Η Θ.Τσ. ήταν πνευματικό τέκνο του π. Σίμωνος Αρβανίτη.
Πολλές φορές, λέει η κ. Τσ., ο Πατερούλης ερχόταν στο σπίτι στην Κάτω Κηφισιά, Αθανασίου Διάκου …, και έμενε.Εξομολογούσε τον κόσμο και, όταν τελείωνε την εξομολόγηση, έσκαβε τους κήπους τους.
Επίσης ο Γέροντας βοηθούσε πολλούς και οικονομικά, μέχρι που έδινε και αρκετά μεγάλα ποσά, σ’ αυτούς που βέβαια είχαν πολύ μεγάλη ανάγκη, για να χτίσουν το σπίτι τους.
Στο τέλος κάποιας εβδομάδας ο εργολάβος που έχτιζε την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας (στη Λυκόβρυση Αττικής) πήγε στενοχωρημένος στο κελλί του π. Σίμωνος και του ανάφερε πως σώθηκαν τα υλικά και οι μαστόροι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη δουλειά.
Επί πλέον έπρεπε και να πληρωθούν.
Ο Γέροντας δεν είχε χρήματα. Και δεν είχε βέβαια και προσωπικά του χρήματα για να συνεχισθεί η δουλειά και λύση δεν φαινόνταν για την ώρα καμιά. Το πράγμα έμεινε έτσι εκκρεμές. Ο εργολάβος έφυγε το ίδιο στενοχωρημένος.
Και βέβαια όχι λιγότερο ο π. Σίμων. Κατάκοπος ο π. Σίμων από τον κόπο της η μέρας και την καινούργια στενοχώρια, γιατί υπήρχε έλλειψη υλικού και χρημάτων για τα μεροκάματα ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Έτσι όπως ήταν τον πήρε ο ύπνος και βλέπει ένα όνειρο που μάλλον δεν ήταν όνειρο, αλλά οπτασία ή κάτι τέτοιο, όπως μου το διηγήθηκε αργότερα.
«Είδα, λέει ο π. Σίμων, μια γυναίκα που προφανώς ήταν η Αγία Βαρβάρα, αλλά δεν μου είπε ποια ήταν. Όμως κατόπιν κατάλαβα την ταυτότητά της.
– Γιατί στενοχωριέσαι, Γέροντα; Εγώ θα χτίσω το Ναό!
Και χάθηκε».
Ο π. Σίμων ξύπνησε αμέσως, πήρε ένα σκαμνάκι και κάθισε έξω από το κελλί του. Εκεί που συλλογιζόταν το όνειρο, βλέπει να μπαίνει στο προαύλιο της μικρής εκκλησίας της Αγίας Βαρβάρας μια γυναίκα και τον ρώτησε, αν μπορεί να εξομολογηθεί.
– Βεβαιότατα, της απάντησε ο Γέροντας και τη δέχθηκε σε εξομολόγηση.
Μετά την εξομολόγηση τον ρώτησε εκείνη με πολύ σεβασμό:
– Πάτερ, σε τι μπορώ να σας βοηθήσω;
Ο π. Σίμων της εξέθεσε τη δυσκολία του.
Η θεοσεβής εκείνη γυναίκα του απάντησε χωρίς δυσκολία:
– Πάτερ μου, πριν σουρουπώσει, θα είναι εδώ και τα υλικά και τα χρήματα!
Πραγματικά. Όπως είπε η γυναίκα εκείνη, κατέφθασαν τα φορτηγά με τα υλικά και του παραδόθηκε ένας μεγάλος φάκελλος με τα χρήματα. Με ιερή συγκίνηση μπήκε ο π. Σίμων στο εκκλησάκι και με δάκρυα στα μάτια ασπάστηκε την εικόνα της Αγίας Βαρβάρας και με όλη του την καρδιά την ευχαρίστησε για την άμεση συμπαράστασή της.
Ο π. Σίμων άρχισε μαζί με τους συνεργάτες του τις ενέργειες για το χτίσιμο του Ναού της Αγίας Βαρβάρας και του Δημοτικού Σχολείου το 1955. Το 1957 ήταν τελειωμένο το χτίσιμο της εκκλησίας.
* Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο είναι γραμμένο στο πιο κάτω βιβλίο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μοναχού Ζωσιμά, «Ιερομόναχος Σίμων Αρβανίτης, (1901-1988), Η ζωή και το έργο του», Αθήναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου