Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει ὅτι σ’ αὐτὲς τὶς λέξεις ἀκούγεται ὄχι ἀνθρώπινη φωνή, ἀλλὰ ἡ φωνὴ τοῦ Υἱοῦ ποὺ κοινωνεῖ τὴν αἰωνιότητα τοῦ Πατρός.
Κανείς δὲν μπορεῖ νὰ γνωρίσει τὸν Πατέρα αὐτοτελῶς· μόνο ὁ Χριστός, ὡς ὁμοούσιος Υἱός, τὸν ἀποκαλύπτει σ’ ὅσους θέλει.
Δὲν εἶναι γνώση διανοητική· εἶναι κλήση σε σχέση.
2. «Δεῦτε πρός με» – Ἡ πρόσκληση τῆς ἄπειρης συγκατάβασης
Ὁ Μέγας Βασίλειος θαύμαζε τὴν θεία συγκατάβαση:
«Ὁ Ὑψιστος καλεί τοὺς ταπεινοὺς,
ὁ Ἀναμάρτητος τοὺς πληγωμένους,
ὁ Κύριος τοὺς κουρασμένους».
Ο Χριστὸς δὲν λέει: «Ἐλάτε οἱ ἄξιοι».
Οὔτε: «Ἐλάτε οἱ ἅγιοι».
Λέει: «Πάντες οἱ κοπιῶντες».
Όσοι κουβαλοῦν βάρη, ὅσοι ἔχουν πληγὲς, ὅσοι στέκονται ἀδύναμοι—σὲ αὐτοὺς ἀνοίγεται ἡ ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ.
**3. «Μάθετε ἀπ’ Ἐμοῦ ὅτι πρᾷος εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ»
– Ὁ χαρακτὴρ τοῦ Χριστοῦ ὡς ὁδός σωτηρίας**
Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ γράφει ὅτι οἱ λέξεις αὐτὲς δὲν εἶναι απλὴ διδασκαλία· εἶναι φανέρωση τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Ἡ πρᾳότης καὶ ἡ ταπείνωση δὲν εἶναι ἀρετὲς ποὺ μιμούνται οἱ ἄνθρωποι· εἶναι ἡ ὑπόσταση τοῦ Χριστοῦ,
ἡ ἀκτινοβολία τοῦ ὄντος Του.
Καὶ ὁ Χριστιανὸς θεραπεύεται ὅταν μπαίνει στὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ.
4. «Εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν» – Ἡ ἀνάπαυση ὡς θεία δωρεά
Ἡ ἀνάπαυση δὲν εἶναι ἀπουσία κόπου, ἀλλὰ παρουσία Χριστοῦ, λέγει ὁ Χρυσόστομος.
Ὁ ἄνθρωπος κουράζεται ὅχι ἀπὸ τὶς δυσκολίες, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ ἄδειο νόημα.
Με τὸν Χριστό, ὁ κόπος γίνεται καρπός,
τὸ φορτίο γίνεται φῶς, ὁ πόνος γίνεται προσευχή.
5. «Ὁ ζυγός μου χρηστὸς»
– Ὁ γλυκὸς ζυγὸς τοῦ Θεοῦ
Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι «ὁ ζυγὸς τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἐλαφρὸς, γιατί τὸν σηκώνουμε ὄχι με δύναμη ἀνθρώπινη, ἀλλὰ με τὴν χάρη τοῦ Πνεύματος».
Καὶ ὁ Σωφρόνιος προσθέτει:
«Ὅταν ἀγαπᾶς τὸν Χριστό, ὅλα γίνονται ἐλαφρά».
Ὅ,τι ζῶ, ὅ,τι κουβαλῶ, ὅ,τι προσφέρω
—γίνεται ἀνάσα, γιατί τὸ μοιράζομαι
μὲ Ἐκεῖνον.
«Ὁ Χριστὸς μᾶς καλεί σήμερα:
‘Δεῦτε πρός Με’.
Ὅχι ὡς Κριτής, ἀλλὰ ὡς Ἀναπαύων.
Μάθετε ἀπ’ Aὐτόν τὴν πρᾳότητα καὶ τὴν ταπείνωση· κι ἡ ψυχὴ σας θὰ βρεῖ χαρὰ, γλυκύτητα, ἀνάπαυση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου