Στην κοσμοπολίτικη Ευδοκία Κολέσνικοβα, γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου (17) 1904 στο χωριό Τσβίτνογιε στην περιοχή Ντόνετσκ στην ευσεβή μεγάλη οικογένεια του Αντρέι και της Επιστίμιας Κολέσνικοβα την ημέρα της αγίας μάρτυρος Ευδοκίας της Ρωμαίας (4ος αιώνας). Ονόμασαν το μωρό προς τιμήν της, βαπτίζοντάς το την ίδια ημέρα λόγω της κακής υγείας του κοριτσιού.
Από την παιδική της ηλικία, όλα τα παιχνίδια και οι σκέψεις της έδειχναν τη μελλοντική πνευματική της ζωή και μέχρι την ηλικία των 12 ετών ήταν ήδη έτοιμη να ζήσει σε μοναστήρι και να δοξάσει τον Κύριο, όπως η Ευφροσύνη, πριγκίπισσα του Πολότσκ στην εποχή της, προς τιμήν της οποίας έλαβε μοναστικούς όρκους σε ηλικία 18 ετών.
Ακριβώς γι' αυτό, απλώς και μόνο επειδή ανήκει στην Εκκλησία, την πυροβολούν και την στέλνουν σε στρατόπεδα. Και οι άθεοι, χτυπώντας την, απαιτούν να βγάλει τον σταυρό της και να απαρνηθεί τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Βλέποντας την ακλόνητη πίστη της, της δίνουν πρώτα 7 χρόνια, και μετά από επανειλημμένα βασανιστήρια, αφού δεν έχουν καταφέρει τίποτα, της προσθέτουν μια θητεία έως και 20 χρόνια. Έτσι, για την ομολογία της πίστης της, ξεκινά η πολύπαθη ζωή της: Σολόφκι, μετά Κόμι... Τα 14 χρόνια που πέρασε εκεί, και η μετέπειτα ζωή της εν Κυρίω, δημιούργησαν μέσα της εκείνους τους πνευματικούς καρπούς, τους οποίους, μοιράζοντας γενναιόδωρα τόσο με έργα όσο και με λόγια, έδωσε στους γείτονές της.
Και προς το τέλος της ζωής της, έχοντας αποκτήσει τη χάρη του Θεού και τα χαρίσματα της προνοητικότητας και της προφητείας, η Μητέρα Νίλα προειδοποίησε όλους για τους επερχόμενους τρομερούς καιρούς, όταν και πάλι, για την αμέλεια, την τεμπελιά και την απομάκρυνσή μας από την πίστη, θα μας βρουν αληθινές δοκιμασίες: πόλεμος, κρύο και πείνα.
Είπε σε όλους: «Πηγαίνετε στη γη, καλλιεργήστε την, αυτή θα είναι σωτηρία για πολλούς που το κάνουν». Γι' αυτό θα έρθει η πείνα, είπε, η γη εγκαταλείπεται, κάθε κομμάτι γης πρέπει να σπαρθεί και η γη θα βοηθήσει να αντέξει κανείς τον καιρό της πείνας. Φυτέψτε πατάτες, λαχανικά σε όλες τις περιοχές, πάρτε κοτόπουλα, θα είναι δύσκολο, θα φάτε πατάτες και αγγούρια.
Τα αποθέματα δεν θα μας σώσουν επειδή ο λιμός δεν θα έρθει αμέσως. Η ζωή θα είναι πολύ δύσκολη στις μεγάλες πόλεις, ο λιμός θα είναι τόσο σφοδρός που οι άνθρωποι θα εισβάλλουν σε σπίτια για να βρουν κάτι να φάνε. Θα σπάσουν παράθυρα, θα σπάσουν πόρτες, θα σκοτώσουν ανθρώπους για φαγητό. Όλοι θα έχουν όπλα και η ανθρώπινη ζωή δεν θα έχει καμία αξία.
Όταν έρθει ο Αντίχριστος, θα υπάρξει τέτοιος λιμός που δεν θα υπάρχουν σιτηρά. Θα χρειαστεί να μαζέψουμε άνθη φλαμουριάς, τσουκνίδα και άλλα βότανα, να τα αποξηράνουμε και στη συνέχεια να τα παρασκευάσουμε, αυτό το αφέψημα θα είναι αρκετό για τροφή.
Η μητέρα έλεγε ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπάρχει θάλασσα στη θέση της Αγίας Πετρούπολης και η Μόσχα θα καταρρεύσει εν μέρει, υπάρχουν πολλά κενά υπόγεια. Για το μικρό της σπίτι και το χωριό όπου ζούσε, έλεγε: τίποτα δεν θα μείνει από το χωριό, η καλύβα μου θα παραμείνει και μια άλλη. Θα γίνει πόλεμος καταστροφής, αλλά η καλύβα μου θα παραμείνει. Όταν γίνει πόλεμος, το χωριό θα καταστραφεί.
Θα έρθει η ώρα που οι Κινέζοι θα μας επιτεθούν και θα είναι δύσκολο για όλους. Παιδιά, είδα ένα όνειρο. Θα γίνει πόλεμος. Κύριε, όλοι θα οπλοφορήσουν, θα οδηγηθούν στο μέτωπο, τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι θα μείνουν στα σπίτια τους. Στρατιώτες θα πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και θα οπλοφορούν όλους και θα τους οδηγούν στον πόλεμο. Ληστείες και φρικαλεότητες από εκείνους που έχουν όπλα στα χέρια τους, και η γη θα είναι σπαρμένη με πτώματα. «Παιδιά, πόσο σας λυπάμαι», επανέλαβε η μητέρα μου πολλές φορές.
Η μητέρα προέβλεψε ότι θα έρθουν καιροί, όπως οι μέρες της Οκτωβριανής Επανάστασης, που οι Χριστιανοί θα οδηγούνται σε φυλακές, σε καταυλισμούς και θα πνίγονται στη θάλασσα.
Όταν αρχίσει ο διωγμός των πιστών, σπεύστε να φύγετε με το πρώτο ρεύμα όσων φεύγουν για την εξορία, κρατηθείτε από τους τροχούς των τρένων, αλλά μην μείνετε. Όσοι φύγουν πρώτοι θα σωθούν.
Θα δείτε τα πάντα με τα ίδια σας τα μάτια, η γενιά σας θα συναντήσει την έλευση του Αντίχριστου. Παιδιά, πόσο σας λυπάμαι! Αλλά δόξα τω Θεώ για όλα.
Η μητέρα μίλησε για τις επερχόμενες δοκιμασίες κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίχριστου. Τέτοια βασανιστήρια θα επιβληθούν στους ανθρώπους που δεν έχουν επινοηθεί ποτέ εδώ και αιώνες.
«Παιδιά», είπε η Μητέρα Νίλα, «η Μητέρα του Θεού δεν θα εγκαταλείψει τη Ρωσία, αγαπάει τη Ρωσία, θα την προστατεύσει, θα τη σώσει. Η Ρωσία είναι η χώρα της Μητέρας του Θεού και δεν θα επιτρέψει να καταστραφεί. Θα μας υπερασπιστεί. Η Ρωσία θα αναστηθεί και θα είναι μια μεγάλη πνευματική χώρα».
Η Μητέρα του Θεού δεν θα επιτρέψει στους εχθρούς να καταπατήσουν τη Ρωσία, δεν θα την αφήσει να καεί στις φλόγες των πυρών. Όπου υπάρχει αγιότητα, εκεί ανεβαίνει ο εχθρός, - είπε. Πρέπει να ψάξεις για ένα σπίτι κοντά στον Ναό, μόνο τότε θα σωθείς. Είναι δύσκολο στο σπίτι, τρέξε στον Ναό.
Η μητέρα μιλούσε με θλίψη για τις γυναίκες και τα κορίτσια που φορούν παντελόνια: Οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν ανδρικά ρούχα και οι άνδρες δεν πρέπει να φορούν γυναικεία ρούχα. Θα πρέπει να λογοδοτήσουν γι' αυτό ενώπιον του Κυρίου. Μην τα φοράτε εσείς οι ίδιοι και εμποδίστε τους άλλους.
Ενώ η μητέρα έλεγε αυτά τα λόγια, ένας από τους παρόντες σκέφτηκε: «Τι πρόβλημα έχω αν δουλεύω στον κήπο με παντελόνι, είναι πιο βολικό έτσι». Η μητέρα, βλέποντας τις σκέψεις της, απάντησε αμέσως: «Και εσύ που περπατάς στον κήπο με παντελόνι, μην το κάνεις αυτό, θα μπλέξεις σε μπελάδες!»
Η μητέρα είπε: «Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις παιδιά. Αυτές οι αμαρτίες θα πρέπει να ξεπλυθούν με αίμα. Δεν μπορείς να αφήσεις παιδιά, οι μητέρες πρέπει να ταΐσουν τα μωρά τους».
Η Γερόντισσα Νίλα είπε σε όλους: «Σώστε τον εαυτό σας στον κόσμο, δεν έχουμε τίποτα δικό μας, μόνο αμαρτίες, είμαστε περιπλανώμενοι στη γη και δεν υπάρχει λόγος να συσσωρεύετε τίποτα, παρά να σώσετε τον εαυτό σας δίνοντας».
Συχνά επαναλάμβανε ότι υπάρχουν τρία είδη φιλανθρωπίας:
1η ελεημοσύνη: να θρέψει τους πεινασμένους, αυτό αγαπούν ιδιαίτερα οι άγιες ισάξιες με τους αποστόλους Νίνα και Πριγκίπισσα Όλγα, προσεύχονται για όσους το κάνουν αυτό.
Δεύτερη ελεημοσύνη: να δώσεις ρούχα, να δώσεις σε κάποιον κάποια απαραίτητα πράγματα. Για όσους εκτελούν αυτή τη δεύτερη ελεημοσύνη, μεσολαβεί ιδιαίτερα η Σεβάσμια Ευφροσύνη του Πολότσκ.
Η τρίτη ελεημοσύνη είναι να δίνεις χρήματα.
Η μητέρα δίδασκε τα εξής: Η ελεημοσύνη καλύπτει πλήθος αμαρτιών, τόσο τις δικές σου όσο και εκείνων για τις οποίες ζητάς. Και όταν δίνεις, φρόντισε να πεις έστω και μια σύντομη προσευχή στον εαυτό σου:
Κύριε, δέξου την ελεημοσύνη σου για (όνομα), για τη δόξα σου.
Όπως εμείς δεχόμαστε τους ανθρώπους εδώ, έτσι και ο Κύριος θα δεχτεί εμάς. Γνωρίζουμε ότι υπό το πρόσχημα ενός ξένου οι δίκαιοι δέχτηκαν τον ίδιο τον Κύριο. Να βοηθάτε πάντα όλους.
Η μητέρα λάτρευε να επαναλαμβάνει:
Δόξα τω Θεώ για όλα όσα συνέβησαν!
Δόξα τω Θεώ για όλα όσα υπάρχουν!
Δόξα τω Θεώ για όλα όσα θα συμβούν!
Η μητέρα Νίλα απεβίωσε
23 Απριλίου (6 Μαρτίου) 1999
Οι άνθρωποι στρέφονται στις προσευχές και τις μεσιτείες της πρεσβύτερης μοναχής Νίλας ενώπιον του Κυρίου σε διάφορες ανάγκες: για απελευθέρωση από ξένες εισβολές, από ασθένειες και λιμούς, από κάθε είδους προβλήματα και ατυχίες, για βοήθεια στην οικοδόμηση εκκλησιών και στην οργάνωση καλών πράξεων. Η Μητέρα Νίλα βοηθά ιδιαίτερα όλους τους περιπλανώμενους και ταξιδιώτες, και μέσω αυτής μας αποκαλύφθηκε μια υπέροχη προσευχή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου