Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος
Ἄν εἶναι δυνατόν, νά μήν φᾶτε τίποτα! Εἶναι πένθιμος ἡ μέρα. Φᾶτε φροῦτα. Δέν ὑπάρχει καλύτερο πρᾶγμα.
Μία ἡμέρα, δέν χάθηκε ὁ κόσμος... Πιεῖτε ἕνα τσάϊ, φᾶτε λίγα παξιμαδάκια, χίλια πράγματα ἔδωσε ὁ Θεός.
Τιμῆστε τήν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου... Μεγάλη εὐλογία θά ἔχετε!!
Ἀφῆστε τά ψέματα τά συνηθισμένα, ἀφῆστε τίς ἀσέβειες, διότι μπορεῖ νά
σᾶς κάνει λαχτάρα ὁ Ἅγιος, πού δέν θά μπορεῖτε νά κρατιέστε ἀπό
πουθενά...
Παράδειγμα 1ο: Στήν Ἀγιά τῆς Λαρίσης, συνέβη τό ἑξῆς περιστατικό:
Ἦταν τοῦ Τιμίου Πρόδρομου (ἡ ἀποτομή τοῦ Προδρόμου - ἡμέρα νηστείας) 29 Αὐγούστου. Ἦταν ἕνας νεαρός ἀπ’ αὐτούς τούς δικούς μας τούς «τακουνάκηδες», ὁ ὁποῖος ἦρθε στό σπίτι 3 τά ξημερώματα ἀπό τό γλέντι.
Ἡ μάνα του μιά χηρούλα πῆγε τό πρωΐ στήν Ἐκκλησία.
Σηκώνεται αὐτός κατά τίς 9 - 10 τό πρωΐ καί λέει στή μάνα του:
- Τί θά φάω; Φέρε μου γάλα νά πιῶ!
- Παιδί μου, σήμερα εἶναι τοῦ ἀφέντη τοῦ Ἀη - Γιάννη, δέν τρῶνε σήμερα τίποτα...
- Δέν ξέρω... Ἐγώ θά φάω!! Θά μοῦ φτιάξεις γάλα!...
Καί ἄρχισε νά βλασφημάει.
Τά μάζεψε ἡ καημένη ἡ χηρούλα καί μπροστά στό νά μή βλασφημεῖτε ὁ Χριστός ἡ Παναγία καί ὁ Τίμιος Πρόδρομος, πηγαίνει καί ἀρμέγει τήν γίδα καί τοῦ φέρνει σέ ἕνα πήλινο μπόλ, γάλα καί τοῦ ἀφήνει πάνω στό ξύλινο τραπέζι τοῦ φτωχοῦ σπιτιοῦ τους. Καί τοῦ ἄφησε καί μισό καρβέλι ψωμί.
Τό ταβάνι ἀπό πάνω ἦταν μέ καλάμια (τά παλαιά τά σπίτια) καί ἀπό πάνω ἡ σκεπή καί τά κεραμίδια.
Κάθισε αὐτός νά φάει. Καί καθώς ἔτριβε τό ψωμί μέσα στό γάλα, κρεμιέται ἀπό πάνω ἕνα φίδι τόσο χοντρό, 2 μέτρα φίδι καί ἔρχεται στό μπόλ μέ τό γάλα καί τοῦ τραβάει ὅλο τό γάλα καί τοῦ τό παίρνει!
Κόκκαλο αὐτός! Κόπηκε ἡ χολή του! Κιτρίνισε, ξύλιασε, ἔμεινε...
Ἀπό τότε ὁ νεαρός αὐτός τιμοῦσε τόν Ἄη - Γιάννη καί νήστευε τήν ἡμέρα ἐκείνη (ὅπως καί τίς ὑπόλοιπες μέρες τοῦ χρόνου).
Αὐτός ἦταν ἕνας 22 - 23 ἐτῶν νεαρός καί πρέπει νά ζεῖ ἀκόμα καί νά τό διηγεῖται αὐτό καί νά θυμᾶται τί τοῦ ἔκανε ὁ Ἄη - Γιάννης...
Τώρα ἐμεῖς ἐάν θέλουμε νά μᾶς στείλει φίδια ὁ Ἄη - Γιάννης ἤ ἡ Παναγία, αὐτό δέν εἶναι πίστη. Αὐτές εἶναι ἐξαιρέσεις, πού πρέπει νά τίς λαμβάνουμε σοβαρῶς ὑπόψιν μας.
Ὁ Θεός θέλει ἱλαρό δότη, θέλει νά σέ ἀρέσει καί σέ σένα. Νά τό καταλαβαίνεις, ὅτι εἶναι ἐντολή καί πρέπει νά τό ἐφαρμόσεις, γιατί εἶναι γιά τό ἴδιο σου τό συμφέρον, ὄχι μόνο τό πνευματικό, ἀλλά καί τό σωματικό.
Παράδειγμα 2ο: Στό χωριό Ντάρα (σημερινό Δάρας) τῆς Τριφυλίας, εἶχα πάει νά μιλήσω ἐκεῖ πέρα καί εἶχα καί ἕνα πνευματικό μαζί μου.
Ἐγώ ὁμιλοῦσα καί ἐκεῖνος, ὅποιος ἤθελε, τόν ἐξομολογοῦσε.
Ἦταν ἡμέρα τῆς Ἀποτομῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου (29 Αὐγούστου - ἡμέρα νηστείας) καί μίλησα περί νηστείας στήν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ ἐκεῖ, τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἤτανε.
Στό τέλος τῆς ὁμιλίας μου, ἦρθε κάποιος καί μοῦ εἶπε:
«Αὐτά πού εἴπατε κ. Παναγόπουλε, μοῦ συνέβησαν ἐμένα!
Ἦταν τέτοια μέρα καί ἔλειπε ἡ γυναῖκα μου ἀπό τό σπίτι καί πῆγα καί σκότωσα κάτι συκοφάγους (πουλάκια).
Καί ἐφόσον δέν εἶχα κανέναν στό σπίτι νά μοῦ μαγειρέψει, εἶπα νά τά ψήσω αὐτά, δέν μέ παρεξηγεῖ ἐμένα ὁ Ἀη - Γιάννης καί ἄς τά φάω...
Τά ἔφαγα λοιπόν καί βγῆκα νά πάω στό καφενεῖο.
Μόλις πάω νά βγῶ ἀπό τό σπίτι, βλέπω πυρκαγιά στό σπίτι! Γυρίζω, φωνάζω, πράγματα, θάματα...
Τί ἔγινε; Δέν ἤξερα...
Καί πάω καί βλέπω ὅτι καιγότανε, ἐπάνω ἐκεῖ πού εἶχα φάει, καιγότανε τό τραπέζι, χωρίς νά καίγεται! Σάν τήν βάτο τήν καιομένη καί μή καταφλεγομένη...!!
Ἀπό τότε «Ἅγιέ μου πρόφτασε...» κ.λπ.
Θά καιγότανε ὅλο τό χωριό, γιατί ἐκεῖ εἴχαμε ἀχυρῶνες καί εὔφλεκτα πράγματα καί θά καιγόμασταν ἀκόμη!
Ἤτανε γιά νά μοῦ κάνει ὁ Ἅγιος ἕνα μάθημα μεγάλο...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου