Είσαι κοινωνημένος; κουβαλάς το Χριστό, είσαι χριστοφόρος.
Γεωργίου Παπαζάχου, καθηγητού της Ιατρικής Σχολής,
γιατρός του Αγίου Πορφυρίου
Στο Πανεπιστήμιο διδάσκω ένα κατ’ επιλογήν μάθημα, το καρδιογράφημα. Επειδή το καρδιογράφημα είναι ένα ενδιαφέρον μάθημα, αφού όλοι οι καρδιολόγοι το χρησιμοποιούν, όλοι οι φοιτητές θέλουν να το παρακολουθήσουν. Έτσι το αμφιθέατρο είναι συνήθως γεμάτο από φοιτητές, που έρχονται να παρακολουθήσουν το μάθημα αυτό. Τους λέω αστεία, τους λέω ανέκδοτα, γελούμε μαζί, τους αγαπώ, με αγαπούν κι αυτοί, έχουμε μιά ζεστή σχέση.
Έτσι πολλές φορές ερχόταν στο μυαλό μου μιά ιδέα, πού τελικά την είπα στο Γέροντα Πορφύριο ὡς ενα δίλημμά μου:
-Σ’ αυτά τα παιδιά, Γέροντα, μιλώ γιά το καρδιογράφημα με τις ώρες. Ο,τιδήποτε τους πω το αποδέχονται. Αν, λοιπόν, έτσι όπως τους αγαπώ και με αγαπούν, εκτός από το καρδιογράφημα πού τους μαθαίνω και που θα το χρησιμοποιήσουν γιά πόσα χρόνια -είκοσι, τριάντα, σαράντα, άντε πενήντα χρόνια ιατρικής- δέ θα μπορούσα να τους μιλήσω και γιά κάτι πνευματικό, πού έχει αιώνια διάρκεια; Να τους πω ν’ αγαπήσουν το Χριστό, να εξομολογούνται, να κοινωνούν, να πηγαίνουν στην εκκλησία;
Και συνέχισα την εκμυστήρευση μου στο Γέροντα:
-Εμένα, φυσικά, το Πανεπιστήμιο με πληρώνει γιά να διδάσκω το καρδιογράφημα• δε με πληρώνει γιά να κάνω κήρυγμα. Καί στο κάτω κάτω μπορεί κάποιοι φοιτητές να μη θέλουν το κήρυγμα ή κάποιοι άλλοι να μην πιστεύουν κιόλας. Μήπως, όμως, Γέροντα, θα ήταν καλό κάποια μέρα, επιτέλους, τελειώνοντας αυτά τα μαθήματα γιά το καρδιογράφημα, πού οι φοιτητές με χειροκροτούν κι εγώ χειροκροτώ εκείνους, να τους πω: «Παιδιά, κάντε κι ένα βήμα προς το Χριστό»;
Ακούστε, λοιπόν, τί μου είπε ο Γέρων Πορφύριος:
-Γιατί να έχεις αυτό το δίλημμα; Όταν πας να κάνεις το μάθημα, είσαι κοινωνημένος;
-Ναι, Γέροντα, είμαι.
–Κοινωνάς την Κυριακή;
-Κοινωνώ, με την ευχή σας.
–Τότε, Γιωργάκη, πηγαίνει ο Χριστός μέσα στο αμφιθέατρο. Τί τα θέλεις τα λόγια, αφού κουβαλάς το Χριστό μέσα εκεί, αφού είσαι χριστοφόρος την ώρα πού μιλάς στην εδρα; Τί να πεις στα παιδιά για το Χριστό; Άφησε τα παιδιά, όπως είναι. Τίποτε να μην τους πεις.
(Αειμνήστου Γεωργίου Παπαζάχου, καθηγητού της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Αθηνών)
(Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 322)
Γεώργιος Πιπεράκις, ομότιμος καθηγητής μικροβιολογίας:
«Όταν απέχτησε προβλήματα με την καρδιά του του γνώρισα τον αείμνηστο Γεώργιο Παπαζάχο αλλά και άλλους ιατρούς. Εγώ ήμουν ο εργαστηριακός του γιατρός,.. Εκτιμούσε και αγαπούσε πολύ τον μακαριστό Παπαζάχο, έλεγε σε ειδικευόμενους ιατρούς να του μοιάσουν» .
Η προσευχή και η ζωή έχουν απήχηση. Η ζωή συγκινεί, αναγεννά και αλλοιώνει, ενώ τα λόγια μένουν άκαρπα. Η καλύτερη ιεραποστολή γίνεται με το καλό μας παράδειγμα, την αγάπη μας, την πραότητά μας. Να είσαι χριστιανός αληθινός.
***
Έλεγε σε κάποιον παιδίατρο:
– Πώς εξετάζεις τα παιδιά;
– Έτσι…
– Άκουσε να σου πω. Την ώρα που εξετάζεις το κάθε παιδάκι, θα κάνεις μέσα σου ένθερμη προσευχή με αγάπη: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε τον δούλον σου.”. (Και λέγοντας αυτά έπαιρνε βαθιά εισπνοή, άνοιγε τα χέρια του).
Να έτσι, με ανοιχτή καρδιά θα παρακαλείς για το κάθε παιδάκι. Είναι μια ψυχούλα που έστειλε ο Θεός στα χέρια σου. Και καθώς θ’ ακουμπάς το χέρι σου στο κεφαλάκι του και θα προσεύχεσαι ένθερμα μέσα σου, η χάρη του Θεού θα μεταγγίζεται στην ψυχούλα του παιδιού.
Όλα αυτά μυστικά. Δε θα καταλαβαίνουν τίποτα οι άλλοι. Θα τους δίνεις τα φάρμακα που λέει η επιστήμη σου αλλά, τελικά ο Χριστός θα θεραπεύει το παιδί, που παρακαλείς εσύ και οι γονείς του. Το πιστεύεις αυτό;
Άλλη φορά του έλεγε:
– Δε σε βλέπω να εξετάζεις τα παιδιά όπως σου είπα. Σε τρώει η ρουτίνα και ξεχνιέσαι.
Μωρέ, δώσου στον Χριστό και πρόσφερε στον Χριστό αυτά τα πλασματάκια με την προσευχή σου, να τα αγιάζεις!
Είδες, ο Χριστός θεράπευε χρησιμοποιώντας αισθητό τρόπο: είτε τους έπιανε το χέρι ή ήγγιζε τους οφθαλμούς, τη γλώσσα, έτσι θα κάνεις κι εσύ. Πιάνοντας στην αγκαλιά σου το μικρό παιδί ή πιάνοντας το χέρι του μεγάλου, με την δοσμένη στο Χριστό έντονη και θερμή προσευχή σου, μετάγγιζέ τους χάρη Θεού. Το ίδιο δεν κάνει και ο ιερεύς σε κάθε μυστήριο; Για να έλθει η χάρη του Αγίου Πνεύματος, βάζει αισθητά το χέρι του στο κεφάλι του εξομολογουμένου, του χειροτονουμένου, του νυμφευμένου, του βαπτιζομένου κ.λ.π. Είναι μυστική δύναμη η προσευχή, που μεταδίδεται μυστικά στην ψυχή του άλλου.
[Αγαπίου Μοναχού, «Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος», Αθήναι 2000, σελ. 109 π.]
***
Ο Όσιος Πορφύριος, ο μεγάλος προφήτης των καιρών μας, “γνώριζε ” τον Ασκληπιό
Στην Επίδαυρο μου έλεγε ότι “γνώριζε ” τον Ασκληπιό και μου έδειξε τους χώρους που εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν ως νοσοκομείο. Μου έδειχνε που και πως τους ξάπλωνανε και πως τους θεράπευε ο Ασκληπιός που ήταν άριστος ιατρός και τον λάτρευαν όλοι οι Έλληνες στην αρχαιότητα. Ο Άγιος μου είπε ότι πρόσφερε απλόχερα, χωρίς ιδιοτέλεια, τις ιατρικές του ικανότητες σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη. Πέρα από τα ιαματικά νερά και τα βότανα, γνώριζε πως οι σωματικές ασθένειες απαιτούσαν κυρίως ψυχολογική υποστήριξη.
Ο Άγιος μου έλεγε πως τους βοηθούσε να ανοίξουν την ψυχή τους, να προσευχηθούν, να επικαλεστούν τη θεϊκή βοήθεια και μέσα από την πίστη τους ότι θα γίνουν καλά, τελικά να θεραπευτούν. Δηλαδή σε εκείνη την πρωτόγονη εποχή ο Ασκληπιός μπόρεσε να καταλάβει πως η υγεία του σώματος και της ψυχής ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες, κάτι που δυστυχώς περιφρονήθηκε στην σύγχρονη ιατρική.
Όλα αυτά, που είχαν συμβεί πολλούς αιώνες πριν, μου τα περιέγραφε σαν να τα είχε ζήσει προσωπικά μόλις εχτές! Μεγαλειώδες πραγματικά αυτό το χάρισμα να μεταφέρεται και να βλέπει μπροστά του ζωντανά σκηνές του τόσο πολύ μακρινού παρελθόντος.
Μαρτυρία Όλγας Βενιζέλου, ξεναγός,
Από το νέο βιβλίο: Ο Πάνσοφος Όσιος Πορφύριος – Μαρτυρίες (Τόμος Α’). σελ 246
***
“Τα φάρμακα, ο Χριστός, οι γιατροί”
Τα φάρμακα δεν τα απέρριπτε, αλλά και δεν απέδιδε σ’ αυτά απόλυτη αξία ως προς τον θεραπευτικό τους ρόλο.
Με ρώτησε μία μέρα: “Τί είναι φάρμακο;” Του απάντησα: Χημικό παρασκεύασμα, που το παίρνουμε, για να θεραπευθούμε από τις αρρώστιες.
Δεν ικανοποιήθηκε από την απάντησή μου και επανήλθε:
“Πες μου τί σημαίνει φάρμακο. Δεν σου λέει τίποτα η λέξη;”
Βρέθηκα σε αμηχανία και σιωπούσα, κοιτάζοντάς τον. Και ο Γέροντας συνέχισε:
“Φάρμακο μωρέ, σημαίνει φαρμάκι. Μη νομίζεις ότι τα φάρμακα κάνουν μόνο καλό στον οργανισμό του ανθρώπου. Κάνουν και κακό. Γιατί παίρνουμε τα φάρμακα;
Επειδή αρρωσταίνουμε. Και γιατί αρρωσταίνουμε; Επειδή στεναχωριόμαστε. Και γιατί στεναχωριόμαστε; Επειδή αμαρτάνουμε. Αν όμως αφήσουμε τον Χριστό να κατοικήσει σ’ ολόκληρη την ψυχή μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια, φεύγει η αρρώστια και πετάμε και τα φάρμακα.
Η ανάλυση αυτή του Γέροντα μου φάνηκε απολαυστική στην απλότητα της.
Ο Γέροντας, σαν πνευματικό γεωτρύπανο, προχωρούσε από την επιφάνεια στο έσχατο βάθος, για την διαδοχική αιτιολόγηση σοβαροτάτων γεγονότων: της λήψης φαρμάκων, της αρρώστιας, της στενοχώριας, της αμαρτίας, της απουσίας του Χριστού από την ψυχή μας. Με την ανάλυση αυτή καταλάβαινα καλύτερα και την διαπίστωση του Αποστόλου Παύλου, για όσους άφησαν τον Χριστό να κατοικήσει σ’ ολόκληρη την ψυχή τους: “Εν παντί θλιβόμενοι, αλλ’ ου στενοχωρούμενοι”.
Σε μία άλλη συνάντησή μας, μου είπε: “Όταν αρρωσταίνουμε, για να μην κάνουμε λάθη,
πρέπει να ακολουθούμε και τις οδηγίες της ιατρικής και της λογικής.
Πάνω απ’ όλα όμως ν’ ακολουθούμε το θέλημα του Θεού και να έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη Του”.
Ο Γέροντας ήξερε πάντα να εναρμονίζει και να εξισορροπεί τον υψηλό πνευματικό προορισμό του ανθρώπου με τις υλικές ανάγκες του.
[Γ 182π.]
(Ανθολόγιο Συμβουλών, Άγιος Πορφύριος, σελ.86-87)
***
Συμβουλές από τον Άγιο Πορφύριο
για μία ισορροπημένη σωματική και πνευματική υγεία.
«Να προσέχεις τη δίαιτά σου, να μην τρως τροφές που πειράζουν την πάθησή σου και παχαίνουν. Να μη μένεις πολλές ώρες στο κρεβάτι, γιατί θα ξαναρρωστήσεις. Να κινείσαι, να ασκείσαι, αλλά με μέτρο. Να περπατάς, αλλά ούτε πολύ γρήγορα ούτε πολύ αργά, ούτε σε ανηφοριές ούτε σε κατηφοριές, ούτε σε μεγάλο υψόμετρο ούτε σε μικρό. Να βαδίζεις, με κανονικό ρυθμό, σε ίσιο μέρος, χωρίς να κουράζεσαι. Να βγαίνεις έξω. Δε θα σού πω που να πας πηγαινε όπου σού αρέσει, φθάνει να είναι έξω από την Αθήνα, μακριά από τα καυσαέρια, που σε βλάπτουν πολύ στην υγεία σου. Να μη βγαίνεις έξω στο πολύ κρύο και στην πολλή ζέστη. Όταν βγαίνεις στο κρύο, να κρατάς ένα μαντήλι μπροστά στη μύτη και το στόμα σου, για να μην αναπνέεις ψυχρό αέρα, και στη ζέστη να φοράς καπέλο για να μη σε πειράξει ο ήλιος στο κεφάλι.
Να προσέξεις πολύ την ψυχική πίεση και το άγχος, που αισθάνεσαι στην εργασία σου. Ξέρω, ότι εκεί δε σε πιέζουν, και εξωτερικά φαίνεσαι ήρεμος, αλλά εσωτερικά καταπιέζεις μόνος σου τον εαυτό σου, για να μην υστερήσεις ως προς τους άλλους και για να αποδώσεις καλύτερη και περισσότερη εργασία. Είδες τώρα, που πήρες αναρρωτική άδεια και έμεινες αρκετές μέρες μακριά από αυτή την εργασία σου, πόσο ηρέμησες εσωτερικά; Όταν θα κάνεις άλλου είδους εργασία, δε θα έχεις άγχος. Να διαβάζεις πατερικά βιβλία και να προσεύχεσαι. Προ πάντων να μη στενοχωριέσαι. Έτσι η υγεία σου θα πάει καλύτερα. Όσο πιο πολύ θα αγαπάς το Χριστό, τόσο πιο πολύ θα χαίρεσαι και τόσο πιο λίγο θα στενοχωριέσαι. Όλα να τα κάνεις με αγάπη και ευχαρίστηση, χωρίς πίεση και άγχος. Να παίρνεις και τα φάρμακα σου, ίσως κάποτε να τα πετάξεις κι αυτά».
***
Όσιος Παΐσιος για την Υγεία
Μου κάνει εντύπωση με τον Ιπποκράτη, που βρήκε τόσα πράγματα, τόσες παρατηρήσεις, τόσες θεραπείες. Αυτό δεν ήταν τυχαίο,… είναι θείος φωτισμός. Ο άλλος από την μούχλα έφτιαξε την πενικιλίνη. Ένα γεροντάκι στο μοναστήρι τόχε παρατηρήσει αυτό και μούπε να τρώω μουχλιασμένο ψωμί, βοηθούσε, αλλά… πόσο ψωμί μπορεί να φάς; Ενώ ο άλλος έκανε το φάρμακο από τη μούχλα και έσωσε τόσους ανθρώπους. Δεν είναι για πέταμα αυτό!
Εγώ θα παραδεχόμουν κάποιον βοτανολόγο, επιστήμονα. Να κάποιος έγραψε ένα βιβλίο 100 βότανα 1000 θεραπείες.
— Ο ΜΠΑΖΑΙΟΣ γέροντα!!
— Βλέπεις εκεί βότανα που τα τσαλαπατάμε και γιατρεύουν ένα σωρό περιπτώσεις.
Ήρθε εδώ κάποιος, δεν θέλω να πώ όνομα, γιατρός, έγραφε ένα βιβλίο, είναι και ευσεβής. Του λέω· «Η μέντα βοηθάει πολύ στο άσθμα». «Δεν ξέρω», μου λέει. «Βρέ, του λέω, εσύ γιατρός και λες δεν ξέρω;»… Βλέπεις και αυτοί δεν πάνε με καλό σκοπό, πάνε να τα κάνουν στην άκρη τα βότανα, να υπάρχουν μόνο τα φάρμακα. Εδώ στις τροφές βάζουν τόσα και τόσα και στα φάρμακα θα διστάσουν;
Αν ήταν κάποιος επιστήμονας βοτανολόγος θα τον παραδεχόμουν. Βλέπεις οι γερμανοί βάλαν την μέντα σε φακελάκια τώρα και την πουλάνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου