του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου π. Θωμά Ανδρέου, Iεροκήρυκος Ι.Μ. Ελευθερουπόλεως
Συλλογίζομαι
την μέρα που ξημερώνει. Μέρα μεγάλη και γιορτινή! Ο Σταυρός του
Χριστού, το αιώνιο και ακατάλυτο σύμβολο της Αγάπης ,η σφραγίδα στο
χειρόγραφο ‘’ οφλημάτων αρχαίων’’ με το οποίο ο χρεωλύτης Θεός
προσυπογράφει και επισφραγίζει την σωτηρία του Ανθρώπου, το αιώνιο
κλειδί του Παραδείσου , ο Σταυρός του Χριστού που στέκετε μεταξύ Ουρανού
και γης οδοδείκτης της πορείας του ανθρώπου για τον Ουρανό….
Ωστόσο, ο Σταυρός γίνεται βίωμα στον άνθρωπο ! Σάμπως αν το συλλογιστείς καλά δεν είναι έτσι; Και ο Σταυρός αυτός, της ζωής , είναι βαρύς και ασήκωτος πολλές φορές… Ωστόσο, σοφή γυναίκα της εποχής μας συλλογιζόμενη πάνω σ’ αυτό μου είπε μια μέρα: ‘’παπά Θωμά, πριν δώσει Σταυρό ο Θεός προσμετρά, -αυτή ακριβώς την λέξη χρησιμοποίησε- τις αντοχές μας ..’’ Μεγάλη αλήθεια τούτη εδώ! Αν σκεφθείς πόσες φορές αντίκρισες την δυστυχία του άλλου και μέσα σου αναρωτήθηκες, πως αντέχει αυτός ο άνθρωπος, τότε μπορείς να καταλάβεις πραγματικά πως, ο Θεός προσμετρά τις αντοχές μας.
Δεν είναι τυχαίο, πως ο Σταυρός, αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον άνθρωπο! Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που ο πόνος του ανθρώπου ξεχειλίζει τώρα που βλέπεις γύρω σου, σταυρωμένους τους Έλληνες σε σταυρωμένη Πατρίδα, δεν μπορείς να μην ευχηθείς το βάρος του Σταυρού να γίνει ελαφρύτερο. Ακόμα περισσότερο σήμερα, θα πρέπει να μην ξεχνάμε πως η Σταύρωση ,προηγείται της Ανάστασης.
Αυτή η μέρα που ξημερώνει, είναι μέρα μοναδική και ξέχωρη στην ζωή της Εκκλησίας που μόνο με την Μ. Παρασκευή μπορεί να συγκριθεί. Από τα αρχαία χρόνια τότε που η Εκκλησία βρισκόταν την νηπιακή της ζωή, αυτή την μέρα οι Παπάδες σήκωναν ψηλά το Σταυρό , να τον δουν οι άνθρωποι και να πάρουν κουράγιο… Έτσι θα γίνει και αύριο. Στολισμένος με βασιλικό, το λουλούδι της ελπίδας, συνοδευόμενος από το λιβάνι της πίστης και το δάκρυ του πόνου, θα λιτανευτεί στις Εκκλησιές θα περάσει μπροστά από την στρατευομένη , τους πονεμένους αδελφούς της ζωής, αλλά και την θριαμβεύουσα Εκκλησία, τους Αγίους και τις Αγίες της Πίστεως μας που κατάφεραν να κάνουν τον δικό Τους Σταυρό κλειδί , για να περάσουν στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αύριο θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες για να καλέσουν τον κόσμο στην μεγάλη γιορτή. Και όλοι εμείς, οι ‘’κοπιώντες και πεφορτισμένοι’’ άνθρωποι , θα ευχηθούμε από τα τρίσβαθα της ψυχής μας να δίνει δύναμη ο Θεός να μπορούμε να άρουμε τον Σταυρό μας αγόγγυστα παίρνοντας δύναμη από τον άλλον , τον αδελφό μας που βλέποντας τον να πορεύεται , θα ομολογούμε πως πάντοτε υπάρχει βαρύτερο από το δικό μας βάρος…http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=10384
Ωστόσο, ο Σταυρός γίνεται βίωμα στον άνθρωπο ! Σάμπως αν το συλλογιστείς καλά δεν είναι έτσι; Και ο Σταυρός αυτός, της ζωής , είναι βαρύς και ασήκωτος πολλές φορές… Ωστόσο, σοφή γυναίκα της εποχής μας συλλογιζόμενη πάνω σ’ αυτό μου είπε μια μέρα: ‘’παπά Θωμά, πριν δώσει Σταυρό ο Θεός προσμετρά, -αυτή ακριβώς την λέξη χρησιμοποίησε- τις αντοχές μας ..’’ Μεγάλη αλήθεια τούτη εδώ! Αν σκεφθείς πόσες φορές αντίκρισες την δυστυχία του άλλου και μέσα σου αναρωτήθηκες, πως αντέχει αυτός ο άνθρωπος, τότε μπορείς να καταλάβεις πραγματικά πως, ο Θεός προσμετρά τις αντοχές μας.
Δεν είναι τυχαίο, πως ο Σταυρός, αγαπήθηκε τόσο πολύ από τον άνθρωπο! Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που ο πόνος του ανθρώπου ξεχειλίζει τώρα που βλέπεις γύρω σου, σταυρωμένους τους Έλληνες σε σταυρωμένη Πατρίδα, δεν μπορείς να μην ευχηθείς το βάρος του Σταυρού να γίνει ελαφρύτερο. Ακόμα περισσότερο σήμερα, θα πρέπει να μην ξεχνάμε πως η Σταύρωση ,προηγείται της Ανάστασης.
Αυτή η μέρα που ξημερώνει, είναι μέρα μοναδική και ξέχωρη στην ζωή της Εκκλησίας που μόνο με την Μ. Παρασκευή μπορεί να συγκριθεί. Από τα αρχαία χρόνια τότε που η Εκκλησία βρισκόταν την νηπιακή της ζωή, αυτή την μέρα οι Παπάδες σήκωναν ψηλά το Σταυρό , να τον δουν οι άνθρωποι και να πάρουν κουράγιο… Έτσι θα γίνει και αύριο. Στολισμένος με βασιλικό, το λουλούδι της ελπίδας, συνοδευόμενος από το λιβάνι της πίστης και το δάκρυ του πόνου, θα λιτανευτεί στις Εκκλησιές θα περάσει μπροστά από την στρατευομένη , τους πονεμένους αδελφούς της ζωής, αλλά και την θριαμβεύουσα Εκκλησία, τους Αγίους και τις Αγίες της Πίστεως μας που κατάφεραν να κάνουν τον δικό Τους Σταυρό κλειδί , για να περάσουν στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αύριο θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες για να καλέσουν τον κόσμο στην μεγάλη γιορτή. Και όλοι εμείς, οι ‘’κοπιώντες και πεφορτισμένοι’’ άνθρωποι , θα ευχηθούμε από τα τρίσβαθα της ψυχής μας να δίνει δύναμη ο Θεός να μπορούμε να άρουμε τον Σταυρό μας αγόγγυστα παίρνοντας δύναμη από τον άλλον , τον αδελφό μας που βλέποντας τον να πορεύεται , θα ομολογούμε πως πάντοτε υπάρχει βαρύτερο από το δικό μας βάρος…http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=10384
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου