Για να «κάμψη» κανείς τον Θεό, ώστε να κατεβή να μείνη μαζί του, πρέπει να
Τότε ο πολυεύσπλαχνος Θεός, βλέποντας την ταπείνωσή του, τον υψώνει ώς
τους Ουρανούς και τον αγαπάει πολύ. «Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί
αμαρτωλώ μετανοούντι», λέει το Ευαγγέλιο.
Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τον νού, για να αναλογίζεται το σφάλμα του, να
μετανοή και να ζητάη συγχώρηση.
Ο αμετανόητος άνθρωπος είναι σκληρό πράγμα. Είναι πολύ ανόητος, επειδή
δεν θέλει να μετανοήση, για να απαλλαγή από την μικρή κόλαση που ζή,
η οποία τον οδηγεί στην χειρότερη, την αιώνια.
Έτσι στερείται και τις επίγειες παραδεισένιες χαρές, οι οποίες συνεχίζουν
στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό, με τις πολύ μεγαλύτερες χαρές, τις αιώνιες.
Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από τον Θεό, είναι εκτός εαυτου.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικός Αγώνας» ‐ 93
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου