Η θαυμαστή συνάντηση του Αγίου Μακαρίου Νοταρά με τον συγγενή του Άγιο Γεράσιμο τον εν Κεφαλληνία και η Προσευχή του Αγίου Γερασίμου που έσωσε την Ευρώπη από το Ισλάμ.

 

Άγιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, ο εν Κεφαλληνία (1579) ανακομιδή Ιερών λειψάνων του (†1581)
Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας (†362)
Οσία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, η θαυματουργή (1462)
Άγιοι Εβόρης και Ενόης εν Περσια (341)
Άγιοι Ζεβινάς, Γερμανός, Νικηφόρος και Αντωνίν ος, Μαναθώ η παρθένος (286-305)
Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Τραπεζούντας (αρχές 10ου αιων.)

Εορτάζουν στις 20 Οκτωβρίου.

«Τεκνία ειρηνεύετε εν εαυτοίς και μη τα υψηλά φρονείτε»

Ο Όσιος Γεράσιμος Κεφαλληνίας, ήταν συγγενής του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου από την μητέρα του και από τον πατέρα του είχε προπάππο τον Λουκά Νοταρά, ο οποίος διατέλεσε Δρουγγάριος, Μέγας Δούκας, πρωθυπουργός στην Κωνσταντινούπολη και τελικά μαρτύρησε κατά τα γεγονότα της Αλώσεως. Η αρχοντική οικογένεια των Νοταράδων από την Κωνσταντινούπολη μετά την Άλωση της Πόλης εγκαταστάθηκαν στα Τρίκαλα Κορινθίας. Από την ίδια οικογένεια προήλθε αργότερα ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς (1731-1805). Ο Άγιος αναζητώντας την πνευματική του τελείωση, ξεκινά την προσωπική του πορεία. Η παράδοση θέλει τον Άγιο Γεράσιμο να αναλαμβάνει πνευματικός και να ποδηγετεί τον νεαρό Δραγανίγο Σιγούρο, τον μετέπειτα Άγιο Διονύσιο, προστάτη της Ζακύνθου. Το έτος 1555 πηγαίνει στην Κεφαλλονιά και ασκείται σε σπήλαιο κοντά στο Αργοστόλι και στην τοποθεσία Σπήλια για έξι περίπου χρόνια. Η επιθυμία της ησυχίας τον οδηγεί στην τοποθεσία Μαλά ή Ομαλά. Εγινε η ελπίδα και το στήριγμα των κατοίκων με τη θεόσταλτη παρουσία του, και με την προσευχή του θεοφόρου Αγίου έγιναν πολλά θαύματα. 

Η θαυμαστή συνάντηση του Αγίου Μακαρίου Νοταρά με τον συγγενή του Άγιο Γεράσιμο τον εν Κεφαλληνία

Η αγάπη και η ευλάβεια του Αγίου Μακαρίου Νοταρά Αρχιεπισκόπου Κορίνθου (1731 – 1805) προς τον συγγενή του, Άγιο Γεράσιμο Νοταρά, τον οδήγησε στην Κεφαλληνία για να προσκυνήσει το χαριτόβρυτο και άφθαρτο ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, και οι δυο αυτοί ΑΓΙΟΙ ήταν γόνοι της γνωστής ρωμαίϊκης οικογένειας των Νοταράδων της Κωνσταντινούπολης.

Ο Άγιος Μακάριος έφτασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά της Κεφαλληνίας, το 1771. Εκεί συνέβη και το θαυμαστό γεγονός της εν πνεύματι συνάντησης των δύο επιφανών γόνων της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων.

Κατά την προφορική παράδοση της Μονής μέχρι σήμερα οι μοναχές το αφηγούνται ως εξής:
Αφού ο Άγιος Μακάριος προσκύνησε το ιερό λείψανο του Αγίου Γερασίμου, ήθελε να μείνει μόνος μπροστά στη λάρνακα και μετά τη δύση του ηλίου. 

Αυτό όμως απαγορευόταν σύμφωνα με το τυπικό της Μονής.
Η έντονη επιμονή του Αγίου Μακαρίου προκάλεσε την περιέργεια των μοναζουσών, οι οποίες κατ’ εξαίρεσιν επέτρεψαν στον Άγιο να μείνει μπροστά στο ιερό λείψανο.
Τότε μερικές μοναχές κρύφτηκαν στον γυναικωνίτη για να μπορέσουν να δουν τι θα κάνει ο Άγιος. 

Μ’  αυτόν τον τρόπο έγιναν μάρτυρες και θεατές ενός συγκλονιστικού θαύματος:
Αφού ο Άγιος Μακάριος γονάτισε μπροστά στη λάρνακα, η λάρνακα άνοιξε και σηκώθηκε από μέσα ο Άγιος Γεράσιμος.
Τότε οι δύο Άγιοι εναγκαλίστηκαν και αφού συνομίλησαν, ο εν σώματι άφθορος και εν πνεύματι ζωντανός Άγιος Γεράσιμος ο θαυματουργός μπήκε και πάλι μέσα στη λάρνακα. Ο Άγιος Μακάριος παρέμεινε για μερικούς μήνες στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου. Μετά την παραμονή του στην Κεφαλονιά, ο Άγιος έφυγε πάλι για τη Ζάκυνθο, όπου παρέμεινε τρία χρόνια.» (Αριστείδης Γ. Θεοδωρόπουλος )

Η Προσευχή του Αγίου Γερασίμου κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου σώζει την Ευρώπη από το Ισλάμ

Ο «δάσκαλος κυρ-Γεράσιμος» παρόλο που ήταν πράος και σεμνός, με φρόνημα ειρηνικό, ασκητικός στη ζωή του, συνέπασχε με τους ορθοδόξους που υπέφεραν και γι αυτό ενίσχυε το φρόνημα των αγωνιζομένων υπέρ της Ορθοδοξίας που αντιμετώπιζαν την επιθετική προσηλυτιστική προπαγάνδα των Λατίνων και ταυτόχρονα δέχονταν, πέρα από τον εξισλαμισμό και συνεχή κι αιμοσταγή πλήγματα από τους Οθωμανούς..

Κατά το έτος 1571 ο Άγιος έζησε τα γεγονότα επιδρομής του υπό οθωμανική μοίρα στόλου εναντίον της Κεφαλλονιάς στις αρχές του Ιουλίου. Η βίαιη αυτή πολεμική πράξη ήταν πρόδρομος της ναυμαχίας των Εχινάδων-Κουρτζουλάρων της γνωστής με το όνομα «ναυμαχία της Ναυπάκτου» που έγινε στις 7 Οκτωβρίου την ίδια χρονιά.
Κατ’ εκείνα τα χρόνια η Κεφαλλονιά βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Ενετών οι οποίοι μαχόταν την Ορθόδοξη Εκκλησία και προκαλούσαν στον λαό διχασμό…

Ο δε Σουλτάνος Σελίμ Β΄, υιός του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, είχε επιβάλλει την παρουσία του στην Μεσόγειο καταλαμβάνοντας την Κύπρο, αιματοκυλώντας τα χριστιανικά κράτη και αναστατώνοντας την Δύση.

Ο χριστιανικός στόλος – υπό τη γενική διοίκηση του Δον Ιωάννη του Αυστριακού (Δον Ζουάν d’Austria)- κατέφθασε στη Νάπολη στις 14 Αυγούστου του 1571 και στη συνέχεια στην Κεφαλονιά. Ακολούθως, ο ενωμένος στόλος κατευθύνθηκε προς τον Πατραϊκό Κόλπο, όπου και συναντήθηκε με τον μέχρι τότε αήττητο οθωμανικό στόλο υπό τον πανίσχυρο Καπουδάν-πασά (=ναύαρχος) Αλή Ζαζέ μουεζινζιντέ (=γιός του Μουεζίνη) τον οποίο συνέδραμε ο αιγυπτικός και ο αλγερινός στόλος.

Στις 7 Οκτωβρίου 1571, ο στόλος της Lega Santa (Ιερά Ένωση/ Συνασπισμός- Ισπανία, Βενετία, Γένουα, Ιωαννίτες Ιππότες της Μάλτας, δουκάτο της Σαβοΐας, δουκάτο του Ουρμπίνο, δουκάτο της Τοσκάνης και οι δυνάμεις του Πάπα) αντιμετώπισε τον οθωμανικό στόλο στην είσοδο του Κορινθιακού Κόλπου -κοντά στις νήσους Εχινάδες παρά το Ακρωτήριο Σκρόφα όπου έμελλε να υποστεί πανωλεθρία. Σώθηκαν 35 από τα 280 πλοία τους, σκοτώθηκαν οι 30 από τις 47 χιλιάδες άνδρες τους και αιχμαλωτίσθηκαν 15.000! Ο χριστιανικός στόλος είχε 8 χιλιάδες νεκρούς και απώλεσαν μόνο 15 γαλέρες. Την καταστροφή του τουρκικού στόλου συμπλήρωσε νυκτερινή καταιγίδα με μεγάλη τρικυμία στη θαλάσσια περιοχή, η οποία έπληξε τα τουρκικά πλοία που είχαν διαφύγει στα ανοικτά, εκ των οποίων σώθηκε μόνο η αλγερινή ναυαρχίδα. Η ναυμαχία αυτή ήταν το τέλος των επιδιώξεων της Οθωμανικής αυτοκρατορίας για μιαν έξοδο στον Ατλαντικό.

Ο μαθητής του Αγίου, Ιωάννης Τσιμάρας έλαβε μέρος ως κυβερνήτης πλοίου στην Ναυμαχία και φεύγοντας για να πολεμήσει ζήτησε την ευλογία του Αγίου. Τότε ο Άγιος το εκλεκτό αυτό σκεύος του Παρακλήτου, απομακρύνθηκε από την Μονή και ανέβηκε στο βουνό όπου γονάτισε με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό προσευχόμενος εκτενώς να απαλλάξει τα Χριστιανικά πλήθη από τη λαίλαπα του Ισλάμ, και για την αίσια έκβαση της ναυμαχίας. Γνώριζε ότι αν χανόταν η μάχη αυτή και νικούσε η οθωμανική αλαζονεία, όλη η Ευρώπη θα έπεφτε στα χέρια τους, αλλάζοντας την ροή της ιστορίας.. Έτσι, η νίκη των Χριστιανών, είχε υψίστη ιστορική σημασία για τους λαούς της Ευρώπης.

Από την εκστατική αυτή προσευχή κατέβασε τα χέρια του μόνο όταν επέστρεψε το πρώτο πολεμικό πλοίο αναγγέλοντας την νίκη του ενωμένου Χριστιανικού στόλου…
Την θαυματουργή αυτή δύναμη της προσευχής του Αγίου πιστοποιούν τέσσερις από τις διασωζόμενες ιστορικές εικόνες του.. Σε αυτή του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Φαρακλάτων που βρίσκεται κάτω από την ξυλόγλυπτη κορνίζα της ουρανίας ο Άγιος ιστορείται γονατιστός και προσευχόμενος με χέρια ημιανυψωμένα. Διαβάζουμε σχετικά στο εν λόγω λεύκωμα: «Η απεικόνιση αυτή σχετίζεται σύμφωνα με την παράδοση με την δέηση που έκαμε ο Άγιος κατά την Ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571. Λέγεται ότι κατέβασε τα χέρια του μόνον όταν γύρισε το πρώτο πολεμικό πλοίο και ανάγγειλε τη νίκη των Ενωμένων Χριστιανικών δυνάμεων». 

Έτσι ο Άγιος Γεράσιμος με την προσευχή του βοήθησε στην νίκη.

Σχετικά με το θαύμα αυτό διαβάζουμε στην αίτηση αγιοκατατάξεως του Αγίου Γερασίμου το 1620: «Πιστεύεται βεβαίως παρά πάσι τοις ενταύθα Χριστιανοίς διαφυλαχθήναι την νήσον ταύτην αναιχμαλώτιστον εν τω καιρώ της των Αγαρηνών μάχης, διά προσευχής του αυτού πατρός». Ανάμεσα στους υπογράφοντες ήταν και ο μαθητής του Αγίου Ιωάννης Τσιμάρας, όπως προαναφέραμε, μαζί με τον πατέρα του Μάρκο-Αντώνιο οι οποίοι ήταν κυβερνήτες πλοίου κατά την ναυμαχία.

Η Ναυμαχία των Εχινάδων Νήσων (αναφερόμενη ως ναυμαχία της Ναυπάκτου (Λέπαντο)) είναι μια από τις σημαντικότερες ναυμαχίες στην παγκόσμια ιστορία και η αμέσως μετά της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας ιστορικότερη ναυμαχία.

***

Το 1943 ξέσπασε στην Κεφαλονιά Ιταλογερμανικός πόλεμος. Τα γερμανικά αεροπλάνα, βομβάρδιζαν ιταλικούς στόχους. Στο Μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου κοντά, οι Ιταλοί είχαν τις αποθήκες τροφίμων και πολεμοφοδίων. Έτσι τα γερμανικά αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το Μοναστήρι για να καταστρέψουν τις αποθήκες και το Μοναστήρι μαζί.

Όλες οι Μοναχές και οι πιστοί γονάτισαν μπροστά στον Άγιο και παρακαλούσαν να τους βοηθήσει. Στιγμή με στιγμή περίμεναν τον θάνατο. Αλλά ενώ τα αεροπλάνα πετούσαν πολύ ώρα πάνω από το Μοναστήρι, βομβαρδισμός δεν έγινε έως ότου έφυγαν.

Ύστερα από μερικές μέρες αφού νικήθηκαν οι Ιταλοί και οι Γερμανοί πήραν την Κεφαλονιά, ήρθε στο Μοναστήρι ένας αξιωματικός αεροπόρος Γερμανός και περιεργαζόταν τη Μονή. Πήγε στο Ηγουμενείο μαζί με διερμηνέα και είπε:

«Είχα εντολή να βομβαρδίσω τις αποθήκες των Ιταλών και τη Μονή, μέσα στην οποία ίσως κρύβονταν Ιταλοί. Αλλά όταν έφτασα στη Μονή δεν μπορούσα να επισημάνω το στόχο γιατί ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο σκέπαζε την περιοχή και ένας Καλόγηρος μας έδιωχνε. Αυτό έγινε πολλές φορές ώσπου γυρίσαμε άπρακτοι στη βάση μας».

Ο Γερμανός ήρθε στο Ναό, είδε το Άγιο Σκήνωμα και αναγνώρισε τον Καλόγηρο. Όσο καιρό έμεινε στην Κεφαλονιά πήγαινε συνεχώς και προσευχόταν στην Αγία Λάρνακα. Ο Άγιος έσωσε το Μοναστήρι του από βέβαιο αφανισμό.

***

Αφηγείται ο Άγιος Παΐσιος:

Kάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι-έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησον ημάς -ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν δε φέρει στην εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:

-Μη τραβάς αυτό το σχοινί , ρε καλόγηρε, γιατί με καίει. Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον μοναχό: -Κάνε αδελφέ μου κομποσχοίνι όσο μπορείς, για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από το δαίμονα. Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε :
-Ρε παλιόπαπα, τί του λες να τραβάει το σχοινί; Με καίει! Τότε ο μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομποσχοίνι και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο.

Ο Άγιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία εκρύβετο, όλη η ζωή του ήταν ένα κρυφτό, εκρύβη τόσο πολύ από τους ανθρώπους, έζησε σε σπήλαια, στην αφάνεια, σε εσχάτη ταπείνωση και εδώ ακριβώς ο Θεός τον υπερύψωσε. Μητρ. Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/19/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8D/

Άγιος Γεράσιμος ο εν Κεφαλληνία, ο άγιος των σπηλαίων.
https://iconandlight.wordpress.com/2015/10/19/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B5%CE%BD-%CE%BA%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF/

Απολυτίκιον Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Των ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον και θαυματουργόν Θεοφόρον νεοφανέντα ημίν, επαινέσωμεν πιστοί Θείον Γεράσιμον, ότι αξίως παρά Θεού, απείληφεν ιαμάτων την αένναον χάριν, ρώννυσι τους νοσούντας, δαιμονώντας ιάται, διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.

Ήχος πλ. α’. Χαίροις ασκητικών αληθώς.

Χαίροις Κεφαλληνίας στερρόν, Θεού προνοία, και εδραίον κραταίωμα, ο μύστης ομού και φύλαξ, και αντιλήπτωρ θερμός, παρέχων πάσι, την βοήθειαν· αεί γαρ πλουτούμέν σε εν κινδύνοις υπέρμαχον, επίκουρόν σε συμπαθή εν ταίς θλίψεσι, περιστάσεων του λοιμού ημάς σώζοντα, Φρούρει ούν δυσωπούμέν σε, Γεράσιμε Όσιε, την νήσον ταύτην και πάντας, τους εκτελούντας την μνήμην σου, εκ πάσης ανάγκης, και Χριστόν αεί δυσώπει, υπέρ της ποίμνης σου.

Πλούτος και θησαυρός αρετών, και αγάπης θείος μύστης γεγένησαι, δοξάζων μόχθοις και πόνοις τον εν υψίστοις Θεόν· ευκλεώς διό σε αντεδόξασε, θαυμάτων φαιδρότητι στεφοδότης ο πάνσοφος, πηγήν τοις πάσι, καθιστών σε ακένωτον, τα ιάματα, του παρέχειν τοις χρήζουσιν, δαίμονας εκδιώκειν τε, Γεράσιμε Όσιε, και σου το πάνσεπτον σκήνος, εις ευωδίας απόλαυσιν, πιστοίς παρασχείν τε, πρεσβευτήν σε και προστάτην και αντιλήπτορα.

Δόξα… Του Αγίου Γερασίμου. Ήχος πλ. β΄.

Πόθω θείω και έρωτι, τρωθείς την ψυχήν ιερώς Γεράσιμε πανθαύμαστε τον των γεννητόρων πόθον απώσω, και συγγενών και φίλων σαυτόν αποχωρίσας, εμάκρυνας φυγαδεύων, τόπον εκ τόπου αμειβόμενος· και δη εκ πολλών ενθέου βίου παραδειγμάτων, το της αρετής, μέλι ως εξ ανθέων, οία τις σοφή συλλεξάμενος μέλισσα, εν τη σαυτού ψυχή, ως εν σίμβλω νοητώ εναπέθηκας· διό σε ο Χριστός θαυμάτων ενεργείαις εδόξασεν εν γη και της χαράς των εκλεκτών εν ουρανώ κατηξίωσεν· ης και ημάς μιμητάς του σου βίου γενομένου, αξιωθήναι πρέσβευε, τους ετησίως τελούντας την μνήμην σου.

iconandlight.wordpress.com