Τα πάντα δώσε δια τον Χριστόν, τον Χριστόν μη δώσης δια τίποτε! Ο Χριστός προ πάντων και υπεράνω πάντων. Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς.

 

Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος (35)
Άγιοι δύο Στρατιώτες Ίσαυρος και Αφροδίσιος, συμμάρτυρες του αγ. Λογγίνου (35)
Όσιος Μαλός ο ερημίτης
Άγιοι Λεόντιος, Δομέτιος, Τερέντιος και Δομνίνος μάρτυρες
Μαρτινιανός, Σατουριανός και οι 2 αδελφοί τους, μάρτυρες στην Αλγερία (παλαιά Μαυριτανία) υπο του βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο (458)
Σατουρνίνος, Νέρεος και οι σύν αυτοις 365 μάρτυρες στη Β. Αφρική υπο του βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο (450)
Λογγίνος ο θυρωρός, στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου (13ος-14ος αἰ.)
Αμβρόσιος επίσκοπος Cahors Γαλλίας, οσιος ερημίτης στη Saint-Ambroise-sur-Arnon στην Berry Γαλλίας (752)
Γάλλος ισαπόστολος Ελβετίας, ιδρυτής Μονής στο Sankt Gallen, εξ Ιρλανδίας [Προστάτης της Ελβετίας] (645)
Ευπραξία η πριγκίπισσα, οσιομάρτυς Μονής στο Pskov Ρωσίας (1243)
Ιωάννης ο Τουρκολέκας, νεομάρτυς στή Μονεμβασία, από Τουρκολέκα Μεγαλουπόλεως Πελοπονήσσου (1816)
Οσία Δόμνα η δια Χριστόν Σαλή του Τόμσκ (1872)
Κοίμησις οσίου γέροντος Ιερώνυμου της Αιγίνης (1966)

Εορτάζουν στις 16 Οκτωβρίου

Στίχοι
Yιόν Θεού λέγων σε Xριστέ και πάλιν,
Λογγίνος ως πριν, τέμνεται τον αυχένα.
Άμφ’ εκ και δεκάτην Λογγίνον άορ κατέπεφνεν.

Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς  

Ευαγγέλιον και εντολή του Θεανθρώπου είναι: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα (τα άλλα) προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6, 33)… Ενώ ο άνθρωπος του ευρωπαϊκού ουμανισμού και τί δεν έχει θέσει και δεν έχει καθιερώσει αντί αυτού ως σκοπόν της ανθρωπίνης υπάρξεως!

Όλοι οι ευρωπαϊκοί ανθρωπισμοί, από του πλέον πρωτογόνου μέχρι του πλέον λεπτού, από του φετιχιστικού μέχρι του παπικού, βασίζονται επί της πίστεως εις τον άνθρωπον, όπως είναι αυτός μέσα εις την δεδομένην ψυχοφυσικήν του εμπειρικήν κατάστασιν και ιστορικότητα. Πράγματι, όλη η ουσία του κάθε ουμανισμού είναι ο άνθρωπος = homo… Ο άνθρωπος είναι η ανωτάτη αξία, η παναξία. ο άνθρωπος είναι το ύψιστον κριτήριον, το παγκριτήριον: «μέτρον πάντων άνθρωπος». Αυτό είναι, in nuce, κάθε ουμανισμός, κάθε χομινισμός. Εντεύθεν όλοι οι ουμανισμοί, όλοι οι χομινισμοί, εν τελευταία αναλύσει, είναι ειδωλολατρικής, πολυθεϊστικής προελεύσεως.
Όλοι οι ευρωπαϊκοί ουμανισμοί, από τους προ της Αναγεννήσεως, της Αναγεννήσεως και περαιτέρω, οι προτεσταντικοί, φιλοσοφικοί, θρησκευτικοί, κοινωνικοί, επιστημονικοί, πολιτιστικοί και πολιτικοί, επεδίωκον εν γνώσει ή εν αγνοία και αδιακόπως επιδιώκουν, ένα πράγμα: να αντικαταστήσουν την πίστιν εις τον Θεάνθρωπον με την πίστιν εις τον άνθρωπον, να αντικαταστήσουν το Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου με το ευαγγέλιον κατ’ άνθρωπον, την φιλοσοφίαν κατά Θεάνθρωπον με την φιλοσοφίαν κατ’ άνθρωπον, την κουλτούραν κατά Θεάνθρωπον με την κουλτούραν κατ’ άνθρωπον. με μίαν λέξιν, να αντικαταστήσουν την ζωήν κατά Θεάνθρωπον με την ζωήν κατ’ άνθρωπον.
Και ταύτα συνέβαινον επί αιώνας, έως ότου τον παρελθόντα αιώνα, το 1870, εις την Α’ Σύνοδον του Βατικανού, όλα αυτά συνεκεφαλαιώθησαν εις το δόγμα του αλαθήτου του πάπα. Έκτοτε το δόγμα αυτό απέβη το κεντρικόν δόγμα του παπισμού… Δια του δόγματος περί του αλαθήτου, σφετερισθείς υπέρ εαυτού, δηλαδή υπέρ του ανθρώπου, όλην την εξουσίαν και όλα τα δικαιώματα, που ανήκουν μόνον εις τον Θεάνθρωπον Κύριον, ο πάπας αυτοανεκηρύχθη εις την πραγματικότητα Εκκλησία εν τη Παπική εκκλησία, και έγινεν εν αυτή τα πάντα εν πάσι. Ιδιόμορφος παντοκράτωρ.

Εκείνος που ακολουθεί τον Θεάνθρωπον δεν δύναται εις βάρος της Ευαγγελικής Αληθείας να κάμνη συμβιβασμούς με τον ουμανιστικόν άνθρωπον, που όλα αυτά τα δικαιολογεί και ανάγει εις δόγμα. Εδώ πάντοτε πρόκειται περί αποφασιστικού και κρισιμωτάτου διλήμματος και εκλογής: ή ο Θεάνθρωπος ή ο άνθρωπος.

Υπό το πρίσμα αυτής της ευαγγελικής και ιεράς ορθοδόξου παραδόσεως είναι αντιευαγγελική και αντίχριστος φρικαλεότης το να φονεύεται ο αμαρτωλός λόγω της αμαρτίας. Εν προκειμένω καμμία ιερά εξέτασις δεν δύναται να ανακηρυχθή ως ιερά. Εν τελευταία αναλύσει, όλοι οι ουμανισμοί φονεύουν τον αμαρτωλόν λόγω της αμαρτίας, εξοντώνουν τον άνθρωπον μαζί με την αμαρτίαν. Διότι δεν θέλουν τον Θεάνθρωπον, ο Οποίος είναι η μόνη σωτηρία του ανθρώπου και από την αμαρτίαν, και από τον θάνατον, και από τον διάβολον.
Εκείνος που δεν είναι υπέρ του Θεανθρώπου είναι ως εκ τούτου κατά του ανθρώπου, και είναι ως εκ τούτου δολοφόνος του ανθρώπου. και ακόμη είναι ως εκ τούτου και αυτόχειρ.

…Αφ’ ότου ο Θεάνθρωπος Χριστός είναι παρών εις τον γήινον κόσμον, ο κάθε ουμανισμός είναι πτώμα… Θεωρούμενοι από την σκοπιάν του αεί ζώντος Θεανθρώπου, του ιστορικού Κυρίου Ιησού, όλοι οι ουμανισμοί κατά το μάλλον ή ήττον ομοιάζουν με εγκληματικάς ουτοπίας, διότι εν ονόματι του ανθρώπου φονεύουν κατά διαφόρους τρόπους και εξοντώνουν τον άνθρωπον ως ψυχοφυσικήν οντότητα.
Όλοι οι ουμανισμοί επιτελούν ένα αλογίστως τραγικόν έργον: διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλον. 

Τί είναι ο πυρήν του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα = του ανθρώπου; Η αποθεανθρωποποίησις του ανθρώπου. Αυτό επιδιώκουν όλοι οι ουμανισμοί, ακόμη και οι θρησκευτικοί... Απομακρυνόμενος από τον Θεάνθρωπον, ο κάθε ουμανισμός βαθμηδόν μετατρέπεται εις μηδενισμόν.
Αυτό δεικνύει η σύγχρονος χρεωκοπία όλων των ουμανισμών, με επί κεφαλής τον παπισμόν, έμμεσον ή άμεσον, εκούσιον ή ακούσιον πατέρα όλων των ευρωπαϊκών ουμανισμών

Όλοι οι ουμανισμοί του ευρωπαίου ανθρώπου κατ’ ουσίαν δεν είναι άλλο τι ή αδιάκοπος επανάστασις κατά του Θεανθρώπου Χριστού.
Καθ’ όλους τους δυνατούς τρόπους συντελείται Umwertung aller Werie (η ανατροπή όλων των αξιών). ο Θεάνθρωπος παντού αντικαθίσταται υπό του ανθρώπου. εις όλους τους ευρωπαϊκούς θρόνους ενθρονίζεται ο άνθρωπος του ευρωπαϊκού ουμανισμού.
Εντεύθεν και δεν υπάρχει ένας vicarius Christi, αλλά αναρίθμητοι, μόνον με διαφορετικάς στολάς. Διότι, εν τελευταία αναλύσει, δια του δόγματος περί του αλαθήτου του πάπα, ανεκηρύχθη αλάθητος ο άνθρωπος γενικώς.

Υπάρχει διέξοδος από τας αναριθμήτους αυτάς ουμανιστικάς κολάσεις; Υπάρχει ανάστασις εξ αυτών των αναριθμήτων ευρωπαϊκών τάφων; Υπάρχει φάρμακον δι’ αυτάς τας αναριθμήτους θανατηφόρους νόσους; — Υπάρχει, βεβαίως υπάρχει: η μετάνοια. Αυτή είναι το αιώνιον μήνυμα του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου: «Μετάνοια εις επίγνωσιν αληθείας» (2 Τιμ. 2,25). Άλλως δεν δύναται κανείς να πιστεύη εις το πανσωστικόν Ευαγγέλιον του Θεανθρώπου: «Μετανοείτε και πιστεύετε εν τω Ευαγγελίω (Μαρκ. 1, 15).

Ναι, ναι, ναι: από την προσφιλή του παναμαρτίαν του «αλαθήτου» ο ευρωπαίος «αλάθητος» άνθρωπος, ο ευρωπαίος ουμανιστικός άνθρωπος, δύναται να σωθή μόνον δια της ολοκαρδίου και τα πάντα μεταμορφούσης μετανοίας ενώπιον του θαυμαστού και πανευσπλάγχνου και παναγάθου Κυρίου Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου, του μόνου όντως Σωτήρος του ανθρωπίνου γένους από κάθε αμαρτίαν, από κάθε κακόν, από κάθε κόλασιν, από κάθε διάβολον, από κάθε ουμανιστικόν ορθολογισμόν, και γενικώς από όλας τας αμαρτίας, τας οποίας η ανθρωπίνη φαντασία δύναται να επινοήση.

Μόνον εν τω Θεανθρώπω είδεν ο άνθρωπος δια πρώτην φοράν τον εαυτόν του τέλειον και αιώνιον.
Και εγνώρισε τον εαυτόν του εις όλας τας διαστάσεις του. Εντεύθεν η νέα αξιολογική και γνωσιολογική καθολική αρχή του ανθρωπίνου γένους: «μέτρον πάντων ο Θεάνθρωπος». Αλλά το «μέτρον πάντων άνθρωπος» εξακολουθεί να βασιλεύη και να κυριαρχή, ως επί το πλείστον ferro ignique, εις τον ειδωλολατρικόν και πολυθεϊστικόν εξωχριστιανικόν κόσμον.

Αδιάκοπον και αιώνιον σύνθημα των (αγίων, θεοφόρων και θεοφρόνων Πατέρων) είναι: Τα πάντα δώσε δια τον Χριστόν, τον Χριστόν μη δώσης δια τίποτε! Και γύρω από το άγιον σύνθημά των, ηχεί το ασίγητον χαρμόσυνον μήνυμά των: όχι ανθρωπισμός, αλλά θεανθρωπισμός! Όχι άνθρωπος, αλλά Θεάνθρωπος! Ο Χριστός προ πάντων και υπεράνω πάντων.    Εις αυτό προπορεύονται και μας οδηγούν πάντοτε οι αθάνατοι παιδαγωγοί μας, οι άγιοι Πατέρες

Η αγιότης των είναι αναμφιβόλως χερουβική, η προσευχή των ασφαλώς σεραφική, εν τούτοις, οι ίδιοι έχουν μίαν πλήρη αίσθησιν και επίγνωσιν της προσωπικής των παναμαρτωλότητος και συγχρόνως μίαν βαθυτάτην διάθεσιν μετανοίας. Αυτή είναι η βιωματική αντινομία της ορθοδόξου, ευαγγελικής, αποστολικής πίστεώς μας και της ταπεινοφροσύνης μας εν τη πίστει αυτή.

Ο «αλάθητος» άνθρωπος, και απέναντί του ο «παναμαρτωλός» άνθρωπος. η ταπεινοφροσύνη από το ένα μέρος και η υψηλοφροσύνη από το άλλο. Η απαράμιλλος αηδών του Ευαγγελίου του Θεανθρώπου, ο άγιος Χρυσόστομος ευαγγελίζεται: «Θεμέλιός εστι της καθ’ ημάς φιλοσοφίας η ταπεινοφροσύνη».
Η ταπεινοφροσύνη είναι το θεμέλιον της φιλοσοφίας μας περί της ζωής και του κόσμου, περί του χρόνου και της αιωνιότητος, περί του Θεανθρώπου και της Εκκλησίας. Ενώ θεμέλιον παντός ουμανισμού, ακόμη και εκείνου του αναχθέντος εις δόγμα, είναι η υψηλοφροσύνη, η πίστις εις τον λόγον του ανθρώπου, εις τον νουν και την λογικήν του.
Η υψηλοφροσύνη είναι η ανίατος νόσος του νου του διαβόλου. Εντός της ευρίσκονται και εξ αυτής πηγάζουν όλα τα λοιπά διαβολικά κακά. Ενώ η ταπεινοφροσύνη μας διδάσκει να αναθέτωμεν την ελπίδα μας και να έχωμεν απόλυτον εμπιστοσύνην εις τον άγιον, καθολικόν, θεανθρώπινον νουν της Εκκλησίας, τον «νουν Χριστού». «Ημείς νουν Χριστού έχομεν» (1 Κορ. 2, 16).

Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης

«Σ’ όλα να έχεις μέτρο· στην αγάπη του Χριστού μας, όχι!».

– Κανένα άνθρωπο μη λύπησης, αλλά και για κανένα μη λυπηθείς. Μη κοιτάς να ικανοποίησης όλους τους ανθρώπους. Ότι και να κάνης δεν ικανοποιούνται. Να κάνης μόνον ότι θεωρείς αναγκαίο ή καθήκον σου. Από τους ανθρώπους να μη απογοητεύεσαι. Μη περιμένεις να είναι τέλειοι. Κανένας δεν είναι τέλειος. Όλοι παλεύουμε με τα πάθη μας. Δεν πρέπει να έχει κανείς εμπιστοσύνη ούτε εις τον εαυτόν του. Πόσον μάλλον εις τους άλλους.

Το Πνεύμα δεν αγαπά ούτε πολλές συναναστροφές, ούτε φιλίες! Όλα αυτά να τα αποφεύγεις.

Θέλεις να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους; Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας και θα δεις πόσο θα αγαπάς και τους ανθρώπους και ας μη τους βλέπεις.

Οι άλλοι, ότι γράμματα ξέρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξέρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξέρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου, θέλεις να σου μιλήσουν!

Στον άλλο να λέγεις τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.

Αγάπησε την ησυχία και την σιωπή. Ν’ αποφεύγεις κατά το δυνατόν τους ανθρώπους.

Αν την συνηθίσετε, μετά δεν θα θέλετε να ομιλήτε. Τόσο είναι όμορφη η σιωπή.

-Εάν δεν έλθουν δάκρυα στην προσευχή, η προσευχή δεν εισακούεται.
–Να μην σηκωθείς από την προσευχή, εάν δεν χύσεις έστω και έναν κόμπο δάκρυ!
–Πρέπει να βρέξει στην προσευχή, δηλ. πρέπει να χύσεις δάκρυα, για να εισακουστείς από τον Θεόν. Μάθε να χύνεις δάκρυα εις την προσευχή. Τα δάκρυα ξεπλένουν τον άνθρωπο, τον ανακαινίζουν και τον ενδυναμώνουν.

Να έχεις ζήλο πολύ, ταπείνωση, καθαρό βίο. Ένας παπάς έβλεπε μέσα εις το άγιο Ποτήριο τον Κύριον και γύρω του αγγέλους. Ένας Γέρων, έβλεπε τρεις ημέρες να βρίσκεται εις το όρος Θαβώρ και ν’ ακούει τον Κύριον συνομιλούντα με τους προφήτας και τους μαθητάς του.

Ένας άλλος είχε επί τρεις ημέρας τα χέρια του εις στάσιν εκτάσεως και προσηύχετο. Πώς άντεχε τον ρώτησα. Ένα πουλί δεμένο, μου απήντησε, ποτέ δεν φεύγει. Νους δεμένος εις τα ουράνια, λησμονεί τα επίγεια, ακόμα και τον κόπον του σώματος.

Να είσθε συνετοί και διακριτικοί. Πολλούς ενάρετους είδα, ολίγους διακριτικούς. Η διάκριση είναι ανωτέρα πάντων των αρετών.

Η Ελλάδα είναι μία ωραία πριγκίπισσα, και όλοι θέλουν να την πάρουν, και κουτσοί και στραβοί·… Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/16/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1-%CE%BA/

Όσιος Γέρων Ιερώνυμος της Αίγινας, το ”ταλαίπωρον και δύστυχον πτηνόν” της Ανατολής. Εγώ, Χριστός θέλω να ακούς και να κλαίεις, να κατανύσσεσαι, να σκιρτάει η καρδιά σου!!!
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/15/%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF/

Το μέλλον σας, αναθέσατε το εις την θεία Πρόνοια! ότι είναι θέλημα Θεού και δια την σωτηρίαν μας θα γίνει. Όσιος γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/10/15/25637/

Αγάπησε την ησυχία και την σιωπή. Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
https://iconandlight.wordpress.com/2015/09/26/%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B7%CF%83%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%AE-%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD/

Απολυτίκιον. Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.

Τον Ήλιον της δόξης Σταυρώ προσηλωθέντα, και τοις εν σκιά του θανάτου εκλάμποντα ως είδες, ηυγάσθης αυτού ταίς αστραπαίς, και ήθλησας Λογγίνε ευσεβώς• διά τούτο νοσημάτων παντοδαπών, λυτρούσαι τους εκβοώντας• δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου, πάσιν ιάματα.

Κοντάκιοv. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.

Ευφροσύνως γέγηθεν η Εκκλησία, εν τη μνήμη σήμερον, του αοιδίμου Αθλητού Λογγίνου ανακραυγάζουσα• Συ μου το κράτος Χριστέ και στερέωμα.

Ο Οίκος

Τον ουρανόν σκότει πολλώ, την γην τε σειομένην, και πέτρας ρηγνυμένας, ναού τε το καταπέτασμα σχισθέν εις δύο θεωρών εν τω θείω πάθει του Χριστού ο αθλητής, Θεού Υιόν αυτόν εγνώρισε, πάσχοντα τη οικεία ευσπλαγχνία, απαθή δε όντα τη θεοτητι και δόξη, συν τω Πατρί και Πνεύματι Αγίω συνέχοντα το παν και διακρατούντα, ως Θεόν αληθινόν και Βασιλέα• όθεν εν χαρά Λογγίνος ανακραυγάζει• Συ μου το κράτος Χριστέ και στερέωμα.

Μεγαλυνάριον.

Κήρυξ και αυτόπτης ώφθης τρανώς, του σαρκί παθόντος, ευδοκία Λόγου Θεού• ευθαρσώς γαρ τούτου, την έγερσιν κηρύττων, υπέρ αυτού Λογγίνε, προθύμως τέθυσαι.

iconandlight.wordpress.com