Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ Δ´ (4ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰουνίου, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μητροφάνους, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. (325)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Μυροφόρων Μάρθας καὶ Μαρίας, ἀδελφῶν τοῦ τετραημέρου φίλου τοῦ Χριστοῦ ἁγίου Λαζάρου.(α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζωτικοῦ, Ἀττάλου, Καμάσεως, Φιλίππου καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς, τῶν ἐν Νικουλίτσελ (ἀρχαῖον Νοβιόδονον), πρώτων μαρτύρων τῆς Ῥουμανίας (320)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἀϐϐᾶ Ἁλωνίου τῆς Σκήτεως ἐν Αἰγύπτῳ. (ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ζωσιμᾶ, ἐπισκόπου Βαβυλῶνος ἐν Αἱγύπτῳ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Σοφίας τῆς ἀσκητικῶς βιωσάσης, τῆς ἐξ Αἴνου. (ι´-ια´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ὁσιομάρτυς Ἰωάννης τῆς μονῆς Μοναγρίας ἐν Κυζίκῳ, ἐν σάκκῳ βληθεὶς καὶ τῇ θαλάσσῃ καταποντισθείς, τελειοῦται. (791)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κλατέου (Clateus), ἐπισκόπου Βρεσκίας (Brescia) τῆς Λομβαρδίας ἐν Ἰταλίᾳ, ἀθλήσαντος ἐπὶ Νέρωνος. (~64)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Φροντασίου, Σεβερίνου, Σεβηριανοῦ καὶ Σιλβανοῦ, τῶν ἐν Γαλατίᾳ ἀθλησάντων. (α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Κονκορδίου (Concordius), ἐν Σπολέτῳ τῆς Ἰταλίας ἀθλήσαντος. (~175)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἀρετίου καὶ Δακιανοῦ, ἐν Ῥώμῃ ἀθλησάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Σατουρνίνης, τῆς ἐκ Γερμανίας καὶ πλησίον τοῦ Ἀτρεβάτου (Atrebatum, Arras) ἐν Γαλλίᾳ ἀθλησάσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Νεννόσας (Nennocha), Βρετανίδος ἡγουμένης τοῦ κοινοβίου Πλερμὲλ (Ploërmel) ἐν Βρεττάνῃ τῆς Γαλλίας, μαθητρια ἁγίου Γερμανοῦ τῆς Ὡξέρρης. (~467)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Βρεάκης (Breaca), Ἰρλανδῆς μαθητρίας τῆς ὁσίας Βριγίδος (Brigid), καὶ ἐν Κορνουάλλῃ ἀσκησάσης. (ε´-Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πετρόκου (Petroc), τοῦ Ψαλμόστομου τῆς Κορνουάλλης Ἀγγλίας τοῦ ἐξ Οὐαλίας . (~594)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων Κροϊδάνου (Croidan), Μεδάνου (Medan) καὶ Δεγάνου (Degan), μαθητῶν τοῦ ὁσίου Πετρόκου ἐν Κορνουάλλῃ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Βουριάνης (Buriana), ἐξ Ἰρλανδίας καὶ ἀναχωρητίας ἐν Κορνουάλλῃ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Μεθοδίου, κτίτορος τῆς ἐν Μόσχᾳ μονῆς Πενσόσα, μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥαντονέζ. (1392)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Ἐλεαζάρου, Ναζαρίου καὶ Εὐμενίου, τῶν ἐν Μουρμάνσκ (Μούρωμ) Ὀλονὲτς τῆς Ῥωσίας. (ιε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ὁσίων Βέρας (4 Ιουνίου) καὶ Λιούμποφ (8 Ιουνίου), τῆς μονῆς Shamordino (1883)
Κοίμησις Βαρθολομαίου τοῦ Νέαμτς Ῥουμανίας καὶ τοῦ Σβὶρ Ῥωσίας (1864)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Βασιλείου, ἀρχιεπισκόπου Τσέρνιγκωφ καὶ τῶν σύν αὐτῷ μαρτυρησάντων (1919)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Βασίλειος ἀρχιεπίσκοπος Τσέρνιγκωφ καὶ οἱ σύν αὐτῷ μαρτυρήσαντες (1919), Μάξιμος (Zhizhilenko, 1931) ἐπίσκοπος, Μιχα ὴλ (Μπορίσοφ, 1942) ἱερέας, αἱ μονάζουσαι· Θεοφανία (Μορόζοβα, 1936) ἡγουμένη τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Μπὶρσκ Οὐφας, Ἀγάθη (Κονόνοβα, 1942) τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σούρα, Μαρία (Σεστάεβα, 1937) ἐν Σιμπίρσκ, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τῆς ὁσίας μητρὸς Μακρίνης Βασσοπούλου τῆς Μονῆς Παναγίας Ὁδηγήτριας ἐν Πορταριά Βόλου (1995)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ Σωτηρία Νούση «ἀσκήτρια ἐν τῷ κόσμῳ» (2022), πνευματικὴ θυγατέρα τοῦ Ὁσίου Ἱερωνύμου τοῦ Ἠσυχαστοῦ τῆς Αἰγίνης (1966)
Στίχοι·
Ἐκ Βηθανίας τὰς ἀδελφὰς Λαζάρου,
Σῴζειν δύνασθαι καὶ νεκρὰς πιστευτέον.
Τετάρτῃ Μάρθα ἠδὲ Μαρίη ἔβησαν πόλῳ λαμπρῷ.
Στίχοι· Ψυχῶν γεωργὸν Ἁλώνιος ἡδύνει,
Ψυχῆς ἅλωνι θεὶς καλῶν θημωνίαν.
Στίχοι· Οὐκ ἐμποδών σοι κόσμος ὤφθη Σοφία,
Πρὸς τὴν τελειότητα ἀρετῆς φθάσαι.
Είπεν ο αββάς Αλώνιος:
Εάν δεν πει ο άνθρωπος στην καρδιά του ότι εγώ μόνος και ο Θεός είμαστε στον κόσμον δεν θα έχει ανάπαυση.
Είπε πάλιν ότι, εάν θέλει ο άνθρωπος, από το πρωί μέχρι την εσπέρα, μπορεί να φθάσει σε μέτρα θεία.
Ρώτησε κάποτε ο Αββάς Αγάθων τον Αββά Αλώνιο, λέγοντας : «Πώς θα κατορθώσω να κυριαρχώ στη γλώσσα μου, ώστε να μη ψεύδεται ; ». Και του άπαντα ο Αββάς Αλώνιος : « ’”Αν δεν ψεύδεσαι, πολλές αμαρτίες πρόκειται να κάνης ». Και εκείνος είπε : « Πώς ; ». Και του αποκρίνεται ο γέρων : « Υπόθεσε ότι δυο άνθρωποι έκαμαν φόνο μπροστά σου και ο ένας τους βρήκε καταφύγιο στο κελλί σου. Και οι αρχές τον καταζητούν και σε ρωτάνε : ’Έγινε φόνος μπροστά σου ; Άν δεν ψευσθής, παραδίνεις αυτόν τον άνθρωπο στον θάνατο. Καλύτερα, άφησε τον μπροστά στον Θεό χωρίς δεσμά. Γιατί Αυτός όλα τα γνωρίζει ».
Άγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης
-Γέροντα, ο Αββάς Αλώνιος λέει: «Εάν θέλη ο άνθρωπος, από πρωΐ έως εσπέρας γίνεται εις μέτρον θείον»*. Τί εννοεί;
– Η πνευματική ζωή δεν θέλει χρόνια. Σε ένα δευτερόλεπτο μπορεί να βρεθή κανείς από την κόλαση στον Παράδεισο, αν μετανοήση. Ο άνθρωπος είναι τρεπτός. Μπορεί να γίνη άγγελος, μπορεί να γίνη διάβολος. Πά πά πά, τί δύναμη έχει η μετάνοια! Απορροφά την θεία Χάρη. Έναν λογισμό ταπεινό να φέρη στον νού του ο άνθρωπος, σώθηκε. Έναν λογισμό υπερήφανο να φέρη, αν δεν μετανοήση και τον βρη ο θάνατος, πάει, χάθηκε. Βέβαια, ο ταπεινός λογισμός πρέπει να συνοδεύεται και από τον εσωτερικό αναστεναγμό, την εσωτερική συντριβή. Γιατί ο λογισμός είναι λογισμός, αλλά υπάρχει και η καρδιά. «Όλη ψυχή και διανοία και καρδία»** , λέει ο υμνωδός. Νομίζω όμως ότι ο Αββάς εδώ εννοεί μια πιο μόνιμη κατάσταση. Χρειάζεται ένα διάστημα, για να φθάση κανείς σε καλή κατάσταση. Σφάλλω, μετανοώ, συγχωρούμαι αυτήν την στιγμή. Αν έχω αγωνιστικό πνεύμα, μπορώ σιγά-σιγά να σταθεροποιήσω μια κατάσταση, αλλά μέχρι τότε ταλαντεύομαι.
*Τὸ Γεροντικόν, Ἀββᾶς Ἁλώνιος γ´, σ. 20.
**Από το τρίτο τροπάριο της ζ´ ωδής του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Παναγία.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας»-92
***
Η Γερόντισσα Μακρίνα είναι Μητέρα όλης της Εκκλησίας
Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Ευβοίας
Η Γερόντισσα έτρεφε, επίσης, ιδιαίτερη ευλάβεια προς τον μακαριστό Γέροντα π. Ιάκωβο Τσαλίκη (1920-1991), τον οποίο επισκέφθηκε στην Ιερά Μονή του οσίου Δαυίδ στην Λίμνη Ευβοίας το 1988 και το 1990, συνοδευομένη από μοναχές και λαϊκούς. Κατά την πρώτη επίσκεψι ο μακαριστός Γέρων ήταν πολύ άρρωστος, καθώς εκτός των άλλων ασθενειών τον ταλαιπωρούσε και ίλιγγος, και δεν κατέβηκε εκείνη την ημέρα στην Θεία Λειτουργία. Οι πατέρες της Μονής μας διαβεβαίωναν ότι ήταν αδύνατο να μας ιδή.
Η Γερόντισσά μας με ακράδαντη πίστι και παρρησία μας έλεγε: «Κάντε κομποσχοινάκι, θα βγή ο Γέροντας να μας δώση την ευχή του». Όταν τελικώς ο μετέπειτα ηγούμενος της Μονής και νύν μακαριστός Γέρων π. Κύριλλος του είπε ότι τον ανέμενε η Γερόντισσα Μακρίνα με την συνοδία της, με κόπο αλλά και με μεγάλη χαρά, ο Γέρων Ιάκωβος κατέβηκε, μας καλωσώρισε και μας νουθετούσε επί πολλή ώρα όρθιος. Κάποια στιγμή απευθυνόμενος προς τους λαϊκούς ο Γέρων είπε χαρακτηριστικώς: «Εγώ, αν ήμουν στην θέσι σας, θα πήγαινα με τα πόδια κάθε πρωί στο Μοναστήρι να πάρω την ευχή της Γερόντισσας Μακρίνας και μετά θα πήγαινα στην δουλειά μου». Τέλος, κατευοδώνοντάς μας μέχρι την εξώπορτα, και ενώ εμείς ανεβήκαμε στο λεωφορείο για να φύγουμε, έψαλε: «Εκάθισεν Αδάμ απέναντι του Παραδείσου…»[2].
Κατά την δεύτερη επίσκεψί μας στην Ιερά Μονή του οσίου Δαυίδ το καλοκαίρι του 1990, ο Γέρων Ιάκωβος μας υποδέχθηκε με έκδηλο τον σεβασμό του προς την Γερόντισσα λέγοντας: «Η Γερόντισσα Μακρίνα δεν είναι μόνο δική σας Μητέρα είναι και δική μας Μητέρα και Μητέρα όλης της Εκκλησίας. Αν ήμουν στον Βόλο θα πήγαινα κάθε πρωί και θα της φιλούσα το χέρι, τόσο σεβασμό και ευλάβεια έχω στην Γερόντισσα Μακρίνα. Και κάθε πρωί που λειτουργούμε βγάζουμε μερίδα διά την Γερόντισσα Μακρίνα και τις αδελφές. Και αυτήν την μερίδα την παίρνει Άγγελος Κυρίου -τα πιστεύουμε αυτά!- και την πάει στον θρόνο του Θεού. Και προσευχόμεθα για τις ψυχές των ανθρώπων, για την Γερόντισσα Μακρίνα, τις μοναχές, για όλους τους ανθρώπους, για υγιείς, για πονεμένους και για τους αμαρτωλούς. Και Εκείνος, λοιπόν, δίδει την ευλογία Του». Στην Γερόντισσα ο π. Ιάκωβος ευχήθηκε ιδιαιτέρως: «Να σας δίνη υγεία, όσο θέλει ο Θεός, μέχρι να τελειώση η προθεσμία.
Εύχομαι καλόν Παράδεισο. Να συγκαταριθμηθής, Γερόντισσά μου, με την ιερά αδελφότητά σας μετά των φρονίμων Παρθένων». Ο Γέρων Ιάκωβος συνωμίλησε για αρκετή ώρα μαζί της για θαυμαστές πνευματικές του εμπειρίες και καταστάσεις της Θείας Χάριτος και όταν οι αδελφές φεύγοντας ζήτησαν την ευλογία του, εκείνος τις ευλόγησε με ένα Σταυρό, που του είχε στείλει κάποτε η Γερόντισσα ως δώρο.
2. Δοξαστικόν των Στιχηρών του Εσπερινού της Κυριακής της Τυρινής, σε ήχο πλ. β’.
Πηγή: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου (1921-1995), Λόγια Καρδιάς», Έκδοση Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγήτριας, Πορταριά Βόλου, 2012.
***
Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης
Ήταν παιδιά μου, με συγχωρείτε, μία Γερόντισσα, απ’ την Πορταριά αν έχετε υπόψη σας, απ’ το Μοναστήρι της Πορταριάς. Κι η Γερόντισσα αυτή πριν ένα χρόνο είχε πάει στο Λονδίνο, για να κάνει μια σοβαρή εγχείρηση, ξέρει ο κύριος γιατρός εδώ. Πρώτα όμως έγραψε γράμμα στον Άγιο στο Μοναστήρι, και κάναμε παράκληση και Θεία Λειτουργία.
Και, ω του θαύματος! Η γυναίκα αυτή είχε κάτι που της κάνανε εγχείρηση αλλά δεν είχε αυτό που έπρεπε να έχει, το σοβαρό. Είχε, με συγχωρείτε, κάτι, δύο όγκους είχε η γυναίκα στο σώμα της χαμηλά. Πέρασαν όμως πρώτα από τον Άγιο. Και λέει τώρα η Γερόντισσα αυτή:
– Πάτερ μου, πιστεύω στον Όσιο Δαυίδ και στις ευχές σας Γέροντα. Πάτερ μου, λέει να κάνεις εσύ προσευχή και δεν θα’ χω τίποτα. Αν πεθάνω όμως, πάτερ μου, να μου κάνεις αυτά τα διατεταγμένα, λέει, αυτά τα ονόματα και το σαρανταλείτουργο και εγώ, ότι έχω να σας προσφέρω.
– Γερόντισσά μου, εγώ δε θέλω τίποτα, μου αρκεί η πίστη σας και η ευσέβειά σας, της λέω.
– Χριστέ μου, Παναγία μου και Όσιε μου Δαυίδ, προτού την δει ο χειρούργος, πήγαινε εσύ κάντην μία, με συγχωρείτε, μία τομή εκεί πέρα με το χέρι σου, πάρε αυτά τα ογκίδια και δώσε της την υγεία της.
Και ω του θαύματος, αυτό έγινε! Φύγανε, μαζί με το γιατρό τον κ. Νίκο, πήγαν στη Θεσσαλονίκη και η Γερόντισσα η Μακρίνα δεν είχε τίποτα. Και μάλιστα έγινε τελείως καλά!
Από το βιβλίο: «Ένας σύγχρονος Άγιος ~ Ο Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης)» Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ
***
Έλεγε η γερόντισσα Μακρίνα:
Στο Βόλο υπάρχει η συνοικία του Αγίου Βασιλείου.
Εκεί μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εγκαταστάθηκαν Καππαδόκες πρόσφυγες. Ζούσαν στα προσφυγικά σπιτάκια των δυο δωματίων που ήταν χαμηλοτάβανα και πολύ φτωχικά. Η εκκλησία όμως του Μ. Βασιλείου που έχτισαν είναι πετρόκτιστη, ευρύχωρη και μεγαλοπρεπής. Στο τέμπλο τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, του Τιμίου Προδρόμου και του Μ. Βασιλείου τις έφεραν από την Καππαδοκία. Είναι εικόνες με πρόσωπα ασκητικά που δημιουργούν κατάνυξη.
«Σε ένα απ’ αυτά τα προσφυγικά σπιτάκια ζούσε μια γιαγιά με την οικογένεια του γιού της. Κάθε πρωί ο γιος με τη νύφη της πήγαιναν για δουλειά. Η γιαγιά έμενε στο σπίτι με τα εγγονάκια της. Όταν τελείωνε τις απαραίτητες δουλειές του νοικοκυριού έλεγε:
–«Τώρα παιδιά, θα προσευχηθούμε.»
Στεκόταν μπροστά στις εικόνες και έλεγε με κατάνυξη την Ευχή στην τουρκική γλώσσα. Η γιαγιά μιλούσε τουρκικά, όπως οι περισσότεροι Καππαδόκες. Σε λίγη ώρα, ενώ συνέχιζε την προσευχή με υψωμένα τα χέρια της, το σώμα της σιγά σιγά σηκωνόταν στον αέρα μετέωρο και τα δάχτυλα των χεριών της ακουμπούσαν στο ταβάνι.
Όταν τελείωνε την προσευχή της κατέβαινε και πατούσε κάτω.
Τα εγγονάκια της δεν φοβούνταν βλέποντας τη γιαγιά τους να σηκώνεται στον αέρα, γιατί τους είχε εξηγήσει ότι όταν ο άνθρωπος προσεύχεται έτσι γίνεται. Ο Θεός τον σηκώνει ψηλά.
Αυτή η γιαγιά ήταν πολύ εγκρατής. Σ’ όλη της ζωή νήστευε. Το τέλος της ήταν τόσο ειρηνικό που έφυγε ‘σαν πουλάκι’. Όταν μετά από τρία χρόνια τα παιδιά της έκαναν την εκταφή της, τα οστά της ήταν πολύ ελαφρά και είχαν το χρώμα που έχει το φίλντισι. Τα έβαλαν σε ένα κασελάκι, τα πήραν στο σπίτι τους και τα τοποθέτησαν στη γωνία του δωματίου κάτω από τα εικονίσματα για να έχουν την ευλογία της».
Ένας πνευματικός που έμαθε αυτά τα θαυμαστά είπε: Τέτοιες άγνωστες, ταπεινές, αγιασμένες γιαγιές στηρίζουν με τις προσευχές τους την Εκκλησία.
Ας έχουμε και εμείς την ευχή της».
(Από το βιβλίο «Θαυμαστές διηγήσεις της γερόντισσας Μακρίνας, ηγουμένης Ι.Μ. Παναγίας Οδηγήτριας Πορταριάς Βόλου» Μπαλδιμτσής Νικόλαος)
***
”Γέμισε ο πάγκος από ροδοκόκκινα ψωμιά!”
Σας το έχω πει και άλλη φορά. Ήταν ένας Γέροντας -τώρα στις μέρες μας-, που με αξίωσε ο Θεός να τον γνωρίσω. Είχε δει πολλές οπτασίες.
Ήταν και πολύ ελεήμων. Στο δρόμο που πήγαινε, όταν συναντούσε κάποιον που είχε ανάγκη, έδινε το ράσο του, τα παπούτσια του, τις κάλτσες του, όλα τα έδινε ελεημοσύνη- ήταν πολύ απέριττος. Τρυγούσαν τα σταφύλια, ανέβαινε στην ταράτσα και τα πετούσε ελεημοσύνη. Μια μέρα ήρθε ένα γεροντάκι και ζητούσε ψωμί. Πήγε η μοναχή στον Γέροντα, -δεν κάνανε κάτι χωρίς την ευλογία του Γέροντα-, και του λέει:
-Γέροντα, ήρθε ένα γεροντάκι και ζητάει ψωμί. Τι να κάνω, δεν έχουμε. Έχουμε μόνο λίγο ψωμάκι για αύριο που θα πάμε στ’ αμπέλι.
-Να το δώσετε.
-Τι θα φάμε αύριο, σταφύλια σκέτα θα τρώμε, Γέροντα;
-Ναί, σταφύλια σκέτα να φάτε- γιατί να μη φάτε;
Έφυγε η μοναχή και από μέσα της έλεγε: «Θα κάνω παρακοή- δεν το δίνω, εμείς τι θα φάμε;». Εκεί στην αυλή όμως που βάδιζε, σκέφτηκε και είπε: «Αφού ο Γέροντας θέλει να το δώσω, ας το δώσω. Θα πάω να αναπιάσω προζύμι». Πήγε στο ζυμωτήριο, και τι να δη; Πάνω στον πάγκο ήταν αχνισμένα ροδοκόκκινα ψωμιά. «Άρχισε να φωνάζη και έτρεξε στον Γέροντα. Μαζί με τον Γέροντα ήταν και ένας ιερέας. «Γέροντα, τρέξτε, ο πάγκος είναι γεμάτος από ροδοκόκκινα ψωμιά!». Πήραν τα πετραχήλια, πήγαν και είδαν τα ψωμιά και άρχισαν να διαβάζουν εξορκισμούς, να τα σταυρώνουν και τα ψωμιά παράμεναν εκεί, στον πάγκο. Τότε η μοναχή λέει στον Γέροντα: «Συγχώρησέ με, Γέροντα, πολύ αγανάκτησα και είπα ένα σωρό λόγια».
Γι’ αυτό θέλησε ο Θεός να γίνη αυτό, για να φανή τι κάνει ο Γέροντας και η υπακοή στον Γέροντα. Έπειτα πήραν τα ψωμιά, τα κόψανε ευλογίες, τα κάνανε παξιμάδι και το τρώγανε σαν ευλογία για πολύ καιρό. Αυτός ο παππούλης είχε πολλή αγάπη στην Αγία Τριάδα. Έλεγε: «Το πρώτο κομποσχοίνι που θα κάνετε αρχίζοντας την προσευχή σας, θα είναι για την ‘Αγία Τριάδα- θα λέτε: “’Αγία Τριάς, ελέησον ημάς”». ’Έτσι λοιπόν να επικαλήσθε την Αγία Τριάδα, με πολλή αγάπη.
***
Δεν είναι ελεημοσύνη μόνο να δώσεις ένα κομμάτι ψωμί, αλλά ελεημοσύνη είναι να βλέπεις τον άλλον και να τον ”σκεπάζεις” και να τον προστατεύεις. Να του πεις δυό λογάκια, να τον συμβουλέψεις, με καλοσύνη, με αγάπη. Αυτή είναι ελεημοσύνη…
Νεφέλη θά στείλη ὁ Θεός καί θά προστατεύση τούς πιστούς…
Γερόντισσα Μακρίνα τῆς Πορταριᾶς
Δέν μπορῶ νά τό ξεχάσω, αὐτό μοῦ ἔμεινε μέσα στήν ψυχή μου. Γι᾿ αὐτό λοιπόν, τώρα πού ἔχετε δυνάμεις, κάντε ὅ,τι μπορεῖτε· ὅλα τά γράφει ὁ Θεός, ὅλα τά γράφει, καί τήν τριχίτσα, τίποτε δέν πηγαίνει χαμένο, τίποτε.
Ὅπως τά εἶδε ἡ νονά τῆς ἀδελφῆς Εὐπραξίας· καί ἕνα κουβαράκι μικρούτσικο πού εἶχε δώσει γιά νά καρυκώσουν τίς φτέρνες ἀπό τίς κάλτσες ἑνός μικροῦ παιδιοῦ, καί ᾿ κεῖνο τό ἐλάχιστο βρέθηκε στόν οὐρανό αποθηκευμένο. Καί εἶπε:
–«Μπά, κι αὐτό βρέθηκε;».
–«Ναί, βρέθηκε. Εἶδες πού δέν πάει τίποτε χαμένο;», τῆς εἶπε ὁ Ἀγγελός της.
Καί τά σπιρτάκια πού εἶχε δώσει, ὅ,τι εἶχε δώσει τά εἶδε ὅλα, ἕνα σωρό. Πῆγε τίποτε χαμένο; Ὅλα τά εἶχε ἀποθηκευμένα ὁ Χριστός. Ἔτσι καί τά βήματα πού κάνει κανείς, ὅταν κοπιάζη, ὅλα, ὅλα καταγάφονται…
Τί ὡραῖα ὅταν ὑπάρχουν δυνάμεις! Νά σηκώνεται κανείς νά συγυρίζη, νά σκουπίζη καί νά βολεύη καί ὅλα νά τά φτιάχνη! Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά τοῦ δίνη πολλή δύναμι καί πολλή χαρά στήν ψυχή του, ὅταν θά ἐργάζεται τόν Χριστό.
Κι ὅ,τι τρώη πάλι, γιά νά μή τό στερήση ὁ Θεός, νά τό σταυρώνη. Νά σταυρώνουμε καί ἐμεῖς τό φαγητό καί νά λέμε «δόξα σοι ὁ Θεός», διότι εἶναι εὐλογημένο· καί ἔτσι ὅλα θά εἶναι εὐλογημένα.
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνισχύει καί δυναμώνει τόν ἄνθρωπο καί ἔρχεται πνευματική χαρά καί ἀγαλλίασι μέσα στήν ψυχή του. Ὅσο κοπιάζει κανείς, τόσο ὁ Θεός τόν ἀνταμείβει. Οἱ μετάνοιες πού θά κάνουμε, τά σταυρωτά πού θά κάνουμε, πού θά σταθοῦμε ὄρθιες στίς Ἀκολουθίες, ὅλα γράφονται. Τήν ὥρα πού μιλᾶμε, πού συζητᾶμε, τήν ὥρα πού ἀναφέρουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι συνέχεια μπροστά μας, «πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν».
Ὅλα τά βλέπει, καί τά καλά τά σημειώνει καί τά κακά τά σημειώνει, ὅλα…..
Ἐμεῖς θά κάνουμε αὐτό πού θέλει ὁ Θεός, γιά νά μή μᾶς βρῆ ἀπροετοίμαστους, ὅταν θά ἔρθη ἡ ὥρα ἡ εὐλογημένη.
Ὅπως λένε τώρα, ἅμα χειριστοῦν αὐτά τά ἀέρια, τίποτε δέν θά μείνη ὄρθιο. Τόσο πολύ! Ἐδῶ ἀπό τό Τσερνομπίλ ἔφθασε, δέν θά φθάση καί ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ; Ἄντε, δέν θά ἀφήση ὁ Θεός, τόσοι πιστοί προσεύχονται. Νεφέλη θά στείλη ὁ Θεός καί θά προστατεύση. Ἐκείνους πού θέλει νά πάρη, θά τούς πάρη, τούς ἄλλους θά τούς ἀφήση. Θά προστατεύση ὁ Θεός, δέν θά ἀφήση, γιατί χιλιάδες ἄνθρωποι προσεύχονται.
Μιά φορά, θυμᾶμαι, ἦταν ἕνας πού προσευχόταν γιά τούς πολιτικούς. Πήγαινε κάθε μέρα στήν ἐκκλησία καί ἄναβε ἀπό ἕνα κερί γιά ὅσους ἦταν ὑπουργοί, βουλευταί καί γονάτιζε στήν Παναγία μπροστά καί προσευχόταν νά διορθωθοῦν τά πράγματα, νά γίνουν καλύτερα.
Μετά δακρύων προσευχόταν, μοῦ ἔκανε ἐντύπωσι· κάθε μέρα ἄναβε κεριά. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἔτσι τόν φώτισε αὐτόν. Ἄλλους πάλι ἀλλιῶς. Ὁ π. Μάρκελλος1 πάει στήν ἔρημο καί βρίσκει Πατέρες πού προσεύχονται γιά τόν κόσμο· καί λέει ὅτι ὑπάρχουν καί ἀόρατοι ἀσκηταί πού κάνουν προσευχή. Ἔτσι εἶναι…
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
Ἀπό τό βιβλίο: “Λόγια καρδιᾶς” Ἱ. Μ. Παναγίας Ὁδηγήτριας Πορταριᾶς Βόλου. ΕΚΔΟΣΕΙΣ:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
***
Στον κόσμο είχα μια φίλη που την έλεγαν Σοφία. Ήταν δασκάλα. Οι γονείς της ήταν πνευματικοί άνθρωποι. Η ίδια είχε πολλά χαρίσματα, άλλά δεν πίστευε στην ‘Αγία Τριάδα. Δασκάλα και να μη πιστεύει ότι η Αγία Τριάδα είναι όμοούσιος! Της έλεγα: «Τι θα λες στα παιδιά;». Στενοχωριόμουν και της έκανα πολύ κομποσχοίνι, να τη φωτίση ο Θεός. Μια νύκτα κατά τις τέσσερις, το πρωί, ακούω να μου χτυπούν την πόρτα.
-Ποιος είναι; Λέω.
-Εγώ η Σοφία, άνοιξέ μου.
Ήρθε με κλάματα και μου λέει:
-Άκου να δης, τι είδα- κάτσε να σου πω για την Αγία Τριάδα. Παρουσιάστηκαν τρεις Άγγελοι και μου είπαν: «Κοίταξε, να μας εξετάσης από την κορυφή μέχρι τα νύχια, εάν διαφέρουμε μεταξύ μας». Ψηλάφησα τα μάτια τους, το μπόι τους, τα χέρια τους, όλα τα ψηλάφησα και ήταν όλα όμοια. «Υπάρχει διαφορά;», με ρώτησαν. «Όχι, δεν υπάρχει», απαντώ. «Τώρα πείστηκες για το όμοούσιο; Στο εξής να πιστεύης».
Άρχισε να κλαίη η Σοφία και να λέη:
-Μου έκανες προσευχή.
–Η μητέρα σου, που είναι αγία γυναίκα, προσεύχεται. Της είπα. Μετά απ’ αυτό έγινε πολύ πιστή. «Τώρα θα το κηρύξω στο σχολείο», έλεγε. Κοίταξε, λέω, τι κάνει ο Θεός! Τι είναι η πίστις και τι είναι η φιλανθρωπία του Θεού! Ο,τι και να πη κανείς, δεν μπορεί να αποδώση το μεγαλείο του Θεού. Της αποκάλυψε απ’ εύθείας ο Θεός τα ακατάληπτα στη διάνοιά της.
***
Όταν ο Γέροντας Εφραίμ, ο Φιλοθεΐτης επισκέφθηκε τα Κατουνάκια, μίλησε στον Γέροντα για την Γερόντισσα Μακρίνα, εκθειάζοντας τις αρετές της. Τότε ο Γέροντας του λέει χαμογελώντας: Δεν χρειαζόμαστε τις δικές σας συστάσεις. Έχουμε και εμείς λίγη προσευχή. Θα σου πω εγώ ποια είναι η Γερόντισσα Μακρίνα. Όταν ο Γέροντας πληροφορήθηκε τα σχετικά με την Γερόντισσα, θαύμασε την καθαρότητά της, την νήψη της ψυχής της, το χάρισμα της αδιάλειπτης προσευχής, την ελεήμονα καρδιά της, την ιδιαίτερη σχέση της με την Παναγία: Έμεινα εκστατικός, συνέχισε ο Γέροντας, και είπα. Πω, πω, τι είναι αυτή η Γερόντισσα! Φωτιά!
***
«Μετά την κοίμησι του Γέροντος Ιωσήφ, ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, πολλές φορές τα βράδυα στην αγρυπνία του έβλεπε με τους νοερούς του οφθαλμούς, δύο στύλους πυρός πάνω από τον Βόλο, να υψώνονται από την γη στον ουρανό.
Επρόκειτο για την ήδη μακαριστή Γερόντισσα Μακρίνα και μία από τις χαριτωμένες [=γεμάτες θεία χάρη, δηλ. την αγαθή ενέργεια του Θεού] μοναχές της. Και έλεγε ο παπα-Εφραίμ χαρούμενος:
«Βρε-βρε! Για κοίτα! Εμείς στα βράχια τόσο κοπιάζουμε, για να βρούμε λίγα ψίχουλα [θείας χάρης], και αυτές στον κόσμο τόση Χάρι! Τι κάνουν αυτές εκεί πέρα!»
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γέροντος Εφραίμ: Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης (1897-1959).
Σωτηρία Νούση, μια αγία μοναχική ψυχή, και η συγκλονιστική παρουσία του Οσίου Παϊσίου στην ζωή της
https://iconandlight.wordpress.com/2024/06/05/%cf%83%cf%89%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%bd%ce%bf%cf%8d%cf%83%ce%b7-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%87%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%88%cf%85%cf%87%ce%ae-%ce%ba/
Η Γερόντισσα Μακρίνα είναι Μητέρα όλης της Εκκλησίας… Ένα άρωμα, παιδί μου, αυτή η Γερόντισσα! Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης της Ευβοίας – άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/03/%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%8c%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%8c%ce%bb%ce%b7/
Όποιος κυνηγάει την «ευχή» σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό όλα τα υπερπηδά, τα δέχεται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν… Θά έρθει εποχή πού δεν θα έχουμε ούτε αντίδωρο ούτε αγιασμό να πάρουμε. Τώρα είναι μια μεγάλη ευλογία… Οσία γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς
https://iconandlight.wordpress.com/2024/06/03/%cf%8c%cf%80%ce%bf%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%bd%ce%b7%ce%b3%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%ae-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%bf-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83/
Βάλε την ευχή στην δουλειά, για να αγιασθής και εσύ και η δουλειά. Ας προσέξουμε να μην πάθουμε και εμείς σαν την Μάρθα. Ας ευχηθούμε να γίνουμε καλές «Μαρίες». Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/06/03/%ce%b2%ce%ac%ce%bb%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%85%cf%87%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b4%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%b1/
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς. Τοῦ Πεντηκοσταρίου
Ἦχος δʹ.
Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων Μάρθας καί Μαρίας, τῶν ἀδελφῶν τοῦ φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Τῷ Σωτῆρι ἀμέμπτως διακονήσασαι, αἱ τοῦ ἁγίου Λαζάρου θεῖαι αὐτάδελφοι, σὺν τῇ Μάρθᾳ τῇ κλεινῇ Μαρία πάνσεμνε· καὶ τὴν Ἀνάστασιν αὐτοῦ, σὺν Μυροφόροις Γυναιξί, μαθοῦσαι ἐκ τοῦ Ἀγγέλου, φωτὸς ἐπλήσθητε θείου, ἡμῖν αἰτοῦσαι τὰ σωτήρια.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἁλωνίου τῆς Σκήτεως
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Πάτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβὼν γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττων ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γὰρ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὅσιε Ἁλώνιε τὸ πνεῦμά σου.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μητροφάνους Κωνσταντινουπόλεως
Ἦχος δʹ.
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, πάτερ ἱεράρχα Μητρόφανες, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μητροφάνους Κωνσταντινουπόλεως
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι καταλαμπόμενος, Πατριαρχῶν ἀνεδείχθης γέρας καὶ θεία κρηπίς, ὡς Χριστοῦ μυσταγωγός, Πάτερ Μητροφάνες, ἀπὸ δὲ θρόνου ὑψηλοῦ, τῇ Ἐκκλησίᾳ δαδουχεῖς, τὸ φέγγος τῆς εὐσεβείας. Καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μακρίνης Πορταριας
Ἦχος πλ. δ’
Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Μακρίνα τὸ πνεῦμά σου.
Η συνάντηση του Γέροντα Ιακώβου με την Γερόντισσα Μακρίνα
https://www.youtube.com/watch?v=iuf8tF00qGs
Ο Γέροντας Εφραίμ από τα Κατουνάκια ομολογούσε ότι η ψυχή της Γερόντισσας Μακρίνας ήταν φωτιά!
https://www.youtube.com/watch?v=-l7lc_kMU8M
Γερόντισσα Μακρίνα της Πορταριάς
https://www.youtube.com/watch?v=WBlQZ3FhrHw
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου