ΜΑΣ ΞΕΝΙΖΕΙ αφάνταστα να θωρούμε τον Κύριο της αγάπης ,Ιησούν Χριστό, να βαστά γερά το φραγγέλιο στην παλάμη του και να ρίχνει βουρδουλιές μαστιγώνοντας και ανατρέποντας τα τραπέζια των αργυραμοιβών και των ζωεμπόρων στον Ναό …
Μα ιδού το εκπληκτικόν!
Μέσα στην ύψιστη Θεϊκή του οργή και τον άγιο θυμό Του , διατηρεί μαζί και την ψυχραιμία της αγάπης Του,την τρυφεράδα και λεπτότητά Του και σαν φθάνει με αγανάκτηση στους πάγκους με τα περιστεράκια δεν βαράει στο ξύλο, μα παραγγέλνει μόνον αυστηρά στους ιδιοκτήτες τους να τα λάβουν και να φύγουν. «ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν» (Ιωάνν.β΄-16)
Δεν ήθελε ο καλός Χριστός να τρομάξει τα αθώα περιστέρια. Ακόμη και τότε είχε το λεπτό νοιάξιμο για αυτά τα αδύναμα πλάσματα .
Άλλωστε ως Περιστέρι φανερώθηκε το Πανάγιον Πνεύμα στον Ιορδάνη και ζεύγος νεοσσών περιστερών κατέθεσε στον Ναό η Παναγία Μητέρα του σαν σαράντισε στον κόσμο τούτο.
π.Διονύσιος Ταμπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου