Ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα μας… Οι άνθρωποι διαφεντεύουν μόνο τους σκοπούς των πολέμων, αλλά ποτέ την έκβασή τους. Όταν οι άνθρωποι στοιβάζουν αίτια πολέμου, τότε ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο και αποφασίζει για την έκβασή του. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Άγιος Θαδδαίος ο Απόστολος (44)
Όσιος Αβράμιος του Σμολένσκ (1220) ο Θαυματουργός και ο μαθητής του Άγιος Εφραίμ (1238)
Άγιος Ευπρέπιος της Βερόνας , πρώτος επίσκοπος της Βερόνας στη βόρεια Ιταλία (1ος αιώνας)
Αγία Βάσσα και τα παιδιά της Θεόγνιος, Αγάπιος και Πιστός(305-311)
Άγιος Θαδδαίος της Στεπαντσμίντα Γεωργίας (6ος αιων.), εκ των 13 Σύρων Πατέρων
Άγιος Σαρμεάν, Καθολικός του Καρτλί, Γεωργία (774)
Άγιος Κορνήλιος της Μονής Παλαιοστρόφ (Νησί Παλαιό, Βαλαάμ , Καρέλια) (1420), και ο μαθητής του Άγιος Αβράμιος (15ος αιώνας)
Όσιος Αλέξανδρος «ο εν Ικονίω»
Άγιος Θαδδαίος του Petrozavodsk, ο δια Χριστόν σαλός (1726)
Οσία Μάρθα Μελιούκοβα του Ντιβέεβο (1829), πνευματική θυγατέρα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ
Ανάμνησις της θαυμαστής εμφάνισης της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Ρωσική Μονή του Αγίου Παντελεήμονα Αγίου Όρους κατά τη διανομή ελεημοσύνης στις Ιερές Πύλες της Μονής το 1903

Εορτάζουν στις 21 Αυγούστου.

« Σύ κράτησε μας στο άσπιλο βλέμμα Σου, Δέσποινα…».
«Μείνον μεθ’ ημών, η ημετέρα παράκλησις, το μόνον επί γης ημών παραμύθιον.
Μη εάσης ημάς ορφανούς, Μήτερ…».

Η θαυμαστή φωτογραφία με την Παναγία στο Άγιον όρος… τo 1903

21 Αυγούστου 1903. Οι πατέρες της Ιεράς Μονής του Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιον Όρος είχαν συγκεντρωθεί για τελευταία φορά προκειμένου να να βοηθήσουν τους φτωχούς κελιώτες μοναχούς. Ένας από αυτούς, διέκρινε ανάμεσα στο πλήθος μία αέρινη μαυροφορεμένη φιγούρα. Δίχως δισταγμό έσπευσε να απαθανατίσει τη στιγμή.
Η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος είναι γνωστή και ως «ρώσικο μοναστήρι».

Οι μοναχοί του Αγίου Παντελεήμονος ανέπτυξαν μία ιδιαίτερη παράδοση, συνήθιζαν να προσφέρουν απλόχερα ελεημοσύνη στους φτωχούς κελιώτες και σε κάθε άπορο, άνεργο και έχοντα ανάγκη.
Κάθε εβδομάδα από τα δύο λιμάνια της Νότιας Ρωσίας, την Οδησσό και το Ταγκανρόγκ έφταναν μεγάλα και μικρά πλοία στην προβλήτα της Μονής του Αγίου Παντελεήμονα με τρόφιμα και είδη πρωτης αναγκης. Προορίζονταν για τους 3.000 κατοίκους της Μονής Αγίου Παντελεήμονα και τους 4.000 ρωσόφωνους αδελφούς που ασκήτευαν σε διάφορα μοναστήρια, μετόχια, κελιά και καλίβες του Αγίου Όρους.

Στα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ού αιώνα, οι Ρώσοι μοναχοί μοίραζαν ελεημοσύνη στο λιμάνι της μονης καθε εβδομαδα. Ένα πλήθος φτωχών μοναχών ερημιτών -περιπλανώμενων και ευσεβών προσκυνητών συγκεντρώνονταν στη Μεγάλη Πύλη και έπαιρναν ψωμί κι ότι ειχαν αναγκη. Ανάμεσά τους έρχονταν και μέθυσοι και περιπλανώμενοι δυστυχισμένοι άνθρωποι.

Στις 14 Αυγούστου του ίδιου έτους, ελαβαν επιστολή από την ιερά Κοινότητα στις Καρυές που εξέφραζε τη δυσαρέσκειά της για την «άχρηστη» και «επιβλαβή», κατά τη γνώμη τους, ελεημοσύνη αδιακρίτως σε όλους. Και ζητούσε από την Μονή του Αγίου Παντελεήμονα να καταργήσει τη μέχρι τότε διανομή ελεημοσύνης γιατί γίνεται αιτία κακού και να βρει μια διαφορετική μορφή βοήθειας.
Στις 21 Αυγούστου 1903, μία εβδομάδα μετά την λήψη της επιστολής της Κοινότητας, οι μοναχοί της ρωσικής μονής αποφάσισαν να τηρήσουν την παράδοση για τελευταία φορά και να δώσουν ελεημοσύνη, διαβάζοντας την και στους παρευρισκόμενους εκατοντάδες απόρους και περιπλανώμενους.

Κατά τη διανομή των ευλογιών, ο ιερομόναχος Γαβριήλ αποφάσισε ξαφνικά να τραβήξει μια φωτογραφία εις ανάμνηση. Τότε, αυτός ο μοναχός, ο Γαβριήλ, είδε κάτι θαυμαστό! Ανάμεσα στους μοναχούς προχωρούσε μιά μαυροφορεμένη γυναίκα. Απορημένος δεν δίστασε. Άρχισε να φωτογραφίζει τα στιγμιότυπα. Και τότε, αυτό που μόνο ο ίδιος έβλεπε, αποτυπώθηκε στο χαρτί της εποχής, στην αριστερή γωνία του κάδρου διακρινόταν θολά μία γυναικεία φιγούρα…..
Ο Γαβριήλ έσπευσε να δείξει τη φωτογραφία στους πατέρες. Αμέσως όλοι πείστηκαν ότι επρόκειτο για την Παναγία. Φαινόταν σαν να κατευθύνεται προς την έξοδο της Μονής λυπημένη και με το κεφάλι σκυμμένο. Παράλληλα λουζόταν από μία αλλόκοτη λάμψη. Κοιτάζοντας την ασυνήθιστη φωτογραφία, οι μοναχοί θυμήθηκαν αμέσως την ιστορία του μοναχού Σεβαστιανου, ο οποίος είχε ακούσει από τους αχθοφόρους ότι «ένας ερημίτης είχε δει μια γυναίκα αρκετές φορές ενώ μοιράζονταν οι ευλογίες».
Ήταν η Παναγία, η Κυρία και Αρχόντισσα του Όρους, που λυπημένη γι αυτά που συνέβαιναν εμφανίσθηκε για να τους δείξει ότι δεν πρέπει να σταματήσουν το καλό έργο της ελεημοσύνης στους πτωχούς μοναχούς. Γι αυτό και επέτρεψε να Την φωτογραφίσουν!!!
Και συνέχισαν το έργο της ελεημοσύνης προς δόξαν Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Το αρχικό αρνητικό της ιστορικής φωτογραφίας της Υπεραγίας Θεοτόκου – που κατέγραψε την εμφάνιση της Μητέρας του Θεού στη Ρωσική Μονή του αγίου Όρους κατά τη διανομή ελεημοσύνης το 1903 – βρέθηκε ως εκ θαύματος στο Ρωσικό μοναστήρι, – αναφέρει ο ανταποκριτής του “Russian Athos”.
Το αρνητικό βρέθηκε στο παλιό αρχείο φωτογραφιών του μοναστηριού μόλις το 1997 . Μπορεί αναμφίβολα να θεωρηθεί θαύμα, γιατί πολλά αρνητικά καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών του 1968, και μερικά από αυτά κατέληξαν σε ιδιωτικές συλλογές. Δεν υπήρχε ελπίδα να βρεθεί αυτό το πολύτιμο κειμήλιο μετά από τόσα χρόνια παρακμής.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Mου είχε διηγηθή ο Γερο – Σάββας, ο Φιλοθεΐτης, ότι με την μεγάλη πείνα του 1917 οι Ίβηρίτες, βλέποντας τις αποθήκες της Μονής να αδειάζουν, είχαν ελαττώσει την φιλοξενία. Μάλιστα, ένας Προϊστάμενος τσιγκούνης επέμενε, και την έκοψαν τελείως. Επόμενο ήταν και ο Χριστός να σταματήση κάθε ευλογία Του. Τότε άρχισαν να πεινάνε οι Πατέρες και να παραπονιούνται στον Χριστό και στην Παναγία, που δεν φρόντιζαν την Μονή τους. Δυστυχώς, δεν είχαν καταλάβει το σφάλμα τους.

Μια μέρα, λοιπόν, παρουσιάσθηκε ο Χριστός στον Πορτάρη της Μονής, σαν φτωχός, και του ζήτησε λίγο ψωμί. Ο Πορτάρης λυπημένος του λέει:

–  Δεν έχουμε, αδελφέ μου, γι’ αυτό και κόψαμε την φιλοξενία. Περίμενε όμως λίγο να σού φέρω αυτό το κομματάκι που έχω στο κελλί μου για τον εαυτό μου. Έτρεξε, πήγε στο κελλί του και του έφερε το ψωμί που είχε για τον εαυτό του και του το έδωσε. “Έβλεπε όμως το πρόσωπο του Φτωχού να λάμπη. Αφού λοιπόν πήρε ο Φτωχός εκείνος το ψωμί, λέει στον Πορτάρη:
Ξέρετε γιατί ήρθε αυτή η δυστυχία στην Μονή; Επειδή διώξατε από το Μοναστήρι δύο: τον ”δότε” και τον  ”δοθήσεται”. Μετά από αυτά τα λόγια έγινε άφαντος, σκορπίζοντας μια λάμψη που θάμπωσε τον Πορτάρη. Τάχασε τότε ο Πορτάρης και φοβισμένος έτρεξε στους Προϊσταμένους της Μονής και διηγήθηκε το γεγονός. Οι Πατέρες στην αρχή βασάνιζαν το μυαλό τους να θυμηθούν ποιους ανθρώπους έδιωξαν. Μετά όμως κατάλαβαν ότι εκείνος ο φτωχός ήταν ο Χριστός και εννόησαν και τα Ευαγγελικά Του λόγια: δότε και δοθήσεται υμίν.

Μετανόησαν αμέσως για το σφάλμα τους, και, μόλις άρχισαν να δίνουν από το υστέρημα τους στους φτωχούς κατέφθασαν οι πλούσιες ευλογίες του Θεού.
Από το βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου,  ”Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα”

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Οι άνθρωποι διαφεντεύουν μόνο τους σκοπούς των πολέμων, αλλά ποτέ την έκβασή τους. Όταν οι άνθρωποι στοιβάζουν αίτια πολέμου, τότε ο Θεός επιτρέπει τον πόλεμο και αποφασίζει για την έκβασή του.

Ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει στη γη χωρίς το θέλημα του Πατέρα σας, είπε ο Σωτήρας και ακόμα πρόσθεσε έχει μετρημένες και τις τρίχες της κεφαλής σας (Ματθ. Γ, 29). Όταν λοιπόν δεν μπορεί να πέσει ούτε ένα σπουργίτι χωρίς τη θέληση του Θεού, πώς μπορεί τότε να πέσει ένας λαός ή ένας άνθρωπος στον πόλεμο; Κι όταν κι οι τρίχες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες, πώς δεν απαρίθμησε ο Θεός όλους τούς δημιουργημένους ανθρώπους; Κι ο δημιουργός των ανθρώπων δεν απαριθμεί τους ανθρώπους μόνο για να γνωρίζει τον αριθμό τους, άσχετα με το ποιος και πώς αυτός ο αριθμός θα σμίκρυνε ή θα αύξανε, αλλά η γνώση Του για τον αριθμό όλων των ανθρώπων σημειώνει ταυτόχρονα και την κρίση Του για την πορεία κάθε ανθρώπου.

Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι θα νικήσει εκείνη η πλευρά, πού η θέληση του Θεού επέλεξε να της απονεμηθεί η νίκη. Και το σε ποιά πλευρά κατά το θέλημα του Θεού θα απονεμηθεί η νίκη, είναι ξεκάθαρο στην Αγία Γραφή του Θεού, σαφές κι από τη μέχρι τώρα αναφορά μας, σαφές κι απ’ όλους τους πολέμους σ’ ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας, μόνον αν αυτοί οι πόλεμοι διαβάζονται υπό το φως της Βίβλου.

Κοντολογίς: η θέληση του Θεού θα απονέμει τη νίκη στην πλευρά εκείνη πού διαθέτει την πιο καθαρή και την πιο σταθερή πίστη στο Θεό και η οποία θα τηρεί σοβαρά τις εντολές Του. Ο απομακρυσμένος από το Θεό και τις εντολές Του λαός θα χάσει τον πόλεμο, ακόμα κι αν οι πιθανότητες είναι μηδαμινές. Οι απομακρυσμένοι από το Θεό και τις εντολές Του ηγέτες ενός λαού, δε θα βοηθηθούν ούτε από την εξυπνάδα τους, ούτε από τούς υπολογισμούς τους, ούτε από το στρατό, ούτε από τον πολιτισμό, ούτε από τα όπλα, ούτε από τις διπλωματικές σχέσεις, από την ευφράδεια του λόγου τους, ούτε από οποιοδήποτε υλικό αυτού του κόσμου.
Ο λαός όμως πού μαζί με τους ηγέτες του είναι με το Χριστό Θεό (μιλάμε ακόμα για τούς χριστιανικούς λαούς) θα προστατευτεί από τον πόλεμο ή αν μπει στον πόλεμο θα βγει νικητής εντελώς ανεξάρτητα από τον αριθμό του στρατού του, τον πολιτισμό του και το οπλοστάσιό του…

Γιατί όμως οι λαοί των υπόλοιπων λιγότερο εγωιστικών και πιο φιλειρηνικών πολιτισμών υιοθετούν τον Ευρωαμερικανικό πολιτισμό, αφού τον μισούν και τον χλευάζουν; Για τον ίδιο λόγο, στρατηγέ, πού ο Δαυίδ μη έχοντας δικό του σπαθί, τράβηξε το σπαθί του Γολιάθ και τον έσφαξε. Οι λαοί των μη ευρωπαϊκών πολιτισμών άρχισαν εσπευσμένα να εξοπλίζονται με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό για να μπορέσουν να αμυνθούν από την Ευρώπη και ακόμα – πράγμα πού επιθυμούν ειλικρινώς – δοθείσης ευκαιρίας με τα ίδια του τα όπλα να τον αποκεφαλίσουν.

(Στον πόλεμο) δε νικά ο πολιτισμός, αλλά η αλήθεια και το δίκαιο… Η νίκη στο μελλοντικό πόλεμο εξαρτάται και από τη μετάνοια. Εκείνος ο λαός πού θα μετανοήσει νωρίτερα, θα διορθωθεί και θα επικαλεστεί το Θεό, αν καν μπει στον πόλεμο κατά την Πρόνοια του Θεού, θα νικήσει.
Από το βιβλίο «Πόλεμος και Βίβλος», του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, εκδόσεις Παρρησία

Έλαχε στον κλήρο μας να γεννηθούμε κατά μια τρομακτικά ταραγμένη περίοδο. Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/08/24/19234/

Η μεγάλη υποκρισία κυριάρχησε στους ηγέτες των χριστιανικών λαών, που αν και μιλούσαν διαρκώς για την ειρήνη στην πραγματικότητα κρυφά έκλειναν συμφωνίες, Και κάθε κρυφή συμφωνία τους σήμαινε πόλεμο. Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες για τον πόλεμο… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/11/%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7-%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B7/

Οσία Μάρθα του Ντιβέγιεβο, πνευματική θυγατέρα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, το πρώτο χελιδόνι του μοναστηριού του, που έφυγε για την αιώνια άνοιξη της Βασιλείας
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/20/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%ac%cf%81%ce%b8%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b2%ce%ad%ce%b3%ce%b9%ce%b5%ce%b2%ce%bf-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae/

Ο Άγιος Απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος και το «άγιο Μανδήλιο»
https://iconandlight.wordpress.com/2018/06/18/24176/

Απολυτίκιον της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ήχος α’.

Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Αποστόλου Ιούδα Ήχος γ΄.

Απόστολε Άγιε Ιούδα Θαδδαιε, πρέσβευε τω ελεήμονι Θεώ, ίνα πταισμάτων άφεσιν παράσχη ταις ψυχαίς ημών.

Απολυτίκιον Οσίας Μάρθας του Ντιβέιεβο. Ήχος πλ. δ’

Εν σοι Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γαρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ, και πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μεν σαρκός παρέρχεται γαρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μάρθα το πνεύμα σου.

Ήχος α’. Πανεύφημοι Μαρτυρες

Ιούδα θεόπνευστε ακτίς, του ηλίου γέγονας, του εκ Παρθένου εκλάμψαντος, και κατεφώτισας, ευσεβών καρδίας, και τον επικείμενον, τη κτίσει σκοτασμόν απεδίωξας, και νυν ικέτευε, δωρηθήναι ταις ψυχαίς ημών, την ειρήνην, και το μέγα έλεος.

Ιούδα Απόστολε Χριστού, αστήρ εχρημάτισας, φωταγωγών την υφήλιον, θαυμάτων λάμψεσι· του Τοπάρχου λέπραν, Αυγάρου γαρ ιάτρευσας, σταλείς παρ’ αυτού του Διδασκάλου σου. Και νυν ικέτευε, δωρηθήναι τοις τιμώσί σε, την ειρήνην, ρώσίν τε και έλεος.

Ωδή η’. Σοι τω παντουργώ

Όλην την αυγήν, του Παρακλήτου Μάκαρ, εδέξω φοιτήσασαν, κραυγάζων ένδοξε• Πάντα τα έργα, τον Κύριον υμνείτε, και υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας.

iconandlight.wordpress.com