Συναξάριον.
Τῇ Bʹ τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Μάμαντος τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Καππαδοκίας (275)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρα οἱ ἅγιοι Θεόδοτος καὶ Ῥουφῖνα, οἱ γονεῖς τοῦ Ἁγίου Μάμαντος, καὶ Ἀμμία ἡ μάμμη αὐτοῦ, μάρτυρες ( π.260)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν δικαίων ἱερέων Ἐλεαζάρου καὶ Φινεές υἱοῦ τοῦ Ἐλεαζάρου καὶ εγγονοῦ τοῦ Ἀαρών· καὶ τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (595)
Ὁ ἅγιος Διομήδης, σπαθιζόμενος, τελειοῦται (πρὸ 363) · ὁ ἅγιος Ἰουλιανός, ξύλῳ θλασθεὶς τὴν κεφαλήν, τελειοῦται · ὁ ἅγιος Φίλιππος ξίφει τελειοῦται· ὁ ἅγιος Εὐτυχιανὸς ἐν ἐσχάρᾳ πυρὸς τελειοῦται· ὁ ἅγιος Ἡσύχιος ἀπαγχονισθεὶς τελειοῦται· ὁ ἅγιος Λεωνίδης πυρὶ τελειοῦται· ὁ ἅγιος Εὐτύχιος σταυρωθεὶς τελειοῦται· ὁ ἅγιος Φιλάδελφος, λίθῳ τὸν τράχηλον βαρυνθείς, τελειοῦται· ὁ ἅγιος Μελάνιππος πυρὶ τελειοῦται· Ἡ ἁγία Παρθαγάπη ἐν τῇ θαλάσση τελειοῦται·
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀειθαλᾶ καὶ Ἀμμούν.
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ὁ ἐρημίτης καὶ Ὁμολογητὴς ἐν Κρήτῃ (658)
Ὁ ἅγιος Ἱερόθεος, ἀρχιεπίσκοπος Οὐγγαρίας (Ι΄ αἰ.)· καὶ ὁ ἅγιος Στέφανος, ὁ βασιλεὺς τῆς Οὑγγαρίας (1038)
Tῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ οἱ ἅγιοι: Βαρσανούφιος, ἐπίσκοπος Κυρίλλωβ, Ἰωάννης πρεσβύτερος, Σεραφείμα, ἡγουμένη τῆς Ἱ.Μ. ὁσ. Θεράποντος, Νικόλαος, Ἀνατόλιος, Μιχαὴλ καὶ Φίλιππος, νεομάρτυρες ἐκ τῆς Ῥωσίας (1918)
Ἡ Ἱερὰ Εἰκὼν τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου ἡ ἐπονομαζομένη τῆς Καλούγας τῆς Ῥωσίας (1748)
Tῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ ἀνάμνησις τῆς εἰς πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Θεόφιλο τοῦ Ταμπὼφ ἐν ἔτει 1793
Tῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σεραφεὶμ Ρόουζ τοῦ ἐν τῇ Μονῇ Πλατίνα τῆς Καλιφόρνιας ἀσκήσαντος (1982)
Στίχοι
Ἀκμαῖος ὢν Τριάδος εἰς πίστιν Μάμας,
Ἀκμαῖς τριαίνης καρτερεῖ τετρωμένος.
Δευτερίῃ χολάδες Μάμαντος χῦντο τριαίνῃ.
π. Σεραφείμ Ρόουζ,
Εραστής της Αληθείας
«Η αλήθεια αξίζει ν’ αγαπιέται με όλη μας την καρδιά και με όλο μας το είναι».
«Η αληθινή Ορθοδοξία από την ίδια της τη φύση μοιάζει εντελώς εκτός τόπου σ’ αυτούς τους δαιμονικούς καιρούς».
Ας απορρίψουμε όλους εκείνους που λένε πως θέλουν να γνωρίσουν την Αλήθεια «διότι…». Αν στην αναζήτηση της Αλήθειας υπάρχει οποιοδήποτε άλλο κίνητρο εκτός της βαθιάς προσωπικής δίψας γι’ αυτήν, αν θέλουμε να την χρησιμοποιήσουμε για κάτι, αν δεν την αγαπάμε αυτή καθεαυτή – τότε δεν είμαστε εραστές της Αλήθειας και δεν θα τη βρούμε ποτέ και η Αλήθεια δεν θα μας «ελευθερώσει». (σ. 225)
Ελάχιστοι στις μέρες μας έχουν αναζητήσει την Αλήθεια ως μοναδικό σκοπό όσο ο δίκαιος π. Σεραφείμ. Ήταν φιλόσοφος σύμφωνα με την αρχική σημασία της λέξης: «λάτρης της σοφίας». Ακριβώς όπως ο Σολομών κάποτε βρήκε εύνοια στα μάτια του Θεού επιθυμώντας τη σοφία πάνω από όλα, έτσι και ο π. Σεραφείμ επιλέχθηκε να είναι υπηρέτης του Θεού μέσω της φλογερης, οδυνηρής λαχτάρας του να αποκτήσει την Αλήθεια με κάθε κόστος. Αφού την ανακάλυψε επιτέλους, ελευθερώθηκε από τα δεσμά της γης και ωρίμασε για την αιωνιότητα, όπως λένε οι Γραφές: «Θα γνωρίσετε την Αλήθεια, και η Αλήθεια θα σας ελευθερώσει» (Ιωάννης 8:32).
Γράφει αργότερα γι’ αυτή την εμπειρία: «Όταν επισκέφθηκα μια ορθόδοξη εκκλησία για πρώτη φορά, μου συνέβη κάτι που σε κανένα βουδιστικό ή άλλο ανατολικό ναό δεν είχα νοιώσει. Κάτι μέσα στην καρδιά μου μου είπε ότι γύρισα σπίτι. Η έρευνα μου για την αλήθεια είχε τελειώσει. Με αυτή την αποκάλυψη της ορθοδοξίας και με την συναναστροφή μου με ορθοδόξους, μια καινούργια σκέψη γεννήθηκε στο μυαλό μου: ότι η αλήθεια δεν είναι μια αφηρημένη ιδέα, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένη και αξίζει ν’ αγαπιέται με όλη μας την καρδιά και με όλο μας το είναι. Έτσι, γνώρισα τον Χριστό».
Πριν ανακαλύψει ο π. Σεραφείµ την αλήθεια υπέφερε από την ατέλειωτη έλλειψή της. Τώρα που την βρήκε υπέφερε για χάρη της. Αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του ζώντας γι’ αυτή την Αλήθεια και μάλιστα θυσιάζοντας τον εαυτό του για να την παραδώσει σε άλλους.
Ο π. Αλέξιος Γιάνγκ θυμάται πως ο π. Σεραφείµ «αντιπάθησε το ψεύτικο όλων των ειδών, µιλώντας ανοιχτά για τη νοοτροπία “Ντίσνεϊλαντ” της Αμερικής, η οποία καθιστούσε αδύνατη για τους ανθρώπους την πιθανότητα να επιδιώξουν και να βρουν την αλήθεια. Κοιτώντας τη σύγχρονη αμερικάνικη ζωή από µια πνευματική προοπτική και συγκρίνοντάς τη με τη ζωή στη Σοβιετική Ένωση, ο π. Σεραφείµ κάποτε αναρωτήθηκε: «Έχουμε άραγε µία εικόνα που εξηγεί την κατάστασή µας παρόμοια με το (σοβιετικό) Γκουλάγκ της Ρωσίας; Φοβάμαι πως υπάρχει µια εικόνα, καθόλου κολακευτική για µας, η οποία είναι σχεδόν το δικό µας ισοδύναμο του Γκουλάγκ. Είναι η “Ντίσνεϊλαντ” – µια εικόνα που εξηγεί την ανέμελη αγάπη της “διασκέδασής µας” (µία σχεδόν αντιχριστιανική λέξη!), την έλλειψη σοβαρότητας … την άγνοια ή την πενιχρή ενημέρωσή µας για την πραγματική έννοια και σπουδαιότητα της ζωής».
Στην ομιλία του στο Προσκύνημα του 1982, ο π. Σεραφείµ επεκτάθηκε σε αυτή την άποψη: «Το µήνυµα αυτού του παγκόσμιου πειρασμού που προσβάλλει τους ανθρώπους σήμερα – αρκετά ανοιχτά με τις κοσμικές µορφές του, αλλά συνήθως περισσότερο κρυµµένο στις θρησκευτικές του µορφές – είναι: Ζήστε το παρόν, χαλαρώστε, να είστε άνετοι. Πίσω από αυτό το µήνυµα είναι ένα άλλο, πιο ψιθυριστό που εκφράζεται ανοιχτά µόνο στις επίσημα αθεϊστικές χώρες, οι οποίες, σ’ αυτή την περίπτωση, είναι ένα βήμα πιο µπροστά από τον ελεύθερο κόσμο. Στην πραγματικότητα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στον κόσμο σήμερα είναι πανομοιότυπο, είτε εμφανίζεται πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα είτε στον ελεύθερο κόσμο. Υπάρχουν διαφορετικές ποικιλίες σε αυτό, αλλά µια παρόμοια επίθεση γίνεται παντού για να κερδίσει τις ψυχές µας. Στις κοµµουνιστικές χώρες που έχουν ένα επίσημο αθεϊστικό πιστεύω, λένε αρκετά ανοιχτά ότι πρέπει να ξεχάσετε τον Θεό και οποιαδήποτε άλλη ζωή εκτός από την παρούσα, βγάλτε από τη ζωή σας τον φόβο του Θεού και τον σεβασμό για τα άγια πράγματα, θεωρήστε εκείνους που πιστεύουν ακόμα στον Θεό με “παλαιομοδίτικο” τρόπο ως εχθρούς που πρέπει να εξολοθρευτούν.
Κάποιος µπορεί να πάρει ως σύμβολο της ξεγνοιασιάς µας, της αγάπης µας για διασκέδαση, της αυτολατρείας µας, την αμερικάνικη “Ντίσνεϊλαντ”. Σε αυτή την περίπτωση, δεν πρέπει να αµελήσουµε να δούμε “πίσω” από αυτό το αποκρουστικό σύμβολο, το οποίο δείχνει που η “γενιά µου” οδηγεί πραγματικά: στο σοβιετικό Γκουλάγκ. Ο π. Σεραφείµ είχε πάντα υπόψη του την προφητεία του διορατικού γέροντα Ιγνατίου του Χαρµπίν της Μαντζουρίας, ο οποίος το 1930 είχε πει: «Ότι άρχισε στη Ρωσία θα τελειώσει στην Αμερική».
Στην ομιλία του στη Μονή της Αγίας Τριάδος στο Τζόρντανβιλ, ο π. Σεραφείµ είχε µιλήσει περισσότερο για τις δοκιμασίες που θα έρθουν στην Αμερική και πως να προετοιµαστούµε για αυτές. Περιγράφοντας τη δοκιμασία των χριστιανών στη Ρωσία και τις άλλες Ορθόδοξες χώρες, είπε: «Δεν θέλω να σας φοβίσω, αλλά θα είναι καλύτερα να αντιµετωπίσουµε το γεγονός ότι η δοκιμασία που αυτοί υφίστανται τώρα, ή κάτι παρόμοιο, έρχεται πιθανώς κι εδώ, και µάλιστα σύντομα: Ζούμε στους έσχατους καιρούς, ο Αντίχριστος είναι κοντά, και αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία και στις άλλες χώρες φαίνεται σαν να είναι η φυσιολογική εμπειρία της εποχής µας. Εδώ στη Δύση ζούμε σε έναν ανόητο παράδεισο ο οποίος µπορεί να χαθεί, και πιθανώς θα χαθεί σύντομα. Αρχίστε να προετοιμάζεστε – όχι με την αποθήκευση τροφίμων ή τέτοιων εξωτερικών πραγμάτων όπως µερικοί κάνουν ήδη στην Αμερική, αλλά με την εσωτερική προετοιμασία των Ορθόδοξων Χριστιανών.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, παραδείγματος χάριν, πως θα επιζήσετε εάν µπείτε σε µια φυλακή ή ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, και ειδικά στα κελλιά τιμωρίας και απομόνωσης; Πώς θα επιβιώσετε; Θα τρελαθείτε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστηκα. Εάν το µυαλό σας δεν έχει τίποτα για να ασχοληθεί, τι θα έχετε στο µυαλό σας; Εάν είστε γεμάτοι με κοσμικές εντυπώσεις και δεν έχετε τίποτα πνευματικό στο µυαλό σας, εάν ζείτε απλώς µέρα τη µέρα χωρίς να σκεφτείτε σοβαρά για τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία, χωρίς να γνωρίζετε για το τι είναι Ορθοδοξία, και µπείτε σε µια κατάσταση απομόνωσης όπου δεν υπάρχει τίποτα να κάνετε ούτε να πάτε πουθενά, κανένας κινηματογράφος για να βλέπετε κάτι, µένοντας συνεχώς σε ένα σημείο όπου θα βλέπετε µονάχα τέσσερις τοίχους – θα επιβιώσετε µόλις και µετά βίας…
Πρέπει να έχετε Χριστό στην ψυχή σας. Εάν Αυτός είναι εκεί, τότε εμείς, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, έχουμε ένα ολόκληρο πρόγραµµα που θα µπορούσαµε να χρησιµοποιήσουµε στη φυλακή. Μπορούμε να θυµηθούµε το Ορθόδοξο ημερολόγιο – ποιοί άγιοι και ποιές γιορτές τιμώνται και πότε. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ολόκληρο το ημερολόγιο, αλλά από την καθημερινή ζωή µας στην εκκλησία θα θυµηθούµε τον κύριο κύκλο του εκκλησιαστικού έτους: οτιδήποτε έχουμε αποθηκεύσει µέσα στις καρδιές και τον νου µας θα επιστρέψει σε µας. Οποιαδήποτε προσευχή και ύμνο γνωρίζουμε απέξω θα µάς βοηθήσει, θα πρέπει να τους ψάλουμε κάθε ημέρα. Θα έχετε ανθρώπους για να προσεύχεσθε γι’ αυτούς». (σελ. 356-359 )
***
Όφειλαν να προετοιμάσουν τους αδελφούς τους στη Δύση για τους επερχομένους διωγμούς, έτσι οι πατέρες της Πλατίνα δούλεψαν πολύ σκληρά για να κάνουν γνωστή την ιστορία των Νέων Μαρτύρων του κοµµουνιστικού ζυγού στην ελεύθερη Δύση. Καθώς ο π. Γερμανός έγραψε σε ένα άρθρο στον Ορθόδοξο Λόγο, «Χρειαζόμαστε τους Νέους Μάρτυρες για να µας τραβήξουν στην αυθεντική πνευματική ζωή. Αγγίζουν σε µάς κάτι τόσο βαθύ και θεμελιώδες ώστε η ψυχή και ο νους µας, που έμειναν χωρίς βάθος από τον σύγχρονο ”διαφωτισμό”, µπορούν µόλις και µετά βίας να το αντιληφθούν. Και όμως, βαθιά µέσα µας το γνωρίζουμε. Ας στρατολογηθούµε στην οδό της αιώνιας ευδαιμονίας, κάνοντας αυτή µας την απόφαση βάθρο για την αλήθεια ακόμη και αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον θάνατο του σώματος … Ας ακούσουμε την κραυγή των Νέων Μαρτύρων.» Το 1982 οι πατέρες, με τη βοήθεια της Μαρίας Μανσούρ, ολοκλήρωσαν σε έναν ενιαίο τόμο όλα τα άρθρα από τον Ορθόδοξο Λόγο για τους Νέους Μάρτυρες και τους σύγχρονους, ζωντανούς ομολογητές. Αυτός όπως προαναφέρθηκε, τιτλοφορήθηκε «οι Ρώσοι άγιοι των κατακομβών».
Ο π. Σεραφείµ το θεώρησε ως εγχειρίδιο για τους σύγχρονους Ορθόδοξους Χριστιανούς…
***
Τα έργα του π. Σεραφείµ είχαν πάντα έναν εσχατολογικό χαρακτήρα. Ο π. Σεραφείµ, στην τελευταία διάλεξή του, «Βιώνοντας την Ορθόδοξη παγκόσμια άποψη», που έδωσε στο Θερινό Προσκύνημα το 1982, µόνο τρεις εβδομάδες πριν από τον θάνατό του, μίλησε πάλι για τα σημεία του τέλους του κόσμου:
– «Η ανωμαλία του κόσμου. Ποτέ δεν έχουν γίνει βεβαίως αποδεκτές τέτοιες παράξενες και αφύσικες εκδηλώσεις και συμπεριφορές όπως στις ημέρες µας. Εξετάστε µόνο τον κόσμο γύρω σας: τι υπάρχει στις εφημερίδες, ποιο είδος κινηματογράφου παίζεται, τι δείχνει η τηλεόραση, τι σκέφτονται οι άνθρωποι ότι είναι ενδιαφέρον και με τι διασκεδάζουν, με τι γελούν: είναι τελείως αλλόκοτο. Και υπάρχουν άνθρωποι που σκόπιμα προάγουν κάτι τέτοιο, φυσικά για οικονομικό τους όφελος, και επειδή αυτό είναι µόδα, επειδή υπάρχει ένας διεστραµµένος πόθος για αυτού του είδους τα πράγματα.
–Οι πόλεμοι και οι φήμες για πολέμους, ο καθένας τους όλο και πιο ψυχρός και ανελέητος από όσους έχουν προηγηθεί, και όλα αυτά να επισκιάζονται από την απειλή του αδιανόητου παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου, ο οποίος θα µπορούσε να αρχίσει από µακριά με την αφή ενός κουμπιού.
– Η αυξανόμενη συγκέντρωση πληροφοριών και ο έλεγχος του ατόμου…
– Εκ νέου, ο πολλαπλασιασµός ψευδών Χριστών και ψευδών Αντιχρίστων.
Η αληθινά παράξενη ανταπόκριση στη νέα ταινία που ο καθένας στην Αμερική µιλά για αυτήν και τη βλέπει: τον Ε. Τ. 11, που κυριολεκτικά έχει αναγκάσει εκατοµµύρια, φαινομενικά κανονικούς, ανθρώπους να εκφράσουν τη στοργή και την αγάπη τους για τον ήρωα, ένα “λυτρωτή” από το διάστημα, ο οποίος στην πραγματικότητα είναι ένας δαίμονας – µία προφανής προετοιμασία για τη λατρεία του επερχόμενου Αντιχρίστου.
Θα µπορούσα να συνεχίσω με λεπτομέρειες σαν κι αυτήν αλλά ο σκοπός µου δεν είναι να σας φοβίσω, αλλά να σας ενημερώσω για αυτό που συμβαίνει γύρω µας. Είναι πράγματι πιο αργά από ότι σκεφτόμαστε: η Αποκάλυψη είναι τώρα! Και πόσο τραγικό είναι να βλέπεις Χριστιανούς, και προπάντων Ορθόδοξους νέους, με αυτή την ανυπολόγιστη τραγωδία να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, να σκέφτονται ότι µπορούν να συνεχίσουν ό,τι λογίζεται σαν “κανονική ζωή” σε αυτά τα φοβερά χρόνια, συµµετέχοντας πλήρως στις ιδιοτροπίες αυτής της ανόητης, αυτό-λατρευόµενης γενιάς, τελείως απληροφόρητης ότι ο παράδεισος των ανοήτων που ζούμε είναι έτοιμος να συντριβεί, (γενιάς) απολύτως απροετοίμαστης για την απελπιστική εποχή που βρίσκεται ακριβώς µπροστά µας. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα ερώτημα, να είσαι “καλός” ή ένας “φτωχός” Ορθόδοξος Χριστιανός. Η ερώτηση τώρα είναι: «η πίστη µας θα ζήσει παρ’ όλα αυτά»; (Από το βιβλίο: «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του, τόμος Γ΄», Μυριόβιβλος, σελ. 466-469)
11 Πρόκειται για τη γνωστή ταινία: «Ο Εξωγήινος Ε. Τ.»
Ο π. Σεραφείµ είπε ότι καλούμαστε «να συνειδητοποιήσουμε βαθύτερα τι είναι Εκκλησία Χριστού και πως η “επίσημη ιδιότητα µέλους” από µόνη της δεν είναι αρκετή για να µας σώσει»… Εάν ζήσουμε αληθινά την Ορθοδοξία, η πίστη µας θα επιζήσει των επερχομένων κλονισμών και θα είναι µια πηγή έμπνευσης και σωτηρίας για εκείνους που θα αναζητούν τον Χριστό. Ακόμα και εν µέσω του ναυαγίου της ανθρωπότητας που έχει ήδη αρχίσει σήμερα. (σελ. 436-437)
Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ, έγραφε συνεχώς, αναφερόμενος στο μέλλον της Εκκλησίας, ότι πρέπει οι αληθινοί Χριστιανοί να προετοιμάζονται ώστε να επιβιώσουν πνευματικά στα δύσκολα χρόνια που έρχονται.
Σε επιστολή του το 1970 έγραφε: «εμείς οι Ορθόδοξοι δεν έχουμε λαμπρό μέλλον, σε κοσμικό επίπεδο· αλλά αυξάνει αυτό που θα μας δώσει την ευκαιρία πραγματικά να ομολογήσουμε την Ορθοδοξία μας υπό δύσκολες συνθήκες.
Οι «επίσημες» δικαιοδοσίες θα μπορούσαν να είναι σε θέση να συνθηκολογήσουν με τις νέες συνθήκες και να «ανθίσουν» σε μια Σοβιετική Εκκλησία ή στην Εκκλησία της Ελλάδας, οπότε εμείς που είμαστε λιγότερο πολιτικά φιλόδοξοι, θα περιοριστούμε σε μια μειονοτική κατακομβική κατάσταση, ακόμη και κάτω από μια δεξιά δικτατορία…»
Σε κάποια άλλη επιστολή, ο π. Σεραφείµ δήλωσε: «Εμείς οι ίδιοι έχουμε µια αίσθηση – που δεν εδράζεται σε κάτι συγκεκριμένο µέχρι τώρα – πως η καλύτερη ελπίδα για τη διατήρηση της αληθινής Ορθοδοξίας στα προσεχή χρόνια θα υπάρξει σε τέτοιες µικρές συναθροίσεις πιστών, όσο το δυνατόν περισσότερο «ενός νου και µιας ψυχής». Η ιστορία του εικοστού αιώνα μας έχει δείξει ήδη ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε πολλά από τον «εκκλησιαστικό οργανισμό». Σε αυτόν, εκτός από αιρέσεις, υπάρχει έντονη εκκοσµίκευση. .
Ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος [1] και ο δικός μας Επίσκοπος Νεκτάριος [2] µας έχουν προειδοποιήσει να προετοιµαστούµε για την εποχή των κατακομβών που έρχεται, όταν η χάρις του Θεού µπορεί να αρθεί από τον “εκκλησιαστικό οργανισμό” και µόνο µεµονωµένες ομάδες πιστών θα παραμείνουν. Η Σοβιετική Ρωσία µας δίνει ήδη ένα παράδειγμα αυτού που µπορεί να αναµένουµε – µόνο χειρότερα, γιατί οι εποχές δεν καλυτερεύουν». Εντούτοις, το γεγονός ότι ο π. Σεραφείµ δεν στήριζε την τελική του ελπίδα σε κάποιο εκκλησιαστικό οργανισμό δεν σημαίνει πως έπαψε οποιαδήποτε στιγμή να πιστεύει στο αήττητο της Ορθόδοξης Εκκλησίας – του µυστικού Σώματος του Χριστού, το οποίο οι «δυνάμεις του Άδη δεν θα κατανικήσουν». (Ματθ. 16:18)
Στην Ορθόδοξη δογματική θεολογία, η Εκκλησία έχει οριστεί όχι ως οργάνωση αλλά ως Θεανθρώπινος οργανισμός. Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Εκκλησίας, το Άγιο Πνεύµα δίνει ζωή στην Εκκλησία, και οι πιστοί – και αυτοί που βρίσκονται ακόμα στη γη, στη «στρατευόµενη Εκκλησία», και εκείνοι που βρίσκονται ήδη στον ουρανό, στη «θριαµβεύουσα Εκκλησία» συµπεριλαµβάνονται στο Σώμα της Εκκλησίας. Ως εκ τούτου, ο Σέρβος θεολόγος π. Ιουστίνος Πόποβιτς έγραψε ότι «η Εκκλησία είναι ένας Θεανθρώπινος οργανισμός και όχι ένας ανθρώπινος οργανισμός.»
«Η Ορθοδοξία», έγραψε ο αρχιεπίσκοπος Αβέρκιος, «Δεν είναι απλώς και µόνο κάποιο είδος εγκόσµιου οργανισμού ο οποίος διευθύνεται από τους πατριάρχες, τους επισκόπους και τους ιερείς που έχουν τη διακονία στην Εκκλησία που καλείται επίσημα Ορθόδοξη. Η Ορθοδοξία είναι το µυστικό «Σώμα του Χριστού», του οποίου κεφαλή είναι ο ίδιος ο Χριστός ..
Οι «πύλες της κόλασης» δεν θα υπερισχύσουν έναντι της Εκκλησίας, αλλά, όπως φαίνεται από την εκκλησιαστική ιστορία, έχουν υπερισχύσει και µπορούν βεβαίως να υπερισχύσουν έναντι πολλών που θεωρούν τους εαυτούς τους στυλοβάτες της Εκκλησίας…
Σε έναν Αμερικανό νεοφώτιστο ο οποίος ήταν εξαγριωμένος όταν είδε εκκλησιαστικούς ηγέτες να συµπεριφέρονται όπως στενόμυαλα οργανωτικά άτομα, ο π. Σεραφείµ τον συμβούλευσε: «Γενικά, οι επίσκοποί µας δεν είναι γνωστοί ως στενοκέφαλοι διαχειριστές … Αν µή τι άλλο, ο µεγάλος πειρασμός τους βρίσκεται στο να θεωρούν την «οργανωτική» πλευρά της Εκκλησίας σαν κάτι πολύ σοβαρό και ως εκ τούτου µερικές φορές “νεκρώνεται το πνεύμα” ορισμένων µελών του εκκλησιαστικού οργανισμού. Εκείνοι από µας που µπορούν, πρέπει απλά να προσπαθούν να κρατούν αυτό το πνεύμα ζωντανό – όπως έχεις γράψει, ακριβώς για να πάψουμε να βασιζόμαστε στην Οργάνωση και να στραφούμε στον Οργανισμό. Έτσι όχι µόνο µπορούµε να είμαστε στην υπηρεσία της Εκκλησίας, αλλά γινόμαστε καλύτεροι αρωγοί των επισκόπων – γιατί εργαζόμαστε µαζί τους στην αληθινή υπηρεσία του “οργανισμού” της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού…
Ειδικότερα, λυπούμαστε που σε βλέπουμε τόσο θυµωµένο με τον π… αλλά εμείς αρνούµαστε να καλλιεργήσουμε οποιαδήποτε πικρία για αυτόν. Εάν έχει τοποθετηθεί σε λάθος θέσεις, ήταν αναμφίβολα από ειλικρινή κίνητρα, τα οποία, εντούτοις, ήταν ίσως επιβλαβή επειδή ήταν πολιτικά, δηλ., κατευθύνθηκαν προς την «οργανωτική» πλευρά της Εκκλησίας σε βάρος του οργανισμού. Ειλικρινά, ο βλαντίκα Ιωάννης (Μαξίμοβιτς) κατά τη διάρκεια της ζωής του δεν έγινε κατανοητός από πολλούς από τους αδελφούς επισκόπους του, ακριβώς επειδή πάντα πρώτα απ’ όλα ζούσε µέσα στον οργανισμό της Εκκλησίας και δεν άφησε ποτέ την οργάνωση να έχει την προτεραιότητα. » «Στο βάθος είμαστε ειρηνικοί με όλα αυτά, γιατί ξέρουμε ότι η Εκκλησία είναι ισχυρότερη από οποιονδήποτε από εκείνους που έχουν εξαπατηθεί και σκέφτονται πως αυτοί είναι η Εκκλησία, και πάντοτε (τελικά) εξασθενίζουν, κάνοντας εκείνους που παραμένουν στην Εκκλησία περισσότερο νηφάλιους. (σελ. 432-434)
[1] Αρχιεπίσκοπος Συρακουσών (της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς) Αβέρκιος Τάουσεφ του Τζόρνταβιλ (+1976), στενός φίλος του αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς.
[2] Επίσκοπος Σιάτλ (της Εκκλησίας των Ρώσων της Διασποράς) Νεκτάριος Κόντσεβιτς (+1983), στενός φίλος του αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς.
***
Επειδή πίστευε στη δύναμη του Χριστού να θεραπεύει την Εκκλησία Του, ο π. Σεραφείµ έτρεφε ελπίδα για τη µελλοντική θεραπεία των πληγών της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Ρωσία. Βρήκε αυτή την ελπίδα να εκφράζεται πολύ καλά στα γραπτά του πιο αγαπημένου του Ρώσου νεομάρτυρα, του επισκόπου Δαμασκηνού Τσέντρικ του Σταροντούµπ (+1935), τον βίο του οποίου µετέφρασε για το βιβλίο «Οι Ρώσοι άγιοι των κατακομβών»… Στο βιβλίο «Οι Ρώσοι άγιοι των κατακομβών», ο π. Σεραφείµ προέβλεψε ότι όταν καταρρεύσει το άθεο καθεστώς στη Ρωσία, «ο Σεργιανιστικός εκκλησιαστικός οργανισμός και ολόκληρη η φιλοσοφία της ύπαρξής του θα θρυµµατιστεί»… Για εκείνους που βλέπουν την Εκκλησία ως αήττητο Θεανθρώπινο οργανισμό, όπως ο επίσκοπος Δαμασκηνός και ο π. Σεραφείµ, είναι σαφές ότι ο Σεργιανισµός, ως οργάνωση και σαν «συνολική φιλοσοφία ζωής», αντικαθίσταται πράγματι από κάτι άλλο, καθώς ο εκκλησιαστικός οργανισμός θεραπεύεται και διορθώνεται από τον Χριστό με τη συνέργεια των µελών του.
Ο π. Σεραφείµ πίστευε ότι, καθώς η Εκκλησία µπαίνει σε δυσκολότερες περιόδους, θα ήταν πιο σημαντικό για τους πιστούς να κοιτάξουν πέρα από τις διαιρέσεις των δικαιοδοσιών. Σε µια επιστολή του το 1978 έγραψε:
«Αισθανόµαστε, όλο και περισσότερο, τα σηµεία των καιρών για µια επερχόμενη “εποχή των κατακομβών”, οποιαδήποτε µορφή κι αν αυτή λάβει, και όσο πιο πολύ µπορούµε να προετοιµαστούµε για αυτό τώρα, τόσο το καλύτερο… Κάθε τέτοιο µοναστήρι ή κοινότητα ας το βλέπουμε σαν µέρος του µελλοντικού “δικτύου” κατακομβών των αγωνιστών για την αληθινή Ορθοδοξία πιθανώς εκείνη την εποχή (εάν αυτοί θα είναι πραγματικά τόσο επικριτικοί όσο φαίνονται τώρα) το ζήτημα της “δικαιοδοσίας” θα έχει υποχωρήσει. (σελ. 447-448)
«Οι έσχατοι χρόνοι είναι ήδη εδώ· βλέπουμε καθαρά την προετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου. Οι Χριστιανοί θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για το Θεό. Θα πρέπει να κρυφτούμε στην έρημο – σ’ ένα έδαφος όπως αυτό που βλέπουμε ενώπιόν μας εδώ. Φυσικά, στο τέλος θα μας βρουν ακόμα και εκεί. Ο σκοπός του κρυψίματός μας είναι όχι μόνο για να μείνουμε ζωντανοί, αλλά για να κερδίσουμε χρόνο ώστε να ενισχυθούν οι ψυχές μας για την τελική δοκιμασία. Και αυτό πρέπει να αρχίσει ακόμα και τώρα. Επομένως αρχίστε τουλάχιστον να αγωνίζεστε κατά των δεσμών των µηδαµινών παθών, και να θυμάστε ότι το αληθινό σπίτι µας δεν είναι εδώ, αλλά στους ουρανούς. Ας πορευόμαστε προς την ουράνια πατρίδα µας,..» (Το τελευταίο κήρυγμα του π. Σεραφείµ κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας της Μεταμορφώσεως).
Είναι αλήθεια ότι εμείς πρέπει να προσέχουμε τους πραγματικά ανισόρροπους ανθρώπους που µπορούν να κάνουν µεγάλη ζημιά στην Εκκλησία. Αλλά ποιός σοβαρός ορθόδοξος χριστιανός δεν είναι σήμερα λίγο “τρελός”; Δεν ταιριάζουμε με τους τρόπους αυτού του κόσμου. Εάν ταιριάζουμε, στον σημερινό κόσμο, δεν είμαστε σοβαροί χριστιανοί… Επομένως, ας µην φοβόμαστε όταν µας λογαριάζουν σαν κάπως “τρελούς” σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, και ας συνεχίσουμε να ασκούμε τη χριστιανική αγάπη και τη συγχώρηση που ο κόσμος δεν µπορεί ποτέ να καταλάβει, αλλά που είναι αναγκαία στην καρδιά του και την ποθεί ακόμη. Τέλος, η χριστιανική µας στάση πρέπει να είναι αυτή που, ελλείψει µιας καλύτερης λέξης, θα αποκαλούσα απλοϊκή. Σήμερα ο κόσμος έχει θέσει ψηλά την ιδέα να είσαι διανοούμενος, να βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, ή να είσαι “επαγγελματίας”. Η Ορθοδοξία δεν προσδίδει καµιά αξία σε αυτές τις ιδιότητες: σκοτώνουν τη χριστιανική ψυχή. Και όμως αυτές οι ιδιότητες εισβάλλουν συνεχώς στην Εκκλησία και τις ζωές µας. (Από το βιβλίο: «π. Σεραφείμ Ρόουζ, η ζωή και τα έργα του, τόμος Γ΄», Μυριόβιβλος, σελ. 471)
***
Η αληθινή Ορθοδοξία από την ίδια της τη φύση μοιάζει εντελώς εκτός τόπου σ’ αυτούς τους δαιμονικούς καιρούς, μια ξεπερασμένη μειονότητα των περιφρονημένων και «ανόητων», στη μέση μιας θρησκευτικής «αναζωπύρωσης» εμπνευσμένης από ένα άλλο είδος πνεύματος. Αλλά ας παρηγορηθούμε από τους βέβαιους λόγους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «Μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο, γιατί ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να σας δώσει τη βασιλεία» (Λουκ. 12:32).
Ας ενδυναμωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας, μην ξεχνώντας ποτέ ότι εν Χριστώ η νίκη είναι ήδη δική μας. Εκείνος υποσχέθηκε ότι οι πύλες της κόλασης δεν θα υπερισχύσουν απέναντι στην Εκκλησία Του (Ματθ. 16:18), κι ότι η χάρη των εκλεκτών θα συντομεύσει τις μέρες της τελευταίας μεγάλης θλίψης (Ματθ. 24:22). Και στ’ αλήθεια, αν ο Θεός είναι μαζί μας, ποιος μπορεί να είναι εναντίον μας; (Ρωμ. 8:31). Ακόμα και εν μέσω των σκληρότερων πειρασμών, έχουμε εντολή: «Έχετε θάρρος, εγώ έχω νικήσει τον κόσμο» (Ιω. 16:33). Ας ζούμε όπως έζησαν όλοι οι αληθινοί Χριστιανοί όλων των εποχών, προσδοκώντας το τέλος όλων των πραγμάτων και την έλευση του αγαπημένου μας Σωτήρα• «Εκείνος που μαρτυρεί αυτά λέγει, ‘’Ναι, έρχομαι γρήγορα’’. Αμήν, ναι, έλα, Κύριε Ιησού» (Αποκ. 22:20) [π. Σεραφείμ Ρόουζ: Η ορθοδοξία και η θρησκεία του μέλλοντος, Εγρήγορση 2000.]
***
Ο άγιος Μάμας ο εν Καισαρεία της Καππαδοκίας
Ο άγιος Μάμας καταγόταν από τα Γάγγρα της Παφλαγονίας της Μ. Ασίας. Οι γονείς του, ο Θεόδοτος και η Ρουφίνα, ευσεβείς χριστιανοί και ομολογητές της Πίστεως, συνελήφθηκαν από τους ειδωλολάτρες και φυλακίσθηκαν στην Καισάρεια. Η Ρουφίνα, η οποία τότε κυοφορούσε, γέννησε τον άγιο μέσα στο δεσμωτήριο. Μετά από λίγο οι δύο ομολογητές πέθαναν και το βρέφος ανέλαβε να αναθρέψει μία ευσεβής πατρικία, ονόματι Αμμία, κατ’ άλλους δε Ματρώνα. Επειδή το παιδί ψελλίζοντας καλούσε την θετή του μητέρα «μάμα», ονομάσθηκε Μάμας.
Όταν ο Μάμας έγινε δεκαπέντε ετών, ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός (270-275) πρόσταξε «την ημέρα του Διός» όλοι οι μαθητές να προσφέρουν θυσίες στους θεούς. Ο Μάμας, πιστός στις διδαχές που του άφησε η Αμμία προτού πεθάνει, όχι μόνον αρνήθηκε να υπακούσει στο διάταγμα, αλλά παρέσυρε και τους συμμαθητές του να μιμηθούν το ανδρείο παράδειγμά του, με αποτέλεσμα να παραδοθεί στον ηγεμόνα της Καισαρείας της Καππαδοκίας Δημόκριτο. Δεδομένου ότι αυτός δεν είχε το δικαίωμα να τον τιμωρήσει ως κληρονόμο της πλουσιότατης Αμμίας, τον έστειλε με γράμμα στον αυτοκράτορα, ο οποίος εκστρατεύοντας κατά της Παλμύρας (272), βρισκόταν εκείνον τον καιρό στις Αιγές της Κιλικίας, που ήταν λιμάνι στον κόλπο του Ισσού και σπουδαίος σταθμός μεταξύ Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας.
Ο Αυρηλιανός προσπάθησε πότε με υποσχέσεις και πότε με απειλές να πείσει τον Μάμαντα να θυσιάσει στον θεό Σέραπι. Επειδή όμως έβλεπε έναν έφηβο να του ανθίσταται με τόση τόλμη, διέταξε να τον ραβδίσουν. Ελπίζοντας ότι από τους πόνους θα υπέκυπτε, του είπε με πονηρία: «Πες μόνον με τα χείλη πως θυσιάζεις, και αμέσως θα σε ελευθερώσω!». Αλλά ο Μάμας απάντησε: «Ούτε με τα χείλη ούτε με την καρδιά θα αρνηθώ τον αληθινό Θεό, αυτοκράτορα· σου είμαι όμως ευγνώμων, διότι με τα βάσανα αυτά με κάνεις καλύτερο φίλο του αγαπημένου μου Χριστού».
Έκαυσαν τότε όλο του το σώμα με αναμμένους δαυλούς και τον κτύπησαν με πέτρες. Διαφυλάχθηκε όμως αβλαβής από τα μαρτύρια, και ο Αυρηλιανός διέταξε να δέσουν στον λαιμό του βαριά μολύβδινη σφαίρα και να τον πετάξουν στην θάλασσα. Ενώ οι στρατιώτες τον οδηγούσαν δεμένο, άγγελος Κυρίου εμφανίσθηκε, τον απελευθέρωσε και τον πρόσταξε να ανεβεί στο όρος της Καισαρείας.
Εκεί ο άγιος έζησε με αδιάλειπτη προσευχή, έχοντας συντροφιά τα άγρια ζώα. Άρμεγε τις ελαφίνες και με το γάλα τους έπηζε τυρί· κρατούσε λίγο για να τρέφεται και το υπόλοιπο κατέβαινε και το μοίραζε στους πτωχούς της Καισάρειας.
Όταν ο νέος διοικητής της Καππαδοκίας Αλέξανδρος άκουσε για τον Μάμαντα, έστειλε ιππείς να του τον φέρουν. Ο άγιος προγνώρισε τον ερχομό τους και τους φιλοξένησε με ψωμί και τυρί. Ύστερα κατέβηκαν στην πόλη, όπου ο Μάμας με παρρησία ομολόγησε στον Αλέξανδρο τον Χριστό. Τα νέα βασανιστήρια που υπέστη απέδειξαν εντονότερα την παρουσία της θείας Χάριτος στην ψυχή και το σώμα του. Ξέσχισαν τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και τον έριξαν σε αναμμένη κάμινο.
Επειδή ο άγιος διαφυλάχθηκε και πάλι αβλαβής, τον έριξαν στα θηρία. Αυτά όμως, αντί να τον κατασπαράξουν, κυλίονταν στα πόδια του και τον έγλυφαν. Απελπισμένος ο Αλέξανδρος πρόσταξε έναν στρατιώτη να τον διαπεράσει με μια τρίαινα. Κρατώντας ο άγιος Μάμας τα χυμένα σπλάχνα του στα χέρια, βγήκε από το στάδιο και βαδίζοντας περίπου διακόσια πενήντα μέτρα πήγε και ξάπλωσε σε ένα σπήλαιο. Εκεί άκουσε φωνή από τον ουρανό που τον καλούσε στις αιώνιες μονές και αγαλλόμενος παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό.
Έτσι, το σπήλαιο έγινε ο τάφος του αγίου. Κατά τα μέσα του 4ου αιώνος οι Καισαρείς έκτισαν εκεί επάνω μεγάλη βασιλική στο όνομά του και τον εόρταζαν με πολλές τιμές. Προς το τέλος του ιδίου αιώνος, στον ναό αυτό οι μεγάλοι Καππαδόκες Πατέρες εξεφώνησαν τις ομιλίες τους προς τον άγιο. Η αψίδα της βασιλικής υπήρχε ως το 1908. Σήμερα σώζονται μόνον τα χαλάσματα, που είναι γνωστά με την Τουρκική ονομασία «Ντελικλί-Τας», δηλαδή «Τρυπημένη Πέτρα». Τα τελευταία χρόνια, πριν από την μικρασιατική καταστροφή, από τα χαλάσματα αυτά περνούσαν με πίστη οι Έλληνες και οι Τούρκοι τα άρρωστα παιδάκια τους για να γίνουν καλά.
Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου: «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Τόμ. 1ος (Σεπτέμβριος), σελ. 75–77. Εκδόσεις «Ίνδικτος»·
Ας ενδυναμωθούν όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί για τη μάχη που βρίσκεται μπροστά μας, με περισσότερη προσευχή και μετάνοια… θα βρεθούν αντιμέτωποι με µια πρωτοφανή δοκιμασία της πίστης και της αγάπης τους για τον Θεό. π. Σεραφείμ Ρόουζ
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/01/%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bc%cf%89%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%cf%8c%ce%bb%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%cf%81%ce%b8%cf%8c%ce%b4%ce%bf%ce%be%ce%bf%ce%b9-%cf%87%cf%81%ce%b9/
π.Σεραφείμ Ρόουζ, Το Πνεύμα των εσχάτων καιρών
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/02/%CF%80-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%81%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B6-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%83%CF%87%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD/
Ο πόνος είναι η αρχή της γνήσιας πνευματικής ζωής. Ο ίδιος ο Χριστός ήρθε σε μια ζωή πόνου και Σταυρού. π. Σεραφείμ Ρόουζ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/04/18/28061/
Οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια και γι’ αυτό ευχαρίστως θα ξανασταύρωναν το Χριστό… π.Σεραφείμ Ρόουζ
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/15/%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B3%CE%B9/
πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ, Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο, ξέρετε τί θα Του συνέβαινε;
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/01/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%81-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%81%CF%8C%CE%BF%CF%85%CE%B6-%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CF%81%CF%87%CF%8C/
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’
Ὃ μάρτυς σου Κύριε, ἐν τὴ ἀθλήσει αὐτοῦ τὸ στέφος ἐκομίσατο τῆς ἀφθαρσίας, ἔκ σοὺ τοῦ Θεοῦ ἠμῶν ἔχων γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλεν ἔθραυσε καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρο θράση. αὐτοῦ ταῖς ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Παφλαγονίας ὁ κλάδος καὶ μαρτύρων ἀγλάϊσμα, πόλεως Μόρφου τὸ κλέος καὶ Κυπρίων τὸ καύχημα, Λεόντων χάσματα ἔφραξας, Μάμα σοφέ, καὶ μαρτυρίου τὸν στέφανον κομισάμενος. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι καὶ θαυμαστῶς ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱεράρχου — Ἦχος δ´ Ταχύ προκατάλαβε
Κανόνα πίστεως, καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξε σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια. Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σεραφείμ Ρόουζ
Ἦχος πλ. δ’.
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Σεραφεὶμ τὸ πνεῦμά σου.
Προσόμοια. Ἦχος α΄. Πανεύφημοι Μάρτυρες.
Τρωθείς σου τὰ σπλάγχνα διαμπάξ, τὴν καρδία ἔτρωσας, λόγχῃ σοφὲ τῆς ἀνδρείας σου, τοῦ πολεμήτορος, καὶ τροπαιοφόρος, πρὸς Χριστὸν ἀνέδραμες, παρ’ οὗ τὰ τῶν ἀγώνων σου ἔπαθλα, λαμπρῶς ἀπείληφας, ἱκετεύων Μάμα πάντοτε, ὑπὲρ πάντων τῶν ὑμνολογούντων σε.
Τροπάριον: Ἦχος β’. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μάρτυς, Ἀθλοφόρε τοῦ Χριστοῦ, Μάμα εὐσεβούντων προστάτα, καὶ τεῖχος ἄῤῥηκτον, πάσης περιστάσεως καὶ συμφορᾶς χαλεπῆς, καὶ παθῶν ἀπολύτρωσαι, ταῖς σαῖς ἱκεσίαις, τοὺς πιστῶς προστρέχοντας, τῇ ἀντιλήψει σου· ἔχεις γὰρ πολλὴν παῤῥησίαν, μάκαρ πρὸς Χριστὸν διὰ τοῦτο, δέχου τὰς φωνᾶς ἡμῶν ἑκάστοτε.
Ὁ ἅγιος Μάμας παιδὶ μαρτύρων καὶ ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολὴ (Ἑορτὴ ἁγίου Μάμαντος, 2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου