ΟΜΙΛΙΑ ΚΘ΄
Η Πλατυτέρα των Ουρανών
Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα θα πούμε ολίγα πράγματα προς τιμήν της Παναγίας μας, την οποίαν η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δοξάζει και ανεβάζει υπεράνω των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, ενώ οι αιρετικοί υποβιβάζουν σε βαθμό ατιμίας.
Όταν συναντήθηκε η Παναγία μας με την μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, την Αγία Ελισάβετ, μεταξύ των άλλων, της είπε: «Από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» ( Λουκ. 1,48 ). Δηλαδή από τώρα και στο εξής όλες οι γενεές των ανθρώπων που θα πιστέψουν στον Κύριο, θα με μακαρίζουν για την αξία που μου έδωκε ο Θεός και πατέρας να γίνω μητέρα του Υιού Του. Τι τιμή για μία γυναίκα!
Στις ημέρες μας γίνεται πολύς λόγος για την ισότητα των δυο φύλων, ανδρός και γυναικός. Αλλά οι αγώνες για την ισότητα και τα λεγόμενα φεμινιστικά κινήματα ήρθαν πολύ αργά. Ο Χριστιανισμός εδώ και είκοσι αιώνες έχει τακτοποιήσει το πρόβλημα. Πώς; Κατήργησε τις διακρίσεις. Τίμησε την γυναίκα ως ισάξια με τον άνδρα. Όχι μόνον αυτό, αλλά και τίμησε μια γυναίκα με τιμή, που δεν έχει, ούτε είχε, ούτε και θα έχη κανένας άνδρας. Η γυναίκα αυτή είναι η Υπεραγία Θεοτόκος…
… Κατά την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τιμάται ο αγιώτερος άνθρωπος, η αγιώτερη γυναίκα, η Παναγία μας. Η Παναγία μας έμεινε άφθορος στην ζωή και στον θάνατο. Η γέννησις του Υιού της δεν έφθειρε την παρθενία της , η αμαρτία δεν έφθειρε την ψυχή της. Ο θάνατός της δεν έφθειρε το σώμα της. Όπως το σώμα του Χριστού έμεινε άφθορο με τον σταυρικό θάνατο, έτσι και το σώμα της Παναγίας μας έμεινε άφθορο. Απέθανε μεν, αλλά έμεινε άφθορο.
Αφού στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουμε άφθορα σώματα αγίων, που τα προσκυνούμε, πόσο μάλλον ήταν φυσικό να μείνη άφθορο και το θεοδόχον σκήνωμα της Μητέρας του Κυρίου και Θεού μας; Και ήταν ποτέ δυνατόν να έμενε στη γη; Όχι. Μετετέθη στον Ουρανό. Η Παναγία μας με τα Εισόδιά Της μπήκε στα Άγια των Αγίων του ναού του Σολομώντος, ενώ με την Κοίμισί Της μπήκε με την πεντακάθαρη, πανέμορφη ψυχή Της και με το ένδοξο άφθορο σώμα Της στα Άγια των Αγίων του Ουρανού.
Αν για τους άλλους ανθρώπους είναι φθορά σώματος ο θάνατος, για την Παναγία μας υπήρξε ζωηφόρος.
Θα γίνη, βέβαια, η μεταστοιχείωσις όλων των πιστών στην κοινή ανάστασι, αλλά στην Παναγίας μας αυτή η μεταστοιχείωσις έγινε τρεις ημέρες μετά την ταφήν Της. Δηλαδή η εκδημία της προς τον Κύριο είναι η αρχή της δευτέρας υπάρξεως της αιωνίου και ως προς την ψυχή και ως προς το σώμα. Δεν ήταν δυνατόν ο θάνατος να κρατήση την «όλην Θεώ ενωθείσαν»…
… Η Παναγία υποδέχθηκε στην γαστέρα Της τον Θεάνθρωπο, τον Υιόν και Λόγον του Θεού, ο Οποίος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση από Αυτήν και την ήνωσε με την θεία Του φύσι στην υπόστασί Του. Ο Χριστός την υποδέχεται στον Ουρανό ολόκληρη, και με το σώμα και με την ψυχή. Η Παναγία μας με την υποδοχή του Χριστού, του Θεανθρώπου στην γαστέρα της , έγινε Πλατυτέρα των ουρανών. Το βλέπουμε και στις αγιογραφίες της αγίας εικόνος της ως Πλατυτέρας. Υποδέχθηκε τον Χριστό, τον κράτησε στην κοιλία Της και τον εγέννησε. Ο Χριστός τώρα υποδέχεται στα χέρια Του, στις παλάμες Του , την αγίαν ψυχήν της Θεοτόκου και Μητρός Του. Και ακούμε τώρα τον Άγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό να λέγη: «Πώς ο του Θεού Λόγος, ο ταύτης δι’ ευσπλαχνίαν άφατον υιός γενέσθαι καταδεξάμενος, δεσποτικαίς παλάμαις τη παναγία ταύτη και θειοτάτη οία μητρί λειτουργών, την ιεράν ψυχήν υποδέχεται!» ( Α΄ Εγκώμιον εις την Κοίμησιν ) . Η Παναγία μας μερίμνησε ,φρόντισε τον Ιησού Χριστό μας, όσο ήταν παιδί. Τώρα ο Υιός υποδέχεται την Μητέρα Του σαν Βασίλισσα στον Ουρανό. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» ( Ψαλμ. 44, 45 ) .
Τίμησαν την Παναγία μας οι Απόστολοι . Συνάχθηκαν με μιας στα Ιεροσόλυμα, για να κηδεύσουν το σώμα της Θεοτόκου και μητρός του Διδασκάλου των. Λέγει η Παράδοσι∙ «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…». Ας μην αμφιβάλλη κανείς για το πώς συνάχθηκαν οι Απόστολοι από τα πέρατα του κόσμου. Οι Απόστολοι είναι οι αετοί του Πνεύματος. Πώς ξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο ; Ποιος τους έδωσε φτερά στα πόδια κι έτρεξαν παντού; Η δύναμις του Θεού. Αυτή η δύναμις η ίδια και τώρα παραλαμβάνει τους Αποστόλους από τα πέρατα του κόσμου και τους συγκεντρώνει στην Ιερουσαλήμ. Εκείνος που έδωσε το πύρινον άρμα στον Ηλία τον Θεσβίτη κι ανέβηκε ψηλά, Εκείνος που πήρε τον Απόστολο Φίλιππο από τη Γάζα και τον έφερε στην Άζωτο, όπως διαβάζουμε στις Πράξεις. Εκείνος έστειλε για κάθε για κάθε Απόστολο ειδικό όχημα, όχι σαν κι αυτά που έχουμε εμείς, αλλά νεφέλη φωτεινή, που τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ.
Τίμησαν οι Απόστολοι την μητέρα του Κυρίου και κατάπληκτοι, γεμάτοι θαυμασμό είδαν την Τρίτη ημέρα να λείπη το σώμα από τον τάφο της Γεσθημανής. Τίμησαν την παναγία μας και οι Άγγελοι του ουρανού. Την υποδέχθηκαν κατά την Κοίμησί της ,την δορυφορούσαν , την ξενάγησαν στα ουράνια δώματα, στα ουράνια σκηνώματα. Έκθαμβοι την βλέπουν να ανεβαίνη πιο ψηλά από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ κατά το Μεγαλυνάριο: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Αγγελική έκπληξις! Βλέπουν το πρώτο ανθρώπινο σώμα να ανεβαίνη και να δοξάζεται στη Βασιλεία των Ουρανών!
Όπως εξεπλάγησαν με την Ανάληψι του Χριστού μας, διότι είδαν οι Άγγελοι να ανεβαίνη Θεός και άνθρωπος ενωμένος μαζί σε μια υπόστασι Θεανθρώπινη- ενώ όταν κατέβηκε για την σάρκωσι ήταν μόνο ο Θεός- έτσι και τώρα εκπλήσσονται με την μετάστασιν της Θεοτόκου. Μέχρι τώρα είχαν συνηθίσει να υποδέχωνται μόνον ψυχές αγίων σεσωσμένες και λυτρωμένες. Τώρα όμως με την Κοίμησι υποδέχονται και σώμα. Είναι το άχραντον σώμα της Θεοτόκου, που «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε». Όπως εμείς εξεπλάγημεν, όταν είδαμε τον πρώτο αστροναύτη , να ανεβαίνη ψηλά και να περπατά επάνω στην σελήνη, έτσι και οι άγγελοι εξεπλάγησαν, όταν είδαν να πατά πόδι ανθρώπινο στα Άγια των Αγίων του ουρανού. Η Παναγία μας είναι η πρώτη γυναίκα «αστροναύτης», που ανέβηκε υψηλότερα και από τους αγγέλους.
Την Παναγία μας τιμά τέλος ο λαός , ο πιστός και ευσεβής λαός και ιδιαίτερα ο Ελληνικός λαός περισσότερο από κάθε άλλο λαό. Στην Παναγία μας αφιερώνει τους περισσότερους ναούς. Την Παναγία μας έχουν προστάτιδα τα περισσότερα μοναστήρια μας. Στης Παναγίας μας τις εικόνες τις βυζαντινές – η βυζαντινή αγιογραφία εκφράζει την δογματική θέσι της Εκκλησίας μας – ανάβονται οι περισσότερες λαμπάδες. Την Παναγία μας επικαλούνται στις δύσκολες στιγμές οι πονεμένοι της ζωής. Ποτάμια δάκρυα μπροστά στις άγιες εικόνες της. Η Παναγία μας είναι βαθειά ριζωμένη μέσα στην συνείδηση του Ορθοδόξου λαού μας.
Ευλογημένοι μου Χριστιανοί, σας έδειξα ποιοί τίμησαν και τιμούν την Παναγία. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν τιμούν την Παναγία μας, αλλά ατιμάζουν το πρόσωπό Της.
Συνέβη ένα περιστατικό , όπως ξέρετε, στα γεγονότα της Κοιμήσεως, που το αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός .Όπως ξέρετε, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ένας μεγάλος ασκητής, που η σπηλιά του είναι μέσα στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη. Λέγει, λοιπόν, ο Άγιος Ιωάννης, ότι την ώρα που οι Απόστολοι και οι πιστοί της πρώτης Εκκλησίας μετέφεραν το σκήνωμα της Παναγίας μας επάνω σε κλινίδιο για να την ενταφιάσουν, ώρμησε ένας Εβραίος και άρπαξε το σκήνωμα για να το ρίξη κάτω αλλά δεν πρόλαβε. Τα χέρια του κόπηκαν αοράτως από Άγγελο του Θεού κι έμειναν κολλημένα στο σκήνωμα της Θεοτόκου. Με το γεγονός αυτό και τον φρικτό πόνο μετενόησε ο Εβραίος και ζήτησε συγγνώμη από την Παναγία μας και το θαύμα έγινε. Πάλι επανήλθαν τα χέρια του στην θέσι τους.
Τότε ασέβησε ένας προς την Παναγία μας . Σήμερα ασεβούν πολλοί. Δεν ακούτε; Οι αντίχριστοι χιλιαστές δεν δέχονται την Θεοτόκο. Μιλάνε για κάποια Μαρία, λες και είναι η κυρά- Μαρία της γειτονιάς τους. Σε τέτοιο σημείο ταπείνωσι.
Οι αιρετικοί προτεστάντες δέχονται μεν το «Θεοτόκος», αλλά δεν δέχονται την Αειπαρθενία της Θεοτόκου. Άλλου είδους βλασφημία αυτή. Το διαμάντι του ουρανού το ρίχνουν μέσα στη λάσπη των σαρκικών ερώτων και των σαρκικών μίξεων κατά τις βλάσφημες δοξασίες τους.
Ακούμε και βλέπουμε και κάποιους παρανοϊκούς Ορθοδόξους να λένε πως τάχα κάποιοι βλέπουν την Παναγία μας και τους υπαγορεύει γράμματα κι επιστολές. Πρόκειται για τους λεγόμενους «φωτισμένους». Είναι εκείνοι οι ανόητοι που στο στόμα της Παναγίας βάζουν τις δικές τους βλακείες.
Και για κάτι άλλο πρέπει όμως να κλάψουμε πολύ. Μυριάδες στόματα, εκατοντάδες χιλιάδες στόματα Ελλήνων, καθημερινώς ανοίγονται σαν τον Άδη και βλασφημούν χυδαιότατα την Πάναγνο Κόρη της Ναζαρέτ. Ένα μικρό υπολογισμό θα κάνω, γιατί τα γνωρίζω. Στους δέκα άνδρες ίσως οι δύο να μη βλασφημούν την Παναγία και τον Χριστό, οι οκτώ σίγουρα ναι. Οπότε υπολογίστε στα εκατομμύρια των ανδρών, πόσοι είναι οι ασεβούντες στο Πρόσωπον της Παναγίας Μητέρας του Θεού μας.
Δεν βλέπετε και το άλλο; Γυναίκες ατιμάζουν την Παναγία μας με την προκλητική τους εμφάνισι και την γύμνια τους τα καλοκαίρια. Από το ένα μέρος ασπάζονται την εικόνα της σεμνής Θεοτόκου και από το άλλο μέρος σκανδαλίζουν, κρημνίζουν και κολάζουν με την προκλητικότητά τους. Και δεν το αντιλαμβάνονται αυτό να το εξομολογηθούν ως αμάρτημα.
Η Παναγία μας θλίβεται για όλη αυτήν την ασέβεια του λαού. Όσοι πιστοί, ας μετανοήσουμε, ας τιμήσουμε σωστά την Παναγία μας κι ας λέμε με πόνο, με πόθο κι αγάπη για τον εαυτό μας και τον πλησίον: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς τα παιδιά Σου». Αμήν.
Από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
(ΟΜΙΛΙΑΙ)
ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2010/08/blog-post.html
Η Πλατυτέρα των Ουρανών
Αγαπητά μου παιδιά,
Σήμερα θα πούμε ολίγα πράγματα προς τιμήν της Παναγίας μας, την οποίαν η Ορθόδοξος Εκκλησία μας δοξάζει και ανεβάζει υπεράνω των Χερουβείμ και των Σεραφείμ, ενώ οι αιρετικοί υποβιβάζουν σε βαθμό ατιμίας.
Όταν συναντήθηκε η Παναγία μας με την μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, την Αγία Ελισάβετ, μεταξύ των άλλων, της είπε: «Από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» ( Λουκ. 1,48 ). Δηλαδή από τώρα και στο εξής όλες οι γενεές των ανθρώπων που θα πιστέψουν στον Κύριο, θα με μακαρίζουν για την αξία που μου έδωκε ο Θεός και πατέρας να γίνω μητέρα του Υιού Του. Τι τιμή για μία γυναίκα!
Στις ημέρες μας γίνεται πολύς λόγος για την ισότητα των δυο φύλων, ανδρός και γυναικός. Αλλά οι αγώνες για την ισότητα και τα λεγόμενα φεμινιστικά κινήματα ήρθαν πολύ αργά. Ο Χριστιανισμός εδώ και είκοσι αιώνες έχει τακτοποιήσει το πρόβλημα. Πώς; Κατήργησε τις διακρίσεις. Τίμησε την γυναίκα ως ισάξια με τον άνδρα. Όχι μόνον αυτό, αλλά και τίμησε μια γυναίκα με τιμή, που δεν έχει, ούτε είχε, ούτε και θα έχη κανένας άνδρας. Η γυναίκα αυτή είναι η Υπεραγία Θεοτόκος…
… Κατά την εορτήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τιμάται ο αγιώτερος άνθρωπος, η αγιώτερη γυναίκα, η Παναγία μας. Η Παναγία μας έμεινε άφθορος στην ζωή και στον θάνατο. Η γέννησις του Υιού της δεν έφθειρε την παρθενία της , η αμαρτία δεν έφθειρε την ψυχή της. Ο θάνατός της δεν έφθειρε το σώμα της. Όπως το σώμα του Χριστού έμεινε άφθορο με τον σταυρικό θάνατο, έτσι και το σώμα της Παναγίας μας έμεινε άφθορο. Απέθανε μεν, αλλά έμεινε άφθορο.
Αφού στην Ορθόδοξο Εκκλησία έχουμε άφθορα σώματα αγίων, που τα προσκυνούμε, πόσο μάλλον ήταν φυσικό να μείνη άφθορο και το θεοδόχον σκήνωμα της Μητέρας του Κυρίου και Θεού μας; Και ήταν ποτέ δυνατόν να έμενε στη γη; Όχι. Μετετέθη στον Ουρανό. Η Παναγία μας με τα Εισόδιά Της μπήκε στα Άγια των Αγίων του ναού του Σολομώντος, ενώ με την Κοίμισί Της μπήκε με την πεντακάθαρη, πανέμορφη ψυχή Της και με το ένδοξο άφθορο σώμα Της στα Άγια των Αγίων του Ουρανού.
Αν για τους άλλους ανθρώπους είναι φθορά σώματος ο θάνατος, για την Παναγία μας υπήρξε ζωηφόρος.
Θα γίνη, βέβαια, η μεταστοιχείωσις όλων των πιστών στην κοινή ανάστασι, αλλά στην Παναγίας μας αυτή η μεταστοιχείωσις έγινε τρεις ημέρες μετά την ταφήν Της. Δηλαδή η εκδημία της προς τον Κύριο είναι η αρχή της δευτέρας υπάρξεως της αιωνίου και ως προς την ψυχή και ως προς το σώμα. Δεν ήταν δυνατόν ο θάνατος να κρατήση την «όλην Θεώ ενωθείσαν»…
… Η Παναγία υποδέχθηκε στην γαστέρα Της τον Θεάνθρωπο, τον Υιόν και Λόγον του Θεού, ο Οποίος προσέλαβε την ανθρώπινη φύση από Αυτήν και την ήνωσε με την θεία Του φύσι στην υπόστασί Του. Ο Χριστός την υποδέχεται στον Ουρανό ολόκληρη, και με το σώμα και με την ψυχή. Η Παναγία μας με την υποδοχή του Χριστού, του Θεανθρώπου στην γαστέρα της , έγινε Πλατυτέρα των ουρανών. Το βλέπουμε και στις αγιογραφίες της αγίας εικόνος της ως Πλατυτέρας. Υποδέχθηκε τον Χριστό, τον κράτησε στην κοιλία Της και τον εγέννησε. Ο Χριστός τώρα υποδέχεται στα χέρια Του, στις παλάμες Του , την αγίαν ψυχήν της Θεοτόκου και Μητρός Του. Και ακούμε τώρα τον Άγ. Ιωάννη τον Δαμασκηνό να λέγη: «Πώς ο του Θεού Λόγος, ο ταύτης δι’ ευσπλαχνίαν άφατον υιός γενέσθαι καταδεξάμενος, δεσποτικαίς παλάμαις τη παναγία ταύτη και θειοτάτη οία μητρί λειτουργών, την ιεράν ψυχήν υποδέχεται!» ( Α΄ Εγκώμιον εις την Κοίμησιν ) . Η Παναγία μας μερίμνησε ,φρόντισε τον Ιησού Χριστό μας, όσο ήταν παιδί. Τώρα ο Υιός υποδέχεται την Μητέρα Του σαν Βασίλισσα στον Ουρανό. «Παρέστη η Βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» ( Ψαλμ. 44, 45 ) .
Τίμησαν την Παναγία μας οι Απόστολοι . Συνάχθηκαν με μιας στα Ιεροσόλυμα, για να κηδεύσουν το σώμα της Θεοτόκου και μητρός του Διδασκάλου των. Λέγει η Παράδοσι∙ «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…». Ας μην αμφιβάλλη κανείς για το πώς συνάχθηκαν οι Απόστολοι από τα πέρατα του κόσμου. Οι Απόστολοι είναι οι αετοί του Πνεύματος. Πώς ξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο ; Ποιος τους έδωσε φτερά στα πόδια κι έτρεξαν παντού; Η δύναμις του Θεού. Αυτή η δύναμις η ίδια και τώρα παραλαμβάνει τους Αποστόλους από τα πέρατα του κόσμου και τους συγκεντρώνει στην Ιερουσαλήμ. Εκείνος που έδωσε το πύρινον άρμα στον Ηλία τον Θεσβίτη κι ανέβηκε ψηλά, Εκείνος που πήρε τον Απόστολο Φίλιππο από τη Γάζα και τον έφερε στην Άζωτο, όπως διαβάζουμε στις Πράξεις. Εκείνος έστειλε για κάθε για κάθε Απόστολο ειδικό όχημα, όχι σαν κι αυτά που έχουμε εμείς, αλλά νεφέλη φωτεινή, που τον μετέφερε στην Ιερουσαλήμ.
Τίμησαν οι Απόστολοι την μητέρα του Κυρίου και κατάπληκτοι, γεμάτοι θαυμασμό είδαν την Τρίτη ημέρα να λείπη το σώμα από τον τάφο της Γεσθημανής. Τίμησαν την παναγία μας και οι Άγγελοι του ουρανού. Την υποδέχθηκαν κατά την Κοίμησί της ,την δορυφορούσαν , την ξενάγησαν στα ουράνια δώματα, στα ουράνια σκηνώματα. Έκθαμβοι την βλέπουν να ανεβαίνη πιο ψηλά από τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ κατά το Μεγαλυνάριο: «Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Αγγελική έκπληξις! Βλέπουν το πρώτο ανθρώπινο σώμα να ανεβαίνη και να δοξάζεται στη Βασιλεία των Ουρανών!
Όπως εξεπλάγησαν με την Ανάληψι του Χριστού μας, διότι είδαν οι Άγγελοι να ανεβαίνη Θεός και άνθρωπος ενωμένος μαζί σε μια υπόστασι Θεανθρώπινη- ενώ όταν κατέβηκε για την σάρκωσι ήταν μόνο ο Θεός- έτσι και τώρα εκπλήσσονται με την μετάστασιν της Θεοτόκου. Μέχρι τώρα είχαν συνηθίσει να υποδέχωνται μόνον ψυχές αγίων σεσωσμένες και λυτρωμένες. Τώρα όμως με την Κοίμησι υποδέχονται και σώμα. Είναι το άχραντον σώμα της Θεοτόκου, που «τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε». Όπως εμείς εξεπλάγημεν, όταν είδαμε τον πρώτο αστροναύτη , να ανεβαίνη ψηλά και να περπατά επάνω στην σελήνη, έτσι και οι άγγελοι εξεπλάγησαν, όταν είδαν να πατά πόδι ανθρώπινο στα Άγια των Αγίων του ουρανού. Η Παναγία μας είναι η πρώτη γυναίκα «αστροναύτης», που ανέβηκε υψηλότερα και από τους αγγέλους.
Την Παναγία μας τιμά τέλος ο λαός , ο πιστός και ευσεβής λαός και ιδιαίτερα ο Ελληνικός λαός περισσότερο από κάθε άλλο λαό. Στην Παναγία μας αφιερώνει τους περισσότερους ναούς. Την Παναγία μας έχουν προστάτιδα τα περισσότερα μοναστήρια μας. Στης Παναγίας μας τις εικόνες τις βυζαντινές – η βυζαντινή αγιογραφία εκφράζει την δογματική θέσι της Εκκλησίας μας – ανάβονται οι περισσότερες λαμπάδες. Την Παναγία μας επικαλούνται στις δύσκολες στιγμές οι πονεμένοι της ζωής. Ποτάμια δάκρυα μπροστά στις άγιες εικόνες της. Η Παναγία μας είναι βαθειά ριζωμένη μέσα στην συνείδηση του Ορθοδόξου λαού μας.
Ευλογημένοι μου Χριστιανοί, σας έδειξα ποιοί τίμησαν και τιμούν την Παναγία. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν τιμούν την Παναγία μας, αλλά ατιμάζουν το πρόσωπό Της.
Συνέβη ένα περιστατικό , όπως ξέρετε, στα γεγονότα της Κοιμήσεως, που το αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός .Όπως ξέρετε, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ήταν ένας μεγάλος ασκητής, που η σπηλιά του είναι μέσα στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην Παλαιστίνη. Λέγει, λοιπόν, ο Άγιος Ιωάννης, ότι την ώρα που οι Απόστολοι και οι πιστοί της πρώτης Εκκλησίας μετέφεραν το σκήνωμα της Παναγίας μας επάνω σε κλινίδιο για να την ενταφιάσουν, ώρμησε ένας Εβραίος και άρπαξε το σκήνωμα για να το ρίξη κάτω αλλά δεν πρόλαβε. Τα χέρια του κόπηκαν αοράτως από Άγγελο του Θεού κι έμειναν κολλημένα στο σκήνωμα της Θεοτόκου. Με το γεγονός αυτό και τον φρικτό πόνο μετενόησε ο Εβραίος και ζήτησε συγγνώμη από την Παναγία μας και το θαύμα έγινε. Πάλι επανήλθαν τα χέρια του στην θέσι τους.
Τότε ασέβησε ένας προς την Παναγία μας . Σήμερα ασεβούν πολλοί. Δεν ακούτε; Οι αντίχριστοι χιλιαστές δεν δέχονται την Θεοτόκο. Μιλάνε για κάποια Μαρία, λες και είναι η κυρά- Μαρία της γειτονιάς τους. Σε τέτοιο σημείο ταπείνωσι.
Οι αιρετικοί προτεστάντες δέχονται μεν το «Θεοτόκος», αλλά δεν δέχονται την Αειπαρθενία της Θεοτόκου. Άλλου είδους βλασφημία αυτή. Το διαμάντι του ουρανού το ρίχνουν μέσα στη λάσπη των σαρκικών ερώτων και των σαρκικών μίξεων κατά τις βλάσφημες δοξασίες τους.
Ακούμε και βλέπουμε και κάποιους παρανοϊκούς Ορθοδόξους να λένε πως τάχα κάποιοι βλέπουν την Παναγία μας και τους υπαγορεύει γράμματα κι επιστολές. Πρόκειται για τους λεγόμενους «φωτισμένους». Είναι εκείνοι οι ανόητοι που στο στόμα της Παναγίας βάζουν τις δικές τους βλακείες.
Και για κάτι άλλο πρέπει όμως να κλάψουμε πολύ. Μυριάδες στόματα, εκατοντάδες χιλιάδες στόματα Ελλήνων, καθημερινώς ανοίγονται σαν τον Άδη και βλασφημούν χυδαιότατα την Πάναγνο Κόρη της Ναζαρέτ. Ένα μικρό υπολογισμό θα κάνω, γιατί τα γνωρίζω. Στους δέκα άνδρες ίσως οι δύο να μη βλασφημούν την Παναγία και τον Χριστό, οι οκτώ σίγουρα ναι. Οπότε υπολογίστε στα εκατομμύρια των ανδρών, πόσοι είναι οι ασεβούντες στο Πρόσωπον της Παναγίας Μητέρας του Θεού μας.
Δεν βλέπετε και το άλλο; Γυναίκες ατιμάζουν την Παναγία μας με την προκλητική τους εμφάνισι και την γύμνια τους τα καλοκαίρια. Από το ένα μέρος ασπάζονται την εικόνα της σεμνής Θεοτόκου και από το άλλο μέρος σκανδαλίζουν, κρημνίζουν και κολάζουν με την προκλητικότητά τους. Και δεν το αντιλαμβάνονται αυτό να το εξομολογηθούν ως αμάρτημα.
Η Παναγία μας θλίβεται για όλη αυτήν την ασέβεια του λαού. Όσοι πιστοί, ας μετανοήσουμε, ας τιμήσουμε σωστά την Παναγία μας κι ας λέμε με πόνο, με πόθο κι αγάπη για τον εαυτό μας και τον πλησίον: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς τα παιδιά Σου». Αμήν.
Από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΪΤΟΥ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»
(ΟΜΙΛΙΑΙ)
ΤΟΜΟΣ Α΄
ΕΚΔΟΣΙΣ
ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. http://eisdoxantheou-gk.blogspot.gr/2010/08/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου