Ζήτα, ό,τι θες και θα σου το δώση! Στο Αγίασμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

 Ανάμνηση του εν Χώναις Θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ

Εορτάζεται στις 6 Σεπτεμβρίου

«Άγγελον ειρήνης, πιστόν οδηγόν, φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών παρά του Κυρίου αιτησόμεθα».
«Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου, του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου· επί χειρών αρούσι σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου· …» (Ψαλμ. 90, 10-12).

Πρόσφατο συγκλονιστικό θαῦμα τῶν Ἀρχαγγέλων Μιχαήλ καί Γαβριήλ

Ὀνομάζομαι Ἀντώνης Μπέζος. Τήν Κυριακή 04/07/21, ἦρθα γιά πρώτη φορά στό μοναστήρι τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ. Ἕνας φίλος μου μοῦ εἶχε μιλήσει γιά τό Ἁγίασμα καί εἶχα μεγάλη ἐπιθυμία νά κατέβω ἐκεῖ. Ὅμως ἕνας πρόσφατος τραυματισμός στό πόδι μου μέ ἔβαλε σέ δίλημμα, γιά τό ἄν θά μποροῦσα νά κατέβω. Εἶχα κάταγμα ἀστραγάλου μέ βαρειά κάκωσιη πρίν 10 μέρες. Τό Σάββατο, πού ἦρθα στό νησί, ἤμουν πολύ κουρασμένος καί ἔλεγα: «Πῶς θά κατεβῶ στό Ἁγίασμα;» Εἶχα ἀγωνία γιά τό πόδι μου, νά μή πάθη κι ἄλλο κάταγμα καί ἔλεγα: «Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ βοηθῆστε με νά κατέβω!»

Τήν Κυριακή ἤρθαμε στό μοναστήρι. Καθίσαμε ἔξω ἀπό τή Μονή στό παγκάκι δίπλα στήν πύλη μέ τήν οἰκογένειά μου καί συζητούσαμε γιά τό ἄν θά μπορέσω νά κατέβω. Βέβαια ἡ γυναίκα μου δέν μέ ἄφηνε, γιατί φοβόταν νά μή πάθω κάτι. Ἦταν ἡ ὥρα 11π.μ.

Τότε ἐμφανίσθηκαν δύο παιδιά, δύο νεαροί, πού κατέβαιναν μέ φόρα γιά τό Ἁγίασμα καί μοῦ λένε: «Θέλεις νά ἔρθης μαζί μας;» Καί τούς λέω: «Βεβαίως».

Στήν ἀρχή τούς εἶπα γιά τόν φίλο μου, ὁ ὁποῖος μοῦ μίλησε γιά τό Ἁγίασμα. Τούς εἶπα ὅτι λέγομαι Ἀντώνης καί τούς ρώτησα: «Ἐσᾶς;» Καί μόνο ὁ ἕνας ἀπάντησε «Γαβριήλος» (Γαβριήλ) ἐνῷ ὁ ἄλλος δέν ἀπάντησε. Ἀλλἀ μετά ἄκουσα τόν Γαβριήλο, πού τόν φώναζε Μάϊκλ. Στό μονοπάτι, ὅπως κατεβαίναμε, σέ ὅλη τή διαδρομή μέ εἶχαν στή μέση. Μπροστά ἦταν ὁ Μάϊκλ, μετά ἐγώ στή μέση καί πίσω ὁ Γαβριήλος. Ἀλλά πάντα ἦταν ὁ Μάϊκλ μπροστά. Ἐπίσης νά σᾶς πῶ ὅτι ὁ Μάϊκλ μοῦ εἶπε πώς κι αὐτός ἦταν νά ἐρθη τό Σάββατο, ἀλλά ἦταν πολύ κουρασμένος, ὅπως ἀκριβῶς ἔνοιωθα κι ἐγώ τό Σάββατο!

Ἡ ἐνδυμασία τους ἦταν φυσιολογική. Ὁ Γαβριήλ φοροῦσε χακί παντελόνι καί μαύρη μπλούζα. Ὁ Μιχαήλ μαύρο παντελόνι καί μαύρη μπλούζα. Σέ ἡλικία ἦταν περίπου 26 ὁ Μιχαήλ καί περίπου 23-24 ὁ Γαβριήλ.

Καθώς προχωρούσαμε μοῦ εἶπαν ὅτι μένουμε κοντά, χωρίς νά τούς πῆ κανείς ἀπό ποῦ εἶμαι· καί μοῦ εἶπαν:

«Ἀπό Μακεδονία δέν εἶσαι;»

Καί ἐγώ τούς ρώτησα:

«Ἐσεῖς ἀπό ποῦ εἶστε;»

Ὁ Γαβριήλος μοῦ εἶπε ἀπό Γιαννιτσᾶ

καί ὁ Μάϊκλ ἀπό Βέροια.

Ἐν τῷ μεταξύ ἐγώ εἶμαι ἀπό Νάουσα

καί πηγαινοέρχομαι καθημερινά στά Γιαννιτσᾶ, γιατί ἐκεῖ ἐργάζομαι.

Ψιλοσυζητούσαμε στό δρόμο καί

τούς ρώτησα: «Γιατί μόνο ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ παίρνει τίς ψυχές καί ὄχι ἄλλος;» Τότε μοῦ εἶπαν γιά τήν πτώση τῶν ἀγγέλων, πού εἶπε ὁ Μιχαήλ· «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου…» Καί ἔτσι σταμάτησε ἡ πτώση τῶν ἀγγέλων· καί ἀπό τότε ὁ Θεός τόν ὥρισε νά παίρνη τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων γιά τήν ἄλλη ζωή.

Μετά μοῦ εἶπαν γιά τήν ἱστορία τοῦ Ἁγιάσματος. Ὅτι ἐπί Τουρκοκρατίας μπῆκαν Τούρκοι στήν Ἐκκλησία μέ κακό σκοπό καί ὁ ἕνας ἀπ’αὐτούς οὔρησε μέσα στό Ἁγίασμα, πού μέχρι τότε ἔρρεε μέσα στήν Ἐκκλησία, γιατί ἐκεῖ ἦταν ἡ πηγή του. Τότε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ τοῦ πῆρε τήν ψυχή μέ τό σπαθί Του. Κι ἀμέσως ἄρχισαν ἀστραπές καί κραδασμοί, σάν σεισμός μέσα στό ναό. Ἀπό τή στιγμή ἐκείνη τό Ἁγίασμα στέρεψε ἀπό τήν Ἐκκλησία καί βρέθηκε κάτω στή θάλασσα.

Τούς ρώτησα καί γιά τό ἐμβόλιο γιά τόν κορονοϊό, ἄν τό ἔχουν κάνει καί ὅτι ὥς τόν Σεπτέμβριο θά μᾶς ἀναγκάσουν νά τό κάνουμε. Καί τότε ὁ Μάϊκλ μοῦ εἶπε: «Ἀντώνη, ξέρεις πότε θά πεθάνης;» Καί τοῦ ἀπαντῶ: «Ὄχι». Καί τότε μοῦ λέει: «Ποῦ ξέρεις τί θά γίνη μέχρι τόν Σεπτέμβριο!»

Ὅταν φτάσαμε στό Ἁγίασμα περίπου 13.00μ.μ., μοῦ εἶπε ὁ Μάϊκλ ὅτι πρῶτος θά μπῆ ὁ Γαβριήλος. Μπῆκε, ἔκατσε περίπου 8 λεπτά καί μετά βγῆκε. Μετά μπῆκα ἐγώ. Ὅμως πρίν μπῶ, ὁ Μάϊκλ μοῦ εἶπε: «Ἀντώνη, τί θά ζητήσης;» «Τί ἄλλο ἀπό ὑγεία!» Τότε μοῦ εἶπε ὁ Μάϊκλ: «Ζήτα, ὅ,τι θές καί θά σοῦ τό δώση!» Αὐτό θά μοῦ τό εἶπε ἴσως καί 15 φορές περίπου. Ἐγώ ἔκατσα μέσα περίπου 10 λεπτά. Ὅταν βγῆκα, μπῆκε καί ὁ Μάϊκλ. Ἔκατσε 10-15 λεπτά περίπου καί βγῆκε. Τούς λέω: «Μπορῶ νά ξαναμπῶ;» Καί μοῦ λένε: «Μπές καί κάτσε ὅση ὥρα θέλεις κι ἐμεῖς θά σέ περιμένουμε». Ὅταν βγῆκα, τούς εἶπα νά φύγουμε. Αὐτοί μέ ρώτησαν τί αἰσθάνθηκα μέσα ἐκεῖ κι ἐγώ τούς εἶπα: «Ἠρεμία ψυχῆς καί γαλήνη· αὐτό τό αἰσθάνθηκα ξανά στό Ἅγιον Ὄρος!» Καί τούς ρωτάω: «Ἔχετε πάει;» Δέν μοῦ ἀπάντησαν· κοιτάχθηκαν καί χαμογέλασαν μεταξύ τους.

Ἐπειδή ἦταν Κυριακή, ὅταν βγῆκα ἀπό τό Ἁγίασμα, τούς λέω: «Ἔχει πολύ κόσμο σήμερα ἐπάνω!» Καί μοῦ λέει ὁ Μάϊκλ: «Βλέπεις Ἀντώνη, πάνω χιλιάδες κόσμος, ἐδῶ κάτω μετρημένοι!»

Ἐπίσης μοῦ εἶπαν πώς δέν ἔχουν τηλεόραση, κινητό καί δέν ἀσχολοῦνται μέ αὐτά. Αὐτό μοῦ τό εἶπαν, γιατί ἐγώ πῆγα νά βγάλω τό κινητό καί νά κάνω live μετάδοση. Ἐπίσης μοῦ εἶπαν ὅτι αὐτά εἶναι νά τά δείχνης στόν Θεό καί ὄχι στούς ἀνθρώπους.

Στήν ἐπιστροφή ἔβγαλα τό Ἁγίασμα νά πιῶ, γιατί δίψασα· καί μοῦ λέει ὁ Μάϊκλ: «Τό νερό ξεδιψάει τό σῶμα· τό Ἁγίασμα τήν ψυχή!» Καί τότε ἐγώ κατάλαβα καί δέν ἤπια, ἀλλά στή συνέχεια μοῦ πέρασε καί ἡ δίψα.

Ἀνεβαίνοντας πρός τή Μονή, ἀφοῦ μέ πέρασαν ἀπό τό δύσκολο μονοπάτι, μοῦ εἶπαν: «Ἀνέβα ἐσύ ἐπάνω. Σέ περιμένει ἡ οἰκογένειά σου· κι ἐμεῖς θά καθίσουμε ἀκόμη λίγο». Μέ ἄφησαν, ὅταν ἄρχιζε ἡ ἀνηφόρα γιά τό μονα-στήρι. Πρίν μέ ἀφήσουν, μοῦ εἶπαν: «Χαρήκαμε γιά τή γνωριμία· νά προσέ-χης!» Κι ἐγώ τούς εὐχαρίστησα καί πάλι καί τούς εἶπα: «Ὁ Θεός σᾶς ἔστειλε!» Καί αὐτοί κοιτάχθηκαν καί χαμογέλασαν. Ὅπως περπατοῦσα 4-5 μέτρα μπροστά, ὁ Μάϊκλ μέ φώναξε καί μοῦ εἶπε: «Ἀντώνη, Καλό Παράδεισο!» Γυρίζω καί τόν κοιτάζω μέ περιέργεια καί μοῦ λέει: «Μή τρομάζεις! Εὐχή σοῦ δίνω!»

Τέλος νά σᾶς πῶ, πώς σέ ὅλη τή διαδρομή, ἐγώ αἰσθανόμουν πώς ἦταν μαζί μου οἱ Ἀρχάγγελοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ, γιατί δέν φοβήθηκα ἀπό τήν παρουσία τους, ἀλλά ἔνοιωθα γαλήνη ὅσο περπατούσαμε μαζί. Καί τό θαυμαστό εἶναι ὅτι μέ τό πόδι μου δέν ἔνοιωσα καμμία ἐνόχληση, παρά τή δυσκολία τῆς διαδρομῆς. Κάθε μέρα πηγαίνοντας στή δουλειά μου, ἐγώ προσεύχομαι στόν Μιχαήλ καί τόν Γαβριήλ νά μέ φυλᾶνε.

Φεύγοντας μοῦ εἶπαν νά δώσω Ἁγίασμα καί στόν φίλο μου, πού μοῦ εἶχε πῆ ὅτι εἶναι πολύ θαυματουργό. Ἐπιστρέφοντας στό σπίτι μου ἔδωσα στόν φίλο μου τό Ἁγίασμα, ὅπως μέ συμβούλεψε ὁ Μαϊκλ. Ἐκεῖνος κατευθεῖαν πῆγε τό Ἁγίασμα στή μητέρα του, πού ἦταν στό νοσοκομεῖο στή Θεσσαλονίκη. Εἶχε ἕνα σοβαρό πρόβλημα μέ τά ἔντερα (εἰλεό) καί ἦταν ἕτοιμη γιά χειρουργική ἐπέμβαση. Ὅταν λοιπόν ἤπιε ἀπό τό Ἁγίασμα αἰσθάνθηκε καλά καί τήν ἑπόμενη μέρα τό πρόβλημα εἶχε ἐξαφανισθῆ θαυματουργικά πρός ἔκπληξιν τῶν γιατρῶν. Καί τελικά τήν ἑπομένη πῆρε ἐξιτήριο ἀπό τό νοσοκομεῖο καί ἀπέφυγε τό χειρουργεῖο. Οἱ γιατροί εἶπαν ὅτι πρόκειται γιά θαυμαστό γεγονός.

Εὐχαριστῶ πολύ καί τούς δύο Ἀρχαγγέλους, γιατί τό ἤθελα μέ τήν ψυχή μου νά κατέβω στό Ἁγίασμα.

***

(Μαρτυρία ἄλλης οἰκογένειας, πού κατέβαινε πρός τό Ἁγίασμα τήν ἴδια ὥρα καί μέρα, πού συνέβη αὐτό τό θαῦμα στόν Ἀντώνη).

Στίς 04/07/21 εἴχαμε ἔρθει στόν Ἀρχάγγελο καί μετά τή Θεία Λειτουργία κατεβήκαμε στό Ἁγίασμα οἰκογενειακῶς. Κατεβαίνοντας συναντήσαμε τρεῖς ἄνδρες, πού ἐπέστρεφαν. Ὅταν ἀνεβήκαμε στό μοναστήρι μάθαμε ἀπό τίς ἀδελφές γιά τήν ἐμφάνιση τῶν Ἀρχαγγέλων στόν Ἀντώνη. Ἐπικοινώνησα τηλεφωνικῶς μαζί του καί ἐπιβεβαίωσα τό ὅτι συναντηθήκαμε μαζί τους στή διαδρομή.

Ὅταν ἐμεῖς πηγαίναμε αὐτοί ἐπέστρεφαν. Μπροστά κατέβαιναν τά κορί-τσια μας καί πίσω ἀκολουθοῦσα ἐγώ μέ τό σύζυγό μου καί τόν μικρό μας Ἄγγελο, πού εἶναι 5 χρονῶν καί τόν πήραμε γιά πρώτη φορά μαζί μας.

Ὁ Ἀντώνης εἶδε τά κορίτσια, ὅταν συναντήθηκαν, καί τούς εἶπε:

«Μπράβο κορίτσια! Καλό κουράγιο!» Τότε ὁ Μάϊκλ ἔβαλε τό χέρι του πάνω στό κεφάλι τοῦ κοριτσιοῦ, πού προπορευόταν. Ὅταν εἶδαν κι ἐμᾶς, μᾶς ρώτησε ὁ Ἀντώνης ἄν εἶναι δικά μας τά κορίτσια καί ὁ «πιτσιρίκος» ὁ Ἄγγελος. Τούς ἀπαντήσαμε ὅτι πρώτη φορά ἔρχεται καί ὁ Ἄγγελος καί τούς εὐχηθήκαμε: «Βοήθειά σας!», χωρίς ὅμως νά πάρουμε ἀπάντηση. Ὁ Μάϊκλ καί ὁ Γαβριήλος δέν μᾶς μίλησαν· ἁπλῶς μᾶς κοιτοῦσαν καί χαμογελοῦσαν. Τό ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι κανένας μας δέν θυμᾶται τά πρόσωπά τους! Θυμόμαστε τήν παρουσία τριῶν ἀτόμων, ἀλλά τίποτε ἄλλο ἀπό χαρακτηριστικά προσώπου!

Ἕνα ἄλλο στοιχεῖο, πού μοῦ διηγήθηκε ὁ Ἀντώνης, εἶναι ὅτι ἔβγαλε μιά φωτογραφία (selfy), πού φαινόταν καί οἱ τρεῖς. Ὅταν ἐπέστρεψε στήν εἴσοδο τοῦ μοναστηριοῦ καί εἶδε τίς φωτογραφίες, πού τράβηξε, φαινόταν μόνο αὐτός καί γύρω του δέν ὑπῆρχε κανείς ἄλλος παρά μόνο ΦΩΣ, ὅπως βγαίνει ἡ φωτογραφία, ὅταν πίσω εἶναι ὁ ἥλιος!!!

Ἀκόμη μοῦ εἶπε ὅτι στήν ἀρχή τῆς διαδρομῆς τους ὁ Μάϊκλ δίχως νά γυρίση τό κεφάλι του πίσω νά δῆ τόν Ἀντώνη, τοῦ εἶπε: «Ἀντώνη, τά κορδόνια σου νά δέσης!»

Ἐπίσης ἐντυπωσιακό εἶναι ὅτι ὁ Ἀντώνης, ὅπως μοῦ εἶπε, εἶχε νοιώσει μέσα του ὅτι αὐτοί εἶναι οἱ Ἀρχάγγελοι καί σκεπτόταν: «Αὐτός πίσω εἶναι ὁ Γαβριήλ!» Γυρνοῦσε τό κεφάλι του καί ὁ Γαβριήλος τοῦ χαμογελοῦσε! «Αὐτός μπροστά μου εἶναι ὁ Μιχαήλ!» Γυρνοῦσε ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ καί τοῦ χαμογελοῦσε! Ὅποτε τούς ἔλεγε: «Εὐχαριστῶ παιδιά· ὁ Θεός σᾶς ἔστειλε!», κοιταζόντουσαν καί χαμογελοῦσαν…

Ἀπό τήν ὅλη ἐπικοινωνία μου μέ τόν Ἀντώνη, κατάλαβα ὅτι ἔχει ἁπλή καί ἁγνή πίστη κι ὅτι ἀγαποῦσε ἀπό παλιότερα τούς Ἀρχαγγέλους καί τούς ἐπεκαλεῖτο καθημερινά!

Εὐχαριστοῦμε κι ἐμεῖς τούς Ἀρχαγγέλους, πού μᾶς ἀξίωσαν τῆς εὐλογίας τῆς παρουσίας τους.
http://apantaortodoxias.blogspot.com/2021/07/blog-post_380.html

***

Το Αγίασμα της Μονής Αρχαγγέλου Μιχαήλ Θάσου

΄΄ Βλέποντας οι βάρβαροι και κακότροποι Αγαρηνοί τη δόξα του προσκυνήματος, φθόνησαν και θέλησαν να θέσουν τέρμα στην ευλάβεια αυτή των πιστών και στα θαυμάσια του Αρχαγγέλου. Γι’ αυτό, τρεις από αυτούς ήλθαν με πλοίο από τη θάλασσα και ανέβηκαν πάνω στο Ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στην Θάσο. Ο πιο θρασύς από αυτούς τόλμησε να μπει μέσα στην εκκλησία και να μιάνει την πηγή του Αγιάσματος, που έτρεχε μέσα εκεί για τόσα χρόνια. Τη στιγμή όμως εκείνη κεραυνοβολήθηκε από τον Αρχάγγελο και έπεσε πάνω στις πλάκες τις εκκλησίας, πτώμα νεκρό, άξια τιμωρημένο για την αναίσχυντη πράξη του. ΄΄΄΄

Αυτοστιγμεί όμως η πηγή του Αγιάσματος στέρεψε, εξαφανίστηκε από την εκκλησία και σαν να βυθίστηκε, από τότε ανέβλυσε κάτω στα βράχια σε μια σπηλιά κοντά στη θάλασσα.΄΄΄΄ Οι άλλοι δύο Τούρκοι φοβήθηκαν, κατέβηκαν τρέχοντας στη θάλασσα να σωθούν, μπήκαν στο πλοίο τους να διαφύγουν, αλλά δεν άργησαν κι αυτοί να συντριβούν πάνω στους απότομους βράχους του γιαλού, από τη μανιασμένη θάλασσα, που σαν όργανο της Θείας Δίκης, τους ανταπέδωσε τη φοβερή τους πράξη.
Την άλλη μέρα κάποιος ιερέας, που λεγόταν Δημήτριος, ήλθε να λειτουργήσει με μερικούς ασθενείς για την υγεία τους. Μπαίνοντας στο Ναό βλέπει το πτώμα του Αγαρηνου και στερεμένη την πηγή του Αγιάσματος. Μεγάλος φόβος και θλίψη κυρίευσε όλους τους προσκυνητές. Επειδή ήταν απόγευμα, σύρθηκαν σε ένα μέρος κάπως προστατευμένο, σε ένα κοίλωμα στο βράχο, για να περάσουν τη νύχτα πολύ φοβισμένοι και θλιμμένοι.
Τη νύχτα εκείνη φανερώνεται στον ιερέα ο Αρχιστράτηγος Μιχαήλ και του λέει: «Πήγαινε στο Ναό μου και βγάλε έξω και ρίξε μακριά το ακάθαρτο εκείνο σώμα και πάρε τους αρρώστους και κατεβείτε κάτω στο γιαλό, στη θάλασσα και σε όποια σπηλιά δείτε φως,μπείτε και να λουσθούν εκεί οι ασθενείς και θα γίνουν καλά». Έτσι και έγινε. Ο ευλαβής ιερεύς,αφού έκανε αγρυπνία, προς τον Όρθρο, έβγαλε έξω από την εκκλησία το ακάθαρτο πτώμα κατά την προσταγή του Αρχαγγέλου και μετά όλοι μαζί κατέβηκαν στη θάλασσα.

Εκεί ψάχνοντας, βλέπουν σε ένα μικρό σπήλαιο φως λαμπρό και φοβισμένοι άρχισαν να φωνάζουν: «Κύριε ελέησον!» και «Αρχιστράτηγε βοήθησον!».

Όταν πλησίασαν στο σπήλαιο, έπαυσε το φως κι αισθάνθηκαν έντονη ευωδία. Επειδή δε ο τόπος του σπηλαίου ήταν στενός και μπήκαν γονατιστοί, όλο αυτό το μέρος πήρε το όνομα «Γοναταίς», γιατί όποιοι πήγαιναν στο Αγίασμα, έπρεπε να μπουν γονατιστοί. Αφού μπήκαν έτσι μέσα και λούσθηκαν οι άρρωστοι, κατά το λόγο του Αρχαγγέλου, θεραπεύτηκαν.
Από τότε, όλοι αυτοί, που κατεβαίνουν στη σπηλιά του Αγιάσματος με ευλάβεια και πίστη, θεραπεύονται.
Ο ιερεύς Δημήτριος αφού έμεινε εκείνη τη μέρα στο Ναό, τον καθάρισε, έκανε αγιασμό και λειτούργησε το άλλο πρωί.

***

Το θαυματουργό Αγίασμα του Αγίου Μιχαήλ στη Σεβαστεία της Τουρκίας!!!

Νίκου Χειλαδάκη
Τουρκολόγου-Δημοσιογράφου-Συγγραφέως

Στό κέντρο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί συγκεκριμένα στήν περιοχή τῆς Σεβάστειας, ἡ ὁποία ὀνομάζονταν Ντιβριγκί, ὑπῆρχε ἀπό τούς πρώτους αἰῶνες τῆς ἐξάπλωσης τοῦ χριστιανισμοῦ ἕνα μεγάλο θρησκευτικό κέντρο πού εἶχε ἀναπτυχτεῖ γύρω ἀπό ἕναν μεγαλοπρεπῆ ναό τοῦ ἀρχαγγέλου Μιχαήλ καί τό περίφημο καί γνωστό ἀπό τότε θεραπευτικό του ἁγίασμα.

Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ τό συναξάρι τῶν ἁγίων Μιχαήλ καί Γαβριήλ, ζοῦσε κάποτε στήν Κωνσταντινούπολη ἕνας μεγάλος ἄρχοντας πού τόν ἔλεγαν Στούδιο. Αὐτός κάποτε ἀρρώστησε καί κινδύνευε νά πεθάνει χωρίς νά μπορεῖ κανένας γιατρός νά τόν θεραπεύσει. Ὅταν ἦταν ἄρρωστος πῆγε στήν Πόλη κάποιος Γουλέων ἀπό τά Γέρμια γιά νά τον ἐπισκεφτεῖ. Αὐτός ὁ Γουλέων τοῦ διηγήθηκε ὅτι στά Γέρμια ὑπῆρχε ἕνα ἁγίασμα ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου στρατηγοῦ Μιχαήλ καί ὅτι πήγαινε ἐκεῖ κόσμος καί θεραπεύονταν ἀπό κάθε ἀρρώστια.

Ἡ θεραπεία γίνονταν κατά τόν ἑξῆς τρόπο: Ὑπῆρχαν στό νερό τοῦ ἁγιάσματος μικρά ψάρια τά ὁποῖα ἔγλειφαν τό σῶμα τοῦ ἀσθενοῦς καί εὕρισκε αὐτός θαυματουργικά τήν ὑγεία του. Μόλις ἄκουσε αὐτό ὁ Στούδιος πίστεψε ὅτι μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά γίνει καλά. Πῆγε λοιπόν ἐκεῖ με πολλούς ἄλλους ἀσθενεῖς πλημμυρισμένους ἀπό πίστη. Μόλις μπῆκε στό ἁγίασμα ἐκεῖνο ἀμέσως ἔγινε καλά ὄχι μόνο αὐτός, ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἄλλοι ἀσθενεῖς πού εἶχαν φτάσει ἐκεῖ μαζί μέ αὐτόν μέ ἐλπίδα καί πίστη.
Μόλις εἶδε ὁ ἄρχοντας Στούδιος τόσα θαύματα συγκλονισμένος ἀπό τά ὑπερφυσικά αὐτά ἀποτελέσματα ξόδεψε τήν περισσότερη σχεδόν περιουσία του καί ἔκτισε ἀπό εὐγνωμοσύνη καί εὐλάβεια μία μεγάλη ἐκκλησία. Ἄφησε κατόπιν εἰσοδήματα πολλά σε ἐκεῖνο τόν ναό καί κάθε μέρα ὅποιος ἀσθενής πήγαινε μέ πίστη εὕρισκε τη θεραπεία του. Πολλοί τυφλοί βρῆκαν τά τελευταῖα χρόνια τό φῶς τῶν ματιῶν τους καί χωλοί περπάτησαν χάρις στό ἁγίασμα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ.

Στήν περιοχή αὐτή κτίστηκε ἕνας περίλαμπρος ναός τοῦ ἁγίου Μιχαήλ πού δέσποζε σέ ὅλη τήν κεντρική Μικρά Ἀσία καί ἦταν τόπος προσκυνήματος ἀπό πολλές περιοχές. Ἡ λατρεία τοῦ ἀρχαγγέλου εἶχε ἀναπτυχτεῖ σέ μεγάλο βαθμό ὄχι μόνο στήν περιοχή τῆς Σεβάστειας, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, σέ σημεῖο μάλιστα πού πολλοί ἱστορικοί τῆς ἐποχῆς μίλησαν γιά ἀγγελολατρία πού εἶχε διαδοθεῖ σέ ὅλη τή Μικρά Ἀσία. Δυστυχῶς ὁ ναός αὐτός καταστράφηκε, ὅπως ἀναφέρεται, περίπου τόν ἑνδέκατο αἰώνα, ὅταν εἶχε ἀρχίσει ὁ σταδιακός ἐξισλαμισμός τῆς περιοχῆς.

Ἀλλά ἐπειδή οἱ κάτοικοι ἦταν ἐπί αἰῶνες χριστιανοί καί εἶχαν διαποτιστεῖ ἀπό τό ἑλληνοχριστιανικό φρόνημα, ὁ ἐξισλαμισμός αὐτός ἦταν καθαρά ἐπιφανειακός.
Ἔτσι ἡ περιοχή ἔγινε τό κέντρο τῶν Ἀλεβιτῶν, δηλαδή τῆς μουσουλμανικῆς ἐκείνης αἵρεσης πού πολλοί τήν ἀνάγουν στην ἑλληνορθόδοξη παράδοση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί μέχρι σήμερα διακρίνουν ἔντονα τίς ρίζες ἀπό την αὐτή τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, ὅπως τό ὅτι κράτησαν τόν θεσμό τῆς ἐξομολόγησης καί ἕνα εἶδος κοινωνίας μέ νερό καί τυρί.

Οἱ Ἀλεβίτες ἀποτελέσαν ἕνα καθαρά ξεχωριστό κλάδο τοῦ Ἰσλάμ πού ποτέ δέν εἶχε καλές σχέσεις μέ τό «ὀρθόδοξο» Ἰσλάμ. Μέχρι σήμερα ἡ Σεβάστεια ἀποτελεῖ τό κέντρο τοῦ μικρασιατικοῦ ἀλεβιτισμοῦ καί, ὅπως ἀναφέρουν καί οἱ ἐπίσημες στατιστικές, περίπου τό 80% τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τῆς περιοχῆς ἀκολουθεῖ τό ἀλεβιτικό δόγμα καί ἀντιστέκεται σταθερά στόν πλήρη ἐξισλαμισμό του. Αὐτή ἡ κατάσταση δημιουργεῖ συχνά μεγάλα προβλήματα στό τουρκοϊσλαμικό κατεστημένο.

Εἶναι γνωστά τά γεγονότα τοῦ 1993, ὅταν στίς 2 Ἰουλίου στό ξενοδοχεῖο Μαντιμάκ τῆς Σεβάστειας εἶχε συγκεντρωθεῖ μεγάλο μέρος τῆς ἀλεβιτικῆς διανόησης τῆς Τουρκίας σέ μία σημαντική ἡμερίδα ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ μεγαλύτερου ἱδρύματος τῶν Ἀλεβιτῶν τῆς Τουρκίας, τοῦ «Πολιτιστικοῦ Ἱδρύματος Πίρ Ἀμπντάλ Σουλτάν». Ἀνάμεσά τους καί ὁ γνωστός Τοῦρκος συγγραφεύς, Ἀζίζ Νεσίν, καθώς ὁ γνωστός Τοῦρκος συνθέτης, Ζουλφού Λιβανελί. Τό γεγονός αὐτό προκάλεσε τή μανιασμένη ἀντίδραση τῶν Γκρίζων Λύκων πού ὀργάνωσαν μία κατευθυνόμενη διαδήλωση ἔξω ἀπό τό ξενοδοχεῖο τό ὁποῖο πυρπολήσανε, μέ ἀποτέλεσμα δεκάδες Ἀλεβίτες να βροῦνε τραγικό θάνατο. Ὁ συνολικός ἀπολογισμός ἦταν 51 νεκροί καί δεκάδες τραυματίες ἐνῷ ἔγιναν καταγγελίες για την στάση τῆς ἀστυνομίας καί τῆς πυροσβεστικῆς, πού σκόπιμα ἀργοπόρησαν νά ἐπέμβουν μέ συνέπεια νά αὐξηθεῖ τραγικά ὁ ἀριθμός τῶν θυμάτων. Ἔκτοτε ἡ 2 Ἰουλίου ἔχει καθιερωθεῖ ἀπό τούς Ἀλεβίτες τῆς Τουρκίας ὡς ἡμέρα μνήμης τῶν θυμάτων τοῦ Μαντιμάκ καί κάθε χρόνο ἐκείνη τή μέρα ὀργανώνονται μεγάλες διαδηλώσεις καί πορεῖες στήν Σεβάστεια εἰς ἀνάμνησιν τῶν τραγικῶν θυμάτων τοῦ μουσουλμανικοῦ φανατισμοῦ.

Τό ἴδιο τό μέρος πού βρίσκονταν ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Μιχαήλ καθώς και τό θαυματουργό ἁγίασμα, μετά την τελική ἐπικράτηση τῶν Ὀθωμανῶν παρέμεινε στήν ἀφάνεια καί για πολλούς αἰῶνες ἦταν ἄγνωστο, καθώς εἶχε σκεπαστεῖ μέ ἑκατοντάδες καλαμιές πού εἶχαν κατακλύσει τήν ὑδροφόρο αὐτή περιοχή.

Ἀλλά τό 1917 ἔγινε ἕνα μεγάλο θαῦμα καί τό ἁγίασμα ξαναῆρθε στην ἐπικαιρότητα. Ἕνας χωρικός κυνηγός πού κυνηγοῦσε στήν περιοχή κοντά στή γούρνα μέ τά ψαράκια και τό θαυματουργό ἁγίασμα, τραυματίστηκε καί, ἀφοῦ ἀνακάλυψε μέσα ἀπό τίς καλαμιές τή γούρνα μέ το ἁγιασμένο ζεστό νερό, τήν πλησίασε γιά νά πλύνει τήν πληγή του. Ἐκεῖ ἔκπληκτος εἶδε ὅτι τόν πλησίασαν ἀπό τό πουθενά κάτι μικρά ψαράκια καί ἄρχισαν νά γλείφουν ἁπαλά την πληγή του, ἡ ὁποία πολύ γρήγορα μετά ἀπό τήν ἐπέμβαση τῶν μικρῶν ψαριῶν ἔκλεισε μέ θαυματουργικό τρόπο πρός μεγάλο θαυμασμό τοῦ ἁπλοῦ χωρικοῦ. Ἀπό τότε καί ἄλλοι χωρικοί τῆς γύρω περιοχῆς ἄρχισαν νά ἐπισκέπτονται τή γούρνα μέ το ἁγίασμα γιά νά τό ἐξετάσουν καί να θεραπεύσουν κάποιες πληγές. Τά θαυματουργά καί ἁγιασμένα ψαράκια εἶχαν ξαναρχίσει τό ἅγιο ἰαματικό καί θαυματουργό τους.

Πέρασαν κάποιες δεκαετίες και τό ἔργο τῶν ψαριῶν ἄρχισε νά γίνεται εὐρύτερα γνωστό. Ἔτσι το 1961 γιά πρώτη φορά ἐνδιαφέρθηκε καί ἐπίσημα ἡ τοπική διοίκηση τῆς Σεβάστειας. Ἀφοῦ τότε ἐξέτασαν τή γούρνα καί τά μικρά ψαράκια, ἔκτισαν τό πρῶτο κατάλυμα για τούς ἀρρώστους πού ἔρχονταν να θεραπευτοῦν στό νερό μέ τό ἁγίασμα τοῦ ἁγίου Μιχαήλ.

Τό 1983 ἑνός Τοῦρκος δημοσιογράφος δημοσίευσε ἕνα ἀποκαλυπτικό ρεπορτάζ γιά τη γούρνα μέ τά θαυματουργά ψαράκια καί τό γεγονός ἔγινε ἀπό τότε εὐρέως γνωστό σέ ὅλη τήν Τουρκία.

Ἀπό τότε καί κυρίως τό 1988, τό τουρκικό κράτος ἀποφάσισε νά ἐκμεταλλευτεῖ τό θαυματουργό αὐτό ἁγίασμα. Ἄρχισαν νά κτίζονται οἱ πρῶτες μεγάλες ξενοδοχειακές ἐγκαταστάσεις πού δέχονταν τούς ἀρρώστους ἀπό ὅλη πλέον τήν Τουρκία, οἱ ὁποῖοι ἔρχονταν γιά νά κολυμπήσουν στο θαυματουργό ἁγίασμα τοῦ ἁγίου Μιχαήλ καί νά θεραπευτοῦν ἀπό πολλές ἀρρώστιες, ὅπως ἀρθριτικά, δερματοπάθειες, ψωρίαση, διάφορες μυοπάθειες καί μυαλγίες, γυναικολογικές ἀρρώστιες, ἐντερικά, παθήσεις τοῦ αἵματος, ἀκόμα και ψυχοσωματικές παθήσεις καί πολλές ἄλλες ἀρρώστιες, προκαλώντας σιγά σιγά τό διεθνές ἐνδιαφέρον. Τά ψαράκια μάλιστα ἀποκαλοῦνται ἀπό τούς τουρκικούς τουριστικούς ὁδηγούς σάν τά «ψαράκια γιατροί». Ἡ θεραπεία γίνεται, ὅπως ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι οἱ Τοῦρκοι, μέ τήν εἴσοδο τοῦ ἀσθενοῦς στίς δεξαμενές πού ἔχουν τώρα πολλαπλασιαστεῖ καί ἀμέσως τούς πλησιάζουν τά μικρά ψαράκια πού μέχρι τώρα κανείς δέν ἔχει μπορέσει νά ἐξηγήσει ἀπό πού ἔρχονται. Τά ψαράκια ἀρχίζουν νά τούς γλείφουν καί νά τούς τσιμπᾶνε ἁπαλᾶ. Τό τσίμπημα αὐτό προκαλεῖ καί τη θεραπεία τῶν ἀσθενειῶν τους.

Οἱ ἰαματικές ἰδιότητες αὐτοῦ τοῦ θαυματουργοῦ ἁγιάσματος πού εἶχε ξανά ξυπνήσει μετά ἀπό τόσους αἰῶνες, εἶχαν ἀρχίσει νά γίνονται γνωστές καί στό ἐξωτερικό και τά τελευταῖα χρόνια ἄρχισαν να ἔρχονται Γερμανοί, Ρῶσοι, Οὐκρανοί καί ἄλλοι, πού πάσχουν ἀπό διάφορες ἀνίατες ἀσθένειες καί ἐκεῖ μέσα στή γούρνα πού ἔχει ἁγιαστεῖ ἀπό τόν ἴδιο τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ βρίσκουν τή θεραπεία τους. Βέβαια οἱ Τοῦρκοι δέν ἀναφέρουν στά διαφημιστικά φυλλάδιά τους τήν προέλευση αὐτῶν τῶν θαυματουργικῶν μικρῶν ψαριῶν, ἀλλά ἡ ἱστορία δέν μπορεῖ να λησμονηθεῖ καθώς τό μέρος ἐκεῖνο ἦταν τόπος ἁγιασμένος καί τόπος προσκυνήματος ἐπί πολλούς αἰῶνες τῶν ἑλληνορθόδοξων κατοίκων τῆς κεντρικῆς Μικρᾶς Ἀσίας, γἰ αὐτό καί εἶχε ἁγιασθεῖ ἀπό τόν ἀρχάγγελο Μιχαήλ.

Τά τελευταῖα χρόνια ἔχουν κτιστεῖ μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες στήν περιοχή (Kangal Balıklı Kaplıca/Balıklı Çermik- Yılanlı Çermik) γύρω ἀπό τις ἁγιασμένες δεξαμενές μέ τά θαυματουργικά «ψαράκια γιατρούς», κάνοντας τήν περιοχή τό ἐπίκεντρο τοῦ τουρκικοῦ ἰαματικοῦ τουρισμοῦ και ὅλα αὐτά ἀπό τήν ἁγιασμένη γούρνα τοῦ ἀρχάγγελου Μιχαήλ καί το ἁγίασμά του.
https://viotikoperiskopio.blogspot.com/2013/09/blog-post_8939.html

Θα δώσουμε εξετάσεις… θα φανή πόσων καρατίων χρυσάφι είναι ο καθένας. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/01/04/26855/

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, μπορεί να σταθεί μπροστά σε κάθε κατακλυσμό, μπροστά σε κάθε τσουνάμι απειλητικό και με τη δύναμη του Θεού μπορεί να το «χωνεύσει», όπως και την κάθε απειλή.
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/05/%ce%bf-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ac%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b9%cf%87%ce%b1%ce%ae%ce%bb-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%b5%ce%af-%ce%bc/

Απολυτίκιον Αγίων Αρχαγγέλων . Ήχος δ’.

Των Ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι, τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων, της αύλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας• Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.

Ἦχος δ’
Ὡς γενναῖον ἐν Μάρτυσι

Καὶ τὸ εἶδός σου πύρινον, καὶ τὸ κάλλος θαυμάσιον, Μιχαὴλ πρωτάγγελε· τῇ ἀΰλῳ γάρ, φύσει διέρχῃ τὰ πέρατα, πληρῶν τὰ προστάγματα, τοῦ τῶν ὅλων ποιητοῦ, δυνατὸς ἐν ἰσχύϊ σου γνωριζόμενος, καὶ πηγὴν ἰαμάτων τὸν ναόν σου, ἐργαζόμενος τῇ κλήσει, τῇ σῇ ἁγίᾳ τιμώμενον.

Μεγαλυνάριον

“Εχων Σέ προστάτην και βοηθόν, φύλακα καί ρύστην της ψυχής μου της ταπεινής, Μιχαήλ Πρωτάρχα καί Μέγα Ταξιάρχα,εν ώρα του κινδύνου, Σύ μοι βοήθησον”.

ήχος πλάγιος α’. (δοξαστικό του όρθρου της γιορτής των Ταξιαρχών) 

Όπου επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις• ου φέρει γαρ τω φωτί σου προσμένειν, ο πεσών Εωσφόρος• Διο αιτούμέν σε τα πυρφόρα αυτού βέλη, τα καθ’ ημών κινούμενα απόσβεσον, τη μεσιτεία σου λυτρούμενος ημάς, εκ των σκανδάλων αυτού, αξιΰμνητε Μιχαήλ Αρχάγγελε.

iconandlight.wordpress.com