Οφειλόμενη απάντηση στον Σεβ. Μητροπολίτη Λαρίσης κ. Ιερώνυμο.

 

Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου
Θεολόγου- συγγραφέως
Ι. Μ. Κυθήρων και Αντικυθήρων
Εν Κυθήροις τη 22α Αυγούστου 2025

  Μετά από πολλή περίσκεψη και προβληματισμό, (εξ’ ού και η σχετική χρονική καθυστέρηση), θεώρησα αναγκαίο να προχωρήσω στην παρούσα δημοσίευση, έχοντας υπ’ όψη μου τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής: «Έτοιμοι δε αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος», (Α΄ Πέτρ. 3,15). Έκρινα ότι δεν έχω δικαίωμα να σιωπώ, όταν παρερμηνεύνται βασικές αλήθειες της πίστεως, ενώ παράλληλα παραβιάζονται Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας, οι οποίοι ως γνωστόν έχουν διαχρονικό και θεόπνευστο κύρος. Η σιωπή στις περιπτώσεις αυτές θεωρείται ένοχη και αποδοκιμάζεται από τους αγίους Πατέρες. Ενδεικτικά παραθέτω την γνωστή ρήση του αγίου Θεόδωρου του Στουδίτου: «Εντολή γάρ Κυρίου μή σιωπάν εν καιρώ κινδυνευούσης Πίστεως».1 Στις γραμμές που

ακολουθούν θα προσπαθήσω, με τη Χάρη του Θεού, να απαντήσω στο πρώτο κυρίως εκ των δύο δημοσιεύσεων του Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης κ. Ιερωνύμου με τίτλους «Ιερεύς μαινόμενος»2 και «Κυνάρια»3, διότι αυτό αφορά άμεσα το πρόσωπό μου, αναφερόμενος στα κύρια σημεία του με κάθε δυνατή συντομία.

  Το πρώτο που οφείλω να επισημάνω, Σεβασμιώτατε και αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, είναι ότι στην απάντησή μου δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσω τους υβριστικούς, συκοφαντικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τους οποίους κατά κόρον χρησιμοποιείς στο δημοσίευμά σου για το πρόσωπό μου: «μαινόμενος», «διαστρεβλωτής καί πραγματικός αδίστακτος κακοποιός των κειμένων των Αγίων Πατέρων», «χειροκροτητής του εαυτού» μου, «αγιομάχος ιερωμένος», «διαστροφέας της Παραδόσεως», «μητραλοίας». Ότι δήθεν εγώ και οι ομόφρονές μου είμαστε «καταπατητές των Ιερών Κανόνων καί των Πατερικών Θεοφωτίστων συγγραμμάτων τους». Ότι δήθεν είμαι το πρόσωπο που «αλώνω τήν Εκκλησία εκ των έσω», που «αλωνίζω τήν Εκκλησία ως αυτόκλητος Ιεροεξεταστής», που πορεύομαι με «τά κόμπλεξ καί τίς αγκυλώσεις πού αναιρούν τόν Ευαγγελικό νόμο της αγάπης». Ότι βοηθάω «ακροδεξιές ομάδες νά πλήξουν τό κύρος των Επισκόπων, των Προκαθημένων, των Συνόδων». Ότι «τό παίζω θεούλης», ότι «αυτοθαυμάζομαι σάν παντογνώστης», ότι «βλασφημώ τό Πνεύμα τό Άγιο» και πολλά άλλα. Επρόκειτο, χωρίς αμφιβολία, για έναν ακατάσχετο οχετό ύβρεων, ώστε να διερωτάται κανείς, αν αυτό μπορεί να είναι δημοσίευμα επισκόπου Ορθοδόξου, ή δημοσίευμα ενός μανιωδώς επιτιθέμενου ανθρώπου. Όχι αδελφέ μου, όχι! Απέναντι στους υβριστικούς, συκοφαντικούς και απαξιωτικούς σου χακτηρισμούς, τους οποίους παραθέτεις, χωρίς φυσικά να μπορείς να τους κατοχυρώσεις και να τους τεκμηριώσεις, εγώ θα απαντήσω με τη φράση «Σεβασμιώτατε και αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ». Δεν έχω δικαίωμα να χρησιμοποιήσω άλλη φράση και άλλους χαρακτηρισμούς, διότι δεν μου δίδει αυτό το δικαίωμα ο θεόπνευστος λόγος της Γραφής: «λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα», (Α΄ Κορ. 4,12). Δεν έχω το δικαίωμα να ανταποδώσω τις ύβρεις με ύβρεις, έχοντας προ οφθαλμών τον λόγο του Κύριου «ος λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει», (Α΄ Πετρ. 2,23). Απεναντίας μάλιστα χαίρομαι, διότι οι ύβρεις φέρνουν μεγάλο πνευματικό κέρδος στην ψυχή μου: «Μακάριοι εστέ όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι….χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς», (Ματθ.5,11-12).

  Ευθύς εξ’ αρχής έρχομαι να ξεκαθαρίσω κάτι σημαντικό που γράφεις στο κείμενό σου, (σελ.2): «Ευκαιρία να τον δεις κιόλας, [τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μου], που έχεις καιρό, καθώς αυτονομημένος όπως είσαι, δεν νοιώθεις την ανάγκη να τον συμβουλευθείς πριν γράψεις. Βλέπεις, κι εσύ κι οι όμοιοί σου αισθάνεστε μόνοι σας ο καθένας ‘Οικουμενική Σύνοδος’, αλάθητοι και παντογνώστες…». Πόσο έξω πέφτεις, αδελφέ μου, όταν κάνεις αυθαίρετες υποθέσεις, όταν πλάθεις σενάρια φανταστικά μέσα στο μυαλό σου, χωρίς να γνωρίζεις την αλήθεια των πραγμάτων!!! Σε πληροφορώ λοιπόν ότι το κείμενο που δημοσίευσε το Γραφείο Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας με τίτλο «Επισκοπική παρουσία σε εγκαίνια Εβραϊκής Συναγωγής», το ανέγνωσε προτού να δημοσιευθεί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, και αφού έκανε τις διορθώσεις και τροποποιήσεις που θεώρησε αναγκαίες, έδωσε στη συνέχεια την ευλογία της δημοσιεύσεως. Έτσι το κείμενο έπαυσε να πλέον να αποτελεί προσωπικό δικό μου κείμενο και κατέστη κείμενο του Γραφείου Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας. Επομένως όσα απαξιωτικά γράφεις εναντίον του κειμένου, επεκτείνονται κατ’ ανάγκην και προς το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας. Δεν θέλω εδώ να παραθέσω όσα μου είπε για το πρόσωπό σου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, όταν σχολιάζαμε μαζί το δημοσίευμά σου, διότι θα πικραθείς αφάνταστα και να εξεφτελιστείς δημοσίως.

  Εάν επίσης νομίζεις ότι αισθάνομαι μόνος μου και ότι δήθεν θεωρώ εαυτόν ως «Οικουμενική Σύνοδος», ή ως «αλάθητο καί παντογνώστη», πλανάσαι πλάνην οικτράν. Ούτε μόνος μου αισθάνομαι, καθώς νοιώθω την παρουσία της Χάριτος του Θεού μέσα μου, αλλά και την συναντίληψη πολλών ομοφρόνων αδελφών εν Χριστώ, ούτε ποτέ θεώρησα εαυτόν ως «Οικουμενική Σύνοδος», ή ως «αλάθητο καί παντογνώστη», μάρτυς μου ο Θεός. Γι’ αυτό άλλωστε πάντοτε στα κείμενά μου έμαθα να καταφεύγω και να παραθέτω μαρτυρίες από την αγία Γραφή, τους Ιερούς Κανόνες και τους αγίους Πατέρες, για να τεκμηριώσω τα γραφόμενά μου.

  Παρακάτω (σελ.2) γράφεις: «Θα μπορούσα να ξεκινήσω εναντίον σου κανονική διαδικασία για τα αντικανονικά παραπτώματα που διαπράτεις με τα όσα γράφεις (ετεροδιδασκαλία, συκοφαντική δυσφήμιση, ψευδολογία, ύβρεις, κλπ). Το αποτέλεσμα θα ήταν να δικαιώσω τον τίτλο του γραφείου σου ως Γραφείου αιρέσεων και παραθρησκείας, δηλαδή προαγωγού και διαφημιστή σαν ‘αλήθειας’ πάσης αιρέσεως και θρησκείας, με αποτέλεσμα εσύ να καθαιρεθείς». Θα ήθελα να μάθω ποιές είναι οι «ετεροδιδασκαλίες», οι οποίες με καθιστούν «προαγωγό καί διαφημιστή σάν ‘αλήθειας’ πάσης αιρέσεως καί θρησκείας» στα μέχρι σήμερα δημοσιευθέντα κείμενα του Γραφείου αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς σου. Περιμένω απάντησή σου με συγκεκριμένα στοιχεία, διότι αόριστες κατηγορίες, «γιά ετεροδιδασκαλία», όπως καταλαβαίνεις, δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν καμία ποινική ευθύνη και καμία ενοχή. Έχε πάντως υπ’ όψη σου ότι όλα τα μέχρι σήμερα δημοσιευθέντα κείμενα του Γραφείου Αιρέσεων πέρασαν από το κόσκινο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας και προτού να δημοσιευθούν έτυχαν διορθώσεων και τροποποιήσεων και έτσι έλαβαν την τελική ευλογία της δημοσιεύσεως. Επομένως εάν εγώ καθίσταμαι «προαγωγός καί διαφημιστής σάν ‘αλήθειας’ πάσης αιρέσεως καί θρησκείας», τότε κατ’ ανάγκην η ως άνω κατηγορία επεκτείνεται και στο πρόσωπο του ιδίου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, ο οποίος και αυτός, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς σου, καθίσταται «προαγωγός καί διαφημιστής σάν ‘αλήθειας’ πάσης αιρέσεως καί θρησκείας». Κατ’ επέκτασιν και η «κανονική διαδικασία γιά αντικανονικά παραπτώματα», την οποία υποτίθεται ότι θα ξεκινούσες εναντίον μου θα πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει και το πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας. Πρόσεχε, αδελφέ μου, διότι βαδίζεις σ’ ένα επικίνδυνο δρόμο! Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πώ, διότι είσαι έξυπνος άνθρωπος.

  Παρακάτω (σελ.2-3) γράφεις: «Θα μπορούσα να σε προκαλέσω για όσα με απαράδεκτο και διαστροφικό τρόπο με κατηγορείς, να καταφύγεις εσύ στα Συνοδικά Δικαστήρια και να μου κάνεις ‘Κανονική Μήνυση’. Εσύ, βέβαια, δεν το κάνεις γιατί είσαι δειλός και έχεις μάθει να μιλάς μόνο σε ‘ασφαλή’ ίσως και αφελή ακροατήρια…». Όχι, αδελφέ μου, μη φοβάσαι! Δεν πρόκειται να καταφύγω στα Συνοδικά Δικαστήρια, όχι βέβαια από δειλία, όπως εσφαλμένα νομίζεις. Εδώ και δεκαετίες παρακαλουθούμε τη στάση των αρμοδίων Συνοδικών Οργάνων σε πάμπολλες περιπτώσεις παραβιάσεων των Ιερών Κανόνων, (όπως για παράδειγμα αυτές που αφορούν τις συμπροσευχές με αιρετικούς), στις οποίες αυτά αδρανούν προκλητικά. Παρακολουθούμε επίσης κατά κόρον να διατυπώνονται δημοσίως κακόδοξες θέσεις από κληρικούς όλων των βαθμίδων και λαϊκούς, καθ’ όν χρόνον τα αρμόδια Συνοδικά Όργανα και πάλι σιωπούν προκλητικά. Είναι λοιπόν υπερβέβαιον ότι και στη δική σου περίπτωση θα αδρανήσουν. Εσύ φαντάζεσαι ότι τα αρμόδια Συνοδικά Όργανα δεν έλαβαν γνώση της συμμετοχής σου στα εγκαίνια της Εβραϊκής Συναγωγής, ώστε να χρειάζεται η δική μου παρέμβαση; Είναι αστείο να νομίζεις κάτι τέτοιο. Σίγουρα έλαβαν και όμως εσιώπησαν. Πέραν τούτου δεν πρέπει να αγνοούμε και το «επισκοπικό φιλάδελφο», την αλληλεγγύη και τις προσωπικές φιλίες επισκόπων με συναδέλφους επισκόπους, οι οποίες ως επί το πλείστον υπερισχύουν, ακόμη και όταν ακόμη ο συνάδελφος επίσκοπος σφάλει περί την πίστιν. Είναι αυτό που λέει η λαϊκή παροιμία: «Κόρακας κοράκου ματι δεν βγάζει». Με βάση λοιπόν αυτή την τραγική πραγματικότητα εκείνο που μπορώ να σου ευχηθώ είναι να μετανοήσεις εν όσω ακόμη ζεις, για να μη βρεθείς αναπολόγητος εν ημέρα κρίσεως στο επουράνιο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, αφού τα επίγεια δεν πρόκειται ποτέ να σε δικάσουν. Το πρόβλημα, αδελφέ μου, δεν είναι ότι θα με κάνεις να «ψάχνω για κουρέα», όπως έγραψες, προφανώς για να με χλευάσεις, αλλά ότι εσύ θα ψάχνεις με πολλή αγωνία για συνήγορο εν ημέρα κρίσεως στο επουράνιο Εκκλησιαστικό Δικαστήριο, στο οποίο όπως γνωρίζεις, δεν «περνάει», το «επισκοπικό φιλάδελφο».

  Παρακάτω, (σελ.3), γράφεις: «Ισχυρίζεσαι ότι ο Οικουμενισμός είναι το σπουδαιότερο και μεγαλύτερο εκφυλιστικό φαινόμενο της εποχής μας και η μεγαλύτερη απειλή κατά της ανθρωπότητας. Αυτό θα ίσχυε αν όλοι οι άνθρωποι είχαν σχέση με κάποια θρησκεία και κάποιοι προσπαθούσαν να κατευθύνουν τις θρησκείες, ώστε να ενωθούν σε μία παγκόσμια...». Από τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι είσαι βαθιά νυχτωμένος γύρω από την παναίρεση του Οικουμενισμού και τη σχέση του με τη Μασονία και τον Διεθνή Σιωνισμό. Δεν είναι του παρόντος να σου κάνω φροντιστήριο, για να σε διαφωτίσω πάνω στα θέματα αυτά, με τα οποία έχω σχοληθεί εις βάθος επί δεκαετίες ολόκληρες. Μ’ αξίωσε ο Θεός μάλιστα να γράψω και σχετική εργασία με τίτλο «Η Ορθοδοξία μπροστά στη θύελλα του συγχρόνου προτεσταντικού και παπικού Οικουμενισμού», την οποία μπορώ να σου στείλω ταχυδρομικά, αν θα ήθελες. Αξίζει να διαβάσεις τα κεφάλαια με τίτλους: «Ο Οικουμενισμός ως κίνημα του Διεθνούς Σιωνισμού», και «Διεθνής Σιωνισμός, Μασονία και θρησκευτικός Οικουμενισμός».

  Επίσης σε παραπέμπω στη μεγάλη, ογκώδη και περισπούδαστη μελέτη με τίτλο: «Η Μασονία από τις πηγές» με συγγραφέα: «Μοναχός Αβέρκιος», (ψευδώνυμο), για λόγους ευνοήτους. Στην εργασία αυτή, (600 σελίδες και πλέον), αυτή θα φρίξεις και θα σου «σηκωθεί η τρίχα», όταν διαβάσεις αποκαλυπτικά στοιχεία, τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα και δεν αποτελούν πλέον «επτασφράγιστο μυστικό» όπως εσφαλμένα νομίζεις. Έτσι θα πάρεις την απάντησή σου στα ερωτήματα που μου θέτεις: «Εσύ πού ξέρεις από αυτά; Σου αποκάλυψαν τά μυστικά τους;». Τέλος σε παραπέμπω στο μεγάλο Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο, που διοργάνωσε το τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. και η «Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών» τον Σεπτέμβριο του 2004 με τίτλο: «Οικουμενισμός, Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις». Οι 57 εισηγήσεις των εκλεκτών ομιλητών του Συνεδρίου, θα σου δώσουν μιά πανοραμική εικόνα της αιρέσεως με όλες τις πτυχές της και με όλα τα διαδοχικά στάδια εξελίξεώς της, από την γένεσή της μέχρι των ημερών μας. Τα πολύτιμα Πορίσματα καθώς και τα Πρακτικά του Συνεδρίου έχουν εκδοθή σε ένα μεγάλο δίτομο έργο, (χιλίων και πλέον σελίδων), από τις εκδόσεις «Θεοδρομία» το 2008. Κάνε τον κόπο σε παρακαλώ, αδελφέ μου, να διαβάσεις τα παραπάνω βιβλία με πολλή προσοχή, διότι πολύ θα σε βοηθήσουν να αποκτήσεις σφαιρική και εις βάθος γνώση γύρω από το τι εστί Οικουμενισμός. Δεν επιτρέπεται ένας επίσκοπος των ημερών μας να αγνοεί βασικά στοιχεία αυτής της αιρέσεως, εξ’ αιτίας της οποίας χάνονται πολλές ψυχές.

  Σχετικά με το περιστατικό από τό Γεροντικό με τον άγιο Μακάριο και τον υποτακτικό του ισχυρίζεσαι ότι αντιγράφεις τον άγιο Μακάριο: «άσε εμένα νά αντιγράφω τόν Αββά Μακάριο», (σελ.5). Είσαι βέβαιος ότι τον αντιγράφεις; Όχι, αδελφέ μου, δεν τον αντιγράφεις. Κατ’ αρχήν πόρω απέχεις από το ύψος της αγιότητος και τα μέτρα της απαθείας στα οποία έφθασε ο άγιος Μακάριος μετά από μακροχρόνια και υπεράνθρωπη άσκηση μέσα στην έρημο. Πόρω απέχεις επίσης και από τα μέτρα της εν Χριστώ αγάπης που είχε ο άγιος προς τους αλλοθρήσκους, την οποία, (αγάπη), εσύ φαντάζεσαι ότι αντιγράφεις. Ο άγιος Μακάριος, αδελφέ μου, δεν διδάχθηκε τον Μοναχισμό και την εν Χριστώ αγάπη στα θρανία της Ολλανδίας, ή στα θρανία της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, πίνοντας το καφέ του! Όχι! Τον διδάχθηκε πάνω στην πράξη, υπομένοντας αμέτρητες κακουχίες και στερήσεις και σηκώνοντας τον βαρύ σταυρό της μοναχικής ζωής. Έναν σταυρό που ισοδυναμεί με καθημερινό αναίμακτο μαρτύριο. Έναν σταυρό τον οποίο εσύ ούτε στο όνειρό σου μπόρεσες ποτέ να φαντασθείς.

  Μη συγκρίνεις λοιπόν τον εαυτό σου με τον άγιο Μακάριο, ο οποίος με την θεοφώτιστη διάκριση που είχε, (την οποία εσύ δεν διαθέτεις), και την ευγενική του συμπεριφορά κατόρθωσε να κατηχήσει και να μεταστρέψει τον ειδωλολάτρη σε Χριστιανό. Δεν του είπε ότι δεν έχει σημασία που εσύ πιστεύεις σε άλλους θεούς και εγώ σε άλλο Θεό. Δεν του είπε ότι εκείνο πού προέχει είναι «νά σεβόμαστε ο ένας τόν άλλον καί νά αγαπάμε ο ένας τόν άλλον». Ο άγιος τον Χριστό ευαγγελίστηκε στον ειδωλολάτρη. Εσύ μπορείς να μας πείς ότι ευαγγελίστηκες τον Χριστό στη Συναγωγή; Δυστυχώς δεν έκανες καμία προσπάθεια να ευαγγελιστείς τον Χριστό, (με ευγενικό τρόπο βέβαια και όχι με υβριστικούς χαρακτηρισμούς), ώστε να βοηθήσεις εκείνους τους πλανεμένους Εβραίους της Συναγωγής να καταλάβουν ότι πιστεύουν σε έναν ανύπαρκτο θεό και κινδυνεύουν να χάσουν την ψυχή τους. Επομένως ο ισχυρισμός σου: «Νομίζεις ότι αν αρχίσω καί τούς υβρίζω όλους, θά πεισθοῦν νά γίνουν Χριστιανοί;», (σελ.4) είναι πέρα για πέρα αυθαίρετος. Από που συμπεραίνεις ότι έχω τέτοιες ανόητες πεποιθήσεις;

  Τα ίδια ισχύουν, (για να μη μακρυγορώ) και για όσα αναφέρεις στο διάλογο του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. Όλος ο διάλογος ένα σκοπό είχε: Να βοηθήσει την Σαμαρείτιδα να πιστεύσει στον Χριστό και να απαρνηθεί την θρησκεία των προγόνων της, πράγμα το οποίο και επέτυχε. Κατόρθωσε ο Κύριος, ως άριστος αλιέας ψυχών, να αποσπάσει τη γυναίκα αυτή από το σκότος της πλάνης στο οποίο βρισκόταν και να την προσελκύσει στο φως της αληθινής θεογνωσίας, χωρίς φυσικά να την υβρίσει, ούτε να την περιφρονήσει. Στην ερμηνεία της ευαγγελικής περικοπής που περιλαμβάνει το διάλογο του Κυρίου με την Σαμαρέιτιδα την οποία παραθέτω στην εργασία μου με τίτλο «Ρήματα ζωής αιωνίου. Ερμηνευτικά σχόλια στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο με οδηγό τους αγίους Πατέρες», αυτά ακριβώς γράφω. Από ποιά κείμενά μου, Δέσποτά μου, και από ποιές δημοσιεύσεις μου, ή εκδόσεις βιβλίων μου, βγάζεις το συμπέρασμα ότι εγώ δήθεν «κολλάω στήν ανθρωποκεντρική νοοτροπία των μαθητών», (σελ.5), ή ότι προτιμάω «νά κλειστούμε στό καβούκι μας καί νά μή βλέπουμε πρόσωπο ανθρώπου», (σελ.4), ή ότι με τις ύβρεις θα πείσουμε τους ανθρώπους να γίνουν χριστιανοί; Μπορείς να μου πείς; Μπορείς να μου παραθέσεις έστω και ένα κείμενό μου για να αποδείξεις αυτά που γράφεις; Δεν καταλαβαίνεις ότι όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί σου δεν είναι τίποτε άλλο παρά συκοφαντίες και φαντασιώσεις δικές σου, που σε εκθέτουν; Τέλος πάντων, εγώ σε συγχωρώ, όπως έχω καθήκον να συγχωρώ κάθε άνθρωπο που άδικα με κατηγορεί και με υβρίζει. Εσύ όμως, ως επίσκοπος, έχεις τουλάχιστον την παλληκαριά να ζητήσεις ένα συγνώμη για όσα ανυπόστατα και συκοφαντικά γράφεις;

  Παρακάτω, (σελ.5), μνημονεύεις «τη ρήση του μακαριστού π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου που είπε ότι κάποιοι, δυστυχώς Ορθόδοξοι, χρησιμοποιούν τους Ιερούς Κανόνες σαν Ιερά Κανόνια, για να βάλουν εναντίον της Εκκλησίας», η οποία είναι ορθότατη. Μην ξεχνάς όμως ότι εξ’ ίσου ισχύει και κάποια άλλη μεγάλη αλήθεια σχετικά με τους Ιερούς Κανόνες: Ότι έρχεται κάποια ώρα που οι Ιεροί Κανόνες εκδικούνται εκείνους που τους καταπατούν. Μ’ άλλα λόγια οι Ιεροί Κανόνες γίνονται Κανόνια που στρέφουν τα βλήματά τους σ’ εκείνους που τους καταπατούν. Αυτό δεν είναι ένα αυθαίρετο, δικό μου συμπέρασμα και εξηγούμαι. Οι Ιεροί Κανόνες, όπως γνωρίζεις, είναι θεόπνευστα κείμενα με διαχρονικό κύρος. Γι’ αυτό άλλωστε και κάθε επίσκοπος κατά την χειροτονία του δίδει φρικτές υποσχέσεις ότι θα τους τηρεί. Η μη τήρησή τους επισύρει κατά αναγκαία ακολουθία την λειτουργία του Πνευματικού Νόμου, σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο της Γραφής: «πάσα παράβασις και παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν», (Εβρ.2,2). Πρόσεξε, αδελφέ μου, μήπως κάποτε δεχθείς ένα τέτοιου είδους βλήμα, οπότε «θα το φυσάς και δεν θα κρυώνει» σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία.

  Παρακάτω (σελ.5) έρχεσαι στην ερμηνεία του 70ου Ιερού Κανόνος των αγίων Αποστόλων. Γράφεις: «Λέει ο εβδομηκοστός κανόνας των Αγίων Αποστόλων σε πιστή μετάφραση, για να καταλαβαίνουν κι όσοι μας διαβάζουν: Εάν κάποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος, ή γενικά κάποιος που ανήκει στον κατώτερο Κλήρο, νηστεύει όποτε νηστεύουν οι Ιουδαίοι, ή συνεορτάζει στις εορτές τους, ή δέχεται τα χαρακτηριστικά της κάθε εορτής τους φαγητά, όπως είναι τα άζυμα κλπ, ή κάτι παρόμοιο που χαρακτηρίζει τις εορτές τους, να καθαιρείται, αν όμως, είναι λαϊκός να αφορίζεται. Εγώ τι από όλα έκανα και με κατηγορείς σαν παραβάτη του Ιερού αυτού Κανόνα; Μήπως νήστεψα στις νηστείες τους; Σαφέστατα όχι! Μήπως συνεόρτασα τις εορτές τους, όπως το Νομικό Φάσκα, τη Σκηνοπηγία, ή ό,τι άλλο γιορτάζουν; Σαφέστατα όχι!». Κατ’ αρχήν ο Ι. Κανόνας δεν αναφέρεται μόνον σ’ αυτούς που αποτελούν τον κατώτερο κλήρο, αλλά σε όλους τους κληρικούς όλων των βαθμίδων. Απορώ πως αδυνατείς να κατανοήσεις τα προφανέστατα. Ούτε στις νηστείες τους νήστεψες, ούτε τό Νομικό Φάσκα, ή την εορτή της Σκηνοπηγίας συνεόρτασες. Συμμετείχες όμως και συνεόρτασες σε μια άλλη εορτή τους, την εορτή των εγκαινίων της Συναγωγής των! Η φράση ή εορτάζοι μετ’ αυτών, χωριζόμενη μάλιστα με το διαζευκτικό «ή», ώστε να ξεχωρίζει από τις άλλες περιπτώσεις, που προηγούνται, ή έπονται αυτής της φράσεως, (με σκοπό να μην παρανοηθεί το νόημά της), σημαίνει προφανέστατα τον συνεορτασμό σε κάθε είδους άλλη εορτή. Και τούτο διότι η εν λόγω φράση έχει γενικό χαρακτήρα, επειδή δεν προσδιορίζει κάποιο συγκεκριμένο είδος εορτής. Και μη μου πείς ότι δεν επρόκειτο για εορτή, αφού και σένα κάλεσαν για να τους τιμήσεις και την Υπουργό Παιδείας κάλεσαν, αλλά και άλλους επισήμους.

  Η ερμηνεία του Ιερού Κανόνος που μας δίδει στη συνέχεια ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, συνηγορώντας απόλυτα με όσα παραπάνω σου επεσήμανα. Γράφει: «Ο παρών κανών διορίζει ότι όποιος επίσκοπος, ή πρεσβύτερος, ή διάκονος, ή όλως υπάρχων εκ του καταλόγου των κληρικών νηστεύει μαζί με τους Ιουδαίους, ή εορτάζει με αυτούς το Πάσχα, ή άλλας εορτάς,…. Διότι καν οι τα τοιαύτα δεχόμενοι και συνηστεύοντες και συνεορτάζοντες δεν είναι ομόφρονες με τους Ιουδαίους…αλλ’ όμως δίδουσιν σκανδάλου αφορμήν και υποψίαν ότι τιμώσι των Ιουδαίων τας τελετάς, το οποίον είναι των ορθοδόξων αλλότριον. Αφήνω να λέγω ότι και μολύνονται οι τοιούτοι με την συναναστροφήν των χριστοκτόνων». Η φράση του αγίου: «ή άλλας εορτάς», συνηγορεί απόλυτα με όσα σου ανέλυσα πιο πάνω και δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, όσο και αν εσύ προσπαθείς απεγνωσμένα να διαστρέψεις την ερμηνεία του Ιερού Κανόνος. Επίσης ξαναδιάβασε σε παρακαλώ με πολλή προσοχή τις δύο τελευταίες φράσεις. Σ’ αυτές ο άγιος επισημαίνει δύο ακόμη σοβαρότατα στοιχεία: Το στοιχείο του σκανδάλου που προκαλούν οι συνεορτάζοντες ορθόδοξοι και το στοιχείο της μολύνσεως από τη συναναστροφή με τους χριστοκτόνους. Αναλογίσθηκες, αδελφέ μου, πόσο μεγάλο σκάνδαλο προκάλεσες στον πιστό λαό του Θεού από τη συμμετοχή σου στην εορτή αυτή; Αναλογίσθηκες πόσο μολύνθηκες από τη συναναστροφή με τους χριστοκτόνους; Εύχομαι να σε φωτίσει ο Θεός να καταλάβεις το σοβαρότατο λάθος σου και να μετανοήσεις με ειλικρινή μετάνοια.

  Με κατηγορείς ακόμη ότι «παρουσιάζω νοθευμένο κείμενο»,(σελ. 8) χωρίς να προσδιορίζεις, που έγκειται η νοθεία. Παρακάτω (σελ.8-9) παραθέτεις τη φράση: «Επίτηδες ισχυρίζεσαι ότι χαίρομαι που οι Εβραίοι ερμηνεύουν ‘λάθος’ όπως λες εσύ, ‘διαφορετικά’ όπως λέω εγώ, την Προφητεία του Ιεζεκιήλ. Αν προσέξεις τη φράση μου, συνάγεται πως χαίρομαι που αν και ερμηνεύουμε τόσο διαφορετικά τα κείμενα, αυτές οι διαφορές δεν γίνονται αφορμή διαίρεσης και διχασμού της κοινωνίας μας, ούτε μίσους μεταξύ μας, αλλά διασώζεται ο αλληλοσεβασμός και η αγάπη». Αφορμή «διαίρεσης καί διχασμού της κοινωνίας μας…» μπορεί να μην γίνονται, αφορμή όμως χωρισμού από την Εκκλησία γίνονται!!! Και αυτό είναι εκείνο που μετράει, αδελφέ μου. Όχι ο κοινωνικός διχασμός και η κοινωνική διαίρεση, αλλά ο χωρισμός από την Εκκλησία και κατ’ επέκταση η απώλεια της σωτηρίας. Εκείνο, λοιπόν, που θα έπρεπε να σε απασχολεί και να σε κάνει να λυπάσαι, (και όχι να χαίρεσαι), ως επίσκοπο, είναι το γεγονός ότι οι λαρισαίοι Εβραίοι χάνουν τη σωτηρία τους και όχι το: «Ξέρεις τί καλά περνάμε αιώνες τώρα μαζί;», (σελ. 4). Αν πάλι διερωτάσαι: Μα γιατί οι Εβραίοι χωρίζονται από την Εκκλησία και χάνουν τη σωτηρία τους, την απάντηση δεν θα σου την δώσω εγώ, αλλά ο απόστολος Παύλος: Γράφει στην προς Γαλάτας επιστολή του: «αλλά και αν ημείς, ή άγγελος εξ’ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν ανάθεμα έστω», (1,8). Αν πάλι δεν ξέρεις τι σημαίνει η λέξη «ανάθεμα», πήγαινε να ανοίξεις τα λεξικά, για να πληροφορηθείς. Εκείνο που μπορώ να συμπεράνω, με βάση αυτά που γράφεις, είναι ότι δυστυχώς έχεις πολλά θεολογικά κενά. Έχεις ανάγκη να μελετήσεις το Ευαγγέλιο ξανά από την αρχή με βάση όμως τις ερμηνείες των αγίων Πατέρων.

  Παρακάτω (σελ.6) γράφεις: «Ξέρεις ποιά είναι η πλάκα; Το ότι πήραν το άρθρο σου κάποιοι κατακαημένοι εδώ στη Λάρισα και πρόσθεσαν κι αυτοί άλλον Κανόνα, συμπληρώνοντας το κείμενό σου, με τελείως λάθος τρόπο». Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με το τι έγραψαν κάποιοι άλλοι στη Λάρισα. Αυτοί που τα έγραψαν, αυτοί καλούνται και να απαντήσουν στα γραφόμενά σου σχετικά με την ερμηνεία του «άλλου κανόνα». Εξ’ άλλου δεν με παρεκάλεσαν να απαντήσω εγώ για λογαριασμό τους. Επομένως όλα τα αφορώντα τους «κατακαημένους», ή τα «κυνάρια», όπως τους χαρακτηρίζεις με τελείως απαράδεκτο για έναν επίσκοπο τρόπο, ήταν περιττά και δεν χρειαζόταν να τα γράψεις.

 Παρακάτω (σελ.6-7) γράφεις: «Έχεις επισκεφτεί τα Ιερά Προσκυνήματα; Στον Τάφο του Προφητάνακτα Δαυίδ έχεις πάει; Κι αν έχεις πάει, θυμάσαι που μπήκες; Είναι Ιουδαϊκό προσκύνημα. Κι όμως, μπαίνουν πολλοί Ορθόδοξοι προσκυνητές για να τιμήσουν τον Προφήτη Βασιλέα, χωρίς ποτέ κανείς Πνευματικός να έχει επιτιμήσει τη συνήθεια αυτή, μάλλον δε και επαινούνται…». Έχω πάει τρεις φορές στά Ιερά Προσκυνήματα των αγίων Τόπων, όπως στον και Τάφο του Προφητάνακτα Δαυίδ. Ο Δαυΐδ, αδελφέ μου, είναι άγιος της Εκκλησίας μας και επειδή η Εκκλησία μας τον τιμά ως άγιο, γι’ αυτό και εγώ προσκύνησα τον τάφο του, όπως προσκυνώ τον τάφο του αγίου Παϊσίου, ή τον τάφο του αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου στην Ι. Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Το ότι όμως μπήκα σε ένα Ιουδαϊκό προσκύνημα, δεν σημαίνει ότι συνεόρτασα με τους Εβραίους καθ’ οιονδήποτε τρόπο, όπως εσύ συνεόρτασες στη Συναγωγή τους. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Επίσης και όλα τα άλλα που γράφεις σχετικά με τα άλλα προσκυνήματα είναι περιττά, διότι δεν έχουν καμία σχέση με όσα διαλαμβάνει ο 70ος Ι. Κανόνας των αγίων Αποστόλων.

  Τέλος στη σελ. 7 γράφεις: «Εσύ που τόσο διαρρυγνύεις τα ιμάτιά σου εναντίον των Ιουδαίων, το Ιερό Ψαλτήριο το χρησιμοποιείς στην προσευχή σου; Η Εκκλησία μας το έχει εντάξει πλήρως στον λειτουργικό Της κύκλο κι ας είναι το κυριώτερο βιβλίο προσευχών της συναγωγής! Αυτό κι αν χαρακτηρίζει τις Ιουδαϊκές εορτές! Τι θα κάνεις; Θα αφορίσεις όλους τους Πατέρες μας, ιδίως τους Οσίους, που το επιβάλλουν ως το σπουδαιότερο προσευχητάριο της ασκητικής ζωής;». Όχι μόνο τό Ιερό Ψαλτήριο, αλλά και όλα τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης έχουν περιβληθεί από τους αγίους Πατέρες με το κύρος της θεοπνευστίας. Και επειδή ακριβώς είναι θεόπνευστα κείμενα, καλούνται οι πιστοί να τα μελετούν και να εντρυφούν σ’ αυτά. Το ότι το Ψαλτήριο είναι ταυτόχρονα τό κυριώτερο βιβλίο, το οποίο κατ’ εξοχήν χαρακτηρίζει τίς Ιουδαϊκές εορτές, δεν σημαίνει ότι δικαιούμεθα να συμετέχουμε στις Ιουδαϊκές εορτές, παραβιάζοντας τον 70ο Ι. Κανόνα των αγίων Αποστόλων. Τελεία και παύλα, κοντός ψαλμός αλληλούϊα: Ναι στους Ψαλμούς, όχι στους συνεορτασμούς. Εκτός αν νομίζεις ότι οι άγιοι Πατέρες αντιφάσκουν και πλανώνται με το να νομοθετούν: Ναι στους Ψαλμούς, όχι στους συνεορτασμούς. Τα συμπεράσματά σου ότι εγώ «θα αφορίσω» δήθεν «όλους τούς Πατέρες μας, ιδίως τούς Οσίους…» είναι ανόητα και αφελή.

  Κλείνοντας, αδελφέ μου, θα ήθελα να σου δώσω μια συμβουλή και αν θέλεις άκουσέ με. Είναι μια συμβουλή που αποτελεί έκφραση της ειλικρινούς εν Χριστώ αγάπης μου για σένα και αποβλέπει στη σωτηρία σου. Βλέπω πολλά καλά στοιχεία στη τιμιότατη και ευλογημένη ψυχή σου και έχω αρκετές ελπίδες ότι θα με ακούσεις. Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να μιμηθείς τον άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, που τόσο πολύ τον αγαπάς, τον θαυμάζεις και θέλεις πάντοτε να τον αντιγράφεις. Ήρθε λοιπόν η ώρα να τον αντιγράψεις και στην άσκησή του. Ήρθε η ώρα να κάνεις ένα μεγάλο άλμα και μάλιστα άλμα επι κοντώ. Έχεις δει ποτέ σε Ολυμπιακούς Αγώνες αυτούς που πηδούν με άλμα επι κοντώ 5 και 6 μέτρα; Νομίζω ότι δεν σε οφέλησαν τα δεσποτιλίκια και η πρόσκαιρη δόξα του κόσμου, μάλλον σε έβλαψαν. Εκείνο, λοιπόν, που συμφέρει στην τιμιότατη ψυχή σου είναι να παραιτηθείς από τη θέση του Μητροπολίτου Λαρίσης και να καταφύγης, (κατά προτίμηση), στο άγιον Όρος, διότι ο τόπος αυτός είναι ιδανικός για άσκηση. Να βρείς εκεί ένα κελί, (όπου προτιμάς), και εκεί να διανύσεις το υπολοιπο της ζωής σου κλαίγοντας τις αμαρτίες σου, ως εφυσηχάζων επίσκοπος. Ξέρω τι θα μου πείς: Κάνε πρώτος εσύ αυτό το άλμα και μετά θα το κάνω και εγώ. Εγώ, αδελφέ μου, το άλμα αυτό το έχω κάνει ήδη στα νειάτα μου. Μ’ αξίωσε ο Θεός να εγκαταβιώσω επί δέκα χρόνια, (1984-1993), στο άγιον Όρος ως υποτακτικός σε ένα πολύ γνωστόν Γέροντα, τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό. Δεν είναι του παρόντος να σου περιγράψω, πόσο μεγάλη πνευματική ωφέλεια αποκόμισα σ’ αυτή τη δεκαετή μαρτυρική μου πορεία ως υποτακτικού.

  Με την ελπίδα ότι τα όσα σου έγραψα θα τύχουν της δεούσης προσοχής, σε ασπάζομαι μετά του προσήκοντος σεβασμού και της εν Χριστώ αγάπης και σου φιλώ το χέρι.

orthodoxostypos.gr