Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ-ΠΩΣ ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.

Λίγο πριν αναρτήσουμε μια δημοσίευση με ερμηνείες πάνω στις ημερομηνίες του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού για τα γεγγονότα της Κωνσταντινουπόλεως,ας δούμε πως ενώ ιστορικά έχουμε ξαναπάρει την Κωνσταντινούπολη,μετά το 1821 την χάσαμε λόγω εθνικού διχασμού! Ο Εθνικός διχασμός θα μας ξανααπασχολήσει σύντομα και καλό είναι να είμαστε ενωμένοι και όχι διασπασμένοι σε Αριστερούς-Δεξιούς,Ολυμπιακούς-Παναθηνα'ι'κούς κλπ. Βλέποντας τα γεγγονότα που εκτυλίσσονται στα Βαλκάνια,στην Ουκρανία,τις Βαλτικές χώρες ,τον Καύκασο και την Μέση Ανατολή δημοσιεύουμε μια αξιόλογη εργασία με ιστορικά δεδομένα για το ποθούμενο.     Οί προφητείες του αγίου Κοσμά πού άφορούν στην άνάκτησι της Κων­σταντινουπόλεως, πού κάποτε αποτελούσε τό όνειρο του Έθνους, καθώς καί τις συναφείς προφητείες πού έχουν σχέση με την «Πόλη» παραμένουν στις ανεκπλήρωτες, εισέτι, προφητείες του άγιου Κοσμά.

Παρά ταύτα θά ρίξωμε μιά γρήγορη ματιά στήν προσπάθεια πού έγινε γιά τήν άνάκτησι της, καθώς καί γιά τήν πρόθεσι πού είχαν άλλα κράτη γιά τήν κατάληψή της.

"Ενεκα των προφητειών του αγίου Κοσμά οί "Ελληνες άνεθάρρησαν γιά τήν άποτίναξι του ζυγού καί ελευθερώνοντας οι αγωνιστές της ελευθερίας τά ελληνικά εδάφη δέν ξέχναγαν ούτε τήν Πόλη ούτε τόν άγιο Κοσμά. Γι' αυτό στό πεδίο των μαχών τραγουδούσαν καί πολλοί ξεψυχούσαν μέ τους γνωστούς μας πλέον στίχους.

Βοήθα μας "Αη-Γιώργη καί συ άγιε Κοσμά, να πάρωμε τήν Πόλη καί τήν άγιά-Σοφιά...

Ενδιαφέρον γιά τό θέμα μας αποτελεί ή άναζήτησι στοιχείων γιά τήν προσπάθεια καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως κατά τους βαλκανι­κούς πολέμους.

Κατά τόν α' βαλκανικό πόλεμο Ελλάς, Βουλγαρία, Σερβία, Μαυρο­βούνιο κατόπιν διπλωματικής προπαρασκευής, στήν όποια πρωτοστάτησε ό Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώθηκαν για νά εκδιώξουν εκ των εθνικών εδαφών τους τόν κοινό εχθρό τους, τόν Τούρκο.

Τό ενδιαφέρον της Βουλγαρίας προχώρησε πέρα της έκδιώξεως τών Τούρκων εκ τών εδαφών της, διότι εστράφη τόσο πρός την κατάληψι της Κωνσταντινουπόλεως, όσο καί πρός κατάληψι της Μακεδονίας.

Ό βουλγαρικός στρατός έφτασε μέχρι την γραμμή τών Τούρκων, πού κάλυπτε τήν Κωνσταντινούπολι από τά Δυτικά.

Τό ενδιαφέρον τών Ρώσων γιά τήν κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ακόμη μεγαλύτερο.

0ι σύμμαχοι της Entente γνώριζαν τά ελληνικά ενδιαφέροντα γιά τήν άνάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως καί γι' αυτό δέν ήθελαν στόν πόλεμο εναντίον τών Τούρκων νά συμπεριλάβουν καί τήν Ελλάδα, γιά νά μήν έχει διεκδικήσεις γι' αυτήν. Αντιθέτως ό Βενιζέλος διαρκώς επεδίωκε νά μπει ή Ελλάς στόν πόλεμο αυτό.

Ό τσάρος της Ρωσίας απείλησε μέ πόλεμο τόν βασιλιά Κωνσταντίνο, αν παρουσιαστεί ελληνικός στρατός πρό της Κωνσταντινουπόλεως ή αν ή ελληνική σημαία κυματίση στήν Κωνσταντινούπολη, διότι αυτή αποτελεί συνέχεια της ρωσικής αυτοκρατορίας[!]

Έν τω μεταξύ έγιναν διάφορες αλλαγές: Ή Ρωσία απεχώρησε από τήν Entente ένεκα της μπολσεβικικής επαναστάσεως.

Ή Entente απέτυχε διά του στόλου της νά έκβιάση τόν Ελλήσποντο πρός κατάληψη της Κωνσταντινουπόλεως καί έστρεψε τήν προσπάθεια της μέσω της Μακεδονίας, οπότε εδέχθη τήν συμμετοχή της Ελλάδος στόν πόλεμο.

Οί Τούρκοι φοβερά πιεζόμενοι από τήν στρατιά του Γάλλου στρατη­γού Φρανσέ δ' Έσπερε άνοιξαν στίς 2/15 Σεπτεμβρίου 1918 τήν οδό πρός την Κωνσταντινούπολη καθώς καί στον συμμαχικό στρατό πού έπέλαυνε από την Ασία καί κατέθεσαν τά όπλα άνευ όρων καί υπέγραψαν ανακωχή εις τόν Μούδρο.

Ό ελληνικός στρατός πού μετείχε στίς επιχειρήσεις υπό τόν αρχιστρά­τηγο Λεωνίδα Παρασκευόπουλο μαζί μέ τό επιτελείο του εισήλθε στήν Κωνσταντινούπολη μέ τόν ελληνικό στόλο αποτελούμενο εκ των πολε­μικών «Κιλκίς», «Θύελλα» καί «Δάφνη», ό οποίος εισέπλευσε εις τόν Κε­ράτιο Κόλπο.

Ό χριστιανικός ευρωπαϊκός στρατός, μαζί μέ τόν ελληνικό κατευθύν­θηκε στό Οικουμενικό Πατριαρχείο γιά νά λάβη τήν ευλογία του Πα­τριάρχου κοντά στήν πύλη πού άπηγχονίσθη ό Πατριάρχης Γρηγόριος ό Ε".

Έγινε άποθέωσι του ελληνικού στρατού από τόν ενθουσιασμένο ελλη­νικό πληθυσμό.

Ή τύχη της Πόλης εκρίθη όμως αλλιώς.

Ή νικήτρια Γαλλία έδειχνε σημεία επανόδου της στήν φιλοτουρκική πολιτική της καί παρέβλεψε τά ελληνικά δίκαια. Καί όχι μόνο τόν Βό­σπορο, τό Βυζάντιο καί τή Θράκη αρνιόταν στήν Ελλάδα, αλλά καί τήν άπόδοσι της Καβάλας εις τούς Βούλγαρους μετά βίας αναγκαζόταν νά μήν υποστήριξη.

Παρά ταύτα διά της διαμαρτυρίας καί φροντίδος τών Γάλλων φιλελλήνων Κλεμανσώ καί Πουανκαρέ υπογράφτηκε ή συνθήκη τών Σεβρών, ή οποία υποστήριξε τήν έκπλήρωσι τών ελληνικών δικαίων. Άλλά τήν μεγάλη αυτή ευκαιρία έματαίωσε ό εθνικός διχασμός, πού ανέκοψε τήν εθνική άποκατάστασι καί τήν όλοκλήρωσι τών εθνικών πόθων ό χωρισμός του έθνους σέ δυό αντίπαλα στρατόπεδα: βασιλικούς-βενιζελικούς.    ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <<ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ>>Ευθυμίας ΜΟΝΑΧΗΣ.