Οι ιστορικές αναφορές για την εξορία της Αγίας Θεοδώρας και την
διαμονή της στο Κορφοβούνι υπάρχουν τόσο στην βιογραφία της από το τον
Ιώβ τον μοναχό όσο και στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης και Πρεβέζης»
του Δεσπότη Σεραφείμ Ξενόπουλου του Βυζαντίου καθώς και σε πολλές άλλες
ιστορικές πηγές.
Στον βίο της Αγίας Θεοδώρας αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο σύζυγος της Μιχαήλ Β’ Άγγελος Κομνηνός, υπό της επήρεια μιας σατανικής γυναίκας της Αρτινής Αρχόντισσας Γαγγρινής που ερωτεύτηκε, έδιωξε την Θεοδώρα χωρίς να σεβαστεί ούτε καν την εγκυμοσύνη της. Η Θεοδώρα επί χρόνια ταλαιπωρήθηκε στα ορεινά της Άρτας αποκρύπτοντας την ταυτότητά της, όχι τόσο για να μην ταπεινωθεί η ίδια, αλλά κυρίως για να περισώσει, όσο μπορούσε, το κύρος του συζύγου της. Κάποτε βρέθηκε, με το μικρό Νικηφόρο Δούκα Κομνηνό στην Πρένιστα σημερινό Κορφοβούνι όπου την αναγνώρισε ο ιερέας του χωριού, την περιμάζεψε και τη συντηρούσε με απόλυτη μυστικότητα. Στην ερημική αυτή περιοχή του Κορφοβουνίου εγκαταλειμμένη και διωγμένη η Θεοδώρα καθόταν σε ένα λίθο και προσευχόταν, αγνάντευε την Άρτα και αναπολούσε τα ειρηνικά και δημιουργικά χρόνια με τον σύζυγο της. Στη θέση αυτή σήμερα, στο Κορφοβούνι της Άρτας, σώζεται «ο Λίθος της Αγίας Θεοδώρας» και έχει κατασκευαστεί και ένα μικρό εικονοστάσι στην μνήμη της.
Ο Δεσπότης Σεραφείμ Ξενόπουλος του Βυζαντίου στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης και Πρεβέζης» το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1884 και επανεκδόθηκε από τον Μ/Φ «Σκουφάς» το 2003, κάνοντας αναφορά για την Πρένιστα και το λίθο τη Αγίας Θεοδώρας γράφει «Πρένιστα ή Μπρένιστα ή Πρενίστα περιέχον οικογένειες σχεδόν 75 γεωργών και ξυλοκόπων, και έχον ένα Ιερόν Ναόν επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου καθιερωθέντα τω 1870, Ιουλίου 30, παρεκλήσια πέντε, οιόν, της Θεοτόκου επ’ ονόματι της, Μεταστάσεως, ή των Εσοδείων αυτής άστεγων του Αγίου Γεωργίου, κατεστραμμένον παντελώς της Θεοτόκου επ’ ονόματι της Γεννήσεως αυτής, του Προφήτου Ηλιού, άστεγον εν μέρει και του Αγίου Χριστοφόρου κατεστραμμένον. Εν αυτώ χωρίω ήν ποτέ και η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου, κείμενη προς Ανατολάς, του χωρίου σωζομένου μόνον μικρού τινός ναϊσκου, των δε οικημάτων πάντων κειμένων σωρός ερειπίων ελεεινών. Ενταύθα λέγεται κατέφυγε καταδιωκομένη υπό του εαυτής συζύγου Δεσπότου Μιχαήλ Β΄ του Κομνηνοαγγέλου, η Βασιλίς Αγία Θεοδώρα δείκνυται δε υπό των εγχωρίων και η θέσις εν έμεινε κεκρυμμένη η μακαρία, οικούσα επί τινός μεγίστου σκληρού, κοίλου φυσικώς εκ του ενός μέρους, έχοντος σχήμα θρονίσκου (Πολτρόνας) όν είδομεν και ημείς, και κειμένου επί κατοφερούς και αποτόμου θέσεως. Πνευματικώς κυβερνάται το χωρίον τούτο υπό δύο Ιερέων». (Σελ 16-17)
Ο Ναός του Αγ.Νικολάου του Κορφοβουνίου Άρτας κτίστηκε σύμφωνα με επιγραφή που αναγράφεται στο κτίσμα το 1871 και αποτελούσε την ενορία του χωριού μας ως το 1928. Με απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης( 3615/10-07-1928, Φ.Ε.Κ. 120/11-07-1928 ) παύεται από ενορία το 1928 και ορίζεται ο Άγιος Γεώργιος ως νέα ενορία . Ήταν πετρόχτιστος και σκεπασμένος με πλάκες στην αρχή.
Με μια μικρή επέκταση προς τα δυτικά του, μια ανύψωση της στέγης του και προσθήκη κεραμοσκεπής, διασώζεται μέχρι σήμερα με αυτή την μορφή.
Είναι κτισμένος πάνω στη θέση του παλιού μοναστηριού του Αγίου Νικολάου που υπήρξε εκεί πριν το 1200. Στο μοναστήρι αυτό φιλοξενήθηκε η Αγία Θεοδώρα(πολιούχος της Άρτας) μεταξύ 1231 και 1236 μαζί με τον νεογέννητο πρωτότοκο γιο της Νικηφόρο, όταν ντροπιασμένη από τα καμώματα του συζύγου της Μιχαήλ Β’ Κομνηνό-Δούκα βασιλιά του Δεσποτάτου της Ηπείρου, εγκατέλειψε το παλάτι της που βρίσκονταν στην Άρτα(Αμβρακία). Η μνήμη της γιορτάζεται στις 11 Μαρτίου κάθε χρόνο οπότε γίνεται πανηγυρική θεία λειτουργία και στον Ναό του Αγίου Νικολάου του χωριού μας.
Στον χώρο της εκκλησίας υπάρχει λαξευμένη πέτρα(κούνια) όπου η Αγία κοίμιζε το νεογέννητο γιο της Νικηφόρο. Η πέτρα αυτή στολίζεται από κομψό εικονοστάσι που ανά τους καιρούς είχε διάφορες μορφές.
Το 1978 σε πανηγυρική τελετή παρουσία πλήθους πιστών, έγινε τοποθέτηση μερικών λειψάνων της Αγίας στην Αγ. Τράπεζα της Εκκλησίας υπό την παρουσία του Μητροπολίτη Πρέβεζας και Νικόπολης Στυλιανού Κορνάρου(1911-1999).Τα λείψανα αυτά είχαν προσφερθεί από τον αντίστοιχο Ναό της Αγ.Θεοδώρας της Άρτας όπου είχε μονιάσει η Αγία. Από τότε η Εκκλησία ονομάστηκε Ναός Αγ. Νικολάου κι Αγ. Θεοδώρας και γιορτάζει δυο φορές το χρόνο 6 Δεκεμβρίου του Αγ. Νικολάου και 11 Μαρτίου της Αγίας Θεοδώρας.
Στον βίο της Αγίας Θεοδώρας αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι ο σύζυγος της Μιχαήλ Β’ Άγγελος Κομνηνός, υπό της επήρεια μιας σατανικής γυναίκας της Αρτινής Αρχόντισσας Γαγγρινής που ερωτεύτηκε, έδιωξε την Θεοδώρα χωρίς να σεβαστεί ούτε καν την εγκυμοσύνη της. Η Θεοδώρα επί χρόνια ταλαιπωρήθηκε στα ορεινά της Άρτας αποκρύπτοντας την ταυτότητά της, όχι τόσο για να μην ταπεινωθεί η ίδια, αλλά κυρίως για να περισώσει, όσο μπορούσε, το κύρος του συζύγου της. Κάποτε βρέθηκε, με το μικρό Νικηφόρο Δούκα Κομνηνό στην Πρένιστα σημερινό Κορφοβούνι όπου την αναγνώρισε ο ιερέας του χωριού, την περιμάζεψε και τη συντηρούσε με απόλυτη μυστικότητα. Στην ερημική αυτή περιοχή του Κορφοβουνίου εγκαταλειμμένη και διωγμένη η Θεοδώρα καθόταν σε ένα λίθο και προσευχόταν, αγνάντευε την Άρτα και αναπολούσε τα ειρηνικά και δημιουργικά χρόνια με τον σύζυγο της. Στη θέση αυτή σήμερα, στο Κορφοβούνι της Άρτας, σώζεται «ο Λίθος της Αγίας Θεοδώρας» και έχει κατασκευαστεί και ένα μικρό εικονοστάσι στην μνήμη της.
Ο Δεσπότης Σεραφείμ Ξενόπουλος του Βυζαντίου στο «Δοκίμιον Ιστορικόν περί Άρτης και Πρεβέζης» το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1884 και επανεκδόθηκε από τον Μ/Φ «Σκουφάς» το 2003, κάνοντας αναφορά για την Πρένιστα και το λίθο τη Αγίας Θεοδώρας γράφει «Πρένιστα ή Μπρένιστα ή Πρενίστα περιέχον οικογένειες σχεδόν 75 γεωργών και ξυλοκόπων, και έχον ένα Ιερόν Ναόν επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου καθιερωθέντα τω 1870, Ιουλίου 30, παρεκλήσια πέντε, οιόν, της Θεοτόκου επ’ ονόματι της, Μεταστάσεως, ή των Εσοδείων αυτής άστεγων του Αγίου Γεωργίου, κατεστραμμένον παντελώς της Θεοτόκου επ’ ονόματι της Γεννήσεως αυτής, του Προφήτου Ηλιού, άστεγον εν μέρει και του Αγίου Χριστοφόρου κατεστραμμένον. Εν αυτώ χωρίω ήν ποτέ και η Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου, κείμενη προς Ανατολάς, του χωρίου σωζομένου μόνον μικρού τινός ναϊσκου, των δε οικημάτων πάντων κειμένων σωρός ερειπίων ελεεινών. Ενταύθα λέγεται κατέφυγε καταδιωκομένη υπό του εαυτής συζύγου Δεσπότου Μιχαήλ Β΄ του Κομνηνοαγγέλου, η Βασιλίς Αγία Θεοδώρα δείκνυται δε υπό των εγχωρίων και η θέσις εν έμεινε κεκρυμμένη η μακαρία, οικούσα επί τινός μεγίστου σκληρού, κοίλου φυσικώς εκ του ενός μέρους, έχοντος σχήμα θρονίσκου (Πολτρόνας) όν είδομεν και ημείς, και κειμένου επί κατοφερούς και αποτόμου θέσεως. Πνευματικώς κυβερνάται το χωρίον τούτο υπό δύο Ιερέων». (Σελ 16-17)
Ο Ναός του Αγ.Νικολάου του Κορφοβουνίου Άρτας κτίστηκε σύμφωνα με επιγραφή που αναγράφεται στο κτίσμα το 1871 και αποτελούσε την ενορία του χωριού μας ως το 1928. Με απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης( 3615/10-07-1928, Φ.Ε.Κ. 120/11-07-1928 ) παύεται από ενορία το 1928 και ορίζεται ο Άγιος Γεώργιος ως νέα ενορία . Ήταν πετρόχτιστος και σκεπασμένος με πλάκες στην αρχή.
Με μια μικρή επέκταση προς τα δυτικά του, μια ανύψωση της στέγης του και προσθήκη κεραμοσκεπής, διασώζεται μέχρι σήμερα με αυτή την μορφή.
Είναι κτισμένος πάνω στη θέση του παλιού μοναστηριού του Αγίου Νικολάου που υπήρξε εκεί πριν το 1200. Στο μοναστήρι αυτό φιλοξενήθηκε η Αγία Θεοδώρα(πολιούχος της Άρτας) μεταξύ 1231 και 1236 μαζί με τον νεογέννητο πρωτότοκο γιο της Νικηφόρο, όταν ντροπιασμένη από τα καμώματα του συζύγου της Μιχαήλ Β’ Κομνηνό-Δούκα βασιλιά του Δεσποτάτου της Ηπείρου, εγκατέλειψε το παλάτι της που βρίσκονταν στην Άρτα(Αμβρακία). Η μνήμη της γιορτάζεται στις 11 Μαρτίου κάθε χρόνο οπότε γίνεται πανηγυρική θεία λειτουργία και στον Ναό του Αγίου Νικολάου του χωριού μας.
Στον χώρο της εκκλησίας υπάρχει λαξευμένη πέτρα(κούνια) όπου η Αγία κοίμιζε το νεογέννητο γιο της Νικηφόρο. Η πέτρα αυτή στολίζεται από κομψό εικονοστάσι που ανά τους καιρούς είχε διάφορες μορφές.
Το 1978 σε πανηγυρική τελετή παρουσία πλήθους πιστών, έγινε τοποθέτηση μερικών λειψάνων της Αγίας στην Αγ. Τράπεζα της Εκκλησίας υπό την παρουσία του Μητροπολίτη Πρέβεζας και Νικόπολης Στυλιανού Κορνάρου(1911-1999).Τα λείψανα αυτά είχαν προσφερθεί από τον αντίστοιχο Ναό της Αγ.Θεοδώρας της Άρτας όπου είχε μονιάσει η Αγία. Από τότε η Εκκλησία ονομάστηκε Ναός Αγ. Νικολάου κι Αγ. Θεοδώρας και γιορτάζει δυο φορές το χρόνο 6 Δεκεμβρίου του Αγ. Νικολάου και 11 Μαρτίου της Αγίας Θεοδώρας.
Άλλες φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου