Άγιος Δημήτριος εκ Μιστίου Νίγδης Καππαδοκίας ή αϊ –Ρημήτ, τα σπίτια μας στην Ανατολή ήσαν ωσάν μοναστήρια! Την πατρίδα μας πάλι θα την βρούμε… μέχρι τότε μην συγκοινωνείτε με τα έργα του σκότους για να σωθείτε από το παγκόσμιο κακό.

 

Άγιος Δημήτριος εκ Μιστίου Νίγδης Καππαδοκίας ή αϊ –Ρημήτ

Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου και την Α΄ Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου ( Πάντων των εν Καππαδοκία Αγίων)

Ο Άγιος Δημήτριος ήταν από το Μιστί της Νίγδης της Καππαδοκίας όπου έζησε βίο οσιακό. Έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Τα χαριτόβρυτα λείψανά του βρέθηκαν με θαυματουργικό τρόπο κατά τα έτη 1860 με 1870 όταν μια αγράμματη αλλά θεοσεβής γυναίκα η Ελευθερία Ελεκίδου από το Μιστί είδε ένα όνειρο. Οδηγεί τον σύζυγό της κι όλους του κατοίκους του Μιστίου σε μια κατακόμβη ανάμεσα στα χωριά Μιστί και Λιμνά, όπου τα βρήκαν αναβλύζοντα μυρίπνοον ευωδία και δίνοντας έκτοτε πλούσιες ευλογίες και πολλές ιάσεις σε όσους τον επικαλούνται. Κατά την Μικρασιατική καταστροφή οι Καππαδόκες μετέφεραν τα άγια λείψανα και την εικόνα του αγίου Δημητρίου στο χωριό Ιάνα της Αλεξανδρούπολης όπου εγκαταστάθηκαν. Στην εικόνα εμφανίζεται ένας Άγιος με λαϊκή καππαδοκική ενδυμασία, μάλλον ποιμένας ή γεωργός, ο οποίος κρατάει σταυρό. Άλλα αγιογραφικά στοιχεία για τον Άγιο δεν υπάρχουν. Τα λείψανα του Αγίου μέχρι πρόσφατα, φυλάσσονταν στην Καππαδοκική Εστία της Αλεξανδρουπόλεως, στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου Ιάνας και από τον Ιανουάριο του 2012 τα αποθησαύρισαν στον Ι.Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Αλεξανδρουπόλεως. Επίσης τμήμα από τα άγια λείψανά του, υπάρχουν στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου και Αγίου Παντελεήμωνος Ν. Αγιονερίου Κιλκίς.

***

Πως ήταν οι άνθρωποι της Ανατολής, οι Καππαδόκες….

Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης έλεγε στους Φαρασιώτες με κλάματα: «Στην Ελλάδα θα βρήτε πολλές Εκκλησίες, αλλά την πίστη που υπάρχει εδώ δεν θα την βρήτε».

Ο Όσιος γέροντας Ιερώνυμος της Αίγινας, ο Ησυχαστής (+16 Οκτωβρίου 1966), από την παιδική του ηλικία, αγάπησε την ησυχίαν και την προσευχήν. Δάσκαλός του ήταν ο αγιασμένος Μισαήλ, που ανέβαινε την Πέμπτη στα βουνά και επέστρεφε την Κυριακή για την Λειτουργία! Εκεί, αυτή η ευλογημένη ψυχή, ο αγάς-Μισαήλ, ύψωνε τα χέρια του σε προσευχή, από φυλακής πρωϊας μέχρι νυκτός και με δάκρυα και αναστεναγμούς προσευχόταν προς τον Κύριο. Τόση δε κατάνυξη είχε και δάκρυα εις την προσευχήν, ώστε αρπαζόταν σε θεία θεωρία. Πολλές φορές από την μεγάλη οδύνη και την ένταση της προσευχής μαζί με τα δάκρυα έβγαινε και αίμα από τα μάτια του στην προσευχή! Την κατανυκτική προσευχή την διδάχθηκε από άγγελον! Ο Μισαήλ ήταν έγγαμος και με οικογένειαν!

Αυτός ο πνευματοφόρος πατήρ δίδαξε και τον Άγιον Ιερώνυμο την προσευχή με δάκρυα, όπως την έλεγαν στην πατρίδα του, την Ανατολή, γιατί δεν γνώριζαν τον όρο καρδιακή προσευχή.

”Πάντα με ευγνωμοσύνη τον ενθυμούμαι. Ιδίως από την αγάπη του διά την ησυχία και διά την προσευχή. Είχε μεγάλο πόθο μέσα του δια την προσευχή. Όλος φλόγα. Αλλού δεν το είδα αυτό. Η προσευχή του τον αναβίβαζε εις τον ουρανό. Αγαπούσε πολύ και επιμελείτο την κατανυκτική προσευχή. Τον βλέπαμε, τακτικά απεμακρύνετο, έφευγε σε μακρινά εξωκκλήσια ή μοναστήρια και γύριζε το βράδυ ή την άλλη μέρα ή και αργότερα. Ήταν έγγαμος, αλλά δεν ήταν με την γυναίκα του. Αδέλφια ήταν. Πήγαινε, δούλευε στα χωράφια, τους βοηθούσε, αλλά έφευγε. Μόνος του έμενε, ή στα εξωκκλήσια. Συνάφειες με κόσμο δεν είχε. Δεν μιλούσε εύκολα. Μόνος του δούλευε και μετά έφευγε. Εγώ τον είχα καταλάβει, αν και μικρός ήμουν, και συχνά τον πλησίαζα ή πήγαινα μαζί του.
Πολλές φορές, στην εκκλησία πού εκκλησιαζόμασταν, εκείνος έμενε έξω, δηλ. μπροστά στον κυρίως ναό, κοντά στους ψαλτάδες, σε μια κολώνα, όχι μέσα στο ιερό. Και όταν έφθανε ο παπάς στο «εξαιρέτως» κλπ., σιγά-σιγά έβγαινε έξω, τον χάναμε. Και μετά, ή τον βλέπαμε πάλιν στο τέλος ή και καθόλου.

Οι κάτοικοι του χωριού ήταν βαθιά θρησκευόμενοι και γνώριζαν την κατανυκτική-καρδιακή προσευχή, διά μέσου της οποίας έφθαναν σε υψηλά πνευματικά επίπεδα.
Εν συγκρίσει με εδώ, τα σπίτια μας στην Ανατολή ήσαν ωσάν μοναστήρια! Όλοι ενήστευον, προηύχοντο με δάκρυα, αγρυπνούσαν, τραγούδια κοσμικά δεν ηκούοντο! Αν κανείς τραγουδούσε άσματα κοσμικά, αμέσως ήκουες οι μεγαλύτεροι να του λέγουν:
-Αμαρτία, αμαρτία, σεϊτάν λαρί. Και ήρχιζαν, να λέγουν διάφορους ύμνους εκκλησιαστικούς.
Αν τους άκουγε κανείς, κόρη, πού δεν γνωρίζει από πνευματικά, πού δεν έχει νοιώσει πολλή αγάπη για τον Χριστόν μας, θα νόμιζε, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τρελοί.
Κι όμως, αυτά πού λέγανε με τέτοιον τρόπο, ήτο διότι με πολλή αγάπη τα έλεγον και εθεώρουν, όπως δίδαξε ο καλόγηρος εκείνος πού ήτο άγγελος ή άγιος, ήτο ως να έβλεπαν τον πατέρα τους, τον Θεό εκείνη την ώραν και ήθελαν να Του τα πουν όλα, όπως το παιδί λέγει τα παράπονα του, τις επιθυμίες του και τα θελήματα του εις την μητέρα του.
Δεν είχαν τίποτε άλλο στο νου τους, αλλά τον πόθο στην καρδία διά τον Χριστόν μας. Όπως ένας πού πνίγεται φωνάζει «βοήθεια, βοήθεια, πνίγομαι», τον νουν του πού τον έχει, σε άλλα; Ή μόνον εκεί απ’ όπου θα του έλθει η βοήθεια; Αυτή η προσευχή μόνο όποιος την έζησε, καταλαβάινει πώς ανακαινίζει, πώς ευφραίνει, πώς κάνει τον άνθρωπο σαν νάναι όλος πνεύμα! Δεν αισθάνεται να ‘χη μέσα του, σπλάχνα, σάρκα, κόκκαλα, αλλά πνεύμα. Αυτά, παρασύρθηκα και στα λέγω, είναι δυνατά δια εσένα. (Ο Γέρων Ιερώνυμος της Αιγίνης (1883-1966) Σωτηρία Δ. Νούση)

Είθε οι πρεσβείες των Αγίων Δημητρίου εκ Μιστίου Καππαδοκίας, Ιερωνύμου της Αιγίνης και Μισαήλ εκ Γκέλβερι και πάντων των Καππαδόκων Αγίων να μας σκέπουν, προστατεύουν, ενισχύουν και βοηθούν για την σωτηρία μας.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Στη Μικράν Ασίαν έχουμε πολλά άγια λείψανα. Κάθε σπιθαμή και βρίσκεις άγια λείψανα

‘’Παιδί μου, Χρήστο, μου λέει, ο Θεός μας λυπήθηκε το 1920 και ήθελε να μας την δώση. Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» και το θωρηκτό «ΚΙΛΚΙΣ», είχαν ελλιμενισθή στον Κεράτιο κόλπο της Κωνσταντινούπολης, αλλά εμείς, τότε, είχαμε μία μεγάλη αμαρτία. Είμασταν βλάσφημοι. Υβρίζαμε τα θεία και, δυστυχώς, ξέρω ότι θα σε στενοχωρήσω, αλλά πρέπει να σου το ειπώ. Πιο πολύ ήσαν βλάσφημοι οι Ελληνες Αξιωματικοί. Σήμερα, έχουμε άλλο αμάρτημα, μεγαλύτερο του προηγουμένου. Οι Ελληνίδες μάνες, σκοτώνουν τα παιδιά τους, πριν ακόμη τα γεννήσουν. Αν αυτό το αμάρτημα μηδενισθή, τότε ο Θεός θα μας λυπηθή και θα μας δώση την Πόλη. Η Τουρκία έχει τα κόλλυβα στο ζωνάρι της και θα διαλυθή. Εγώ, είμαι γέρος, δεν θα προλάβω να τα ιδώ και θα αποθάνω. Εσύ είσαι νέος και θα το ιδής’’. ‘’Γέροντα, όλα αυτά είναι καλά που μου τα λέτε, αλλά πότε;’’ ‘’Το ‘πότε’ το ξέρει μόνο ο Θεός.

Με προειδοποιούσε και μου έλεγε, θα ‘ρθούνε δύσκολα χρόνια και πρέπει να προετοιμαζόμαστε και καλύτερη προετοιμασία θεωρούσε την πνευματική ζωή. Θα παρασυρθούν πολλοί. Μόνο αυτοί που είναι καλά δεμένοι με την Εκκλησία και τα Μυστήρια, μόνο αυτοί θ’ αντέξουν. Να κοινωνάς, να προσεύχεσαι, να ζεις πνευματικά. Αυτό το θεωρούσε το πάνω απ’ όλα.

Θα γίνη ένας μεγάλος πόλεμος! Πολύ μεγάλος! Θα χυθή πολύ αίμα. Θα πάρουμε και την Πόλη! Θα χυθή, όμως, πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, τριών χρονών Δαμάλι θα πλέη στο αίμα. Αυτός ο πόλεμος, θα είναι πολύ μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος. Τέτοιος πόλεμος, δεν έχει ξαναγίνει.

Άλλοτε, πάλιν, «Οι Τούρκοι, τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι, δεν είναι μακρυά η καταστροφή και η ταπείνωσή τους». 

Μας είπε πως θα γίνουν πολύ σύντομα˙ «Εσείς θα τα ζήσετε» είπε. Και συνέχισε: «όταν η Τουρκία νομίσει πως απέκτησε δύναμη στην περιοχή τότε “θα ξυστεί στην γκλίτσα του τσοπάνη”. Τότε θα γίνει κάτι και με μια ευκαιρία που θα δοθεί θα μας πάρουν ξαφνικά και γρήγορα δύο νησιά. Τότε οι Ρώσοι θα βρουν αφορμή τάχα να βοηθήσουν αν και θα κινηθούν για το δικό τους συμφέρον, στην πραγματικότητα. Ωστόσο θα χτυπήσουν πράγματι την Τουρκιά ˙ θα εμπλακούν μάλιστα επτά δυτικά κράτη και θα χυθεί πολύ αίμα. Στα ανοιχτά της Μυτιλήνης θα μαζευτεί τεράστιος στόλος. Η Ελλάδα, όμως δεν θα συμμετάσχει σ’ αυτόν τον πόλεμο. Κι έτσι θα πάρουμε την Πόλη.» (Γρηγοριάδης Αναστάσιος, Υπάλληλος ΔΕΗ, Μαυροδένδρι, Κοζάνη )

Όταν τον ρώτησα, πολλές φορές, αν, σε ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, θα πάθουμε μεγάλη ζημιά, μου έλεγε: «Εμείς, έχουμε τον Τριαδικό Θεό• δε φοβόμαστε τίποτα». Έλεγε, όμως, χαρακτηριστικά, ότι, όπως όταν κάτση ένα κουνούπι να σε τσιμπήση, αν θες να το σκοτώσης, τ’ αφήνεις να ρουφήξη λίγο αίμα, να πάρη την πρώτη ρουφηξιά, να γλυκαθεί, οπότε μετά το σκοτώνης πολύ εύκολα, γιατί έχει ναρκωθεί, έτσι θα την πάθουν οι Τούρκοι…

Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια.
Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα πάψει αυτή η γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει νέα γενιά πολιτικών.
Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ σύντομα, οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης, θα γίνονται επάνω στην γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα ανάβονται επάνω. (Ο Γέροντας αναφερόταν στους Έλληνες κρυπτοχριστιανούς της Τουρκίας). Θα τα δεις, παιδί μου. Πίστη και ελπίδα στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός.. Ελπίδα στον Θεό και πίστη»

Στη Μικράν Ασίαν έχουμε πολλά άγια λείψανα. Κάθε σπιθαμή και βρίσκεις άγια λείψανα. Θα πάρουμε την Αγία Σοφία και θ’ ανοίξει η Πύλη. Αυτή την Πύλη, δεν την ξέρει κανένας

Θα λειτουργήσουν οι πνευματικοί νόμοι. Οι Τούρκοι έχουν να πληρώσουν πολλά, από αυτά που έχουν κάνει. Αυτό το Έθνος θα καταστραφεί, διότι δεν προήλθε με την ευλογία του Θεού. Τα κόλλυβα τους τα έχουν στο ζωνάρι τους (δηλαδή πλησίασε το τέλος τους). Ο Άγιος Αρσένιος έλεγε πριν την Ανταλλαγή: ¨Την πατρίδα μας θα την χάσουμε, αλλά πάλι θα την βρούμ娻 .

Και την Κωνσταντινούπολη θα την πάρουμε. Θα μας την δώσουν δηλαδή. Όχι από καλοσύνη ή από δικαιοσύνη. ΟΧΙ. Αλλά θα οικονομήσει ο Θεός νάρθουν έτσι τα συμφέροντα των μεγάλων, ώστε να τους βολεύει ναχουμε εμείς την Πόλη.
Και την Καππαδοκία θα την πάρουμε.
Τον κοίταξα με απορία.
Και την Καππαδοκία γέροντα; ρώτησα.
Έ!… Θα είναι τόσο χαλαρά τα πράγματα εκεί που θα μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει, οπότε θα είναι σαν να την έχουμε…. 
Ο λογισμός μου λέει (το τόνισε ο «λογισμός») ότι θα τον κάνουν έτσι για τα νερά…. Να είναι διεθνή…. Μετά θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία καιθα γίνει μεγάλο κακό . Θα πεθάνουν πάρα πολλοί. Το έχει πει και ο Άγιος Αρσένιος αυτό . Είχε γράψει ένα τετράδιο με προφητείες … σου το έχω δείξει;
Ναι , γέροντα .
…μετά είναι και το ένα τρίτο που θα γίνουν χριστιανοί .

Μας έφερε ο γέροντας ένα τετράδιο που είχε γραμμένες κάτι προφητείες του Αγίου Αρσενίου του Χατζηεφεντή. Εκεί μέσα ο Άγιος προφήτευε τα γεγονότα του 1923 και έλεγε ότι θα ξαναγυρίσουν εκεί στην πατρίδα πάλι οι Έλληνες.
Ο Γέροντας είπε ότι εκτός που θα κάνουν κράτος οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι, θα πέσει και χολέρα στην Τουρκία και θα αποδεκατισθούν από την αρρώστια οι Τούρκοι. (βιβλίο, Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε )

…Έγγραφε πολλά αλλά αναφέρουμε αυτά που μας έκαναν εντύπωση καθότι δεν μας επέτρεψε να έχουμε κάποιο αντίγραφο.

« στις αρχές της νέας χιλιετίας θα κάνουν πρόβα για να σας βουλώσουν με τον δυσώνυμο αριθμό»

« θα τους προλάβει μεγάλος πόλεμος που θα ανάψει στην περιοχή της Βαβυλώνας και ο απόηχος του θα φτάσει στην νέα Βαβυλώνα»

« η Ρωσία θα σαρώσει μέχρι το Σουέζ αλλά μετά θα γυρίσει πίσω»

« Μέχρι τότε μην συγκοινωνείτε με τα έργα του σκότους για να σωθείτε από το παγκόσμιο κακό»

Απολυτίκιον Οσίου Δημητρίου εκ Μιστίου Καππαδοκίας. Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ ηκολούθησας καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον επαληθεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε· συ γαρ εν τω Μιστίω, προσχωρών θείω πόθω, σμίλλη πικρά την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω· διό Δημήτριε Καππαδόκη, αξίως δεδόξασαι.

Απολυτίκιον πάντων των εν Καππαδοκία Αγίων (Α΄ Κυριακή του μηνός Νοεμβρίου ) Ήχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Χορέ θεοσύλλεκτε παρεμβολή ιερά, πανεύφημοι Μάρτυρες και των Οσίων πληθύς, ημάς διασώζοιτε, κλέη Καππαδοκίας, τους υμάς ευφημούντας, ρύσασθε πολυπλόκων, συμφορών και κινδύνων, πρεσβείαις υμών αόκνοις, προς τον Παντάνακτα.

Ωδή θ’  Φωτίζου, φωτίζου

Δημήτριε Μάρτυς, σύν Γεωργίω τώ κλεινώ, αγαθοί γάρ οι δύο, μηδαμώς ελλίπητε, τόνδε τον χώρον φρουρούντες αεί, και πειρασμών, όλας μυριάδας, μετακινούντες αμφότεροι.

Στιχηρά του Αγίου Μεγαλομάρτυρος
Ήχος πλ. δ’
Ω του παραδόξου θαύματος

Ω του παραδόξου θαύματος! υπέρ Χριστού λογχευθείς, ο τρισμάκαρ Δημήτριος, προς εχθρούς εκάστοτε, ρομφαία ώφθη δίστομος, αποθερίζων εχθρών γαυρίαμα, και καταράσσων δαιμόνων φρύαγμα. Ω εκβοήσωμεν, Άγιε Δημήτριε, σκέπε ημάς, σου την αεισέβαστον, μνήμην γεραίροντας.

Δοξαστικόν, Του Αγίου
Ήχος πλ. δ’
Ανατολίου

Έχει μεν η θειοτάτη σου ψυχή και άμωμος, αοίδιμε Δημήτριε, την ουράνιον Ιερουσαλήμ κατοικητήριον, ης τα τείχη, εν ταίς αχράντοις χερσί του αοράτου Θεού εζωγράφηνται. Έχει δε και το πανέντιμον, και αθλητικώτατόν σου σώμα, τον περίκλυτον τούτον ναόν επί γης, ταμείον άσυλον θαυμάτων, νοσημάτων αλεξητήριον, ένθα προστρέχοντες, τας ιάσεις αρυόμεθα. Φρούρησον πανεύφημε, την σε μεγαλύνουσαν πόλιν, από των εναντίων προσβολών, παρρησίαν ως έχων, προς Χριστόν τον σε δοξάσαντα.

 

Καππαδοκία – Πατρίδα της Καρδιάς μας…
Ας αναπνεύσουμε τον αέρα της. Είναι ο τόπος των Αγίων μας, των Γεροντάδων μας, είναι ο τόπος της Καρδιάς μας!!!
Η Καρδιά της Καππαδοκίας χτυπά μέσα μας. Γιατί η Καππαδοκία είναι η Πατρίδα της Καρδιάς μας…

iconandlight.wordpress.com