Ο Ηγούμενος Λούκα (Στεπάνοφ) απαντά:
Ο Χριστός, αφού πέθανε άπαξ για τις αμαρτίες όλης της ανθρωπότητας, εκπλήρωσε τη διακονία Του. Για την επακόλουθη ανάστασή του και την αποστολή του Αγίου Πνεύματος, που εκπορεύεται από τον Πατέρα, για την οικοδομή της Εκκλησίας και τη σωτηρία όλων των πιστών, αυτή η διακονία έχει ήδη εκπληρωθεί.
Και τώρα επιτυγχάνεται στο βαθμό που ο καθένας μας επιθυμεί να πάει προς Αυτόν, να δημιουργήσει μια αρμονική συμφωνία, μια συμφωνία με το θείο κάλεσμα και να εφαρμόσει το θέλημά του στο θέλημα του Θεού για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου.
Το γεγονός ότι δεν είμαστε απαλλαγμένοι από σκοντάφτισμα και πτώση στην αμαρτία σε αυτό το μονοπάτι δεν ακυρώνει καθόλου το ίδιο το μονοπάτι. «Δεν θα αναστηθεί ξανά αυτός που κοιμάται;» — ρωτάει ο Κύριος στην Αγία Γραφή. Δεν πέφτουμε για να ξαπλώσουμε, αλλά για να σηκωθούμε και να προχωρήσουμε.
Έτσι, στο ζήτημα της ανθρώπινης σωτηρίας, ο Κύριος καθιέρωσε όχι μόνο το μυστήριο του βαπτίσματος, στο οποίο συγχωρείται κάθε αμαρτία ενός ανθρώπου, αλλά και η ίδια η αμαρτωλή φύση υφίσταται μεταμόρφωση και αλλαγή.
Από την κολυμβήθρα όλοι αναδύονται αγιότεροι από όλους τους αγίους. Ο Κύριος δεν είπε ότι μετά το βάπτισμα θα ήταν καλύτερο για εμάς να μην ζήσουμε.
Αλλά, συνειδητοποιώντας ότι κάποιος που βαπτίστηκε και γεννήθηκε με αυτόν τον τρόπο για αιώνια ζωή έπρεπε ακόμα να εργαστεί σκληρά και να υπομείνει πολλά, ο Κύριος καθιέρωσε κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του και μετά την ανάσταση επιβεβαίωσε το μυστήριο της μετάνοιας.
«Όποιων συγχωρείτε τις αμαρτίες, τους συγχωρούνται· σε όποιον τις αφήσετε, θα παραμείνουν».
Δηλαδή, όποιος δεν έρχεται για την επίλυσή του, δεν θα λάβει λύση για τις αμαρτίες του ούτε στον παράδεισο.
Αν δεν είμαστε σε θέση να παραμένουμε πάντα σε αγιότητα, τότε η Εκκλησία του Χριστού μας παρέχει τη δυνατότητα να βρισκόμαστε πάντα σε κατάσταση αγιασμού. Αυτή είναι η ιδιότητά μας ως μέλους της εκκλησίας – όχι η αγιότητά μας, δυστυχώς. Αν και για ορισμένους ανθρώπους, η αγιότητα είναι ήδη ένα αναμφισβήτητο σημάδι της ανήκωσής τους στον Θεό, στην εκκλησία, στην αιώνια σωτηρία.
Η μετάνοιά μας μάς καθιστά κατάλληλους για μια μόνιμη κατάσταση αγιασμού, η οποία επιβεβαιώνει και συνεχίζει την ιδιότητά μας ως μέλους της εκκλησίας. Επομένως, ο Κύριος, έχοντας εκπληρώσει όλα τα απαραίτητα για τη σωτηρία μας, συνεχίζει να μας βοηθά μέσω της εκκλησιαστικής λειτουργίας να πετύχουμε αυτό που είναι απαραίτητο για τη σωτηρία μας, το οποίο τώρα εξαρτάται από εμάς.
Ο αξιοσημείωτος ιεροκήρυκας Επίσκοπος Ιλία Μινιάτι λέει στο κήρυγμά του περί σωτηρίας:
«Ο Θεός θέλει να σωθείς. Αν το θέλεις κι εσύ αυτό, θα σωθείς.»
Υπάρχει το θέλημα του Θεού για τη σωτηρία κάθε ανθρώπου, διότι το πρόσωπο του Υιού του Θεού, του ενσαρκωμένου δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδος, παράγει μια νέα ζύμη όλης της ανθρώπινης φύσης, ώστε να μην βρίσκεται κανείς στον τάφο, ώστε να σωθούν όλοι.
Αλλά το Άγιο Πνεύμα δεν ενεργεί σε όλη την ανθρώπινη φύση, αλλά σε κάθε ξεχωριστή ανθρώπινη προσωπικότητα που έχει πιστέψει στον Χριστό και επιθυμεί να σωθεί, που έχει επιβεβαιώσει το δικό του θέλημα σε αυτό ακριβώς το ζήτημα της σωτηρίας.
Επομένως, η επιστροφή της αμαρτίας δεν είναι τρομερή για εμάς, αφού είμαστε πάντα οπλισμένοι εναντίον της με τη χάρη των μυστηρίων της Εκκλησίας, τα οποία μας βοηθούν να μην παραμένουμε στην εξουσία της αμαρτίας, αλλά να είμαστε πάντα νικητές της.
«Η αμαρτία βρίσκεται στην πόρτα· «Θα σε ελκύσει κοντά του, αλλά εσύ πρέπει να κυριαρχήσεις πάνω του» – αυτό ειπώθηκε στις πρώτες κιόλας στιγμές της ανθρώπινης ύπαρξης, και σήμερα ο Κύριος επαναλαμβάνει τα ίδια λόγια σε καθέναν από εμάς.
Και η τελική απόφαση για κάθε άτομο θα είναι σε σχέση με την κατάσταση στην οποία θα τον βρει το αποτέλεσμα: «Από αυτό που θα τον βρω, θα τον κρίνω » .
Οποιαδήποτε διάθεση – αμαρτωλή ή άγια – κατακλύζει το άτομο, τότε, ως αποτέλεσμα της αποκάλυψης των βουλών της καρδιάς, σύμφωνα με τον Άγιο Θεοφάνη, αυτή θα γίνει η αιτία της αιώνιας μοίρας του ατόμου, ευλογημένης ή τρομερής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου