Η Γερόντισσα Ζωσιμά είχε φίλο. Όλοι λαϊκά τον αποκαλούσαν μακαριστό Νικόλαο, που ήταν και στρατιωτικός. Όμως, η υγεία του δεν τον έβλαψε και τον κυρίευσε τόσο η αρρώστια που έμεινε στο κρεβάτι για σαράντα χρόνια.
Υπέφερε πολύ. Όλοι οι συγγενείς και οι φίλοι του είχαν πεθάνει, δεν υπήρχε κανείς να τον φροντίσει και ήταν αδύνατο να καλέσει κανέναν στο διαμέρισμα, αφού δεν θα υπήρχε τίποτα να πληρώσει. Αλλά προσευχήθηκε πολύ σκληρά. Ο ίδιος ήταν ένας θαρραλέος άνθρωπος.
Και 10 χρόνια πριν από τα τρομερά γεγονότα λέει:
- Δεν θα υπάρξει βασιλιάς! Τι θα κάνουν... Πώς θα ασχοληθούν με τη βασιλική οικογένεια... Και θα μας χαλάσουν και το μοναστήρι... Θα διώξουν όλους, όλους τους μοναχούς... Τι θα κάνουν... Και θα δεν έχουν πού να ζήσουν. Έτσι οι φτωχοί θα πάνε σε ιδιωτικά διαμερίσματα, ψάχνοντας για ένα μέρος να ζήσουν.
Ο Γέροντας Ζωσιμά έδειξε τον τόπο της μελλοντικής του κατοικίας:
«Θα ζήσεις στη Μόσχα και θα σου δώσουν την ερειπωμένη αυλή του μοναστηριού. Θα ζήσεις με τα πνευματικά σου παιδιά. Και στη Μόσχα θα σε κάνουν αρχιμανδρίτη. Σου λέω, ετοιμάσου να βγεις από το μοναστήρι».
Στον μακαριστό Νικόλαο, με θερμές προσευχές στον Κύριο και πνευματικούς κόπους, απονεμήθηκαν διάφορα δώρα. Ήταν μια τέτοια Μαρία, η αδερφή του Γέροντα Ζωσιμά, που δέκα χρόνια δεν έβλεπε τίποτα. Η τύφλωση είχε ήδη ολοκληρωθεί και δεν έβλεπε τίποτα, αλλά ο μακαρίτης Νικόλαος, στεκόμενος μπροστά στις εικόνες και προσευχόμενος, πήρε λάδι από το καντήλι και άλειψε τα μάτια της Μαρίας και αμέσως είδε. Τότε ήταν μια μεγάλη έκπληξη για όλους.
Παραδόξως, τότε ο π. Ζωσιμάς δεν ήξερε ακόμη για έναν τόσο ζηλωτό ασκητή που ζούσε σε ελεημοσύνη.
Ο ίδιος ο Νικόλαος κοινωνούσε για αρκετά συνεχόμενα χρόνια από αγγέλους, ερχόμενους με τη μορφή μοναχών με επικεφαλής τον ηγούμενο, ο οποίος του εξομολογήθηκε. Οι μοναχοί τραγουδούσαν υπέροχα... Ήρθαν κοντά του τη νύχτα. Ο μακαριστός δεν ήξερε ότι αυτό ήταν ουράνιο έλεος γι' αυτόν, παρερμηνεύοντάς τους με μοναχούς και σκεπτόμενος: «Έτσι μου φέρονται ο ηγούμενος και οι αδελφοί. Τη μέρα δεν έχουν χρόνο, έτσι τις άγιες μέρες με παρηγορούν, τον πολύπαθο».
Αλλά εκείνη την ώρα έμαθε για τον Νικόλαο ο Γέροντας Ζωσιμά. Ή μάλλον του είπαν ότι στο μοναστηριακό ελεημοσύνη ήταν ένας βαριά άρρωστος Νικολάι και ότι κανείς δεν του είχε δώσει τα Ιερά Μυστήρια του Χριστού για περισσότερα από 30 χρόνια, πήγε κοντά του να κοινωνήσει και να τον εξομολογηθεί. Ο μακαριστός Νικόλαος τον ευχαρίστησε και του είπε: «Είμαι τόσο χαρούμενος! Σε όλες τις μεγάλες γιορτές με κοινωνούν ο ηγούμενος και τα αδέρφια» και του είπε τα πάντα.
Ο π. Ζωσιμάς έβαλε τα λόγια του μακαριστού στην καρδιά του, αλλά δεν του είπε τίποτα και μόνο μετά τον θάνατό του μίλησε για το θαυμαστό θαύμα που αποκαλύφθηκε στη μακρόθυμη ψυχή, που με μεγάλη υπομονή σήκωσε τον σταυρό της.
