Κύριε, Ιησού, Χριστέ, Μακρόθυμε, αμαρτήσαμε. Ελέησέ μας, λόγω της ομολογίας μας και της μετανοίας μας. Ο θυμός του Κυρίου μαζεύτηκε από πάνω μας, όπως το καλοκαίρι μαζεύονται τα σύννεφα με το χαλάζι. Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος

 

 

Συναξάριον

Τη ΙΗ’ του μηνός Νοεμβρίου, Μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Πλάτωνος και των Αγίων Μαρτύρων Ρωμανού και Ρωμανού Διακόνου, του εκ Παλαιστίνης [288]
Τη αυτή ημέρα, το Άγιον νήπιον, ερωτηθέν παρά του Επάρχου, ποίον δεί σέβειν Θεόν, και ειπόν, Τον Χριστόν, ξίφει τελειούται.

Στίχοι
Κόλπους Αβραάμ νήπιον λαχόν ξίφει,
Τοις Βηθλεέμ σύνεδρον ώφθη νηπίοις.

Εκείνος που δεν θέλει να γίνει εθελοντής του Χριστού, γίνεται νεοσύλλεκτος του σατανά
Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος

Αδερφοί μου, ο Θεός μας είναι Θεός των ελεύθερων ανθρώπων και όχι των δούλων. Ο Χριστός κατέβηκε στην γη όχι για να στρατολογήσει με την βία τους ανθρώπους, αλλά για να συγκεντρώσει εθελοντές στην στρατιά Του. Όποιος ήθελε, ήθελε. Όποιος δεν ήθελε, δεν ήταν υποχρεωμένος. Μόνο που εκείνος που δεν θέλει να γίνει εθελοντής του Χριστού, γίνεται νεοσύλλεκτος του σατανά, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, επειδή ο Χριστός είπε: Όποιος δεν είναι μαζί μου, είναι εναντίον μου. Αρχηγός όλων εκείνων, που είναι εναντίον του Χριστού, είναι εκείνος ο σκοτεινός στρατηγός του Άδη, ο σατανάς.

Ο λαός μας εθελοντικά ακολούθησε τον Χριστό, με ελεύθερη βούληση και όχι με την βία, επειδή δεν βαπτίστηκε μια μέρα με την εντολή ή με τον νόμο κάποιου αλλά σιγά – σιγά βαπτιζόταν επί αιώνες. Ο σερβικός λαός πολέμησε για την ελευθερία και για τον τίμιο Σταυρό. Από παλιά το σύνθημα του λαού μας ήταν: Πίστη και ελευθερία. Όταν λοιπόν λέμε πως πολεμήσαμε για την πίστη, σημαίνει πως πολεμήσαμε για την πίστη του Χριστού, για την ορθόδοξη πίστη. Όταν λέμε πως πολεμήσαμε για την ελευθερία, σημαίνει πως θελήσαμε την ελευθερία σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: Έχει καταβληθεί το αντίτιμο για την απελευθέρωσή σας. Είστε αγορασμένοι από τον Χριστό με τίμημα μεγάλο. Γι᾽ αυτό μην υποδουλώνεστε στους ανθρώπους (Α´ Κορ. ζ´ 23).

Σύμφωνα με την παράδοσή μας καλό είναι πάντα να σεβόμαστε την πίστη του λαού μας. Όταν αγωνιζόμασταν για τον Σταυρό και περιμέναμε την ελευθερία από τον Θεό, σαν δώρο για τον αγώνα μας, ήρθε η ανάσταση. Ο δύσκολος αγώνας μας για τον σταυρό στον καιρό της δουλείας έλαμπε σαν ήλιος και όταν ήρθε η ελευθερία, μας χάρισε την ζεστασιά που εκπέμπουν οι ακτίνες του ηλίου. Τότε καταλάβαμε πως ο Θεός μας ελέησε και ο Σταυρός του Χριστού νίκησε τους εχθρούς μας. Η ελευθερία ήρθε, σαν δώρο Θεού. Και αν πάλι το ποτήρι αναποδογυρίσει και ο Σταυρός σκοτεινιάσει, αν πάλι χαθεί η ελευθερία, τότε θα καταλάβουμε πως ο Θεός μας τιμωρεί για τις αμαρτίες μας, αφήνοντας τους ξένους τυράννους να μας κυβερνούν. Λίγοι λαοί στον κόσμο είναι πιστοί όσο ο λαός μας. Λίγοι λαοί στον κόσμο, όπως ο λαός μας, ερμηνεύουν τόσο απλά το καλό και το κακό που τους συμβαίνει και έχουν ένα θετικό και ξεκάθαρο σύνθημα στους αγώνες τους: Για τον Σταυρό και για την χρυσή Ελευθερία.

Αυτό το σύνθημα αποτέλεσε πάντα το μέτρο, με το οποίο κρίθηκαν όλα τα γεγονότα της ιστορίας του λαού μας. Σύμφωνα με αυτό το μέτρο μπορούν να εξηγηθούν και όσα μας συνέβησαν κατά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο: καταστραφήκαμε, επειδή εγκαταλείψαμε τον Σταυρό, διαχωρίσαμε την ελευθερία από τον Χριστό. Και έτσι σαν το κρέας που, όταν του βγάλουμε το αλάτι, χαλάει, καταστραφήκαμε. Αυτό που σας λέω, οι άθεοι δεν το καταλαβαίνουν. Σ᾽ αυτούς μάταια μιλάει κανείς, γιατί, είτε μιλάει κανείς σ᾽ αυτούς είτε παίζει μουσική στα βότσαλα της θάλασσας, το ίδιο είναι. Εσείς όμως, θα καταλάβετε τα λόγια μου. Εσείς, που γνωρίζετε για τον Θεό και για την ψυχή, εσείς που γνωρίζετε το θέλημα του Θεού από την Αγία Γραφή. Η πορεία του λαού μας είναι γνωστή από την ιστορία μας. Ξεχάσαμε τον Σταυρό και μολύναμε την ελευθερία μας, καταλήξαμε στο μαστίγιο των αθέων.

Αναστενάζαμε για ελευθερία, όπως οι μελλοθάνατοι. Παλέψαμε για την ελευθερία με το σπαθί. Πάνω στους τάφους των αδερφών μας προσευχηθήκαμε με δάκρυα για αυτήν. Δυστυχώς, όταν ήρθε η ελευθερία, δεν την προσέξαμε ούτε μία ημέρα σαν κάτι ιερό. Από το ξημέρωμα της πρώτης ελεύθερης μέρας αρχίσαμε να παίζουμε μαζί της. Ο ουρανός είκοσι χρόνια έβλεπε από ψηλά τον περιπαικτικό μας χορό με την ελευθερία. Ο θυμός του Κυρίου μαζεύτηκε από πάνω μας, όπως το καλοκαίρι μαζεύονται τα σύννεφα με το χαλάζι. Εκατομμύρια νέοι που θυσίασαν την ζωή τους για την ελευθερία μας έβλεπαν από τον ουρανό και φώναζαν προσευχόμενοι στον Άγιο Σάββα: Πατέρα μας, Άγιε Σάββα, γίνε σαν τον προφήτη Ηλία και ζήτα από τον Χριστό να σου επιτρέψει να χτυπήσεις με κεραυνούς αυτή την ποταπή γενιά.

Ελευθερία σημαίνει απελευθέρωση από κακούς ανθρώπους και υπηρεσία στον πράο Θεό. Το πρώτο μέρος αυτής της πρότασης το καταλαβαίνουμε, το δεύτερο όμως όχι. Καταλαβαίνουμε πως ελευθερία σημαίνει απελευθέρωση από κακούς ανθρώπους αλλά δεν καταλαβαίνουμε πως η ελευθερία είναι και υπηρεσία στον Μακρόθυμο Θεό. Εξ αιτίας αυτού και εξ αιτίας της ανυπακοής μας στην εκκλησία χάσαμε πάλι την ελευθερία μας και αυτό συνέβη, γιατί δεν θελήσαμε να υπηρετήσουμε τον Θεό. Δεν θελήσαμε να υπηρετήσουμε τον Θεό, αντίθετα θελήσαμε να υπηρετήσουμε τα σωματικά μας πάθη. Είχαμε έτσι την ελευθερία του σώματος αλλά την δουλεία του πνεύματος. Αυτό ήταν σε αντίθεση με αυτό που μας συνέβαινε τον καιρό της σκλαβιάς μας, γιατί τότε είχαμε το πνεύμα μας ελεύθερο αλλά το σώμα μας σκλαβωμένο στις αλυσίδες. Τον καιρό της ελευθερίας φροντίσαμε μόνο το σώμα και πικράναμε την ψυχή μας. Υπηρετήσαμε μόνο τον εαυτό μας, και όχι τον Θεό. Αυτή η ελευθερία δεν ήταν ελευθερία που θα απολαμβάνουν τα παιδιά του Θεού, όπως το γράφει ο απόστολος Παύλος (Ρωμ. η´ 21), αλλά ελευθερία που έχει ένα φυλακισμένο περιστέρι.

Σύμφωνα πάλι και με τα λόγια του αποστόλου Πέτρου, όχι εκείνου του Πέτρου, τον οποίο δοξάζουν οι πάπες της Ρώμης σαν προπάππο τους, αλλά σύμφωνα με τα λόγια εκείνου του υπέροχου Πέτρου, του αδερφού του Ανδρέα, ο οποίος μας προειδοποιεί: Καθώς είστε ελεύθεροι, μη χρησιμοποιείτε την ελευθερία σαν πρόσχημα για να σκεπάζετε την κακία, αλλά να ζείτε σαν δούλοι του Θεού (Α´ Πετρ. β´ 16). Κύριε, Ιησού, Χριστέ, Μακρόθυμε, αμαρτήσαμε. Πεθάναμε για τον Σταυρό και στην συνέχεια καταπατήσαμε τον Σταυρό. Υποφέραμε για την ελευθερία και στην συνέχεια απαξιώσαμε την ελευθερία. Ελέησέ μας, λόγω της ομολογίας μας και της μετανοίας μας. Αν υπάρχει κάτι καλό σε μας, στους αμαρτωλούς Σέρβους, είναι πως για κάθε μας δυσκολία δεν κατηγορούμε τους άλλους αλλά τον εαυτό μας. Αυτό δεν το κάνουν οι άθεοι και οι αιρετικοί. Αυτό το κάνουν μόνο οι αληθινοί ορθόδοξοι χριστιανοί. Γι᾽ αυτό τον λόγο και μόνο, για αυτό τον λόγο, ελέησέ μας και σώσε μας, Κύριε. Αμήν.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Επισκόπου Αχρίδος, Μέσα από το παράθυρο της φυλακής: Μηνύματα στον λαό, εκδ. «Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη: 2012, σ. 245-261.- Στοιχειοθεσία «Χριστιανικής βιβλιογραφίας»

***

Επιστολή του Αγίου Νείλου
Στον Σιλεντιάριο* Ηλιόδωρο.

Με τα θαύματα πού έγιναν σε κάθε τόπο και σε διάφορο χρόνο κάθε φορά, ο Κύριος τους ολιγόπιστους και τους άπιστους τους καλεί να πιστέψουν σταθερά, ενώ την πίστη και την ελπίδα των πιστών την αυξάνει περισσότερο, κάνοντας το φρόνημά τους ρωμαλέο και ασάλευτο. Και θέλω να σου διηγηθώ ένα από τα μύρια θαύματα του τροπαιοφόρου μας μάρτυρα Πλάτωνα, όχι μόνο στην πατρίδα μας, αλλά και σέ κάθε πόλη και χώρα, παρέχοντας προθυμότατα τη χάρη σ’ εκείνους πού μέσω αυτού παρακαλούν τον Θεό, και δείχνοντας την θαυματουργική του δύναμη.

Στο όρος λοιπόν πού ονομάζεται Σινά, όπου ο Μωυσής δέχτηκε τον νόμο, και όπου κατοικούν εντόποιοι και ξένοι μοναχοί, κάποιος άνδρας, που ήταν Γαλάτης στην καταγωγή, μαζί με τον γιό του, αφού ασπάστηκε τη μοναχική ζωή, έμεινε ασκώντας τούς άθλους τής αρετής στην έρημο για αρκετό χρόνο. Μια μέρα λοιπόν μετέβησαν στο όρος πού αναφέρθηκε βάρβαροι, ειδωλολάτρες στη θρησκεία, και επειδή εμποδίστηκαν να μπουν μέσα στη μονή, συνέλαβαν γρήγορα αυτούς που βρήκαν να μονάζουν πρόχειρα, μαζί με τον γιό του Γαλάτη γέροντα, τούς αιχμαλώτισαν και αφού τούς έδεσαν πισθάγκωνα, πέρασαν πολλά μοναστήρια έρημα, οδηγώντας τους νηστικούς και γυμνούς, χωρίς να φορούν κανένα είδος υποδήματος, σε εκείνους τούς ανεκδιήγητους και χωρίς νερό και κακοτράχαλους τόπους, κάνοντάς τους να τρέχουν με βία και εξαναγκασμό, και να καταπονούνται από τον μεγάλο φόβο τους. Ο γέροντας πού κρύφτηκε μόνος σε κάποιο απόκρυφο σπήλαιο, βασανιζόταν από το πένθος μη μπορώντας να υποφέρει τη στέρηση του ευσεβούς γιού του, και καταπαρακαλούσε τον Χριστό, μέσω του πατριώτη του μάρτυρα Πάτωνα, να λυγίσει και να τον σπλαχνιστεί. Το ίδιο ακριβώς έκανε και ο γιός του, πού, μέσω του ιδίου μάρτυρα, παρακαλούσε τον Θεό, ενώ ήταν δεμένος στην αιχμαλωσία, να τον καταλυπηθεί και να κάνει το θαύμα του. Και επειδή εισακούστηκαν και οι δύο, και ο πατέρας στο σπήλαιο του όρους Σινά, και ο γιός στην αιχμαλωσία, έρχεται ξαφνικά ο δικός μας Πλάτωνας έφιππος, σύροντας και άλλο άλογο διαθέσιμο, εμφανίζεται στο παιδί πού αγρυπνούσε και τον γνώριζε επειδή είχε δει πολλές φορές τη μορφή του αγίου στις εικόνες. Και αμέσως τον διατάζει να σηκωθεί μέσα από όλους, να πάρει το άλογο και να καθίσει επάνω του, και τότε αμέσως, σαν να ήταν αράχνη, λύθηκαν τα δεσμά του, και αφού ελευθερώθηκε μόνο αυτός με την επίκληση του αγίου με ένα νεύμα του Θεού σηκώθηκε, καβάλησε το άλογο, και ακολούθησε θαρραλέος και χαρούμενος τον άγιο πού τον οδηγούσε. Σύντομα τότε και με μεγάλη ταχύτητα και οι δύο, ο άγιος Πλάτων και ο νεαρός μοναχός, σαν να είχαν φτερά, έφτασαν στην κατοικία του γέροντα, ο οποίος προσευχόταν και έκλαιγε, και αφού ο θριαμβευτής μάρτυρας παρέδωσε στον πατέρα πού πονούσε στη καρδιά, τον αγαπητό του γιό, έγινε άφαντος.

Ώστε λοιπόν σε κάθε τόπο εκείνους πού μέσω αυτών παρακαλούν τον Θεό, οι αείμνηστοι και ένδοξοι αθλητές του Δεσπότη Χριστού μπορούν να κάνουν κάθε θαυμαστό και παράδοξο πράγμα. Αυτά βέβαια σού τα έγραψα, επειδή αγαπάς τούς μάρτυρες, και δεν χορταίνεις ποτέ την ανάμνηση των τρισμακάριστων μαρτύρων.
Νείλου του Ασκητή Άπαντα τα Έργα – 11Δ Επιστολές Βιβλία Β’-Δ’, εκδόσεις Πατερικές Εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς
*Σιλεντιάριος, (από το λατινικό silentium) κατά την πρώιμη βυζαντινή περίοδο ήταν αξιωματούχος επιφορτισμένος με την τήρηση της ησυχίας κατά την παρουσία του αυτοκράτορα, Ησυχοποιός,
https://wra9.blogspot.com/2021/11/blog-post_12.html

Απολυτίκιον. Ήχος γ΄.Θείας πίστεως.

Πλατυνόμενος αγάπη θεία, την φερώνυμον, κλήσίν σου Μάρτυς, τη αθλήσει αληθεύουσαν έδειξας· και μαρτυρίου ανύσας τον δίαυλον, μαρτυρικής ηξιώθης λαμπρότητος. Πλάτων ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασαθι ημίν το μέγα έλεος.

Ήχος γ΄.

Τω θείω έρωτι καταφλεχθείς, ουκ επησθάνου της σβεννυμένης φλογός την σφοδροτάτην καύσιν, αλλ’ ως οι εν Βαβυλώνι Άγιοι Παίδες, Πλάτων τρισμακάριε εν μέσω τούτου εχόρευες. Όθεν πάρεχε τοις το θαυμαστόν μαρτύριόν σου δοξάζοντας, απόμοιραν του αφθάρτου πυρός της σης θείας αγάπης.

Ήχος δ΄.

Θεολογών το μυστήριον της εν Χριστώ οικονομίας, ως άθυρμα κατέρριψας την ειδωλομανίαν των ασεβών, Πλάτων θεομακάριστε. Και κατά σου ελκύσας την μανίαν του πατρός του ψεύδους, όλος πληγή εγένου, υπέρ του ηγαπημένου σου Ιησού. Ον καθικέτευε γενναιόφρον μάρτυς Πλάτων, πατήσαι και ημάς, τα ποικιλόμορφα είδωλα των παθών, προς σωτηρίαν αιώνιον.

Ήχος δ΄. Ως γενναίον εν μάρτυσιν.

Την φωνήν Πλάτων ήκουσας, του Κυρίου την λέγουσαν, οι προ των τυράννων ομολογήσαντες, το όνομά μου στεφθήσονται, εν ώρα της Κρίσεως, και μεθέξουσι ζωής, της ληγούσης μηδέποτε· όθεν άριστα, εναθλήσας και πλάνην των ειδώλων, απελέγξας συνετάγης, συν των Μαρτύρων στρατεύματι.

Τω Χριστώ συνταξάμενος, όλη Πλάτων καρδία σου, τον σταυρόν ηγάπησας και εβάστασας, επιγινώσκων γλυκύτητα, την μένουσαν πάντοτε, εις αιώνιον ζωήν, διό γέγονας, θεολόγος ελέγξας ανομούντας, και κηρύξας του Κυρίου, οικονομίαν τρανώτατα.

Ήχος α΄. Των ουρανίων ταγμάτων.

Ουκ έστιν άξια όντως! τα νυν παθήματα, της άνω θείας δόξης, ως ο Παύλος κηρύττει· διό γενναίε Πλάτων ανδροπρεπώς, τας βασάνους υπέμεινας, ώσπερ τις άκμων τυπτόμενος αφειδώς, δι’ αγάπην του Δεσπότου σου.

Συν Αντιόχω ω Πλάτων, τω σω γλυκεί αδελφώ, αθλήσαντι γενναίως, και στέφος ειληφότι, πρεσβεύετε απαύστως τω Ιησού, υπέρ Ου ηγωνίσθητε, όπως τοις πόθω τιμώσιν άμφω υμάς, Πνεύμα Άγιον χαρίζηται.

iconandlight.wordpress.com