Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ Γ´(3ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου, µνήµη τοῦ ἁγίου Προφήτου Σοφονίου. (635-605 π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡµῶν Θεοδούλου τοῦ Στυλίτου, τοῦ ἀπὸ Ἐπάρχων. (†440)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡµῶν Ἰωάννου τοῦ Ἡσυχαστοῦ, ἐπισκόπου Κολωνίας. (†558)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, οἱ ἅγιοι Ἀγάπιος, Σέλευκος καὶ Μάµας, καὶ οἱ σὺν αὐτοῖς 40 μάρτυρες ἐν «ἐν Σοφιανοῖς», ἤτοι οἱ “ ἐν τοῖς Δαρείου”, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, ὁ ὅσιος πατὴρ ἡµῶν Θεόδουλος ὁ Κύπριος, ὁ σαλός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σάββα, κτίτορος καὶ α´ ἡγουμένου τῆς μονῆς Γενεσίου Θεοτόκου ἐν Σβενιγκορὸντ τῆς Ῥωσίας. (†1406)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ ἁγίου ἱεροµάρτυρος Γαβριήλ, τοῦ Γάνου πατριάρχου ΚΠόλεως, ἐν Προύσῃ µαρτυρήσαντος ἐν ἔτει ͵αχνθ´ (1659).
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεο-ὁσιοµάρτυς Κοσμάς ὁ Ἁγιαννανίτης-Ἁγιορείτης, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀθλήσας (1760)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡµῶν Γεωργίου τῆς Μονῆς Τσέρνικα ἐν Ῥουµανίᾳ. (†1806)
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, ὁ ἅγιος Νεοµάρτυς Ἀγγελῆς, ὁ ἰατρός, ὁ ἐξ Ἄργους καὶ ἐν Χίῳ ἀθλήσας ἐν ἔτει ͵αωιγ´ (1813), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῆ ἡµέρᾳ, ἐν τῇ ἱερᾷ µονῇ Κορώνης, τῇ παρὰ τὴν Καρδίτσαν τῆς Θεσσαλίας, σύναξις τελεῖται τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἧς ἡ θαυµατουργὸς εἰκών, ἡ καλουµένη Παµµακάριστος, εὕρηται ἐν τῇ ῥηθείσῃ Μονῇ, ἄφλεκτος διαφυλαχθεῖσα ἐκ τοῦ πυρός, ἔνθα ἐῤῥίφθη ὑπὸ τῶν ἀσεβῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Ἀνδρέας Κοσόβκυ ἐν Κριμαίᾳ (1920), Παρασκέβα (Ροντίμτσεβα) τῆς Μονῆς Τοπλόφσκι, Συμφερουπόλεως (1928), Μακάριος (Καρμάζιν) ἐπίσκοπος Ντνεπροπετρόβσκ ἐν Ἄλμα-Ἄτα Καζακστάν, Ἀρσένιος (Ντιμίτριεφ) τῆς Μονῆς Τιχβίν, Ευτύχιος (Κατσούρ) τῆς Σκήτης Μαρκιανόφσκυ Βιννίτσας ἐν Μπούτοβο, Ἰωαννίκια (Κοζέβνικοβα) τῆς Μονῆς Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου (Τιχβίν), Ἰλαρίωνας (Πισαρέτς) τοῦ Γκλίνσκ, Ἀλέξιος (Ἀμάνοφ), Βλαντιμίρ (Μεντβεντιούκ), Ἀλέξιος (Νικατόφ), Ἀλέξανδρος (Ζαχάρωφ), Ἰωάννης (Ζαμπολότνι), Νικόλαος (Ζελένοφ), Βασίλειος (Καντελαμπρόφ), Αἰμιλιανὸς (Πανάσεβιτς), Νικόλαος (Ποκρόφσκι), Τατιάνα Φομίτσεβα, Αἰκατερίνα Βλάσοβα ἐν Πένζα, Ἀλέξιος του Ζαραϊσκίου Ryazan (1937) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῆ ἡµέρᾳ, µνήµη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου νέου Ἱεροµάρτυρος Ἰωάννου Σάρβ, τοῦ ἐξ Ἐσθονίας, ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αϠλζ´ (1937)..
Στίχοι
Ὁ πρὶν βοήσας τῇ Σιών, Χαῖρε σφόδρα,
Χαίρει, παραστὰς τῷ Θεῷ, Σοφονίας.
Φαίδιμος ἐν τριτάτῃ Σοφονίας ἦτορ ἀφῆκεν.
Στίχ. Ἐπαρχίαν γῆς οὐρανῶν ἐπαρχίας,
Ὁ Θεόδουλος ἀντέδωκεν ἐµφρόνως.
Ο άγιος Προφήτης Σοφονίας
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Ο
Σοφονίας ήταν αυτόχθων από το όρος Σαράβαθα (ή Σαβάραθα), από τη φυλή
του Συμεών. Έζησε και προφήτευε τον έβδομο προ Χρίστου αιώνα, τον καιρό
που επικεφαλής στο βασίλειο του Ιούδα ήταν ο θεοσεβής Ίωσίας.
Ο Σοφονίας ήταν σύγχρονος του προφήτου
Ιερεμία. Χάρις στη μεγάλη ταπείνωσή του και τον καθαρό, προσηλωμένο στον
Θεό, νου του αξιώθηκε του χαρίσματος να βλέπει τα μέλλοντα. Προφήτευσε
ότι πλησιάζει η Ημέρα Κυρίου, η φοβερή της οργής του Θεού και της
τιμωρίας των πόλεων: Γάζα, Άσκάλων,’Άζωτος, Ακκαρών, Νινευΐ, Ιερουσαλήμ,
άλλα και της Αιθιοπίας και Ασσυρίας. Είδε την Ιερουσαλήμ ώς πόλη
διεφθαρμένη: Ὦ ἡ ἐπιφανὴς καὶ ἀπολελυτρωμένη, ἡ πόλις ἡ
περιστερά· οὐκ εἰσήκουσε φωνῆς, οὐκ ἐδέξατο παιδείαν, ἐπὶ τῷ Κυρίῳ οὐκ
ἐπεποίθει καὶ πρὸς τὸν Θεὸν αὐτῆς οὐκ ἤγγισεν. οἱ ἄρχοντες αὐτῆς ἐν αὐτῇ
ὡς λέοντες ὠρυόμενοι· οἱ κριταὶ αὐτῆς ὡς λύκοι τῆς Ἀραβίας, οὐχ
ὑπελίποντο εἰς τὸ πρωΐ·- οἱ προφῆται αὐτῆς πνευματοφόροι, ἄνδρες
καταφρονηταί· ἱερεῖς αὐτῆς βεβηλοῦσι τὰ ἅγια καὶ ἀσεβοῦσι νόμον·. (Σοφονίας 3, 1-4).
Διαβλέποντας την έλευση του Μεσαία, αναφώνησε δοξολογώντας: Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών, κήρυσσε, θύγατερ Ἱερουσαλήμ· εὐφραίνου καὶ κατατέρπου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, θύγατερ Ἱερουσαλήμ.
(Σοφονίας 3, 14). Ο μυσταγωγός Σοφονίας αναπαύθηκε στον τόπο της
γεννήσεώς του, αναμένων εκεί την Κοινή Ανάσταση και τη θεία
μισθαποδοσία.
Ο πρόλογος της Αχρίδος, Δεκέμβριος, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς.
Το όνομά του σημαίνει: ο Θεός κρύπτει, δηλαδή περιφρουρεί, προστατεύει.
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΣΟΦΟΝΙΑΣ
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Sofonias/Sofonias_kef.1-3.htm
***
῾Ο ῞Οσιος Θεόδουλος ὁ Στυλίτης
῾Η ἐλεημοσύνη ἑνὸς μίμου σωφρονίζει ἕναν μεγάλο ᾿Ασκητὴ
Ο ῞Οσιος Θεόδουλος ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Βασιλέως Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379-395) καὶ ἦταν κατὰ τὸ ἀξίωμα Πατρίκιος καὶ ῎Επαρχος Πραιτωρίων.
῍Αν καὶ ἦταν συνεζευγμένος μὲ νόμιμη
γυναίκα, ζοῦσε ζωὴ ἀκατη-γόρητη. Γι᾿ αὐτό, βλέποντας τὶς ἁρπαγὲς καὶ τὶς
πλεονεξίες, τὶς ὁποῖες ἔπρατταν οἱ περὶ τὸν Βασιλέα, ἀπεστράφη τὸ
ἀξίωμα ποὺ εἶχε καὶ ἐπειδὴ ἀπέθανε καὶ ἡ γυναίκα του, διένειμε στοὺς πτωχοὺς ὅλη τὴν περιουσία του, ἡ ὁποία ἦταν ἀρκετὰ μεγάλη, ἕως πεντακόσιες πενήντα λίτρες χρυσοῦ.
Κατόπιν, ἀνεχώρησε ἀπὸ τὴν
Κωνσταντινούπολι καὶ μετέβη στὴν ῎Εδεσσα, τὴν κοινῶς ὀνομαζομένη ᾿Ορφὰ ἢ
᾿Ορροά, ἡ ὁποία παλαιὰ ὀνομαζόταν ᾿Αντιόχεια καὶ Καλλιρρόη καὶ
᾿Ιουστινούπολις, τιμημένη μὲ θρόνο Μητροπολίτου.
᾿Εκεῖ λοιπόν, ἀφοῦ ἔγινε Μοναχός, ἀνέβηκε σὲ ἕναν στῦλο καὶ ἔμεινε σὲ αὐτὸν τριάντα ὁλόκληρα χρόνια·
ἀξιώθηκε μάλιστα γι᾿ αὐτὸ ὁ ἀοίδιμος νὰ λάβη χαρίσματα ἀπὸ τὸν Θεό,
διότι δὲν ἔτρωγε πλέον φαγητὸ σωματικό, ἀλλὰ μόνο κάθε Κυριακὴ
μετελάμβανε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἔτρωγε
τὸ ἀντίδωρο καὶ τίποτε ἄλλο πέραν αὐτοῦ.
Μετὰ ταῦτα, ἐνωχλήθηκε ἀπὸ λογισμοὺς καὶ παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δείξη, μὲ ποιόν εἶναι ἴσος καὶ ὅμοιος στὴν ἀρετή.
Τότε ἄκουσε θεία Φωνὴ ποὺ τοῦ ἔλεγε, ὅτι εἶναι ὅμοιος μὲ τὸν Κορνήλιο τὸν μῖμο, δηλαδὴ ὑποκριτὴ θεάτρου, ὁ ὁποῖος κατοικοῦσε στὴν Δαμασκὸ καὶ ὀνομαζόταν Πανδοῦρος.
῾Η παρομοίωσις αὐτὴ ἔβαλε τὸν ῞Οσιο σὲ μεγάλη ταραχή, κατὰ προσβολὴ βεβαίως τοῦ διαβόλου, τοῦ ἐχθροῦ τῶν ψυχῶν μας.
Μετέβη λοιπὸν στὴν Δαμασκό, ὅπου εὑρῆκε
τὸν ρηθέντα Κορνήλιο καὶ ἔπεσε στὰ πόδια του, ζητώντας νὰ μάθη τὴν
πολιτεία του. ῾Ο Κορνήλιος ἔλεγε, ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν
εἶχε καμμία ἀρετή, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἐπέμενε παρακαλώντας τον,
ἀναγκάσθηκε νὰ εἰπῆ:
«᾿Εγώ, Πάτερ, ἀπὸ νεαρὰ ἡλικία
συναναστρεφόμουν μὲ τοὺς μίμους καὶ χορευτὰς καὶ ποριζόμουν τὰ πρὸς τὸ
ζῆν ἀναγκαῖα ἀπὸ τὴν ἐξευτελιστικὴ αὐτὴ τέχνη… Μόλις δέ, μετὰ ἀπὸ αὐτά,
ἦλθα σὲ ἐπίγνωσι τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν καὶ συλλογίσθηκα τὴν ἀνταπόδοσι
τῆς Μελλούσης Κρίσεως, ἐγκατέλειψα τὰ συνηθισμένα μου κακὰ καὶ
ἐπιμελήθηκα κατὰ τὸ δυνατὸν τὴν καθαρὰ ζωὴ καὶ τὴν ἐλεημοσύνη πρὸς τοὺς
πένητας… Τοῦτο μόνον γνωρίζω γιὰ τὸν ἑαυτό μου…».
᾿Επειδὴ ὅμως ὁ Γέροντας ἐπέμενε, παρακαλώντας καὶ ὁρκίζοντάς τον νὰ τοῦ εἰπῆ καὶ τὶς λοιπές του ἀρετές, ὁ Κορνήλιος συνέχισε:
«Πρὸ ὀλίγου καιροῦ, Πάτερ ἅγιε, μία γυναίκα
περιφα-νής, λάμπουσα ἀπὸ δόξα καὶ πλοῦτο καὶ σωφροσύνη, συνεζεύχθη
κάποιον ἄνθρωπο… Αὐτός, ἐπειδὴ ἦταν ἀκρατὴς καὶ ἄσωτος, ὄχι μόνο
ἐσπατάλησε τὴν περιουσία τῆς γυναίκας καὶ τὴν ἰδική του, ἀλλὰ καὶ πολλὰ
ἄλλα χρήματα δανείσθηκε καὶ κατεσπατάλησε σὲ ἀσωτεῖες…
Τελικά, ρίφθηκε στὴν φυλακὴ καὶ προξένησε λύπη ἀπαρηγόρητη στὴν σύζυγό του.
᾿Αφοῦ λοιπὸν εἶδε αὐτὴ τὸν ἐλεεινὸ ἐκεῖνο
ἄνδρα της νὰ κινδυνεύη νὰ ἀποθάνη ἀπὸ τὴν πεῖνα στὴν φυλακὴ καὶ ἀποροῦσε
τί νὰ πράξη, ἄρχισε συνεσταλμένα νὰ ἐπαιτῆ… Καὶ ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ
καὶ κρεμόταν ὠς ἐπὶ ζυγαριᾶς, κινδυνεύουσα νὰ ὑποπέση καὶ σὲ μοιχεία,
ἐπειδὴ ἦταν ὡραιοτάτη….
Αὐτὴν λοιπὸν ἐγώ, ἀφοῦ τὴν συνάντησα καὶ
ἔμαθα τὴν αἰτία, γιὰ τὴν ὁποία περιπλανιώταν ἐδῶ καὶ ἐκεῖ, λυπήθηκα
ἐγκαρδίως καὶ μὲ δάκρυα τῆς εἶπα: ῾῾Πόσο χρέος ἔχετε;᾿᾿. Αὐτὴ ἀπεκρίθη: ῾῾Τετρακόσια νομίσματα, αὐθέντα μου᾿᾿.
᾿Εγὼ τότε, ἀφοῦ λογάριασα τὰ
πράγματά μου, εὑρῆκα ὅτι εἶχα διακόσια τριάντα νομίσματα· καὶ ἐπειδὴ
αὐτὰ δὲν ἐπαρκοῦσαν γιὰ τὴν ἐξόφλησι ὅλου της τοῦ χρέους, ἐπώλησα καὶ
μερικὰ στολίδια, τὰ ὁποῖα εἶχα, ἐπὶ πλέον δὲ καὶ τὰ καλύτερα ἐνδύματά
μου…
῎Ετσι, ἀφοῦ ἐσύναξα τὴν ποσότητα τῶν τετρακοσίων νομισμάτων, τὰ ἔδωσα στὰ χέρια τῆς γυναίκας καὶ τῆς εἶπα: ῾῾Λάβε
αὐτά, ὦ γύναι, καὶ ὕπαγε ἐν εἰρήνῃ, γιὰ νὰ ἐλευθερώσης τὸν ἄνδρα σου
ἀπὸ τὴν φυλακή. Παρακάλει δὲ τὸν φιλάνθρωπο Κύριο ἐξ ὅλης καρδίας, γιὰ
νὰ ἐλεήση καὶ ἐμὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κατὰ τὴν ῾Ημέραν τῆς Κρίσεως᾿᾿».
Ταῦτα ἀκούσας ὁ Θεόδουλος, εὐχαρίστησε τὸν
Θεὸ καὶ ἀφοῦ ἐπανῆλθε, ἀνέβηκε πάλι στὸν στῦλο του… ῎Εζησε ὀλίγο καιρὸ
ἀκόμη καὶ μὲ καλὲς ἐλπίδες ἀπῆλθε πρὸς Κύριον.
Ἀπό τὸ βιβλίο: Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Συναξαριστὴς τῶν δώδεκα μηνῶν τοῦ ἐνιαυτοῦ. Τόμος Α’.
Ο όσιος Ιωάννης ο Ησυχαστής, επίσκοπος Κολωνίας, ”Σε κάθε πλάσμα Του ο Θεός δίνει την τροφή!”
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/02/%ce%bf-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82/
Όσιος Ιωάννης ο ησυχαστής, επίσκοπος Κολωνίας
https://iconandlight.wordpress.com/2016/12/02/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%82-%CE%BA/
Άγιος Ιωάννης ο ησυχαστής, Επίσκοπος Κολωνίας, από σπόρο ενός σύκου βλάστησε και εκαρποφόρησε στην άγονη πέτρα.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/03/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%82-%ce%ba/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Προφήτου Σοφονίου.
Ἦχος β´.
Τοῦ Προφήτου σου Σοφονίου τὴν μνήμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾿ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον. τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Ἰωάννου Κολωνίας, τοῦ Ἡσυχαστοῦ.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς ἐρήμου πολίτης, καὶ ἐν σώματι Ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννη· νηστείᾳ, ἀγρυπνίᾳ, προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τάς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν· δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι· δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σου πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Ἰωάννου Κολωνίας, τοῦ Ἡσυχαστοῦ.
῏Ηχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
῾Ως ἄγγελος ἔνσωμος ἐπολιτεύθης ἐν γῇ, ποθῶν τὰ οὐράνια καὶ διαμένοντα, ᾿Ιωάννη πανάριστε· ὅθεν τῆς Κολωνίας, καταλείψας καθέδραν, Σάββα ῾Ηγιασμένου, μαθητὴς ἐγεγόνεις, ἐγκλείστων δὲ σαφὴς ὑπογραμμός, ἀειμακάριστε.
Ἀπολυτίκιον.τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου, τοῦ ἐν Χίῳ
Ήχος α’. Χορός αγγελικός.
Χορὸς ἀγγελικός, Ἀγγελὴ Νεομάρτυς, καὶ δῆμος Ἀθλητῶν, ἐπεκρότησαν ἄνω, τὴν σὴν ὑπὲρ τῆς πίστεως, καρτερίαν καὶ ἔνστασιν, καὶ τὸ πνεῦμά σου, μετ` εὐφροσύνης λαβόντες, ἀνεβίβασαν, εἰς ουρανοῦ μετὰ δόξης, Χριστῷ τῷ Θεῷ ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου