Tώρα θα αναφερθώ σε μια συζήτηση που είχαμε με το Γέροντα Παΐσιο το φθινόπωρο του 1991. Ήταν μάλλον ο μήνας Οκτώβριος. Η συζήτηση αυτή αφορούσε τα μελλοντικά γεγονότα και περισσότερο τον Αντίχριστο. Γινόταν πολύς λόγος κι ακούγονταν διάφορα τότε.
Απόστολος: «Γέροντα, ευλογείται!».
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ: «Ο Κύριος! Τι έγινε, παιδί μου;»
Α: «Γέροντα, άνοιξε, θέλω να συζητήσουμε για τον Αντίχριστο».
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ.: «Πνευματικό έχεις;»
Α: «Έχω».
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ.: «Ε, τότε να το συζητήσεις με τον πνευματικό σου».
Εγώ επέμενα να το συζητήσουμε. Ο Γέροντας Παΐσιος ήταν πολύ
καταβεβλημένος. Πονούσε πολύ! Ο πόνος ζωγραφιζόταν στο πρόσωπό του. Δε
μου άνοιξε. Η συζήτηση, όμως έγινε στο φράχτη. Παρόλο το φριχτό πόνο που
ένιωθε, με υπέμεινε και συζητήσαμε.
Α: «Γέροντα, θέλω να μου πείτε για τον Αντίχριστο. Ακούγονται πολλά και διάφορα».
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ.: «Άκου. έχουμε ακόμη καιρό, αργεί ακόμη. Πρώτα θα γίνει
ένας μεγάλος πόλεμος. Πολύ μεγάλος! Θα χυθεί πολύ αίμα! Θα πάρουμε την
Πόλη! Θα χυθεί όμως πολύ αίμα! Όπως λέει και η προφητεία του Αγίου Κοσμά
του Αιτωλού, τριών χρόνων δαμάλι θα πλέει στο αίμα! Αυτός ο πόλεμος θα
είναι μεγάλος. Θα είναι γενικός πόλεμος! Τέτοιος πόλεμος δεν έχει
ξαναγίνει. Μετά θα έρθει ο Αντίχριστος».
Ήθελα να ρωτήσω κι άλλα, πολλά. Ο Γέροντας, όμως, με σταμάτησε.
Από το βιβλίο:
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΦΙΛΥΡΑΣ (ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ) ΣΙΝΤΙΚΗΣ, ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΙΔΗΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου