ΓΑΖΑ. Οι ποιητάδες του Θεού: Όσιος Δωρόθεος Γάζας… Πως η θαυμαστή εμφάνιση-επέμβαση ενός μυστήριου επισκόπου τον απάλλαξε για πάντα από την θλίψη και τον φόβο!

 

ΓΑΖΑ. Οι ποιητάδες του Θεού: Όσιος Δωρόθεος Γάζας…

Όσιος Δωρόθεος Γάζας (505-564 μ.Χ.): «η ταπείνωση σε κάνει να προσεύχεσαι και η προσευχή σε κάνει ταπεινό (Διδαχές. II, 38). Όσιος Δωρόθεος Γάζας οι ποιητές του Θεού ή οι ποιητάδες του Θεού όπως θα έλεγε ο θείος (θεοφόρος) Κόντογλου.

Πως η θαυμαστή εμφάνιση-επέμβαση ενός μυστήριου επισκόπου τον απάλλαξε για πάντα από την θλίψη και τον φόβο!

Όσιος Δωρόθεος Γάζας (505-564 μ.Χ.) :
Ενώ ήμουν ακόμη στο μοναστήρι (του Ηγούμενου Σερίδου), κάποτε με κυριάρχησε απέραντη και αφόρητη θλίψη. Ήμουν τόσο συντετριμμένος και σε τέτοια στενοχώρια που κόντεψα να πεθάνω. Αυτό το μαρτύριο ήταν παγίδα των δαιμόνων, και μια τέτοια δοκιμασία προέρχεται από τη ζήλια τους. Είναι πολύ επώδυνο, αλλά βραχύβιο. Είναι βαρύ, σκοτεινό, χωρίς παρηγοριά και ανάπαυση, με αγωνία και καταπίεση από όλες τις πλευρές. Αλλά η χάρη του Θεού έρχεται γρήγορα στην ψυχή, αλλιώς κανείς δεν θα μπορούσε να αντέξει. Εν μέσω αυτής της δοκιμασίας και της στενοχώριας, στάθηκα μια μέρα στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού, αποθαρρημένος και παρακαλούσα τον Θεό να έρθει να με βοηθήσει.

Ξαφνικά, ρίχνοντας μια ματιά μέσα στην εκκλησία, είδα κάποιον να μπαίνει στο ιερό, να μοιάζει με επίσκοπο και να φορά ένα ένδυμα από ερμίνα*. Ποτέ δεν πλησίασα έναν ξένο χωρίς ανάγκη ή εντολή. Αλλά μετά κάτι με τράβηξε και ακολούθησα τα βήματά του. Για πολλή ώρα έμεινε όρθιος εκεί, με τα χέρια απλωμένα προς τον ουρανό. Στάθηκα πίσω του και προσευχόμουν με μεγάλο φόβο, γιατί η θέα του με γέμισε φόβο. Όταν σταμάτησε να προσεύχεται, γύρισε και ήρθε προς το μέρος μου. Καθώς πλησίαζε, ένιωσα τη λύπη μου και τον φόβο μου να υποχωρούν. Στεκόμενος μπροστά μου, άπλωσε το χέρι του για να αγγίξει το στήθος μου και το χτύπησε με τα δάχτυλά του λέγοντας (το Ψαλμικό):

 2 ΥΠΟΜΕΝΩΝ ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου 3 καὶ ἀνήγαγέ με ἐκ λάκκου ταλαιπωρίας καὶ ἀπὸ πηλοῦ ἰλύος καὶ ἔστησεν ἐπὶ πέτραν τοὺς πόδας μου καὶ κατηύθυνε τὰ διαβήματά μου 4 καὶ ἐνέβαλεν εἰς τὸ στόμα μου ᾆσμα καινόν, ὕμνον τῷ Θεῷ ἡμῶν.<Ψαλμ. 39:2-4>. Τρεις φορές επανέλαβε όλους αυτούς τους στίχους χτυπώντας μου το στήθος. Μετά έφυγε. Και αμέσως η καρδιά μου γέμισε φως, χαρά, παρηγοριά, γλύκα: δεν ήμουν πια ο ίδιος άνθρωπος. Έτρεξα έξω να τον αναζητήσω, αλλά δεν τον βρήκα. είχε εξαφανιστεί. Από τότε, με θείο έλεος, δεν θυμάμαι να έχω βασανιστεί ποτέ από λύπη ή φόβο. Ο Κύριος με προστάτεψε μέχρι τώρα, χάρη στις προσευχές αυτών των αγίων γερόντων.

Περίληψη:
Εμφάνιση περίεργου επισκόπου στην εκκλησία του μοναστηριού. (Παράγραφος:
V, 67)

Όλοι οι επίσκοποι τελούν μυστήρια αλλά ο μυστήριος Επίσκοπος είναι άλλο πράγμα «μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον!” 

*ερμίνα = Μουστέλα η ερμίνα) είναι σαρκοφάγο θηλαστικό της οικογένειας των μουστελιδών που η μηλωτή (γούνα) της είναι θαυμάσιο και ακριβό γουναρικό, και γι’ αυτό ιδιαίτερα περιζήτητο. 

dimpenews.com