Αξίζει να πούμε ότι από τη ζωή του Γέροντα Ζαχαρία (Ζωσιμά) μαθαίνουμε όχι λιγότερο ενδιαφέροντα γεγονότα:
Πριν γίνει μοναχός, ο Ζαχαρίας ήταν κελί, τραπεζοκόμος, στεκόταν στο προσκυνητάρι του Αγίου Σεργίου, ήταν κηροπλάστης κοντά στα λείψανα των Αγίων Σεραπίωνα, Ιωσήφ, Διονυσίου - εδώ έπρεπε να πουλήσει κεριά, να γυαλίσει τα πατώματα, καθαρίστε τα ιερά των αγίων με άμμο και στέκεστε συνεχώς στο κουτί καθ' όλη τη διάρκεια της λειτουργίας. Στη συνέχεια, ο Ζαχαρίας, αναπολώντας την εποχή του πρωτοπόρου του, έλεγε πάντα: «Δόξα και ευχαριστία στον Κύριο για όλα, για όλα».
Στο tonure του δόθηκε το όνομα Zosima. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και σύντομα ιερομόναχος. Χειροτονήθηκε από τον Σεβασμιώτατο Τρύφωνα, που γνώριζε από παλιά τον π. Ζωσιμά, τον σεβόταν και τον αγαπούσε. Με τη λήψη του βαθμού, του ανατέθηκε η υπακοή να είναι ο γενικός εξομολογητής της Λαύρας - όχι μόνο για μοναχούς, αλλά και για προσκυνητές.
Τα πνευματικά του παιδιά παρατήρησαν ότι είχε ιδιαίτερα πνευματικά χαρίσματα. «Είδα τον γέροντα για πρώτη φορά στο Sergiev Posad», θυμάται η πνευματική του κόρη. «Ήταν στο κελί του, περιτριγυρισμένος από διάφορους υποφέροντες. Τους έδωσε τσάι, αλλά δεν υπήρχαν αρκετά κουταλάκια του γλυκού. Θυμήθηκα ότι μου έμειναν ακόμα μερικά ασημένια κουταλάκια του τσαγιού από τον πατέρα μου και σκέφτηκα: «Την επόμενη φορά που θα πάω στον γέροντα, θα φέρω μερικά κουτάλια και θα του τα δώσω». Μόλις αυτή η σκέψη πέρασε από το κεφάλι μου, ο γέροντας με κοίταξε με στοργή και είπε: «Λίγα;» Ναι, δεν θα πάρω ούτε ένα ασημένιο κουτάλι, ένας μοναχός δεν χρειάζεται ασημένια κουτάλια». Έμεινα έκπληκτος με την προνοητικότητα του γέροντα.
Δεν χρειαζόταν να του πει τίποτα· ήξερε ολόκληρο το παρελθόν και το μέλλον.
Και αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι μια μέρα ο γέροντας κατάπιε έναν ασημένιο σταυρό.
Πήρε ένα μεγάλο ασημένιο σταυρό στο στόμα του και άρχισε να προσεύχεται έτσι:
- Θεέ μου! Θεός! Σε ικετεύω! Έλα μέσα μου στον σταυρό Σου! Αφήστε αυτό το σταυρό να λιώσει στο στόμα μου. Θα το καταπιώ και θα το αφήσω να ζήσει μέσα μου!
Προς έκπληξη πολλών, ο σταυρός αυτός έλιωσε στο στόμα του γέροντα και τον δέχτηκε καταπίνοντάς τον σαν ζωντανό και αγιασμένο νερό.
Όμως ο καιρός πέρασε και η προφητεία του μακαριστού Νικολάου άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Ολόκληρη η Λαύρα της Τριάδας-Σεργίου εκδιώχθηκε, έμειναν μόνο λίγοι μοναχοί και ο Ζωσιμάς (στο σχήμα του Ζαχαρία), που παρέμεινε στο κελί του. Τότε άνθρωποι της διοίκησης έρχονται κοντά του και απαιτούν να φύγει αμέσως ο γέροντας από το έδαφος της μονής.
«Βγες από τη Λαύρα». «Όχι, δεν θα πάω τώρα», είπε ο γέροντας. «Θα σε διώξουμε έξω. Τι είναι!" - Φώναξαν θυμωμένα στον γέρο.
Ο γέροντας πήρε το σταυρό και έκανε τον κύκλο του στο δωμάτιό του, ή μάλλον τον έκλεισε, και είπε: «Προσπάθησε, τόλμησε να περάσεις αυτή τη γραμμή με την οποία περιέγραψα αυτό το κελί, δοκίμασε και αμέσως θα πέσεις νεκρός».
Όσοι ήρθαν νόμιζαν ότι ο γέρος είχε τρελαθεί, αλλά το πιο ενδιαφέρον είναι ότι εξακολουθούσαν να φοβούνται να περάσουν τη γραμμή. Ο φόβος ήταν τόσο μεγάλος που και οι ένοπλοι φοβήθηκαν και είπαν:
- Αφήστε τον να καθίσει, θα φύγει κάποια μέρα.
Και μετά σκορπίστηκαν όλοι.
Όμως ο καιρός πέρασε και η Γερόντισσα Ζωσιμά ήταν πράγματι η τελευταία που έφυγε από το μοναστήρι.
Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Ζαχαρίας (1850–1936) μετέφερε τον σταυρό του με την ευλογία του Όπτινα γέροντα Αμβροσίου.
Ο π. Ζωσιμάς είπε κάποτε: «Ζήτησα από τον Κύριο να μπει μέσα μου, για να μην τολμήσω να πω τίποτα ο ίδιος, αλλά να πω μόνο αυτό που με πρόσταξε ο Κύριος να πω. Και μερικές φορές συμβαίνει να νιώθω ευλαβικά και με φόβο από μέσα μου τη δύναμη και τη φωνή του Θεού. Ξέρω ότι μερικές φορές πληγώνω τους ανθρώπους μου με τα λόγια μου, και μερικές φορές ο Θεός με παρηγορεί με τα λόγια μου. αλλά είμαι υποχρεωμένος να τους πω αυτό που μου λέει ο Θεός να πω. Τώρα δεν λέω ποτέ τίποτα δικό μου, τίποτα. Και ο λόγος του Θεού γίνεται πάντα αληθινός, γιατί είναι αλήθεια και ζωή».
Οδηγίες του Γέροντα
- Υπογράψτε τον εαυτό σας με το σημείο του σταυρού πιο συχνά. Θυμηθείτε: «Ο σταυρός υψώνεται και οι τάξεις των ευάερων πνευμάτων πέφτουν». «Κύριε, δώσε μας τον σταυρό Σου ως όπλο κατά του διαβόλου». Προς λύπη μου, είδα ότι κάποιοι απλώς κουνάνε τα χέρια τους, χωρίς καν να αγγίζουν το μέτωπο και τους ώμους τους. Αυτό είναι μια άμεση κοροϊδία του σημείου του σταυρού. Θυμηθείτε τι είπε ο Άγιος Σεραφείμ για το σωστό σημείο του σταυρού. Διαβάστε αυτή την οδηγία του.
- Δεν προσπαθείς για πλούτη, μην ψάχνεις τίποτα σε αυτή τη γη. Δώσε την ψυχή σου στην κόλαση - θα είσαι πλούσιος.
- Ζήστε ειλικρινά και να θυμάστε ότι δεν έχουμε μόνιμη πόλη εδώ, αλλά αναζητούμε τη μελλοντική.
- Δες την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία μέρα της ζωής σου. Να θυμάσαι πάντα ότι ο Κύριος σε κοιτάζει και βλέπει κάθε σου κίνηση, κάθε σκέψη και συναίσθημα. Μισείτε τις αμαρτίες, καθώς είναι το μεγαλύτερο κακό. Ο διάβολος γέννησε την αμαρτία. Η αμαρτία μας βυθίζει στην κόλαση της πύρινης ταλαιπωρίας, απομακρύνοντάς μας από τον Κύριο Θεό, στη Μία Τριάδα.
- Ο Χριστός δίνεται στην ψυχή από την Αγνή Μητέρα Του. Προσευχήσου στην Παναγία θερμά και θα είσαι με τον Υιό Της. Θυμηθείτε αυτές τις λέξεις.
- Μερικοί άνθρωποι που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους αποκαλούν την αγάπη κάτι εντελώς αντίθετο από την αγάπη, δηλαδή: πάθος, εγωιστική προσκόλληση, έρωτα κ.λπ. Όμως εμείς οι Χριστιανοί ξέρουμε καλά ότι αυτό δεν είναι αγάπη.
- Να είστε θαρραλέοι ακόμα και όταν ο Κύριος στέλνει μεγάλες δοκιμασίες.
Στις 19 Οκτωβρίου 2019, τα λείψανα του γέροντα μεταφέρθηκαν στη Λαύρα Τριάδας-Σεργίου.
Δόξα τω Θεώ για όλα!
ΑΠΟΔΟΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ DZEN : OΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου