Κύριε, Εσύ είσαι η ισχύς μας! Βοήθησέ μας να υπομείνουμε έως τέλος με ακλόνητη πίστη, βέβαιοι ότι είσαι δίπλα μας. – Η υπομονή είναι η υψηλότερη αρετή της εποχής μας, Σταρίτσα Λιούμπουσκα η δια Χριστόν Σαλή του Σουσάνινο.

 

 

Δημήτριος ο φιλόσοφος, Ευανθία η σύζυγός του και Δημητριανός ο υιός τους, μάρτυρες στη Σκέψις Ελλησπόντου Μ. Ασίας, μετά του Αγ. Κορνηλίου του Εκατόνταρχου ( 1ος αἰ.)
Θεοδώρα η εν Αλεξανδρεία (491)
Θεοδώρα της Βάστας, οσιομάρτυς στη Βάστα της Μεγαλουπόλεως Ακαρδίας Πελοποννήσου (10ος αἰ.)
Παφνούτιος ο ομολογητής, επίσκοπος Θηβαΐδος Αιγύπτου (4ος αἰ.)
Ευφρόσυνος ο μάγειρας στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου (9ος αἰ.)
Αρσένιος και ο μαθητής του Ηλίας ο σπηλαιώτης από το Ρήγιο Καλαβρίας Ιταλίας (960)
Σέργιος και Γερμανός της Μονής Νήσων Valaam Ρωσίας (11ος αἰ.) [ανακομιδή λειψάνων ]
Μάτουσκα Λιούμπουσκα (=Αγάπη) η δια Χριστόν Σαλή του Σουσάνινο της Αγίας Πετρουπόλεως (старицы Любушки Сусанинской) (1997), πνευματική κόρη του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα (-1949)

Εορτάζουν στις 11 Σεπτεμβρίου.

«Αυτός που υπομένει μέχρι το τέλος του θα σωθεί» – Η υπομονή των θλίψεων είναι η υψηλότερη αρετή της εποχής μας, έλεγε η Σταρίτσα Λιούμπουσκα η δια Χριστόν Σαλή του Σουσάνινο

Ομιλία
για την υπομονή μέχρι τέλους
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

“ο δε υπομείνας εις τέλος σωθήσεται» (Ματθαίος 24:13).

Ω Κύριε πανθαύμαστε, Συ όλα τα υπέμεινες, τα πάντα, ως το τέλος. Γι’ αυτό είσαι όχι μόνο ευλογητός Κύριος, αλλά η Πηγή της ευλογίας ανά τους αιώνες, για όλους τους ανθρώπους που επιθυμούν τη σωτηρία τους.
Οι απόστολοι υπέμειναν τα πάντα ως το τέλος και εισήλθαν στην μακαρία αιωνιότητα. Οι άγιοι εκουσίως υπέμειναν τις δυσκολίες και τα ποικίλα βάσανα ως το τέλος και έτσι δοξάστηκαν, στον ουρανό και στη γη. Οι μάρτυρες υπέμειναν πρόθυμα όλους τους πόνους ως το τέλος και έτσι έγιναν οι υιοί της υιοθεσίας, συγκληρονόμοι της Βασιλείας του Χριστού.

Κάθε ιδρυτής ενός νέου οργανισμού στρατολογεί γύρω του οπαδούς που τον ακολουθούν, με την υπόσχεση καλών καρπών και πολλών απολαύσεων, αλλά σκόπιμα σιωπά σχετικά με τις δυσκολίες και τους κόπους που οδηγούν σε αυτούς τους καρπούς και τις απολαύσεις. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος που είπε όλη την αλήθεια στους πιστούς Του, τόσο τη πικρη όσο και τη γλυκιά όψη της αλήθειας! Δεν υποσχέθηκε καρπούς χωρίς κόπους, ούτε δόξα χωρίς πόνο, ούτε τελεία ανάπαυση χωρίς ανάβαση σε ακανθώδες μονοπάτι, ούτε νίκη χωρίς αγώνα, ούτε απόλαυση χωρίς πικρία, ούτε τη Βασιλεία χωρίς δάκρυα και αυταπάρνηση.

Παρότι ο Κύριος μας απαρίθμησε τις πολλές δυσκολίες που θα βρουν όσοι Τον ακολουθούν πιστά, στο τέλος δεν τους αφήνει χωρίς παρηγοριά. Δίνει νόημα στον πόνο τους και δεν τους αφήνει στο σκοτάδι. Ο Κύριος λέει, «Αυτός που υπομένει μέχρι το τέλος θα σωθεί.” Αυτός ο Ίδιος έχει αποκαλύψει ποια ευλογία αναμένει όσους υπομείνουν μέχρι τέλος! Αυτή η ευλογία μαρτυρείται μέχρι σήμερα και συνεχίζει να μαρτυρείται από πολλούς αγίους οι οποίοι, είτε εμφανίστηκαν ενδόξως από τον άλλον κόσμο στους πιστούς, είτε εν σώματι ηρπάγησαν και είδαν τη δόξα και μακαριότητα που αναμένει όσους παραμείνουν μέχρι τέλους πιστοί και απερίτρεπτοι στην αρετή!

Ω Κύριε, Εσύ είσαι η ισχύς μας! Βοήθησέ μας να υπομείνουμε έως τέλος με ακλόνητη πίστη, βέβαιοι ότι είσαι δίπλα μας.

Ότι Σοι πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς: Ο Πρόλογος της Αχρίδας
http://prologue.orthodox.cn/March9.htm

***

Μάτουσκα Λιούμπουσκα (=Αγάπη) η δια Χριστόν Σαλή του Σουσάνινο

Η Μάτουσκα Λιούμπουσκα (= Αγαπούλα) γεννήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου το 1912 κοντά στην έρημο της Όπτινα σε μια μεγάλη οικογένεια αγροτών “στην περιοχή Σμολένσκ.” Έμεινε 5 ετών ορφανή από την μητέρα της και σύντομα κοιμήθηκε κι ο πατέρας της. Την πήρε μαζί της μια θεία της έως 18 χρονών όπου πήγε στην Πετρούπολη κοντά στον μεγάλο αδελφό της. Εργάστηκαν ένα διάστημα σε ένα εργοστάσιο. Ασθένησε και οι γιατροί συνέστησαν να αλλάξει δουλειά έτσι αργότερα αποφάσισε να γίνει μια προσκυνήτρια. Επισκέφθηκε πολλές εκκλησίες και μοναστήρια στη Ρωσία, αλλά ο πιο αγαπημένος της τόπος ήταν η Βίριτσα όπου έζησε ο πνευματικός πατέρα της, άγιος Σεραφείμ. Και μετά το θάνατο του γέροντα της Σεραφείμ, η Λιούμπα έρχονταν συχνά στην Βίριτσα, όπου προσεύχονταν ώρες στον τάφο του γέροντος της.

Μιμούμενη τον Κύριο που είπε, “αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις, ο δε Υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη” (Ματθ. 8, 19-20- Λουκ. 9, 57-58) «Οι αλεπούδες έχουν φωλιές και τα πετεινά του ουρανού προσωρινές κατοικίες, αλλά ο Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να γείρει το κεφάλι του» έτσι κι αυτή δεν είχε που να ακουμπήσει. Περιπλανήθηκε για χρόνια καθώς ο Κύριος την προετοίμαζε να την κάνει όργανο του θελήματος Του στην πνευματική διακονία των ανθρώπων. Ήταν αφημένη τελείως στο έλεος του Κυρίου και στηρίζονταν για τα πάντα εξ ολοκλήρου σε Αυτόν.

Προσεύχονταν αδιαλείπτως, και μιλούσε λίγο … Όταν προσεύχονταν ήταν λες και βρισκόταν αλλού…
Τα αληθινά πιστά παιδιά του Θεού κρύβουν συνήθως τον εσωτερικό θησαυρό των καρδιών τους με την ταπείνωση και τη σιωπή.
Έτσι κι η Λιούμπουσκα έκρυβε τις αρετές της από τα μάτια των ανθρώπων.

Κοιμόνταν όπου μπορούσε, συχνά κάτω από τον ουρανό. Πεινασμένη, παγωμένη από το κρύο και τη βροχή, ξυπόλητη, μισόγυμνη. Ζούσε στο δάσος, στα νεκροταφεία. Όπως είπε ο Απόστολος Παύλος,’’ άνθρωποι για τους οποίους δεν είναι άξιος ο κόσμος, γυρίζοντας σε ερημιές και σε βουνά, σε σπηλιές και στις τρύπες της γης’’ (Εβρ. 11, 38).
Η Λιούμπουσκα γύριζε στους δρόμους, ψάχνοντας τη βασιλεία των ουρανών, ικετεύοντας τον Κύριο για έλεος για όλο τον κόσμο. Αλλά πάντα μετά από κάθε περιπλάνηση επέστρεφε στη Βιριτσα, στον πνευματικό της πατέρα.
Μετά την κοίμηση του αγίου Σεραφείμ στις 3 Απριλίου του 1949 πήρε ευλογία από την σταρίτσα Μαρία (Ματουκάσοβα) της Όπτινα μια πνευματική κόρη του γέροντα Βαρνάβα της Γεθσημανή ( 1906) και μετέπειτα του φίλου του και συνασκητού του αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα.
Προβλέποντας τον θάνατό της η γερόντισσα Μαρία ανέθεσε την πνευματική διακονία της στην Λιούμπουσκα, λέγοντας: ‘’Αυτή είναι πολύ μεγάλη!’’, και έτσι η Λιούμπουσκα πλέον εγκαταστάθηκε στην Βίριτσα, στο σπίτι μιας οικογένειας. Κι όταν αυτή μετακόμισε στο Σουσάνινο πήγε μαζί τους. Εκεί πίσω από τον τοίχο του δωματίου της έμενε μια γειτόνισσα η οποία ήταν πολύ δυσαρεστημένη, γιατί από το δωμάτιο της Λιούμπουσκα ακούγονταν όλη νύχτα δυνατοί κλαυθμοί. Έκλαιγε για τον κόσμο που χάνεται και ικέτευε για τον λαό. Μέχρι και στην αστυνομία πήγαινε κάνοντας παράπονα, ότι δίπλα της ζούσαν παράνομα αλλά η αστυνομία δεν την άγγιζε γιατί είχε την προστασία του Θεού. Τα τελευταία χρόνια έζησε σ’αυτό το χωριό, σαράντα χιλιόμετρα από την Αγία Πετρούπολη. Εκεί έγινε τόπος προσκυνήματος για όλους τους ανθρώπους που έρχονταν όχι μόνο από την Ρωσία, αλλά και από άλλες χώρες.

Έγινε η παρηγοριά των πονεμένων και το στήριγμα όσων πήγαιναν κοντά της. Οι άνθρωποι πήγαιναν κοντά στην Λιουμπούσκα ως σε μια προφήτισσα: ζητούσαν έναν λόγο της, και τον έπαιρναν ως απάντηση από το στόμα του Θεού.
Προσεύχονταν θερμά, ιδιαίτερα τη νύχτα. Ποτέ δεν κοιμόταν, όπως κοιμούνται οι άνθρωποι. Τυλιγμένη σε μια κουβέρτα κάθοταν στον καναπέ κι εκεί κοιμόνταν λίγο. Προσεύχονταν νύχτα-μέρα, συνέχεια. Πόσους ανθρώπους βοήθησε!
Σε όλους αποκάλυπτε το θέλημα του Θεού. Μπροστά της όλες οι καρδιές ήταν σαν ανοικτό βιβλίο. Έρχονταν κοντά της για συμβουλές και στήριξη όχι μόνο οι λαϊκοί, αλλά και μοναχοί και κληρικοί, διάσημοι συγγραφείς και απλοί άνθρωποι. Ήταν η πνευματική μητέρα για πολλούς μοναχούς και ιερείς σε ολόκληρη τη χώρα. Ο πατέρας Ναούμ, Αρχιμανδρίτης της Αγίας Τριάδας-Σεργίου Λαύρας, συχνά έστελνε τα παιδιά του να την συμβουλευθούν. Έστελνε πολλούς να προσευχηθούν στον τάφο του Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης και στον τάφο της αγίας Ξένιας. Αγαπούσε ιδιαιτερως την Μητέρα του Θεού, η ευλογημένη Λιουμπούσκα, επειδή ήταν ορφανή, την αγαπούσε με όλη της την καρδιά, με όλη της την ψυχή, σαν τη δική της μητέρα. Έλεγε ότι η Βασίλισσα του Ουρανού της εμφανίζονταν πολλές φορές.
Η Λιουμπούσκα πάντα υπερασπίζονταν τους άδικα διωκόμενους, τους συκοφαντημένους, τους αδικημένους, – γι ‘αυτούς τους ανθρώπους προσευχόταν τόσο δυνατά κι επίμονα που πάντα εισακούονταν από τον Θεό.

Έδωσε την ευλογία της και καθοδήγησε την γερόντισσα Μαρία-Μαγδαληνή Le Beller του σπηλαίου του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος στο όρος Σινά (+ 2013 ), να εγκαταβιώση στην έρημο του Σινά.

Έσωσε όχι μόνο ψυχές, αλλά κι ολόκληρες πόλεις. Το 1991, σε ένα προάστιο του Sosnovy Bor, της Πετρούπολης έγινε ένα ατύχημα. Έγινε με τον ίδιο τρόπο όπως στο Τσερνομπίλ. Την παραμονή η Λιούμπουσκα ήταν πολύ ανήσυχη, έλεγε, «Φωτιά, φωτιά!”. Σταύρωνε το δρόμο για την πόλη, μέχρι το πρωί έμεινε άγρυπνη, προσευχόμενη – και το κακό δεν συνέβη …  
Για 22 χρόνια έφερε αθόρυβα τον ευλογημένο σταυρό της δια Χριστόν σαλότητος. Η προσκυνήτρια Λιούμπουσκα έχοντας παράδειγμα τον Σωτήρα Χριστό σταυρώθηκε στο σταυρό, τον οποίο έφερε υπομονετικά σε όλη την ζωή της.
Πριν από το θάνατό της επισκέφθηκε μερικά μοναστήρια. Όταν πήγε στο Diveevo, έγινε δεκτή με μεγάλη τιμή, προσκυνώντας τα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ, είπε: “Τι δυναμη! Είναι ζωντανός. “
Έζησε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Προείδε την κοίμηση της κατά την ημέρα της Αποτομής της Κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου, 11 Σεπτεμβρίου το 1997 με το νέο ημερολόγιο. Κοιμήθηκε στην Μονή της Παναγίας του Καζάν του Βισνύ-Βολότσκ στο Τβερ, όπου ηγουμένη ήταν μια πνευματική της κόρη. Η ηγουμένη Θεοδώρα ήταν η μόνη μάρτυρας των τελευταίων λεπτών της ζωής της, Μέχρι την τελευταία της στιγμή προσευχόταν, μισή ώρα πριν παραδώσει τη δίκαιη ψυχή της στον Κύριο το πρόσωπό της άρχισε να φωτίζεται, κι αμέσως διεγράφει ένα χαρούμενο χαμόγελο στο πρόσωπό της. Αυτό το θεωρεί ένα μεγάλο δώρο του Θεού στη ζωή της. Είχε πει όταν ζούσε ότι η ίδια η Μητέρα του Θεού του Καζάν θα έρθει για εκείνη με ένα λευκό φόρεμα. Ήταν μια αληθινή προφήτισσα της εποχής μας. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της αγιότητας της.

Η συνάντηση με τη μακάρια Λιούμπουσκα που γνώριζε τον γέροντα Σεραφείμ της Βίριτσα.

Το όνομα Λιούμπουσκα (Αγαπούλα) προέρχεται από τη λέξη Λιουμπόβ που σημαίνει αγάπη.
Το χειμώνα του 1986, επισκεφθήκαμε για πρώτη φορά τη μακάρια Λιούμπουσκα. Σ’ αυτή μας έστειλε ο γέροντας Ν. από τη Λαύρα της Αγίας Τριάδος και του οσίου Σεργίου -για να μάθουμε τη Θέληση του Θεού και το τί πρέπει κάνουμε, αφού δύο φορές μας είχαν «κόψει» από τη χειροτονία.
Έμενε στη Βίριτσα, κοντά στην Αγία Πετρούπολη, όπου κάποτε ζούσε ο γνωστός, μεγάλος γέροντας Σεραφείμ της Βίριτσα…

Οσο περιμέναμε τη μακάρια μέχρι την αρχή της λειτουργίας, συναντηθήκαμε με μία ηλικιωμένη ενορίτισσα, η οποία μας μίλησε για τη Λιούμπουσκα και για τις συναντήσεις της με το γέροντα Σεραφείμ της Βίριτσας.

– Αυτός ήταν ένας μεγάλος δούλος του Θεού, προορατικός, έτσι άρχισε την διήγηση της. Απευθύνθηκα σ’ αυτόν με την παράκληση να με βοηθήσει με το γιο μου, τον οποίο κατήγγειλαν, για κατάχρηση περιουσίας, και ήθελαν να φυλακίσουν. Ο πατήρ Σεραφείμ μου είπε αμέσως: «Να μην στεναχωριέσαι. Δυστυχώς θα τον φυλακίσουν.
Όμως μετά από ένα χρόνο ο υιός σου θα βγει από τη φυλακή, θα τακτοποιηθεί και όλα θα είναι εντάξει». Έλεγε και άλλα θαυμαστά πράγματα. Προέβλεψε ότι πριν από τα έσχατα (το τέλος του Κόσμου) οι Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης θα αποκόπτονταν απ’ τη Ρωσία. Η Ρωσία θα γινόταν πιο μικρή, όπως ήταν στα χρόνια του βασιλέως Ιβάν του Τρομερού. Προείδε επίσης ότι θα γίνονταν μεγάλες μετακινήσεις λαών, πολλά έθνη θα συγκεντρώνονταν στη δική τους γη και θα υπήρχε πολλή δυστυχία και φτώχεια. Μιλούσε για τους κάλπικους κυβερνήτες και την τρομερή διαφθορά που θα βασίλευε παντού στην αμαρτωλή Γη μας. Κάποια απ’ αυτά έχουν ήδη γίνει.

Η συνομιλία αυτή έγινε στα τέλη της δεκαετίας του ’40, λίγο πριν το θάνατο του πατέρα Σεραφείμ. Εγώ αυτά τα λόγια τα άκουσα έπειτα από σαράντα και πλέον έτη.
Πράγματι, όλα όσα θα συμβούν στο μέλλον στη χώρα μας, όλα τα γνωρίζει το Άγιο Πνεύμα και έτσι τα απεκάλυψε στον όσιο πατέρα Σεραφείμ πριν από πολλά χρόνια. Τα λόγια αυτά εντυπώθηκαν βαθιά στην ψυχή μου και πάντοτε θα τα θυμάμαι.
π. Ιωάννου Κογκάν «Από την αιχμαλωσία στο φως»

***

Άγιος  Παΐσιος ο Αγιορείτης

«Να αγαπάτε τον Χριστό, να έχετε ταπείνωση, να κάνετε το καθήκον σας και ο Χριστός θα προδώση την αρετή σας στα μάτια των ανθρώπων». Η αρετή έχει τυπικό να προδίδη τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται αυτός. Ακόμη και να κρυφθή, και να υποκριθή με την δια Χριστόν σαλότητα, η αρετή θα τον προδώση, έστω και αργότερα, και ο αποθηκευμένος του θησαυρός, που θα ανακαλυφθή τότε μαζεμένος, θα βοηθήση πάλι πολλές ψυχές ∙ ίσως τότε περισσότερο.

***

Κρύψτε τους πνευματικούς θησαυρούς σας
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κρύψτε τους πνευματικούς θησαυρούς σας, μην τους αποκαλύπτετε χωρίς λόγο! Δείτε, πώς οι άνθρωποι κρύβουν και κρατούν μυστικό τον υλικό πλούτο τους και πώς, όταν αναγκαστούν να αποκαλύψουν πόσα πολλά έχουν, κρύβουν πάντα το μεγαλύτερο ποσό και αποκαλύπτουν μόνο τα λιγότερα. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που θέλουν να αποκαλύψουν όλα όσα κατέχουν, και ακόμη πιο ελάχιστοι είναι εκείνοι που θα δήλωναν ότι έχουν περισσότερα από ό, τι πραγματικά κατέχουν. Αυτούς ο κόσμος τους θεωρεί επιπόλαιους και ανόητους. Αυτό δείχνει καθαρά πόσο θα πρέπει να κρύβετε τον πνευματικό πλούτο σας, που είναι, οι αρετές σας, τα καλά σας έργα, οι νηστείες σας, οι αγρυπνίες και οι προσευχές σας.
Γιατί τα σοφά παιδιά του κόσμου τούτου δεν αποκαλύπτουν τον υλικό πλούτο τους; Για δύο λόγους: Πρώτον, για να μην ακούσουν οι κλέφτες και δεύτερον, να μην προκαλέσουν τον φθόνο των κακών ανθρώπων.
Φθονεροί, ζηλότυποι κλέφτες και άρπαγες υπάρχουν επίσης και στο θέμα του πνευματικού θησαυρού. Είναι τα πνεύματα του φθόνου. Από τη στιγμή που θα αποκαλύψεις τον πνευματικό θησαυρό σου, θα προσπαθήσουν να σου τον μειώσουν και να τον σκορπίσουν. Αφ’ ης στιγμής τον αποκαλύψεις, χωρίς να υπάρχει ανάγκη -ας πούμε, από ματαιοδοξία, για να σε επαινέσουν-, τα πνεύματα αυτά τον αρπάζουν και τον διασύρουν, κι εσύ, ω άνθρωπε του πνευματικού θησαυρού, ανεπαίσθητα και ξαφνικά θα έχεις γίνει ένας φτωχός άνθρωπος. Πολλοί που ήταν πνευματικά πλούσιοι, όπως οι άγιοι, παρίσταναν τους τρελλούς στον κόσμο, έτσι ώστε με το να εμφάνιζονται ανόητοι, να κρύβουν τη μεγάλη σοφία και δύναμη που έφεραν μέσα τους.
Ο Αββας Ησαΐας γράφει, «Τα καλά έργα που γίνονται εν τω κρυπτω, αυτά είναι πιο ευάρεστα στον Θεό.” Ο άγιος Νείλος του Σινά, λέει, «Το καλυμμένο δέρμα του σώματος είναι λευκό, αλλά το δέρμα το ακάλυπτο είναι ξεραμένο και μαύρο.” Έτσι συμβαίνει με τα κεκρυμμένα και τα φανερά καλά έργα μας!
http://livingorthodoxfaith.blogspot.gr/2009/12/prologue-march-9-march-22.html

Γίνε αόρατος… Να περνάς όσο μπορείς απαρατήρητος. Μάθε να σιωπάς. Τίτο Κολλιάντερ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/05/24/23795/

Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/08/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CF%85/

Απολυτίκιον Γενεθλίου της Θεοτόκου Ήχος δ’.

Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν, και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

Απολυτίκιον Οσίου Ηλία του σπηλαιώτη Καλαβρίας ήχ, πλ. δ΄

Ταις των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας και γέγονας φωστήρ , τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασιν, Ηλία πατήρ ημών όσιε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον αγιας Θεοδώρας της Βάστας
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε

Ως δώρον πολύτιμον, και προσφοράν λογικήν, Χριστώ προσενήνοχας, τω επί πάντων Θεώ, το αίμα σου πανσεμνέ. Όθεν Οσιομάρτυς, Θεοδώρα δυσώπει, άφεσιν των πταισμάτων, και ψυχών σωτηρίαν, δοθήναι τοις ευφημούσι, την θείαν σου άθλησιν.

Απολυτίκιον αγιας Θεοδώρας της εν Αλεξανδρεία.
Ήχος γ΄. Θείας πίστεως.

Δώρον ένθεον, ηγιασμένον, Θεώ ήνεγκας, την βιοτήν σου, Θεοδώρα Οσία πανεύφημε, της μετανοίας το πυρ γαρ εμφαίνουσα, μέσον ανδρών φιλοσόφως διέλαμψας, όθεν πρέσβευε, απαύστως τω σε δοξάσαντι, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Απολυτίκιον αγίου Ευφρόσυνου του μάγειρα 
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ταπεινώσει καρδίας Πάτερ Ευφρόσυνε, τω μαγειρείω προσφέρων διακονίαν την σην, επληρώθης αληθώς Αγίου Πνεύματος· όθεν εγνώρισεν ημίν, την σην δόξαν ο Θεός, δι’ ιερέως οσίου· ης και ημάς θεοφόρε, μετόχους δείξον ταις πρεσβείαις σου.

iconandlight.wordpress.com