Είναι εποχή υπέροχη η εποχή μας. Ας έχει τόσες δυσκολίες. Εμείς ας μην κολλάμε σαν τις μύγες στις πληγές. Ας ψάχνομε σαν τις μέλισσες να βρίσκομε το καλύτερο και να το παίρνομε, και να το κάνομε μέλι γλυκύτατον. π. Ανανίας Κουστένης.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ Κʹ (20ῃ) τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Εὐσταθίου τοῦ Πλακίδα καὶ Θεοπίστης, συμβίου αὐτοῦ, καὶ τῶν δύο υἱῶν αὐτῶν, Ἀγαπίου καὶ Θεοπίστου, ἐν ἔτει ἑκατοστῷ δεκάτῳ καὶ ὀγδόῳ (118) ἐν χαλκίνῳ βοῒ πεπυρωμένῳ ἐγκλεισθέντων καὶ τελειωθέντων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων πατέρων ἡμῶν καὶ Ὁμολογητῶν Ὑπατίου Ἐπισκόπου καὶ Ἀνδρέου Πρεσβυτέρου, ἐν ἔτει ἑπτακοσιοστῷ εἰκοστῷ καὶ ἕκτῳ (726) ὑπέρ τῶν ἱερῶν εἰκόνων δεινῶς βασανισθέντων καὶ κατασφαγέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Ὁμολογητῶν Μαρτίνου πάπα Ῥώμης ἐν Χερσῶνι ἐξορισθέντος (655), Μαξίμου τοῦ σοφωτάτου τοῦ Ὁμολογητοῦ, καὶ τῶν σὺν αὐτοῖς· Ἀναστασίου τοῦ πρεσβυτέρου καὶ ἀποκρισιαρίου καὶ Ἀναστασίου τοῦ μοναχοῦ, Θεοδώρου, καὶ Εὐπρεπίου, μαθητῶν τοῦ αὐτοῦ Ἁγίου Μαξίμου, ἐν τῇ ἐξορίᾳ ἐν πολλαῖς βασάνοις ὑπωπιασθέντων καὶ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἀρτεμιδώρου καὶ Θαλοῦ, ξίφει τελειωθέντων.
Καὶ μνήμη τοῦ ἐν Ὁμολογηταῖς μεγίστου Ἰωάννου τοῦ Αἰγυπτίου, καὶ τῶν σὺν αὐτῷ τεσσαράκοντα Μαρτύρων ἐν Φαινῷ Παλαιστίνης, ἐν ἔτει τριακοσιοστῷ καὶ ἐννάτῳ (309), ξίφει τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Κανδίδας ἐν Καρχηδόνι Τυνησίας (300)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Μελετίου, Ἐπισκόπου Κύπρου. (10ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Κυρ‐Ἰωάννου τοῦ Ξένου, τὸ ἐπίκλην Τζιοβαέρης, ἐκ Σίββα τῆς Μεσαορίας τῆς Κρήτης καταγομένου καὶ ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ Κισσάμου εἰρηνικῶς τελειωθέντος, περὶ τὸ ἔτος χίλια καὶ τεσσαράκοντα (1040).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τοῦ Καταφλώρου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης. (1197)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Μιχαήλ, Ἡγεμόνος Τσερνιγκὼφ τοῦ Κιέβου, καὶ Θεοδώρου τοῦ Βογιάρου αὐτοῦ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ διακοσιοστῷ τεσσαρακοστῷ καὶ ἕκτῳ (1246) ὑπὸ τῶν ἀπηνῶν Τατάρων ἀναιρεθέντων. Τὰ δὲ τίμια λείψανα αὐτῶν διασῴζονται ἐν τῷ Ναῷ τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων ἐν Μόσχᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ εὐλαβεστάτου πρίγκηπος τοῦ Μπριάνσκ Ὀλέγκ, τοῦ συστησαμένου τὴν Μονὴν τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου καὶ ἐν αὐτῇ μονάσαντος καὶ κοιμηθέντος, ἐν ἔτει χιλιοστῷ διακοσιοστῷ καὶ ὀγδοηκοστῷ (1280).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Νέου Ἱερομάρτυρος Ἀνατολίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἰρκούτσκ, τοῦ Καμένσκυ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐνεακοσιοστῷ εἰκοστῷ καὶ πέμπτῳ (1925) τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος νέος ὁσιομάρτυς Ἱλαρίων ὁ Ἁγιαννανίτης, ὁ Κρής, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσας κατὰ τὸ ἔτος χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ καὶ τετάρτῳ (͵αωδʹ-1804), ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ὅσιος Δανιὴλ Κατουνακιώτης, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται, (1929) [7ῃ Σεπτεμβρίου π.η.]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων καί Ὁμολογητῶν· Εὐγενίου (Ζερνόφ) Ἀρχιεπισκόπου Νίζνι Νόβγκοροντ (Γκόρκυ)· τῶν Ἡγουμένων Λέοντος (Γεγκόροφ) τῆς Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκυ, Νικολάου (Ashchepev) τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Σελίνγκινσκ, Εὐγενίου (Βίζβα) τοῦ Ζιτομίρ, Παχωμίου (Ἰόνοφ) ἱερομονάχου τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος Σκάνοφ Πένζας· τῶν ἱερέων Στεφάνου (Κρέιντιτς) τοῦ Robchik, Μπριάνσκ, Γρηγορίου Ἀβερίν τοῦ Ἰβάνοβου, Βασιλείου Σουνγκούροφ, μαρτυρησάντων ἐν ἔτει 1937

Στιχοι
Εὐστάθιον βοῦς παγγενῆ χαλκοῦς φλέγει,
Καὶ παγγενῆ σὺ τοῦ Θεοῦ σῴζεις Λόγε.
Εἰκάδι Εὐστάθιος γενεῇ ἅμα ἐν βοῒ καύθη.

20 Σεπτεμβρίου
ἅγιος μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος
π. Ἀνανίας Κουστένης

 

Γιορτάζει σήμερα ὁ ἅγιος μεγαλομάρτυς Εὐστάθιος. Στὴν ἀρχαία χριστιανοσύνη ἀνήκει. Ἦταν στὴ Pώμη, στρατηλάτης, στὰ χρόνια τοῦ Τραϊανοῦ. (Τέλος τοῦ 1ου καὶ ἀρχὲς τοῦ 2ου μ.Χ. αἰῶνος. 98–117 μ.Χ.). Ἦταν πολὺ σπουδαῖος. Ἦταν εἰδωλολάτρης ἀλλὰ εἶχε μεγάλη ἀγάπη γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἦτο πολὺ ἐλεήμων. Καὶ μιὰ μέρα, καθὼς ἐκυνηγοῦσε, τοῦ ἄρεσε καὶ τὸ κυνήγι, παρουσιάστηκε μπροστά του ἕνα παράξενο ἐλάφι. Καὶ βάλθηκε νὰ τὸ κυνηγᾶ. Σὲ κάποια στιγμὴ ἐκεῖνο σταματάει, γυρίζει, καὶ τότε βλέπει πάνω στὰ κέρατά του ἕνα σταυρό, ποὺ ἔλαμπε. Καὶ μέσα ἀπ’ τὰ κέρατα βγῆκε φωνὴ καὶ τοῦ εἶπε: «Εὐστάθιε, γιατί μὲ διώκεις; Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριος». Καὶ στὴ συνέχεια, ἀφοῦ τὸν κάλεσε ὁ Χριστός, ἔγινε χριστιανὸς μ’ ὅλη τὴν οἰκογένειά του.

Ἀπὸ ’κεῖ καὶ πέρα ἀρχίζει τὸ μεγάλο του μαρτύριο κι οἱ πολλές του δοκιμασίες. Ἀνεδείχθη νέος Ἰώβ. Ἔχασε τὴν περιουσία του, τὴ γυναῖκα του, τὰ παιδιά του, καὶ κατήντησε ζήτουλας καὶ ὑπηρέτης, νὰ πηγαίνει σὲ πόλεις καὶ χωριά, γιὰ νὰ βγάζει τὸ ψωμάκι του καὶ νὰ ζεῖ καὶ νὰ περνάει μὲ ὑπομονὴ τὴ μεγάλη δοκιμασία του. Ἡ Θεία Πρόνοια, ὅμως, δὲν τὸν ἄφησε. Ὅπως δὲν ἀφήνει κανέναν. Ἀκόμα καὶ τοὺς κακούς. Γι’ αὐτό, τὸν ἐπανέφερε στὸ ἀξίωμά του ὁ αὐτοκράτωρ, γιατὶ ἦλθαν πολλοὶ βάρβαροι κι ἄλλος δὲν ἦτο ἱκανός. Ἔψαξε καὶ τὸν βρῆκε ἐκεῖ ποὺ ἦτο, καὶ στὴ συνέχεια ἐκεῖνος βρῆκε καὶ τὴ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του. Ἡ Θεία Πρόνοια φυλάει. Γι’ αὐτὸ νὰ μὴ φοβόμαστε τίποτε. Νὰ ἔχομε ἐμπιστοσύνη στὴ Θεία Πρόνοια, ἀπόλυτη, ὅσο γίνεται. Κι ὅ,τι θέλει κι ὅ,τι ἐπιτρέψει ἐκείνη, ἂς γίνεται. Eἴμαστε ἥσυχοι τότε, γιατὶ εἴμαστε στὰ χεράκια τῆς Θείας Προνοίας, τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ.

Κι ἐπανῆλθε στὸ στράτευμα, ἐνίκησε τοὺς βαρβάρους καὶ γύρισε στὴ Pώμη. Τοῦ ξαναδῶσαν τὴν περιουσία του, ἀποκατεστάθη, δηλαδή. Καὶ μιὰ μέρα ὁ αὐτοκράτωρ Ἀδριανός, πλέον ὁ διάδοχος τοῦ Τραϊανοῦ, τὸν ἐκάλεσε νὰ θυσιάσουν στὸν ναὸ τῶν εἰδώλων, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν, τάχα, τοὺς Θεοὺς γιὰ τὴ νίκη ποὺ τοὺς ἔδωκαν, καὶ τὴν ὁποία εἶχε πετύχει ὁ μέγας Εὐστάθιος, ὁ ὁποῖος μέχρι τότε λεγόταν Πλακίδας καὶ μετὰ τὸ βάπτισμα ὀνομάσθηκε Εὐστάθιος. Λοιπόν. Ἐκεῖνος, ὅμως, ὁμολόγησε τὸν Χριστό, τὸν ἀληθινὸ Θεό. Καὶ τότε ὁ Ἀδριανὸς τὸν ἐτιμώρησε γιὰ τὴν πίστη του, καθὼς καὶ τὴ Θεοπίστη, τὴ γυναῖκα του, καὶ τὸν Ἀγάπιο καὶ Θεόπιστο, τὰ τέκνα του. Τί τοὺς ἔκανε; Τοὺς ἔβαλε μέσα σ’ ἕνα χάλκινο βόδι, πυρακτωμένο καὶ τοὺς ἔκλεισε. Κι ἐκεῖ παρέδωσαν τὶς ψυχές των αὐτοὶ οἱ τέσσερεις λεβέντες στὸν φιλάνθρωπο Χριστό. Κι ὅταν ὕστερα ἄνοιξαν τὸ βόδι, νὰ δοῦν τί ἔγινε, δὲν εἶχε καεῖ οὔτε τρίχα ἀπ’ τὰ σώματά τους. Εἶχαν παραδώσει τὶς ψυχές τους μόνο στὸν Κύριο. Εἶν’ αὐτὸ ποὺ λέει τὸ Εὐαγγέλιο. «Καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται». Καὶ μία τρίχα ἀπ’ τὸ κεφάλι σας δὲν χάνεται. Γιατὶ εἶν’ ἡ Θεία πρόνοια, ποὺ φροντίζει καὶ στὰ ἀπειροελάχιστα, ἀκόμη. Πίστη μᾶς λείπει κι αὐτὴν χρειαζόμαστε. Εἶναι μεγάλη ὑπόθεση. Κι ἡ πίστις σώζει. Καὶ τὰ ἔθαψαν οἱ χριστιανοὶ μετὰ δακρύων καὶ χαρᾶς κι ἀνέβλυζαν ἰάματα κι ἔκαμαν θαυματουργίες. Πολὺ μεγάλος καὶ συγκινητικὸς ὁ βίος τοῦ ἁγίου Εὐσταθίου. Ὅποιος ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ κατὰ πλάτος, ὑπάρχουν καὶ βιβλία πάρα πολλὰ στὴν ἐποχή μας βιβλία, καὶ θρησκευτικὰ καὶ ἱστορικὰ καὶ διάφορα.

Εἶναι ἐποχὴ ὑπέροχη ἡ ἐποχή μας. Ἂς ἔχει τόσες δυσκολίες. Ἔχει καὶ μεγάλες εὐκολίες κι ἔχει καὶ πολλὰ καλά. Ἐμεῖς ἂς ψάχνομε αὐτά, κι ἂς μὴν κολλᾶμε σὰν τὶς μύγες στὶς πληγές. Ἂς ψάχνομε σὰν τὶς μέλισσες νὰ βρίσκομε τὸ καλύτερο καὶ νὰ τὸ παίρνομε, νὰ τὸ ἐπεξεργαζόμεθα καὶ νὰ τὸ κάνομε μέλι γλυκύτατον. Κι ὁ Θεούλης δίνει, μέσω τῶν μελισσῶν, τὸ μέλι στοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ γλυκαίνονται. Καὶ τί κρατάει ὁ Θεούλης ἀπὸ τὸ μέλι; Τὸ κερί. Τὴν κερήθρα. Τὸ κεράκι τὸ κρατάει καὶ τὸ βάνομε γιὰ λατρεία. Ἔτσι, λοιπόν. Τὸ μέλι σὲ μᾶς, τὸ κερὶ σ’ Ἐκεῖνον.

Καὶ θυμᾶμαι, ἐδῶ, τὸν ἀείμνηστο παπᾶ-Νικόλα Πλανᾶ, τὸν ἅγιο, ποὺ εἶχε ἕνα ἐκεῖ συλλειτουργό, πατέρα Ἀντώνιο ἀπὸ τὴν Καλαμάτα, καὶ τοῦ πήγαιναν, λοιπόν, τὰ χαρτιὰ μὲ τὰ χρήματα, γιὰ τὰ ὀνόματα. Καὶ τί ἔλεγε ὁ πάτερ Νικόλαος; Τὰ χαρτιὰ σὲ μένα, τὰ λεφτὰ στὸν παπᾶ-Ἀντώνη. Ἔ, πῶς νὰ μὴν τὸν ἀγαπᾶς, λοιπόν, αὐτὸν μετά, ἂς ποῦμε; Ὁ παπᾶ-Ἀντώνης δὲν τὰ κράταγε. Ἀλλὰ πῶς φερόταν ὁ ἄλλος! Καταλάβατε; Ἔτσι, λοιπόν. Κι ὅταν, μιὰ φορά, πηγαῖναν μὲ ἅμαξα κάπου οἱ δύο, λέει, «Τώρα πᾶμε δύο ἐπίσκοποι στὴν ἅμαξα. Ὁ Καλαμῶν καὶ ὁ Παροναξίας. Γιατὶ ὁ παπᾶ-Νικόλας ἦταν ἀπὸ τὴν Παροναξία. Ἀπ’ τὴ Νάξο. Λοιπόν. Ἔτσι. Εἶναι ὡραῖα αὐτά, ὅταν εἴμαστε ἁπαλοὶ καὶ ἁπλοὶ καὶ ταπεινοί, καὶ δίνομε τόπο στὸν ἄλλον, τιμᾶμε τὸν ἄλλον, ριχνόμαστε καὶ ὑπὲρ τοῦ ἄλλου, καμμιὰ φορά, δηλαδὴ ρίχνομε τὸν ἑαυτό μας. Ξέρετε τί καλὸ εἶναι; Μετὰ τὸ καταλαβαίνει κι αὐτός. Κι ὁ χειρότερος ἀκόμη τὸ καταλαβαίνει. Ἔστω κι ἂν δὲν τὸ ὁμολογεῖ. Ἐδῶ ὁ Ἰούδας κατάλαβε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ἀθῶος καὶ πῆγε καὶ φουρκίστηκε ἀντὶ νὰ μετανοήσει. Κακῶς, βέβαια. Ἀλλὰ κατάλαβε. Κατάλαβε. Τὰ πάντα καταλαβαίνουν.
Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης, Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.

***

Σε κάθε πειρασμό να στρέφουμε τα μάτια μας στον ουρανό και θ’ ακούσουμε τη γλυκειά φωνή της Αποκαλύψεως να μας λέγει: «ότι ετήρησας τον λόγον της υπομονής μου, καγώ σε τηρήσω εκ της ώρας του πειρασμού της μελλούσης έρχεσθαι επί της οικουμένης όλης» (Αποκ. γ΄ 10).
« Έρως ορθοδοξίας», Π. Β. Πάσχου.

Οι οδύνες σβήνουν τις ηδονές… Γι’ αυτό θα έρθουν δεινά στην ανθρωπότητα, γι’ αυτό υποφέρουμε πολύ σήμερα οι άνθρωποι… Ο Ουράνιος καλός Πατέρας περιμένει την μετάνοια μας… Θέλω να θυμάστε καλά πως ό,τι και να συμβεί στη ζωή σας, να μη χάσετε ποτέ την ελπίδα σας στον Κύριο..
https://iconandlight.wordpress.com/2023/09/19/%ce%bf%ce%b9-%ce%bf%ce%b4%cf%8d%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b2%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b7%ce%b4%ce%bf%ce%bd%ce%ad%cf%82-%ce%b3%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84/

Η οδός των Πατέρων μας απαιτεί ισχυρή πίστη και μεγάλη υπομονή… Σας παρακαλώ, αδέρφια, πολλά υπομονήν· πολλά υπομονήν να κάνετε…
https://iconandlight.wordpress.com/2022/09/19/%ce%b7-%ce%bf%ce%b4%cf%8c%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%81%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%84%ce%b5%ce%af-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%ce%ae-%cf%80/

Ο Άγιος Ευστάθιος, ο υπομονετικός αυτός άνθρωπος έζησε το θέλημα του Θεού με ελπίδα σε Αυτόν, κι ο Θεός τον αντάμειψε για την πίστη και την υπομονή του! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/20/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b5%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ac%ce%b8%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c/

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου, καὶ Θεοπίστης τῆς συμβίου αὐτοῦ, καὶ τῶν δύο υἱῶν αὐτῶν, Ἀγαπίου καὶ Θεοπίστου.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀγρευθεὶς οὐρανόθεν πρὸς εὐσέβειαν ἔνδοξε, τῇ τοῦ σοὶ ὀφθέντος δυνάμει, δι’ ἐλάφου Εὐστάθιε, ποικίλους καθυπέστης πειρασμούς, καὶ ἤθλησας λαμπρῶς ὑπὲρ Χριστοῦ, σὺν τῇ θείᾳ σου συμβίῳ καὶ τοῖς υἱοῖς, φαιδρύνων τοὺς βοῶντάς σοι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ δείξαντί σε ἐν παντί, Ἰὼβ παμμάκαρ δεύτερον.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Οἱ Μάρτυρές σου Κύριε, ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν, στεφάνους ἐκομίσαντο τῆς ἀφθαρσίας, ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· σχόντες γὰρ τὴν ἰσχύν σου, τοὺς τυράννους καθεῖλον· ἔθραυσαν καὶ δαιμόνων, τὰ ἀνίσχυρα θράση. Αὐτῶν ταῖς ἱκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Τὸν δεύτερον Ἰὼβ ἐν τοῖς ἄθλοις φανέντα, Εὐστάθιον τὸν μέγαν εὐφημήσωμεν ὕμνοις· τοῦ βίου γὰρ πάντα τὰ τερπνά, Σατὰν τοῦ ἀρχεκάκου ταῖς προσβολαῖς, ἀπολέσας, τοῦ χρόνου μίᾳ ῥοπῇ, ἐκραύγαζεν ὑπομένων· ὁ Κύριος ἔδωκεν, ὁ Κύριος ἀφείλετο· ὅθεν καὶ μαρτυρικῆς δόξης πανοικεσίᾳ ἀξιωθείς, πρεσβεύει ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τοῦ Καταφλώρου
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε

Σοφίας τοῖς χάρισι, κεκοσμημένος λαμπρῶς, ποιμὴν ἐνθεώτατος, τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἐδείχθης Εὐστάθιε· ὅθεν Θεσσαλονίκη, ἡ ἁγία σου ποίμνη, ὕμνοις σὲ μακαρίζει καὶ συμφώνως βοᾶ σοι. Ἱκέτευε Χριστὸν τὸν Θεόν, ὑπὲρ ἡμῶν Πάτερ Ὅσιε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ξένου ἐν Κρήτῃ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης

Τῶν Κρητῶν τὸν φωστῆρα Ἐκκλησίας τὸ καύχημα, καὶ τῶν Μοναζόντων τὴν στάθμην, Ἰωάννην τιμήσωμεν· Χριστοῦ γὰρ τὸν Σταυρὸν ἀναλαβών, ὡς ἄγγελος ἐβίωσεν ἐν γῇ· διὰ τοῦτο ἐκ κινδύνων παντοδαπῶν, λυτροῦται τοὺς κραυγάζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσιομάρτυρος Ἱλαρίωνος
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον. (Ποίημα Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

Τὸν Σταυρόν σου ἐπ᾿ ὤμων ἄρας ἀοίδιμε, ὁλοψύχως Κυρίω κατηκολούθησας, Ἱλαρίων ἀθλητά γενναιότατε· καὶ νῦν οἰκεῖς τοὺς οὐρανούς, μετὰ πάντων ἀθλητῶν, τὸν κτίστην καθιλαρύνων, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἐν πίστει, ἐπιτελούντων σου τὸ μνημόσυνον.

Ἀπολυτίκιον Τῆς Ἑορτῆς.
Ἦχος α΄.

Σῶσον Κύριε τὸν λαόν Σου καὶ εὐλόγησον, τὴν κληρονομίαν Σου, νίκας τοῖς βασιλεύσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ Σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα.

ΨΑΛΜΟΣ 96-

Τῷ Δαυΐδ, ὅτε ἡ γῆ αὐτοῦ καθίσταται.
– Ο ΚΥΡΙΟΣ ἐβασίλευσεν, ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, εὐφρανθήτωσαν νῆσοι πολλαί. 2 νέφη καὶ γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ, δικαιοσύνη καὶ κρίμα κατόρθωσις τοῦ θρόνου αὐτοῦ. 3 πῦρ ἐναντίον αὐτοῦ προπορεύσεται καὶ φλογιεῖ κύκλῳ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ· 4 ἔφαναν αἱ ἀστραπαὶ αὐτοῦ τῇ οἰκουμένῃ, εἶδε καὶ ἐσαλεύθη ἡ γῆ. 5 τὰ ὄρη ὡσεὶ κηρὸς ἐτάκησαν ἀπὸ προσώπου Κυρίου, ἀπὸ προσώπου Κυρίου πάσης τῆς γῆς. 6 ἀνήγγειλαν οἱ οὐρανοὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ εἴδοσαν πάντες οἱ λαοὶ τὴν δόξαν αὐτοῦ. 7 αἰσχυνθήτωσαν πάντες οἱ προσκυνοῦντες τοῖς γλυπτοῖς, οἱ ἐγκαυχώμενοι ἐν τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν· προσκυνήσατε αὐτῷ, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ. 8 ἤκουσε καὶ εὐφράνθη ἡ Σιών, καὶ ἠγαλλιάσαντο αἱ θυγατέρες τῆς ᾿Ιουδαίας ἕνεκεν τῶν κριμάτων σου, Κύριε· 9 ὅτι σὺ εἶ Κύριος ὕψιστος ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, σφόδρα ὑπερυψώθης ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς. 10 οἱ ἀγαπῶντες τὸν Κύριον, μισεῖτε πονηρά· φυλάσσει Κύριος τὰς ψυχὰς τῶν ὁσίων αὐτοῦ, ἐκ χειρὸς ἁμαρτωλῶν ρύσεται αὐτούς. 11 φῶς ἀνέτειλε τῷ δικαίῳ καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ εὐφροσύνη. 12 εὐφράνθητε, δίκαιοι, ἐν τῷ Κυρίῳ, καὶ ἐξομολογεῖσθε τῇ μνήμῃ τῆς ἁγιωσύνης αὐτοῦ.

ΨΑΛΜΟΣ 96-
1 (Μασ. 97) Ο Κυριος εθεμελίθωσε αιωνίαν και ασάλευτον παντού την βασιλείαν του. Ας γεμίση από αγαλλίασιν η γη. Ας ευφρανθούν αι πολυάριθμοι, νήσοι των θαλασσών.2 Απρόσιτος και ακατάληπτος είναι η τελειότης του, ως εάν νεφέλη και γνόφος απλώνεται γύρω του. Δικαιοσύνη και δίκαιαι αποφάσεις είναι το θεμέλιον του βασιλικού και δικαστικού θρόνου του.3 Ασβεστον πυρ προπορεύεται από αυτόν και η πυρκαϊά αυτή θα περικυκλώση και θα κατακαύση τους εχθρούς του.4 Ελαμψαν αι αστραπαί του και εφώτισαν όλην την οικουμένην. Η γη είδε την μεγαλοπρέπειάν του και συνεκλονίσθη ως από ισχυρόν σεισμόν.5 Οπως το κερί λυώνει εμπρός στο πυρ, έτσι λυώνουν τα όρη εμπρός εις την παντοδύναμον παρουσίαν του Κυρίου, ενώπιον του κυριάρχου και εξουσιαστού όλης της γης.6 Οι άγγελοι του ουρανού διαλαλούν και διαλαλούν την δικαιοσύνην του. Ολοι οι λαοί της γης είδαν την δόξαν του.7 Ας κατεντροπιασθούν όλοι εκείνοι, οι οποίοι προσκυνούν γλυπτά ομοιώματα, αυτοί οι οποίοι καυχώνται δια τα είδωλά των. Ολοι όμως οι άγγελοι του ουρανού προσκυνήσατέ με ευλάβειαν τον Θεόν.8 Οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ ήκουσαν αυτά και επλημμύρισαν από χαράν. Εσκίρτησαν από αγαλλίασιν όλαι αι πόλεις της Ιουδαίας, πνευματικαί θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, ένεκα των δικαίων κρίσεων και αποφάσεών σου, Κυριε.9 Διότι συ είσαι ο μόνος Κυριος, ο ύψιστος και απόλυτος κυρίαρχος επί ολοκλήρου της γης. Υπερέχεις απείρως και ασυγκρίτως από όλους τους ψευδείς θεούς των ειδώλων.10 Οσοι όμως αγαπάτε με ειλικρινή καρδίαν τον Κυριον, μισείτε πάντοτε το πονηρόν. Ο Κυριος είναι εκείνος, ο οποίος φυλάσσει και περιφρουρεί τας ψυχάς των οσίων ανθρώπων. Αυτός και θα γλυτώση εκείνους από τα χέρια των αμαρτωλών.11 Φως Θεού ανέτειλε και ανατέλλει στους δικαίους. Χαρά και ευφροσύνη επικρατεί εις τας καρδίας των ευθέων και ειλικρινών ανθρώπων.12 Ευφρανθήτε δίκαιοι κάτω από την προστασίαν και την αγάπην του Κυρίου, αναπέμπετε συνεχώς δοξολογίας προς αυτόν αναλογιζόμενοι την άπειρον αγιότητά του.
[Ερμηνευτική απόδοση Ιωάννη Θ. Κολιτσάρα]

iconandlight.wordpress.com