Του Αγίου Ιππολύτου, Πάπα Ρώμης (πριν την εποχή του σχίσματος των Εκκλησιών)
Την εποχή εκείνη τέτοια θλίψη και στενοχώρια θα υπάρχει όσο ποτέ άλλοτε δε θα έχει παρουσιαστεί επί της γής… (Ματθ. κδ’ 21).
Τότε, εκείνοι οι Χριστιανοί πού δεν θα έχουν πάρει το χάραγμα του Αντίχριστου (666), θα διώκονται συνεχώς και με μένος, προσπαθώντας παράλληλα να βρουν τρόπο επιβίωσης, αφού και τα ίδια τα στοιχεία της φύσεως θα έχουν αλλοιωθεί…
Και τότε οι έχοντες το σφράγισμα του Αντίχριστου (χάραγμα το οποίο θα τους επέτρεπε να έχουν δικαίωμα αγοραπωλησίας) θα μετανιώσουν πικρά για την επιλογή τους αυτή…
Άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες στους δρόμους και τις πλατείες. Και εάν δε συντόμευε ο Άγιος Τριαδικός Θεός εκείνες τις ημέρες της κακίας, δεν θα έμενε κανείς πού να μη πρόδιδε την πίστη του…
“Και τι μιλώ για ανθρώπους μόνο, μιά πού και αυτά τα στοιχεία της φύσεως θα απαρνηθούν την φυσική τους κατάσταση… Τότε, θα συμβαίνουν συχνά σεισμοί σε κάθε πολιτεία, λοιμώδεις ασθένειες και επιδημίες σε κάθε χώρα, κεραυνοί ασυνήθιστοι και φοβερές αστραπές, ενώ σπίτια και αγροί θά κατακαίονται…
Θα συμβαίνουν ακόμη φοβερές καταιγίδες ανέμων, οι οποίες θα διαταράσσουν χωρίς όρια την ξηρά και την θάλασσα, ακαρπίες της γής, σάλος καί βουητό από τη θάλασσα και σάλος αφόρητος από την απώλεια χιλιάδων ψυχών ανθρώπων…
Θα βλέπουμε σημαδιακές μεταβολές στον ήλιο και στη σελήνη, εκτροπές αστέρων από τη θέση τους, συγκρούσεις εθνών και πολέμους, καταστρεπτικούς ανέμους, βολίδες χαλάζης επί του προσώπου της γής, χειμώνες άτακτοι και ασυνήθιστοι (από μεγάλη κλιματική αλλαγή), παγετοί μεγάλοι, καύσωνες ανυπόφοροι, κεραυνοί αιφνίδιοι, και εμπρησμοί αδόκητοι και μη αναμενόμενοι (πιθανότατα το κάψιμο τών δασών πού βλέπουμε να επεκτείνεται σήμερα σε όλα τα έθνη σάν μιά Παγκόσμια επιδημία…)
Θα υπάρχει δε ένας γενικός θρήνος και οδυρμός επί όλης της γης, χωρίς καμία και από πουθενά παρηγοριά…»
«Την εποχή εκείνη όσοι άνθρωποι λάβουν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου (666, νομίζοντας ότι μ΄ αυτόν τον τρόπο θα ζήσουν) και δεν θα βρίσκουν τροφές ούτε νερό, θα προσέρχονται προς αυτόν και με οδυνηρά (πονεμένη) φωνή θα του λένε: «Δώσε μας λοιπόν να φάμε και να πιούμε (όπως μας έταζες), γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα και από κάθε ανάγκη, διέταξε τον ουρανό να μας δώσει νερό, και διώξε τα ανθρωποφάγα θηρία πού μας κατατρώγουν…»
Τότε ο Αντίχριστος θα απαντήσει εμπαίζοντας αυτούς και με πολλή απανθρωπιά και θα τους λέει: «Ο ουρανός δεν θέλει να δώσει βροχή. Η γη πάλι δεν βλαστάνει τα φυτά της, από που να σας δώσω εγώ τροφές;»
Τότε, αφού ακούσουν τα λόγια του δόλιου τούτου οι άθλιοι, θα καταλάβουν ότι αυτός είναι ο ίδιος ο πονηρός διάβολος (και ότι δεν είναι Θεός όπως νόμιζαν), και θα θρηνήσουν με πόνο, θα κλάψουν πολύ και θα κτυπήσουν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους, και θα εκριζώσουν τα μαλλιά τους και με τα νύχια τους θα ξεσκίζουν τα μάγουλά τους λέγοντας ο ένας προς τον άλλον :
«Ώ, της συμφοράς μας! Ώ του φοβερού πράγματος, Ώ της δόλιας συναλλαγής πού κάναμε με τον Αντίχριστο (666) και πήραμε το χάραγμά του, Ώ, της φοβερής πτώσεώς μας. Πώς πλανηθήκαμε από τον πλάνο; Πώς προσφερθήκαμε (ψυχή και σώματι) σ΄ αυτόν; Πώς συλληφθήκαμε μέσα στα δίκτυα του; Πώς πιαστήκαμε στη βρώμικη του σαγήνη; Και πώς ενώ ακούγαμε τις Γραφές πού μας προειδοποιούσανε για όλα αυτά, εμείς τότε δεν τους δίναμε σημασία;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου