Το σημείο του Σταυρού στο όραμα του Προφήτη Ιεζεκιήλ, Τέτοιο σημείο σημειώνεται στα μέτωπα των λίγων πιστών του Θεού, όσες φορές πρόκειται να επέλθει όλεθρος σε μία κοινωνία πού νοσεί ανίατα, για να μη βλάψει ο θεόσταλτος εξολοθρευτής τους ανθρώπους του Θεού.

 

 

Τῇ ΚΓ΄(23η) τοῦ μηνός Ἰουλίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἰεζεκιήλ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἱερομαρτύρων Ἀπολλιναρίου ( 75) καὶ Βιταλίου (62), ἐπισκόπων Ῥαβέννης τῆς ἐν Ἰταλίᾳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἀπολλώνιος, τοξευθεὶς καὶ εἰς πῦρ βληθείς, τελειοῦται (183)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἑπτὰ Μάρτυρες οἱ ἐν Καρθαγένῃ, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, τῶν ὑπὸ Βουλγάρων ποικίλοις τιμωριῶν τρόποις τελειωθέντων, ἐπὶ Νικηφόρου τοῦ βασιλέως (811)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Ἄννης τῆς ἐν τῷ Λευκαδίῳ (ἢ ἐν τῷ Λευκάτῃ) [9ο αιων.].
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βιταλίου, τοῦ ἐν Ῥαβέννῃ Ἰταλίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Πελαγίας τῆς Τηνίας (1834)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Θύρσου, ἐπισκόπου Καρπασίας τῆς Κύπρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τοῦ θαύματος ὑπὸ τῆς Θεοτόκου τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς ἐν τῇ ἐν Πάρῳ Μονῇ Λογγοβάρδας εἰς τοὺς 125 νέους, τοὺς καταδικασθέντας ὑπὸ τῶν Γερμανῶν εἰς θάνατον, ὅτε τούτους διέσωσεν, ἐν ἔτει 1944.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Χατζῆ-Ἀνανία τῆς Μονῆς Ἐξακουστῆς Πέτρας Λασιθίου Κρήτης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνάμνησις τῆς ἀνακομιδῆς τῶν Λειψάνων(403-404) τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φωκᾶ τοῦ ἐκ Σινώπης (117)
Ἡ Σύναξις τοῦ Ἁγίου Προφήτου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου ἐν τοῖς Ὀλύμπου, πλησίον τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ.

Στίχοι
Ἰεζεκιὴλ ἑβράϊζε κᾂν πόλῳ,
Ἀδωνάϊ βλέπω σε, φάσκων Κυρίῳ.

Ο Άγιος προφήτης Ιεζεκιήλ
πατρός Ανανία Κουστένη

Κι έχομε στις 23 Ιουλίου τον προφήτη Ιεζεκιήλ. Μεγάλη μορφή. Ένας από τους τέσσερις μεγάλους, μείζονας προφήτας, προεφήτευσε τα του Κυρίου, έκαμε αντίσταση στην εποχή του, ομολόγησε τον παντοκράτορα, κι εκοιμήθη και αυτός με τον τρόπο που εκοιμούντο οι μεγάλοι προφήται.
Μας άφησε τα υπέροχα γραπτά του, στα οποία εντρυφούμε. Και σ’ αυτά, σ’ ένα κομμάτι, μας μιλάει για την Ανάσταση των νεκρών. Το διαβάζομε τη Μεγάλη Παρασκευή ή στον όρθρο, το Μέγα Σάββατο, μετά την περιφορά του Επιταφίου. Κι εκεί μιλάει και λέει πως τα οστά, τα γεγυμνωμένα οστά όλων των τάφων και όλων των μερών, όπου κι αν είναι, θα ’ρθει ημέρα, κατά την οποίαν θα κληθούν από τον Αρχάγγελο της Αναστάσεως, από τον μέγαν φωνητήν των νεκρών, που λέει η Εκκλησία, που είναι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, και θα αναστηθούν. Θα λάβουν σάρκες, θα λάβουν τις ψυχές τους. Τι μας περιμένει, λοιπόν; Αυτό που λέει το Σύμβολο της Πίστεώς μας περί το τέλος. «Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών». Εννοείται σωμάτων. Οι ψυχές είναι αθάνατες. Και αυτές οι αθάνατες θα μπουν στα θνητά σώματα. Και θ’ αποκτήσουν κι εκείνα αφθαρσία και αθανασία. Θα είναι «τα αυτά και ουκ αυτά», που ορίζει η Εκκλησία. Τι μας περιμένει, αδελφοί μου; Γι’ αυτό, ας προσπαθούμε να αντέχομε.

Ας προσπαθούμε να βαστάμε. Ας προσπαθούμε να κρατάμε την άγια πίστη. Να μας βοηθάει ο Χριστός στους πειρασμούς και στις δυσκολίες. Και η Παναγία και οι άγιοι και οι άγγελοι, για να βγούμε πέρα. Δεν είμαστε μόνοι μας. Και μη φοβούμεθα τίποτε. Παρά μονάχα τον εγωισμό και τις ατέλειες και αδυναμίες μας, αλλά και αυτές και πάσαν μέριμναν ας τ’ αφήνομε στα χεράκια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Με εμπιστοσύνη, με αγάπη, με λατρεία, και με λογισμό και μ’ όνειρο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη «Θερινό συναξάρι», τόμος Β’, των εκδόσεων Ακτή, το οποίο περιέχει απομαγνητοφωνημένες ομιλίες του λόγιου γέροντα για τους αγίους του καλοκαιριού.

***

Ύμνος εγκωμιαστικός
Στον άγιο Προφήτη Ιεζεκιήλ
Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς

Ήταν θέλημα Θεού το όραμα του Ιεζεκιήλ:
μια πλατιά, πολύ πλατιά, απέραντη πεδιάδα,
κατάμεστη, γεμάτη με οστά νεκρών,
Και ο Άγιος Ιεζεκιήλ άκουσε φωνή από τον ουρανό:
Υιέ ανθρώπου, βλέπεις αυτά τα οστά;
κάποτε ήταν Ζωντανοί, όπως οι επισκέπτες μου στη γη
στο τραπέζι μου, τους δακονησα πλουσιοπάροχα,
αλλά πολύ λίγοι από αυτούς Μου το ανταπέδωσαν επάξια.
Θα ζωντανέψουν, αυτά τα νεκρά οστά;

Ο προφήτης τρόμαξε, κατεπλάγη:
Κύριε, Κύριε, Συ οιδας! Αν Συ προστάξεις,
πρέπει να εργεθουν.
Τότε άρχισε ένας σεισμός, κροτάλισμα, τριγμοί.
Ο προφήτης είδε ένα θαύμα, αναστήθηκαν οι νεκροί!
Τα οστά σηκώνονται και συναρμολογούνται
σάρκες, και νύχια και το δέρμα τα κάλυψαν.
Ο προφήτης, έντρομος, είδε το θαύμα,
Και εξ όλης της καρδίας και ψυχής του δόξασε τον Θεό.

Αυτό που διέκρινε ο προφήτης του Θεού εν πνεύματι
Ο αναστας Κύριος το έδειξε ξεκάθαρα.
Όταν το Πνεύμα θέλει, οι νεκροί θα αναστηθούν,
μέσα σε ένα ζωντανό σώμα, όπως με νέο ένδυμα,
και τότε οι πιστοί θα χαρούν με τον Χριστό,
για να ζουν αιώνια, στη Βασιλεία Του!
Ο Πρόλογος της Οχρίδος, Αγίου Νικολάου Βελιμιροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/July21.htm

***

Τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ στόν Προφήτη Ἰεζεκιήλ
Τό σημεῖο Ταῦ (Τ)

Ἕναν ἀπό τούς κυριότερους τύπους τοῦ σταυροῦ παραδίδει ὁ προφήτης Ἰεζεκιήλ. Τόν καιρό πού ὁ Ἰεζεκιήλ βρίσκεται στή Βαβυλώνα μαζί μέ τούς ἄλλους αἰχμαλώτους Ἑβραίους, μία δύναμη τόν ἁρπάζει, τόν ὑψώνει μετέωρο στά νέφη καί τόν μεταφέρει στήν Ἰερουσαλήμ. Ἐκεῖ βλέπει σέ ὅραμα ἕνα θέαμα, πού τοῦ προξενεῖ μεγάλη θλίψη: Ἕνα πλῆθος ἀποστατῶν καί ἀρνητῶν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ περιφρονοῦν τό Ναό καί τή λατρεία τοῦ Κυρίου καί προσκυνοῦν πλῆθος εἰδώλων. Μεγάλη διαφθορά βασιλεύει καί οἱ δίκαιοι πού ἀπέμειναν εἶναι ἐλάχιστοι. Ὁ Θεός ὅμως ὁδηγεῖ τόν προφήτη μπροστά στή θλιβερή αὐτή εἰκόνα, γιά νά τοῦ δείξει τήν τιμωρία τῶν ἀποστατῶν. Μία φωνή τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ κοινωνία ἐκείνη περνάει τίς τελευταῖες στιγμές της. «Ἤγγικεν ἡ ἐκδίκησις τῆς πόλεως» (Ἰζ 9,1), λέγει ἡ φωνή, καί στό ἄκουσμά της ἐμφανίζονται ἕξι ἄνδρες μέ τσεκούρια στά χέρια, ἕτοιμοι νά ἀρχίσουν τήν καταστροφή.
Ἀνάμεσα σ’ αὐτούς προχωρεῖ καί ἕνας πού ξεπερνᾶ τούς ἄλλους στό ὕψος, στήν ὀμορφιά καί στή μεγαλοπρέπεια (Ἰζ 9,2). Τά χαρακτηριστικά του μοιάζουν μέ τά χαρακτηριστικά ἐκείνου πού θά παρουσιαστεῖ πολύ ἀργότερα στόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη στήν Πάτμο καί θά τοῦ ὑπαγορεύσει τίς ἑπτά ἐπιστολές τῆς Ἀποκαλύψεως (Ἀπ 1,13-20). Εἶναι «ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος» (Ἀπ 1,17· 2,8), ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτόν καλεῖ ὁ Θεός Πατέρας καί τοῦ λέγει, ὥστε νά ἀκούσει ὁ Ἰεζεκιήλ· «Δίελθε μέσην τήν Ἰερουσαλήμ καί δός τό σημεῖον ἐπί τά μέτωπα τῶν ἀνδρῶν τῶν καταστεναζόντων καί τῶν κατωδυνωμένων ἐπί πάσαις ταῖς ἀνομίαις ταῖς γινομέναις ἐν μέσῳ αὐτῆς» (Ἰζ 9,4).
Οἱ λιγοστοί ἅγιοι πρέπει νά μείνουν ἀβλαβεῖς ἀπό τόν θεόσταλτο ὄλεθρο, πού περιμένει τούς ἀποστάτες, ὅπως ἔμειναν ἀβλαβῆ τά πρωτότοκα τῶν Ἑβραίων, ὅταν ὁ ἄγγελος Κυρίου σκότωσε τά πρωτότοκα τῶν Αἰγυπτίων (Ἔξ 12,21-30). Τότε σημεῖο σωτηρίας γιά τούς Ἰσραηλίτες ἦταν τό αἷμα τοῦ ἀμνοῦ στά ἀνώφλια τῶν θυρῶν· τώρα εἶναι τό σημεῖο πού σημειώνει στά μέτωπα τῶν πιστῶν ὁ φωτεινός ἄνδρας.
«Τό σημεῖον» στήν προκειμένη περίπτωση εἶναι ὁ σταυρός. Αὐτήν τήν ἐξήγηση δίνει ὄχι μόνον ἡ ἀλληγορική ἑρμηνεία ἀλλά καί ἡ ἱστορική. Στό ἑβραϊκό κείμενο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀντί γιά τή φράση «καί δός τό σημεῖον ἐπί τά μέτωπα», γράφει· «καί σημειώσεις Ταῦ ἐπί τά μέτωπα». Δηλαδή τή λέξη «Ταῦ» οἱ Ἑβδομήκοντα τή μεταφράζουν «τό σημεῖον». Καθώς ἡ λέξη ἐκφέρεται μέ τό ἄρθρο, δηλώνει ὅτι «τό σημεῖον» αὐτό εἶναι ἕνα σημεῖο συγκεκριμένο καί γνωστό σέ ὅσους ἀκοῦνε ἤ διαβάζουν τόν Ἰεζεκιήλ. Ἀναφέρεται ὡς μία ἔννοια, γιά τήν ὁποία ἔγινε λόγος πολύς στό παρελθόν. Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο οἱ Ἑβδομήκοντα ἑρμηνευτές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μεταφράζουν ἔτσι τή λέξη καί τῆς δίνουν τέτοιο νόημα, εἶναι τό σχῆμα καί τό νόημα τοῦ γράμματος «Ταῦ», πού ὑπάρχει ἀντί γι’ αὐτήν στό ἑβραϊκό κείμενο.
Τό γράμμα «Ταῦ» (ἤ Θαῦ) στήν ἀρχαία ἑβραϊκή γραφή ἦταν τό τελευταῖο τῆς ἀλφαβήτου καί εἶχε τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ (+). Αὐτό μαρτυρεῖται ἀπό ἀρχαίους συγγραφεῖς. Ἀλλά καί στό ἑλληνικό καί στό λατινικό ἀλφάβητο τό τ ἤ ὦ ἔχει τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ. Αὐτό τό κοινό γνώρισμα τῶν τριῶν ἀλφαβήτων ὀφείλεται στό ὅτι καί τά τρία κατάγονται ἀπό τό φοινικικό ἀλφάβητο, ὅπου καί πάλι τό Ταῦ εἶχε σχῆμα σταυροειδές.

Στή μετάφραση τῶν Ἑβδομήκοντα ἡ λέξη «σημεῖον» φαίνεται νά ἔχει πολλές φορές ἕνα βαθύ καί μυστικό νόημα. Ἔγινε ἤδη λόγος γιά τήν «σημείωσιν τοῦ φυγεῖν» (Ψα 59,6) ἤ «σημεῖον εἰς ἀγαθόν» (Ψα 85,17). Δέν εἶναι, λοιπόν, ἡ πρώτη καί ἡ μόνη φορά πού παρουσιάζεται μέ αὐτήν τήν ἔννοια ἡ λέξη. Ὅσο γιά τό γράμμα Ταῦ, προφανῶς πολύ νωρίτερα εἶχε γίνει, θά λέγαμε, ὅρος θεολογικός· τό κατάλοιπο τοῦ Θεοῦ γνώριζε ὅτι προεικονίζει τό σημεῖο τοῦ ἀναμενομένου Μεσσία. Βέβαια δέν γνώριζαν μέ σαφήνεια οὔτε καί οἱ προφῆτες ἴσως, ποιά ἀκριβῶς θά ἦταν ἡ σχέση τοῦ σημείου αὐτοῦ μέ τό κεντρικό πρόσωπο τοῦ μέλλοντος χρόνου· ὅπως καί ἐμεῖς σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ὁ ἀριθμός 666 ἔχει κάποια στενή σχέση μέ τόν ἀναμενόμενο ἀντίχριστο, ἀγνοοῦμε ὅμως ποιά ἀκριβῶς εἶναι αὐτή. Τά πράγματα γίνονται «ἡλίου φαεινότερα», ὅταν ἔρχεται ὁ καιρός τῆς πραγματοποιήσεώς τους.
Οἱ Ἑβδομήκοντα, λοιπόν, γιά νά ἐπανέλθουμε στό θέμα μας, καθιέρωσαν τή λέξη «σημεῖον» ὡς μετάφραση ὁρισμένων λέξεων, μέ τίς ὁποῖες ἀντιλαμβάνονταν ὅτι σημαινόταν τό μυστηριῶδες σημεῖο τοῦ ἐρχομένου Μεσσία· στή λέξη αὐτή μετέφεραν ὅλη τή μυστικότητα τοῦ πρωτοτύπου. Αὐτό συνέβη καί στό χωρίο μας μέ τή λέξη Ταῦ. Τήν ἴδια συνήθεια διατηρεῖ καί ἡ Καινή Διαθήκη. Ὁ Κύριος ὀνομάζει τό σταυρό του «σημεῖον», λέγοντας γιά τήν προσέγγιση τῆς συντελείας· «τότε φανήσεται τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῷ οὐρανῷ» (Μθ 24,30). Καί οἱ πρῶτοι χριστιανοί κληρονόμησαν τή λέξη «σημεῖον» ὡς ἕνα ἀπό τά ὀνόματα τοῦ τιμίου σταυροῦ. Ἀργότερα, στή χριστιανική γραμματεία ἡ χρήση τῆς λέξεως αὐτῆς ὡς ὀνόματος τοῦ σταυροῦ γενικεύθηκε καί ἐπικράτησε. Ἀπό δῶ προέρχεται καί ἡ σημερινή ἔκφραση «τό σημεῖον τοῦ σταυροῦ», καθώς καί ἡ ταυτόσημη μέ αὐτήν «σφραγίς τοῦ σταυροῦ».

Τό σφράγισμα τῶν πιστῶν μέ τό σημεῖο τοῦ Θεοῦ εἶναι γεγονός, τό ὁποῖο δέν πραγματοποιήθηκε μόνο μία φορά. Ἀναφέραμε στήν ἀρχή τοῦ κεφαλαίου τήν ἐπισήμανση τῶν ἰσραηλιτικῶν θυρῶν τή νύκτα κατά τήν ὁποία θανατώθηκαν τά πρωτότοκα τῆς Αἰγύπτου. Εἴδαμε καί τήν ἐπισήμανση τῶν ἐκλεκτῶν, πού παρακολούθησε ὁ Ἰεζεκιήλ. Τέτοιο σημεῖο σημειώνεται στά μέτωπα τῶν λίγων πιστῶν τοῦ Θεοῦ, ὅσες φορές πρόκειται νά ἐπέλθει ὄλεθρος σέ μία κοινωνία πού νοσεῖ ἀνίατα. Καί γίνεται αὐτό, γιά νά μή βλάψει ὁ θεόσταλτος ἐξολοθρευτής τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ.

Στίς δύο περιπτώσεις πού ἀναφέραμε, ἡ σημείωση καί ἡ ἀναγνώριση ἔγιναν μέ ἕναν τρόπο σχετικά ἁπλό. Ὑπῆρξαν ὅμως καί περιπτώσεις πού ἔγιναν μέ τρόπο μυστικότερο. Μία τέτοια περίπτωση βλέπουμε στήν καταστροφή τῆς Ἰερουσαλήμ ἀπό τόν Τίτο, τό 70 μ.Χ. Ἡ καταστροφή αὐτή, πρωτάκουστη σέ ἀγριότητα, ἦταν πρός τιμωρία τῶν Ἑβραίων, ἐπειδή πολύ ἀχάριστα ἀπαρνήθηκαν καί ἐξύβρισαν τή σωτηρία, τήν ὁποία τούς ὑποσχέθηκε πρίν ἀπό πολλά χρόνια ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀλλά ἀνάμεσα στούς Ἑβραίους ζοῦσαν οἱ χριστιανοί, τά πιό ἐκλεκτά σκεύη τοῦ Θεοῦ. Ὁ Τίτος, βέβαια, ὡς εἰδωλολάτρης δέν θά ἔκανε διάκριση μεταξύ χριστιανῶν καί Ἰουδαίων. Ἀγνοοῦσε τό ρόλο τόν ὁποῖο ὑποδυόταν ὡς ὄργανο τῆς τιμωρητικῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ καί δέν ἦταν δυνατόν νά διακρίνει ποιούς ἔπρεπε νά παραδώσει στόν ὄλεθρο καί ποιούς νά μήν πειράξει. Γι’ αὐτό ὁ Θεός σημείωσε τό σημεῖο του στά μέτωπα τῶν χριστιανῶν.
Δέν ἦταν σημεῖο ὁρατό. Ἡ ἐπισήμανση ὅμως ἦταν τέτοια, ὥστε νά σώσει τούς χριστιανούς, χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν οὔτε οἱ ἴδιοι οὔτε ὁ Τίτος οὔτε οἱ Ἰουδαῖοι: Πρίν ἀπό τήν πολιορκία τῆς Ἰερουσαλήμ ἕνας ἄγριος διωγμός ἀνάγκασε τούς χριστιανούς νά φύγουν ὅλοι ἀπό τήν Ἰερουσαλήμ στά περίχωρα. Ἦταν γι’ αὐτούς μία πολύ ὀδυνηρή περίσταση, ἕνας σταυρός. Ἀλλά αὐτό ἀκριβῶς τούς διαφύλαξε σώους. Ἐξαιτίας τοῦ διωγμοῦ δέν ἀποκλείσθηκαν μέσα στήν πολιορκημένη Ἰερουσαλήμ, οὔτε ἐξοντώθηκαν στή συνέχεια, ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι.
Μέ αὐτό τό πνεῦμα συμφωνεῖ καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ Ὠριγένη· «Τό θαῦ» ἀποτελεῖ προφητεία γιά τό σημεῖο, πού θά σημειώνουν οἱ χριστιανοί στό μέτωπο, καί μάλιστα ὅταν ξεκινοῦν κάτι, ἰδιαίτερα βέβαια ὅταν ἀρχίζουν τήν προσευχή τους ἤ τά ἅγια ἀναγνώσματα.
Τό παρελθόν μᾶς διδάσκει ὅτι καί πάλι θά ἀντιμετωπίσει ὁ κόσμος παρόμοιες περιστάσεις, δύσκολες καί ὀδυνηρές. Δέν γνωρίζουμε ποιά θά εἶναι ἡ ἐπερχόμενη ὀργή, πῶς θά σημειωθεῖ τό σημεῖο τοῦ Θεοῦ στά μέτωπα τῶν ἀνθρώπων του, ποιά θά εἶναι ἡ σωτηρία τους. Πιθανόν νά εἶναι κάτι τό ὁποῖο ἀνθρώπινα θά φαίνεται ὡς συμφορά. Πάντως ἕνα εἶναι βέβαιο, ὅτι θά σωθοῦν οἱ πιστοί μέ τό σημεῖο τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, χωρίς νά τό ἀντιληφθοῦν. Γι’ αὐτό χρειάζεται τό φρόνημα καί ἡ ζωή μας νά μᾶς προετοιμάζουν, ὥστε νά δεχθοῦμε τήν εὐλογημένη «ἐπισήμανση», ἡ ὁποία φαίνεται ὅτι μέ τά ἀνθρώπινα κριτήρια δέν θά εἶναι εὐχάριστη.
Στεργίου Σάκκου, “Ὁ Σταυρός στήν Παλαιά Διαθήκη”, ἔκδ. 2η, σελ. 211-217

***

Γέροντας Κλεόπας Ηλίε

…Όταν προ ολίγων ετών οι άνθρωποι ήσαν ταραγμένοι ότι ο Αντίχριστος έρχεται, ότι θα έλθουν πόλεμοι και άλλα παρόμοια ο π. Κλεόπας τους έλεγε με δυνατή φωνή:
«Ο Πατήρ είναι στο τιμόνι!»
Πάρτε και διαβάστε τους στίχους 10 -11 του ψαλμού 32: «Κύριος διασκεδάζει βουλάς εθνών, αθετεί δε λογισμούς λαών και αθετεί βουλάς αρχόντων, η δε βουλή του Κυρίου εις τον αιώνα μένει, λογισμοί της καρδίας αυτού εις γενεάν και γενεάν».
Κατόπιν τους ενεθάρρυνε λέγοντας: «Μη ταράζεσθε και μη φοβείσθε, διότι δεν θα γίνει, όπως θέλουν αυτοί. Ότι θέλουν αυτοί ας κάνουν! Εσείς να μη φοβείσθε. Προσεύχεσθε και κάνετε το σημείο του Σταυρού με πίστη και θα φύγουν οι δαίμονες!»

-Έλεγε ακόμη ο π. Κλεόπας: «Να μην κάνεις κανένα έργο, χωρίς να το σφραγίζεις με τον Τίμιο Σταυρό! Όταν αναχωρείς για ταξίδι, όταν αρχίζεις το έργο σου, όταν πηγαίνεις να διδάξεις στο σχολείο σου, όταν είσαι μόνος σου ή και με άλλους μαζί, σφράγισε με τον παντοδύναμο Σταυρό το μέτωπο σου, το σώμα σου, την καρδιά σου, τα χείλη σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου και όλα τα μέλη σου να τα σφραγίζεις με το σημείο της νίκης του Χριστού επί του Άδου. Και τότε μη φοβάσαι από τα μαγικά ή τα ξόρκια και τους μάγους. Διότι όλα αυτά λύνονται από την δύναμη του Σταυρού, όπως το κερί λειώνει μπροστά στην φλόγα της φωτιάς και όπως φεύγει η σκόνη στον άνεμο!» 
ΠΗΓΗ: «Η ζωή και οι αγώνες του Γέροντος Κλεόπα, Ρουμάνου Ησυχαστού καί Διδασκάλου». Αρχιμ. Ιωαννικίου Μπαλάν, έκδοση «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.

https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Iezekihl/Iezekihl.htm

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
http://www.arnion.gr/hxolhcies/p_auanasioy_mytilhnaioy/profhths_iezekihl.html

Ο ένας και στοργικός Ποιμένας, Προφήτης Ιεζεκιήλ – Οι αληθινοί πνευματικοί ποιμένες, Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/22/48301/

Προφήτης Ιεζεκιήλ, πιστέψτε ακράδαντα στην ανάσταση των νεκρών
https://iconandlight.wordpress.com/2015/07/22/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b9%ce%b5%ce%b6%ce%b5%ce%ba%ce%b9%ce%ae%ce%bb-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad%cf%88%cf%84%ce%b5-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%ac%ce%b4%ce%b1%ce%bd%cf%84/

Ἀπολυτίκιον. Προφήτης Ἰεζεκιηλ
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, προκατήγγειλας, Θεοῦ Προφῆτα, ἐσομένων μυστηρίων τὴν ἔκβασιν· τὴν τοῦ Σωτῆρος ἀπόρρητον κένωσιν, καὶ αἰωνίων νεκρῶν τὴν ἀνάστασιν· Ἰεζεκιὴλ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Πελαγίας
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Ἀμέμτπως ἐβίωσας ἐν ἐγκράτειᾳ πολλῇ, καὶ κόποις ἀσκήσεως, καὶ ἐν ἀγάπῃ θερμῇ, Πελαγία θεόληπτε· ὅθεν τὴν Θεοτόκον, ἐπαλλήλως κατεῖδες, μηνύουσάν σοι Εἰκόνος, τὴν ἀνεύρεσιν ταύτης· ᾗ πρέσβευε Ὁσία, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Θύρσου — Ἦχος α’

Καρπασέων τὸ κλέος καὶ Κυπρίων ἀγλάϊσμα, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, Θύρσε ἱεράρχα ἀοίδιμε, νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχὺν, δόξα τῷ σὲ στεφάνωσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον. Ἁγίου Θεοφίλου του Νεομάρτυρος
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Ἐκ Ζακύνθου βλαστήσας Μάρτυς Θεόφιλε, ἀθλητικῶς ἠγωνίσω ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ ὡς θῦμα καθαρὸν αὐτῷ προσήνεξαι, διὰ πυρὸς τελειωθείς, ἐν τῇ Χίῳ ἀνδρικῶς· διό σε ἀνευφημοῦμεν, ὡς ἀθλητὴν τοῦ Σωτῆρος, καὶ πρεσβευτὴν ἡμῶν θερμότατον.

Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Ἰεζεκιὴλ θεόληπτε, ὡς τοῦ Χριστοῦ μιμητής, ἀλλοτρίου ὀφλήματος, τιμωρίας ἤνεγκας, χαλεπῶς ἐταζόμενος, προδιαγράφων ὥσπερ τὴν μέλλουσαν, διὰ Τιμίου, Σταυροῦ γενήσεσθαι, κόσμῳ σωτήριον, θεοφάντορ λύτρωσιν ἧς μετασχεῖν, πάντας νῦν δυσώπησον, τοὺς ἀνυμνοῦντάς σε.

iconandlight.wordpress.com