Από τήν διήγηση ενός πιλότου: «είδα τίς φτερούγες τού Αρχαγγέλου πάνω στό αεροπλάνο μου ! » (2015)

11) Από τήν διήγηση ενός πιλότου: " είδα τίς

φτερούγες τού Αρχαγγέλου πάνω στό αεροπλάνο μου !"

Διηγείται ένας προσκυνητής της Ι.Μονης, πιλότος στο επάγγελμα: 

«Πριν μερικά χρόνια, όταν ήμουν νέος στο επάγγελμα, εκτελούσα πτήση Αθήνα-Αμερική. Πάνω απο τον Ατλαντικό συνέβη μια μηχανική βλάβη που δεν μπορούσα να την διορθώσω.

Τρομαγμένος ζήτησα από τους επιβάτες να προσευχηθούν ο καθένας στον αγαπημένο του άγιο, γιατί βρισκόμασταν σε μεγάλο κίνδυνο και δεν υπήρχε εκεί κοντά στεριά για αναγκαστική προσγείωση.(..)

Μετά από λίγο βλέπω κάποιον νέο να επιδιορθώνει την βλάβη με δεξιοτεχνία και γρήγορες κινήσεις. Κοιτάζω καλύτερα και μένω εμβρόντητος: ο νέος είχε φτερούγες!

Σκέφτηκα πως ήταν ο φύλακας-άγγελός μου.Μια ανεξήγητη δύναμη με κράτησε και δεν λιποθύμησα. Έπειτα από λίγο εξαφανίστηκε και διαπίστωσα με ανομολογητη χαρά ότι το αεροπλάνο δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα! 

 

Έσπευσα και το ανακοίνωσα στους επιβάτες(...) Τότε με πλησίασε κάποια κυρία που είπε με σεμνότητα και ενώπιον όλων: 
-- Αυτός που είδες, παλληκάρι μου, δεν ήταν ο φύλακα άγγελός σου αλλά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης. Εγώ κατάγομαι από την Σύμη και αυτόν παρακάλεσα (...) 
Έτσι, λοιπόν, συνεχίζει ο πιλότος, φτάνοντας τώρα εδώ και βλέποντας την εικόνα του Αρχαγγέλου, πέρασαν αστραπιαία στο μυαλό μου όλες εκείνες οι δραματικές στιγμές και από την χαρά μου λιποθύμησα...

 

( Από το βιβλίο «Απο τα θαύματα του Πανορμίτη» τού Ι.Μ.Χατζηφώτη)

12) Η «απάντηση» του Αρχαγγέλου Μιχαήλ σ΄ έναν Ιταλό στρατιώτη μετά από 56 χρόνια !

Ένα καλοκαιριάτικο πρωινό του 2003, την ώρα που πλήθος ανθρώπων κάθε φυλής και γλώσσας αποβιβάζονταν από τα πλοία στην προβλήτα για να επισκεφθούν την Μονή του Ταξιάρχου, ο μακαριστός Ηγούμενος Γαβριήλ στο προαύλιο συνομιλούσε στην Ιταλική που γνώριζε απταίστως, με έναν αρκετά ηλικιωμένο άνθρωπο, που χειρονομούσε μάλιστα έντονα εμπρός του.

Ο Γέροντας άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον τα όσα του έλεγε ο συνομιλητής του. Όταν τελείωσε ο ξένος την διήγηση, ένα πλατύ χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του Ηγουμένου. Με την σειρά του τώρα κάτι εξηγούσε, που προκάλεσε στον νεοφερμένο έντονη συγκίνηση και τα μάτια του δάκρυσαν. Ο άνθρωπος πέρασε πολλή ώρα κατόπιν, μπροστά στην εικόνα του Ταξιάρχου προσευχόμενος.

Ο π. Γαβριήλ στη συνέχεια με παιδική απλότητα, μας διηγήθηκε την εξής ιστορία:

Μας μετέφερε πολλά χρόνια πίσω, τότε που παιδί πρωτοήρθε στον Πανορμίτη. Θυμόταν όλα τούτα τα χρόνια πάμπολλα ταξίματα του Παμμεγίστου Αρχαγγέλου, που τα κύματα της θάλασσας, έφερναν μέχρι τον όρμο του Μοναστηριού της μετανοίας του. Πολύ χαρακτηριστικά στην μνήμη του, είχε συγκρατήσει το πρώτο από τα αφιερώματα που έτυχε να βρει ο ίδιος στα 1947.

Ήταν ένα σανίδι και πάνω του ένα μπουκάλι γερά δεμένο με περιεχόμενο λίγα κέρματα και ένα χαρτάκι.

Στο χαρτί με έντονα γράμματα ήταν γραμμένο το όνομα EVAGELOS NOBELLI. Ποτέ από τότε δεν έμαθε κανείς για την προέλευση αυτού του αντικειμένου και ποιός ήταν ο αναγραφόμενος.

Ο Γέροντας συνέχισε: Ο Ευάγγελος Νόμπελλι, ήταν στρατιώτης του Ιταλικού Στρατού, που στα δύσκολα εκείνα χρόνια του Β' Παγκοσμίου πολέμου, υπηρετούσε στη Ρόδο. Ως γνωστόν τα Δωδεκάνησα ελευθερώθηκαν το 1947,  και κατόπιν ενώθηκαν με την μητέρα Ελλάδα. Το έδαφός τους πλέον ήταν πολύ επικίνδυνο για τους εναπομείναντες Ιταλούς στρατιώτες.

Ο Νόμπελλι στην προσπάθειά του να αναχωρήσει για την πατρίδα του, συνάντησε φοβερές δυσκολίες και βρέθηκε μόνος και αβοήθητος. Την περίοδο της Ιταλοκρατίας, είχε ακούσει για τα θαύματα του Πανορμίτη και ιδιαίτερη εντύπωση του έκανε το γεγονός των μπουκαλιών, τα οποία δια θαλάσσης κατέφθαναν και τότε, στον όρμο της Μονής.

Έτσι κάποια ημέρα απελπισμένος, αποφάσισε να στείλει ένα μπουκάλι στον Αρχάγγελο, προκειμένου να τον βοηθήσει να αναχωρήσει με ασφάλεια για την πατρίδα του. Έφτιαξε λοιπόν μια αυτοσχέδια κατασκευή, η οποία αποτελείτο από μια σανίδα, πάνω στην οποία είχε δέσει γερά ένα γυάλινο μπουκάλι, που μέσα έβαλε τα τελευταία του κέρματα κι ένα χαρτί με το όνομά του.

Με την πρώτη ευκαιρία, έρριξε την σανίδα στην θάλασσα, επικαλούμενος την Αρχαγγελική βοήθεια...

Η απάντηση του Πανορμίτη, όπως φαίνεται δεν άργησε καθόλου. Λίγες μέρες αργότερα, ένα Ιταλικό καράβι εξασφάλισε την άδεια της Ελληνικής Στρατιωτικής Διοικήσεως Δωδεκανήσου και ο αποστολέας του αφιερώματος μαζί με τους τελευταίους κρυμμένους στρατιώτες, αναχώρησε ασφαλής για την πατρίδα του.

Από τότε δεν κατάφερε να επιστρέψει, για να διαπιστώσει εάν το μπουκάλι του έφτασε στον Πανορμίτη.

Ο Ευάγγελος Νομπέλλι, έλαβε τελικά την πολυπόθητη διαβεβαίωση για την αίσια έκβαση της αποστολής του αφιερώματός του εκείνο το πρωί,  56 ολόκληρα χρόνια αργότερα- από τον Ηγούμενο Γαβριήλ, αφού πια κατάφερε να έρθει αυτοπροσώπως στον Πανορμίτη.

 

13 ) Πώς να στείλετε το μπουκάλι σας στον Πανορμίτη, και τι μπορεί να περιέχει μέσα...

Το Μέγα λοιπόν και διαχρονικό αυτό Θαύμα με τα μπουκάλια που αναφέραμε σε προηγούμενα άρθρα, έχει συμβεί και συμβαίνει σε όποιον διαθέτει Αληθινή Πίστη στον Μοναδικό Αληθινό Θεό, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.

Εκείνος που αδυνατεί την παρούσα στιγμή να επισκεφθεί την Ιερά Μονή, μπορεί μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, είτε από εμφιαλωμένο νερό είτε από πορτοκαλάδα (πλαστικό κατά προτίμηση, ως πιο ανθεκτικό), να τοποθετήσει Θυμίαμα, ένα χαρτί με τα «Υπέρ Υγείας» και τα «Υπέρ Αναπαύσεως» ονόματα εκείνων που επιθυμεί, ένα χαρτάκι με το Ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του.

Επίσης, μπορεί να συμπεριλάβει και ένα γράμμα προς το Μοναστήρι, για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και θα ήθελε να γίνει θέμα προσευχής στην Ιερά Μονή. Εάν επιθυμεί, τέλος, μπορεί να βάλει ακόμα και χρήματα.

Αφού τοποθετήσει μέσα όλα αυτά τα Αφιερώματα για τον Ταξιάρχη και κλείσει το μπουκαλάκι, μπορεί είτε από ένα λιμάνι είτε από κάποιο πλοίο που βρίσκεται στα ανοιχτά να πετάξει το μπουκαλάκι στη θάλασσα (γενικότερα από βαθιά νερά και όχι από παραλίες, λόγω του ότι υπάρχει η πιθανότητα με το κύμα, αυτό να ξαναγυρίσει σε λίγο στη στεριά), αφού πρώτα προσευχηθεί στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητήσει να το οδηγήσει ο ίδιος στο Μοναστήρι του στη Σύμη.

Ο Πανορμίτης θα το αναλάβει και το μπουκαλάκι με τα Αφιερώματα θα φθάσει τελικά στη Σύμη, στον όρμο της Ιεράς Μονής, ή διαφορετικά θα μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων στα ανοιχτά του νησιού.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τελικός προορισμός του θα είναι να καταλήξει άθικτο στα χέρια των ανθρώπων του Μοναστηριού, οι οποίοι με τη σειρά τους (ως επιβεβαίωση του Θαύματος, «προς Δόξαν Θεού») θα αποστείλουν ευχαριστήρια επιστολή προς τον πιστό που το έστειλε, ευχαριστώντας τον για τα Αφιερώματα.

Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται μέχρι σήμερα Αφιερώματα, που ταξίδεψαν μόνα με τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου (όπως για παράδειγμα από την Αυστραλία) και από διάφορες εποχές. Τα παλιά τα χρόνια, οι πιστοί έστελναν με τον τρόπο αυτό τα Αφιερώματά τους μέσα σε γυάλινα μπουκάλια, ακόμα και σε κιβώτια!

 

14) «Έκλεψε» εν αγνοία του το καραβάκι του Πανορμίτη και για τιμωρία του έμενε άτεκνος !

«…Σαν μικρός ψάλτης και βοηθός του Εφημερίου μας στο Αϊ Γιάννη Π. Πεταλιού Σίφνου, με επήρε κάποτε μαζί του κι επήγαμε να κάνωμε Αγιασμό και να διαβασθούν ειδικές ευχές στο σπίτι του Γιαννούλη και της Νικολέττας Λουκατάρη, στο χωριό μας.

Είχαν οι καλοί αυτοί άνθρωποι, έναν πόνο βαθύτατο. Μετά τη γέννηση τα παιδιά τους, μέσα σε λίγες μέρες... πέθαιναν από άγνωστη αιτία! Ένας αράπης τα έπνιγε στο σπίτι μέσα, κυκλοφορούσε τότε η φήμη σε όλο το νησί.

Έχασαν με αυτόν τον τρόπο τρία παιδιά, την Ελένη, την Στυλιανή και το Μιχάλη.

Σαν μπήκαμε στην ωραία σάλα του σπιτιού, για την τέλεση του Αγιασμού, μας κατέπληξε ένα θαυμάσιο αρματωμένο καραβάκι, που ήταν κρεμασμένο για στολίδι από το δοκάρι της στέγης στη μέση ακριβώς της σάλας.

Ο παπάς ρώτησε τον κυρ Γιαννούλη, που το βρήκε το ωραίο αυτό πράγμα. Κι εκείνος με αφέλεια του απάντησε:

Εκεί που πήγα κάποτε να σηκώσω τα δίχτυα μου στον Πλατύ Γιαλό (εκεί παραθαλάσσοα, είχε τα εργαστήρια της αγγειοπλαστικής του τέχνης), το βρήκα. Μου άρεσε πολύ. Και το επήρα για στολίδι του σπιτιού μου. Μάλιστα βρήκα μέσα λιβάνι, μερικά κεριά και κάτι ονόματα και σημείωμα: Για τον Ταξιάρχη Πανορμίτη!

--- Βρε ευλογημένε άνθρωπε, του είπε τότε. Γι αυτό χάνεις τα παιδιά σου! Ρίξε το γρήγορα στη θάλασσα, εκεί που το βρήκες. θα πάει μόνο του στον προορισμό του. Δεν έτυχε να ακούσεις τίποτε για τον Πανορμίτη της Σύμης;

Θυμούμαι τον μακαρίτη κυρ Γιαννούλη να σταυροκοπιέται και με δάκρυα να παρακολουθεί τον Αγιασμό, μάλιστα σαν εψάλαμε το τροπάριο, "Των ουρανίων στρατιών, Αρχιστράτηγε, δυσωπούμεν σε αεί, ημείς οι ανάξιοι..."

Όταν το καραβάκι ρίχθηκε στη Θάλασσα, στέργιωσαν τα παιδιά σε αυτό το σπιτικό. Δύο αγόρια, ο Γιώργης κι ο Μιχάλης και δύο κορίτσια, η Στυλιανή και η Ελένη.

Ήταν ολοφάνερο θαύμα του Ταξιάρχη τον οποίο στην Σύμη φωνάζουν "κλέφτη"! Γιατί δεν του γλυτώνει τίποτε από ότι του ανήκει...

(Πηγή: ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΠΡΟΣΤΑΤΗΝ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ)

15) Γράμματα πού ψάχνουν να βρούνε Συμιακούς γιά

να πάνε στόν Πανορμίτη !

 

Πολλές φορές συμβαίνουν κάποια γεγονότα, τα οποία δεν μπορείς να τα εξηγήσεις! Ή, τουλάχιστον, δεν μπορείς να δώσεις μια λογική εξήγηση! Κι αν αυτά τα γεγονότα έχουν να κάνουν με την θρησκεία μας, τότε είναι βέβαιο πως τα αποδίδεις σε "θαύμα"!

Κι ένα τέτοιο γεγονός το έζησε η κ. Ειρήνη Σεμερζάκη, από την Σύμη, η οποία μας το εξιστόρησε και φυσικά εμείς το μεταφέρουμε προκειμένου να μάθει ο κόσμος την δύναμη που έχει ο Μεγαλόχαρος Ταξιάρχης Μιχαήλ. Ο Πανορμίτης μας.

Και να τι ακριβώς μας λέει η κ. Σεμερζάκη:

GRAMMA ston Panormith  ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ του 2008 !

Με παίρνει τηλέφωνο η αδελφή μου ΣΕΒΑΣΤΗ, που μένει στην Νεάπολη Λακωνίας (είναι η μόνη Συμιακιά εκεί):

"...Ειρήνη μου λέει, ο δασοφύλακας (νεαρός) έκανε περιπολία πίσω από το βουνό κοντά στην παραλία, ξέρεις εκεί που είναι το σπήλαιο, (για να καταλάβω γιατί έχω πάει), και βλέπει μέσα στην θάλασσα ένα μπουκάλι του νερού μεσαίο, το οποίο κτυπούσε στην αμμουδιά το κύμα!..

Σαν φώτιση το παιδί, πήγε κοντά και το πήρε. Ήταν κλειστό, και έγραφε:

"...Προς Ιερά Μονή  ΠΑΝΟΡΜΙΤΗ  Σύμης - Όποιος το βρει μην το πετάξει - να πάει στον προορισμό του"

. Δεν καλόβγαζε και τα γράμματα, το παίρνει και το δείχνει στην γυναίκα του. Το όνομα Πανορμίτης του ήταν άγνωστο. Την Σύμη, όμως, την ήξερε από την αδελφή μου, που ήταν Συμιακιά.

«Θα το πάω στην Συμιακιά», είπε στη γυναίκα του! Πράγματι, πήγε, της το δείχνει, και η αδελφή μου τάχασε! Ξαφνιάστηκε!

«Πανορμίτη μου, μεγάλο το όνομά σου», έλεγε συνέχεια. Και εξήγησε στο παλικάρι, ποιος είναι ο Πανορμίτης, δείχνοντάς του την εικόνα του, φωτογραφίες και τον χάρτη. Ύστερα απ΄ όλα αυτά μου λέει:

Εγώ τώρα το έχω το μπουκάλι, τι να το κάνω; Της λέω: Μην το ανοίξεις και στείλε μου το να το πάρω στον Πανορμίτη! Πράγματι, μου το στέλνει , και ανήμερα του Αγίου Αθανασίου, του 2009, ημέρα Κυριακή, πηγαίνω με το μπουκάλι στον Άγιο Ελευθέριο, που έκανε κατηχητικό ο ηγούμενος της Μονής Ιερόθεος, και το ανοίγουμε.

Είχε ένα γράμμα, ένα όνομα και 10 ευρώ. Το βγάζω φωτογραφίες, το αντιγράφω και το γράμμα, και του το δινω για να το πάει στον Πανορμίτη..........

Η γραμματέας της Μονής του Πανορμίτη, η Καλλιόπη, προσπαθούσε να βρει τηλέφωνο αυτό το όνομα, αλλά δεν βρήκε! Μετά από δύο ημέρες, ψάχνω μέσω αγγελιών να βρω τηλέφωνο, βρήκα ένα, τον παίρνω και ήταν ένας νεαρός και με έβρισε! Προφανώς δεν καταλάβαινε τι του έλεγα!

Την άλλη μέρα με παίρνει τηλέφωνο ένας άνδρας ! Μου ζήτησε χίλια συγνώμη για την συμπεριφορά του νεαρού, και μου εξήγησε ότι ήταν ο ξάδελφός του που είχαν το ίδιο όνομα και επίθετο!

Πήγε και τον βρήκε και του είπε ότι πήρα τηλέφωνο και πως δεν καταλάβαινε τι του έλεγα! «Εγώ ήμουνα που πέταξα το μπουκάλι», μου είπε.

«Είμαι 40 χρόνων και το καλοκαίρι που μας πέρασε είχαμε έλθει στην Σύμη. Με το ταξί του Σταμάτη, (δώσε του πολλούς χαιρετισμους), πήγαμε να προσκυνήσουμε και να δώσουμε και ενα τάξιμο του πεθερού μου, ενα σπαθί !

Είδα πολλά τάματα που έρχονται μόνα τους δια θαλάσσης! Δεν το πίστεψα! Και Σεπτέμβριο μήνα ετοίμασα ενα μπουκάλι, με κάτι προσωπικό μας , και πήγαμε διακοπές στην Μονεμβασιά! Από εκεί πέταξα το μπουκάλι, και μετά, Νοέμβριο μήνα βρέθηκε! Και πού βρέθηκε; Στα χέρια των Σαμιακών»!

Χάρηκε πάρα - πάρα πολύ! Χίλια ευχαριστώ! Και τι δεν μου είπε! Θα ξαναέλθουμε στη Σύμη! Πήρε τηλέφωνο και στην αδελφή μου και στον δασοφύλακα! Τα ονόματά τους τα έχω, καθώς επίσης και τα τηλέφωνά τους! Δεν πίστεψε λέει, και όταν το πέταξε είπε:

"...Άραγε, θα πάει; Σιγά τώρα που θα βρεθεί στον Πανορμίτη! "

Κι όμως ήρθε! Έστω και μέσω άλλης οδού! Τα συμπεράσματα δικά σας!!!

kivotoshelp.gr