Αδελφέ μου Χριστός Ανέστη!
Καταρχάς να σε ευχαριστήσω για όλα τα μηνύματα του γέροντά σου, που μοιράστηκες μαζί μας όλον αυτόν τον καιρό.
Χαίρομαι που σε βλέπω να επικαλείσαι την Αγία Τριάδα (Πατήρ-Υιό-Άγιον Πνεύμα), τον Κύριό μας Ιησού Χριστό ως Θεό της Αγάπης και την Παναγία μας.
Ειλικρινά χαίρομαι που προτρέπεις και στην έρευνα και τον προβληματισμό, διότι και ο ίδιος ο Κύριός μας είπε το “Ερευνάτε τας Γραφάς” όπως επίσης και το
“Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς”.
Ο ίδιος δηλαδή ο Κύριός μας, προτρέπει στην έρευνα που θα μας οδηγήσει στη γνώση της Αλήθειας η οποία θα μας ελευθερώσει από τα δεσμά της αμαρτίας και τη δουλεία του κακού.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Και πάμε τώρα στο πρόβλημα. Την απόρριψή της Παλαιάς Διαθήκης.
Διαβάζεις όλα αυτά τα “τραβηγμένα” που αναφέρεις, υπάρχουν κι άλλα σίγουρα και επειδή ακριβώς σου φαίνονται “παρατραβηγμένα”, λες δεν είναι δυνατόν ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης και ο Θεός της Καινής Διαθήκης να είναι ο ίδιος.
Εδώ πρέπει να πούμε τα εξής:
To “πρόβλημα” δεν είναι στον Θεό αλλά στον άνθρωπο εκείνης της εποχής. Εμείς νομίζουμε ότι οι άνθρωποι του τότε ήταν λίγο πιο απολίτιστοι και λίγο πιο πρωτόγονοι από εμάς. Δεν είναι έτσι…
Έχει να κάνει με λαό αποστάτη, αγνώμονα, «σκληροτράχηλον και απερίτμητον τη καρδία» (Πραξ. ζ’ 51), όπως τον αποκάλεσε ο Ιουδαίος πρωτομάρτυς της Εκκλησίας του Χριστού αρχιδιάκονος Στέφανος.
Η αμαρτία του ανθρώπου έγινε πολύ αμαρτωλή, – ας το πω έτσι – έγινε «καθ’ υπερβολήν αμαρτωλός», όπως το λέγει ο Απόστολος Παύλος (Ρωμαίους 7,13), και επειδή η Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται στην αμαρτωλή αυτή κατάσταση του ανθρώπου, γι’ αυτό και διαβάζουμε σ’ αυτήν για πτωτικά και σκανδαλώδη πράγματα.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι για την απείθεια και την σκληρότητα του Ιουδαϊκού λαού δόθηκε σ’ αυτούς ο Νόμος, γιατί πράγματι οι Ιουδαίοι είχαν ανάγκη αυστηρού ελέγχου.
Και αυτό λέγει «ου κατηγορία του Θεού, ουδέ έγκλημα του Νόμου, αλλά των αφηνιαζόντων Ιουδαίων, σφοδροτέρου δεηθέντων χαλινού».
Πρόσεξε πως περιγράφει τους τότε Ιουδαίους…Αφηνιάζοντες!
Θα επικαλεσθώ πάλι τον Ιερό Χρυσόστομο ο οποίος αναφέρει ότι είναι αυστηρές οι διατάξεις του Νόμου, οι οποίες δόθηκαν ειδικά για τον Ιουδαϊκό λαό για την σκληρότητά του και παχυλότητά του, γιατί «τους προς τοσαύτην κατενεχθέντας κακίαν ηδυνήθη δια της οικείας σφοδρότητος απαλλάξαι της πονηρίας, μαλάξαι τε και ποιήσαι καταπείθεις τη χάριτι και προς την της Καινής οδηγήσαι φιλοσοφίαν» (Χρυσόστομος, MPG. 51,287).
Δηλαδή με λίγα λόγια, έπρεπε να ληφθούν “τραβηγμένα” μέτρα ώστε να απαλλαγούν οι άνθρωποι από την κακία και την πονηρία τους, ώστε μετά να “μαλακώσουν” και να περάσουν στην Χάρη και την φιλοσοφία της Καινής Διαθήκης.
Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης (Εννοείται ότι ο ίδιος Θεός είναι παντού και πάντα αλλά για να συνεννοούμαστε), καταδεχόταν θυσίες από σπαρτά και λιπαρά κρέατα που κάπνιζαν, όπως επίσης και ζωοθυσίες. Γιατί; Δεν είναι λίγο “ατιμωτικό” αυτό για το Θεό των πάντων Δημιουργό;
H απάντηση είναι ότι την εποχή εκείνη ο Θεός παραλαμβάνει τον άνθρωπο “πολύ φρέσκο” μετά την πτώση του, ενώ όλα είναι συγκεχυμένα μέσα στο νου του, έχει χάσει τη θεία φώτισή του και τον θεϊκό του προσανατολισμό και “απολαμβάνει” τους “καρπούς” της πτώσης και της αποστασίας του.
Έτσι λοιπόν τον ξεκινά από το “νηπιαγωγείο” και τον μαθαίνει να Του προσφέρει ως ευχαριστία, ένα μέρος από τους καλύτερους καρπούς της σοδειάς του και το καλύτερο από τα ζώα του. Καταδέχεται ζωοθυσίες και τσικνισμένα λιπαρά κρέατα για να βάλει σιγά σιγά τον άνθρωπο στη διαδικασία της θυσίας και της ευχαριστίας για να μπορέσει μετά από όλη την προπαρασκευή του και ανεβάζοντάς τον σιγά σιγά “τάξεις”, να τον φτάσει και στο “πανεπιστήμιο” ώστε να του ζητήσει τη μέγιστη θυσία που είναι “η καρδία του” και την μέγιστη ευχαριστία που είναι η Λογική Λατρεία και η Θεία Ευχαριστία.
Ποιά λοιπόν είναι η σωστή θεώρηση της Παλαιάς Διαθήκης από τον σημερινό Ορθόδοξο Χριστιανό;
Την Παλαιά Διαθήκη την θεωρούμε ως ιστορία του ανθρώπου, του μεταπτωτικού ανθρώπου, σε τι βάθη αμαρτίας, σύγχισης και απόκλισης από τον σκοπό της ζωής του βρέθηκε, από την στιγμή που αποκόπηκε από τον αληθινό Θεό.
Δεν κοιτάζουμε να βρούμε παραδείγματα προς μίμηση, εκτός από την ζωή των όντως Αγίων και δικαίων ανθρώπων, όπως και Προφητών που αναφέρονται.
Υπάρχουν πολλές θεολογικές τοποθετήσεις για το συγκεκριμένο θέμα, μία από αυτές είναι και του μακαριστού θεολόγου κ. Νικολάου Π. Βασιλειάδη, η οποία θεωρώ καλύπτει επαρκώς το ζήτημα.
https://www.impantokratoros.gr/ECC37A14.el.aspx
Κρατάμε πάντα επίσης στο νου μας το ”ΤΟ ΓΑΡ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟΚΤΕΙΝΕΙ, ΤΟ ΔΕ ΠΝΕΥΜΑ ΖΩΟΠΟΙΕΙ” (Β΄ ΚΟΡ. 3,6).
Πέραν όλων αυτών θα σταθώ και σε μία εντελώς “πρακτική” τοποθέτηση:
Αδελφέ Gewkwn, ένα ολόκληρο νέφος Αγίων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Δικαίων πέρασαν μέσα στους αιώνες…
Αν ήταν λάθος η Παλαιά Διαθήκη, δεν θα μας το είχε πει κάποιος από αυτούς;
Οι σύγχρονοί μας Άγιοι…Άγιος Παϊσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος Τσαλίκης και οι τόσοι εν ζωή φωτισμένοι γέροντες, δεν θα μας έλεγαν κάτι γι’αυτό το “λάθος”;
Επτά Οικουμενικές Σύνοδοι έγιναν, παρουσία του Αγίου Πνεύματος, κάποια από αυτές δεν θα έπαιρνε θέση ώστε να καταργηθεί αυτό το λάθος;
Και φτάνουμε στην κορυφή των όλων…
Σε όλη την Καινή Διαθήκη βλέπουμε τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό να επικαλείται χωρία από τις Γραφές και το Νόμο (όπου Γραφές και Νόμος είναι η Παλαιά Διαθήκη) ώσπου φτάνουμε στο αποκορύφωμα, στην επί του Όρους ομιλία, όπου ο Κύριος διαβεβαιώνει τους ακροατάς του ότι δεν ήρθε να καταλύσει την Παλαιά Διαθήκη (τον Νόμον ή τους Προφήτας), αλλά να πληρώσει, δηλαδή να συμπληρώσει και βελτιώσει.
Νομίζω ότι εδώ, φτάνοντας στην “κορυφή”, σταματούν όλα.
Εάν ο Κύριος δεν θέλει να καταργηθεί η Παλαιά Διαθήκη όπως ο ίδιος διαβεβαιώνει, ποιοί είμαστε εμείς που θα γίνουμε βασιλικότεροι του Βασιλέως;
Με αδελφική εν Χριστώ αγάπη
Ζ.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου