Αυτό το άρθρο ολοκληρώνει την ανάλυση των προφητειών από το Βιβλίο του Προφήτη Ιεζεκιήλ και η τελική του προφητεία, την οποία θα εξετάσουμε εδώ, σχετίζεται δικαιολογημένα με την εσχατολογία, δηλαδή τη διδασκαλία για τους έσχατους καιρούς του κόσμου.
Στο προηγούμενο άρθρο, είπαμε ότι για την ανθρωπότητα το τέλος του κόσμου θα συνδεθεί με μια γενική ανάσταση των νεκρών.
Και αυτή η πρόβλεψη δεν αφορά συγκεκριμένα γεγονότα που θα συνοδεύσουν το τέλος του κόσμου, όπως περιγράφεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη του Θεολόγου, αλλά γιατί αυτό το τέλος είναι αναπόφευκτο.
Ονομαστικά, αυτή η προφητεία προορίζεται για τον βασιλιά της Τύρου, τον ηγεμόνα της πόλης της Τύρου:
Τότε ήρθε ο λόγος του Κυρίου σε μένα, λέγοντας: Γιε ανθρώπου, κλάψε για τον βασιλιά της Τύρου, και πες του: Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός· Συ είσαι η σφραγίδα της τελειότητας, πλήρης σοφίας, και τέλειος σε ομορφιά. Ήσουν στην Εδέμ, τον κήπο του Θεού· τα ιμάτιά σου ήταν στολισμένα με κάθε πολύτιμο λίθο: το σάρκιο, το τοπάζι, και το διαμάντι, τον βηρύλλιο, τον όνυχα, τον ίασπι, το ζαφείρι, το σμαράγδι, και το κάρβουνο, και το χρυσό· όλη η κατασκευή των υποδοχών σου, και των χορδών σου, ετοιμάστηκε την ημέρα που δημιουργήθηκες. Ήσουν το χρισμένο χερούβ που σκεπάζει· και σε έβαλα έτσι· ήσουν στο άγιο βουνό του Θεού· περπάτησες ανάμεσα στις πέτρες της φωτιάς. Ήσουν τέλειος στους δρόμους σου από την ημέρα που δημιουργήθηκες, μέχρις ότου βρέθηκε ανομία σε σένα. Από την αφθονία των εμπορευμάτων σου, το μέσο σου γέμισε ανομία, και αμάρτησες· και σε έδιωξα ως ακάθαρτο από το βουνό του Θεού· Σε έδιωξα, χερούβ που σκεπάζεις, από μέσα από τις πύρινες πέτρες. Η καρδιά σου υψώθηκε εξαιτίας της ομορφιάς σου· διέφθειρες τη σοφία σου εξαιτίας της δόξας σου. Γι' αυτό, θα σε ρίξω στη γη· θα σε κάνω θέαμα μπροστά σε βασιλιάδες. (Ιεζ. 28:11-17)
Στις Άγιες Γραφές βλέπουμε συχνά ότι, βασιζόμενοι στην προφητεία τους σε ένα πραγματικό ιστορικό πρόσωπο ή σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, οι προφήτες, μένοντας εν Αγίω Πνεύματι, διεισδύουν στην ίδια την ουσία των μυστηρίων του Θεού, της Πρόνοιας του Θεού και της Θείας Αποκάλυψης.
Έτσι, οι άγιοι απόστολοι και οι άγιοι πατέρες, αφού καθάρισαν τις καρδιές τους από τα πάθη και αφού απέκτησαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, κατανόησαν την ουσία όλων των γεγονότων και το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο.
Έτσι, ο προφήτης Ιεζεκιήλ, αναφερόμενος στον βασιλιά της Τύρου ως μια συγκεκριμένη πηγή κακού, αναπτύσσει την προφητεία για τον Εωσφόρο (ένα από τα ονόματα του Σατανά στα λατινικά είναι Εωσφόρος, το άλλο είναι στα σλαβικά. Ντενίτσα), ο οποίος δημιουργήθηκε από τον Θεό ως ο πιο «φωτεινός», δηλαδή ο πιο τέλειος από όλα τα χερουβείμ:
Ήσουν το χρισμένο χερούβ που σκεπάζει· και σε έβαλα έτσι· ήσουν στο άγιο βουνό του Θεού· περπάτησες ανάμεσα σε πύρινες πέτρες. (Ιεζ. 28:14)
Η Ιερά Παράδοση μας λέει ότι αυτό το ένα χερουβείμ χρίστηκε για να γίνει ο Φύλακας Άγγελος του ουρανού και της γης, του αγγελικού και του ανθρώπινου κόσμου.
Αλλά αμάρτησε, υπερηφανεύτηκε για τη μεγάλη του δόξα:
Η καρδιά σου υψώθηκε εξαιτίας της ομορφιάς σου· διέφθειρες τη σοφία σου εξαιτίας της ματαιότητάς σου. (Ιεζ. 28:17)
Επιπλέον, ο προφήτης Ιεζεκιήλ περιγράφει αλληγορικά έντονα την πτώση αυτού του χερουβείμ από τον ουρανό στη γη.
Ο προφήτης Ησαΐας περιγράφει επίσης την πτώση αυτού του «φωτεινού» χερουβείμ:
Πώς έπεσες από τον ουρανό, Εωσφόρε, γιε της αυγής; Πώς καταπέσας στη γη, εσύ που καταπάτησες τα έθνη; Επειδή, είπες στην καρδιά σου: «Θα ανέβω στον ουρανό, θα υψώσω τον θρόνο μου πάνω από τα αστέρια του Θεού· θα καθίσω στο όρος της εκκλησίας, στα πέρατα του βορρά· θα ανέβω πάνω από τα ύψη των σύννεφων· θα είμαι σαν τον Ύψιστο». Εσύ όμως κατέβηκες στον άδη, στα βάθη του λάκκου. (Ησαΐας 14:12-15)
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός λέει στο Ευαγγέλιό Του:
Είδα τον Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον ουρανό. (Λουκάς 10:18)
Από αυτές τις προφητείες και την Αποκάλυψη του Θεού είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι η αιτία κάθε πτώσης είναι η υπερηφάνεια, η οποία τροφοδοτείται από τη ματαιοδοξία.
Η ιδιαίτερη προσοχή στα ταλέντα και τα χαρίσματά μας, στα επιτεύγματα και στις νίκες μας οδηγεί αναπόφευκτα ένα άτομο στη ματαιοδοξία και την υπερηφάνεια.
Επομένως, ο Σωτήρας μας δείχνει κάθε φορά ένα παράδειγμα ταπεινότητας, απαγορεύοντάς μας να μιλάμε για τον Εαυτό Του ως τον Μεγάλο Θαυματουργό:
Και ο Ιησούς λέει προς αυτόν· Πρόσεχε μη ειπής εις μηδένα· αλλά υπάγω, δείξε σεαυτόν εις τον ιερέα, και πρόσφερε το δώρον, το οποίον προσέταξε ο Μωυσής, προς μαρτυρίαν αυτών. (Ματθ. 8:4)
Αν ο Χριστός, που δεν έχει αμαρτία, ενεργεί έτσι, τότε πόσο επαγρυπνοί πρέπει να είμαστε για να μην πέσουμε στην αμαρτία της ματαιοδοξίας!;
Ο Απόστολος Πέτρος προειδοποιεί ενάντια σε αυτόν τον πειρασμό:
Νιώθετε νηφάλιοι, αγρυπνείτε· επειδή, ο αντίδικός σας διάβολος, σαν λέων που βρυχάται, περιφέρεται ζητώντας ποιον να καταπιεί. (Α΄ Πέτρ. 5:8)
Ο Κύριος γνωρίζει ότι ο Εωσφόρος, ο οποίος αμάρτησε και έπεσε εξαιτίας της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας, μπορεί τώρα εύκολα να βάζει σε πειρασμό και να καταστρέφει τους ανθρώπους μέσω αυτών των παθών, γι' αυτό διδάσκει:
Σηκώστε τον ζυγό μου επάνω σας και μάθετε από μένα, επειδή είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά, και θα βρείτε ανάπαυση για τις ψυχές σας. (Ματθ. 11:29)
Δηλαδή, το μόνο σωτήριο φάρμακο για τον θάνατο της ψυχής είναι ο ζυγός του Χριστού, και ο θάνατος της ψυχής, τόσο στη γη όσο και στην αιωνιότητα, είναι ο ζυγός του διαβόλου, η βάση του οποίου είναι η ματαιοδοξία και η υπερηφάνεια.
Και η μόνη σωτήρια χάρη στην καταπολέμηση αυτών των παθών είναι η ταπείνωση.
Εξαιτίας αυτού, ο Κύριος έχει θέσει διάφορους περιορισμούς για εμάς, έχει θέσει ορισμένα όρια, έχει στείλει σε κάθε άνθρωπο τις οποίες γνωρίζει ορισμένες αδυναμίες και θλίψεις...
Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος λέει:
Ο Κύριος όμως μου είπε: «Αρκεί σε σένα η χάρη μου, γιατί η δύναμή μου φανερώνεται τέλεια στην αδυναμία». Γι' αυτό, με μεγάλη χαρά θα καυχηθώ για τις αδυναμίες μου, ώστε η δύναμη του Χριστού να ησυχάσει σε μένα. (Β' Κορινθίους 12:9)
Ακόμα και στον μεγάλο Του άγιο, τον Υπέρτατο Απόστολο Παύλο, ο Χριστός έστειλε αδυναμία και αποκάλυψε ότι η αδυναμία είναι σωτήρια για τον άνθρωπο.
Μόνο τότε οι άνθρωποι αισθάνονται καλά όταν δεν βασίζονται στη δύναμη, την ευφυΐα, τα ταλέντα, την υγεία, τον πλούτο τους..., αλλά στον Θεό, όταν Τον χρειάζονται ως Ουράνιο Πατέρα, Σωτήρα και Γιατρό τους.
Και όταν ένα άτομο δίνει προσοχή στις ικανότητές του· συνειδητοποιεί ότι είναι ταλαντούχο· νιώθει ότι είναι δυνατός και υγιής· καταλαβαίνει ότι είναι έξυπνος και μορφωμένος..., αρχίζει να εξυψώνει τον εαυτό του, να εξυψώνεται, να γίνεται ματαιόδοξος και, τελικά, να είναι υπερήφανος.
Και ένα υπερήφανο άτομο συνήθως ξεχνάει γρήγορα ότι η Πηγή όλων αυτών των ιδιοτήτων που κατέχει είναι ο Θεός.
Πώς ο Εωσφόρος, που υπερηφανεύτηκε και εκδιώχθηκε από τον ουρανό, ξέχασε ότι ο ίδιος δεν ήταν η πηγή του φωτός, αλλά ο Θεός, η Πηγή των πάντων.
Ένας άνθρωπος μπορεί να σηκωθεί με μεγάλη ευκολία και να πέσει εξίσου γρήγορα.
Ο Κύριος μιλάει για τη Δευτέρα Παρουσία Του:
Όταν έρθει ο Υιός του Ανθρώπου, θα βρει άραγε πίστη στη γη; (Λουκάς 18:8).
Επομένως, με την Πρόνοια του Θεού, οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι πιστοί, λαμβάνουν αδυναμίες για δικό τους όφελος, ώστε να μην γίνουν ματαιόδοξοι.
Η ταπεινοφροσύνη είναι ο πιο κοντινός δρόμος από τον οποίο ένας άνθρωπος που βαδίζει προς τη σωτηρία και έχει αναλάβει τον ζυγό του Χριστού δεν θα πέσει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου