«Είναι και κάτι χαριτωμένα γεροντάκια πού δεν υποπτεύονται… τον εαυτό τους» Ο γέρων Τιμόθεος ο Καψαλινός.

 

 

Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΙΓ΄ (13ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως. (407)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας Ἀνθούσης, μητρὸς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Βαλεντίνου, Σολούτωρος καὶ Βίκτωρος τῶν ἐν Ῥαβέννῃ τῆς Ἰταλίας. (305)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ματρίου, ἕλληνος δούλου, βασανισθέντος καὶ καρατομηθέντος. (314)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δαμάσου, ἐπισκόπου Ῥώμης, ἐξ Ἱσπανίας. (384)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων παιδομαρτύρων Ἀρκαδίου, Πασχασίου, Πρόβου, Εὐτυχιανοῦ καὶ Παυλίλλου, πρωτομαρτύρων κατὰ τὸν διωγμὸν ὑπὸ τῶν Βανδάλων ἐν βορείω Ἀφρικῃ, ἐξ Ἱσπανίας. (437)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βρισίου (Bricius), ἐπισκόπου Τουρώνης (Tours) τῆς Γαλλίας, μαθητοῦ Ἁγ. Μαρτίνου Τουρώνης (444)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Λεωνιένου (Leonien) ἐν Βιέννῃ (Vienne) τῆς Γαλατίας. (518)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Κουϊντινιανοῦ (Quintianus), ἐπισκόπου Ἀρβέρνης (Arvernis, Clermont) ἐν Γαλλίᾳ. (525)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δαλματίου, ἐπισκόπου Ῥουτενόρου (Rutenorum, Rodez) ἐν Γαλλίᾳ. (580)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δεβινίκου (Devinicus), ἐργασαμένου ἱεραποστολικῶς μετὰ τῶν ἁγίων Κολουμβανοῦ (Columba) καὶ Μαχάρου (Machar) ἐν Κάτνες (Caithness) τῆς Σκοτίας. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας παρθενομάρτυρος Κολουμβανῆς (Columba) ἐν Κορνουάλλῃ. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Εὐγενίου τοῦ α´, ἐπισκόπου Τολέδου Ἱσπανίας. (657)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νέου ὁσιομάρτυρος Δαμασκηνοῦ, τοῦ Κωνσταντινουπολίτου καὶ Λαυριώτου, ἐν Κωνσταντινουπόλει μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει ͵αχπα΄ [1681ῳ].
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ ὁμολογητές: Ζωσιμάς Τβερντοχλέμπ τῆς Πετσέρσκαγια Λαύρας τοῦ Κιέβου, Λεωνίδας Μολτσάνοφ τῆς Μονῆς Ἁγίου Γεωργίου Νόβγκοροντ, Ἰωάννης Μπόμπρικ τῆς Λαύρας Ἁγίου Σεργίου, Κύριλλος Γκριτσένκο τῆς Πετσέρσκαγια Λαύρας τοῦ Κιέβου, Εὐφρόσυνος Ἀντόνοφ τῆς Μονῆς τῶν ἑπτὰ Λιμνῶν, Ἰάκωβος Μπλάτοφ, Ἀνατόλιος Μποτβίννικοφ, Βασίλειος Ἀρχάγγελσκι, Πέτρος Βοσκομποϊνίκωφ, Ἰωάννης Κοτσούροφ, Βσεβολόντ Σμιρνόφ, Ἀλέξανδρος Βοζντβιζένσκι, Βασίλειος Κολοκόλοφ, Σέργιος Ῥοζάνοφ, Ἀλέξιος της Σιβηρίας Καλίνιν, Ἰννοκέντιος Μαζουρίν, Βασίλι Μάγερ, Στέφανος Ἀντρόνοφ, Νικόλαος Ντομπρομίσλοφ καὶ Ἀλέξανδρος Ἀφανάσιεφ, Σαμουήλ Μπουμπέντσοφ, Σεραφεὶμ Μανάκοφ τῆς Μονῆς Νέος Ἄθως Ἀμπχαζίας, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ κοίμησις τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Τιμοθέου τῆς Καψάλας ἐκ Προύσσης (1989)

Στίχοι
Μύσας ὁ χρυσοῦς Ἰωάννης τὸ στόμα,
Ἀφῆκεν ἡμῖν ἄλλο τὰς βίβλους στόμα.
Ἀμφὶ τρίτην δεκάτην σίγησεν χρύσεα χείλη.
Στίχοι
Ἡ Ἀνθοῦσα πάγχρυσος ῥίζα ὑπάρχει,
Ἄνθος ἀνθήσασα χρυσοῦν Ἰωάννην.

Ο γέρων Τιμόθεος ο Καψαλινός

Η κάτω Καψάλα είναι τόπος πιο ήμερος, κοντά στην θάλασσα, το κλίμα είναι πιο γλυκό, τα φυτά πιο χαμηλά. Κυριαρχεί το πουρνάρι, η σουσούρα και το πεύκο. Η πρόσβαση στα κελιά της περιοχής είναι πιο εύκολη απ’ ότι στην πάνω Καψάλα. Εδώ ζούσε ο γέρο-Τιμόθεος σ’ ένα μικρό όμορφο κελλάκι.

Την πρώτη φορά με πήγε εκεί ο π. Γαβριήλ, πού ήταν κηπουρός στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα. Ήταν λίγο μεγαλύτερος στην ηλικία και με συμπαθούσε.
–Έλα να σε πάω κάπου να δεις έναν χαρισματικό μοναχό.
-Δηλαδή τί χάρισμα έχει; ρώτησα.
-Έ! τώρα…, μην ρωτάς ρε παιδί μου.

Δεν ρώτησα κι εγώ. Θυμήθηκα όμως τα λόγια πού είχε πει ο ηγούμενος μερικές μέρες πριν.
«Είναι και κάτι χαριτωμένα γεροντάκια πού δεν υποπτεύονται… τον εαυτό τους», εννοώντας ότι δεν αντιλαμβάνονται τον αγιασμό τους και τα πνευματικά χαρίσματα πού τούς έδωσε ό Θεός. Η μεγάλη τους ταπείνωση τούς κλείνει τα μάτια… φαίνεται έτσι τούς προστατεύει η Θεία
Χάρις από την υπερηφάνεια.

Όταν φτάσαμε στο κελί ο π. Γαβριήλ συμπεριφερόταν με μεγάλη συστολή. Εγώ άσχετος, δεν καταλάβαινα τίποτα. Είδα ένα γεροντάκι εκεί πέρα πού δεν μου έκανε καμία εντύπωση. Βαριόμουν κιόλας και ήθελα να φύγουμε γιατί είχα κουραστεί από την πεζοπορία.

Πέρασαν 5-6 χρόνια και βρέθηκα να ζω στην κάτω Καψάλα, στο κελί του π. Ισαάκ. Μια μέρα ο γέροντας μ’ έστειλε να πάω φαγητό στον γέρο-Τιμόθεο. Χάρηκα πού θα τον ξαναέβλεπα. Τώρα κάτι είχα αρχίσει να υποψιάζομαι κι εγώ, γενικότερα για τα πνευματικά και ειδικότερα για τον π. Τιμόθεο.

Ο π. Παΐσιος μου είχε πει γι’ αυτόν τα εξής:
Τον καιρό πού ζούσα στο κελί του πάπα-Τύχωνα γύριζα την περιοχή να δω τα γεροντάκια, μήπως έχουν καμία ανάγκη. Έτσι πήγα στον γέρο-Τιμόθεο.
-Τί κάνεις γέροντα, είσαι καλά;
-Καλά, πολύ καλά!
-Έχεις καμιά ανάγκη; Θέλεις να σε βοηθήσω σε κάτι;
-“Όχι, όχι δεν θέλω τίποτα. Παρ’ όλο πού επέμενα δεν μου ζήτησε τίποτα.
-Τί έφαγες σήμερα; τον ρωτάω.
–“Α… σήμερα έφαγα κάτι μπριτζόλες… πά! πά!… τόσο μεγάλες, και έδειχνε με τα χέρια του.

(Οι μοναχοί δεν κρεοφαγούν… μ’ αυτά τα λόγια ο π. Τιμόθεος ξεφτίλιζε τον εαυτό του, για να μην τον σέβεται ο π. Παΐσιος…)

Σκέφτηκα, είπε ο π. Παΐσιος, ότι ίσως κάποιος εργάτης πού δουλεύει στο Άγιον Όρος, χτύπησε κανένα αγριογούρουνο με το τουφέκι και του έδωσε κανένα κομμάτι κρέας. Κάνω να φύγω και μετά σκέφτηκα να τον ρωτήσω.
–Και που τις βρήκες τις μπριτζόλες γέρο-Τιμόθεε;
Ξαφνιάστηκε.
-Να εκεί μπρέ… δίπλα στο πηγάδι έχει όσες θέλεις, πάρε άμα θες και εσύ… Έχει μερικές εκεί στο παράθυρο.
Με έπιασαν τα γέλια. Στο παράθυρο είχε… μανιτάρια, μεγάλα, καφέ. Αυτές ήταν… οι μπριτζόλες πού έφαγε ο π. Τιμόθεος. Γέλασα με τα χαριτωμένα καμώματα του… έτσι γνωριστήκαμε με τον γέρο-Τιμόθεο.

Μετά έμαθα γι’ αυτόν. Ήταν από την Μικρά Ασία. Ήρθε πολύ νέος στο Άγιον Όρος και πήγε κατ’ ευθείαν σε κελί… Δεν ήθελε να δουλεύει σε βαρείες δουλειές. Όχι γιατί ήταν τεμπέλης, αλλά γιατί έκανε οικονομία δυνάμεων για να μπορεί να κάνη τα μοναχικά του καθήκοντα και να αγρυπνεί τα βράδια.

Η δουλειά πού δεχόταν να κάνει ήταν να φυλάη τις νύκτες τα κτήματα του μοναστηριού από τα μουλάρια. Εκείνο τον καιρό δεν υπήρχαν αυτοκίνητα στο Όρος, οι μεταφορές γινόντουσαν με μουλάρια, γι’ αυτό υπήρχαν πολλά.

Τις νύχτες τα άφηναν ελεύθερα να βόσκουν και αυτά καμιά φορά χαλούσαν τους φράχτες έμπαιναν μέσα στα κτήματα και χαλούσαν τους κήπους.

Γύριζε λοιπόν ο γέρο-Τιμόθεος όλη την νύχτα και χτυπούσε έναν τενεκέ να τρομάζουν τα ζώα, να φεύγουν μακριά από τους φράχτες. Έτσι λοιπόν δούλευε και έκανε και την αγρυπνία του. Χτυπούσε τον τενεκέ και έλεγε και την νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Αλλά και αυτή την δουλειά δεν την έκανε για μεγάλο διάστημα.

Ένα δύο μήνες, όσο χρειαζόταν να μαζέψει τα απαραίτητα, κανένα δύο τσουβάλια παξιμάδι, λίγο ρύζι, λίγο λάδι, λίγες ελιές. Μόλις τα μάζευε σταματούσε την δουλειά και αποσυρόταν στο κελί του. Εκεί έδινε όλες τις δυνάμεις του στον πνευματικό αγώνα… με συνεχείς αγρυπνίες… προσευχές. Γλέντι αληθινό, πνευματικό πανηγύρι…

Έτσι πέρασε την ζωή του ο γέρο-Τιμόθεος… Μετά γίνεται να μην τον χαριτώσει ο καλός Θεός;

Αυτά τα είχα ακούσει από το άγιο στόμα του γέροντος Παϊσίου. Γνώριζα λοιπόν αρκετά πια γιά τον π. Τιμόθεο. Του πήγα αρκετές φορές φαγητό αλλά ήταν απόμακρος και δεν μου ανοιγόταν καθόλου. Μια φορά πού τον «σκάλισα» λίγο με αναίδεια, ελπίζοντας να ακούσω κάτι πνευματικό από το στόμα του… θύμωσε μαζί μου και γυρνάει και μου λέει.

-Εσύ δεν θα γίνεις καλόγερος. Θα φύγεις… όχι τώρα, λίγο μετά το Πάσχα.

Τα έχασα… λυπήθηκα και με βαριά καρδιά πήρα το μονοπάτι του γυρισμού.
Εκείνο τον καιρό είχα επιθυμία να γίνω μοναχός. Γι’ αυτό λυπήθηκα. Γρήγορα όμως το ξεπέρασα. Ήταν πριν από τα Χριστούγεννα και ήμουν ευχαριστημένος με την πνευματική ζωή πού ζούσα. Πετούσα, ήμουν χαρούμενος.

Κύλησαν οι μήνες, η εσωτερική μου κατάσταση άλλαξε και λίγο μετά το Πάσχα αποφάσισα να φύγω από το Αγιον Όρος και να παντρευτώ.

Όπως ακριβώς τα είχε προβλέψει ο γέρο-Τιμόθεος.

Όταν γέρασε πάρα πολύ, δέχθηκε να πάει στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα, όπου άνηκε και το κελί του. Οι πατέρες τον ευλαβούνταν πολύ. Τον γηροκόμησαν με αγάπη. Κοιμήθηκε και ετάφη στο μοναστήρι. Την ευχή του να έχουμε!
Αθανασίου Ρακοβαλή. Η έρημος της Καψάλας. 2013

Απέφευγε την κατάκριση και δεν ασχολείτο με τούς άλλους.Το κυριότερο, είχε πολλή αυτομεμψία, μεγάλη ταπείνωση και πολλή απλότητα. Οι κρίσεις του ήταν εύστοχες. Σε πολλούς φανέρωνε τούς λογισμούς των.
Έλεγε για τον εαυτό του: «Εγώ δεν κάνω για τίποτε-μόνο για φαγητό είμαι πρώτος. Είμαι βόδαρος, ντιπ χαζός, αγράμματος».
Έτρωγε χόρτα αλάδωτα, και όταν τον ρωτούσαν τί έφαγε, έλεγε μπριζόλα. Πήγε σε κάποιο Κελλί και είπε: «Δεν βλέπω κήπους. Βάλτε να έχετε από όλα, να τρώτε. Φαγητό-ζωή, νηστεία-θάνατος», είπε χαμογελώντας και κρύβοντας την δική του άσκηση..
Και για το παραμικρό που του έδινες ήταν πάντοτε ευγνώμων και ευχαριστημένος. Δόξαζε συνεχώς τον Θεό για όλα. Ήταν λιτοδίαιτος, αυτάρκης, λίαν εγκρατής. «Δόξα τω Θεώ, δόξα τω Θεώ· πασάς, έλεγε, είμαι εδώ». Άλλοτε έκανε τον σαλό. Έκοβε τα γένεια και τα μαλλιά του.
Είπε ο γερω-Τιμόθεος: «Τον λαιμό σου να τον κάνης λεπτό από τη νηστεία, ώσπου να περνά από σακοράφα, αν δεν έχεις αγάπη, όλα χαμένα είναι».

Όταν κάποιος τον ρωτούσε: «Γερο-Τιμόθεε τί κάνεις;». Απαντούσε· «κάθομαι». Η απάντηση ήταν στοχαστική, με βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Έλεγε δηλαδή κάθομαι εδώ, μένω, περιμένω με υπομονή. Σαν τους αρχαίους αββάδες που έλεγαν: «Ησυχάζω, φυλάω τον τόπο». Έζησε 63 χρόνια στο Άγιον Όρος αθόρυβα, ησύχια και ασκητικά. Μερικοί “έξυπνοι” τον είχαν για ναυάγιο, δίχως να καταλάβουν πως ήταν περιττή η πρώτη συλλαβή …

***Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Ὁ φιλάνθρωπος Κύριος πάντα συντρέχει τοὺς πιστοὺς καὶ ταπεινοὺς δούλους Του. Θὰ σᾶς θυμίσω δύο τρία σχετικὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή.
Ὅταν ὁ βασιλιὰς τῶν Γεράρων Ἀβιμέλεχ καὶ οἱ Φιλισταῖοι βοσκοὶ ἔδιωξαν ἄδικα τὸν Ἰσαὰκ ἀπὸ τὰ χωράφια του κι ἀπὸ τὰ πηγάδια ποὺ μὲ τόσον κόπο εἶχε ἀνοίξει, αὐτὸς δὲ φέρθηκε μικρόψυχα, δὲν ἀγανάκτησε, δὲ λιποψύχησε, δὲν εἶπε καὶ δὲν σκέφτηκε τίποτα κακὸ μήτε γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ τὸν ἀδίκησαν, μήτε γιὰ τὸν Θεό, ποὺ δὲν τὸν ὑπερασπίστηκε. Γι’αὐτὸ ὁ Κύριος τὸν τίμησε καὶ τὸν βοήθησε ὑπερβολικά. Τοῦ φανερώθηκε τὴν ἴδια νύχτα καὶ τοῦ εἶπε «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεὸς τοῦ πατέρα σου τοῦ Ἀβραάμ. Μὴ φοβᾶσαι. Εἶμαι μαζί σου καὶ θὰ σὲ εὐλογήσω» (Γεν. 26, 24). Σὰν ἄκουσε τὰ λόγια τοῦτα ὁ δίκαιος Ἰσαάκ, παρηγορήθηκε καὶ ἐγκαρδιώθηκε. Ἡ θεϊκὴ ὑπόσχεση δὲν ἄργησε νὰ ἐκπληρωθεῖ. Κοίτα πόση δύναμη ἔχει ἡ ταπείνωση! Ἐκεῖνοι ποὺ πρωτύτερα τὸν εἶχαν διώξει, ἦρθαν τώρα νὰ τὸν συναντήσουν, νὰ τοῦ ζητήσουν συγνώμη καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὴ δύναμή του. «Εἴδαμε πιὰ καθαρὰ ὅτι ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου», τοῦ εἶπαν (Γεν. 26, 28). Καὶ ποιὸς μπορεῖ νὰ εἶναι δυνατότερος ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ ἔχει τὸν Θεὸ μαζί του;

***

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Ο δίκαιος λάμπει σαν το χρυσάφι

Όπως ακριβώς το μεν χρυσάφι, ακόμη κι αν πέσει στο νερό, φανερώνει τη λαμπρότητά του, κι αν ακόμη πέσει στο καμίνι, γίνεται πιο αστραφτερό· ο δε πηλός και το χορτάρι, αν τυχόν αναμιχθούν με νερά, ο μεν πηλός διαλύεται, το δε χορτάρι σαπίζει· κι αν πέσουν στη φωτιά, ο μεν πηλός ψήνεται, το δε χορτάρι κατακαίεται, το ίδιο συμβαίνει και με τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Ο μεν δίκαιος, όταν έχει άνεση, μένει λαμπρός όπως το χρυσάφι που βυθίζεται στα νερά· αν πάλι πέσει σε πειρασμούς και δοκιμασίες, γίνεται λαμπρότερος, όπως το χρυσάφι που δοκιμάζεται από τη φωτιά. Ο δε αμαρτωλός, όταν βρίσκεται σε άνεση, διαλύεται και σαπίζει, όπως η λάσπη και το χορτάρι που πέφτουν στο νερό· αν πάλι συμβεί να πέσει σε πειρασμό, καταστρέφεται τελείως, όπως η λάσπη και το χορτάρι καταστρέφον­ται από τη φωτιά.

Τους αγίους τους θαυμάζουμε και τους τιμούμε, γιατί όχι μόνο δίχως λύπη, μα και με μεγάλη χαρά αντιμετώπισαν κινδύνους, διώξεις, συκοφαντίες, βασανιστήρια, ακόμα και θάνατο. Χίλιοι πειρασμοί τους κύκλωναν κι αυτοί ήταν ευδιάθετοι. Μύριοι κίνδυνοι τους απειλούσαν, κι αυτοί ήταν γαλήνιοι. Στη σφαγή οδηγούνταν, κι αυτοί ένιωθαν ευφροσύνη…
Γνώριζαν, όμως, επίσης πως ο φιλάνθρωπος Θεός, όταν πρέπει, σώζει θαυματουργικά και από τον σωματικό ακόμα θάνατο όσους σταθερά ελπίζουν σ’ Αυτόν και ακλόνητα πιστεύουν στην πρόνοιά Του. Θυμηθείτε τι έγινε κατά τη μεταγωγή του αποστόλου Παύλου στη Ρώμη. Ενώ το πλοίο, με το οποίο ταξίδευαν αυτός και οι συνοδοί του στρατιώτες, έπλεε κοντά στις ακτές της Κρήτης, ξέσπασε σφοδρή θαλασσοταραχή. Η κακοκαιρία συνεχίστηκε για μέρες τόσο άγρια, που κάθε ελπίδα σωτηρίας των ταξιδιωτών χάθηκε. Και τότε ο Παύλος, αφού κάλεσε κοντά του το πλήρωμα και τους επιβάτες, τους είπε:
« … Σας συνιστώ να μη χάσετε το θάρρος σας, γιατί, εκτός από το πλοίο, που θα βουλιάξει, κανένας σας δε θα χάσει τη ζωή του. Την περασμένη νύχτα μου φανερώθηκε άγγελος του Θεού, στον οποίο ανήκω και τον οποίο λατρεύω και μου είπε : «Μη φοβάσαι, Παύλε! Πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο της θείας πρόνοιας, να παρουσιαστείς στον αυτοκράτορα. Για χάρη σου, λοιπόν, ο Θεός θα σώσει όλους όσοι είναι μαζί σου στο πλοίο»» (Πραξ. 27: 22-24).
Τον Παύλο, τον εκλεκτό του Χριστού και διδάσκαλο της οικουμένης, που τόσο σκληρά ταλαιπωρήθηκε αλλά και τόσο θαυμαστά ευεργετήθηκε, ας έχουμε πάντα στο νου μας.

Η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο και όχι δικαστήριο των ψυχών. Δεν καταδικάζει για τα αμαρτήματα, αλλά παρέχει συγχώρηση των αμαρτημάτων.

Με τη μετάνοια σβήνουμε κάθε αμαρτία στο άπειρο πέλαγος της φιλανθρωπίας του Θεού.

Όσοι είναι όρθιοι, ας απλώσουν φιλάδελφα το χέρι τους στους πεσμένους. Όσοι βαδίζουν σταθερά στο δρόμο της σωτηρίας, ας προσελκύσουν κι εκείνους που τριγυρνούν στις γκρεμοτοπιές της απώλειας. Ας μη νοιαζόμαστε μόνο για το συμφέρον μας, αλλά και για την ωφέλεια των αδελφών μας… Όλοι φοβόμαστε την επίγεια δυστυχία, κανένας δεν τρέμει την αιώνια κόλαση. Άφατη είναι η οδύνη της ψυχής μου για την πώρωσή μας. «Ποιος μπορεί να κάνει το κεφάλι μου πηγάδι με νερό και τα μάτια μου πηγές δακρύων, για να κλαίω το λαό μου τούτο μέρα και νύχτα;» ( Ιερ. 9:1 ) …

Ω, αν μπορούσατε να καταλάβετε και τον δικό μου πόνο, αν μπορούσατε να δείτε τη φωτιά που καίει την καρδιά μου, θα διαπιστώνατε πως υποφέρω πολύ περισσότερο από τη νιόπαντρη, που χάνει τον άνδρα της, κι από τον πατέρα, που χάνει τον γιο του. Υποφέρω, γιατί η ζωή σας είναι γεμάτη ψεύδη και συκοφαντίες , διαμάχες και μίση, αδικίες και κλοπές , μοιχείες και ασέλγειες, κακουργίες και φόνους. Υποφέρω, γιατί και όσοι από σας δεν διαπράττουν τέτοια αμαρτήματα, πέφτουν καθημερινά στην κατάκριση και στην καταλαλιά. Νομίζουν πως είναι χριστιανοί, αλλά δεν φροντίζουν να είναι ευάρεστοι στο Χριστό, δεν προσέχουν τον εαυτό τους, δεν αφοσιώνονται στην θεραπεία της ψυχής τους.
Με τους άλλους ασχολούνται, τους άλλους κρίνουν, τους άλλους καταδικάζουν σαν αμείλικτοι δικαστές… Έχεις τόσα ελαττώματα. Γιατί ασχολείσαι με τα ελαττώματα του αδελφού σου; «Πως μπορείς και βλέπεις το σκουπιδάκι στο μάτι του αδελφού σου και δεν νιώθεις ολόκληρο δοκάρι στο δικό σου μάτι; Πώς θα πεις στον αδελφό σου: Άφησέ με να σου βγάλω το δοκάρι στο δικό σου μάτι; Υποκριτή! Βγάλε πρώτα από το μάτι σου το δοκάρι, και τότε θα δεις καθαρά και θα μπορέσεις να βγάλεις το σκουπιδάκι από το μάτι του αδελφού σου». (Ματθ. 7:3-5)

Κανένας δεν είναι πραγματικά ελεύθερος και χαρούμενος, παρά μόνο εκείνος που ζει για τον Χριστό. Αυτός ξεπέρασε όλα τα κακά και δεν φοβάται τίποτα!

Ας έχουμε υπομονή σε όλες τις θλίψεις που μας έρχονται είτε από τους δαίμονες, είτε από τους ανθρώπους είτε και από φυσική ασθένεια του σώ­ματος, και ας ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό σε ό­σα μας ακολουθούν είτε καλά, είτε κακά. Διότι και ο άγιος Χρυσόστομος υπέμεινε μετά χαράς τις εξο­ρίες, τις οποίες του έκαμαν, και σε όλα ευχαριστού­σε τον Θεό, συνηθίζοντας να λέγη πάντοτε αυτό το αξιομνημόνευτο λόγιο: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένε­κεν” ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί επί πάσί μοι τοις συμβαίνουσιν». Και αυτόν τον λόγο αφού είπε τελευταίο, παρέδωσε την αγία του ψυχή. (Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου)

Ποθητέ Πάτερ Χρυσόστομε, κάθε σκέψη προς εσένα είναι για μένα γιορτή και χαρά, πνευματική αγαλλίαση, αρωγός, υγεία και ανάσταση. Ο άγιος Χρυσόστομος είναι η αιώνια αυγή της ψυχής μου και ολοκλήρου της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2023/11/12/%cf%80%ce%bf%ce%b8%ce%b7%cf%84%ce%ad-%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5%cf%81-%cf%87%cf%81%cf%85%cf%83%cf%8c%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bc%ce%b5-%ce%ba%ce%ac%ce%b8%ce%b5-%cf%83%ce%ba%ce%ad%cf%88%ce%b7-%cf%80%cf%81/

Ουδείς άνθρωπος ενδεδυμένος ακόμη τη σάρκα μπορεί να δει τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, διότι είναι στον Θρόνο του Θεού με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. Ποθητέ Πάτερ Χρυσόστομε, κάθε σκέψη προς εσένα είναι για μένα γιορτή και χαρά, πνευματική αγαλλίαση, αρωγός, υγεία και ανάσταση.
https://iconandlight.wordpress.com/2021/11/12/71013/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
Ἦχος πλ. δ.

Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσὸς ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Θεοκήρυκα πάντες τὸν χρυσοῤῥήμονα, τῆς ταπεινώσεως βάθρον καὶ ὕψος ἤθους χρηστοῦ, Ἰωάννην τὸν Χρυσόστομον, τιμήσωμεν, ὡς ἀρετῆς χρυσοῦν φανὸν καὶ φωστῆρα χρυσαυγῆ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον,πιστῶν φωτίζοντα δήμους,αὐτοῦ λιταῖς τοὺς καταφεύγοντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. (Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Τὴν ἁγίαν σου κάραν ὡς ὄλβον ἄσυλον κατέχει Βατοπαιδίου ἡ ἐν τῷ Ἄθῳ Μονή, Ἰωάννη χαριτώνυμε, Χρυσόστομε, σάλπιγξ μεγάφωνε σεπτῶν ἐν Χριστῷ νουθεσιῶν καὶ μάστιγξ παρανομούντων, ἣν εὐλαβῶς προσκυνοῦντες σῆς θείας χάριτος πληρούμεθα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. (Ἀρχιμ.Ἰω.Δημητριάδη)
Ἦχος α´. Τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας.

Τὸν μέγαν ὄντως φωστῆρα τῆς προάναρχου Θεότητος, τὸν τὴν οἰκουμένην ἀκτῖσι θεογνωσίας αὐγάσαντα· τὸν χρυσοῤῥόαν ποταμὸν τῆς σοφίας, τὸν τὴν κτίσιν πᾶσαν, τοῦ Παρακλήτου φθέγμασι καταρδεύσαντα· Χρυσόστομον τὸν μέγαν, τῆς θεοσοφίας διδάσκαλον· Χριστιανῶν ποδηγέτην, τὸ Τριάδος καταγώγιον. Δεῦτε οἱ τῶν λόγων αὐτοῦ ἐρασταί, ὑμνῳδίαις θείαις τιμήσωμεν· ἀεὶ γὰρ τῇ Τριάδι, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύει τῶν τέκνων αὐτοῦ.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις ὁ χρυσόῤῥειθρος ποταμός, ὁ τὴν οἰκουμένην, καταρδεύων νᾶμα χρυσοῦν χαίροις ὁ τὴν γλῶτταν, χρυσοῦς καὶ τὴν καρδίαν, Χρυσόστομε τρισμάκαρ, Πατριαρχῶν ἡ κρηπίς.

Εἰς τὸν Στίχον, τὰ Στιχηρὰ Προσόμοια.
Ἦχος πλ. α’
Χαίροις ἀσκητικῶν ἀληθῶς

Χαίροις τὸ χρυσαυγὲς καὶ τερπνόν, τῆς Ἐκκλησίας τὸ θεόπνευστον ὄργανον, ἡ γλῶσσα ἡ φιλανθρώπως, τῆς μετανοίας ἡμῖν, τοὺς ποικίλους τρόπους ὑπογράφουσα, ὁ νοῦς ὁ χρυσίμορφος, χελιδὼν ἡ χρυσόστομος, περιστερά τε, ψαλμικῶς τὰ μετάφρενα, χρυσαυγίζουσα, ἀρετῶν ἐν χλωρότητι· ῥεῖθρον χρυσοειδέστατον, προχέον τὰ νάματα, στόμα τὸ θεῖον καὶ θείας, φιλανθρωπίας ἐχέγγυον, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει, τὸ μέγα ἔλεος.

Στίχ. Τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν
Χαίροις τῶν ὀρφανῶν ὁ Πατήρ, ἀδικουμένων ὀξυτάτη βοήθεια, πενήτων ἡ χορηγία, ἡ τῶν πεινώντων τροφή, τῶν ἁμαρτανόντων ἡ διόρθωσις· ψυχῶν εὐστοχώτατος, ἰατρός καὶ σεμνότατος, θεολογίας, ὑψηλῆς ἡ ἀκρίβεια, ἡ σαφήνεια, τῶν Γραφῶν τῶν τοῦ Πνεύματος· νόμος ὁ πρακτικώτατος, κανὼν ὁ εὐθύτατος, ἡ θεωρία καὶ πρᾶξις, αἱ τῆς σοφίας ἀκρότητες, Χριστὸν καταπέμψαι, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δυσώπει, τὸ μέγα ἔλεος.

Δόξα.
Ἦχος πλ. βʹ.

Σάλπιγξ χρυσόφωνος, ἀνεδείχθης χρυσοῤῥῆμον Χρυσόστομε, χρυσουργῶν τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, τοῖς χρυσεπόνοις σου διδάγμασι· προφητικῶς γὰρ ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος τῶν δογμάτων σου ὅσιε Πάτερ, καὶ κόσμου παντὸς τὰ πέρατα ἐφώτισας.

 Ἦχος πλ. α’ Τὸν συνάναρχον Λόγον

Οὔτε ἔχθρα συνόδου οὖσα παράνομος, οὔτε μῖσος Αὐγούστης οὔσης παράφρονος, τὰς ἀρετὰς τὰς ἐν σοὶ Πάτερ κατέσβεσαν, ἀλλ’ ὡς χρυσὸς ἐν τῷ πυρί, δοκιμασθείς τῶν πειρασμῶν, καθικετεύεις ἀπαύστως, τὴν Παναγίαν Τριάδα, ὑπὲρ ἧς ἠγωνίσω ζέων τῷ πνεύματι.

iconandlight.wordpress.com