Προσευχή είναι να βάλουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, να Τον αγαπήσουμε με όλο μας το είναι.. Πάντα να έχης στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Αγιος Σωφρόνιος ο Αθωνίτης

Η επίκληση του Ονόματος του Κυρίου μας ενώνει με Αυτόν σταδιακά.
Είναι αναγκαίο να προσευχόμαστε για χρόνια.
Με τη μακροχρόνια επανάληψη η προσευχή γίνεται φύση της υπάρξεώς μας,.. Η προσευχή είναι όπως ένα ισχυρό χέρι που ανυψώνει στο βασίλειο του Θεού, σε κάθε τόπο και χρόνο, στην τύρβη του πλήθους στην ευχάριστη ώρα ανάπαυσης, σε περιόδους μοναξιάς. Είναι ζωτικό να ζούμε «εν τη προσευχή» για να μπορέσουμε να αντιδράσουμε με σθένος στην καταστρεπτική επίδραση του έξω κόσμου. .. Μόνο η δύναμη της προσευχής υπερνικά την αντίσταση της ύλης και ελευθερώνει το πνεύμα από αυτό τον περιορισμένο και αδρανή κόσμο σε ανοικτούς χώρους που λάμπουν στο φως… Η βαθειά προσευχή έρχεται σιγά-σιγά.

***

Ομιλία
για την ανάγκη της επαναλήψεως «έτι και έτι»
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Διὸ οὐκ ἀμελήσω ἀεὶ ὑμᾶς ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότας καὶ ἐστηριγμένους ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ.» (Β’ Πέτρου 1:12).

 

Ένας γεωργός οργώνει με το άροτρο το χωράφι. Ο γεωργός δεν επαναλαμβάνει την ίδια εργασία κάθε στιγμή; Πώς αλλιώς θα όργωνε το χωράφι, αν δεν το όργωνε από το πρωί μέχρι το σούρουπο ανοίγοντας αυλάκια το ένα μετά το άλλο;

Ένας ταξιδιώτης περπατά στο δρόμο. Ο ταξιδιώτης δεν επαναλαμβάνει την ίδια κίνηση κάθε δευτερόλεπτο με την ίδια προσπάθεια; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να διανύσει το δρόμο και να φτάσει στον προορισμό του;

Ο μαραγκός ετοιμάζει τις σανίδες στο εργαστήριό του. Ο ξυλουργός δεν επαναλαμβάνει την ίδια δουλειά με κάθε σανίδι, με τον ίδιο κόπο; Πώς αλλιώς θα μπορούσε να προετοιμάσει την παραγγελθείσα ποσότητα σανίδων;

Αδελφοί, όλα τα ωφέλιμα έργα μας δεν αποτελούνται από μέρη που επαναλαμβάνονται; Γι’ αυτό, ο κήρυκας της αλήθειας ας μην ραθυμήσει και ας μην λέει: «Τους τα έχω ήδη πεί και δεν θα τα επαναλάβω!». Κι ο ακροατής της αλήθειας ας μην υπερηφανεύεται και ας μην λέει: «Τα άκουσα ήδη μια φορά και δεν χρειάζεται να τα ξανακούσω!».

Ω κήρυξ της αληθείας, μη φοβάσαι να επαναλαμβάνεις ξανά και ξανά: ότι με την επανάληψη διδάσκεις και με την επανάληψη υπενθυμίζεις. Χωρίς επανάληψη ούτε το χωράφι δεν οργώνεται, ούτε το μονοπάτι διανύετε, ούτε ο σκελετός [δοκάρια] του σπιτιού προετοιμάζεται. Και εσύ [κήρυκα της αλήθειας] πρέπει να οργώνεις, να οδηγείς και να προετοιμάζεις.

Ω ακροτά της αληθείας, μη καυχηθείς και μη πεις ότι έχεις ακούσει ήδη μια φορά την αλήθεια. Η αλήθεια είναι τροφή για την ψυχή. Ψωμί δεν έφαγες μόνο σήμερα, αλλα και χθες και προχθές και για μήνες πριν και για χρόνια. Και πάλι θα φας, για να είναι υγιές το σώμα σου. Τρέφε και την ψυχή σου. Τρέφε την με την αλήθεια, την ίδια αλήθεια, χθες, σήμερα και αύριο, «ξανά και ξανά» μέχρι θανάτου, για να είναι η ψυχή σου υγιής, δυνατή και λαμπερή.

Κύριε Ιησού Χριστέ, τρέφε μας κάθε μέρα και κάθε ώρα με την αλήθεια Σου, Συ που είσαι η Αλήθεια, ω Ιησού, της ψυχής μας γλυκύτατη τροφή!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τούς αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πηγή:Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιούλιος),
http://prologue.orthodox.cn/July17.htm

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Πάντα να έχης στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού

 

– Γέροντα, ο καημός και ο πόνος μου είναι το θέμα της προσευχής. Βρίσκομαι πολύ πίσω. Τί να κάνω;
– Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις.
«Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!».
Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή:
«Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

– Γέροντα, τί να προσέξω περισσότερο;
– Να στρωθής, να συμμαζευτής και, όπου βρεθής, να λές την ευχή με τον νού και με την καρδιά σου, ζητώντας το έλεος του Καλού Θεού για τον εαυτό σου, για όλους τους ζώντες και για όλους τους κεκοιμημένους. Κι όταν κουράζεσαι από την ευχή, να ψάλλης δυνατά το αργό «Κύριε ελέησον» ή ένα τροπάριο.

***

– Γέροντα, πώς πρέπει να προσεύχωμαι;

 

– Να αισθάνεσαι σαν μικρό παιδί, και τον Θεό να Τον αισθάνεσαι Πατέρα σου και να Τον παρακαλάς για ό,τι έχεις ανάγκη. Μιλώντας έτσι με τον Θεό, δεν θα θέλης μετά να ξεκολλήσης από κοντά Του, γιατί μόνο στον Θεό βρίσκει κανείς την ασφάλεια, την παρηγοριά, την ανέκφραστη αγάπη με την θεία στοργή.
Προσευχή είναι να βάλουμε τον Χριστό μέσα στην καρδιά μας, να Τον αγαπήσουμε με όλο μας το είναι. «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου» , λέει η Αγία Γραφή.
Όταν ο άνθρωπος αγαπήση τον Θεό και έχη επικοινωνία μαζί Του, δεν τον συγκινεί τίποτε το γήινο. Γίνεται σαν τρελλός. Βάλε σε έναν τρελλό την καλύτερη μουσική· δεν συγκινείται. Δείξε τους καλύτερους ζωγραφικούς πίνακες· δεν δίνει καμμιά σημασία. Δώσε τα καλύτερα φαγητά, τα καλύτερα ρούχα, τα καλύτερα αρώματα· δεν τα προσέχει, είναι στον κόσμο του.
Έτσι και όποιος έχει επικοινωνία με τον ουράνιο κόσμο, είναι κολλημένος εκεί και δεν ξεκολλάει με τίποτε. Όπως δεν μπορείς να ξεκολλήσης το παιδί από την αγκαλιά της μάνας, έτσι δεν μπορείς να ξεκολλήσης από την προσευχή και τον άνθρωπο που έχει καταλάβει το νόημά της. Τί αισθάνεται το παιδάκι στην αγκαλιά της μητέρας του; Μόνον όποιος νιώθει την παρουσία του Θεού και τον εαυτό του μικρό παιδί, μπορεί να το καταλάβη αυτό.
Έχω γνωρίσει ανθρώπους πού, όταν προσεύχωνται, νιώθουν σαν μικρά παιδιά. Και αν τους ακούση κανείς την ώρα που προσεύχονται, θα πη ότι είναι μικρά παιδιά. Εάν δη και τί κινήσεις κάνουν, θα πη ότι παλάβωσαν! Όπως το παιδάκι τρέχει, πιάνει τον πατέρα του από το μανίκι και του λέει: «δέν ξέρω τί θα κάνης, αλλά θα μου το κάνης αυτό που σού ζητώ», με τέτοια απλότητα και παρρησία παρακαλούν και αυτοί οι άνθρωποι τον Θεό.

Αν ο νούς γλυκαθή από την αγάπη και την καλωσύνη της καρδιάς, όταν θα λέη το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», θα συγκλονίζεται ολόκληρος. Όλη η βάση της πνευματικής ζωής είναι να καθαρίση ο άνθρωπος την καρδιά, ώστε να δεχθή τον Χριστό, και να χαλιναγωγήση τον νού, να τον γλυκάνη μέσα στην καρδιά. Αν ο νούς γλυκαθή μέσα στην καρδιά, δεν του κάνει καρδιά να φύγη, όπως το παιδάκι, όταν το αφήσης ελεύθερο μέσα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο, δεν θέλει να φύγη από εκεί.

Πάντα να έχης στο στόμα σου το γλυκύτατο όνομα του Ιησού, για να γλυκαίνεται η ψυχή σου. Μεγάλη υπόθεση να περνάς ολόκληρη την ημέρα με την ευχή. Αρχίζεις την ημέρα σου με την ευχή, στην συνέχεια κάνεις την εργασία σου λέγοντας την ευχή, και έτσι αγιάζεται ό,τι κάνεις, αγιάζονται και όσοι συμμετέχουν σε αυτό. Όταν λ.χ. μαγειρεύης και λές την ευχή, αγιάζεται το φαγητό που κάνεις,αγιάζονται και όσοι το τρώνε.

***

 

Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα.

Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο πιο πολύ προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στο Χριστό και εκείνος τα τακτοποιεί.

Ο πιο σίγουρος δρόμος είναι να καλλιεργήση κανείς την ευχή με τον αρχοντικό τρόπο. Να σκέφτεται δηλαδή τις μεγάλες ευεργεσίες του Θεού και την δική του μεγάλη αχαριστία απέναντι στον Θεό. Τότε πιέζεται μόνη της η ψυχή ταπεινά από φιλότιμο και ζητάει το έλεος του Θεού με πόνο. Έτσι αυξάνει συνεχώς η ανάγκη για το έλεος του Θεού, και η ευχή γίνεται καρδιακή και φέρνει σιγά-σιγά στην ψυχή την γλυκύτητα της θείας παρηγοριάς στην αρχή, και αργότερα την θεία αγαλλίαση.

***

-Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχονται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί , να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο;
-Καλύτερα να τους πολεμάς με την ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο. Όσο μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής , και να μη συζητάς με τον νου σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.

Η ευχή έχει μεγάλη δύναμη· είναι φοβερό όπλο κατά του διαβόλου. Είναι σαν να πυροβολής τον διάβολο με σφαίρες πνευματικές και δεν μπορεί να πλησιάση.

Κάθε φορά που λες την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ, είναι σαν να πυροβολείς το διάβολο και δεν σε πλησιάζει.

Η ευχή είναι βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Μου είχαν φέρει στο Καλύβι ένα παλληκάρι δαιμονισμένο που έλεγε συνέχεια την ευχή. Ο πατέρας του ήταν μοναχός, αλλά πέταξε τα ράσα και παντρεύτηκε, και το καημένο γεννήθηκε με δαιμόνιο. Έτσι τα οικονόμησε ο Θεός, για να πάρη μισθό το παιδί, να σωθή και ο πατέρας, να έχουμε κι εμείς οι μοναχοί ως φρένο παραδείγματα από μοναχούς που πέταξαν τα ράσα και τώρα ταλαιπωρούνται. Κάποια στιγμή που το έπιασε το δαιμόνιο, φώναζε σαν την κότα πολύ δυνατά: «Κά, κά, κά…». «Τί έπαθες;», του λέω, ενώ με τον νού μου έλεγα: «Εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού έξελθε, ακάθαρτον πνεύμα, από το πλάσμα του Θεού». «Κι εγώ θέλω να φύγω, φώναζε το δαιμόνιο, επειδή πολύ με βασανίζει αυτός ο άνθρωπος, γιατί συνέχεια λέει την ευχή. Θέλω να πάω στο Πακιστάν, να βρώ λίγη ανάπαυση!».

***

 

Εγώ, όταν παρακαλάω τον Θεό για διάφορες περιπτώσεις, λέω: «Θεέ μου, να είναι αισθητή η βοήθειά Σου, για να βοηθηθούν οι άνθρωποι και πνευματικά, αν δεν είναι αισθητή, μη μας βοηθάς».
Πολλοί ούτε καν καταλαβαίνουν από τι μπόρες μας γλιτώνει ο Θεός και ούτε καν το σκέφτονται, για να δοξολογήσουν τον Θεό. Γι’ αυτό να ζητάμε να βοηθάνε ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι στον κόσμο, αλλά να είναι και αισθητή η βοήθειά Τους, για να ωφελούνται οι άνθρωποι.
Ας υποθέσουμε ότι κινδυνεύει κάποιος να πέσει από την σκαλωσιά και οικονομάει ο Θεός να σκαλώσει κάπου, που δεν ήταν να σκαλώσει και γλιτώνει. Ή πέφτει κάπου και δεν σακατεύεται. Ή τρακάρει και γλιτώνει. Να ευχηθούμε να καταλάβει ότι ο Θεός τον βοήθησε και σώθηκε, για να βοηθηθεί πνευματικά.
Κάποιος έπεσε από ένα γεφύρι κάτω και σώθηκε. «Κατέβηκες να μετρήσεις το βάθος;», του λέω. Στα χέρια μας κρατούν οι Άγιοι. Ένα παιδί που του είχα δώσει ένα σταυρουδάκι, καθώς έτρεχε με τον μοτοσακό, πέρασε πάνω από ένα ταξί, έκανε μια τούμπα και συνέχισε να τρέχει στον δρόμο, χωρίς να πάθει τίποτα.
Πολλοί γλιτώνουν, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν κι διορθώνονται.

 

Εγώ αρχίζω την προσευχή με το «ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Το λέω λίγες φορές ψιθυριστά και μετά συνεχίζω με την ευχή.
Κάποτε είχα παρακαλέσει τον Θεό να με μάθη να προσεύχωμαι. Και τότε είδα σε όραμα ένα παιδί δεκαεπτά χρονών να προσεύχεται. Ώ, με είχε διαλύσει! Έκλαιγε και προσευχόταν με τέτοιον τρόπο που με συγκλόνισε. Άρχιζε με εξομολόγηση: «Είμαι αχάριστος, αδιόρθωτος…».
Ύστερα έλεγε: «Τώρα, Θεέ μου, που είμαι σε τέτοια κατάσταση, πώς θα μπορέσω να διορθωθώ, αν δεν με βοηθήσης Εσύ;» και άρχιζε τα αιτήματα.

Για να δικτυωθούμε με τον Θεό, πρέπει να συντονίσουμε τον πομπό μας στην αγάπη και τον δέκτη μας στην ταπείνωση, για να μας ακούη ο Θεός και να Τον ακούμε, γιατί σ’ αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός: Αγάπη-Ταπείνωση.
Ο άνθρωπος πρέπει να εργασθή, όσο μπορεί, ώστε να πιάση την συχνότητα αυτή. Τότε θα έχη επαφή με τον Θεό και ο νούς του θα είναι συνέχεια στον Θεό.
Εύχομαι να αποκτήσετε αυτήν την θεία επαφή. Αμήν.

Η ευχή είναι βαρύ πυροβολικό για τον διάβολο. Κάτσε να σου φέρω ένα πιστόλι. Κάθε φορά που λες την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ, είναι σαν να πυροβολείς το διάβολο και δεν σε πλησιάζει. Πάρτο να το έχεις για άμυνα! Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/10/04/%ce%b7-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9/

“Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους’
ου γάρ εστιν εν τω ουρανώ και επί της γής ισχυρότερον όπλον” 
(Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, λόγος κ’,6)

Ο Θεός είπε στον Δαυίδ να πάει να πάρει πέντε πέτρες από το ποτάμι, να τις βάλει στο κόρφο του και να βγεί να παλέψει με τον Γολιάθ.
Έτσι και έκανε. Βγήκε ο μικρούλης μπροστά στον γίγαντα και με την μια τον έριξε κάτω.
Ξέρεις ποιες είναι οι πέντε πετρούλες του Δαυίδ;
Είναι οι πέντε λεξούλες της ευχής: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.
Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης.

iconandlight.wordpress.com