π. Δανιήλ Τούντορ. Ο Άγιος των ρουμανικών γκούλαγκ με την πύρινη προσευχή!

 

π.Δανιήλ Σάντου Τούντορ.
Ο Άγιος των ρουμανικών γκούλαγκ με την πύρινη προσευχή!

Εορτάζει στις 17 Νοεμβρίου

Ο π. Augustin μας δίνει μια σημαντική μαρτυρία για την αγιότητα αυτόυ που θα μπορούσε να ονομαστεί ο Δίκαιος Δανιήλ ο Ομολογητής:

 

«Ένα χειμώνα, τον πατέρας Δανιήλ τον έβαλαν σε ένα κελί που ονομαζόταν το λευκό κελί ή το ψυγείο κελί.
Λόγω ότι η θερμοκρασία ήταν -30 º Κελσίου. Ήταν ένα κελί χωρίς παράθυρα, με τα περιττώματα και τα ούρα παντού, επειδή εκεί ήταν σίγουρο ότι θα πεθάνει -πρακτικά είχαν καταδικαστεί σε θάνατο, λόγω του κρύου. 
Είχαν λίγα ρούχα και φυλάσσονται εκεί με πολύ, πολύ λίγη τροφή.

“Και ο γέροντας τοποθετήθηκε εκεί μαζί με ένα γιατρό, ένα πολύ καλό φίλο του. Αφού και οι δύο μπήκαν στο κελί από τρεις φύλακες, ο Πατέρας Δανιήλ αμέσως σήκωσε τα χέρια του σε σημείο σταυρού, και με το πρόσωπό του σε όλα αυτά τα βρώμικα πράγματα, είπε στο γιατρό: “Έλα πίσω από μένα!” Ο γιατρός πλάτη με πλάτη στο πίσω μέρος του Γέροντος έκανε το σημείο του Τιμίου Σταυρού, Τότε ο γέροντας του είπε:. “Γιατρέ, δεν λέμε τίποτα περισσότερο από: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με, τον αμαρτωλό”.
“Και ο γιατρός είπε αργότερα ότι όταν ο Πατέρας Δανιήλ άρχισε να προσεύχεται, ένα εκτυφλωτικό φως μπήκε στο κελί και από εκείνη τη στιγμή έχασε την έννοια του χρόνου.
“Μετά από λίγες μέρες, όταν κάποιοι φύλακες μπήκαν στο κελί να τον πάρουν, ανακάλυψαν ότι επέζησε μέσα εκεί για 8 ημέρες χωρίς νερό, χωρίς τροφή, χωρίς ύπνο ή οτιδήποτε για να φορέσει, στους -30 ° Κελσίου.
“Όταν οι βασανιστές μπήκαν στο κελί και άγγιξαν τον Πατέρα Δανιήλ, ήταν θερμότερος από ότι, όταν τον είχαν φέρει στο κελί, και τα πάντα γύρω του είχαν λιώσει».

Ο π. Ρωμανός Μπράγκα, ο οποίος ήταν επίσης μέλος της ”Φλεγόμενης Βατου”, δήλωσε ότι “ο Πατέρας Δανιήλ πέθανε σε ένα κτίριο φυλακών με ακραίες συνθήκες στο Aiud μετά από τέσσερα χρόνια, ύστερα από βασανιστήρια και ξυλοδαρμούς. Ήταν ένας από τους ελάχιστους κρατούμενους που του φορούσαν αλυσίδες για όλη τη διάρκεια της ποινής. ” Πέθανε μετά από 4 χρόνια βασανιστηρίων στο Αϊούντ, στις 17 Νοεμβρίου 1962.

***

Την ώρα που λέγει κανείς την “ευχή” το Άγιον Πνεύμα κατέρχεται, όπως η νεφέλη στο Όρος Θαβώρ.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Να αξιοποιής τον κάθε πειρασμό με το να καταφεύ­γης στον Χριστό ζητώντας την βοήθειά Του, και έτσι θα σού μένη κέρδος η αδιάλειπτη προσευχή.

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβίαση το αυτεξούσιο.
Γι’ αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάη κανείς για την σημερινή κατάσταση πού επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.

…Πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.
Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες.
Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη τού κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.
Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.

Πάντα να έχης στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου. Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή. Αρχίζεις την ημέρα σου με την ευχή, στην συνέχεια κάνεις την εργασία σου λέγοντας την ευχή, και έτσι αγιάζεται ό,τι κάνεις, αγιάζονται και όσοι συμμετέχουν σε αυτό. Όταν λ.χ. μαγειρεύης και λές την ευχή, αγιάζεται το φαγητό που κάνεις, αγιάζονται και όσοι το τρώνε.

Όπως ένα παι­δάκι ορφανό που έχει μόνον την μάνα του και οι περι­στάσεις το έφεραν να βρεθή για ένα διάστημα μακριά της, ό,τι κι αν κάνη, όπου κι αν βρεθή, έχει συνέχεια τον νού του στην μάνα του, έτσι και ο άνθρωπος που είναι εξόριστος εδώ πάνω στην γή, μακριά από τον Θεό Πατέρα του, όταν φθάση σ’ αυτήν την κατάστα­ση, έχει συνέχεια τον νού του στον Θεό, στον Πατέρα του. Αυτό είναι καθαρά προσευχή…. Αν ο νούς γλυκαθή από την αγάπη και την καλωσύνη της καρδιάς, όταν θα λέη το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», θα συγκλονίζεται ολόκληρος. Όλη η βάση της πνευματικής ζωής είναι να καθα­ρίση ο άνθρωπος την καρδιά, ώστε να δεχθή τον Χρι­στό, και να χαλιναγωγήση τον νού, να τον γλυκάνη μέσα στην καρδιά. Αν ο νούς γλυκαθή μέσα στην καρ­διά, δεν του κάνει καρδιά να φύγη, όπως το παιδάκι, όταν το αφήσης ελεύθερο μέσα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο, δεν θέλει να φύγη από εκεί.

Ου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι, εις το εμόν όνομα…εκεί ειμί εν μέσω αυτών π. Αρσένιος ο Κατάδικος ”ΖΕΚ – 18376”
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/11/31291/

Απολυτίκιον.  
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον. 

Φυλακών Ρουμανίας* εγκλείστους μέλψωμεν* διά Χριστού την αγάπην* εν τοις εσχάτοις καιροίς,* Ιωάννην, Ιλαρίωνα, Βαλέριον* συν σμήνει Ομολογητών* και Μαρτύρων, Δανιήλ,* αθέων τους καθαιρέτας,* στερρά αθλήσει το κράτος* της ευσεβείας μεγαλύναντας.

Ωδή α’. Ήχος πλ. δ. Υγράν διοδεύσας. 

Φωτίσατε πάντων υμών φωτί* οδούς, Ρουμανίας* οι αθλήσει τας φυλακάς*λαμπροίς αγιάσαντες αγώσι* διά Χριστού το υπέρτιμον όνομα. 

Ωδή δ’. Εισακήκοα, Κύριε. 

Οδηγέ  απλανέστατε* των  συνδεσμωτών  σου προς το μαρτύριον,* πάντας ίθυνον, Βαλέριε,* προς την μαρτυρίαν θείας πίστεως. 

Υπερεύχου των υμνοις σε,* Δανιήλ, τιμώντων ως νέον Μάρτυρα,* υπομείναντα κατάψυξιν* την θανατηφόρον ως ασώματος. 

Ωδή στ’. Την δέησιν. 

Ομβρίσατε* υετόν της Χάριτος* τοις υμάς πανευλαβώς ευφημούσι,* θεολογίας βαλβίς, Ιλαρίων,* πανευσταλές Δανιήλ, καθηγούμενε,* συν Βαλερίω τω στερρώ*και σεπτώ Ιωάννη, θεόφρονες. 

iconandlight.wordpress.com