσε ολόκληρο τον εαυτό του σε καθημερινή καθοδήγηση από τους αγίους του Χριστού, ιδιαίτερα και εξαιρετικώτερα από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, τον οποίο από παιδί υπερβολικά αγαπούσε και στον οποίο με παιδική ειλικρίνεια και γλυκύτητα διαρκώς προσευχόταν.  

Να, μερικά δικά του αισθήματα αγάπης και προσευχών που αναφέρονται στον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο:

«Κάποια αίσθηση ελεήμονος εγγύτητας του αγίου Χρυσοστόμου προς εμένα τον παναμαρτωλό. Αρπάζεται η ψυχή μου προς αυτόν με προσευχή: Δυνάμωσέ με στην προσευχή με την δική σου προσευχητικότητα. Αξίωσέ με να ασκηθώ με τους αγώνες σου. Η σιωπή του Ουρανού βαδίζει στην ψυχή μου και η χαρά με συνεπαίρνει επειδή έχω τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο » (σημείωση στο ημερολόγιό του [u Dnevniku],το έτος 1923).

Ακόμη και τούτο:

«Ποθητέ Πάτερ Χρυσόστομε, κάθε σκέψη προς εσένα είναι για μένα γιορτή και χαρά, πνευματική αγαλλίαση, αρωγός, υγεία και ανάσταση. Ο άγιος Χρυσόστομος είναι η αιώνια αυγή της ψυχής μου και ολοκλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αυτός είναι το πρόσωπο του πιο αγαπητού μεσολαβητή. Αυτός είναι η πιο εύγλωττη θεόσδοτη γλώσσα του ουρανού και της γης, με την οποία γη φανερώνει στον ουρανό τους αναστεναγμούς της, τους πόνους της, τις ελπίδες της, τις προσευχές της».

Υπάρχουν αναμφίβολα μερικά «κεκρυμμένα» μυστήρια στην ζωή του αγίου πατρός Ιουστίνου, στην σχέση του προς τον Κύριο, με τις πρεσβείες της Θεοτόκου και του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Και ο ίδιος ο άγιος Σάββας ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Σερβίας (1169–1236), όταν ήταν ακόμη νέος μετά την Υπεραγία Θεοτόκο, πιο πολύ αγαπούσε τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, για τον οποίον έκτισε και εκκλησία, όπως και ο άγιος πατήρ Ιουστίνος έκτισε ναό του αγίου Χρυσοστόμου, ή καλύτερα του Χριστού, ο Οποίος ζούσε σε αυτόν τον άγιο και δια μέσου του οποίου ενεργούσε και ομιλούσε. 

Μια αρκετά μεταγενέστερη εμφάνιση του αγίου Ιωάννου μάς φανερώνει ένα μέρος αυτού του οικείου πνευματικού και αγίου μυστηρίου, για το οποίο ο άγιος πατέρας μας Ιουστίνος μάς άφησε περιγραφή ως γραπτή προσωπική μαρτυρία (στο εγχειρίδιό του και μικρό ιερατικό και ευχολόγιο):

«Κατά την παραμονή της εορτής του αγίου Προφήτη Ιερεμία, 1/14 Μαΐου του έτους 1955, στην περιοχή Λέσκοβατς –σημειώνει– βλέπω τα μεσάνυκτα στο όνειρό μου τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, με χρυσόλαμπρο αρχιερατικό φελώνιο και βαρύτιμο χρυσό Ευαγγέλιο στα χέρια του, να έρχεται προς εμένα κι εγώ να τρέχω να τον συναντήσω. Πέφτω μπροστά στα πόδια του και του φιλώ τα άμφια και τα πόδια. Αυτός δε, με αρχιερατική αυστηρότητα, τοποθετεί το άγιο Ευαγγέλιο στο κεφαλι μου και διαβάζει. Όταν τελείωσε την ανάγνωση, τον ρώτησα με χαρά τι διαβάζει, κι εκείνος μου απάντησε: “Από το δικό μου το Ευχολόγιο”. Αισθάνθηκα τότε μια γλυκύτατη και ανείπωτη χαρά στην ψυχή. Ξύπνησα με την ίδια διάθεση. Για πολύ διαρκούσε μέσα μου αυτή η χαροποιός αγαλλίαση και η απερίγραπτη ηδύτητα». Παρεμφερής με αυτήν την εμπειρία αλλά ταυτόχρονα και ανεξάρτητη είναι και η μαρτυρία ενός πνευματικού παιδιού του Αγίου Ιουστίνου, το οποίο, το φθινόπωρο του έτους 1966, είδε στο όνειρό του το παρακάτω όραμα : Βλέπει τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο στο κελλί του αρχιμανδρίτη τότε πατρός Ιουστίνου, τον άγιο Ιουστίνο να κανει μετάνοιες και τον άγιο Χρυσόστομο να τον ευλογεί και να λέγει : “Αυτός είναι ο ικέτης μου! Αυτός είναι ο αρεστός μου!”

Έτσι καθοδηγείτο αυτός ο θεοφιλής και φιλόχριστος ασκητής, ο νεαρός σπουδαστής Μπλάγκογιε, πριν απ’ όλους τους άλλους οδηγούς και διδασκάλους, καθώς χειραγωγείτο με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, ενώ παράλληλα ήταν παραδομένος στον Θεάνθρωπο Χριστό, έχοντας ως  ασφαλείς ποδηγέτες τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας, τους αγίους δηλαδή του Θεού, προς τους οποίους έτρεφε τέτοια αγάπη, ώστε σε αυτούς είχε αφιερώσει όλη του την ζωή, ερευνώντας και διδάσκοντας την πίστη τους, την εμπειρία τους, αλλά και την χαρμόσυνη αγγελία τους για τον Θεάνθρωπο Χριστό …           π. Αθανασίου Γιεβτιτς ,Βίος του οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, κεφ. 5, σελ 36-39. εκδ Ν. Παναγοπουλου
Αλεξίου Παπαγόπουλου, πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς Βίος και Πολιτεία σελ. 12, 23, 26, 30-31, ‘’Διψώ’’ ι.ν. Αναλήψεως Ψαροφάι, Πάτρα 1995. https://toeilhtarion.blogspot.com/2014/11/blog-post_76.html

Ας προσκυνήσουμε νοερά το πάνσεπτο λείψανο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Δασκάλου του ελέους του Θεού για να λάβουμε την χάρη του Αγίου Πνεύματος.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/26/%ce%b1%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%bd%ce%bf%ce%b5%cf%81%ce%ac-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%83%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%bf-%ce%bb%ce%b5/

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, αυτή η φράσις εξαλείφει την ταραχήν και φέρνει γαλήνη εις την ψυχήν. Μην παύσεις να την λες. Αυτή η φράση ανέδειξε τον Ιώβ νικητή. Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/12/%ce%b4%cf%8c%ce%be%ce%b1-%cf%84%cf%89-%ce%b8%ce%b5%cf%8e-%cf%80%ce%ac%ce%bd%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ad%ce%bd%ce%b5%ce%ba%ce%b5%ce%bd-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae-%ce%b7-%cf%86%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b9%cf%82/

Ω ησυχία, οδός βασιλείας ουρανών… ταύτην αγάπησον και κτήσαι, αδελφέ μου, όπως φωτίση τας οδούς σου τω στύλω της νεφέλης… Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/19/%CF%89-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B7/

Ο Θεός είπε στον Ιώβ· ‘σε μεταχειρίστηκα έτσι όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για ν’ αναδειχθείς δίκαιος’. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/12/%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B9%CF%8E%CE%B2%C2%B7-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84/

Έλα, ω αδελφέ Κυριακέ, να μαλακώσω την πληγή της δικής σου λύπης… Επιστολή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/14/%CE%AD%CE%BB%CE%B1-%CF%89-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CE%AD-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%89-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80/

Ο πάγκαλος Ιωσήφ δοκιμάστηκε για να πρα­γματοποιηθούν τα μεγάλα σχέδια του Θεού. Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/12/%CE%BF-%CF%80%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CF%83%CE%AE%CF%86-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81/

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/13/%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%BD%CF%85%CE%BC%CF%86/

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υπέμεινε μετά χαράς τις εξορίες, και σε όλα ευχαριστούσε τον Θεό, λέγοντας: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/26/21561/Απολυτίκιον Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: Ήχος πλ. δ’.

Η του στόματός σου καθάπερ πυρσός εκλάμψασα χάρις, την οικουμένην εφώτισεν, αφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς εναπέθετο, το ύψος ημίν της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Αλλά σοίς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος δ’  Ως γενναίον εν Μάρτυσι

Tην χρυσήλατον σάλπιγγα, το θεόπνευστον όργανον, των δογμάτων πέλαγος ανεξάντλητον, τής Εκκλησίας το στήριγμα, τον νουν τον ουράνιον, τής σοφίας τον βυθόν, τον κρατήρα τον πάγχρυσον, τον προχέοντα, ποταμούς διδαγμάτων μελιρρύτων, και αρδεύοντα την κτίσιν, μελωδικώς ευφημήσωμεν.

Tόν αστέρα τον άδυτον, τον ακτίσι φωτίζοντα, διδαγμάτων άπασαν την υφήλιον, τής μετανοίας τον κήρυκα, τον σπόγγον τον πάγχρυσον τον υγρότητα δεινής, απογνώσεως αίροντα, και δροσίζοντα, εκτακείσας καρδίας άμαρτίαις, Ιωάννην επαξίως, τον Χρυσολόγον τιμήσωμεν.

Ήχος πλ. Α΄. Χαίροις ασκητικών
Στ.: Καυχήσονται Όσιοι εν δόξη, και αγαλλιάσονται επί των κοιτών αυτών.

Χαίροις των ορφανών ο Πατήρ, αδικουμένων οξυτάτη βοήθεια, πενήτων η χορηγία, η των πεινώντων τροφή, των αμαρτανόντων η διόρθωσις, ψυχών ευστοχώτατος, ιατρός και σεμνότατος, θεολογίας, υψηλής η ακρίβεια, η σαφήνεια, των Γραφών των τού Πνεύματος, νόμος ο πρακτικώτατος, κανών ο ευθύτατος, η θεωρία και πράξις, αι τής σοφίας ακρότητες, Χριστόν καταπέμψαι, ταίς ψυχαίς ημών δυσώπει, το μέγα έλεος.

Χαίροις, του Χρυσοστόμου πατρός, ο εραστής και μαθητής επιστήθιος, θεόσοφε Ιουστίνε, εξ ου τα θεία σαφώς, έγνως εν εκστάσει πόθω ζέοντι, και γέγονας χείμαρρος, θείου λόγου χριστόρρειθρος, και τον έρωτα, υπανάπτων τον άϋλον. Έκτεινον ούν τας χείράς σου, ω Πάτερ τρισόλβιε, και την του Πνεύματος χάριν, τοις σε τιμώσι κατάγαγε, κλεινέ Ιουστίνε, της Τριάδος της Αγίας, κήρυξε θεόφθογγος.

Δόξα… Ήχος πλ. α’
Τόν συνάναρχον Λόγον

Ούτε έχθρα συνόδου ούσα παράνομος, ούτε μίσος Αυγούστης ούσης παράφρονος, τάς αρετάς τάς εν σοί Πάτερ κατέσβεσαν, αλλ’ ως χρυσός εν τω πυρί, δοκιμασθείς των πειρασμών, καθικετεύεις απαύστως, την Παναγίαν Τριάδα, υπέρ ής ηγωνίσω ζέων τω πνεύματι.

Κάθισμα Ήχος δ’
Κατεπλάγη Ιωσήφ

Θεία ψήφω τής Χριστού, ποίμνης αξίως γεγονώς, Αξιάγαστε ποιμήν, οίά περ λύκους εξ αυτής, εν τη σφενδόνη των λόγων σου απεδίωξας, ελέγχων αφειδώς, παρανομούντας σοφέ, υφ’ ών και έλαθείς, φθόνω Χρυσόστομε, μακράν οδόν διήνυσας στερρόφρον, υπέρ αυτής εν ή τέθνηκας, αλλ’ επανήλθες προς Βασιλίδα, νέμων θεία χαρίσματα.

Εις τούς Αίνους, Ήχος δ’ Έδωκας σημείωσιν

Αδίκως τής ποίμνης σου, απελαθείς Πάτερ Όσιε, προσωμίλησας θλίψεσι, πικραίς εξορίαις τε, εν αίς ηξιώθης, μακαρίου τέλους, οία γενναίος αθλητής, καταπαλαίσας τόν πολυμήχανον, διό τη επανόδω σου, η Εκκλησία αγάλλεται, ήν χρυσώ κατεκόσμησας, των πανσόφων δογμάτων σου.

Σοφίας Σολομώντος τό Ανάγνωσμα
(Εκλογή)

Εγκωμιαζομένου Δικαίου, ευφρανθήσονται λαοί, αθανασία γάρ εστιν η μνήμη αυτού, ότι και παρά Θεώ γινώσκεται και παρά ανθρώποις, καί αρεστή Κυρίω η ψυχή αυτού. Επιθυμήσατε τοιγαρούν, ώ άνδρες, σοφίαν και ποθήσατε και παιδευθήσεσθε. Αρχή γάρ αυτής αγάπη και τήρησις νόμων. Τιμήσατε σοφίαν, ίνα εις τον αιώνα βασιλεύσητε. Απαγγελώ υμίν, και ού κρύψω αφ’ υμών μυστήρια Θεού. Ότι αυτός, και τής σοφίας οδηγός εστι, και των σοφών διορθωτής. Και εν τη χειρί αυτού πάσα φρόνησις και εργασιών επιστήμη. Η πάντων τεχνίτις εδίδαξέ με σοφία, έστι γάρ εν αυτή πνεύμα νοερόν, άγιον, απαύγασμα φωτός αϊδίου, και εικών τής αγαθότητος τού Θεού. Αύτη φίλους Θεού και προφήτας κατασκευάζει. Ευπρεπεστέρα δέ εστιν ηλίου, και υπέρ πάσαν αστέρων θέσιν, φωτί συγκρινομένη, ευρίσκεται προτιμοτέρα. Αύτη τούς θεραπεύσαντας αυτήν εκ πόνων ερρύσατο, και ωδήγησεν εν τρίβοις ευθείαις. Έδωκεν αυτοίς γνώσιν αγίαν, και διεφύλαξεν αυτούς από ενεδρευόντων, και αγώνα ισχυρόν εβράβευσεν αυτοίς, ίνα γνώσι πάντες, ότι δυνατωτέρα παντός εστιν η ευσέβεια. Και ου μή Κατισχύση ποτέ κακία σοφίας, ουδ’ ου μή παρελεύσεται πονηρούς ελέγχουσα η δίκη. Είπον γάρ εν εαυτοίς, λογισάμενοι ουκ ορθώς. Καταδυναστεύσωμεν τόν δίκαιον, μή φεισώμεθα τής οσιότητος αυτού, μηδέ εντραπώμεν πολιάς πρεσβευτού πολυχρονίους. Έστω δέ ημών ισχύς νόμος. Και ενεδρεύσωμεν τον δίκαιον, ότι δύσχρηστος ημίν εστι, και εναντιούται τοις έργοις ημών, και έπιφημίζει ημίν αμαρτήματα παιδείας ημών. Επαγγέλλεται γνώσιν έχειν Θεού, και παίδα Κυρίου εαυτόν ονομάζει. Εγένετο ημίν εις έλεγχον εννοιών ημών. Βαρύς εστιν ημίν και βλεπόμενος, ότι ανόμοιος τοις άλλοις ο βίος αυτού, και εξηλλαγμέναι αί τρίβοι αυτού. Εις κίβδηλον ελογίσθημεν αυτώ, και απέχεται των οδών ημών, ως από ακαθαρσιών, και μακαρίζει έσχατα δικαίων, ίδωμεν ούν, ει οι λόγοι αύτού αληθείς, και πειράσωμεν τα εν εκβάσει αυτού. Ύβρει και βασάνω ετάσωμεν αυτόν, ίνα γνώμεν την επιείκειαν αυτού, και δοκιμάσωμεν την ανεξικακίαν αυτού, θανάτω ασχήμονι καταδικάσωμεν αυτόν, έσται γάρ αυτού επισκοπή εκ λόγων αυτού. Ταύτα ελογίσαντο, και επλανήθησαν, απετύφλωσε γάρ αυτούς η κακία αυτών. Και ουκ έγνωσαν μυστήρια Θεού, ουδέ έκριναν ότι σύ Θεός, μόνος, ο ζωής έχων και θανάτου την εξουσίαν, και σώζων εν καιρώ θλίψεως, και ρυόμενος παντός κακού, ο οικτίρμων και ελεήμων, και διδούς τοις οσίοις σου χάριν, και τω σώ βραχίονι τοις υπερηφάνοις αντιτασσόμενος.

 iconandlight.wordpress.com