Ὁ Ἅγιος Παΐσιος καὶ οἱ σύγχρονοι Ἐπίσκοποι.

 

Ὅταν ὁ ἅγιος Παΐσιος κατέβαινε στοὺς δρόμους, γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖ τὴν Ὀρθοδοξία

(hristospanagia3.blogspot.com), θὰ ἐξομολογηθῶ δημόσια τὴν τότε ἁμαρτία μου, ξενίστηκα ἀρκετὰ καὶ δὲν μοῦ ἄρεσε ἡ ἀντίδραση αὐτὴ ἀπὸ ἕνα ἅγιο ἄνθρωπο καὶ δὴ ἀσκητὴ μαναχὸ ἁγιορείτη καὶ ἐρημίτη – σημειωτέον σὲ πιὸ ἀνώριμη ἡλικία ὁ γράφων καὶ ὁ ἁγιορείτης μὴ ἀνακηρυγμένος ἐπίσημα ἅγιος. Τὸ ἁμάρτημά μου τὸ συνειδητοποίησα πλήρως αὐτὲς τὶς μέρες μὲ τοὺς “ἀδέσποτους” τῆς Θεσσαλονίκης. Καὶ αὐτὸ ὄχι διότι ὁ Παΐσιος ἀνακηρύχθηκε ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας καὶ θὰ πρέπει νὰ θαυμάζουμε καὶ νὰ ἡρωοποιοῦμε οἱανδήποτε ἄποψη καὶ στάση του. Ὄχι. Ἀλλὰ βλέποντας μὲ θλίψη τὴν ἄνευρη καὶ ὑποτονικὴ ἀντίδραση τῶν σημερινῶν χριστιανῶν καὶ κυρίως τὸ ἀπελπιστικὸ “μάζεμα” τῆς ἀνακοίνωσης τοῦ νέου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλοθέου (news247.gr).

Στὴν ἀρχὴ θὰ ἔλεγα ὅτι χάρηκα κάπως μὲ τὴν ἀντίδραση τοῦ Θεσσαλονίκης. Γρήγορα ὅμως ἀκολούθησε ἡ ἀπογοήτευση μὲ αὐτὸ ποὺ διάβασα, συνδυάζοντάς το μὲ τὴν πρόσφατη ἀτονικὴ πολεμικὴ τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καὶ ἄλλων συν­αφῶν θεμάτων. Φίλος μοῦ εἶπε πὼς ἦταν παρὼν σὲ ἐπίσκεψη Ἐπισκόπου στὸν ὅσιο Πορφύριο. Ὅταν ὁ Ἐπίσκοπος ἀποχώρησε, ὁ ἅγιος σχολίασε μὲ θλίψη πόσο “λίγοι” εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν μας. Δὲν μπορεῖς, ἅγιε Θεσσαλονίκης, νὰ μιλᾶς μὲ τόσο ξενέρωτο τρόπο καὶ νὰ ἀφήνεις τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς πίστης μας ἀνυπεράσπιστα στὰ βρώμικα στόματα καὶ μυαλὰ τῶν ἄθεων χριστομάχων τῆς ἐπικαιρότητας, οἱ ὁποῖοι ὁλοένα καὶ ἀποθρασύνονται βλέποντας τὸν ἄχρωμο ἕως ἀνυπόστατο ζῆλο τῶν χριστιανῶν καὶ δὴ τῶν πνευματικῶν τους ταγῶν. Δὲν πρόκειται, Παν­αγιώτατε, ἁπλὰ γιὰ μία “ἄποψή” σου. Ἐκπροσωπεῖς τὴ φωνὴ μίας ὁλόκληρης Ἐκκλησίας καὶ συγκεκριμένα μίας ἱστορικότατης Ὀρθόδοξης Ἐπισκοπῆς.

Δὲν ξέρω ἂν ἡ τοποθέτησή μου αὐτὴ θεωρηθεῖ φονταμενταλιστικὴ καὶ ἀκραία, ἀλλὰ μπαίνω κάπως στὴ θέση τοῦ ἁγίου Παϊσίου, ὁ ὁποῖος, γέρων καὶ καρκινοπαθὴς τότε, βγῆκε ἀπὸ τὴν πολλὴ ἀγάπη του γιὰ τὸν Χριστὸ νὰ διαμαρτυρηθεῖ, μὴ ὑπολογίζοντας ὁποιοδήποτε κόστος. Τώρα τὸν καταλαβαίνω ποὺ ἔλεγε κάτι ἀκόμα, τὸ ὁποῖο ἐπίσης μὲ προβλημάτιζε πάλαι ποτὲ ἀρνητικά: “Σήμερα εἶναι ἁμαρτία ἂν δὲν μιλάει κάποιος” (προφανῶς ἀναφερόμενος σὲ μοναχοὺς καὶ εὐλαβεῖς χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι ἀσκοῦν τὴν ἀρετὴ τῆς ἐν ταπεινώσει σιωπῆς, μὲ βάση τὴν ἀσκητικὴ ὀρθόδοξη παράδοση). Συγχώρεσέ με, ἅγιε, πόσο δίκαιο εἶχες… Καὶ πρέσβευε στὸν Χριστὸ νὰ συγχωρεῖ τοὺς σημερινοὺς χριστιανούς, ποὺ ἀντὶ λαμπάδες Χάριτος μετηλλά­χθησαν σὲ λαπάδες…

Κ. Ν.
Λάρισα, 16/3/2024

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ

tasthyras.wordpress.com