Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΘ΄ (29ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Παραμόνου, καὶ τῶν ἁγίων τριακοσίων ἑβδομήκοντα συμμαρτύρων αὐτοῦ παρὰ τὰς ἐκβολὰς τοῦ Τίγρητος ποταμοῦ, ἐν ἔτει σν´ (250) τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Φιλουμένου τοῦ ἀρτοποιοῦ, ἐκ Λυκαονίας μὲν καταγομένου, ἐν Ἀγκύρᾳ δὲ μαρτυρήσαντος, ἐν ἔτει σοδ´ (274).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Νικολάου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. (160)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Διονύσιος, Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ξίφει πληγεὶς τελειοῦται ἐν ἔτει ροα´ (171).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Δαμασκοῦ καὶ ἐν Περσίδι μαρτυρήσαντος (4ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἓξ Μάρτυρες, οἷς διωκόμενοι πέτρα ῥαγεῖσα ὑπεδέξατο αὐτούς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Παγκοσμίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Πιτυροὺν ὁ ἐν τῇ Θηβαΐδι ἀσκήσας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (4ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος μάρτυς Οὐαλλερῖνος ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος μάρτυς Φαῖδρος, ῥητίνης ζεούσης καταχεθείσης αὐτῷ, τελειοῦται.
Τῆ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀβίβου, ἐπισκόπου Νεκρέσι, ἐκ τῶν δώδεκα Σύρων πατέρων, θεμελιωτῶν τοῦ μοναχισμοῦ ἐν Γεωργίᾳ, ἀθλήσαντος ἐν τῷ ἕκτῳ αἰῶνι.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀκάκιος ὁ ἐν τῷ Λάτρῳ, ἐν τῇ Κλίμακι τοῦ Σιναΐτου εὐφήμως μνημονευόμενος, ἐν εἰρήνῃ ἐν τῇ νεότητι αὑτοῦ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Μπρένταν (Brendan) τοῦ Ἰρλανδοῦ.(571
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἱερομάρτυρος Σατουρνίνου, πρώτου Ἐπισκόπου γενομένου Τολώσσης, ἤτοι τῆς πόλεως Τουλούζης ἐν τῇ Νοτίῳ Γαλλίᾳ, καὶ πολιούχου αὐτῆς, τοῦ ἐξ Ἑλλάδος, ἐν ἔτει σν´ (250) δεινῶς βασανισθέντος καὶ μαρτυρήσαντος, ὡς καὶ τῶν δύο σὺν αὐτῷ παρθένων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Νεκταρίου τοῦ ἐν τῇ Λαύρα τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (12ος αἰών)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ὅσιος Ἄβελ ὁ Προφήτης τοῦ ἐν Βαλαὰμ τῆς Ῥωσίας (1831)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου, τοῦ παρὰ τὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακὼβ ἀγρίως ἄρτι ἀποκτανθέντος , ἑβδομηκοντάκις διὰ πελέκεως τὴν κεφαλὴν πλήττεται ὑπὸ φανατικοῦ Ἑβραίου, ἐν ἔτει ͵αϠοθ´ (1979).
Στίχοι
Ὄντως Φιλούμενος ὑπὸ Χριστοῦ ἐφιλεῖτο
Καὶ πορφυρίδι περιεβλήθη λαμπρᾷ τοῦ μαρτυρίου.
Φιλούμενος ἄρτι στυγνῶς ἀπεκτάνθη
Ὡς Θεὸν φιλῶν παρ᾿ Ἰακὼβ τὸ Φρέαρ.
Ο Άγιος Φιλούμενος στη Ραμάλα
Μετά την τριετή διακονία του στον Άγιο Κωνσταντίνο, ο Άγιος Φιλούμενος διορίστηκε Ηγούμενος στην Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως στη Ραμάλα (Αύγουστος του 1965 – Αύγουστος τού 1967), όπου υπηρέτησε και αργότερα για άλλα τρία χρόνια (Ιανουάριος τού 1976 – Μάιος τού 1979).
Θυμάται η Μαριλέν Οdeh (εκπαιδευτικός στη Ραμάλα):
«Όταν ο Άγιος Φιλούμενος ήταν Ηγούμενος στην περιοχή μας, στη Ραμάλα, ερχόταν πολύ συχνά στο σπίτι μας, γιατί η μητέρα μου έψαλλε στην εκκλησία κι έτσι είχαμε καλές σχέσεις με όλους τους μοναχούς του Πατριαρχείου πουύ διορίζονταν έδώ. Έχουμε πάρα πολύ καλές αναμνήσεις άπ’ αυτόν. Ο αδελφός μου, ο Σαμίρ ο όποιος ήταν τότε μικρό παιδάκι -δυόμισι έως τριών ετών-, καθόταν πάντοτε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να του διηγείται βίους άγιων. Γενικά, είχε πολύ καλή επικοινωνία με το ποίμνιο του, αλλά μ’ εμάς ήταν σαν να είμαστε μία οικογένεια.
Όμως, παρόλο πού είχαμε αυτή την άνεση μεταξύ μας, οι επισκέψεις του ήταν πάντοτε «μετρημένες», πνευματικές, ίσως γιατί και ο ίδιος ήταν πάρα πολύ αυστηρός στο πρόγραμμα και τις αρχές του.
Ήταν πάρα πολύ καλός άνθρωπος. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Από τότε φαινόταν ότι είχε κάτι ξεχωριστό. Ξεχώριζε από τούς υπόλοιπους ανθρώπους. Χωρίς να τού μιλάς, ένιωθες κοντά του ειρήνη, σιγουριά, ασφάλεια. Και αυτός καταλάβαινε τί ήθελες, χωρίς να χρειαστεί να τού μιλήσεις, δίνοντας σου μάλιστα πολλές φορές και την απάντηση πού χρειαζόσουν. Όταν μιλούσε, ήταν πάρα πολύ ήρεμος. Και σου μετέδιδε αυτή την ηρεμία. Μιλούσε για τον Χριστό, για την Εκκλησία, για την Ορθοδοξία.
Από τον καιρό πού ζούσε, νιώθαμε ότι όλα όσα είχαμε διαβάσει για τούς άγιους και τη ζωή τους εκπληρώνονταν σ’αυτόν τον άνθρωπο.»
Οι πολλοί πνευματικοί αγώνες τού Αγίου Φιλουμένου, καθώς και η ανυπόκριτη αγάπη με την οποια περιέβαλλε το ποίμνιο του, προσείλκυαν τούς ανθρώπους, οι οποιοι αισθάνονταν κοντά του παρηγοριά και ανάπαυση. Όλοι γνώριζαν ότι στο πρόσωπο του θα βρουν τον καλόν ποιμένα τον αληθινό πνευματικό πατέρα, τον γνήσιο μαθητή του Χριστού. Η Χάρη του Θεού τον συνόδευε παντού και πλησίον του αντιλαμβάνονταν τις ενέργειες της, ακόμη και με μόνη την απλή παρουσία του. Διηγείται ο π. Ίσσα Χούρη:
«Όταν ο Άγιος Φιλούμενος ήταν Ηγούμενος στη Ραμάλα, εγώ ήμουνα στο Μπίρ Εέιτ και δεν είχα ιερωθεί ακόμα. Επειδή ο πατέρας μου ήταν πρωτοψάλτης, γνώριζε όλους τούς ιερείς πού περνούσαν από την περιοχή μας και έτσι είχαμε γνωρίσει και τον Άγιο. Τον θυμάμαι. Ήταν πράος και πάρα πολύ ήρεμος άνθρωπος. Όταν κουβεντιάζαμε, μιλούσε μόνο για πνευματικά θέματα. Του άρεσε πολύ να μιλά για τον Θεό και τούς άγιους, για τον καθημερινό μας αγώνα ως χριστιανοί. Απ’ αυτόν είχα μάθει πάρα πολλά, τα οποια με βοήθησαν ως άνθρωπο και ως ιερέα. Αλλά δεν ήταν μόνο οι συζητήσεις μας μαζί του. Πολλές φορές η παρουσία του και μόνο μάς παρηγορούσε και κατεύναζε τις θλίψεις και τα προβλήματα μας. Η αγιότητα πού είχε πληροφορούσε την καρδία μας, ώστε θέλαμε συνέχεια να τον συναντάμε… Να είμαστε κοντά του».
Εκτός από το ποίμνιό του ο Άγιος αγαπούσε πολύ και τούς Αγιοταφίτες πατέρες -ιδιαίτερα τους μικρότερους-και, όταν τον επισκέπτονταν στη Ραμάλα, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους ενισχύσει και να τους στηρίξει. Θυμάται ο π. Ευσέβιος:
«Όταν ήταν η εορτή της Μεταμορφώσεως και πανηγύριζε η Μονή στη Ραμάλα πήγαινε εκεί πέρα πάρα πολύς κόσμος. Και επειδή οι Ηγούμενοι, όταν γιορτάζει η εκκλησία τους, πάντα κάνουν τραπέζι, το ίδιο έκανε και ο Άγιος Φιλούμενος. Τον θυμάμαι, λοιπόν, αύτη τη μέρα να τρέχει συνεχώς πάνω-κάτω. Ό ίδιος δεν έτρωγε καθόλου, για να μάς εξυπηρετεί. Εμάς, τούς νεότερους διακόνους, μάς αγαπούσε ιδιαίτερα. Ίσως λόγω ηλικίας, πού ήμασταν νεότεροι ίσως επειδή είχαμε πολλές δυσκολίες στα πνευματικά, στα οικονομικά διότι και οικονομικά πολλές φορές μάς βοηθούσε. Έτρεχε, λοιπόν, πάνω-κάτω και έλεγε:
– Έφαγες π. Ευσέβιε; Έφαγες π. Γρηγόριε; Χόρτασες; Τί σού λείπει; Φρούτο έφαγες; Γλυκό έφαγες; Πάρε, πάρε!
Καθόμασταν, λοιπόν, εκεί πέρα και τρώγαμε, τραγουδούσαμε τραγούδια εθνικά, αραβικά και ελληνικά και ψάλλαμε. Μάλιστα, βάζαμε και τον π. Φιλούμενο να ψάλλει, γιατί ήταν γνώστης της μουσικής. Τώρα είναι η σειρά σου, τού λέγαμε, και κάναμε όλοι απόλυτη ησυχία, επειδή ήταν ισχνή η φωνή του και έπρεπε να ακούγεται. Αυτός έψαλλε και εμείς ισοκρατούσαμε.»
Συμπληρώνει ο Αρχιεπίσκοπος Γεράσων Θεοφάνης:
«Πιο πολύ μάλιστα τού άρεσε να ψάλλει τα Κατανυκτικά της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τα τροπάρια δηλαδή πού ψάλλουμε στους Κατανυκτικούς Εσπερινούς. Και το παράξενο ήταν ότι, όταν έψαλλε ο Άγιος, δέ θέλαμε να σταματήσει. Αν και η φωνή του ήταν αδύνατη, εντούτοις μάς μετέδιδε κάτι πάρα πολύ δυνατό. Είχε βέβαια τη γνώση και μπορούσε να αποδώσει πολύ καλά τα μουσικά, αλλά είχε και πολύ μεγάλη ευλάβεια. Έψαλλε εκ ψυχής. Ζούσε την κάθε λέξη των τροπαρίων και αυτό το βίωμα του το μετέδιδε και σ’ εμάς τούς νεότερους.»
Ο Άγιος Φιλούμενος στη Μονή του Προφήτη Ηλία
Ανάμεσα στους δύο διορισμούς του στη Ραμάλα, ο Άγιος Φιλούμενος υπηρέτησε για τρία χρόνια στη Μονή του Αββά Θεοδοσίου (Αύγουστος 1967 – Αύγουστος 1970) και για έξι χρόνια στη Μονή τού Προφήτη Ηλία (Αύγουστος 1970 Ιανουάριος 1976). Στον Προφήτη Ηλία τον γνώρισαν Ηγούμενο πολλοί από τούς μαθητές τού Γυμνασίου, επειδή εκεί πήγαιναν πολύ συχνά εκδρομές.
Θυμάται ο π. Ευσέβιος:
«Ανάμεσα στις εξόδους πού πηγαίναμε κάθε Κυριακή, πηγαίναμε και στον Προφήτη Ηλία. Θυμάμαι, λοιπόν, τον Άγιο με το γκρίζο αντερί του -τού άρεσε πολύ το χρώμα αυτό-, με το σκουφάκι του το μοναχικό να ανεβοκατεβαίνει τα πολλά σκαλιά τού Προφήτη Ηλία για να μάς εξυπηρετήσει. Και θυμάμαι πού μάς μάζευε εκεί πέρα στη σκιά ενός δένδρου, μας έβαζε να καθίσουμε και μας μιλούσε. Μας έλεγε για τον Πανάγιο Τάφο και για την αγάπη πού πρέπει να έχουμε για τα προσκυνήματα πού υπηρετούμε. Μας διηγείτο βίους άγιων ή μας έλεγε αποσπάσματα από τούς Πατέρες της’ Εκκλησίας, για τα οποια μάλιστα, όταν μας ξανάβλεπε, έκανε ερωτήσεις μας “εξέταζε”, για να δει αν τα θυμόμασταν.
Άλλοτε πάλι, μας έλεγε συμβουλές δικές του, στηριγμένες σε βίους άγιων. Τον θυμάμαι, για παράδειγμα, πού μας έλεγε συχνά:
› Να κάνετε κάθε μέρα προσευχή και, όταν θα γίνετε αργότερα Αγιοταφίτες μοναχοί, να μάθετε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας από στήθους. Διότι όλοι οι μοναχοί ξέρουν τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, όπως και το Απόδειπνο και προσεύχονται το βράδυ. Ένα πράγμα να μην ξεχνάτε και ποτέ να μην το παραβιάζετε: Εάν δεν μπορείτε να λέτε την ακολουθία όρθιοι, αν είστε κουρασμένοι ή άρρωστοι, ποτέ να μην την παραλείπετε. Να τη λέτε έστω καθιστοί, έστω στο κρεβάτι.
Κάποτε μας έψελνε εκεί πού ήμασταν μαζεμένοι, γιατί ήθελε να μεταδώσει αυτό το τάλαντο της μουσικής, όπου μπορούσε. Μας έλεγε:
– Αυτό είναι ήχος τάδε· ακούστε πώς πάει…
Και μας το έψαλλε. Μάλιστα τού άρεσε και ήθελε να μεταφέρει τον ιεροσολυμίτικο τρόπο ψαλσίματος, τις ιδιαιτερότητες τόσο τις λειτουργικές όσο και τις ψαλτικές τού Πατριαρχείου. Έπειτα μας κερνούσε φρούτο, καραμέλες ή ακόμα και σοκολάτες ή παγωτό, όταν ήτανε Κυριακή και δεν ήτανε νηστεία, και μετά φεύγαμε.»
Ο Άγιος διακονούσε με αγάπη και τούς προσκυνητές, πού μαζεύονταν στη Μονή για τη γιορτή τού Προφήτη Ηλία. . Έφθαναν εκεί άνθρωποι από διάφορες πόλεις του Ισραήλ -κυρίως Άραβες ορθόδοξοι-, για να προσκυνήσουν και να φέρουν τάματα και λαμπάδες. Όλους έτρεχε να τους δει, να τους εξυπηρετήσει, φροντίζοντας μάλιστα πέρα από τη φιλοξενία να τους προσφέρει και λόγο πνευματικό. Οι κοσμικές συζητήσεις δεν τον ενδιέφεραν. Όταν επρόκειτο να μιλήσει για τον Θεό, τότε γινόταν άλλος άνθρωπος. Γινόταν ο ποιμήν ο καλός, ο οποιος ανησυχούσε για τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του. Ήθελε με κάθε τρόπο να γνωρίσουν και να μάθουν να αγωνίζονται γι’ Αυτόν, στον Οποίον πιστεύουν. Και ο λόγος του, όπως μαρτυρούν όσοι τον γνώρισαν, αποτυπωνόταν στις καρδιές των ανθρώπων, διότι δεν ήταν απλή παράθεση θεωριών, αλλά αντανακλάση, τα δικά του πνευματικά βιώματα. Αναφέρει η μοναχή Ευπραξία:
«Ο Άγιος Φιλούμενος ήταν πάρα πολύ ολιγόλογος. Όταν όμως πηγαίναμε στο προσκύνημα πού διακονούσε, στο πέρας της Θείας Λειτουργίας, πάντοτε έκανε ένα σύντομο και απλό κήρυγμα. Μας έλεγε, για παράδειγμα, να έχουμε ταπείνωση, να έχουμε αγάπη, να ήμαστε ελεήμονες…
– Να λέτε την Ευχή, και η ευχή θα τα κανονίσει όλα. Όταν λέτε την Ευχή, μη φοβείστε τίποτα.
Αλλά κι ο ίδιος ζούσε την Ευχή, η οποία δεν έλειπε ο από το στόμα του. Περπατούσε και έβλεπες συνεπώς τα χείλη του να κινούνται. Εμάς, πού ήμασταν μοναχές, μας έλεγε να διαβάζουμε πολύ και κυρίως πατερικά βιβλία, όπως τον Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο, την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναιτου, την Αγία Γραφή…
Μας έλεγε:
– Το Ευαγγέλιο να μη μας λείπει από το χέρι σας. Την Καινή Διαθήκη να τη διαβάζετε τακτικά.»
Μετά τη διακονία του στο Προφήτη Ηλία και τη Ραμάλα, ο Άγιος Φιλούμενος μετατέθηκε, στις 8 Μαΐου τού 1979, στο Φρέαρ του Ιακώβ, όπου υπηρέτησε μέχρι και τον μαρτυρικό του θάνατο, στις 29 Νοεμβρίου τού ίδιου έτους.
(Από το βιβλίο «Ο Άγιος Ιερομάρτυς Φιλούμενος ο Κύπριος», «Γνωρίσαμε τον Άγιο Φιλούμενο, τον Κύπριο, τον ιερομάρτυρα»,)
Ο Άγιος Φιλούμενος Τελεί τον Εσπερινό του Αποστόλου Θαδδαίου
Σπάνια ηχογράφηση στις αρχές της δεκαετίας του 1970 από την Ιερά Μονή Προφήτου Ηλιού Ιεροσολύμων, προτού ο Άγιος Φιλούμενος μεταβεί στον τόπο του μαρτυρίου Του. Τα παπαδικά και τα δοξαστικά εκφωνεί ο Άγιος Φιλούμενος. Ψάλλει ο φίλος του Αγίου Μητροπολίτης Βόστρων Υμέναιος, ο οποίος τότε ήταν Επίσκοπος Λύδδης. Η ηχογράφηση είναι από το αρχείο του ανηψιού του Αγίου Αιμίλιου Χατζηπαναγή.
***
Στὸ Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ
Ο τελευταίος του διορισμός απο το Πατριαρχείο ήταν στη Νεάπολη (Ναπλούς), ως ηγουμένου στο Φρέαρ του Ιακώβ. Σε τούτο το διακόνημα ο Άγιος Φιλούμενος είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες. Συχνά τον επισκέπτονταν φανατικοί Σιωνιστές, οι οποίοι απαιτούσαν να αφαιρεθούν οι εικόνες και ο Σταυρός απο τον ναό, με την αιτιολογία οτι το Φρέαρ του Ιακώβ ήταν εβραϊκό. Πολλές φορές ο Άγιος Φιλούμενος τους εξηγούσε πως η χριστιανική παρουσία στον χώρο ήταν σχεδόν δύο χιλιάδων χρόνων και άρα η απαίτησή τους δεν είχε υπόσταση, χωρίς όμως αυτό να αλλάξει οτιδήποτε στις απόψεις τους. Ένας απο αυτούς μάλιστα πήγαινε καθημερινά εκεί για να προσευχηθεί. Ο Άγιος Φιλούμενος, φιλήσυχος και πράος καθώς ήταν, προσπαθούσε να μην τον προκαλεί και έτσι, όταν ο «επισκέπτης» του εισερχόταν στο προσκύνημα, σταματούσε την ακολουθία και τη συνέχιζε αργότερα, αφού αυτός έφευγε. Διηγείται ο ιερομόναχος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων μακαριστός αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος:
«Ο μακαρίτης ο πατήρ Φιλούμενος μας έλεγε οτι κάθε Παρασκευή πολλοί απο τους μισαλλόδοξους και φανατικούς Εβραίους πήγαιναν να προσευχηθούν στο Φρέαρ του Ιακώβ. Συνέχεια του έλεγαν να σηκώσει όλες τις εικόνες και τον Εσταυρωμένο ακόμα, και να τις πάρει και να φύγει διότι το Φρέαρ είναι δικό τους και όχι των Χριστιανών. Ειδ΄άλλως θα το μετανιώσει πικρά, αλλά θα είναι αργά. Απο τον καιρό που πήγε εκεί όλο και τον φοβέριζαν. Αυτός όμως ήξερε τα εβραϊκά και τους αποστόμωνε».
Αυτές τις δυσκολίες τις ανέφερε συχνά ο Άγιος Φιλούμενος στους ανθρώπους, με τους οποίους συνδεόταν. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Βόστρων Υμέναιος, για παράδειγμα, διηγείτο οτι ο Άγιος πολλές φορές του είχε πει πως τον απειλούσαν οτι θα τον σκοτώσουν αν δεν έφευγε απο το Φρέαρ. Το ίδιο είχε πει και στον μακαριστό πατέρα Θεοδόσιο – γέροντα της γυναικείας Μονής του Αγίου Λαζάρου στη Βηθανία – τον οποίο μάλιστα είχε επισκεφτεί μιά βδομάδα προ του μαρτυρικού του θανάτου. «Ήρθε στο Μοναστήρι», θυμάται η αδελφή Μητροδώρα, «και ήθελε ένα πρόσφορο, για να κάνει λειτουργία. Εδώ ήταν και ο γέροντάς μας, ο π. Θεοδόσιος, στον οποίον ο Άγιος είπε: “Τι να κάνω γέροντα; Εκεί οι Εβραίοι με απειλούν οτι θα με σκοτώσουν. Ας με σκοτώσουν. Τι να κάνω άλλο; Ένα μαρτύριο θα μας σώσει”».
***
Ὁ π. Σωφρόνιος, ὁ ὁποῖος στό Τελ Αβίβ ἔντυσε τό σκήνωμα πρός ταφή. Ἐκράτησε για χάρη καί εὐλογία τό ἕνα κομμένο δάκτυλο τοῦ Μάρτυρος Φιλουμένου σε ένα κουτί.
«Ἐκεῖνες τίς μέρες μετά τό μαρτύριο [στις 28 Οκτωβρίου 1985] ἀρρώστησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰορδάνου Παλλάδιος. Ἔπαθε ἐγκεφαλικό ἐπεισόδιο καί παρέλυσε ή δεξιά – πλευρά. Βρισκόταν στό νοσοκομεῖο μία εβδομάδα. Φάνηκε ἕνα βράδι στόν ὕπνο τοῦ π. Σωφρονίου ο Μάρτυρας Φιλούμενος καί τοῦ εἶπε: «Νά πας στόν Δεσπότη καί νά τοῦ πεῖς ὅτι εἶμαι κι ἐγώ ἐδῶ πέρα». Σηκώθηκε ὁ π. Σωφρόνιος τήν ἄλλη μέρα καί πεπεισμένος ὅτι ἐπρόκειτο περί ἐντολῆς ἐπῆρε τό δάκτυλο, ἐπῆγε στο νοσοκομεῖο καί ἐνῶ κοιμόταν ὁ Δεσπότης, τόν σταύρωσε ἀπό τό δεξιό μέρος τῆς κεφαλῆς μέχρι το δεξιό πόδι. Ξύπνησε μετά ὁ Δεσπότης καί ἦταν καλά… Ὅταν ἀκούσθηκε τό θαῦμα, βρήκα τό Δεσπότη Παλλάδιο καί τόν ρώτησα ἂν εἶναι ἀλήθεια. Μου ἀπάντησε: «Ἐγώ κοιμόμουν, ξέρω ὅτι κοιμήθηκα μέ ἐγκεφαλικό καί ξύπνησα καλά. Μοῦ εἶπαν ὅτι κατά τη διάρκεια πού κοιμόμουν ἦρθε ὁ πατήρ Σωφρόνιος και μέ σταύρωσε μέ τό δάκτυλο τοῦ Ὁσιομάρτυρος Φιλουμένου. » (Γεροντικό του 20οῦ αἰῶνος. σ. 368. Κλείτου Ιωαννίδη. ἐκδ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, Αθήνα 1999).
***
Ένα μήνα μετά από τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου Φιλουμένου, στάλθηκαν στο Φρέαρ η γερόντισσα της Μονής στη Βηθανία, αδελφή Ευπραξία, με τις αδελφές Μητροδώρα και Μακαρία, και η ηγουμένη της Μονής της Μεγάλης Παναγίας, μοναχή Νυμφοδώρα, με την αδελφή Θεοδούλη, για να καθαρίσουν και να ετοιμάσουν τον χώρο για τους επόμενους πατέρες, που θα διορίζονταν εκεί. Μαζί τους είχαν πάει και ο τότε Πατριάρχης Βενέδικτος με τους Μητροπολίτες Καισαρείας Βασίλειο και Πτολεμαΐδος Παλλάδιο, τον Αρχιμανδρίτη Γρηγόριο και τον μακαριστό γέροντα της Μονής στη Βηθανία π. Θεοδόσιο.
«Μπαίνοντας στο παρεκκλήσιο», θυμάται η αδελφή Μητροδώρα, «είδαμε παντού αίματα, στο πάτωμα, στα στασίδια, στα σιδερένια κάγκελα της σκάλας, στους τοίχους, χωρίς όμως ο χώρος να μυρίζει άσχημα. Φαίνεται πως ο Άγιος δεν είχε πεθάνει αμέσως από τα κτυπήματα, αλλά σύρθηκε κινούμενος προς την έξοδο. Ίσως δοκίμασε να ανεβεί ένα δυό από τα σκαλοπάτια της σκάλας και μετά έπεσε εκεί που τελικά τον βρήκαν, κοντά στο ξύλινο τραπέζι στο κάτω μέρος της σκάλας δεξιά… Αρχίσαμε, λοιπόν, να καθαρίζουμε. Ζεσταίναμε νερό και ρίχναμε, αλλά εκείνο όλο το αίμα δεν έφευγε. Ήταν σαν να ανέβλυζε από το πάτωμα… Κι εμείς όλες σφουγγαρίζαμε και κλαίγαμε».
Όταν ο χώρος στο Φρέαρ καθαρίστηκε και τακτοποιήθηκαν όλα, το Πατριαρχείο διόρισε προσωρινά, ως φύλακες-ηγουμένους, τρεις Αγιοταφίτες πατέρες, ένας εκ των οποίων ήταν και ο π. Ευσέβιος. «Πήγαμε εκεί πέρα», θυμάται, «και οι τρεις, για λόγους ασφαλείας, για να στηρίζει και να παρηγορεί ο ένας τον άλλο, γιατί ήταν ακόμα νωπά τα γεγονότα στο προσκύνημα. Κι είχαμε έντονη την αίσθηση ότι – και λόγω του μαρτυρίου του πατρός Φιλουμένου – υπηρετούσαμε έναν τόπο και ένα σκοπό άγιο».
Τους τρείς πατέρες διαδέχθηκε ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος Γρηγόριος, ο οποίος παρέμεινε στο Φρέαρ μέχρι το 1981. Στις 22 Μαρτίου του ιδίου έτους, εν τω μεταξύ, χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Νεαπόλεως ο τότε αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος και ανέλαβε την ευθύνη του προσκυνήματος. Το 1982, σε μια νέα επίθεση, τραυματίστηκε η μοναχή Φιλοθέη, η οποία διακονούσε στο Φρέαρ.
Μετά το επεισόδιο το προσκύνημα έκλεισε και παρέμεινε χωρίς ηγούμενο για κάποοιο διάστημα, αφού κανείς από τους πατέρες δεν δεχόταν να αναλάβει καθήκοντα ηγουμένου ή φύλακα. Το 1983, ο τότε Πατριάρχης Διόδωρος κάλεσε τον πατέρα Ιουστίνο, και του πρότεινε να αναλάβει την ηγουμενία στο Φρέαρ. Ήταν όμως και αυτός στην αρχή πολύ αρνητικός. «Θυμάμαι», αναφέρει ο ίδιος, «όταν ο Πατριάρχης με ρώτησε, αν ήθελα να πάω, αμέσως του είπα: “Μακαριώτατε, ουδέποτε”. Όσο περνούσαν όμως οι μέρες, τα βράδια που έπεφτα να κοιμηθώ, κάτι με ξύπναγε, κάποιο όνειρο… κάποιο όραμα. Τελικά, κατόπιν διαφόρων οραμάτων που είχα, δέχτηκα και πήγα ως ηγούμενος στο Φρέαρ του Ιακώβ».
Μέχρι σήμερα δέχθηκε καί αυτός πάνω από 15 επιθέσεις, που στόχο είχαν να τον σκοτώσουν ή τουλάχιστον να τον εκφοβίσουν, ώστε να εγκαταλείψει τον χώρο – χωρίς βέβαια να πετύχουν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. «Σ΄όλες τις δυσκολίες που είχα», αναφέρει, «βοηθός μου και προστάτης ήταν πάντοτε ο Άγιος Φιλούμενος. .
Τήν τρίτη φορά πού δέχθηκε ἐπίθεση ὁ π. Ἰουστῖνος, ἦταν ἀπό ἕναν φανατικό Ἑβραῖο πού κρατοῦσε τσεκούρι. Θά σέ σκοτώσω, ὅπως σκότωσα καί τόν ἄλλο, τοῦ εἶπε. Ἦταν ὁ ἴδιος πού σκότωσε τόν π. Φιλούμενο. Ὅμως μέ ἕνα μονόκερο μπρούντζινο μανουάλι ὁ π. Ἰουστῖνος – ἄν καὶ τραυματισμένος – τόν χτύπησε καί τοῦ ἔσπασε τά χέρια, ἔτσι τόν συνέλαβαν. Ὁμολόγησε τόν φόνο, πόσοι ἦταν, πῶς μπῆκαν μέσα καί ἔκανε ἀναπαράσταση τοῦ φόνου.
Ὁ δὲ σημερινὸς τολμηρὸς φύλακας τοῦ Φρέατος, ὁ πατὴρ Ἰουστίνος, μοῦ εἶπε κάποτε: «Δεσπότη μου, γιὰ νὰ μείνω ἐκεῖ, ἔχω ἕξι σκύλους». Γιὰ τὸν φόβο του ἀπὸ φανατικοὺς Ἑβραίους, ἀπὸ κλέπτες, ἀπὸ ἀκραίους ἰσλαμιστὲς Παλαιστινίους καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους λόγους. Καὶ τὸν ρώτησα: «Πόσους σκύλους εἶχε ὁ πατὴρ Φιλούμενος;» Καὶ μοῦ ἀπάντησε: «Εἶχε τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.» (Μόρφου Νεόφυτος)
Τὸ 2005, ἐνῶ ὁ ναὸς εἶχε σχεδὸν ὁλοκληρωθεῖ, δέχτηκε ἐπίθεση ἀπὸ δύο ἑβραϊκὰ τάνκς. «Τὴν ὥρα ποὺ ἔγινε ἡ ἐπίθεση, στὶς 3:45 π.μ.», θυμᾶται ὁ π. Ἰουστῖνος, «βρισκόμουν στὸ ἡγουμενεῖο. Μοῦ τηλεφώνησε ἡ γυναίκα τοῦ φύλακα ποὺ δουλεύει ἐδῶ, ἡ ὁποία μένει ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὴν κεντρικὴ πύλη τοῦ προσκυνήματος, καὶ μοῦ εἶπε: “Πρόσεξε, μὴν πλησιάσεις στὰ παράθυρα, διότι δύο τὰνκς εἶναι ἕτοιμα νὰ κτυπήσουν τὸ Μοναστήρι!”
»Ἔμεινα πραγματικὰ μέσα καί κοιτάζοντας πλαγίως ἀπὸ τὸ ἕνα παράθυρο εἶδα μία ὀβίδα νὰ κτυπᾶ τὴν ἐκκλησία. “ Ἅγιε Ἰακώβ… Ἁγία Φωτεινή…”, φώναξα. ‘‘ Ἐγὼ ἔφτιαξα τὸ σπίτι σας μὲ τὸ ὑστέρημα τοῦ φτωχοῦ λαοῦ. Προστατέψτε το, διότι μπροστὰ στὰ τὰνκς δὲν μπορῶ νὰ κάνω τίποτα!” Ὅταν ὅμως ἄκουσα καὶ τὸ δεύτερο κτύπημα κάτω ἀπὸ τὸ καμπαναριό, δίπλα στὸν σταυρό, ἀπελπίστηκα καὶ εἶπα: ” Ἔ, πάτερ Φιλούμενε, ἂν εἶσαι Ἅγιος, δεῖξε μου το τώρα!” Καὶ τότε πραγματικά, μὲ αὐτὰ τὰ ἁμαρτωλά μου μάτια εἶδα τὸν Ἅγιο μὲ τὸ γκρίζο του ἀντερὶ ἐπάνω στὸν σταυρό, στὸ κέντρο τῆς προσόψεως τοῦ ναοῦ, νὰ κινεῖ τὰ χέρια του, σὰν νὰ ἔδιωχνε κάτι. Ἔπειτα διαπίστωσα, ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔδιωχνε ἦταν τρεῖς ὀβίδες, οἱ ὁποῖες ἔπεσαν κάτω χωρὶς νὰ ἐκραγοῦν καὶ κατρακυλοῦσαν πάνω στὸ λιθόστρωτο, σὰν νὰ ἦταν μπουκάλια. Ἔτσι, τὰ τάνκς ἀπεχώρησαν ἄπρακτα καὶ σώθηκε ὁ ναός.»
***
Ὁ ἅγιος νέος ἱερομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Φιλούμενος ὁ Κύπριος: Ἡ ἀπαρχὴ τῶν τοῦ Χριστοῦ μαρτύρων τῆς «Νέας Ἐποχῆς»
Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
Τὸ 1978, ὁ ἅγιος Φιλούμενος, ἕνα ἔτος πρὶν ἀπὸ τὸ μαρτυρικό του τέλος, ἔτυχε νὰ συνοδεύει ἕνα λεωφορεῖο μὲ προσκυνητές. Τότε συνέβη καὶ ἕνα ἐνδιαφέρον περιστατικό, τὸ ὁποῖο διασώζει ὁ Ἁγιοταφίτης μοναχὸς Παντελεήμων.
«Ὅταν ἤμουν ἀκόμα λαϊκός», ἀναφέρει, «ἦρθα ὡς προσκυνητὴς στὰ Ἱεροσόλυμα, μὲ τὸν κ. Δημήτρη Παναγόπουλο, τὸν γνωστὸ μακαριστὸ λαϊκὸ ἱεροκήρυκα. Τὶς μέρες ποὺ ἤμασταν ἐδῶ, ξεναγὸς στὸ δικό μας λεωφορεῖο ἦταν ὁ ἅγιος Φιλούμενος. Τὴ μέρα, λοιπόν, ποὺ θὰ ἐπισκεπτόμασταν τὸ Ὄρος Θαβώρ, μόλις πήραμε τὸ δρόμο, ἀπὸ τὸν ὁποῖο φαίνεται ἡ εὐρύτερη ἐκεῖ περιοχή, μᾶς εἶπε: ‘‘Παιδιά μου, θὰ σᾶς πῶ κάτι, τὸ ὁποῖο ἐσεῖς θὰ ζήσετε, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ζῶ γιὰ νὰ τὸ δῶ. Μέχρι ἐδῶ (στὸν κάμπο δηλαδὴ τοῦ Θαβώρ), θὰ ἔρθει ὁ ρωσικὸς στρατός. Θὰ κατέβει ἀπὸ τὸν Καύκασο καὶ θὰ κάνει πολλὲς καταστροφές. Ὁ σκοπός του θὰ εἶναι νὰ φτάσει στὰ Ἱεροσόλυμα, ἀλλὰ ἐδῶ θὰ σταματήσει• δὲν θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ πᾶνε παρακάτω.’’ Αὐτό, πιστεύω, ἦταν μία ἀποκάλυψη, ποὺ ἔδωσε ὁ Θεὸς στὸν ἅγιο ἐκείνη τὴ συγκεκριμένη μέρα, μιὰ καὶ ὁ ἴδιος ἦταν αὐστηρὰ ὀλιγολόγος καί, ὅταν μιλοῦσε, μιλοῦσε μόνο γιὰ νὰ ὁδηγήσει τοὺς ἀνθρώπους στὸν Χριστό.»
https://immorfou.org.cy/%E1%BD%81-%E1%BC%85%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%E1%BC%B1%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%82-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6/
Η αδελφή του Αγίου Φιλουμένου, Αλεξάνδρα, αναφέρει επίσης ένα θαύμα, που έγινε από τον Άγιο σε κάποιο παιδάκι, που έπασχε από καρκίνο. «Εγώ έχω ένα μικρό μέρος του λειψάνου του Αγίου», διηγείται, «και όταν πήγα στην Αυστραλία και κάναμε το μνημόσυνο του Αγίου Φιλουμένου και του π. Ελπιδίου, το πήρα μαζί μου. Το πήρε ο ιερέας και όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία, το έβγαλε για προσκύνημα. Ύστερα μας παρακάλεσε να το αφήσουμε μια μέρα, γιατί κάποια κυρία ζήτησε να φέρει το παιδί της, που είχε καρκίνο, για να το σταυρώσουν με το λείψανο. Έτσι, το αφήσαμε, και όταν ήρθε το παιδί και βάλανε το λείψανο πάνω του, έγινε καλά».
Το 1999, τελέστηκε η πρώτη προς τιμήν του αγρυπνία. Η αγρυπνία έγινε στον Ι. Ν. Αγίων Βαρνάβα και Ιλαρίωνος στη γειτονική με την Ορούντα κοινότητα της Περιστερώνας. Σ΄αυτή την πρώτη αγρυπνία προς τιμή του Αγίου, έγινε και ένα θαυμαστό γεγονός το οποίο διασώζει η αδελφή του Γαλάτεια. «Ήθελα», αναφέρει, «να πάω στην αγρυπνία που θα γινόταν για τον αδελφό μου, αλλά προβληματιζόμουν για το πώς θα άντεχα όλες αυτές τις ώρες, λόγω των προβλημάτων υγείας που είχα. Και εκεί που καθόμουν στο σπίτι και σκεφτόμουν ότι ίσως θα ήταν καλύτερα να μην πήγαινα, βλέπω τον Φιλούμενο μπροστά μου, να βγαίνει από μια μεγάλη φωτογραφία του που είχα στο δωμάτιο και να μου λέει: «Να έρθεις και εγώ θα σε βοηθήσω. Θα είμαι και εγώ εκεί. Και να φέρεις και τα παιδιά». Άρχισα τότε να κλαίω από συγκίνηση και αποφάσισα χωρίς ενδοιασμούς να πάω στην αγρυπνία. Και πραγματικά πέρασα όλες τις ώρες της αγρυπνίας χωρίς να έχω καμιά δυσκολία, και μάλιστα όρθια».
Εκτός από την ευωδία του λειψάνου του Αγίου, αναφέρονται επίσης και πολλά θαύματα, που έγιναν δια πρεσβειών του, αρκετά εκ των οποίων μάλιστα στην περιοχή της Ραμάλλα, όπου υπηρέτησε προ του μαρτυρικού του θανάτου. Ο πατήρ Μακάριος, για παράδειγμα, διηγείται ένα θαύμα που έγινε σε μια οικογένεια απ΄εκεί, τα μέλη της οποίας γνώριζαν τον Άγιο όταν ήταν εν ζωή και τον επισκέπτονταν τακτικά. «Οι γονείς αυτοί, που μένουν μόνιμα στη Ραμάλλα, έχουν τέσσερα παιδιά, τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Ο νεότερος γιός τους, ο Σαμίρ, είχε πάει να σπουδάσει οδοντίατρος στην Ελλάδα και λίγο αργότερα αρρώστησε με καρκίνο. Όταν το διαπίστωσαν, ξεκίνησε αυτός με τον πατέρα του και πήγαν στην Αμερική γιαθεραπεία. Εν τω μεταξύ, η αδελφή του και η μητέρα του ήρθαν εδώ στη Σιών για να προσκυνήσουν τον Άγιο. Έφεραν και ένα δώρο για τα παιδιά και μου είπαν: «Πάτερ να κάνουμε μια λειτουργία, να κάνουμε μια προσευχή στον Άγιο για τον Σαμίρ, διότι οι εξετάσεις από την Αμερική είναι αρνητικές, οι γιατροί ανησυχούν… κι εμείς περισσότερο». Κάναμε, λοιπόν, τότε μια δέηση, έκανα και εγώ μια Θεία Λειτουργία και όταν λίγες μέρες αργότερα επικοινώνησα ξανά μαζί τους μου λένε: “Πάτερ, ξαναπήγε στην εξέταση ο Σαμίρ και τα αποτελέσματα ήταν όλα πεντακάθαρα, ακόμα και οι ίδιοι οι γιατροί απορούν πώς συνέβηκε αυτό”».
Ο Άγιος Φιλούμενος που κατακρεουργήθηκε για να κρατήσει το Φρέαρ του Ιακώβ σε Ελληνικά χέρια
https://www.youtube.com/watch?v=HYYwUjltcrI
Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Αδελφέ μου, με σκοτώνουν! Μην αγανακτήσεις, προς δόξαν Θεού! Άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ
https://iconandlight.wordpress.com/2024/11/28/%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%ad-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%cf%8e%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%bb%cf%86%ce%ad-%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b5/
Ο άγιος Φιλούμενος του Φρέατος του Ιακώβ, ο πρώτος μάρτυρας της «Νέας Εποχής»
https://iconandlight.wordpress.com/2023/11/28/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%86%cf%81%ce%ad%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b9%ce%b1%ce%ba/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Νέου (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Ὀρούντης τὸν γόνον, νήσου Κύπρου τὸ βλάστημα καὶ ἱερομάρτυρα νέον Ἰακὼβ θείου Φρέατος, Φιλούμενον τιμήσωμεν, πιστοί, ὡς πρόμαχον τῆς πίστεως ἡμῶν, καὶ ἀήττητον ὁπλίτην Χριστοῦ τῆς ἀληθείας, πόθῳ κράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ ἀφθαρτίσαντι, δόξα τῷ σὲ ἡμῖν χειραγωγὸν πρὸς πόλον δείξαντι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου τοῦ Κυπρίου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τοῦ Ὑψίστου τὸν φίλον τὸν γνησιώτατον, παρὰ τὸ Φρέαρ ἀρτίως κτανθέντα τοῦ Ἰακώβ, μιαιφόνοις τῶν ἐχθρῶν χερσὶ τῆς πίστεως, θεῖον Φιλούμενον, πιστοί, εὐφημήσωμεν λαμπρῶς, βοῶντες Χριστῷ μὴ παύσῃ, ἱερομάρτυς πρεσβεύων ἡμῶν παθῶν σκεδάσαι ζόφωσιν.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἀβίβου ἐπισκόπου Νεκρέσι( Χ.Μ. Μπούσια)
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Σβέσαι πῦρ ὅπερ ἤναψαν εἰδωλόφρονες εἰς τόπον ἱκεσιῶν σου Θεὸν πρὸς ἀληθινὸν λίθων, Ἄβιβε στεῤῥέ, βολὰς ὑπέμεινας, Ἱερομάρτυς θαυμαστέ, καὶ ἀθλήσεως λαβὼν στεφάνους Χριστῷ πρεσβεύεις ἐκ λίθων τῆς ἁμαρτίας σῶσαι τοὺς πίστει ἀνυμνοῦντάς σε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Διονυσίου, ἐπισκόπου Κορίνθου
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θεῖος πρόεδρος, Κορίνθου ὤφθης, ὡς τοῦ Πνεύματος, λαμπρὸν δοχεῖον, Ἱερομάρτυς σοφὲ Διονύσιε, καὶ τῷ οἰκείῳ σου αἵματι Ὅσιε, ὥσπερ θυσία Χριστῷ προσενήνεξαι· ὅθεν πρέσβευε, δοθῆναι τοῖς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Ὁ Aγιος Φιλούμενος στὴν οὐράνια Θεία Λειτουργία
https://www.youtube.com/watch?v=VT6857eay5U
Μαρτυρίες για τον άγιο Φιλούμενο τον Κύπριο (2010)
https://www.youtube.com/watch?v=89dreN7if2w
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟ
https://www.youtube.com/watch?v=YhOv_mCNG0I
Μόρφου Νεόφυτος: Φιλῶν καὶ Φιλούμενος, ὁ Φιλούμενος … ὁ προβολέας τοῦ Χριστοῦ… (29.11.2023)
https://www.youtube.com/watch?v=RmuYE1wEeXk
Οι άνθρωποι σχεδόν θα χάσουν την ελπίδα τους. Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους. Κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει την εκκλησία στην καρδιά μας. Άγιος Αρσένιος Μπόκα
Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΗʹ (28ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν καὶ Ὁμολογητοῦ Στεφάνου τοῦ Νέου. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Ἀνδρέας, συρόμενος κατὰ γῆς, διὰ τὴν τῶν ἁγίων Εἰκόνων προσκύνησιν, τελειοῦται. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Πέτρος, τυπτόμενος ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκονων, τελειοῦται. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἁγία Ἅννα, τυπτομένη πρὸς τὸ κατειπεῖν τοῦ ἁγίου Στεφάνου, τελειοῦται. (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Ὁσιομάρτυρες Βασίλειος ‘’ὅς τυφλωθεὶς καὶ ἐξεντερισθεὶς τελειοῦται’’· Στέφανος ὁ εἰς Σουγδαΐαν ἐξορισθεὶς· Ιωάννης ὁ ἀπὸ Λεγαταρίων συρόμενος κατὰ γῆς τελειοῦται· καὶ Γρηγόριοι δύω ἐξορισθέντες, ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκονων (767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, τῶν συμμαρτυρησάντων τῷ ἁγίῳ Στεφάνῳ, ὑπὲρ τῶν ἁγίων Εἰκόνων.(767)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Εἰρηνάρχου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ ἑπτὰ ἁγίων γυναικῶν καὶ Ἀκακίου πρεσβυτέρου τοῦ καὶ βαπτίσαντος αὐτόν ἐν Σεβαστείᾳ. Σὺν αὐτοῖς ἐμαρτύρησε καὶ Παίδων θεῖος χορός (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες Τιμόθεος καὶ Θεόδωρος, οἱ ἐπίσκοποι· Πέτρος, Ἰωάννης, Σέργιος, Θεόδωρος καὶ Νικηφόρος, οἱ Ἱερεῖς· Βασίλειος καὶ Θωμᾶς, οἱ Διάκονοι· Ἱερόθεος, Δανιήλ, Χαρίτων, Σωκράτης, Κομάσιος, Εὐσέβιος, οἱ Μοναχοί· καὶ Ἐτιμάσιος, ἐν Τιβεριουπόλει ξίφει τελειοῦνται (361-362)
Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Θεοδώρου ἐπισκόπου γενομένου Θεοδοσιουπόλεως Ἀρμενίας, ἐπὶ τῆς βασιλείας Μαυρικίου. (τέλη Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Θεόδωρος ἀρχιεπίσκοπος Ῥοστώφ, ἀνιψιὸς καὶ ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Σεργίου τοῦ Ῥάντονεζ (1395)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ῥωμανὸς Ἐπίσκοπος Μακεδονίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Πέτρος (Kanardov), Νικόλαος (Στσερμπάκοφ), Νικήτα (Almazov), Γρηγόριος (Dolinin), Κωνσταντίνος (Zverev) ἀθλήσας ἐν Alma-Ata (1920), Ἰγνάτιος (Vasilyev), Γεώργιος (Γκαλίτσκι), Στέφανος (Melnichenko), Ἰγνάτιος (Πλότνικοφ)· αἱ μονάζουσαι Εὐφροσύνη (Arsenyeva) ἐκ Μούρομ, Μελάνια (Karandeeva) ἐκ Μόσχας, Βηρσαβεέ (Gerasimova) ἐκ Τβερ, καὶ Γεώργιος (Kasensky), Ναζάριος Gribkov (1937) ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος Ἀρσένιος Μπόκα ὁ Ῥουμάνος Νέος Ὁμολογητής, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν μπολσεβίκων ὑπωπιασθεὶς, ἐν εἰρήνῃ ἐτελειώθη ἐν τῇ Μονῇ Πρίσλοπ ἐν ἔτει 1989.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρὸς Ἰγνατίου Καπνίση τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ τοῦ ἀπλοῦ καὶ ταπεινοῦ τῇ καρδίᾳ (2019)
Στίχ. Πληγείς, Νέε Στέφανε, τὴν κάραν ξύλῳ,
Εὗρες πρεπόντως οὐχὶ γηράσκον στέφος.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ Στεφάνοιο Νέου κάρα θραῦσαν.
Στίχ. Τιμῶντες εἰκόνισμα σαρκός σου, Λόγε,
Θνῄσκουσιν οἱ Ἅγιοι βίαιον μόρον.
Άγιος Αρσένιος Μπόκα,
ο Προφήτης των εσχάτων
Ο Όσιος πατέρας Αρσένιος Μπόκα είναι ένας από τους πιο γνωστούς πνευματικούς πατέρες της Ρουμανίας των τελευταίων χρόνων. Ο άγιος βίος του τον έκανε ανεπιθύμητο για το κομμουνιστικό καθεστώς το οποίο τον έδιωξε από το μοναστήρι. Αν και ήταν υπό συνεχή παρακολούθηση, τον αναζητούσαν χιλιάδες άνθρωποι.
Κάποια στιγμή από περιέργεια και ο δικτάτορας της Ρουμανίας Νικολάε Τσαουσέσκου ενδιαφέρθηκε για μια συνάντηση με τον μεγάλο πνευματικό, σύμφωνα με την εφημερίδα Jurnalul Naţional.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 τον πήγαν στον Τσαουσέσκου, ο οποίος τον ρώτησε:
«Εϊ παπά, άκουσα ότι προλέγεις το μέλλον των ανθρώπων. Για μένα τι ξέρεις;» διηγείται η ανηψιά του π. Αρσενίου, Ζωή Ντειάν.
Η απάντηση όμως χάλασε την διάθεση του κομμουνιστή ηγέτη: «Θα σας σκοτώσουν και τους δύο σε μια μεγάλη γιορτή » (σ.σ. εκτελέστηκαν στις 25 Δεκεμβρίου 1989)
Αυτοί βέβαια δεν τον πίστεψαν και ζήτησαν από την φρουρά να τον πάρουν από μπροστά του και να μην τον ξαναδεί ποτέ, είπε η Ζωή Ντειάν.
Ταυτόχρονα ο π. Αρσένιος έστειλε ένα μήνυμα στον Ρουμανικό λαό μέσω της ανηψιάς του: «Μετά τον Τσαουσέσκου, όχι όμως αμέσως, ο λαός θα υποφέρει πολύ” και συμβούλευσε τους Ρουμάνους ”να μην σκύβουν το κεφάλι ” αλλά ” να έχουν αξιοπρέπεια και προσωπικότητα».
Ο γέροντας Αρσένιος Μπόκα εκοιμήθη λίγο καιρό νωρίτερα, στις 28 Νοεμβρίου 1989.
πηγή https://www.orp.gr/wordpress/?p=13919
***
Δια μέσου των αιώνων είναι γνωστό ότι όταν οι δυνατοί των διαφόρων εποχών υψώνουν χέρι επάνω στους υπηρέτες του Θεού, δεν διαρκεί για πολύ η εξουσία τους.
–Γνωρίζοντας ο Θεός την αδυναμία των πιστών και την ροπή προς την κακία, έρχεται και επανέρχεται συχνά με διάφορα φοβερά συμβάντα μέσα στην ζωή τους για να τους συνετίση και διδάξη την μετάνοια.
«Σε λυπάμαι που είσαι αδύναμος στην πίστη. Θα αποτύχεις εξαιτίας του φόβου.
Ο φόβος είναι από τον Διάβολο. Μην φοβάστε να σώσετε τις ψυχές σας. Θα έρθουν πολύ δύσκολοι καιροί, αλλά όλα επιτρέπονται από τον Θεό. Είναι ο σύντροφος του καθενός, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο.
… Θα πέσουν και οι εκλεκτοί. Λυπάμαι που είστε οι τελευταίοι. Θα σας κοσκινίσουν. Θα βάλουν φόρους, φόρους και άλλους φράχτες.
Θα τα πάρουν όλα! Ξέρεις, πολλοί θα φύγουν από τη χώρα, αλλά λίγοι θα επιστρέψουν. Θα έρθει η ώρα που θα ήθελαν να επιστρέψουν και δεν θα μπορούν άλλο, γιατί η Ρουμανία θα περιβάλλεται από φλόγες».
«Σε μια μέρα, η Ρουμανία θα καταληφθεί από 3 ξένες χώρες, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία. Η βροχή της φωτιάς θα πέσει πάνω της. Το Βουκουρέστι θα γίνει δεύτερη Ιερουσαλήμ «. Αυτό που εννοούσε ήταν ότι το Βουκουρέστι θα καταστραφεί όπως η Ιερουσαλήμ και δεν θα μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα, αλλά ο προφήτης συνεχίζει παρηγορώντας εκείνους που έχουν πανικοβληθεί λέγοντας ότι «η Παναγία γονατιστή θα προσεύχεται στο Θεό για τη συγχώρεση της Ρουμανίας.»
Ο πατέρας Αρσενίος Μπόκα είπε ότι ζούμε στους έσχατους χρόνους και ότι η πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι θα σβηστεί από το πρόσωπο του πλανήτη από τη φωτιά.
Θα δείτε και θα καταλάβετε τη βρωμιά γύρω σας: στη δουλειά, στα καταστήματα, στα κρατικά ιδρύματα, στην ηγεσία της και κυρίως στην πολιτική. Δυστυχώς, θα μπει κρυφά στην εκκλησία, και θα βρωμίσει μερικές ψυχές εδώ. Οι άνθρωποι σχεδόν θα χάσουν την ελπίδα τους. Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους».
Η διαφθορά και η ανηθικότητα θα επικρατούν, ακόμη και εντός της εκκλησίας, στους ιερείς και στους επικεφαλής της εκκλησίας. Ναοί θα καταστραφούν από τους κομμουνιστές, αλλά νέοι θα κατασκευαστούν και άλλοι θα επισκευαστούν μετά το τέλος του κομμουνισμού. Οι άνθρωποι όμως θα έχουν χάσει την πίστη και όλοι αυτοί οι ναοί θα είναι άδειοι. Θα υπάρξει χάος, τα σπίτια των ανθρώπων θα καταστραφούν, ο ένας άνθρωπος θα πατάει πάνω στον άλλον, οι άνθρωποι θα τρώνε ανθρώπινη σάρκα και θα πίνουν ανθρώπινο αίμα, αλλά εγώ κι η γενιά μου δεν θα είμαστε ζωντανοί για να τα δούμε.»
Μετά την πτώση του κουμμουνισμού προείδε το τι θα επακολουθήσει: «Το κόκκινο απόβρασμα, το σφυροδρέπανο, το πεντάκτινο αστέρι θα εξαφανιστεί, αλλά μετά από αυτό το εξάκτινο αστέρι θα έρθει, και θα υπάρξει αναρχία», αναφέρεται σε μια εβραϊκη κυριαρχία πάνω στον κόσμο, αφού το εξάκτινο είναι γνωστό ως “αστέρι του Δαβίδ” που χρησιμοποιείται μόνο από αυτούς και το κράτος του Ισραήλ.
«Θα επιτρέψει ο Θεός… να πάρουν τον έλεγχο ολόκληρου του κόσμου… Μην ταραχθείς μαζί τους, αλλά να είσαι πιστός, γιατί ο Θεός είναι πανταχού Παρών όπως στην Ιερουσαλήμ έτσι και μαζί μας. Κανείς δεν μπορεί να γκρεμίσει την εκκλησία στην καρδιά μας».
Είπε επίσης ότι ο διάβολος εργάζεται για να διαφθείρει τους ανθρώπους και να καταστρέψει τον κόσμο από την αρχαιότητα και κύριος στόχος του είναι να ελέγξει και να κηδεμονεύσει ολόκληρο τον κόσμο.
,,Ελάτε πίσω στον Θεό γιατί το κόκκινο άλογο χτυπάει τις πύλες της Ανατολής. Αλλά μην λυπάσαι γιατί η σωτηρία θα έρθει από εκεί.
Ο διωγμός θα έρθει από το ηλιοβασίλεμα“.
Μια γυναίκα είπε στον π. Αρσένιο «Σχεδόν όλα τα τρόφιμα έχουν δηλητηριαστεί στις μέρες μας», εννοώντας τις χημικές ουσίες που προστίθενται στα τρόφιμα, κι ο π. Αρσένιος της απάντησε: «Κάνετε το σημείο του Τιμίου Σταυρού σε ό, τι τρώτε και πίνετε: νερό, τσάι, καφέ, μπισκότα, φρούτα, ψωμί και σε κάθε φαγώσιμο. Ακόμα κι αν είναι δηλητηριασμένα, το σημείο του Τιμίου Σταυρού καταργεί κάθε δηλητήριο.
Η φροντίδα γιά τον επιούσιο άρτο είναι καθημερινά πιεστική. Όταν ωδήγησε τους Ισραηλίτες στην έρημο ο Θεός, δεν τους εξησφάλισε ψωμί και γιά τις επόμενες ημέρες, διότι το έξ ουρανού «μάννα» χαλούσε. Οπότε να ζητάμε από τον Κύριο μόνο τον σημερινό άρτο, μάς έχει συμβουλεύσει. Ακόμη κι όταν δεν έχουμε να φάμε, να ζούμε και πάλι με την πίστι.
Οι ερημίτες άγιοι έζησαν με μόνη προϋπόθεσι την πίστι. Αυτοί επίστευσαν στον λόγο του Κυρίου, έχοντας πρώτα την φροντίδα γιά την σωτηρία τους και σε δεύτερη θέσι φροντίζοντας γιά τα αναγκαία της ζωής τους. Γι’ αυτό έφθασαν να λάμπουν σαν τα κρίνα του αγρού στον ουράνιο κόσμο.
Ο πατέρας έλεγε σε όσους δεν μπορούσαν να προσευχηθούν, να ξεκινήσουν διαβάζοντας την Καινή Διαθήκη. Να ξεκινήσουν με το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και να μελετήσουν με μεγάλη προσοχή την Επί του Όρους Ομιλία αρκετές φορές μέχρι να διαπεράσει κάτι από το Πνεύμα του Ευαγγελίου στο νου του. Έλεγε για τις αιρέσεις ότι «πάνε στην κόλαση με τη Βίβλο στα χέρια».
Ο πατέρας Αρσένιος Μπόκα προσευχήθηκε στον Θεό για τη σωτηρία των Αμερικανών λέγοντας: «Θεέ μου σε παρακαλούμε μην τιμωρήσεις τους Αμερικανούς, συγχώρεσέ τους και ελέησέ τους, και αυτοί είναι δημιουργήματά Σου», και ο Θεός πήρε το πνεύμα του και του έδειξε σε τι κατάσταση είναι πραγματικά η Αμερική, μετά από αυτό ο π. Αρσένιος είπε: “Ναι Θεέ μου, είναι άξιοι της καταστροφής!”. Αμέσως μετά από αυτό, ζωγράφισε στην εκκλησία Draganescu, αυτό που παρουσιάστηκε στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης με το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου φλεγόμενο, προφητεύοντας έτσι τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11/9.
Προειδοποίησε επίσης ότι τις έσχατες ημέρες οι θρησκείες όλο και περισσότερο θα ενδιαφέρονται για τον οικουμενισμό (ένωση), αυτή είναι μια από τις μεγαλύτερες αρέσεις όλων των εποχών. Είναι η αίρεσι όλων των αιρέσεων! Η πτώσι της Εκκλησίας από τους ιδίους της τους υπηρέτες, τα όργανα της Δύσης. Τα αποτελέσματά του είνε τα σάπια συντρίμμια που πέφτουν, ακόμα κι αν είνε επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί ή λαϊκοί. Ας επιστρέψουμε στην αγία παράδοσι, στα δόγματα και στους κανόνες των αγίων πατέρων των 7 οικουμενικών Συνόδων. Διαφορετικά, θα πάμε στην κόλασι, συμπεριλαμβανομένων και των επισκόπων μας! Θεός φυλάξοι!
Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους…».
Έλεγε ότι είναι μόνο ένας αγγελιοφόρος του Θεού και του Ιησού Χριστού, αγγελιοφόρος τους, για να μας καθοδηγήσουν στην τελική αποκαλυπτική εποχή που ζούμε σήμερα.
Ο μακαριστός φίλος του μακάριου π. Αρσενίου, άγιος Δημήτριος Στανιλοάε, έλεγε: «Ο π. Αρσένιος είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του ορθοδόξου ρουμανικού μοναχισμού».
Στον τάφο του συμβαίνει ένα παράδοξο. Ενώ εκεί έχει συνήθως παγωνιά, τα λουλούδια του τάφου του είναι πάντοτε ανθισμένα και ποτέ δεν μαραίνονται, δεν καίγονται, δεν παγώνουν.! Χειμώνα-καλοκαίρι ο τάφος του είναι πάντα ανθισμένος και μυρωμένος από τα πολύχρωμα λουλούδια.
***
Γέροντας Ιγνάτιος (Καπνίσης) της Ευβοίας
Μια Ελεήμων παιδική καρδιά
Ο Γέροντας ήταν γιος του βιομηχάνου Νικολάου Καπνίση από την Χαλκίδα. Όταν ήταν μικρός υπήρχε μεγάλη φτώχεια, στο σχολείο όταν έβλεπε φτωχούς συμμαθητές του πάντα θα έδινε το κολατσιό του, άλλες φορές το παλτό του ή τα παπούτσια του. Κι όταν γύριζε σπίτι ξυπόλητος ή γυμνός, τον ρωτούσε η ευλαβής μητέρα του τι τα έκανε και αυτός τις έλεγε ότι τα έδινε σε άλλα φτωχά παιδιά κι αυτή όχι μόνο δεν τον μάλωνε αλλά τον ενίσχυε σε αυτό. Κι αυτό γινόταν συνέχεια.
***
Μια φορά συνέβη το εξής, πράγμα που δεν μου το αφηγήθηκε ο ίδιος, αλλά το έμαθα από κάποιο πνευματικό του παιδί, στενό του συνεργάτη: τρεις καρδιακοί φίλοι, όλοι κληρικοί, ο αοίδιμος Μητροπολίτης Πρεβέζης Μελέτιος, ο π. Π. και ο ίδιος ο π. Ιγνάτιος, περνούσαν έξω από την «Παναγούδα», το περίφημο κελί του αγίου Παϊσίου, από το οποίο διήλθε τόσος πολύς κόσμος και έφθασε να γίνει κολυμβήθρα πνευματικής αναβάπτισης του νεώτερου ελληνισμού. Ξαφνικά, ο π. Παΐσιος, χωρίς να τους έχει δει, φώναξε δυνατά: «θέλω έναν εξομολόγο». Τον ρώτησαν τότε –ήταν και οι τρεις, από όσο γνωρίζω – «ποιον θέλετε;» και είπε «τον π. Ιγνάτιο». Και ενώ ο Γέροντας δεν ήθελε, έλεγε ότι είναι ανάξιος να τον εξομολογήσει κλπ, ο π. Παΐσιος τον πίεζε, και έκανε υπακοή. Όταν γύρισε, είπε ότι δεν ήταν άξιος να εξομολογήσει έναν άγιο.
Δημήτρης Ιωάννου, Φιλόλογος – Συγγραφέας
***
Ο Αρχηγός της Εκκλησίας και Βασιλεύς του Σύμπαντος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, είναι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Και βέβαια, όλοι οι σωστοί Χριστιανοί κάνουν ΜΟΝΟ ό,τι λέγει ο Αρχηγός, “Εντολή Αρχηγού”.
Οι υπόλοιποι, κάνουν αυτοί τον Αρχηγό, έχουν δηλαδή, δική τους… οπτική γωνία, όπως ακριβώς και ο σατανάς και χάνουν έτσι την αιωνιότητα.
Υπάρχει άραγε τραγικότερο;
Όποιος είναι στην εξουσία είναι έξω από την ουσία.
Ο γνωρίζων την Αλήθεια ή γίνεται Μάρτυς ή προδότης.
Είναι αδύνατον να μη διωχθή ο εργάτης του Ευαγγελίου. «Ουκ έστι δούλος μείζων του κυρίου αυτού. εί εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσιν·»
Η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας είναι το κλειδί για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής.
Ξέρετε ποιά θρησκεία έχει τους περισσότερους οπαδούς; Η θρησκεία του εγώ. Ο εγωιστής άνθρωπος δουλεύει μόνο για τον εαυτό του, όπως ο διάβολος. Ξέρετε ποιά θρησκεία έχει τους λιγότερους οπαδούς; Η θρησκεία της ταπείνωσης. Οι ταπεινοί άνθρωποι, που είναι μιμητές Χριστού, είναι ελάχιστοι. Οι εγωιστές δοξάζουν τον εαυτό τους, ενώ οι ταπεινοί δοξάζουν τον Θεό.
Έλεγε ο Γέροντας : Στο πανεπιστήμιο ένας Καθηγητής μας ρωτούσε, «Κύριοι φοιτηταί, αν υποθέσουμε ότι ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι από το Πανεπιστήμιο (τότε φοιτούσαν στο κτίριο της οδού Πανεπιστημίου στην Αθήνα) μέχρι την Νέα Υόρκη, μέχρι που έφτασε άραγε ο μεγαλύτερος Άγιος;». Κανείς δεν ήξερε. Ο Καθηγητής τότε απαντούσε: «Μην κουράζεστε. Θα σας πω εγώ. Ο μεγαλύτερος Άγιος έφτασε μέχρι την Ομόνοια (απόσταση περίπου διακοσίων μέτρων!)». Οι φοιτητές διαμαρτύρονταν και εξανίσταντο, «Ω, μα κύριε καθηγητά, τι λέτε, είναι δυνατόν;». «Τι πάθατε»; ρωτούσε ο Καθηγητής. «Τώρα γιατί όλοι μιλάτε, ενώ πριν όχι; Τόσο φτάνει ο Άγιος. Το υπόλοιπο το βάζει ο Θεός. Και αυτό που ο άνθρωπος βάζει είναι η ταπείνωσή του».
Η ταπείνωση είναι τα κλειδί που ανοίγει την πύλη του Ουρανού.
Το ΜΟΝΑΔΙΚΟ χρυσό κλειδί που μπορεί να ανοίξει την Πύλη του Παραδείσου. Το έχουμε; Άλλη είσοδος δεν υπάρχει.
Όπως ίδιον των αστέρων είναι το Φως, έτσι ίδιον των ανθρώπων που σέβονται και φοβούνται τον Κύριο είναι η ΑΠΛΟΤΗΤΑ και η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ.
Το απόσταγμα όλης της σοφίας των Πατέρων και της μελέτης τους είναι ότι: τέλειος χριστιανός θα πη ταπεινός άνθρωπος.
Ο Ιησούς Χριστός και Θεάνθρωπος τρέχει παντού αοράτως ζητώντας πάντοτε τους αδελφούς Του μέχρι να τους οδηγήση όλους στην σωτηρία και στον Πατρικό Οίκο. Όσιος Αρσένιος Μπόκα – Γέροντας Ιγνάτιος (Καπνίσης) της Ευβοίας, αγγελιοφόροι του Θεού, για να μας καθοδηγήσουν στην αποκαλυπτική εποχή που ζούμε σήμερα.
https://iconandlight.wordpress.com/2023/11/27/%ce%bf-%ce%b9%ce%b7%cf%83%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b8%ce%b5%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%87/
Βάδιζε εδώ στη γη όχι σαν θνητός, αλλά σαν Ουράνιος άνθρωπος! Το όνομα Χριστιανός χωρίς χριστιανική ζωή είναι μία υποκρισία.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/11/27/59596/
Νίκησε το κακό με το καλό! Μείνε πρόβατο και με την δύναμη του Χριστού θα νικήσεις τους λύκους! π. Αρσένιος Μπόκα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/28/25808/
Μην φοβάστε …Ο φόβος είναι από τον διάβολο. Θα έρθουν δύσκολοι καιροί, αλλά όλα επιτρέπονται από τον Θεό. Θα πέσουν και οι εκλεκτοί. Μόνο αυτοί που κρατούν την αληθινή πίστη τους θα σωθούν και μεγάλη θα είναι τότε η δόξα του Θεού πάνω τους… π. Αρσένιος Μπόκα, ο Προφήτης των εσχάτων
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/27/54490/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ
Ἀσκητικῶς προγυμνασθεὶς ἐν τῷ ὄρει, τὰς νοητὰς τῶν δυσμενῶν παρατάξεις, τῇ πανοπλίᾳ ὤλεσας παμμάκαρ τοῦ Σταυροῦ. Αὖθις δὲ πρὸς ἄθλησιν, ἀνδρικῶς ἀπεδύσω, κτείνας τὸν Κοπρώνυμον, τῷ τῆς Πίστεως ξίφει· καὶ δι᾽ ἀμφοῖν ἐστέφθης ἐκ Θεοῦ, Ὁσιομάρτυς ἀοίδιμε Στέφανε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοῦ Χριστοῦ τὴν Εἰκόνα σεβαζόμενος Στέφανε, δόγματι στεῤῥῶς ἀντετάξω, Κοπρωνύμου τοῦ ἄφρονος· μυρίας δὲ αἰκίας ὑποστάς, καὶ θάνατον ἐπώδυνον σοφέ, τῆς ἀσκήσεως ἐλάμπρυνας τὴν στολήν, αἱμάτων σου ταῖς ἀρδείαις. Δόξα τῷ σὲ ἰσχύσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, προστάτην ἀκοίμητον.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείαν ἄσκησιν, ἐνδεδειμένος, σκεῦος γέγονας, δικαιοσύνης, διαπρέπων ταῖς σεπταῖς ἀναβάσεσι· καὶ τοῦ Χριστοῦ τὴν εἰκόνα σεβόμενος, μαρτυρικῆς ἠξιώθης φαιδρότητος. Θεῖε Στέφανε, ἐν ὅπλῳ ἡμᾶς στεφάνωσον, τῆς θείας εὐδοκίας τοὺς ὑμνοῦντάς σε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Εἰρηνάρχου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ.
Ἦχος δ . Ταχὺ προκατάλαβε. Γερασίμου.
Εἰρηνης τὸν πρύτανιν, ὁμολογήσας πιστῶς, τῆς πλάνης τὸν τάραχον, κατέλιπες νουνεχώς, θεόφρον Εἰρήναρχε· ὅθεν δι’ ὕδατός τε, καὶ πυρὸς ὡς διῆλθες, ἔβης τροπαιοφόρος, πρὸς οὐράνιον λῆξιν, εἰρήνην καὶ σωτηρίαν, πᾶσιν αἰτούμενος.
Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Πέντε καί δέκα μαρτύρων ἐν Τιβεριουπόλει.
Ἦχος δ΄. Τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.
Τῇ ἀσκήσει τὴν σάρκα νεκρώσαντες, εὐσεβείας τὸν λόγον κηρύξαντες, καταφρονήσαντες τῶν ἐπιγείων, καὶ Χριστὸν ποθοῦντες σοφοὶ Ἀθληταί, τοῖς τυράννοις γενναιοφρόνως ἀντικατέστητε, καὶ στεφάνοις ἀθλητικοῖς κατεστέφθητε, ἰάσεις τοῖς προσιοῦσιν ἀναπηγάζετε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Πέντε καί δέκα μαρτύρων ἐν Τιβεριουπόλει.
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Μέγα καύχημα, ἡ Τιβερίων, καὶ ὀχύρωμα, τοὺς Ἱεράρχας, Ἱερεῖς τε καὶ Λευΐτας κατέχουσα, τῶν γὰρ εἰδώλων τὴν πλάνην ἐλέγξαντες, τῶν ἀσεβούντων νικηταὶ ἀνεδείχθησαν· οὗτοι δαιμόνων ἀποσοβοῦντες τὰς φάλαγγας, ῥῶσιν δωροῦνται πιστοῖς οἱ Πεντεκαίδεκα
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀρσενίου Μπόκα καὶ Ὁμολογητοῦ
Ἦχος πλ. δʹ.
Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν μοναστῶν τὸ θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Ἀρσένιε σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας, λύρα τοῦ Πνεύματος· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου