Η αγία Μαρία η Μαγδαληνή αγαπούσε τον Χριστό τόσο πολύ, που δεν ήθελε, όπως κι ο προφήτης Ηλίας, κανένας να Τον ατιμάζει και κανένας να Τον ταλαιπωρεί. π. Ανανίας Κουστένης.

 

Συναξάριον.

Τῇ ΚΒʹ (22ᾳ) τοῦ μηνός᾿Ιουλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Μυροφόρου καὶ Ἰσαποστόλου Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Παρθενομάρτυρος καὶ Ἀθληφόρου τοῦ Χριστοῦ Μαρκέλλης, τῆς ἐκ τῆς Νήσου Χίου .
Τῇ αὐτὴ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Μενελάου, ἰδρυτοῦ τῆς Μονῆς Μενᾶ ἐν Γαλλίᾳ (720).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἠλίε Λακατούσου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ Ρουμάνου (1983), οὗ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον ἀνακομισθὲν εὑρέθη ἄφθορον καὶ εὐωδιάζον στις 22 Σεπτεμβρίου 1998.

”Η Αγία Μαγδαληνή, όπως γνωρίζουμε από την Καινή Διαθήκη, ήτανε η πιο θαυμάσια, η πιο σεμνή, η πιο δραστήρια, η πιο τολμηρή, η πιο αφοσιωμένη, και η πιο πλούσια σε αισθήματα αφιερώσεως και σεβασμού στο Χριστό μας γυναίκα. ”
Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης της Ευβοίας

Για την αγία Μαρία Μαγδαληνή
π. Ανανίας Κουστένης (1937-2021)

Και στις 22 [Ιουλίου] έχομε την αγία Μαρία τη Μαγδαληνή. Την Μυροφόρο. Την ισαπόστολο. Τη μεγαλομάρτυρα. Την αγαπημένη του Χριστού και της Εκκλησίας.

Η οποία, μαζί με τις άλλες Μυροφόρες, διηκόνησαν τον Χριστό και τη χορεία του, κατά τον καλύτερο τρόπο, εκ των υπαρχόντων αυταίς.

Τ’ άφησαν όλα κι ακολουθούσαν κι έκαναν έξοδα, για την αγάπη του Κυρίου και το μέγα και σωστικό Του έργο.

Κατήγγειλε τον Πόντιο Πιλάτο και τον Καϊάφα στον αυτοκράτορα της Ρώμης.

Κι έλαβαν εκείνοι την πρέπουσαν τιμωρίαν. Θα μου πείτε: «Γιατί αυτό»;

Η αγία αγαπούσε τον Χριστό τόσο πολύ, που δεν ήθελε, όπως κι ο προφήτης Ηλίας, κανένας να Τον ατιμάζει και κανένας να Τον ταλαιωπωρεί.

Κι έτσι, λοιπόν, έφτασε κι εκείνη στο μαρτύριο, με υπέροχο τρόπο και τα ‘δωσε όλα για τον φιλάνθρωπο Χριστό μας.

Έχομε στο Άγιο Όρος [στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρα] και το χεράκι της, που το φέρνουν εδώ στην Ανάληψη, στον Βύρωνα [στο Μετόχι της Μονής στην Αθήνα], οι πατέρες και το προσκυνούμε, και πρεσβεύει στον Κύριο και για την πατρίδα μας και για την Εκκλησία και για την κάθε ψυχή και το Περιβόλι της Παναγίας.
Από το βιβλίο του † Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, «Θερινό συναξάρι», των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2009.

***

Ο Άγιος Παΐσιος για το θάρρος και την παλληκαριά των Μυροφόρων

– Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα. Αν δεν είχαν πνευματική κατάσταση, θα έκαναν αυτό που έκαναν; Ξεκίνησαν χαράματα, ώρα που απαγορευόταν η κυκλοφορία, με αρώματα στα χέρια για τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού, από αγάπη προς το Χριστό. Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι ΣΤ΄, Περί προσευχής, εκδ. Ιερ. Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2012, σελ. 203.

***

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή Ευαγγελίστρια της Αναστάσεως στους Ευαγγελιστές

«Λίαν πρωί έδραμε η Μαρία στον τάφο και γι’ αυτό ευαγγελίζεται το μυστήριον της Αναστάσεως. Η προθυμία της γυναικός υπερέβη την προθυμία των ανδρών. Δεν έπρεπε αυτή πρώτα να δεχθή της χαράς τα μηνύματα; Ας απολαύση πρώτη της Αναστάσεως την χαρά εκείνη που εδοκίμασε και του πάθους την πικρότητα. Ας γίνη μηνύτρια της Αναστάσεως εκείνη που το Ποτήριον του θανάτου του Κυρίου πρώτη είδε. Ελάτε, γυναίκες, εσείς που ξεπεράσατε με την προθυμία σας τους Αποστόλους, και γι’ αυτό αξιωθήκατε την θεία οπτασία, ελάτε να διώξετε από τις καρδιές των Μαθητών το σκοτάδι της δειλίας. Ελάτε να τους μηνύσετε την έλευση του Κυρίου. Γίνετε δάσκαλοι σ’ αυτούς που θα διδάξουν όλη την οικουμένη. Δώστε φως σ’ εκείνους που ετοιμάζονται να διασκορπίσουν σ’ όλην την γη την αλήθεια του αληθινού Φωτός. Δείξτε σ’ αυτούς πόση είναι η διαφορά της μεγαλοψυχίας, της προθυμίας, της τόλμης, που κατοικεί στις καρδιές των γυναικών από τις καρδιές των ανδρών. Ας μάθουν από την δική σας προθυμία, πόσος φόβος τους κυριεύει. Επειδή τον καιρό που εκείνοι έψαξαν τα πιο σκοτεινά και κρυφά μέρη για να κρυφθούν, εσείς τρέξατε στον Τάφο και δεν υπολογίσατε ούτε τον φόβο των εχθρών, ούτε την λύσσα των Φαρισαίων, ούτε τις απειλές των Γραμματέων. Το σκοτάδι σας φάνηκε φως, οι οπλισμένοι στρατιώτες συνοδοιπόροι σας, οι απειλές των αρχιερέων βοηθοί σας στον σκοπό σας να “μυρίσετε” δηλ. να αλείψετε με μύρα το δεσποτικόν σώμα» . Η Μαρία Μαγδαληνή αγγελιοφόρος προς τους Μαθητές. Από το στόμα της θα διαλαληθή το μήνυμα της Αναστάσεως, «χαράς ευαγγέλια της Αναστάσεως Χριστού».

«Το ασθενέστερον γένος ανδρειότερον εφάνη τότε», γράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. «Μάθε εξ ημών, πόση είναι η προθυμία της γυναικείας φύσεως εις τα καλά έργα και πόση η των αν­δρών. Των γυναικών την καλήν βουλήν ( = απόφαση) δεν ηδυνήθη να την εμποδίση ούτε η ασθένεια της γυναικείας φύσεως, ούτε η δυσφημία η οποία ακολουθεί εις όσας περιπατούσι την νύκτα, ούτε ο κοινός φόβος, όστις εκράτει ( = κυρίευσε) τότε όλους τους φίλους του Χριστού, ούτε η έχθρα της συναγωγής, ούτε η μέ­θη των στρατιωτών, ούτε το αξίωμα του Πιλάτου, ού­τε η βαρεία βουλή των αρχιερέων, ούτε ο επικείμενος μέγας λίθος εις το μνήμα. Πάντα τα δύσκολα έδειξεν η προθυμία των γυναικών εύκολα. Τους κινδύνους εθεώρησεν κέρδος, τας ζημίας αμοιβήν. Όλην την μεγάλην προθυμίαν των ανδρών έσβεσε μία μικρά απει­λή παιδίσκης». Ηρωική η αγία Μαρία η Μαγδαληνή, πρωτοπό­ρος της πίστεως. Ατρόμητη, αποφασιστική σαν μάρτυρας, δοσμένη ολόψυχα στον ιερό σκοπό της.

***

π. Ηλίε Λακατούσου ο Ρουμάνος και π. Ιουστίνος Πίρβου

Διηγείται ο π. Ιουστίνος Πίρβου:
Με τον πατέρα Ιλίε Λακατούσου (1909-1983) μείναμε μαζί τέσσερα χρόνια στην Περιπράβα στο Δέλτα. Διακρίθηκε γενικά για την εσωτερική του δύναμη και για τη σιωπή του. Σπάνια τον άκουγες να μιλάει και όταν το έκανε είχε κάτι σημαντικό να πει. Τις πιο πολλές φορές μας προέτρεπε να προσευχόμαστε όταν βρισκόμασταν σε κίνδυνο. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο έχω να πω ότι ήταν πραγματικά ταπεινός. Ποτέ δεν ήθελε να βγει στην επιφάνεια, προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητος.

Θυμάμαι ένα θαυμαστό γεγονός που έλαβε μέρος στο Δέλτα (του Δούναβη), όπου ο πατέρας Ηλίας έπαιξε έναν ρόλο πολύ σημαντικό.

Στις 30 Ιανουαρίου μας έστειλαν στο κανάλι να κόψουμε τύφη (υδρόβιο φυτό). Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Σίγουρος θάνατος. Ήμασταν επιπλέον τρομαγμένοι από το γεγονός ότι οι φύλακες είχαν μαζί τους τέσσερα πολυβόλα. Ίσως ήθελαν να μας εκτελέσουν, πιστεύοντας ότι θα αρνηθούμε να εκτελέσουμε τη διαταγή. Ήταν ένα άνοιγμα εκεί στο νερό γύρω στα σαράντα εκτάρια και η τύφη ήταν πέρα βαθιά. Όλοι αρχίσαμε να λέμε μεταξύ μας ότι δεν πρόκειται να μπούμε. Μας διέταξαν να μπούμε και να βγάλουμε δύο δέσμες.

Για ποιόν το κάναμε εμείς αυτό; Ήταν κάτι άσκοπο. Πώς να μπεις στο νερό; Αν πατήσεις στο βάλτο ποιος θα σε βγάλει; Διστάσαμε στην αρχή.

Τότε ο πατέρας Ιλίε αποφασιστικά μας ενθάρρυνε και μας είπε: «Μπείτε, επειδή αυτοί κάνουν κακές σκέψεις. Θα μας πυροβολήσουν. Μπείτε και η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες θα μας βγάλουν σώους και αβλαβείς».

Μπήκαμε. Το νερό μας έφτανε μέχρι το πηγούνι. Δουλεύαμε σαν να είμαστε στην ξηρά. Σ’ άλλους το νερό έφτανε μέχρι το λαιμό, σ’ άλλους στο στήθος σ’ άλλους στη μέση, όπως πέτυχε ο καθένας. Μείναμε τρεις ώρες στο νερό και βγάλαμε ό,τι μας ζήτησαν όμορφα, περιποιημένα και στο ίδιο μέγεθος.
Η θερμοκρασία ήταν -30 και ο πάγος είχε πάχος 20-20 εκατοστά. Κάτω από τον πάγο φαίνονταν τα κίτρινα ανθισμένα νούφαρα.

Μεγάλο θαύμα έγινε εκείνη την ημέρα. Το πρωί είχε ομίχλη, ήταν ο ουρανός συννεφιασμένος και το κρύο σου τρυπούσε τα κόκκαλα. Ξαφνικά βγήκε ήλιος. Άρχισε να κάνει μια ζέστη που εκπλήσσονταν και οι φύλακες. Βγάλαμε τα ρούχα μας για να στεγνώσουν σαν να τα έβαζες στην πιο ζεστή σόμπα, έτσι όπως έβγαιναν οι ατμοί. Ντυθήκαμε και γυρίσαμε στη φυλακή.

Έτσι η Παναγία και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν μαζί μας και μας βοήθησαν εκείνη την παγωμένη τριακοστή ημέρα του Ιανουαρίου. Κανένας δεν αρρώστησε. Χάρη στις προσευχές του πατέρα Ιλίε, αλλιώς όλοι θα ήμασταν νεκροί.
Πηγή: Το βιβλίο ”Viata parintelui Iustin Pirvu”

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’
Τὸν τάφον σου Σωτὴρ

Χριστῷ τῷ δι’ ἡμᾶς, ἐκ Παρθένου τεχθέντι, Σεμνὴ Μαγδαληνή, ἠκολούθεις Μαρία, αὐτοῦ τὰ δικαιώματα, καὶ τοὺς νόμους φυλάττουσα· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἀνευφημοῦμέν σε πίστει, καὶ πόθῳ γεραίρομεν.

Κοντάκιον.
Ἦχος δʹ. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὁ ὑπερούσιος Θεὸς ἐν τῷ κόσμῳ, μετὰ σαρκὸς ἐπιφοιτῶν Μυροφόρε, σὲ ἀληθῆ Μαθήτριαν προσήκατο, ὅλην σου τὴν ἔφεσιν, πρὸς αὐτὸν κεκτημένην· ὅθεν καὶ ἰάματα, ἀπετέλεσας πλεῖστα, καὶ μεταστᾶσα νῦν ἐν οὐρανοῖς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

Ὁ Οἶκος.

Τὸ φῶς τοῦ κόσμου ὁ Χριστός, ἀνύστακτον ἰδών σου, τῆς πίστεως τὸ ὄμμα, ἀγάπης τε τὸ φίλτρον τὸ ἀναπόσπαστον Σεμνή, πρώτη ἐμφανίζει ἑαυτὸν σοι, ἀναστὰς ἐκ τοῦ μνημείου, ὤκιστα ἐλθούσῃ μετὰ μύρων, καὶ προσιούσῃ σὺν δάκρυσι τῷ ἀπροσπελάστῳ, καὶ αὐτὸς σοι ἀμειβόμενος, τὴν τοῦ Πνεύματος θείαν ἐνέργειαν δωρεῖται, καὶ τῆς πρὸς τὸν ἄναρχον Πατέρα ἀνόδου ἐμφανίζει σοι βουλήν· καὶ πέμπει δὲ σε, θεῖα εὐαγγέλια τοῖς κατεπτηχόσι Μύσταις τῆς αὐτοῦ ἐγέρσεως ἀπαγγεῖλαι. Διὸ μεγίστην πρὸς αὐτὸν ἔχουσα παῤῥησίαν, ὑπὲρ τοῦ κόσμου πρεσβεύεις ἑκάστοτε.

iconandlight.wordpress.com