Κύριε, ο Θεός των πραέων, Συ ο Ποιμήν ο Καλός, κάνε κι εμάς πράους όπως ο Μωυσής και οι απόστολοι!

 

 

Συναξάριον.
Τῇ Δʹ (4η) τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βαβύλα, Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ Ἁγίων τριῶν παίδων Ἀμμωνίου, Δονάτου καὶ Φαῦστου, οἳ διὰ ξίφους ἐτελειώθησαν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Βαβύλας, ὁ ἐν Νικομηδείᾳ διδάσκαλος, σὺν τοῖς ὑπ’αὐτὸν ὀγδοήκοντα τέσσαρσι Μαθητῶν αὐτοῦ, ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Προφήτου Μωϋσέως τοῦ Θεόπτου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης, μιᾶς τῶν θυγατέρων Φιλίππου τοῦ ἀποστόλου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Οἱ Ἅγιοι Θεότιμος καὶ Θεόδουλος, οἱ ἀπὸ δημίων πιστεύσαντες, πυρὶ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Ἱερουσαλήμ, καὶ τῶν τριῶν τέκνων αὐτῆς Κεγούρου, Σεκενδίνου καὶ Σεκένδου τῶν ἐν Βεροίᾳ μαρτύρων

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Κεντυρίωνος, Θεοδώρου, Ἀμιανοῦ, Ἰουλιανοῦ καὶ Ὠκεανοῦ, ὁρμωμένων ἐκ κώμης Κανδαύλης. [288]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Πετρωνίου, Χαριτίνης, Ζαρβήλου (ἢ Σαρβήλου), Θαθουὴλ καὶ Βεβαίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων τρισχιλίων ἑξακοσίων εἰκοσιοκτὼ Μαρτύρων τῶν ἐν Νικομηδείᾳ, ἐν ἔτει σϞ΄ [290].
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Ἀνθίμου, τοῦ ἐκ Κεφαλληνίας, νέου ἀσκητοῦ, πατρὸς καὶ προστάτου Ἀστυπαλαίας (1782 )
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Γεωργίου τουπικλῆν Καρασταμάτη, ἐξ Ἁγίας Παρασκευής Κρήνης (Τσεσμέ) Μικρᾶς Ἀσίας (1922 )
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ εὕρεσις τοῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Θεοδώρουν τοῦ Μυτιληναίου, ἐν ἔτει 1967.

Στίχοι
Οὐκ ἐκ πέτρας νῦν, ουδ᾿ ὀπισθίων μέρει,
Μωσῆ θεωρεῖς, ἀλλ᾿ ὅλον Θεὸν βλέπεις.
Σὺν Ὤρ Ἀαρὼν προγράφει Χριστοῦ πάθος,
Ὑψοῦντες ἄμφω σταυρικῶς τὸν Μωσέα.

Ομιλία
για τον Μωυσή
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

καὶ ὁ ἄνθρωπος Μωυσῆς πραΰς σφόδρα παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς γῆς. (Αριθμοί 12:3).

Ένας εκλεκτός άνθρωπος, ένας μεγάλος θαυματουργός, εις τύπον του Κυρίου Ιησού Χριστού, νικητής στην Αίγυπτο, νικητής στην έρημο, ο αρχηγός ενός λαού – πώς να μην είναι περήφανος;
Αλλά αν ήταν υπερήφανος, ο Μωυσής, δεν θα ήταν αυτό που ήταν! Γίνονται υπερήφανοι όσοι νομίζουν ότι σε αυτόν τον κόσμο κάνουν τα δικά τους έργα και όχι του Θεού, και όσοι νομίζουν ότι εργάζονται με τη δική τους δύναμη και όχι με τη δύναμη του Θεού.

Όμως ο μεγάλος Μωυσής γνώριζε ότι ήταν ο εκτελεστής των έργων του Θεού και ότι η δύναμη με τα οποία τα έκανε ήταν δύναμη του Θεού και όχι δική του. Γι’ αυτό δεν υπερηφανεύτηκε για τα φοβερά θαύματα που έκανε, ούτε για τις μεγάλες νίκες που πέτυχε ούτε για τους σοφούς νόμους που έδωσε στο λαό. Bοηθὸς καὶ σκεπαστὴς ἐγένετό μοι εἰς σωτηρίαν· οὗτός μου Θεός, καὶ δοξάσω αὐτόν, Θεὸς τοῦ πατρός μου, καὶ ὑψώσω αὐτόν (Έξοδος 15:2), είπε ο Μωυσής. Από ολόκληρη τη συνάθροιση των Ισραηλιτών στην έρημο, κανείς άλλος δεν ένιωσε τη δική του προσωπική αδυναμία όσο αυτός, ο μεγαλύτερος απ’ ολους τους συναθροισθέντες. Σε κάθε έργο του, σε κάθε τοπο και σε κάθε στιγμή, περίμενε βοήθεια μόνον από τον Θεό. «Τι να κάνω;» φώναζε προς τον Θεό και άκουγε αδιαλείπτως την απάντηση του Θεού και ανέμενε τη δύναμη Του.
Ήταν «πραῢς σφόδρα παρὰ πάντας τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ὄντας ἐπὶ τῆς γῆς.» ( Αριθμ. 12: 3). Γιατί όλοι οι άλλοι θεωρούσαν τον εαυτό τους ως κάτι, πίστευαν ότι είναι κάτι, ενώ αυτός – τίποτα! Ήταν εντελώς απορροφημένος από τον Θεό, ταπεινωμένος πλήρως μπροστά στον Θεό. Εάν ο λαός χρειαζόταν να φάει και να πιει, ο Μωυσής στρεφόταν προς τον Θεό. Αν ήταν απαραίτητο να πολεμήσει με τους εχθρούς του, σήκωνε τα χέρια του στον ουρανό. Αν χρειαζόταν να ειρηνεύσει μια εξέγερση ανάμεσα στους ανθρώπους, φώναζε στον Θεό. Ο πράος, ο πράος σφόδρα Μωυσής! Και ο Θεός αντάμειψε τον πιστό δούλο Του με μεγάλη δόξα και τον αξίωσε να εμφανιστεί στο όρος Θαβώρ μαζί με τον Ηλία δίπλα στον Κύριο Σωτήρα.

Κύριε, ο Θεός των πραέων, Συ ο Ποιμήν ο Καλός, κάνε κι εμάς πράους όπως ο Μωυσής και οι απόστολοι!

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πρόλογος της Αχριδος, Αγίου Νικολάι Βελιμίροβιτς
http://prologue.orthodox.cn/December16.htm

***

Ο προφήτης και θεόπτης Μωϋσής

Ο Μωϋσής ο προφήτης και θεόπτης, ο υπέρτατος των φιλοσόφων και ο σοφώτατος των νομοθετών και ο αρχαιότερος, όλων των ιστοριογράφων, γεννήθηκε από τη φυλή του Λευΐ. Ο πατέρας του ονομαζόταν Αμράμ και η μητέρα του Ιωχαβέδ. Γεννήθηκε στην Αίγυπτο το έτος 1571 π.Χ. Όταν ο Φαραώ διέταξε να σφάξουν τα νήπια των Εβραίων η μητέρα του τον έβαλε σ’ ένα κιβώτιο και τον άφησε στις όχθες του Νείλου εγκαταλείποντας το στην θεία πρόνοια. Το βρέφος το βρήκε η κόρη του Φαραώ Θέρμουθιν (ή Mέρις ή Mέρρινα), η οποία το υιοθέτησε και του έδωσε το όνομα Μωυσής, που σημαίνει «σεσωσμένος από τα ύδατα». Ήταν Ποιμήν. Ποίμαινε τα πρόβατα του πεθερού του Ιοθόρ. Ο μεγάλος αυτός αρχηγός του Ισραήλ έμεινε σαράντα χρόνια στην Αίγυπτο, σαράντα χρόνια στο Σινά και σαράντα χρόνια εποίμανε το λαό του Θεού.

Στα πρώτα σαράντα χρόνια εκπαιδεύεται στη σοφία των Αιγυπτίων, στα δεύτερα σαράντα χρόνια βρίσκεται στην εξορία και καταρτίζεται «προσευχόμενος και καθαιρόμενος» και στα τελευταία σαράντα γίνεται όργανο του Θεού, προκειμένου να οδηγήσει το λαό του Θεού στη γη της επαγγελίας (=υποσχέσεως).

Εκεί μέσα στη σιωπή, στην προσευχή, στην αυτοσυγκέντρωση, την πλήρη εγκατάλειψη και αφάνεια, ο Μωϋσής χωρίς να το περιμένει και έχοντας απελπισθεί πλήρως για τη σωτηρία του λαού του, δέχεται αποκάλυψη από το Θεό. Όπως έβοσκε τα πρόβατα στο όρος Χωρήβ, του φανερώθηκε ο Θεός υπό μορφήν πυρός, εξερχόμενου μέσα από μία βάτο, η οποία φλεγόταν αλλά δεν καιγόταν. (Έξοδος 3,1-12)

Σύμφωνα με τον Ιερό Χρυσόστομο η φλεγόμενη βάτος προεικόνιζε την Παναγία, η όποια μολονότι δέχτηκε εντός της το φοβερό πυρ της Θεότητος, εν τούτοις, κατά τρόπο θαυμαστό και υπερφυσικό, δεν κάηκε.
Η φλεγόμενη και μη κατακαιόμενη βάτος συμβολίζει τον Ισραήλ, ο οποίος στην Αίγυπτο από την πίεση του Φαραώ φλέγονταν, αλλά δεν κατακαίονταν. Το πυρ συμβολίζει το Θεό, ο οποίος επιτρέπει θλίψεις, όχι για να εξαφανίσει τους θλιβόμενους, αλλά για να τους καθαρίσει και τους λαμπρύνει.

***

…Ο Φαραώ οποίος κυνήγησε το λαό του Θεού και προσπάθησε να τον εξοντώσει εφαρμόζοντας μέτρα γενοκτονίας είναι τύπος του Αντιχρίστου. Προεικονίζει όλους τους διώκτες του περιουσίου λαού του Θεού στα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης και όλους τους διώκτες της Εκκλησίας από τα χρόνια της Καινής Διαθήκης και μετέπειτα, μέχρι και την εμφάνιση του τελικού Αντιχρίστου.
Πόσο ευμήχανος είναι ο Θεός! Πόσο πάνσοφος! Πόσο μυστηριωδώς κινείται και ελίσσεται η θεία πρόνοια! Μέσα από την κακία και τη μοχθηρία των ανθρώπων, κάτω από τα αμείλικτα κτυπήματα του διαβόλου και των συνεργατών του, κάτω από την καταπίεση των κατά καιρούς αντιχρίστων, ο Θεός ετοιμάζει τη σωτηρία του λαού του. Ποιος θα το πίστευε ότι μέσα στο παλάτι του αντιχρίστου Φαραώ θα μεγάλωνε ο χριστός του Θεού, ο Μωϋσής, ο οποίος είχε χρισθεί για να σώσει το λαό του Θεού; Τι οξύμωρο και βλακώδες αλλά και απίθανο, ο εχθρός του Ισραήλ να περιθάλπει και να προστατεύει αυτόν που θ’ ανατινάξει το κράτος του; Πόσο συμβολικό και διδακτικό το όραμα της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου! Φλέγεται και κατακαίγεται ο λαός του Θεού, στο σύνολό του και κατ’ άτομο χωριστά, από προβλήματα, θλίψεις, βάσανα, διωγμούς, διαβολικές μεθοδεύσεις και ανθρώπινες μοχθηρίες και κακίες, από αδελφικά μαχαιρώματα και εχθρότητα των οικείων, κι όμως δεν καταναλώνεται και δεν εξαφανίζεται. Η προστασία του Θεού φανερώνεται στη πλήρη της δόξα, όταν περισσεύουν οι πειρασμοί και οι διωγμοί.
Κι όταν είμαστε χίλια τοις εκατό βέβαιοι για την καταστροφή μας, τότε, ο Θεός επεμβαίνει και μας σώζει, ενώ αυτούς που προσπαθούσαν να μας εξοντώσουν τους καταστρέφει. …Οι χριστιανοί πάντοτε θα είναι «εν παντί θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι (θα βρίσκονται σε αδιέξοδο) αλλ’ ουκ εξαπορούμενοι (δεν θα απελπίζονται), διωκόμενοι αλλ’ ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουκ απολλύμενοι (Β΄ Κορ. 8-9). (Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης)

***

Αγίου Γρηγορίου Νύσσης

Η Αγία Γραφή αναφέρει ότι ο Μωυσής ήταν ο πιο πράος και ο πιο ταπεινός από όλους τους ανθρώπους που υπήρχαν πάνω στην επιφάνεια της γης (Αριθμοί 12,3). Ο Κύριος μιλούσε με το Μωυσή πρόσωπο με πρόσωπο, όπως συζητάει κανείς με το φίλο του. Ο Προφήτης Μωϋσής αποτελεί πρότυπο πίστεως, “πίστει Μωσής μέγας εγένετο”, ελεύθερης υπακοής, πύρινης προσευχής, δικαιοσύνης και ανιδιοτελούς αγάπης. Ήταν και παραμένει πρότυπο αληθινού ηγέτη και οδηγού από την αιγυπτιακή δουλεία των παθών στην όντως ζωή, στην πραγματική ελευθερία, την ελευθερία “τών τέκνων του Θεού”.

Ήταν ηγέτης ενός λαού “σκληροτράχηλου και απερίτμητου”, δυσκολοκυβέρνητου, που ευεργετήθηκε τα μέγιστα από τον Θεό και από τον ίδιο (τον Μωϋσή), που όμως εύκολα λησμονούσε τις ευεργεσίες και πολύ συχνά στρεφόταν εναντίον των ευεργετών του. Αλλά ο Μωϋσής κάθε φορά που γκρίνιαζε ο λαός και αγανακτούσε, δεν προσπαθούσε να καταπραΰνη την οργή του με ψεύτικες υποσχέσεις, ούτε προσπαθούσε να βρη “λογικές λύσεις”, αλλά στρεφόταν στον Θεό και με πύρινη προσευχή ζητούσε από Αυτόν την λύση. Και ο Θεός τον κατηύθυνε πάντα και την κατάλληλη στιγμή έδινε την πρέπουσα λύση στο προβλημα. Η προσευχή του Μωϋσή ήταν δυνατή, πύρινη, γιατί γινόταν με καθαρότητα καρδιάς, πόνο ψυχής και με μεγάλη αγάπη για τον λαό. Παρ’ όλο που εξωτερικά δεν ακουγόταν, εν τούτοις ενώπιον του Θεού ανέβαινε ως βοή, που ανάγκασε τον Θεό να ερωτήση: “Τί βοάς προς με;”. Δηλαδή τί θέλεις και φωνάζεις; Τόση δύναμη είχε. Η προσευχή που διατυπώνεται καθαρά είναι εκείνη η οποία δεν κραυγάζει, αλλά προέρχεται από βαθειά εσωτερική ομιλία και ολοκάθαρη συνείδηση. Η σωτηρία στον κίνδυνο έρχεται πάντα από τον ουρανό. (αγίου Γρηγορίου Νύσσης, από το έργο:”Εις τον του Μωυσέως Βίον”)

Ο Μωϋσής έγραψε και τα πέντε πρώτα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, τα οποία καλούνται Πεντάτευχος. Ο Μωυσής είναι μια ιδιαίτερα προεξέχουσα προσωπικότητα όσον αφορά τη Βιβλική αφήγηση.

***

Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ

Ο Μωυσής, ο γίγαντας της ιστορίας του κόσμου μας, ελευθέρωσε τον εβραϊκο λαό από τον «αιγυπτιακό ζυγό», που αποτελεί τον τύπο όλων των μορφών της δουλείας, των παλαιών και των συγχρόνων. Κατά τη διάρκεια της πορείας στην έρημο αποδείχθηκε ότι ο πρωτόγονος λαός των νομάδων, τους οποίους κατεύθυνε, δεν ήταν ακόμη έτοιμος για την πρόσληψη ενός τόσο μεγάλου Φωτός, παρά τα πολλά θαύματα που πραγματοποιήθηκαν μπροστά στα μάτια τους. Με τον εμφανέστερο τρόπο εκδηλώθηκε η απιστία τους, όταν προσήγγισαν τα όρια της Γης της Επαγγελίας. Ακολούθησε η απόφαση: Όλοι όσοι ανατράφηκαν στην κοσμοθεωρία της Αιγύπτου όφειλαν να αφήσουν τα οστά τους στην έρημο. Αυτοί δεν θα εισέλθουν στον Νέο Κόσμο «δι’ απιστίαν» (Εβρ. 3,16‐19). Κατά τους μακρούς χρόνους των περιπλανήσεων στην έρημο ο Μωυσής θα καταρτίσει νέα γενιά με μεγαλύτερη κατανόηση για τον Αόρατο, ο Οποίος βαστάζει τα πάντα στην παλάμη Του.

Προφήτης Μωϋσής ο θεόπτης (1351 π.Χ.)
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Exodos/Exodos.htm
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Arithmoi/Arithmoi_kef.9-12.htm

Πανάγαθε Κύριε, ενδυνάμωσε τα μύχια της καρδιάς μας, ώστε οι ονειδισμοί να μην μας πτοούν ούτε οι χλευασμοί να μας είναι πρόσκομμα, χάριν του Ονόματός Σου, Κύριε! Προφήτα Μωϋσή ελευθέρωσέ μας από τον «αιγυπτιακό ζυγό» των καιρών μας…
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/03/%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%b3%ce%b1%ce%b8%ce%b5-%ce%ba%cf%8d%cf%81%ce%b9%ce%b5-%ce%b5%ce%bd%ce%b4%cf%85%ce%bd%ce%ac%ce%bc%cf%89%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b1-%ce%bc%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7/

Η δυσπιστία και ολιγοπιστία του Μωυσή και των Ισραηλίτων
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/04/%ce%b7-%ce%b4%cf%85%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%bb%ce%b9%ce%b3%ce%bf%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%cf%89%cf%85%cf%83%ce%ae/

Η ράβδος του Μωυσέως και το χάλκινο φίδι ήταν τύπος του Σταυρού.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/13/18905/

Βιος του αγίου προφήτου και νομοθέτου ΜΩΥΣΕΩΣ του Θεόπτου
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/02/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%85/

Ἀπολυτίκιον. Τοῦ Προφήτου Μωϋσέως
Ἦχος β’

Τοῦ Προφήτου σου Μωϋσέως τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾿ αὐτοῦ σὲ δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἱεραρχίας τῷ φωτὶ ἀπαστράπτων, δικαιοσύνης φυτοκόμος ἐδείχθης, ἀποτεμὼν τὴν ἄκανθαν τῆς πλάνης ἀληθῶς· ὅθεν τῶν αἱμάτων σου, φοινιχθεῖς ταῖς ῥανίσι, τῷ Χριστῷ παρέστηκας, ἀνακράζων Βαβύλα· Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδὶα Ἰησοῦ· ὅθεν προσδέχου, ἡμᾶς ὡς ηὐδόκησας.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ἑρμιόνης
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Παρθένος ἀκήρατος, διατελοῦσα σεμνή, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι, τῷ ἐκ Παρθένου Ἀγνῆς, σαρκὶ ὁμιλήσαντι· ὅθεν τὴν σοὶ δοθεῖσαν, θεοπάροχον χάριν, ἄθλοις τῆς εὐσεβείας, τοῖς ἐν πλάνῃ ἐκφαίνεις· διό σε Ἑρμιόνη, ὁ Χριστὸς ἐδόξασε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου ἡμῶν Ἀνθίμου, τοῦ ἐκ Κεφαλληνίας
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τῆς Πάλλῃς τὸ βλάστημα, Κεφαλληνίας πυρσόν, τὸν θεῖον δομήτορα τῆς τῶν Λεπέδων Μονῆς, φαιδρῶς εὐφημήσωμεν, Ἄνθιμον τὸν ἀσκήσει τὸν ἐχθρὸν καθελόντα, χάριν δὲ ἰαμάτων ἐκ Κυρίου λαβόντα, πρεσβεύοντα ἐκτενῶς ἡμᾶς διασώζεσθαι.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νέου Ἱερομάρτυρος Γεωργίου τουπικλῆν Καρασταμάτη, ἐξ Ἁγίας Παρασκευής Κρήνης
Ἦχος δ’ Ταχύ προκατέλαβε. Ποίημα Παντελή Χούλη

Ζωὴν τὴν οὐράνιον διατελέσας ἐν γῇ, σαυτὸν παρεσκεύασας θῦμα σεπτὸν τῷ Χριστῷ, Γεώργιε ἔνδοξε˙ ηὔφρανας Ἰωνίαν καὶ Τσεσμὲ τό χωρίον, ἔδραμες τῇ ἀθλήσει, δι᾿ ἀγάπην Κυρίου, γενναῖος ἐν τῷ γήρατι τρισμάκαρ ἐφέστηκας.

Στιχηρὰ Προσόμοια τοῦ Προφήτου. Ἦχος α΄. Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος.

Μῦστα τῶν θείων Θεόπτα Μωσῆ, ὡς ποτὲ τῇ ῤάβδῳ, ἐρυθρὰν διένεμες, λαόν τε τοῦ Ἰσραήλ, πεζῆ διήγαγες, καὶ Φαραὼ τὸν δεινόν, καὶ τὴν αὐτοῦ στρατιὰν κατεπόντισας. Καὶ νῦν ἡμῶν τοὺς ἐχθρούς, σὺν ὁρατοῖς ἀοράτους κατάβαλλε, καὶ δίδου εὐθυπορεῖν, ἀνεμποδίστως πρὸς τρίβον οὐράνιον, ὅπως τοῦ Θεοῦ τῆς δόξης, σαῖς πρεσβείαις τύχωμεν, ἀνυμνοῦντες ἀπαύστως, τὴν αὐτοῦ μεγαλειότητα.

ἦχος γ΄. Τὴν ὡραιότητα.

Θεὸν ἑώρακας, μακαριώτατε, τὸν ἀθεώρητον, ὡς ἐφικτόν ἐστι, σὺ ἐν τῷ ὄρει τοῦ Σινᾷ, καὶ φίλος καθὰ πρὸς φίλον, τούτῳ διαλέγεσθαι, ἠξιώθης τρανώτατα, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον, ὦ φρικτῆς ὄντως χάριτος, ἧς ἔτυχες Κυρίου Προφῆτα, Μωσῆ Θεόπτα, Προφητῶν ὁ πρώτιστος.

κάθισμα, ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Ἀναβὰς θεοπρεπῶς, ἐν τῶ Σινᾶ θεῖε Μωσῆ, καὶ τὸν γνόφον εἰσελθών, εἶδες τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ, καὶ ὐπεδέξω τὸν νόμον τὸν τοῦ Πνεύματος, ὅθεν τοῦ Χριστοῦ βλέπεις τὴν Σάρκωσιν, Βάτῳ καὶ πυρὶ προγραφεῖσάν σοι, καὶ ἐν Θαβὼρ προέστης, καὶ τὴν ἄῤῤητον κατεῖδες δόξαν τοῦ Κτίστου σου, αὐτὴν δυσώπει, παντὸς κινδύνου, σώζεσθαι τοὺς ὑμνοῦντάς σε.

ᾨδὴ η΄. Ἕτερος. Παῖδας εὐαγεῖς.

Ῥάβδῳ σου καὶ πέτρα ῤασπισθεῖσα Θεόπτα, ἐκ παραδόξου πρὶν ἐξέβλυσε, ῥεύματα ποτάμια, καὶ λαὸν ἐκόρεσε, καὶ αὐχμηρίαν ἔλυσε, Μωσῆ ψυχόλεθρον. Τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ γὰρ ἐδήλου, δι’ οὗ κατηρδεύθη πᾶσα πιστῶν καρδία.

Ὅπλον τοῦ Σταυροῦ πρὸς ἀντιπάλους, τῷ θείῳ προχαράξας μάκαρ σώματι, χεῖρας διεπέτασας, σταυρικῶς πανόλβιε, καὶ Ἀμαλὴκ τὸν ὐπερήφανον, καὶ πᾶσαν τὴν αὐτοῦ δυναστείαν, ἔθραυσας δυνάμει τοῦ Σταυρωθέντος Λόγου.

ᾨδὴ θ΄. Μυστικὸς εἶ Θεοτόκε.

Ὦ Μωϋσῆ Θεοῦ θεράπων ἰέμενος, τῆς ζωηφόρου καὶ θείας ἀστραπῆς, τὸν γνόφον διελθῶν, τῶν ἀγίων ἰχνῶν ἐπορεύθης ὀπίσω. Διὸ τοὺς ὑμνοῦντάς σε, μιμητάς σου πρεσβείαις ἀνάδειξον.

Ἐξαποστειλάρια. Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε.

Σὺ τὸν Ουρανῶν ἄρτον, ἐπόμβρησας ἐν ἐρήμῳ, τροφῆς ἁγίας Θεόπτα, διάκονος χρηματίσας, καὶ νῦν ἡμᾶς ταῖς εὐχαῖς σου, δεῖξον μετόχους, τῆς οὐρανῶν Βασιλείας.

Διὰ ζωῆς ἀνοιγμένης, καὶ μεταρσίου πορείας, εἰς τὴν Οὐράνιον λῆξιν, κατέπαυσας θεοφόρε, ὅθεν ἡμᾶς ἀπευθύνεις, εἰς τοὺς λιμένας, τῆς ἀληθοῦς κληρουχίας.

Θεοτοκίον.
Ἡ Βάτος ἐν τῷ Σιναίῳ, σὲ προετύπου Παρθένε, τὸ πῦρ τῆς θείας Οὐσίας, ἀφλέκτως ἐγγυμονοῦσα, διὸ ἡμᾶς τοὺς σοὺς δούλους, ποίησον οἴκους, τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου.

iconandlight.wordpress.com