Ταλέντο ιδιαίτερο στο να διαβάζω το μέλλον δεν έχω. Εκτιμήσεις και σχέδια με τους ανθρώπους δεν μπορείς να κάνεις. Άλλα λένε μπροστά σου και άλλα έχουν στο μυαλό τους.
Χρησιμοποιώντας την κοινή λογική και μελετώντας ισορροπίες – και … ανισόρροπους χαρακτήρες θα πρόσθετα- έχουμε πέσει αρκετές φορές μέσα σε προβλέψεις.
Γι’ αυτό και θα επιχειρήσω να καταγράψω έναν εκκλησιαστικό καζαμία για το 2023. Τι περιμένουμε κυρίως. Διότι τι θα γίνει τελικά, ο Θεός το ξέρει μόνο.
Αυτή τη χρονιά περιμένουμε εξελίξεις με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Με την ελπίδα όλων να τελειώσει με κάποιον τρόπο. Εκτός από το δράμα των ανθρώπων, σε Ουκρανία και Ρωσία, που χάνουν τα παιδιά τους από έναν παράλογο πόλεμο, θα υπάρξουν αλλαγές και στις σχέσεις Οικουμενικού Πατριαρχείου και Μόσχας.
Δεν περιμένουμε θεαματικά αποτελέσματα, αλλά ίσως μέχρι τέλος του χρόνου να ξεκινήσουν πάλι κάποιες διπλωματικές επαφές. Οι πιο κυνικοί εκτιμούν πως οι σχέσεις Φαναρίου – Μόσχας θα αποκατασταθούν στο μακρινό μέλλον και μόνο όταν δεν θα βρίσκονται στη ζωή οι δύο επικεφαλής, Βαρθολομαίος και Κύριλλος.
Οι σχέσεις Φαναρίου – Μόσχας θα καθορίσουν και τις σχέσεις των άλλων Ορθοδόξων. Μεγάλο παραμένει το πρόβλημα στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας, όπου οι Ρώσοι με τη δύναμη του πλούτου «αλωνίζουν» στις επαρχίες του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Με ενδιαφέρον περιμένουμε τι θα γίνει και στην ίδια την Εκκλησία της Ουκρανίας μετά το τέλος του πολέμου, αφού οι δύο επικεφαλής Ορθόδοξοι της Ουκρανίας, Επιφάνιος και Ονούφριος, έχουν μια κοινή συνισταμένη: το καλό του ουκρανικού λαού.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αντιμετωπίζει ακόμη μια πρόκληση. Τις εκλογές στην Τουρκία. Αν εκλεγεί ο Ερντογάν τότε τα πράγματα θα είναι λίγο πολύ όπως σήμερα ανάμεσα στο Πατριαρχείο και τουρκικό κράτος. Αν βγει μια πιο σκληροπυρηνική ηγεσία, πιθανόν να υπάρξουν περαιτέρω δυσκολίες για το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Περιουσιακό και… Λουπασάκηδες.
Στην Εκκλησία της Ελλάδος οι προκλήσεις για τη νέα χρονιά είναι δύο. Πως θα χειριστεί το ζήτημα της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Μετά την ανάδειξη της νέας κυβέρνησης και στην Ελλάδα, θα πρέπει να καθοριστούν οι γραμμές και να τεθούν οι βάσεις ώστε η εναπομείνασα περιουσία της Εκκλησίας να μπορεί να αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού και να μη βαλτώνει.
Το στίγμα το έδωσε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με την αξιοποίηση της έκτασης στη Βουλιαγμένη με μια πολύ προσοδοφόρα πρόταση που έγινε από διεθνή επενδυτή που ουσιαστικά δίνει ανάσα στα οικονομικά προβλήματα της Αρχιεπισκοπής.
Ένα δεύτερο θέμα που πρέπει να χειριστούν στην Εκκλησία της Ελλάδος είναι η περίπτωση των «μοναχικών καβαλάρηδων» της Εκκλησίας. Δεν είναι μόνο η περίπτωση Λουπασάκη ή του πάπα Αντώνη της Κιβωτού που δεν εντάσσονταν στο πνεύμα της Εκκλησίας με τα γνωστά αποτελέσματα.
Αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν και σε άλλες περιοχές της Ελλάδος που χρειάζονται ειδικό χειρισμό πριν βγουν εντελώς εκτός ελέγχου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου