ΟΧΙ! Οι Άγιοι Βάκχος και Σέργιος, ΔΕΝ ήταν ομοφυλόφιλοι!

Εισαγωγή Καταχανά:

Μέσα σε ένα όλο και πιο διεφθαρμένο κοινωνικό σύνολο, όπου η ανωμαλία επιβάλλεται ως ομαλότητα και το αφύσικο προβάλλεται ως φυσικό, οι τελετάρχες της διαφθοράς αναζητούν δικαιολογίες για να «νομιμοποιήσουν» τη σαπίλα και την αποστασία τους! Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, είχαν το απύθμενο θράσος να παραφράσουν τους βιους των Αγίων Βάκχου και Σεργίου, με τη γνωστή τακτική του επιλεκτικού εκμαυλισμού. Φέρνουν ως δήθεν παράδειγμα τους δύο παραπάνω αγίους και με άθλιες αλχημείες προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν ομοφυλόφιλοι.

Έψαξα και βρήκα ένα σχετικό άρθρο από το «Ορθόδοξο Ιστολόγιον«, με ημερομηνία 16 Απριλίου του 2015, το οποίο γκρεμίζει αυτόν τον ισχυρισμό των εκμαυλιστών των ηθών, και σπεύδω αμέσως να σας το παρουσιάσω, αφού πρώτα δώσω πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα για την παρουσίαση των στοιχείων του! Απολαύστε το:

---

Μάρτυρες Βάκχος και Σέργιος

Σέργιος και Βάκχος
Ομοφυλόφιλοι Άγιοι;

κλίκ εδώ για την παράκληση αγίων Σεργίου και Βάκχου

Αγαπητοί σήμερα θα δούμε τους Αγίους Βάκχο και Σέργιο διότι κυκλοφορούν διάφορες ασεβείς θεωρίες περί αυτών των δυο Αγίων μαρτύρων της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας.

Κάποιοι διαδίδουν ότι οι δυο άγιοι ήταν ομοφυλόφιλοι και φέρνουν προς υποστήριξη των λεγομένων τους τον βίο των αγίων. Διαστρεβλώνουν κάποιες λέξεις αλλά και φράσεις προσπαθώντας να τους παρουσιάσουν ως ομοφυλόφιλους και διατείνονται ότι ο Βάκχος τον αποκαλεί εραστή διότι ήταν ζευγάρι, ότι τους έντυσαν με γυναικεία ρούχα επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι, ότι ο Βάκχος αφού είχε μαρτυρήσει εμφανίστηκε στον Σέργιο ως άγγελος και του είπε να βιαστεί να τον αποκτήσει λέγοντας «το δικό σου βραβείο θα είναι να είμαι μαζί σου» και αυτό είναι ενδεικτικό της σχέσεώς τους, δηλαδή ότι ήταν ομοφυλόφιλοι.  Ας δούμε όμως το τι λένε τα επίμαχα κομμάτια από τις βιογραφίες των Αγίων ώστε να αποκατασταθεί η αλήθεια και να φανεί ότι ο εφευρέτης προσπαθώντας να φέρει τα πράγματα εκεί που ήθελε χρησιμοποίησε τον τρόπο που γνωρίζει καλύτερα, τον μεταφορικώς ομοφυλόφιλο.
Ας δούμε πρώτα το κομμάτι από τον Συμεών τον Μεταφραστή:

Προς ταύτα οξύτερον και Mαξιμιανός κινηθείς, αφαιρεθήναι μεν αυτούς τα παράσημα της αρχής αυτίκα κελεύει, εσθήματα δε γυναικεία μεταμφιασάμενους, και σιδηροίς κλοιοίς άμα περιαυχενισθέντας, δια μέσης της αγυιάς (=οδός) μέχρι των βασιλείων αυτών άγεσθαι. Ήγοντο μεν ουν ευθύς οι μακάριοι την μακαρίαν όντως εκείνη οδόν και εις Χριστόν αυτόν φέρουσαν, ουκ αισχύνην είναι το πράγμα νομίζοντες, αλλ’ ως ευσέβειαν μάλλον εν εαυτοίς καταισχύνοντες, περιφανώς βαρυνόμενοι.

Και άγγελον αυτώ κατά μέσην εκπέμπει (ο Κύριος) την νύκτα, ος πρότερον την εκείνου ψυχήν ηδέως ανακτησάμενος, είτα και του σώματος επιμεληθείς και τους πόδας αυτού πονήρως υπό των πληγών έχοντας υγιάσας (και τα πόδια του που πονούσαν από τις πληγές γιάτρεψε) και καθάπερ εταίρω τινί συμπολίτη φιλικώτατα διαλεχθείς και κατασπασάμενος, προθυμότερον πολλώ προς τον αγώνα διέθηκεν.

Ο σύναθλος Σέργιος απολειφθείς λύπη τε δια τον χωρισμόν και ηδονή πάλιν δια τα προσδοκώμενα εμερίζετο. Αλλ’ ου περιείδεν αυτόν τω χωρισμώ κάμνοντα ο γλυκύς εταίρος και εραστής, αλλά φαιδρά τη όψει ο θείος Βάκχος και συνήθει τω της στρατείας σχήματι νυκτός επιφανείς και διαλεχθείς τω φίλω και θάρσους εμπλήσας, το σκυθρωπόν τε της αθυμίας διέλυσε, και ασφαλέστερον άμα και γενναιότερον προς τα μελλούσας τιμωρίας διέθηκεν.

Το εραστής δεν σημαίνει μόνο αυτό που σήμερα έχει επικρατήσει, περιέχει και άλλες έννοιες. Βλέπουμε επί παραδείγματι την φράση «Χριστού εραστά», «ἡ σεβασμία κάρα τοῦ ἀθλητοῦ, τήν ὁποίαν λαβών ὁ Γρηγόριος, καί μετά δακρύων ἀσπαζόμενος ἔλεγε· δός μοι λόγον, ἀδελφέ περιπόθητε, καί ἐραστά τοῦ Χριστοῦ προθυμότατε, ἅγιε Εὐθύμιε» ή διαβάζουμε σε ψαλμό της Εκκλησίας που ομιλεί για τον Ιούδα, τον χαρακτηρισμό «εραστής των χρημάτων», βλέπε χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνη χρησάμενον, έχουμε την φράση «Θείος έρως», λέμε έχει Θείο έρωτα στην καρδιά του, τα οποία φυσικά δεν σημαίνουν σαρκική έλξη.

Σε κάποιο σημείο οι διώκτες των Αγίων τους έντυσαν με γυναικεία ρούχα. Αυτό δεν έγινε επειδή τους κατηγόρησαν σαν ομοφυλόφιλους αλλά επειδή θεωρήθηκε ότι αποστάτησαν από το στράτευμα. Ήταν μια ποινή εξευτελισμός προς εκείνους που θεωρούνταν λιποτάκτες από τον στρατό. Μεταξύ των άλλων κατηγοριών έχουν επιβαρύνει και με την συγκεκριμένη τους μάρτυρες. Να φορεθεί γυναικείο φόρεμα σε στρατιώτη θεωρούνταν μέγιστος εξευτελισμός, μια ποινή την οποία συναντούμε εκατονταετίες πριν το μαρτύριο των Αγίων. Ο Διόδωρος Σικελιώτης μας λέγει ότι ένας νόμος του Χαρώνδα υποχρέωνε τους λιποτάκτες να κυκλοφορούν στην αγορά ντυμένοι γυναίκες.

Ο Βάκχος όμως μετά θάνατον εμφανίζεται ντυμένος ως στρατιώτης. Και μόνο αυτό το γεγονός είναι αρκετό ώστε να ανατρέψει την γνώμη των διαστρεβλωτών.

Ο Βάκχος όπως και όλοι οι πραγματικοί πιστοί θυσιάζουν με ευχαρίστηση τα επίγεια για τα ουράνια είτε αυτά είναι πλούτος είτε αξιώματα. Μετά το μαρτύριο όχι μόνο λαμβάνει την ουράνια δόξα η οποία είναι αιώνια, αλλά αποκαθίσταται και στα επίγεια αξιώματα. 

Ο επίγειος άρχων έκρινε ότι είναι λιποτάκτες, όμως ο Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων διδει τῷ Βάκχω ψῆφον λευκήν Αποκ.2,17. Δηλαδή δίνει την αθωωτική ψήφο η οποία δίδεται στον νικητή του αγώνα κατά της αμαρτίας. Η λευκή ψήφος συνεπάγεται ταυτόχρονα και εισαγωγή εις την Ουράνιο Βασιλεία.

Ο Κύριος ως ουράνιος Βασιλεύς έκρινε ότι είναι άγιοι ώστε να αξίζουν την ουράνια δόξα και να μπουν στην Βασιλεία του, αλλά και ως Βασιλεύς βασιλέων έκρινε ότι η κατηγορία η οποία ήταν αιτία να τους ντύσει έτσι ο επίγειος ηγεμών είναι ψευδής και δεν ευσταθεί.

Ο Κύριος έκρινε ότι ο Βάκχος δεν είναι λιποτάκτης ούτε από το επίγειο αλλά ούτε και από το ουράνιο στράτευμα, στο οποίο ουράνιο στράτευμα για να μην είσαι λιποτάκτης πρέπει να ακολουθείς τις εντολές Χριστού οι οποίες λένε καθαρά περί αρσενοκοιτίας και τον αποκλεισμό από την Ουράνια Βασιλεία εξ αυτής, ἀρσενοκοῖται βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι. Εφόσον είναι με τον Κύριο ο Βάκχος λαμβάνει ουράνια δόξα, έτσι εμφανίζεται λαμπρός και με φωτεινό πρόσωπο αλλά εμφανίζεται και με την στρατιωτική στολή του. Δηλαδή καταπίπτουν οι κατηγορίες οι οποίες επέφεραν την αφαίρεση της και αποκαθίσταται ο μάρτυρας στην πρότερη κατάσταση και στο αξίωμα από το οποίο τον υποβίβασαν. Η κατηγορία ήταν λιποταξία όμως οι διαστρεβλωτές θέλοντας να δημιουργήσουν εντυπώσεις μιλούν για τιμωρία ομοφυλοφίλων αλλά δεν μπορούν να δουν ότι οποιαδήποτε και εάν ήταν η κατηγορία αυτή δεν ευσταθεί.

Θα μπορούσε ο Βάκχος να εμφανιστεί με ένδυμα λευκό το οποίο συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής την νίκη και την δόξα και το οποίο δίδει ο Κύριος στους νικητές και στους μάρτυρες καί περιπατήσουσι μετ’ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς, ὅτι ἄξιοί εἰσιν. Ὁ νικῶν οὕτω περιβαλεῖται ἐν ἱματίοις λευκοῖς. Δηλαδή, θα περπατήσουν μαζί μου στα λευκά γιατί είναι άξιοι. Αυτός που νικά θα ντυθεί με ρούχα λευκά και δε θα εξαλείψω το όνομά του από τη βίβλο της ζωής και θα ομολογήσω το όνομά του μπροστά στον Πατέρα μου και μπροστά στους αγγέλους του.
Θα μπορούσε ώστε να ενισχύσει τον Σέργιο και αυτός να λάβει μια εικόνα της δόξας των μαρτύρων, να εμφανιζόταν με το λευκό ένδυμα που θα λάβουν και οι άλλοι μάρτυρες οι οποίοι θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό, όπως επί παραδείγματι αυτοί της Αποκαλύψεως οι οποίοι θα μαρτυρήσουν επί εποχής Αντιχρίστου καί ἐδόθη αὐτοῖς ἑκάστῳ στολή λευκή. Θα μπορούσε να εμφανιστεί με λευκό ένδυμα όπως εμφανίζεται ο νεανίσκος-άγγελος που καθόταν στο άδειο μνήμα του Χριστού.

Όμως εδώ ενεργεί το Άγιο Πνεύμα και όπως όταν ενεργεί στον Παύλο αυτός προγνωρίζει και μας προειδοποιεί, ομοίως και ο Βάκχος προγνωρίζει ότι θα εμφανιστούν διαστρεβλωτές λέγοντας τα δικά τους και φρόντισε με την εμφάνιση του να τους διδάξει και εάν δεν εννοήσουν να τους αποστομώσει ώστε να μην παρασύρουν άλλους με αυτά που θα λένε. Μας διδάσκει ο Βάκχος ότι οι εν τω ουρανώ υπάρχουν και δεν είναι εν υπνώσει, μας διδάσκει ότι γνωρίζουν μέσω Αγίου Πνεύματος αυτά που συμβαίνουν στην Γη, μας διδάσκει ότι ενδιαφέρονται για εμάς και για την σωτηρία μας άρα πρεσβεύουν και παρακαλούν για εμάς, οι προσευχές τους ενώνονται με των Αγίων των εν τη Γη και όλων μαζί πηγαίνουν ἐκ χειρός τοῦ ἀγγέλου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, μας διδάσκει ότι η στρατιωτική υπηρεσία δεν είναι απορριπτέα. Όλα αυτά τα διδάγματα οι διαστρεβλωτές τα παραμερίζουν, τα περιφρονούν, τα καταπατούν. Ας δούμε επίμαχα μέρη και από την άλλη βιογραφία Σεργίου και Βάκχου.

Θυμωθείς δε ο βασιλεύς και αλοιώσας το πρόσωπον αυτού εκέλευσεν παραχρήμα κοπήναι τας ζώνας αυτών, και αποδυθήναι τα χλαμίδια, και την άλλην της στρατείας εσθήτα, και τα μανιάκια τα χρυσά τα επί τοις τραχήλοις αυτών περιαιρεθήναι, και ενδύσαι αυτούς κολώβια γυναικεία, και ούτως δια μέσης της πόλεως απάγεσθαι έως του παλατίου, βαρείας κατά των τραχήλων φορούντας αλύσεις. Απαγόμενοι δε οι άγιοι δια μέσης της αγοράς, έψαλλον ομού και έλεγον, Εάν και πορευθώμεν εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβησόμεθα κακά, ότι μεθ’ ημών ει, Κύριε, και το αποστολικόν εκείνον λόγιον, το, όπως αρνησάμενοι πάσαν ασέβειαν και τα κοσμικάς επιθυμίας και απεκδυσάμενοι του παλαιού ανθρώπου το σχήμα, γυμνοί τη πίστει αγαλλιασώμεθα επί  σοι, Κύριε, ότι ενέδυσας ημάς ιμάτιον σωτηρίου, και χιτώνα ευφροσύνης περιέβαλες ημάς, ως νύμφας κατεκόσμησας ημάς γυναικείες στολαίς, αρμοσάμενος ημάς εαυτώ δια της εις σε ομολογίας.

Ην δε ο μακάριος Σέργιος σφόδρα λυπούμενος και αδημονών, αποληφθείς του μακαρίου Βάκχου, και δακρύων έλεγεν Οίμοι αδελφέ και συστρατιώτα μου Βάκχε, ουκέτι ψάλλομεν λέγοντες Ιδού δη τι καλόν η τι τερπνόν, αλλ’ ή το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό. Απεζεύχθης γαρ μου αναβάς εις τους ουρανούς, καταλειπών μόνον μεμονωμένον, απαραμύθητον. Ταύτα δε αυτού λέγοντος, εν τη επιούσι νυκτί αθρώον παρίσταται αυτώ ο μακάριος Βάκχος λαμπρόν έχων το πρόσωπον ωσεί αγγέλου, περιβεβλημένον τω σχήματι της στρατείας, και λέγει αυτώ· Τι λυπήσαι και αδαιμονείς, αδελφέ· ει γάρ και τω σώματι απελείφθην σου, αλλά τω της ομολογίας συνδέσμω, συν σοι ειμί ψάλλων και λέγων· Οδόν εντολών σου έδραμον, όταν επλάτυνας την καρδίαν μου· σπεύσον ουν και αυτός, αδελφέ, δια της καλής και τελείας ομολογίας καταδιώξαι και καταλαβείν με, τον δρόμον τελέσας· συν σοι γαρ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος.

Ο έχων την καλή και τελεία ομολογία θεωρεί τον Χριστό ως πατέρα και σωτήρα σε όλες τις στιγμές όχι μόνο στα εύκολα και στην χαρά. Οι άγιοι μάρτυρες θεωρούν την αφαίρεση της στρατιωτικής στολής και την ένδυση με γυναικεία ρούχα υπό το πρίσμα των διδαχών, ένα στάδιο αθλήσεως το οποίο ο Νυμφίος Χριστός επέτρεψε. Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός λέγει το πασίγνωστο τροπάριο το οποίο ομιλεί για την παραβολή των δέκα παρθένων η οποία παρουσιάζει τον Χριστό ως νυμφίο. Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου. Σε αυτήν την παραβολή έχουμε να επαναλαμβάνεται η γνωστή ήδη από την Παλαιά Διαθήκη εικόνα του Θεού ως νυμφίου της ψυχής μας. Εξ αυτής της εικόνας όταν ο απόστολος ομιλεί για φιλία του κόσμου τούτου, δηλαδή την αμαρτία, κάνει λόγο για «μοιχούς και μοιχαλίδες» ως προς τον Νυμφίο. Φιλία του κόσμου τούτου ή αλλιώς των μη αρνησαμένων την ασέβεια και τας κοσμικάς επιθυμίας όπως είδαμε στο απόσπασμα. Μοιχοί καί μοιχαλίδες! οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται. 

Με αυτά μας γίνεται φανερό ότι καμία σχέση δεν έχει με πονηρές σκέψεις το λεχθέν των αγίων μαρτύρων «ως νύμφας κατεκόσμησας ημάς γυναικείες στολαίς» το οποίο ενίοτε αποκόπτεται και παρουσιάζεται ώστε να δημιουργήσει στρεβλές εντυπώσεις. 

Στο επόμενο απόσπασμα βλέπουμε την συζήτηση των δυο αγίων η οποία λαμβάνει χώρα μετά το μαρτύριο του αγίου Βάκχου. Όπως στην παρούσα ζωή ο Κύριος δίνει τα διάφορα χαρίσματα, το διορατικό, το προορατικό, το θαυματουργικό, το διδακτικό, ομοίως και οι Άγιοι λαμβάνουν Θεία χάρη. Ο Κύριος δίνει χάρη στον Βάκχο, έτσι αυτός μπορεί να εμφανιστεί στον Σέργιο ώστε να ενισχυθεί αλλά και του θεραπεύει τις πληγές θαυματουργικώς. Ουδέποτε ο Θεός θα έδινε χάρη ώστε να ευνοήσει μια αμαρτωλή κατάσταση, πολλώ δε μάλλον να δώσει την άδεια αλλά να ετοιμάσει και τόπο ώστε να υπάρξει η αμαρτωλή κατάσταση αιώνια! Ο Αδάμ εκδιώχθηκε ώστε να μην διαιωνιστεί η αμαρτία. Καί νῦν μή ποτε ἐκτείνῃ τήν χεῖρα αὐτοῦ καί λάβῃ ἀπό τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς καί φάγῃ καί ζήσεται εἰς τόν αἰῶνα. Ο Βάκχος εμφανίζεται στον Σέργιο με πρόσωπο λαμπερό σαν αγγέλου φορώντας την στρατιωτική στολή του, συνομιλεί με τον Σέργιο και θεολογεί. Του λέει να μην λυπάται διότι μπορεί να έχει φύγει πια σωματικά, όμως τον συνδέει μαζί του η ομολογία Χριστού, τους συνδέει η πίστη και όχι ότι θα ήθελε ο κάθε διαστρεβλωτής.

Η καλή και τελεία ομολογία είναι όχι μόνο το μαρτύριο αλλά όλη η ζωή κατά Χριστόν. 

Το μαρτύριο είναι η τελευταία πράξη, είναι μόνο ένα τμήμα της καλής και τελείας ομολογίας. Η ομολογία του Χριστιανού ξεκινά πολύ πριν από την τελευταία πράξη του δράματος, την εκτέλεση. Οι Άγιοι μάρτυρες δίνουν τον καθημερινό αγώνα τηρώντας τις εντολές του Χριστού. Είναι πιστοί, τίμιοι, ευγενικοί, βοηθούν τον αδύνατο, είναι δίκαιοι, δεν συ-ζουν παρανόμως αλλά ζουν σύννομα και σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού. Είναι νομίμως ἀθλήσαντες ὑπέρ τῆς δόξης Χριστοῦ, αφού ἐάν δέ καί ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐάν μή νομίμως ἀθλήσῃ, δηλαδή, ο αθλητής δεν παίρνει ως βραβείο τον στέφανο εάν πρώτα δεν αγωνιστεί κατά τρόπο νόμιμο.
Η δε εκτέλεση είναι μόνο η τελευταία πράξη της τελείας ομολογίας των Αγίων μαρτύρων.
Ο Βάκχος ενδυναμώνει τον Σέργιο λέγοντας ότι τους συνδέει η ομολογία Χριστού έτσι αν και αυτός είναι σωματικώς νεκρός ψάλλει μαζί του και του αναφέρει τον 32ο στίχο του 118ου ψαλμού, Οδόν εντολών σου έδραμον, οταν επλάτυνας την καρδίαν μου.

Από ότι φαίνεται και προηγούμενα στην διήγηση, οι άγιοι μάρτυρες έψαλαν ύμνους από το ψαλτήρι κατά την διάρκεια του μαρτυρίου τους, φυσικά το ίδιο έκαναν και κατά την διάρκεια του βίου τους. Εδώ ο Βάκχος του αναφέρει έναν συγκεκριμένο στίχο από ψαλμό τον οποίο οι μάρτυρες έψαλλαν, πρόκειται για τον 118ο ψαλμό. Εκτός ωραιότητα κατέχει και δυο στατιστικές πρωτιές, είναι ο πιο μακροσκελής ψαλμός, αποτελείται από 176 στίχους, είναι δε και το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην Γραφή. Ξεκινά ως εξής: Μακάριοι οι άμωμοι εν οδώ οι πορευόμενοι εν νόμω Κυρίου. Είναι η βάση του «Άμωμου» το γνωστό μας Άμωμοι εν οδώ αλληλούια το οποίο ψάλλεται στις εξόδιες ακολουθίες. Στον πολύ ωραίο αυτό ψαλμό μεταξύ άλλων διαβάζουμε: καί ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καί οὐκ ᾐσχυνόμην. Δηλαδή μιλούσα περί των εντολών σου ενώπιον των βασιλέων και δεν αισθανόμουν καμία ντροπή ούτε κανένα δισταγμό, στίχοι 46-47.

Αυτό έκαναν οι μάρτυρες, έδωσαν την ομολογία Χριστού εμπρός στον βασιλιά και ούτε ντράπηκαν, ούτε δίστασαν εμπρός στο μαρτύριο.
Σε άλλο στίχο διαβάζουμε: ἀθυμία κατέσχε με ἀπό ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τόν νόμον σου ψαλτά ἦσάν μοι τά δικαιώματά σου ἐν τόπῳ παροικίας μου. Δηλαδή, αποκαρδίωση και μελαγχολία με καταλάμβανε όταν έβλεπα τους αμαρτωλούς οι οποίοι εγκατέλειπαν τον Νόμο σου. Στον τόπο που εξόριστος κατοικούσα, έψαλλα τα προστάγματα σου Κύριε, στίχοι 53-54.

Έβλεπαν τον άνομο ηγεμόνα και θα στενοχωριόνταν όπως και ο Κύριος στενοχωρήθηκε και έκλαψε για την Ιερουσαλήμ, ενώ οι μάρτυρες στην φυλακή και στα μαρτύρια έψαλαν όπως έψαλε και ο Παύλος όταν ήταν στην φυλακή. Κατά δέ τό μεσονύκτιον Παῦλος καί Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τόν Θεόν· ἐπηκροῶντο δέ αὐτῶν οἱ δέσμιοι.
Στίχοι του ίδιου ψαλμού που κάποιος θα σκεφτόταν ότι ήταν ταιριαστοί στην κατάσταση ώστε να δώσει σε αυτούς έμφαση ο Βάκχος. Αυτοί οι στίχοι μπορεί να φαίνονται ότι ανταποκρίνονται στην όλη κατάσταση αλλά όμως δεν θα εξέφραζαν την πραγματικότητα. Θα ήταν το εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δέ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι του Πέτρου. Ομολογία η οποία είναι μεν τελείως αληθινή και πραγματική από τον Πέτρο, είναι αληθής και ειλικρινής εκδήλωση αγάπης και αφοσίωσης προς τον Ιησού, ο Χριστός όταν μετανοεί δεν του λέει «μπορείς να με αγαπήσεις;» αλλά «με αγαπάς;», όμως είναι μια φράση που αγνοεί, την ασθενή φύση του ανθρώπου, τον πολυμήχανο και δόλιο εχθρό και κυρίως την χάρη του Θεού, αυτή είναι που μας οδηγεί όταν περπατάμε στον δρόμο της σωτηρίας.

Έβλεπαν τον άνομο ηγεμόνα και θα στενοχωριόνταν όπως και ο Κύριος στενοχωρήθηκε και έκλαψε για την Ιερουσαλήμ, ενώ οι μάρτυρες στην φυλακή και στα μαρτύρια έψαλαν όπως έψαλε και ο Παύλος όταν ήταν στην φυλακή. Κατά δέ τό μεσονύκτιον Παῦλος καί Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τόν Θεόν· ἐπηκροῶντο δέ αὐτῶν οἱ δέσμιοι.
Στίχοι του ίδιου ψαλμού που κάποιος θα σκεφτόταν ότι ήταν ταιριαστοί στην κατάσταση ώστε να δώσει σε αυτούς έμφαση ο Βάκχος. Αυτοί οι στίχοι μπορεί να φαίνονται ότι ανταποκρίνονται στην όλη κατάσταση αλλά όμως δεν θα εξέφραζαν την πραγματικότητα. Θα ήταν το εἰ πάντες σκανδαλισθήσονται ἐν σοί, ἐγὼ δέ οὐδέποτε σκανδαλισθήσομαι του Πέτρου. Ομολογία η οποία είναι μεν τελείως αληθινή και πραγματική από τον Πέτρο, είναι αληθής και ειλικρινής εκδήλωση αγάπης και αφοσίωσης προς τον Ιησού, ο Χριστός όταν μετανοεί δεν του λέει «μπορείς να με αγαπήσεις;» αλλά «με αγαπάς;», όμως είναι μια φράση που αγνοεί, την ασθενή φύση του ανθρώπου, τον πολυμήχανο και δόλιο εχθρό και κυρίως την χάρη του Θεού, αυτή είναι που μας οδηγεί όταν περπατάμε στον δρόμο της σωτηρίας.

Ο Βάκχος όπως είδαμε αναφέρει τον στίχο: ὁδόν ἐντολῶν σου ἔδραμον, ὅταν ἐπλάτυνας τήν καρδίαν μου. Λέγει ο Κύριος χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν, χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, και τότε διήνοιξεν αὐτῶν τόν νοῦν τοῦ συνιέναι τάς γραφάς, φώτισε τον νου τους ώστε να καταλαβαίνουν τις Γραφές.
Το επλάτυνας την καρδία μου που λέει ο Βάκχος σημαίνει ότι ο Θεός φωτίζει και οδηγεί τον άνθρωπο στον δρόμο της σωτηρίας, η καρδιά του πλαταίνει με την χάρη και την φώτιση του Θεού, γίνεται αγαθή, έχει καλό λογισμό, αποκτά σοφία και σύνεση, ἰδοὺ δέδωκά σοι καρδίαν φρονίμην καί σοφήν, λέγει ο Κύριος στον Σολομώντα, αποκτά η καρδία αγάπη προς τον πλησίον, ἡ καρδία ἡμῶν πεπλάτυνται·, λέγει ο Απόστολος και αναφέρει στους Κορίνθιους ότι έχει στοργή ώστε να τους συμπεριλάβει όλους, η καρδία ακολουθεί τις εντολές, γίνεται σταθερή στην πίστη, όπως γίνονται σταθερά και ασφαλή από κίνδυνο τα βήματα της ζωής μας όταν τα οδηγεί ο Κύριος, ἐπλάτυνας τά διαβήματά μου ὑποκάτω μου, δηλαδή άνοιξες δρόμους σταθερούς και ασφαλείς στην πορεία της ζωής μου Κύριε.

Στην αντίθετη όχθη όταν η καρδία στενεύει την κυριεύουν, η έπαρση, οὐκ εἰμί ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, η απιστία, εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός, την κυριεύουν τα πάθη, οι κακοί λογισμοί, ινα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρά ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; την κυριεύουν οι διαστρεβλώσεις της Γραφής και των Αγίων της Εκκλησίας μας και γίνεται πονηρή εξαιτίας της αποστασίας της από τον ζώντα Θεό, καρδία πονηρά ἀπιστίας ἐν τῷ ἀποστῆναι ἀπό Θεοῦ ζῶντος.

Αγαπητοί μου, οι Άγιοι Μάρτυρες όχι μόνο τηρούν τα λόγια του Χριστού, όχι μόνο κατατάσσονται στην χορεία των μαρτύρων δίδοντας το αίμα τους αλλά είναι ταπεινοί και θεολογούν ώστε να μας διδάξουν τα υψηλά νοήματα της πίστεώς μας.

Κοιτάξτε αγαπητοί το πνευματικό ύψος τους !

Φαίνεται καθαρά ότι δεν έχουν θέση τα λεγόμενα των διαφόρων διαστρεβλωτών περί δήθεν ομοφυλοφιλίας. Δίδουν τον δύσκολο καθημερινό αγώνα, δίδουν το αίμα τους για τον Χριστό και έχουν σταθερή και ατράνταχτη εμπιστοσύνη στον Κύριο και όχι στις δυνάμεις τους. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για κάποιους ευσεβείς πιστούς ή ιερείς ή μοναχούς που ένιωσαν ότι μόνοι τους τα κατάφερναν και αυτό υπήρξε αιτία παιδαγωγικής πτώσεως; Με αυτά τα λόγια οι Άγιοι μάρτυρες αποδίδουν τα πάντα στον Σωτήρα.

Ο Κύριος τους φωτίζει να ανοίξουν τα πνευματικά τους μάτια, τους φωτίζει να μπορούν να εννοήσουν τις εντολές του, τους βοηθεί σε όλη την πορεία ώστε να προχωρήσουν στην εφαρμογή των εντολών και τέλος αυτός τους ενισχύει στο μαρτύριο.

Όταν τους ανοίγει την καρδία, όταν τους δίδει την φώτιση ο Θεός, τότε όχι απλά περπατάνε αλλά δράμουν, τρέχουν, στον δρόμο των εντολών του Θεού.

Και συνεχίζει ο Βάκχος: «σπεύσον ουν και αυτός, αδελφέ, δια της καλής και τελείας ομολογίας καταδιώξαι και καταλαβείν με, τον δρόμον τελέσας· συν σοι γαρ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος.»

Εδώ ο Βάκχος δίδει θάρρος στον Σέργιο ώστε το μαρτύριο να προστεθεί στην προηγούμενη κατά Χριστόν ζωή, έτσι θα έχει την τελεία ομολογία πίστεως και θα τελέσει τον δρόμο. Μόνο έτσι θα τον ακολουθήσει και θα τον προλάβει, άλλη γραφή φαίνεται εδώ να λέγει «καταξιώσαι και καταλαβείν με». Του λέγει να σπεύσει ώστε να λάβει τον στέφανο, με τα καταδιώξαι και καταλαβείν του λέγει να τον ακολουθήσει και να τον φτάσει. Σπεῦσον ἀεί καταλαβεῖν, δράξασθαι τοῦ Δεσπότου λέγει ο Συμεών ο νέος Θεολόγος, ενώ για τον μάρτυρα Αριστείδη, μαρτύρησε πριν τους Σέργιο και Βάκχο, είναι μάρτυρας β’ αιώνος, ψάλλουμε καί μαρτυρίου στέφανον δράξασθαι· διό τά σά παλαίσματα τιμῶντες κράζομεν· ἐν μάχαις, κραταιέ Ἀριστείδη.

Ενώ τέλος ο Βάκχος του λέγει: συν σοι γαρ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος.

Τι σημαίνει αυτό;

Εδώ ο Βάκχος ομιλεί διά τήν ἐλπίδα τήν ἀποκειμένην ὑμῖν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἣν προηκούσατε ἐν τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας τοῦ εὐαγγελίου, δηλαδή ομιλεί για τα ελπιζόμενα πλούσια αγαθά που έχουν αποθησαυριστεί από τον Κύριο στους ουρανούς και για τα οποία μιλάει το γεμάτο από την αλήθεια του Θεού κήρυγμα του Ευαγγελίου.
Ο Βάκχος και ο Σέργιος αν και μαρτύρησαν σε διαφορετικές ημέρες θα λάβουν τον στέφανο της δικαιοσύνης μαζί. Ταυτόχρονα με τον Σέργιο και τον Βάκχο θα λάβουν τον στέφανο και όλοι μαζί οι Άγιοι οι Όσιοι και οι Μάρτυρες, είτε έζησαν τον πρώτο αιώνα είτε θα ζήσουν στο Τέλος, δηλαδή την εποχή του Αντιχρίστου.

Λέγει ο Βάκχος: τον δρόμον τελέσας· συν σοι γαρ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος και λέγει ο Παύλος: τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα· λοιπόν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος.
Πότε θα αποδοθεί ο στέφανος;
Μας το λέει η συνέχεια, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δέ ἐμοί, ἀλλά καί πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τήν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.
Όλο μαζί το χωρίο λέγει: Τον καλό αγώνα έχω αγωνιστεί, το δρόμο έχω τελειώσει, την πίστη έχω τηρήσει. Λοιπόν, μου φυλάσσεται ο στέφανος της δικαιοσύνης, τον οποίο θα μου αποδώσει ο Κύριος εκείνη την ημέρα, ο δίκαιος κριτής, και όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε όλους αυτούς που τον έχουν αγαπήσει.

Απόκειται: κάτι που εξαρτάται από την απόφαση κάποιου, κάτι που είναι στην κρίση κάποιου. Εν εκείνη τη ημέρα παντού στην Γραφή χρησιμοποιείται ενικός, είναι Η ημέρα, μια μόνη παγκόσμια κρίσις λοιπόν θα γίνει και εκείνη την ημέρα θα λάβουν όλοι μαζί οι Χριστιανοί τον στέφανο από τον δίκαιο Κριτή.

Φυλάσσεται ο στέφανος τον οποίο θα λάβουν όσοι αγαπούν τον Χριστό, φυλάσσεται για να αποδοθεί σε όλους μαζί την ημέρα της Κρίσεως, ο δε Χριστός είναι αυτός που θα αποφασίσει, από αυτόν εξαρτάται η απόφαση.
Συν σοι γαρ απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος σημαίνει: αν και μαρτύρησα πρώτος, θα λάβω τον στέφανο της δικαιοσύνης μαζί με εσένα, την ημέρα της Κρίσεως.

Αυτό που είπε ο Βάκχος είναι το σωστό, αυτό θα έλεγε ένας άγιος, αλλά ας υποθέσουμε ότι θα μπορούσε ο Βάκχος να του ανέφερε, «δεν μπορώ να τελειωθώ χωρίς εσένα» ή «μαζί θα τελειωθούμε» και τότε Θεός ξέρει τι ασέβεια θα εφεύρισκε το μυαλό κάποιων ακούγοντας «μαζί θα τελειωθούμε» ενώ αυτό θα ήταν το τοῦ Θεοῦ περί ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μή χωρίς ἡμῶν τελειωθῶσι. Δηλαδή, ο Θεός προέβλεψε να μην απολαύσουν οι Άγιοι την πλήρη τελείωση και την μακαριότητα χωρίς εμάς αλλά όλοι μαζί σαν ένα πνευματικό σώμα να απολαύσουμε κατά την Δευτέρα Παρουσία την μακαριότητα της Βασιλείας των Ουρανών. 

Εκτός από τις γραπτές διαστρεβλώσεις κυκλοφορούν και κάποιες «εικόνες» που εμφανίζουν τους Αγίους με ιδιαίτερο στυλ ώστε να έχουμε και οπτικές. Σαν να μην έφτανε αυτό έχουμε και βλάσφημες ερμηνείες σε εικόνες όπως αυτή που προέρχεται από την μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά, είναι η εικόνα επάνω στην αρχή. Δηλαδή υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα διαστρέβλωσης. Στην εικόνα αυτή όπως βλέπουμε εμφανίζονται οι Άγιοι με σιδερένιους κρίκους στο λαιμό, σημάδι της φυλάκισής τους, ο δε Κύριος Ιησούς Χριστός είναι κατά τέτοιο τρόπο αγιογραφημένος ώστε μας δίδει την εντύπωση ότι είναι ψηλά και επάνω, αυτό γίνεται επειδή είναι στους ουρανούς και οδηγεί τους μάρτυρες προς την σωτηρία. Δεν είναι εκεί, τι διαβολικής έμπνευσης βλασφημία, ως κουμπάρος γάμου ομοφυλοφίλων ή ως ευλογών την παρανομία. Οι εικόνες που απεικονίζουν τους Αγίους με ιδιαίτερο στυλ είναι δυστυχώς Διαβολικής εμπνεύσεως.

Στην φωτογραφία είναι ο χαρισματούχος γέρων Άγιος Παΐσιος που κρατά την σεπτή εικόνα της Παναγίας, θέαμα το οποίο έκανε τον Διάβολο να λυσσά.

Σε κάθε εποχή έχουμε τους φωστήρες που μας δείχνουν τον δρόμο, σε κάθε εποχή έχουμε τους οδοδείκτες της αληθείας και τους προσφέροντες τα εχέγγυα της διδαχής. Με 2 ή 3 μάρτυρες αποφασίζεται μια υπόθεση και χιλιάδες είναι οι αυτόπτες των χαρισμάτων του Παΐσιου και του Πορφύριου, πως λοιπόν μπορείς να πεις δεν υπάρχει Θεός;

Τότε ήταν οι μάρτυρες Σέργιος και Βάκχος, ενώ στην δική μας εποχή αξιωθήκαμε να γνωρίσουμε τους γέροντες, Άγιο Παΐσιο, Άγιο Πορφύριο, τον γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, τον γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη, τον γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη, τον γέροντα Εφραίμ Αριζονίτη. Πάντοτε βλέπουμε και θα βλέπουμε τις αιώνιες αλήθειες του Κυρίου αλλά συνάμα και το ψέμα του Διαβόλου, ας θυμηθούμε όπως και ο Βάκχος τον Ψαλμό 118 και συγκεκριμένα τον στίχο 90ο εἰς γενεάν καί γενεάν ἡ ἀλήθειά σου· και εις γενεάν και γενεάν το ψέμα του ανθρωποκτόνου.

Ο Διάβολος την περίοδο του Αντίχριστου θα φτιάξει εικόνα κατά τα πρότυπα της Εκκλησίας ώστε να προσκυνηθεί σαν Θεός.

Τώρα που δεν έχει έρθει ο ορισμένος καιρός, όπως ο ευσεβής εικονογράφος εικονογράφησε την Παναγία Φοβερά Προστασία που κρατά ο γέρων Άγιος Παΐσιος, όμοια στην αντίπερα όχθη ο Διάβολος που μιμείται τον Χριστό και την Εκκλησία υποβάλλει στον νου ιδέες για δημιουργία βλάσφημου εικόνας. Ο Διάβολος με το να υποβάλλει στον νου ορισμένων ερμαίων του την δημιουργία βέβηλου εικόνας έχει σκοπό αντίθετο από την ιερή εικόνα. Σκοπός του είναι όπως ο πιστός κρατεί την σεπτή εικόνα της Παναγίας και με αυτό ομολογεί την πίστη και δοξολογεί τον Κύριο, ο πλανημένος αδελφός μας να κρατεί την βέβηλη εικόνα και να βλασφημεί. Αντί να κρατούν εικόνα οι άνθρωποι και να δοξολογούν να κρατούν εικόνα και να βλασφημούν.

Πρόδρομοι της εικόνας του θηρίου όλες αυτές οι βέβηλες παραστάσεις.

Αλλά δεν τα κάνει όλα ο Διάβολος, βρίσκει μέγα σύμμαχό του τον ίδιο τον άνθρωπο. 

Λέει ο Εκκλησιαστής, τοῦ σοφοῦ οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ ἐν κεφαλῇ αὐτοῦ. 

Δηλαδή, τα μάτια του σοφού ανθρώπου βρίσκονται στο κεφάλι του. Ευκόλως εννοούμενη η συνέχεια, του φιλάργυρου τα μάτια βρίσκονται στο πορτοφόλι, του λαίμαργου τα μάτια βρίσκονται στην κοιλιά και ούτω καθεξής…..
Αυτοί που τις εφευρίσκουν όσοι τις δέχονται και όσοι υιοθετούν αυτές τις θεωρίες περί ομοφυλοφιλίας Αγίων δυστυχώς δεν μπορούν να δουν αυτούς καθώς είναι, δεν μπορούν να δουν τους Αγίους όπως πραγματικά είναι και το τι πραγματικά μας διδάσκουν. 

Τους βλέπουν σαν ομοφυλόφιλους, τους βλέπουν μέσα από το πρίσμα της δικής τους ματιάς, προβάλλουν στους Αγίους το δικό τους εαυτό. Διαβάζουν «μαζί σου θα μου δοθεί ο στέφανος» και οἱ ὀφθαλμοί αὐτοῦ που έχουν φύγει από το κεφάλι βλέπουν κάτι άλλο ή θα διάβαζαν «μαζί θα τελειωθούμε» και θα έβλεπαν κάτι άλλο, αντικρίζουν την εικόνα στην αρχή και βλέπουν γάμο των Αγίων και Χριστό να ευλογεί ίσως και να αλλάζει στέφανα.

Δεν θέλουν να εννοήσουν και να παραδεχτούν ότι αμαρτάνουν και προβάλλουν την αμαρτία στους Αγίους. Όμως οι Άγιοι είναι φωστήρες υπέρλαμπροι και μας διδάσκουν πολλά και υψηλά διδάγματα, αυτοί είναι παραδείγματα σε εμάς όχι εμείς παραδείγματα σε αυτούς ώστε να τους παρουσιάζουμε όπως πως μας βολεύει.

Οι Άγιοι μάρτυρες Σέργιος και Βάκχος να πρεσβεύουν προς τον Κύριο για εμάς και να μας βοηθήσουν να το κατανοήσουμε αυτό όλοι.

Να προσευχόμαστε στους Αγίους να γίνουμε όπως αυτοί, δηλαδή όπως μας θέλει ο Θεός, όχι να θέλουμε να γίνουν οι Άγιοι όπως εμείς, και ο Θεός θα μας βοηθήσει να αφήσουμε ο κάθε ένας τις αμαρτίες του.

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐάν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τό σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐάν δέ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρός ᾖ, ὅλον τό σῶμά σου σκοτεινόν ἔσται, εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον; Ματθ. 6,22-23  

Είπε ο Κύριος: Το λυχνάρι του σώματος είναι το μάτι. Αν το μάτι σου είναι υγιές, όλο σου το σώμα θα είναι φωτεινό, εάν το μάτι σου είναι κατεστραμμένο και ανίκανο να δει το φως, όλο το σώμα σου θα είναι βυθισμένο στο σκοτάδι. Εάν λοιπόν το φως που σου έδωσε ο Θεός, δηλαδή ο νους και η συνείδηση, εξ αιτίας της προσκολλήσεως στα υλικά είναι σκοτάδι, τότε το ηθικό σκοτάδι της ψυχής σου πόσο πυκνό και αδιαπέραστο θα είναι; 

kanenazori.com