Ο ορθόδοξος λαός αντιμετώπισε τον προφήτη Ηλία με μεγάλη αγάπη και ευλάβεια. Τον ένατο αιώνα, ένας ολόκληρος καθεδρικός ναός ανεγέρθηκε προς τιμήν του στην επικράτεια των εδαφών του Κιέβου και τον δέκατο αιώνα, με εντολή της πριγκίπισσας Όλγας, χτίστηκε ένας υπέροχος ναός στη μνήμη του Αγίου.
Γιατί όμως ο προφήτης, που έζησε στην Παλαιστίνη, αγαπήθηκε τόσο πολύ από τους συμπατριώτες μας; Και γιατί αναλήφθηκε στη Βασιλεία του Θεού όσο ζούσε;
Στην Ορθόδοξη ιστορία, υπάρχουν μόνο δύο άνθρωποι που ο Επουράνιος Πατέρας κάλεσε στον εαυτό του ζωντανούς - ο προφήτης Ηλίας και ο Άγιος Ενώχ. Με άλλα λόγια, εισήχθησαν στη Βασιλεία του Θεού χωρίς να εγκαταλείψουν το πνεύμα τους - έτσι τους σημάδεψε ο Κύριος για τη δίκαιη, ευσεβή ζωή τους στη γη.
Τόσο ο Ηλίας όσο και ο Ενώχ έζησαν στους χρόνους της Παλαιάς Διαθήκης - δεν ήξεραν ότι ένας Σωτήρας θα σταλούσε στους ανθρώπους, αλλά, ωστόσο, πίστευαν σταθερά και ένθερμα.
Την εποχή εκείνη, οι άνθρωποι λάτρευαν κυρίως ειδωλολατρικά είδωλα και μόνο οι Εβραίοι τιμούσαν τον αληθινό Κύριο. Εκείνες τις μέρες, τα κράτη διεξήγαγαν συνεχώς αιματηρούς πολέμους μεταξύ τους και οι άνθρωποι, ως επί το πλείστον, ήταν αγενείς και σκληροί.
Το Ευαγγέλιο δεν είχε γραφτεί ακόμη, και ο Επουράνιος Πατέρας αποκαλύφθηκε μόνο σε λίγους εκλεκτούς. Ένας από αυτούς τους εκλεκτούς ήταν ο Ηλίας, ο οποίος επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της προφητείας. Πολέμησε αλύπητα τον παγανισμό και άνοιξε τα μάτια των ανθρώπων στον δρόμο της αληθινής, δίκαιης πίστης.
Γι' αυτόν τον σκοπό έστειλε ο Θεός προφήτες στους ανθρώπους: έπρεπε να υπενθυμίσουν στους αρχαίους λαούς τον αληθινό τους σκοπό, οδηγώντας στη Σωτηρία του πνεύματος.
Ο Ηλίας πίστεψε στον Κύριο από μικρός και πέρασε όλη του τη ζωή σε ένθερμη και αδιάκοπη προσευχή. Στα νιάτα του, ο νεαρός συνειδητοποίησε ότι πρέπει να γίνει προφήτης και ότι αυτό ήταν το πεπρωμένο που του ετοίμασε ο Επουράνιος Πατέρας. Εκείνες τις μέρες, ο θρόνος ανήκε στον βασιλιά Αχαάβ, έναν ένθερμο ειδωλολάτρη που ανάγκαζε τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
Όλες οι σκέψεις και οι ενέργειες του Ηλία κατευθύνονταν προς έναν μόνο στόχο - το κήρυγμα του λόγου του Κυρίου και την πίστη σε Αυτόν. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή, η προφητεία απαιτούσε ιδιαίτερο θάρρος και γενναιότητα.
Και ακριβώς γι' αυτόν τον ζήλο και το θάρρος ο Κύριος χάρισε στον Ηλία μια ιδιαίτερη τιμή, καλώντας τον ζωντανό κοντά Του. Με αυτόν τον τρόπο, ο Επουράνιος Πατέρας δείχνει σε όλους μας ότι η δίκαιη ζωντανή και ακλόνητη πίστη ανταμείβεται με την αιώνια διαμονή στον Ουρανό.
Η καταπληκτική ιστορία του προφήτη Ηλία περιγράφεται επίσης στο Ευαγγέλιο, όπου λέγεται ότι μόνο ο Μωυσής και ο Ηλίας είχαν τη μεγαλύτερη τιμή της συγκατάβασης και των προσωπικών συνομιλιών με τον Κύριο. Επιπλέον, άλλες αρχαίες γραπτές πηγές αναφέρουν επίσης την ανάληψη του προφήτη.
Ένας νεαρός ονόματι Ελισαίος, μαθητής του Ηλία, είδε αυτό το θαυμαστό γεγονός και αποκαλύφθηκε στα μάτια του τα εξής:
Ο προφήτης, ήδη στο άρμα, πέταξε τα εξωτερικά του ρούχα στα χέρια του Ελισσαιέ. Και το απόκρυφο Βιβλίο της Σοφίας του Χριστού περιγράφει αυτό το γεγονός ως εξής:
Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί γιορτάζουν κάθε χρόνο την Ημέρα Μνήμης του Προφήτη Ηλία. Γιορτάζεται στις 2 Αυγούστου και οι πιστοί συχνά αποκαλούν αυτή την ημερομηνία ένα είδος ορίου που χωρίζει το καλοκαίρι από το φθινόπωρο.
Προφήτης ή... Μάντης;
Πολλοί σύγχρονοι άνθρωποι συγχέουν ή και ανακατεύουν αυτές τις έννοιες. Ρωτήστε τον προφήτη, σαν τσιγγάνος, τι σας περιμένει - και θα προβλέψει αμέσως το μέλλον σας με τις πιο μικρές λεπτομέρειες.
Ο διάσημος θεολόγος και καθηγητής Alexander Kopirovsky εξηγεί τη διαφορά μεταξύ ενός μάντη και ενός προφήτη: «...Αποκαλώντας τους προφήτες μάντες, δεν καταλαβαίνουμε ακριβώς τι σημαίνει η ίδια η έννοια της «προφητείας».
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Αγία Γραφή, οι μάντες αποκαλούνται «ψευδοσφήτες» - και όχι επειδή λένε συνεχώς και ξεδιάντροπα ψέματα, αλλά επειδή η γνώση τους δεν αντιπροσωπεύει κάποια ιδιαίτερη αξία. Περνούν τις μισές αλήθειες ως αλήθεια για δικό τους όφελος, αλλά μπορούν τέτοιες ενέργειες να είναι ορθές και ευάρεστες στον Κύριο;
Οι αληθινοί προφήτες αφυπνίζουν τη συνείδηση των ανθρώπων και συχνά μιλούν για πράγματα που είναι μειονεκτήματα ή ακόμα και επικίνδυνα. Ωστόσο, ένας αληθινός προφήτης δεν φοβάται τίποτα, γιατί το κύριο καθήκον του είναι η αναβίωση της αγάπης και της ελπίδας στις ανθρώπινες καρδιές, η απουσία των οποίων υποδηλώνει αποστασία από τον Θεό.
Ο Ηλίας ήταν ένας τέτοιος προφήτης. Και ακόμη και το όνομά του από μόνο του φέρει ήδη μέσα του τη Θεία «ρίζα». Στα εβραϊκά ακούγεται σαν "Eliyahu", όπου "El" είναι "Θεός" και "Γιαχβέ" είναι το ιερό όνομα του Επουράνιου Πατέρα. Και η κυριολεκτική μετάφραση αυτού του ονόματος ακούγεται ως εξής: "Ο κύριός μου είναι μόνο ο Θεός " . «Πραγματικά ένα άξιο όνομα για έναν προφήτη, έτσι δεν είναι;»
Τι μπορεί να μας διδάξει ο προφήτης Ηλίας;
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση δόθηκε από τον πατέρα Sergiy Begiyan:
«...Τι παράδειγμα μπορούμε να δανειστούμε καθώς αναλογιζόμαστε τη ζωή αυτού του καταπληκτικού ανθρώπου;
Όταν φαντάζομαι τον Ηλία στο μυαλό μου, νιώθω σαν να στέκομαι μπροστά στον ψηλότερο ουρανοξύστη. Μπροστά σε ένα τεράστιο μνημείο αληθινής και εγκάρδιας πίστης.
Πώς μπορούμε να τον μιμηθούμε εγώ και εσύ; Και αξίζει να δοκιμάσετε;... Μπορεί ένα μικροσκοπικό μυρμήγκι να προσπαθήσει να μιμηθεί έναν ελέφαντα;
Αλλά σκεφτείτε το - ακόμη και ένα μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει μια λεπίδα χόρτου. Φυσικά, είναι δύσκολο να συγκρίνουμε το τεράστιο μνημείο της πίστης του προφήτη με τις μικρές, άθλιες καλύβες μας, αλλά ακόμα και σε αυτές μπορεί κανείς να τραφεί με δικαιοσύνη. Δεν μπορούμε να κατεβάσουμε φωτιά από τον παράδεισο, αλλά μπορούμε να ανάψουμε ένα σπίρτο και, έχοντας ανάψει τη σόμπα, να ψήσουμε κέικ με τα οποία αργότερα θα ταΐσουμε τον προφήτη, όπως η Σιδώνια χήρα.
Δεν συνομιλούμε προσωπικά με τον Επουράνιο Πατέρα, αλλά στρεφόμαστε προς Αυτόν με την καρδιά μας, νιώθοντας ότι μας ακούει. Επομένως, θα πρέπει να είμαστε σαν τον Ηλία στο ζήλο μας για πίστη. Κάθε σύντομη προσευχή μας, κάθε υπηρεσία μας ας είναι εμποτισμένη με το πνεύμα του δίκαιου ζήλου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου