Ο Άγιός μας, ει και άπνους ζει, ζει, ζει! Είναι μεγάλο ιατρείο ο Άγιος Γεράσιμος, στην Κεφαλλονιά ο Θεός έβαλε αυτό το ρόδο, που ευωδιάζει αιωνιότητα, που ευωδιάζει Χριστό. Σας εύχομαι αυτή η ευωδία του Αγίου Λειψάνου, που μεταφέρεται εις αιώνας, ευωδία Αγίου Πνεύματος, σε μια εποχή σαν τη δική μας, με τόσα προβλήματα, με τόσο πόνο και μέσα μας και γύρω μας, να σας συνοδεύει και να σας χαρίζει Χριστό… παρηγοριά, ελπίδα, κουράγιο… Μητρ. Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς.

 

Άγιος Γεράσιμος ο νέος ασκητής, ο εν Κεφαλληνία (1579) ανακομιδή Ιερών λειψάνων του (1581)
Άγιος Αρτέμιος ο Μεγαλομάρτυρας (326)
Οσία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, η θαυματουργή (1462)
Αγίες Εβόρη και Ενόη της Περσίας ( 341)
Άγιοι Ζεβινάς, Γερμανός, Νικηφόρος και Αντωνίνος εν Καισαρεία Παλαιστίνης (308), Μαναθώ η παρθένος της Σκυθοπόλεως (286-305)
Άγιος Βασίλειος επίσκοπος Τραπεζούντας (αρχές 10ου αιων.)
Άγιος Αρτέμιος της Βερκολα (1545)
Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Οσίου Γρηγορίου Καλλίδη
Άγιος Ιωνάς της Μαντζουρίας (1925)

Εορτάζουν στις 20 Οκτωβρίου.

«Τεκνία ειρηνεύετε εν εαυτοίς και μη τα υψηλά φρονείτε»

Μακαριστός Μητροπολίτης Κεφαλληνίας Γεράσιμος Φωκάς

Είναι μεγάλο ιατρείο ο Άγιος Γεράσιμος. Αυτός ο άνθρωπος που ήτανε άοικος, που ήτανε πάμπτωχος, που ήταν ρακενδύτης, έγινε τόσο πλούσιος πνευματικά. Έρχονται οι άνθρωποι τόσους αιώνες τώρα σε έναν άνθρωπο που ήτανε πάμπλουτος και έγινε επαίτης. Τα πάντα εγκατέλειψε. Έτσι όμως είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας, «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες. Οι πτωχοί όντες, πολλούς γαρ πλουτίζοντες». Και έρχεται εδώ ο κόσμος, που έχει χρήματα, που έχει δύναμη, που έχει εξουσία και ζητιανεύει από τον Άγιο μια σταγόνα υγεία, μια σταγόνα παρηγοριά, μια σταγόνα χαμόγελο. Έχω δει πολλές φορές εκεί που ανοίγουμε την λάρνακα, να εκλιπαρούν οι άνθρωποι για υγεία, για δύναμη στη ζωή τους, για κουράγιο, για να σηκώσει ο καθένας το μαρτύριο που κουβαλά. Και παρέχει ο Άγιος σε κάθε πονεμένο, σε κάθε προδομένο, χιλιοπροδομένο … όπως είναι ο άνθρωπος σήμερα. Χαρίζει ο Άγιος, χαρίζει ιάματα, χαρίζει παρηγοριά, χαρίζει ελπίδα, χαρίζει κουράγιο.

***

Ο Άγιος Γεράσιμος εκρύβετο, όλη η ζωή του ήταν ένα κρυφτό, εκρύβη τόσο πολύ από τους ανθρώπους, έζησε σε σπήλαια, στην αφάνεια, σε εσχάτη ταπείνωση και εδώ ακριβώς ο Θεός τον υπερύψωσε. Έχουνε γραφτεί περίπου 26 ακολουθίες, όπου δείχνει ο Θεός ότι “πας ο ταπεινών εαυτόν υψωθήσεται”.  Σε μια ακολουθία  λέει ο υμνογράφος:

“Τι σε νυν προσείπω, Γεράσιμε, Ουρανόν, ότι την δόξαν διηγήσω του Θεού;
Ποταμόν, ότι ηρδεύσω πάσαν άγονον ψυχήν;
Ναμάτων ζωηρρύτων πηγήν άφθονον και κήπον ευωδέστατον και πάγκαλον
της αρετής και της χάριτος, ην εκ Θεού πιστώς είληφας;
Ικέτευε του σωθήναι τας ψυχάς ημών”.

Αφού ο υμνογράφος απορεί τι να πει, νιώθει κανείς φοβερά αμήχανα να μιλήσει για τον Άγιο.

Ήτανε πλούσιος, ήτανε μορφωμένος, ήταν νέος, ψηλός, όμορφος, και όπως λέει η ακολουθία έγινε μεγαλέμπορος κάνοντας όμως άλλης μορφής εμπόριο. Αντήλλαξε τα επίγεια με τα ουράνια και όλα αυτά που είχε τα έφερε στα πόδια του Χριστού και έτσι με την μονάδα μπροστά, που είναι ο Χριστός, τα πολλαπλασίασε τόσο πολύ, ώστε μέχρι σήμερα ευεργετεί και προσφέρει. Έσωσε τον εαυτό του και συνεχίζει να σώζει αμέτρητες ψυχές. Έφυγε από το σπίτι του και εγκατέλειψε όλα αυτά τα πλούτη, αφού αγάπησε το Χριστό υπέρ το χρυσό, και πατρίδα, και χρήματα, και περιουσία, και ύπαρξη για να ακολουθήσει την πολύ δύσκολη οδό της αγιότητος και τοπικά και πιο πολύ τροπικά. [ ….]

Αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε τσοπάνης, ούτε αγροίκος, ούτε χωρικός. Ήταν αρχοντόπουλο, πριγκιπόπουλο. Το σπίτι που γεννήθηκε υπάρχει μέχρι σήμερα, στα Τρίκαλα Κορινθίας, είναι σωστό ανάκτορο, μέχρι σήμερα, μέχρι την εποχή μας. Και εντυπωσιάζεται κανείς πώς αυτό το παιδί από το ανάκτορο βρισκόταν μες στα σπήλαια. Όλη η ζωή του ήταν η πιο αυστηρή μορφή ασκητού, σπηλαιώτης ασκητής,, που αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια άλλη δύναμη, ήταν χριστοφόρος, θεοφόρος, τριαδοφόρος και γι αυτό έζησε εκεί… Αν είσαι τσοπάνης και μαθημένος στην ύπαιθρο το να ζήσεις στο σπήλαιο δεν είναι τρομερό. Αν όμως είσαι σε αρχοντικό και πας και ζεις στο σπήλαιο, τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Ποιος σε καθοδηγεί και σε ενισχύει;

***

Όταν ο π. Γεράσιμος συλλειτούργησε με τον Άγιο Γεράσιμο

Αγρυπνία στο μοναστήρι στον Άγιο Γεράσιμο του Αγίου Λαζάρου. ο π. Γεράσιμος ήταν μόνος στο ιερό, οι άλλοι ιερείς ήρθαν αργότερα.
Σε μια στιγμή, δίπλα μου η κ. Ελεωνόρα Χαρίτου γυρίζει και με ρωτάει:
«Πόσους ιερείς βλέπεις στο ιερό;»
«Έναν, τον π. Γεράσιμο.»
«Τώρα δεν βλέπεις έναν ψηλότερο από τον π. Γεράσιμο, δεν τον βλέπεις στην Ωραία Πύλη, να τώρα μας ευλογάει;»
Η καρδιά της πήγαινε να σπάσει, υπήρξε στο χώρο μας κινητικότητα και βγήκε ο Θόδωρος Μεσσάρης από το ιερό, ήρθε κοντά μας και είπε:
« Ο π. Γεράσιμος ζητάει να μην λέτε τίποτα!»
…. Και έπειτα διάβασε το Ευαγγέλιο με τρόπο συγκλονιστικό και σε συγκεκριμένη στιγμή ανέβασε ψηλά την ωραία φωνή του και ακούστηκε:
«έγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται• καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα …»
Στο δε κήρυγμά του γύρισε με φωνή τρεμάμενη από συγκίνηση στον Άγιο Γεράσιμο και είπε:
«Ο Άγιός μας, ο Άγιός μας, ει και άπνους φαίνεται ζει, ζει, ζει!» (Διήγηση πνευματικου τέκνου π. Γερασιμου)

***

…..Υπάρχει εκεί στη Βουλγαρία μια κοιλάδα που λέγεται “Κοιλάδα των Ρόδων”. Όπως εμείς εδώ έχουμε τα λιοστάσια και τους αμπελώνες, εκεί έχουν πολλούς ροδώνες. Και το βράδυ που γυρίζουν στα σπίτια τους οι ροδοσυλλέκτες, τα ρούχα τους ευωδιάζουν από το άρωμα των ρόδων που συλλέγουνε.
Και στην Κεφαλλονιά ο Θεός έβαλε αυτό το ρόδο, που λέγεται Άγιος Γεράσιμος, που ευωδιάζει αιωνιότητα, που ευωδιάζει Χριστό.
Σας εύχομαι αυτή η ευωδία του Αγίου Λειψάνου, που μεταφέρεται εις αιώνας, που είναι ευωδία διαχρονική, ευωδία Αγίου Πνεύματος, ευωδία Χριστού, σε μια εποχή σαν τη δική μας, με τόσα προβλήματα, με τόσο πόνο και μέσα μας και γύρω μας, με τόσες δυσκολίες, με τόσα αδιέξοδα πάσης μορφής, ηθικά, οικονομικά, εθνικά, οικογενειακά, προσωπικά, αυτή η ευωδία να σας συνοδεύει και να σας χαρίζει Χριστό, να σας χαρίζει ελπίδα, να σας χαρίζει χαμόγελο.
π. Γεράσιμος Φωκάς

***

Άγιος Πορφύριος – Μαρτυρία π. Δανιήλ Γούβαλη

Μια φορά πήγα στο κελί του. Ήταν 19 Οκτωβρίου, αργά το απόγευμα. Τον διέκοψα χωρίς να το θέλω, γιατί «βρισκόταν» εκείνη την ώρα στην Κεφαλονιά, όπου τελούνταν ο πανηγυρικός Εσπερινός στον Άγιο Γεράσιμο. Έβλεπε, όπως μου είπε, τους ιερείς τους επισκόπους, κόσμο αναρίθμητο και άκουγε τις ψαλμωδίες. Μου περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τι γινόταν εκείνη την ώρα στον Άγιο Γεράσιμο της Κεφαλονιάς.

Μια άλλη φορά τηλεφώνησε στις Βρυξέλλες, όπου υπηρετούσε στο εκεί πολεμικό ναυτικό, σ’ ένα υποβρύχιο του ΝΑΤΟ, ένα πνευματικό του τέκνο. Και του είπε ότι στο σημείο όπου κυκλοφορούσαν με το υποβρύχιο, κάτω από τη θάλασσα, βρισκόταν ένας ύφαλος και ότι έπρεπε να προσέξουν. Έλεγξε πράγματι αυτός ο αξιωματικός στο σημείο που του είχε υποδείξει ο γέροντας, εντόπισε τον ύφαλο και έδωσε οδηγίες να μην ξαναπεράσουν από εκεί. (από τον αρχιμανδρίτη Δανιήλ Γούβαλη, Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη : «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ. Μαρτυρίες και εμπειρίες».)

Ο Άγιος Πορφύριος συνομιλεί με τον Άγιο Γεράσιμο

Την ημέρα της εορτής του αγίου Γερασίμου ο Παππούλης ευρίσκετο κλινήρης, λόγω των πολλών ασθενειών του.

Ξαφνικά παρουσιάζεται ενώπιόν του, ολόσωμος, ο Άγιος Γεράσιμος! Οπότε, ο πατήρ Πορφύριος, που προηγουμένως δεν ήταν σε θέση να γυρίσει από το άλλο πλευρό, εξαιτίας των ισχυρών πόνων και της τρομερής σωματικής του αδυναμίας, εκτινάσσεται επάνω με τέτοια ευλυγισία και δύναμη, που θα την ζήλευε και ο καλύτερος παγκόσμιος πρωταθλητής, και με ιδιαίτερο σεβασμό, άρχισε να υποκλίνεται, να σταυροκοπιέται, να προσκυνά και να συνομιλεί, τετ-α-τέτ, με τον αγαπημένο του Άγιο Γεράσιμο, για πολλή ώρα.
Μια από τις γυναίκες, η οποία την ώρα εκείνη εκτελούσε την εθελοντική της «βάρδια», προς εξυπηρέτηση του Παππούλη, παρακολουθούσε άναυδη και σιωπηλή από απόσταση ολίγων μέτρων, όλα τα διαδραματισθέντα, χωρίς να μπορεί να δώσει καμμία εξήγηση! Γιατί έβλεπε τον Παππούλη να προβαίνει σε όλες τις προηγούμενες ενέργειες, αλλά δεν έβλεπε τον αποδέκτη των ενεργειών αυτών! Και έβλεπε και άκουγε τον Παππούλη, αλλά ούτε έβλεπε, ούτε άκουγε τον συνομιλητή του, που δεν ήταν άλλος από τον Άγιο Γεράσιμο, και κυριολεκτικά, είχε σαστίσει!

Όταν, ο πατήρ Πορφύριος, τελείωσε την… συνομιλία με τον θαυματουργό και προστάτη του άγιο Γεράσιμο, εφανέρωσε και διηγήθηκε τα πάντα στην έκπληκτη γυναίκα και της έδωσε εντολή να μην αποκαλύψει τίποτε απ’ όσα είδε και άκουσε, πριν αυτός κοιμηθεί τον ύπνον του Δικαίου!
Από το Βιβλίο ¨ Ανθολόγιον Θαυμάτων¨¨ Έκδοσις Ιερού γυναικείου Ησυχαστηρίου ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

***

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

– Γέροντα, μπορεί ο Άγιος Σπυρίδων να ζήτησε από τον Θεό να μείνη άφθαρτο το Λείψανό του;

– Όχι, πώς μπορεί να γίνη αυτό; Οι Άγιοι δεν ζητούν τέτοια πράγματα. Ο Θεός οικονόμησε να μείνη άφθαρτο το Λείψανο, για να βοηθιούνται οι άνθρωποι. Και βλέπετε πως τα έχει οικονομήσει ο Θεός! Επειδή η Κέρκυρα, η Κεφαλλονιά και η Ζάκυνθος είναι κοντά στην Ιταλία και εύκολα οι άνθρωποι θα μπορούσαν να παρασυρθούν από τον Καθολικισμό, έβαλε φράγμα εκεί πέρα τον Άγιο Σπυρίδωνα, τον Άγιο Γεράσιμο και τον Άγιο Διονύσιο.
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Στ΄, Περί Προσευχής, έκδ. Ιερόν Ησυχαστήριον “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σελ. 110.

Αφηγείται ο Άγιος Παΐσιος:

Kάποτε, ένας Αγιοπαυλίτης Μοναχός είχε πάει στον Άγιο Γεράσιμο στην Κεφαλληνία. Την ώρα της Θείας Λειτουργίας έμεινε μέσα στο Ιερό και έκανε κομποσχοίνι-έλεγε νοερώς την ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησον ημάς -ενώ έξω έψαλλαν. Είχαν δε φέρει στην εκκλησία και έναν δαιμονισμένο, για να θεραπευθεί από τον Άγιο Γεράσιμο. Ενώ λοιπόν έλεγε την ευχή ο Μοναχός μέσα από το ιερό, το δαιμόνιο έξω καιγόταν και φώναζε:

–Μη τραβάς αυτό το σχοινί , ρε καλόγηρε, γιατί με καίει. Το άκουσε αυτό και ο Ιερεύς και λέει στον μοναχό: -Κάνε αδελφέ μου κομποσχοίνι όσο μπορείς, για να ελευθερωθεί το πλάσμα του Θεού από το δαίμονα. Τότε ο δαίμονας οργισμένος φώναξε :
-Ρε παλιόπαπα, τί του λες να τραβάει το σχοινί; Με καίει! Τότε ο μοναχός με περισσότερο πόνο έκανε κομποσχοίνι και ο βασανισμένος άνθρωπος απαλλάχτηκε από το δαιμόνιο.

***

Η ιστορία για το μεγάλο θαύμα του μακαριστού επισκόπου Ιωνά.
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Στην πόλη Μαντζουρία, στα σύνορα της ρωσικής Σιβηρίας και της Κίνας, όπου έζησε και πέθανε ο επίσκοπος Ιωνάς, ζούσε μία ρώσικη οικογένεια: Ο άντρας, που ήταν υπάλληλος στον ανατολικό σιδηρόδρομο, η γυναίκα του και ο γιός τους. Από τη στιγμή που ο πατέρας ήταν στη δούλεψη των κομμουνιστών, η οικογένεια αυτή δεν ενδιαφερόταν για την πίστη αλλά ούτε και για την εκκλησία. Όμως ο γιός τους αρρώστησε και ασθενούσε για πολλούς μήνες. Τα πόδια του είχαν παραλύσει και ήταν σαν κομμένα. Οι γονείς έκαναν ό,τι μπορούσαν, πληρώνοντας γιατρούς και χρησιμοποιώντας φάρμακα. Όμως τίποτα δεν βοήθησε. Τ’ αγόρι πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο. Κάλεσαν και Ρώσους και Ιάπωνες γιατρούς, χρησιμοποίησαν ακτίνες Χ και όλα τα μέσα που μπορούσαν, αλλά τίποτα δε βοήθησε. Οι γονείς Απελπισμένοι ανέμεναν το θάνατο του παιδιού τους. Μέχρι την 7η Οκτωβρίου του έτους 1925. Εκείνη την ημέρα εκοιμήθη ο επίσκοπος Ιωνάς. Λόγω του θανάτου του πολυαγαπημένου της επισκόπου ολόκληρη η πόλη ήταν αναστατωμένη. Η μητέρα φρόντισε το άρρωστο παιδί της στο κρεβάτι, το σκέπασε και βγήκε για κάποια δουλειά στη πόλη. Όταν επέστρεψε στο σπίτι, το παράλυτο αγόρι, ο γιός της, βγήκε χοροπηδώντας απ’ το δωμάτιό του φωνάζοντας χαρούμενα: «Μαμά, κοίτα, έγινα καλά!». Η μητέρα μόλις που μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της. Αγκάλιασε το γιό της, τον φίλησε κλαίγοντας από χαρά και τον ρώτησε, πώς έγινε καλά έτσι ξαφνικά; Το αγόρι της απάντησε: «Όταν βγήκες εσύ, εγώ κοιμήθηκα. Και στ’ όνειρο μου παρουσιάστηκε ένας καλός άνθρωπος με άμφια ιερέα και με ρώτησε: «Γιατί είσαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι;». Εγώ του απάντησα ότι τα πόδια μου δεν είναι καλά και ότι δεν μπορώ να κινηθώ. Τότε αυτός ο άνθρωπος μου είπε: «Ορίστε τα δικά μου πόδια, πάρ’ τα και πήγαινε, μια κι εγώ δεν τα χρειάζομαι πια». Η μητέρα ρώτησε λεπτομερώς το παιδί, πώς ήταν εκείνος ο άνθρωπος; Και το παιδί τον περιέγραψε. Την επόμενη μέρα, η μητέρα πήρε το παιδί και πήγε στην εξόδιο ακολουθία του μακαριστού επίσκοπου Ιωνά. Όταν το παιδί είδε το πρόσωπο του κεκοιμημένου δεσπότη, φώναξε: «Μαμά, αυτός είναι εκείνος ο άνθρωπος που ήρθε στ’ όνειρό μου και μου έδωσε τα δικά του πόδια!».
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Εμμανουήλ», εκδ. Χρόες.)

Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς αναφέρει το πιο κάτω θαύμα του αγίου Ιωνά σε ένα του κήρυγμα :
Το ίδιο βράδυ, ένα δεκάχρονο αγόρι με το όνομα Νικόλαος Ντεργκατσεφ, που ήταν ανάπηρο από μια φλεγμονή των αρθρώσεων των γονάτων του και δεν μπορούσε να περπατήσει, ούτε καν να σταθεί, είδε ένα όνειρο. ‘’ Είδε έναν ιεράρχη σε λευκό φως και του είπε: ‘’Να ,πάρε τα πόδια μου. Εγώ δεν τα χρειάζομαι πια, και δώσε μου τα δικά σου’’. Ξύπνησε και ως εκ θαύματος ήταν υγιής. Από μια φωτογραφία που είδε αργότερα κατάλαβε ότι ήταν στο όνειρο του ο επίσκοπος Ιωνάς, ο οποίος απεβίωσε το ίδιο βράδυ, στις 7/20 Οκτωβρίου το 1925.
(Από το βιβλίο «Τα κηρύγματα,” από τον Άγιο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)

Η θαυμαστή συνάντηση του Αγίου Μακαρίου Νοταρά με τον συγγενή του Άγιο Γεράσιμο τον εν Κεφαλληνία και η Προσευχή του Αγίου Γερασίμου που έσωσε την Ευρώπη από το Ισλάμ
https://iconandlight.wordpress.com/2020/10/19/52794/

Άγιος Ιωνάς της Μαντζουρίας, ο στοργικός πατέρας των παιδιών
https://iconandlight.wordpress.com/2016/10/20/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%bd%ce%ac%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b6%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%ba/

Απολυτίκιον Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Των ορθοδόξων προστάτην και εν σώματι άγγελον και θαυματουργόν Θεοφόρον νεοφανέντα ημίν, επαινέσωμεν πιστοί Θείον Γεράσιμον, ότι αξίως παρά Θεού, απείληφεν ιαμάτων την αένναον χάριν, ρώννυσι τους νοσούντας, δαιμονώντας ιάται, διό και τοις τιμώσιν αυτόν βρύει ιάματα.

Απολυτίκιοv
Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Ο Μάρτυς σου, Κύριε, εν τη αθλήσει αυτού, το στέφος εκομίσατο της αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, έχων γάρ την ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλεν, έθραυσε και δαιμόνων, τα ανίσχυρα θράση. Αυτού ταις ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιοv Ἦχος γ’. Την ωραιότητα

Χριστού τοις ίχνεσιν, ακολουθήσασα, κόσμου τερπνότητα, Οσία έλιπες, και εμιμήσω εν σαρκί, Αγγέλων την πολιτείαν, όθεν ταίς τού Πνεύματος, δωρεαίς κατεφαίδρυνας, την ενεγκαμένην σε, νήσον Χίον πανεύφημε, διό χαρμονικώς εκβοά σοι, χαίροις Ματρώνα πανολβία.

Δόξα… Του Αγίου Γερασίμου. Ήχος πλ. β΄.

Πόθω θείω και έρωτι, τρωθείς την ψυχήν ιερώς Γεράσιμε πανθαύμαστε τον των γεννητόρων πόθον απώσω, και συγγενών και φίλων σαυτόν αποχωρίσας, εμάκρυνας φυγαδεύων, τόπον εκ τόπου αμειβόμενος· και δη εκ πολλών ενθέου βίου παραδειγμάτων, το της αρετής, μέλι ως εξ ανθέων, οία τις σοφή συλλεξάμενος μέλισσα, εν τη σαυτού ψυχή, ως εν σίμβλω νοητώ εναπέθηκας· διό σε ο Χριστός θαυμάτων ενεργείαις εδόξασεν εν γη και της χαράς των εκλεκτών εν ουρανώ κατηξίωσεν· ης και ημάς μιμητάς του σου βίου γενομένου, αξιωθήναι πρέσβευε, τους ετησίως τελούντας την μνήμην σου.

Ήχος πλ. α’. Χαίροις ασκητικών αληθώς.

Χαίροις Κεφαλληνίας στερρόν, Θεού προνοία, και εδραίον κραταίωμα, ο μύστης ομού και φύλαξ, και αντιλήπτωρ θερμός, παρέχων πάσι, την βοήθειαν· αεί γαρ πλουτούμέν σε εν κινδύνοις υπέρμαχον, επίκουρόν σε συμπαθή εν ταίς θλίψεσι, περιστάσεων του λοιμού ημάς σώζοντα, Φρούρει ούν δυσωπούμέν σε, Γεράσιμε Όσιε, την νήσον ταύτην και πάντας, τους εκτελούντας την μνήμην σου, εκ πάσης ανάγκης, και Χριστόν αεί δυσώπει, υπέρ της ποίμνης σου.

Πλούτος και θησαυρός αρετών, και αγάπης θείος μύστης γεγένησαι, δοξάζων μόχθοις και πόνοις τον εν υψίστοις Θεόν· ευκλεώς διό σε αντεδόξασε, θαυμάτων φαιδρότητι στεφοδότης ο πάνσοφος, πηγήν τοις πάσι, καθιστών σε ακένωτον, τα ιάματα, του παρέχειν τοις χρήζουσιν, δαίμονας εκδιώκειν τε, Γεράσιμε Όσιε, και σου το πάνσεπτον σκήνος, εις ευωδίας απόλαυσιν, πιστοίς παρασχείν τε, πρεσβευτήν σε και προστάτην και αντιλήπτορα.

iconandlight.wordpress.com