Είμαι ο Ιωάννης, εκείνος που έγειρε στο άχραντο και ζωοποιό στήθος του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού… εμφανίσεις του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚϚ´ (26ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου, ἡ Μετάστασις τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ, Φίλου ἐπιστηθίου, Παρθένου, Ἠγαπημένου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ δικαίου Γεδεών, κριτοῦ ἐν τῷ Ἰσραὴλ, ὃς τὸν τοῦ Χριστοῦ τόκον διὰ τῆς ἐν τῷ πόκῳ δρόσου προεῖδε. (†1307 π.Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν Ἁγίων πέντε Παρθένων καὶ Μοναστριῶν ἐκ Περσίας : Ἐναθᾶ, Θέκλα, Μάρθα, Μαριάμνη καὶ Μαρία, αἵτινες ὑπὸ Παύλου τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς αὐτῶν ἀνῃρέθησαν.(9/6 καί 26/9, +4ος αἰ.)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Χήρας, ἐν μαχαίρᾳ τελειωθείσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μαξίμου Β΄ ᾿Αρχιεπισκόπου ῾Ιεροσολύμων ὁμολογητοῦ (347)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀμαντίου, ἱερέως ἐν Τιφέρνῳ (Tifernum Tiberinum, Città di Castello) πλησίον τῆς Περουσίας (Perugia) ἐν Ἰταλίᾳ, ὃν εὐλαβεῖτο ὁ πάπας Γρηγόριος Διάλογος. (~†600)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Κολμάνου (Colmán Elo), ἀνεψιοῦ τοῦ ὁσίου Κολουμβανοῦ (Columba), καὶ κτίτορος μονῶν ἐν Ἰρλανδίᾳ. (~†610)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νείλου τοῦ νέου, τοῦ Καλαβροῦ, τοῦ ἐν Ροσσάνῳ, κτίτορος τῆς μονῆς Κρυπτοφέρρης (Grottaferrata) ἐν Ἰταλίᾳ. (†1004)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βαρούχ τοῦ ἐρημίτου ἐν τῇ νήσῳ Μπάρι Οὐαλλίας (26/9 καί 29/9, +577)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ σπηλαιώτου, τοῦ καὶ Ποταμίτου ἐπονομαζομένου, ἀσκητοῦ ἐν Σίᾳ τῆς Κύπρου. (ιβ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἐφραίμ τῆς μονῆς Περεκὸπ ἐν Νόβγοροδ τῆς Ῥωσίας. (†1492)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Νεαγκόε Βασαράβα (Neagoe Basarab), πρίγκιπος τῆς Βλαχίας. (†1521)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνεία τῶν θαυμάτων τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπονομαζομένης Δωρεοδοτίσσης
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες Στέφανος (Kostogryz) Ἀλέξανδρος (Aksenov), καὶ Νικόλαος (Βασιούκοβιτς), Διάκονος (1937), ἐν πολλαῖς βασάνοις ἐν τῇ φυλακῇ ὑπὸ τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθείς, ἐτελειώθησαν ἐν ἔτει 1937 ἐν Ῥωσσίᾳ.

Στίχοι
Πατρὸς παρέστης ἠγαπημένῳ Λόγῳ,
Πάντων μαθητῶν Ἠγαπημένε πλέον.
Πρός γε Θεὸν μετέβη βροντῆς παῖς εἰκάδι ἕκτῃ.Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος φανερώνει το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος
στον Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρεία τον Θαυματούργο

Ο άγιος Γρηγόριος Νεοκαισάρειας [17 Νοεμβρίου (περ. 213 – περ. 270 )] υπακούοντας στο θέλημα του Θεού, δέχθηκε με πολλή ταπείνωση την χειροτονία του από τον  αρχιεπίσκοπο Αμασείας Φαίδιμο, αλλά δεν άφησε την ησυχία, παρά μόνον αφού πέρασε πολλές ημέρες και νύκτες προσευχόμενος στον Δεσπότη Χριστο να του φανερώσει με τρόπο σαφή το «της ευσεβείας μυστήριον», για να μη πέσει σε καμμιά αίρεση, διότι εκείνο τον καιρό υπήρχαν διάφορες αιρέσεις, και είχε πόθο να εύρει την πραγματική αλήθεια.
Προσευχόμενος λοιπόν, μία νύκτα είδε σε οπτασία έναν ιεροπρεπή και χαριέστατο Γέροντα και θαυμάζοντας την ευπρέπεια του, τον ρώτησε ποίος ήταν και γιατί ήλθε. Κι αυτος του αποκρίθηκε· «Ο Κύριος με έστειλε να σου διαλύσω κάθε αμφιβολία και να σου φανερώσω την ακρίβεια της ευσεβούς πίστεως». Αυτά ακούοντας ο Γρηγόριος με μεγάλη αγαλλιάση από τον γέροντα, είδε κοντά του μια υπέρλαμπρη γυναίκα, από την οποία εξέρχονταν, μέσα στην βαθεία νύκτα, ένα φως υπέρλαμπρο, η οποία είπε στον Γέροντα· «Ιωάννη, φίλε γνήσιε του Υιού και Θεού μου, φανέρωσε σε τούτον τον νέο το μυστήριο της αληθείας». Ο δε Ευαγγελιστής, υπακούωντας στο πρόσταγμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, έγραψε διδασκαλία περί του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος και την έδωσε στον Γρηγόριο.
Όπως ο μέγας Μωϋσης αξιώθηκε να λάβει κατευθείαν από τον Θεό την αποκάλυψη των θείων Μυστηρίων και έγινε νομοθέτης θεογνωσίας του λαού, τέτοια οικονομία έγινε και στον μέγα Γρηγόριο. Παίρνοντας θάρρος από αυτή την οπτασία, ετοιμάστηκε για τον αγώνα εναντίον των αντιπάλων, έχοντας την συμμαχία της ανω Δυνάμεως. Τότε η πόλη εκείνη ήταν όλη γεμάτη είδωλα, βυθισμένη στην απάτη των δαιμόνων.

***

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
«Φωτισόν Μου Το Σκότος! Φωτισόν Μου Το Σκότος!»

Κάποτε, όταν ήταν μόνος ο Γρηγόριος [14 Νοεμβρίου (1359)], έχοντας μέσα στην ιερή του ησυχία όλη του την προσοχή προς τον Θεό, είδε όχι στ’ όνειρό του αλλά στον ξύπνιο του, έναν θείο άνδρα να στέκεται μπροστά στα μάτια του, που, όπως λένε, ήταν ο κορυφαίος των Ευαγγελιστών, ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Εξεπλάγη ο Γρηγόριος. Τον οποίον, βλέποντας ιλαρώς ο έμπιστος Φίλος και επιστήθιος Μαθητής του Χριστού, Ιωάννης, διέλυσε αμέσως τον φόβο του και του λέει: «Ήρθα σταλμένος από την Υπεραγία Δέσποινα να σε ρωτήσω το εξής· γιατί, νύχτα και μέρα και, σχεδόν όλες τις ώρες, δεν παύεις από του να φωνάζεις:
–‘‘Φώτισόν μου τὸ σκότος! Φώτισόν μου τὸ σκότος!’’;».
Ο καλός Γρηγόριος, αποκρίθηκε με ταπείνωση: «Και, τί άλλο, πρέπει να ζητώ από τον Θεό, όταν προσεύχομαι, εγώ που είμαι άνθρωπος ατελής και γεμάτος πάθη, εκτός από τον θείο φωτισμό για να βλέπω και να πράττω το σωτήριο Εκείνου θέλημα;».
Είπε, τότε, ο «ἠγαπημένος» Μαθητής του Κυρίου: «Η Δέσποινα των απάντων, δια μέσου εμού του δούλου Της, ορίζει: ‘‘Τόσο αυτή, όσο και εγώ, από εδώ και πέρα, θα σου είμαστε βοηθοί στην ζωή σου!’’».
Ρωτάει, πάλι, ο Γρηγόριος: «Και, πού λοιπόν έχω να απολαύσω τα αγαθά αυτής της βοηθείας; Στην παρούσα ή στην μέλλουσα ζωή;».
Και ο Ευαγγελιστής των μεγάλων και υψηλών ειδήσεων, απάντησε: «Όπως ήδη γνωρίζεις από πριν, έτσι και τώρα, τόσο εδώ σε αυτήν την ζωή, όσο και στην μέλλουσα».
Και αφού είπε αυτά ο θείος Ιωάννης, χάθηκε από τα μάτια του Γρηγορίου. Η καρδιά του οποίου, γέμισε από φως και ευφροσύνη για τις προς αυτόν δωρεές και υποσχέσεις της Θεομήτορος.
Όλα τα ανωτέρω, τα έμαθε ο Πατριάρχης Φιλόθεος από τον μετέπειτα μαθητή του Αγίου, κάποιον ονόματι Δωρόθεο, προς τον οποίον και τα διηγήθηκε ο ίδιος ο Άγιος..
[Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου (1916–2006): «Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (Ο Βίος και η Θεολογία του, 1296–1359)», κεφ. 3ο, σελ. 20–22, Β΄ έκδοσις, Θεσ/νίκη 1984.]

***

«Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον. ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἔστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη. Ὑμεῖς ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστε, τεκνία, καὶ νενικήκατε αὐτούς… » (Αʹ Ιω 3:21 )–

Η άμεση βοήθεια του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στον Άγιο Ανδρέα τον διά Χριστόν Σαλό

Όλη την ημέρα ο Ανδρέας [29 Μαϊου και 2 Οκτωβρίου] έκανε τον τρελό και τον δαιμονισμένο, ενώ τη νύχτα θρηνούσε και προσευχόταν νοερά, παρακαλώντας τη μάρτυρα του Χριστού να τον πληροφορήσει, αν ο αγώνας, που είχε αρχίσει, ήταν θεάρεστος.
Σταματώντας για λίγο τον θρήνο και την προσευχή, είδε να παρουσιάζονται ένας ολόλαμπρος γέροντας και πέντε γυναίκες, που άρχισαν να επισκέπτονται έναν-έναν τους ασθενείς. Αφού πέρασαν απ’ όλους, ήρθαν και στον Ανδρέα. Πρώτος στάθηκε μπροστά του ο γέροντας. Τον κοίταξε κατάματα με ήρεμη ματιά και του χαμογέλασε συμπαθητικά, σαν να είχε κάτι ευχάριστο στον νού του. ‘Υστερα γύρισε στην πιο λαμπροφορεμένη γυναίκα και της είπε:
-Κυρία Αναστασία, δεν θα τον γιατρέψεις αυτόν εδώ;
-Δεν χρειάζεται τη βοήθειά μου, κύριέ μου, αποκρίθηκε εκείνη, γιατί τον έχει αναλάβει άλλος Γιατρός. Τον έκανε καλά ήδη Εκείνος που του είπε: “Γίνε σαλός για χάρη μου, και θ’ αποκτήσεις πολλά αγαθά στη βασιλεία μου”. Γνωρίζει ο Κύριος ότι τον αγώνα, που άρχισε, δεν θα τον εγκαταλείψει ως την τελευταία του πνοή, γνωρίζει ότι με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος θα γίνει εκλεκτό όργανό Του, άγιο κι αγαπημένο.
-Τα γνωρίζω, κυρία μου, της είπε τότε ο γέροντας, τα γνωρίζω κι εγώ αυτά. Ρώτησα, όμως, επειδή τον συμπάθησα.
Αυτά είπαν, χαιρέτησαν τον Ανδρέα και μπήκαν στον κυρίως ναό για να προσευχηθούν. Από τη στιγμή εκείνη δεν τους ξαναείδε να βγαίνουν η να μπαίνουν, ώσπου, τα ξημερώματα, ο προσμονάριος χτύπησε το ξυλοσήμαντρο για τον Όρθρο. Θαύμασε ο όσιος για όσα του αποκαλύφθηκαν. Δόξασε τον Θεό και ευχαρίστησε τη μεγαλομάρτυρα Αναστασία, που τόσο γρήγορα απάντησε στην ικεσία του.

Δεμένος όλη την ημέρα, δεν έφαγε τίποτα. Τη νύχτα, ξάγρυπνος, προσευχόταν νοερά στον Θεό και τη μάρτυρά Του. Ξάφνου, τα μεσάνυχτα, εμφανίστηκε μπροστά του ένας δαίμονας σαν μαύρος άνθρωπος μ’ ένα τσεκούρι στο χέρι. Τον ακολουθούσαν πολυάριθμοι δαίμονες, κρατώντας άλλοι μαχαίρια, άλλοι ρόπαλα, άλλοι σπαθιά, άλλοι σκοινιά. Ο μαύρος εκείνος ήταν χιλίαρχος και είχε έρθει μαζί με τους δαίμονές του για να σκοτώσει τον όσιο. Τρίζοντας λοιπόν, τα δόντια του με λύσσα, όρμησε με το τσεκούρι του στον Ανδρέα για να τον χτυπήσει. Μαζί του όρμησαν και οι άλλοι δαίμονες. Ο όσιος τότε σήκωσε τα χέρια και φώναξε με δάκρυα στον Θεό:
« Κύριε, μην αφήσεις να παραδοθεί σε τούτα τα θηρία μια ψυχή που σε δοξάζει!» ψαλμ73:19.
Και αμέσως πρόθεσε:
–Άγιε Ιωάννη Θεολόγε, βοήθησέ με!
Την ίδια στιγμή ακούστηκαν από ψηλά μια βροντή και κάτι σαν μεγάλη οχλοβοή. Και να, παρουσιάστηκε ένας γέροντας με μεγάλα μάτια και με πρόσωπο λαμπερό σαν τον ήλιο! Τον ακολουθούσαν πολλοί. Έκανε στον αέρα το σημείο του σταυρού και πρόσταξε τους συνοδούς του:
—Αμπαρώστε τις πόρτες! Κανείς να μη σας ξεφύγει!
Αστραπιαία εκείνοι εκτέλεσαν την εντολή του, παγιδεύοντας μέσα στην εκκλησία όλους τους δαίμονες, που φώναζαν μεταξύ τους απελπισμένα:
—Μαύρη η ώρα που βρεθήκαμε εδώ μέσα! Ο Ιωάννης είναι πολύ σκληρός και θα μας βασανίσει φρικτά!
Ο σεπτός γέροντας πρόσταξε να βγάλουν την αλυσίδα από τον λαιμό του Ανδρέα. Την πήρε στα χέρια του, στάθηκε έξω από την πύλη του ναού και φώναξε:
—Να μου τους φέρνετε έναν-έναν!
Του έφεραν τον πρώτο.
—Ξαπλώστε τον κάτω, είπε.
Και αφού δίπλωσε την αλυσίδα στα τρία, έδωσε εκατό χτυπήματα στον δαίμονα, που κραύγαζε ικετευτικά:
—Έλεος! Έλεος!

Υστερα ξάπλωσαν καταγής έναν άλλο. Τον μαστίγωσε κι αυτόν σκληρά. Το ίδιο έκανε και σ’ όλους τους υπολοίπους.
Ο μακάριος Ανδρέας, ακούγοντας τους να φωναζουν “ Έλεος!’᾽, δεν μπορούσε να κρατήσει τα γέλια του. Τους έβλεπε να δέρνονται και να πονούν σαν να ήταν άνθρωποι. Στην πραγματικότητα, όμως, τους βασάνιζε ο Θεός, γιατί η φύση τους, ως ασώματη, δεν μπορεί να πάσχει.
Καθώς οι δαίμονες έφευγαν δαρμένοι, οι συνοδοί του σεπτού γέροντα τους έλεγαν:
—Πηγαίνετε τώρα στον πατέρα σας, τον σατανά, και δείξτε του το κατάντημα σας, να δείτε πόσο θα χαρεί…
Όταν έγιναν άφαντοι όλοι, πλησίασε ο γέροντας τον όσιο, του πέρασε στον λαιμό την αλυσίδα και του είπε:
—Είδες πόσο γρήγορα ήρθα να σε βοηθήσω! Νοιάζομαι πολύ για σένα, γιατί ο Κύριος μου έδωσε εντολή να φροντίζω για τη σωτηρία σου. Κάνε υπομονή, λοιπόν, για να φανείς άξιος σε όλα. Σύντομα ο αφέντης σου θα σε ελευθερώσει, και θα πας όπου σου αρέσει.
—Ποιος είσαι, κύριέ μου; τον ρώτησε ο όσιος. Δεν σε ξέρω.
—Είμαι εκείνος που έγειρε στο άχραντο και ζωοποιό στήθος του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, (Ιω.13:25)
Έτσι είπε και χάθηκε σαν αστραπή. Ο όσιος όλος θαυμασμό δόξασε τον Θεό, γιατί, στέλνοντας τον αγαπημένο Του μαθητή Ιωάννη, τον λύτρωσε από τα σκοτεινά πνεύματα, που ξεσηκώθηκαν εναντίον του.
—Κύριε Ιησού Χριστέ, έλεγε, μεγάλη, ασύλληπτη είναι η δύναμή Σου και υπερένδοξη η ευσπλαχνια Σου, γιατί μου φαίνεται παράξενο και θαυμαστό να νοιάζεσαι για μένα, τον ταπεινό, και να με ελεείς. Κύριε ύψιστε και παντοδύναμε, κράτησέ με για πάντα στην αλήθεια Σου. Θεέ φοβερέ και ακατάληπτε, αξίωσέ με να βρω χάρη κοντά Σου.
Άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός. σελ.50—56.

Μη φοβάσαι τίποτα! Ιδού ζων είμι εις τούς αιώνας των αιώνων. Λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον αγαπημένο μαθητή Του Ιωάννη κατά τη Θεία αποκάλυψη. Κύριε, αιώνιε και αθάνατε, αυτά τα ιερά λόγια Σου ας αντηχούν στις ψυχές των πιστών δούλων Σου όποτε εγείρεται ένα κύμα διωγμού εναντίον της άγιας Εκκλησίας Σου, ώστε, ομοφρόνως στηριγμένοι στον βραχίονά Σου τον υψηλό, να μη φοβόμαστε.
https://iconandlight.wordpress.com/2023/09/25/%ce%bc%ce%b7-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%ac%cf%83%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%af%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1-%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d-%ce%b6%cf%89%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b9-%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%8d/

Είδα το γεγονός της Αποκαλύψεως. Είδα τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον μαθητή του, τον Πρόχορο, έζησα το γεγονός της Θείας Αποκαλύψεως, όπως ακριβώς είχε συμβεί. Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2023/05/07/%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%b3%ce%bf%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%88%ce%b5%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%b4%ce%b1-%cf%84/

Ο Άγιος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος είδε το θηρίο της Αποκαλύψεως! Το Αρνίον εν μέσω των θηρίων! Μολαταύτα, το Αρνίον είναι ο Νικητής! Ω αγαθέ και πραότατε Κύριε, ο Αμνός του Θεού, πότισέ μας με την ταπείνωση και αγαθοσύνη Σου, ώστε κι εμείς να γίνουμε συμμέτοχοι στη δική Σου νίκη! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2022/05/08/78138/

Ω Ιωάννη, βροντόλαλε άγιε Θεολόγε, Έγγισέ μας σ’ Αυτόν, Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/25/%CF%89-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B5-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B5-%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CE%B9/Ἀπολυτίκιον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.
Ἦχος β´.

Ἀπόστολε, Χριστῷ τῷ Θεῷ ἠγαπημένε, ἐπιτάχυνον, ῥῦσαι λαὸν ἀναπολόγητον· δέχεταί σε προσπίπτοντα, ὁ ἐπιπεσόντα τῷ στήθει καταδεξάμενος· ὃν ἱκέτευε Θεολόγε, καὶ ἐπίμονον νέφος ἐθνῶν διασκεδάσαι, αἰτούμενος ἡμῖν εἰρήνην, καὶ τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νείλου Καλαβροῦ τοῦ ἐν Ροσσάνῳ. 
Ἦχος β´. Ἠλιοὺ ἐμιμήσω.

Μωϋσέως, Δαυΐδ τε, πάτερ, τὸ πρᾷον, Φινεὲς καὶ Ἠλιοὺ τὸν θεῖον ζῆλον, τοῦ Ἀβραὰμ δὲ τὴν πίστιν κτησάμενος· νῦν σὺν ἐκείνοις χορεύεις γηθόμενος· Νεῖλε, ὁσίων καύχημα, διὸ ὑπὲρ ἡμῶν δυσώπει τὸν Κύριον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νείλου Καλαβροῦ τοῦ ἐν Ροσσάνῳ. 
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὸν ἡσύχιον βίον, πάτερ, ἑλόμενος, καὶ ψυχὴν ἀναφλέξας πρὸς θεῖον ἔρωτα, ἀπεσείσω κοσμικὴν πᾶσαν προσπάθειαν, καὶ τὸν σταυρὸν ἀναλαβὼν ἠκολούθησας θερμῶς Θεῷ τῷ πάντων δεσπότῃ, πρὸς ὃν μετέβης ἀξίως πράξεσι θείαις καταλαμπόμενος.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ποταμίτου (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ἀφανῶς, Ἰωάννη, πολιτευσάμενος, ἐν ἄντρῳ λελαξευμένῳ ταῖς σαῖς ὁσίαις χερσὶ ποταμοῦ παρ᾿ ὄχθας ὤφθης ἰσουράνιος μέροψ· διόπερ ἐμφανῶς ἐδοξάσθης, ἀσκητά, θεόθεν καὶ χάριν εὗρες, γενέσθαι πάντων προστάτης καὶ ἀρωγὸς τῶν εὐφημούντων σε.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, τῆς ἐπονομαζομένης Δωρεοδοτίσσης
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε

Παρθένον κυήσασαν, τὸν Ποιητὴν ἐν σαρκί, καὶ νέμουσαν Πνεύματος, τὰς δωρεὰς τοῖς πιστοῖς, ὑμνήσωμεν λέγοντες· Χαίροις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ θεόῤῥυτος κρήνη, βρύουσα Θεοτόκε, εὐστοργίᾳ ἀῤῥήτῳ, ἐλέους θεουργοὺς ἀστραπάς, Δωρεοδότισσα.

Στιχηρά. Δόξα
Ἦχος βʹ.

Τὸν υἱὸν τῆς βροντῆς, τὸ θεμέλιον τῶν θείων λόγων, τὸν ἀρχηγὸν τῆς θεολογίας, καὶ κήρυκα πρώτιστον, τῆς ἀληθοῦς δογμάτων Θεοῦ σοφίας, τὸν ἠγαπημένον Ἰωάννην καὶ παρθένον, μερόπων γένος κατὰ χρέος εὐφημήσωμεν. Οὗτος γὰρ ἄληκτον ἔχων τὸ θεῖον ἐν ἑαυτῷ, τὸ ἐν ἀρχῇ μὲν ἔφησε τοῦ Λόγου, αὖθις δέ, τὸ πρὸς τὸν Πατέρα ἀχώριστον, καὶ τὸ ἴσον μετὰ ταῦτα τῆς τοῦ Πατρὸς οὐσίας, δεικνύων ἡμῖν διʼ αὐτοῦ, τὴν ὀρθοδοξίαν τῆς Ἁγίας Τριάδος, δημιουργόν τε ὄντα σὺν τῷ Πατρί, καὶ ζωὴν φέροντα, καὶ φῶς ἀληθινόν, τὸν αὐτὸν ἔδειξεν ἡμῖν. Ὢ θαύματος ἐκστατικοῦ, καὶ πράγματος, σοφιστικοῦ ὅτι πλήρης ὢν τῆς ἀγάπης πλήρης γέγονε καὶ τῆς θεολογίας, δόξῃ καὶ τιμῇ καὶ πίστει, θέμεθλος ὑπάρχων, τῆς ἀκραιφνοῦς ἡμῶν πίστεως, διʼ ἧς τύχοιμεν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως.

Δόξα. Ἦχος πλ. βʹ.

Ἀπόστολε Χριστοῦ, Εὐαγγελιστὰ Ἰωάννη, τῶν ἀποῤῥήτων μύστης γενόμενος, τῆς σοφίας τὰ ἀπόῤῥητα ἡμῖν ἐβρόντησας δόγματα, τὸ Ἐν ἀρχῇ ἦν τρανώσας τοῖς πιστοῖς, καὶ τό, Οὐκ ἦν ἀποβαλών, τῶν αἱρετιζόντων ἀπεκρούσω τοὺς λόγους, ἐπιστήθιος φανείς, καὶ φίλος ἠγαπημένος, ὡς Ἠσαΐας ὁ μεγαλοφωνότατος, καὶ Μωσῆς ὁ θεόπτης. Παῤῥησίαν ἔχων πρὸς Θεόν, ἐκτενῶς ἱκέτευε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

iconandlight.wordpress.com