Μια φωτεινή νεφέλη τον περιέλουσε προσευχόμενο…. είναι από το “ιερό λείμμα “ από τους λίγους, δίκαιους και ευσεβείς, από την γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια, που κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα.

 

 

Χριστὸς ἀνέστη! Ἀληθῶς ἀνέστη!
Christ is risen! Truly He is risen!
Христос Воскресе! Воистину Воскресе!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
Isa dirildi! Hakikaten dirildi!

«Χαίρετε»! «Εἰρήνη ὑμῖν»

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΘ΄(29ῃ) τοῦ μηνὸς Ἀπριλίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου ἐκ τῶν Ἑβδομήκοντα .(63)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἑπτὰ Μαρτύρων λῃστῶν,᾿Ιακισχόλου, ᾿Ιανουαρίου, Εὐφρασίου, Μαμμίνου, Μαρσαλίου, Σατορνίνου καί Φαυστιανοῦ, οἱ διὰ τοῦ Ἀποστόλου Ἰάσονος πιστεύσαντες τῷ Χριστῷ ἐν λέβητι πίσσης κοχλαζούσης βληθέντες τελειοῦνται. (63)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Κερκύρας, θυγατρὸς Κερκυλλίνου τοῦ Βασιλέως, ἥτις βέλεσι κατατρωθεῖσα τελειοῦται. (63)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βιταλίου καί Βαλερίας, πυρὶ τελειωθέντων. (62)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ζήνωνος, Εὐσεβίου καὶ Νέωνος, πυρὶ τελειωθέντων. (63)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων ᾿Αττικοῦ καί Κυντιανοῦ, Χριστοδούλου τοῦ Αιθίοπος .
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ἱερομαρτύρων ᾿Αγαπίου καί Σεκουνδίνου καί τῶν σύν αὐτοῖς, Τερτούλης καί ᾿Αντωνίας τῶν παρθένων καί ἀνωνύμου τινός μάρτυρος μετά τῶν δύο τέκνων αὐτῆς. (259)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Ιωάννου τοῦ Καλοκτένους, μητροπολίτου Θηβῶν. (c. 1180)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ Νικηφόρου τῆς Σεβάζης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Χιμπὰτ Ἀλλά (ἤτοι Θεοδώρου), ἀθλήσαντος ἐν Δαμασκῷ ἐν ἔτει ͵ασκθ´ (1229).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Βασιλείου τοῦ ῎Οστρογκ, τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ ἐκ Σερβίας (1671)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐν Λαζικῇ εἰς τὸν λόφον τῶν ἱερέων, πυρὶ τελειωθέντων ὑπὸ τῶν Τούρκων ἐκ Γεωργίας (17ου αἰ)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Στάνκο τοῦ ποιμένος, ἀθλήσαντος ἐν Μαυροβουνίῳ. (1712)

Μια φωτεινή νεφέλη περιέλουσε τον γονατισμένο προσευχόμενο χριστιανό
κι η φωτοχυσία απλώθηκε σε ολόκληρον τον ιερό ναό

Πρίν από χρόνια μου διηγήθηκε ένας σεβάσμιος ιερεύς το εξής θαυμαστό γεγονός:
Κάποιο Σάββατο απόγευμα, και μετά το τέλος του Εσπερινού αισθάνθηκε ελαφρά ζάλη, και κάθισε μέσα στο ιερό Βήμα για να συνέλθει, λέγοντας στο νεωκόρο και στους ιεροψάλτες να φύγουν, και αυτός αργότερα θα έκλεινε το ναό. Η ζάλη τον απεκοίμησε αρκετή ώρα, συνήλθε όμως από κάποιες μικρές κραυγές. Θεέ μου συγχώρεσέ με τον ελεεινό. Ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου. “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν”, “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν”.
Σηκώθηκε αθόρυβα ο ιερεύς, κοίταξε απ’ το πλάι της Ωραίας Πύλης χωρίς να γίνει αντιληπτός προς τη μια πλευρά του ναού και δεν είδε τίποτα. Πέρασε απ’ την άλλη πλευρά, και τότε είδε έναν άντρα γονατισμένο μπροστά στην εικόνα του Χριστού του ιερού τέμπλου, που συνέχισε να επικαλείται το έλεος του Θεού, λέγοντας και ξαναλέγοντας «Κύριε, Κύριε, μη με απορρίψεις. Έλεος Χριστέ μου, ελέησέ με τον αμαρτωλόν. Είμαι τυφλός και σκοτισμένος. Σύ φώτισόν μου τον νουν. Είμαι νεκρός, Συ ανάστασέ με. Είμαι αμαρτωλός Κύριε, σώσε με». Και άλλα πολλά βέβαια με συντριβή.
Και εντελώς ξαφνικά, μια φωτεινή νεφέλη περιέλουσε ολόκληρο τον γονατισμένο άνδρα, στο πρόσωπο του οποίου ανεγνώρισε ο ιερεύς έναν πιστό θεοσεβή χριστιανό που ονομάζετο Σωκράτης. Τίποτα περισσότερο δεν γνώριζε γι’ αυτόν παρά μόνον ότι ήτο πολύτεκνος πατέρας, φτωχός βιοπαλαιστής με πολλές θλίψεις, αλλά πάντοτε ειρηνικός και ελεήμων. Συμμετείχε δε συχνά στα θεία μυστήρια, πράγμα παράξενο για εκείνη την εποχή. Η όντως αξιοθαύμαστη αυτή φωτοχυσία, που εκάλυπτε ολόκληρον τον προσευχόμενο χριστιανό, το Σωκράτη, απλώθηκε κατόπιν και σε ολόκληρον τον ιερό ναό και μέσ’ το Άγιο Βήμα, πλημμυρίζοντας τον ιερέα εκείνον, τον παππούλη εκείνον από ανείπωτη ευτυχία και ανεκλάλητη ειρήνη που όμοια δεν ξαναβίωσε ποτέ.
Και να που σε λίγο η ολόλαμπρη αυτή φωτοχυσία, άρχισε σιγά σιγά να συστέλλεται, να χάνεται, μέχρι που εξαφανίστηκε τελείως. Ο ναός επανήλθε εις την φυσική του κατάσταση. Ο Σωκράτης τότε σηκώθηκε, ασπάσθηκε με πολλή ευλάβεια τις άγιες εικόνες και έφυγε.
Ο ευλαβής εκείνος ιερεύς έκαμε πολλές μέρες για να συνέλθει από την κατάπληξή του και από το θαυμασμό.

Μια Κυριακή, ύστερα από ένα ενάμιση μήνα περίπου, λειτουργούσε στο ναό, και είδε όπως πάντα και το Σωκράτη εκκλησιαζόμενο, έχοντας δίπλα τον μεγάλο έγγαμο γιό του. Στο «μετά φόβου Θεού», κοινώνησε ο Σωκράτης των Αχράντων Μυστηρίων, και γύρισε στη θέση του. Κάθισε. Σε λίγο γονάτισε, γιατί κοινωνούσαν και άλλοι, ύψωσε τα χέρια του, έκανε το σημείον του Σταυρού, κάτι ψέλισε με τα χείλη του, και εκοιμήθη για πάντα τη στιγμή που οι ιεροψάλτες έψαλαν «Χριστός Ανέστη». Ήταν Κυριακή του Θωμά του 1959.

Αυτό το γεγονός μου θύμισε κάτι παρόμοιο, που συνέβηκε στον Άγιο Ρουμάνο ιερέα και ασκητή, τον πατέρα Κλεόπα. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, ο πατήρ Κλεόπας Ιλιέ, εκοιμήθη τώρα, βρισκόταν στο Ιερό Βήμα ενός μοναστηριακού ναού και διάβαζε γονατιστός, την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην εκκλησία να προσευχηθεί μια γυναίκα, που είχε έρθει στο μοναστήρι από το βράδυ. Προσκύνησε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες, διηγείται ο πατήρ Κλεόπας. Δε γνώριζε ότι κάποιος ήταν μέσα στην εκκλησία. Την παρατηρούσα λέγει, συνεχώς, απ’ την Ωραία Πύλη. Εκείνη αφού προσκύνησε τις εικόνες, γονάτισε στο μέσον της εκκλησίας, ύψωσε τα χέρια της και έλεγε απ’ την καρδιά της αυτά τα λόγια: «Κύριε μη με εγκαταλείπεις, Κύριε μη με εγκαταλείπεις». “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”. Είδα τότε ένα ολόλαμπρο φως γύρω της και τρόμαξα. Η γυναίκα έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν σιωπηλά. Η φωτεινή νεφέλη που την περιέλουζε μεγάλωσε περισσότερο και μετά σιγά σιγά εξαφανίστηκε. Αφού έσβησε το θείο φώς σηκώθηκε στα πόδια της και βγήκε έξω απ’ την εκκλησία. Ήταν μια απλή γυναίκα από τα γειτονικά χωριά μας.
Τα λέει ο πατήρ Κλεόπας αυτά.
Ιδού λοιπόν ποιος έχει το δώρο της προσευχής, συνεχίζει.
Να που μερικοί λαϊκοί απλοί χριστιανοί ξεπερνούν καμιά φορά μοναχούς και ερημίτας, και γιατί όχι πολλούς από τους εν τω κόσμω χλιαρούς ιερείς. Εγώ έκανα μετά την προσκομιδή, και απ’ την μεγάλη μου συγκίνηση άρχισα να κλαίω και έτρεμα με τα χαριά μνημονεύσεως στο χέρι. Μόνον ο Θεός γνωρίζει πόσοι εκλεκτοί υπάρχουν σ’ αυτόν τον κόσμο.
“Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν και όλον τον κόσμον”.
Αυτά διηγήθηκε ο πατήρ Κλεόπας, ο μεγάλος αυτός Ρουμάνος ασκητής ο οποίος εκοιμήθη οσιακώς.

Αδελφοί μου εύχομαι ο Πανάγιος Θεός να δώσει σε όλους μας την δύναμη, δύναμη για μια καλή αρχή, για να μπορέσουμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας να θυμώμαστε το όνομά Του,
“Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”, Αμήν.
π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος
http://agia-varvara.blogspot.com/search?updated-max=2005-03-09T20:56:00%2B02:00&max-results=3&start=51&by-date=false

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

Ο Γέροντας μας έλεγε, εμένα προσωπικά μου έλεγε, ότι θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια, αλλά στις μέρες μας πέφτει ένα κόσκινο και οι άνθρωποι παίρνουνε τα άκρα. Και αυτοί που πιστεύουνε θα πιστεύουνε πολύ και θα πηγαίνουνε στην Εκκλησία, θα εξομολογούνται κτλ. και οι άλλοι θα απομακρυνθούνε από την Εκκλησία και θα είναι τελείως αδιάφοροι. Οι χλιαροί δηλαδή, αυτοί που βρίσκονταν στο μέσο, θα εξαφανιστούν. Στις μέρες μας, λέει, πέφτει μεγάλο κόσκινο. Είχε όμως αισιοδοξία γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί έλεγε ότι μέσα στον Ελληνικό λαό υπάρχει ένα γερό λείμμα, μία γερή μαγιά, η οποία θα βοηθήσει να περάσουμε αυτά τα δύσκολα χρόνια αλλά και να μεγαλουργήσει η Ελλάδα. …Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα. (Απόσπασμα ομιλίας του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή )

…Γέροντα, του αντείπα τι χριστιανοί είμαστε; Ξέρεις έξω πόσο αμαρτωλά ζουν οι Έλληνες; Μέρα νύχτα διασκεδάζουν και κυλιούνται στην αμαρτία. Πως θα μας βοηθήσει ο Θεός να πάρουμε την Πόλη; Και με το απλό, σοφό του ύφος, μου είπε:
“Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει”. Τελευταία τον ρωτώ: Γέροντα εμείς θα τα δούμε αυτά; Τότε ο Γέροντας κοιτώντας προς την πλαγιά όπου μια μεγάλη ομάδα προσκυνητών κατηφόριζε, μας είπε: ‘Άντε τώρα στο καλό . Πολλά σας είπα για σήμερα ’. Και έτσι τον αποχαιρετήσαμε γεμάτοι χαρά και θαυμασμό για την σοφία και την καλοσύνη του .
Πηγή: Μαρτυρίες προσκυνητών Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης 1924-1994 ,τόμος 1, Σελ 278

Η ψυχή μου ‘’ξηράνθηκε’’ μέσα στη ματαιότητα του κόσμου αυτού και έχω ανάγκη «ύδατος ζώντος» εκπορευομένου από τον Δημιουργό μου και «αλλομένου εις ζωήν αιώνιον». Παντοδύναμε και Ζωντανέ Θεέ – η Πηγή της αγιότητας, η Πηγή της δύναμης, η Πηγή της ζωής – φώτισέ μας και θάλψε μας με αγάπη προς Εσένα δια της Αγίας Μητέρας Σου της Ζωοδόχου Πηγής.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/28/%ce%b7-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%be%ce%b7%cf%81%ce%ac%ce%bd%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b1/

Όπως στα χρόνια του Προφήτου Μιχαία υπήρχε το “ιερό λείμμα “ πάντοτε λίγοι, δίκαιοι και ευσεβείς, οι οποίοι, κράτησαν αμετακίνητη την εμπιστοσύνη τους στον αληθινό Θεό, διατήρησαν ακέραιη την ελπίδα της σωτηρίας, έτσι και σήμερα “Υπάρχει η μαγιά και αυτή η μαγιά κρατάει την Εκκλησία και την Ελλάδα. Γι αυτή τη μαγιά ο Κύριος θα κάμει ότι θα κάμει“….
https://iconandlight.wordpress.com/2024/08/13/%cf%8c%cf%80%cf%89%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%ae%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b9%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1-%cf%85%cf%80/Ἦχος πλ. α’

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας, καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωὴν χαρισάμενος.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου
Ἦχος γ´

Ἀπόστολοι ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε

Δυὰς ἡ ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, Ἰάσων ὁ ἔνδοξος, Σωσίπατρος ὁ κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν· οὗτοι γὰρ δεδεγμένοι, τὸν τῆς χάριτος λόγον, ηὔγασαν ἐν Κερκύρᾳ, εὐσεβείας τὸ φέγγος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἔτερα Ἀπολυτίκια τῶν Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῷ λόγῳ τῆς χάριτος, καταυγασθεὶς τὴν ψυχήν, τοῦ Παύλου συνόμιλος, καὶ τοῦ Χριστοῦ μαθη‐ τής, ἐδείχθης Σωσίπατρε· Ὅθεν σὲ τῆς Βεῤῥοίας, μακαρίζει ἡ πόλις, κλέος σὲ κεκτημένη, πρὸς Θεὸν καὶ μεσίτην· ἐκ ταύτης γὰρ Ἀπόστολε, ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησας.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἀποστόλων Ἰάσονος καὶ Σωσιπάτρου.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἀγάλλεται Βέῤῥοια, ἐν σοὶ Σωσίπατρε, ὡς θεῖος Ἀπόστολος, ὑποδεχθεὶς τῇ ψυχῇ, τὴν χάριν τοῦ Πνεύματος· ἔλαμψας ἐν τῷ κόσμῳ, ὡς ἀστὴρ ἑωσφόρος, ἔλυσας τῶν εἰδώλων, τὴν πολύθεον νύ‐ κτα καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ὑμνούντων σε.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Κερκύρας.
Ἦχος α´.

Ἐν Κερκύρα ὄντως ὤφθης πολυάθλος, καὶ τερατουργοῦσα παρθένος, τὸν δρόμον μάρτυς τετέ‐ λεκας. Πατέρα ἀπηρνήσω δυσσεβῆ, καὶ ἄλλον σὺ ἐκτήσω τὸν Χριστόν. Καὶ Κερκυραίων πλεί‐ στους, πρὸς ἀληθῆ σοφίαν εἵλκυσας τῇ πίστει σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν. Δόξα τῷ σὲ στε‐ φανώσαντι. Δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Ἐπισκ.Θηβῶν Καλοκτένους.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἐκ μέσης τὸν Κύριον ἐπιποθήσας ψυχῆς, τὰ ῥέοντα ἔφυγες καὶ ἐπιπόνῳ ζωῇ τὴν σάρκα ἐξέτη‐ ξας, ἔσπευσας Ἱεράρχα, Βοιωτῶν Ἰωάννη, φίλος Χριστοῦ γενέσθαι, διὰ οἶκτον πενήτων, διὸ καὶ νέος Ἐλεήμων ἐκλήθης μακάριε.

Ἀπολυτίκιον. τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, Ἐπισκόπου Ὀστρόγκ (Χ.Μ.Μπούσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀσκητὴν θεοφόρον καὶ πνευματέμφορον, τῆς οὐρανῶν Βασιλείας τὸν κληρονόμον λαμπρῶς, εὐφημήσωμεν Βασίλειον τὸν ἔνθεον, ὡς τοῦ Ὀστρόγου ἱερόν, κλέος καὶ θεοειδῆ, ποιμένα τοῦ Ζαχουμίου, ἀξίως θαυμαστωέντα, λιτὰς αὐτοῦ θερμὰς αἰτούμενοι.

Ἦχος πλ. δ΄. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Πάτερ, ἱερὲ Βασίλειε, Ὀρθοδοξίας φρουρός, καὶ ἀνύστακτος πρόμαχος, ἐποφθεὶς ἐπάτησας, τὴν ὀφρὺν καὶ τὰ ἔνεδρα, δυτικοφρόνων καὶ νίκης τρόπαια, ἔστησας μάκαρ πατρώου δόγματος· ὅθεν τὴν μνήμην σου, ἐκτελοῦντες σήμερον τὴν ἱεράν, ὥσπερ ἰσαπόστολον, σὲ μακαρίζομεν.

iconandlight.wordpress.com